Hoewel mijn peuter nooit klaagt over vermoeidheid (hij vreet liever zijn schoen op dan dat hij vrijwillig naar bed gaat

) herken ik dat jezelf in de wegzitten wel erg. Het gaat ook met vlagen, maar er zijn van die dagen dat niets lukt en alles een huilbui oplevert. Dat is ook denk ik gewoon de leeftijd.
Wat moeilijk dat Eva zo kan piekeren Danic. Ik zou zelf wel oppassen met bagatelliseren ('er is niets aan de hand, je hoeft niet bang te zijn') want haar angsten zijn voor haar levensecht, en je loopt het risico dat ze zich onveilig blijft voelen omdat ze zich niet serieus genomen voelt. Ik probeer altijd alles serieus te nemen, van tijgers in de Etos tot boze golven in de zee, hoewel ik daar soms enorm mijn 'niets aan de hand' voor in moet slikken. Misschien kun je haar helpen om een oplossing te vinden? 'Stel dat Rosalie wakker wordt en je dekentje wilt, wat zou je dan kunnen doen? Kun je haar zeggen dat jij het dekentje wilt houden? Of anders mama even roepen om te helpen?' Misschien geeft dat haar meer rust om met de situatie om te gaan.
Ik kom er met vallen en opstaan achter dat je karakter gewoon niet kunt veranderen. Een rauwdauwer wordt nooit een dromer en een piekeraar nooit een onbezorgde fladderaar. Maar de uitingen van sommige trekken kun je wel aanpassen. Zo vind ik het heel knap dat mijn terriër precíes weet wat hij wil en ook niet opgeeft omdat een ander tegengas geeft (al word ik er soms gillend gek van....

) Ik koester dat en wil dat ook niet veranderen. Ik oefen wel met het sociaalwenselijk formuleren van sommige behoeften en het omgaan met teleurstellingen als dingen niet blijken te kunnen. Het vooruitdenken van Eva is een hele waardevolle eigenschap, zoiets is vaak onmisbaar op de werkvloer bijvoorbeeld, maar je gunt het haar wel dat ze niet het leed van de wereld met zich meedraagt en zich ook soms kan ontspannen en dingen over zich heen kan laten komen.
/opvoedoverpeinzingen op de zondagochtend
We zijn weer terug van een weekje Zeeland, heerlijk vakantie gehad

Twee keer wat gedoe omdat meneer geen middagslaapje wilde doen (zie zin één van deze post

), dat merk je dan ook meteen. Wat een humeur

Maar verder was het was zo gezellig met M ook, genoten van alle uitstapjes samen en hij wordt ook steeds hechter met mijn lief. Leuk om te zien