Sollicitaties: Blunders, rare gesprekken en gekke afwijzingen

De ergste keer is dat ik 3 uur heb moeten wachten op mijn gesprekspartner. Ik was toen nog zo bleu dat ik dat ook gewoon pikte. Overbodig te zeggen dat ik het natuurlijk niet geworden ben.

Ik ooit tijdens een sollicitatie 250 euro meer vragen dan ik bij mijn toenmalige werkgever verdiende. Zonder blikken of blozen werd er ja gezegd, dan voel je je meteen dom dat je niet meer vroeg.

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 14:51 schreef Tinkepink het volgende:
De ergste keer is dat ik 3 uur heb moeten wachten op mijn gesprekspartner. Ik was toen nog zo bleu dat ik dat ook gewoon pikte. Overbodig te zeggen dat ik het natuurlijk niet geworden ben.

Wow, dat is wel super beta.

Ik ben recruiter en ben wel vaker rare dingen tegengekomen. Van mensen die midden in hun gesprek de telefoon opnamen, of die inderdaad een.. aparte kledingkeus hadden, of die zo erg stonken dat we daarna de deur van het kantoor een uur open moesten laten staan.

het aller raarste was dat ik tijdens een gesprek voor een vacature waarbij ik een rechtstreekse collega zocht een nogal zenuwachtige man had, die er in zijn zenuwen aparte dingen uitfloepte die hij dus echt niet kon maken. De ergste was toen hij vertelde dat zijn vrouw voor een bepaald groot bedrijf werkte, waar mijn vriendin ook werkt, wat ik dus ook zei. zijn reactie was ' oh, ben je lesbisch? cool. ik hou van lesbische p0rn' en daadwerkelijk ook zichbaar schrok van z'n eigen opmerking.

ehm.. ja. nee. ja. Dat was het einde van het gesprek.

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 14:51 schreef Tinkepink het volgende:
De ergste keer is dat ik 3 uur heb moeten wachten op mijn gesprekspartner. Ik was toen nog zo bleu dat ik dat ook gewoon pikte. Overbodig te zeggen dat ik het natuurlijk niet geworden ben.

Was vast een of andere psychologische test om te kijken of jij wel mondig genoeg was

Ik heb ooit een sollicitatiegesprek gehad in een of ander achterafkantoortje in een niet zo best bekendstaande (woon) wijk in Rotterdam. Er zat een grijze man in een goedkoop grijs pak en ook het kantoor zelf zag grijs, van de rook van zijn dikke sigaar welteverstaan.
Achter hem, aan weerszijden van zijn stoel, stonden twee jongere mannen met leren jacks. Het was net of ik bij the godfather op audiëntie was.
Ondertussen kreeg ik door die dikke rookwalm meteen bij binnenkomst en verschrikkelijke hoestbui die het hele gesprek duurde waardoor ik z'n vragen alleen met een verstikt éénlettergrepig gepiep kon beantwoorden, maar dat gaf niet, want hij was toch de hele tijd zelf aan het woord. Niet dat ik veel wijzer werd, want hij maakte duidelijk dat zijn bedrijf "ergens" in "handelde" (internationaal nog wel!) en dat hij een meisje zocht voor de administratie en dat het vooral niet de bedoeling was dat er vragen gesteld werden waarin hij dan handelde.

Spreekt voor zich dat ik al na 1 seconde wist dat ik daar nooit wilde gaan werken, ook nooit meer wat van het "bedrijf" zelf gehoord

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 15:12 schreef LizzyAdam het volgende:
Ik ben recruiter en ben wel vaker rare dingen tegengekomen. Van mensen die midden in hun gesprek de telefoon opnamen, of die inderdaad een.. aparte kledingkeus hadden, of die zo erg stonken dat we daarna de deur van het kantoor een uur open moesten laten staan.

het aller raarste was dat ik tijdens een gesprek voor een vacature waarbij ik een rechtstreekse collega zocht een nogal zenuwachtige man had, die er in zijn zenuwen aparte dingen uitfloepte die hij dus echt niet kon maken. De ergste was toen hij vertelde dat zijn vrouw voor een bepaald groot bedrijf werkte, waar mijn vriendin ook werkt, wat ik dus ook zei. zijn reactie was ' oh, ben je lesbisch? cool. ik hou van lesbische p0rn' en daadwerkelijk ook zichbaar schrok van z'n eigen opmerking.

ehm.. ja. nee. ja. Dat was het einde van het gesprek.

Ik heb een keer gesolliciteerd bij een voetbalclub als gastheer. Ik was misschien slightly overdressed (in pak, kalfsleren schoenen aan, lange pakjas) en had destijds een behoorlijke studentikoze mat. De interviewster was een onwijze tokkie die niet eens normaal Nederlands sprak (enigste etc) en volgens mij met hakken over de sloot gezakt was voor d'r MBO beveiliging.

Toen ik na twee weken nog niks had gehoord, maar eens gebeld. Ze vertelde me dat ze me bijzonder arrogant vond en me de baan niet gunde. Toen ik vroeg waarom niet en wat ze me nog mee wilde geven voor een volgende sollicitatie meldde ze dat ze 'daar allemaal niet over had nagedacht hoor'.

Ik vond het behoorlijk onprofessioneel.

Wel eens in het eindgesprek (na 6 rondes) met de directeur de vraag gehad waar ik het nog niet over heb gehad in de vorige gesprekken maar wat ik wel leuk vond om te bespreken. Hebben we het laatste kwartier over drankspelletjes geouwehoerd.

Aangenomen.

Wel eens ergens gesolliciteerd voor een stageplaats. Was kennelijk een dag ingepland voor alleen maar sollicitatiegesprekken, want de kamer zat al de hele tijd erg vol.

Maar voornamelijk oudere mannen waren gekomen. Kom ik daar als jonkie binnengelopen. Zelden zoveel vijandige blikken tegelijkertijd ontvangen Dachten allemaal dat ik naar dezelfde functie(s) kwam solliciteren Dus maar gezegd dat ik voor een stage kwam, konden ze ineens lachen en een gesprek aangaan

Overigens daar niet mijn stage gedaan.

Bij mijn huidige bedrijf heb ik de 2 die mij interviewde allebei belachelijk gemaakt. De ene omdat zeilen wel leuk is, maar een beetje suf en de ander omdat MTB'en voor vrouwen is.
Gewoon de baan gekregen
_{Feit dat ik stage positief had afgerond en dat iedereen me wel mocht was wel zo handig. Heb een uur een gesprek gehad waarvan 50 minuten over huidige projecten, de ontwikkeling van het bedrijf, zeilboten en MTB's en 10 minuten waarin nog even snel de arbeidsvoorwaarden werden besproken}

Meest onredelijke was voor mij bij een bedrijf dat software voor stoplichten en de signaleringsborden boven de snelwegen maakt.
Ik was net gesjeesd bij de studie diergeneeskunde en werkelijk 0,0 ervaring met softwareontwikkeling. Dit heb ik voor het eerste gesprek al aangegeven. Uiteindelijk 3, goede, gesprekken gehad. Om dan afgewezen te worden op te weinig ervaring . Nodig me dan niet uit.

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 15:38 schreef Lod het volgende:
Meest onredelijke was voor mij bij een bedrijf dat software voor stoplichten en de signaleringsborden boven de snelwegen maakt.
Ik was net gesjeesd bij de studie diergeneeskunde en werkelijk 0,0 ervaring met softwareontwikkeling. Dit heb ik voor het eerste gesprek al aangegeven. Uiteindelijk 3, goede, gesprekken gehad. Om dan afgewezen te worden op te weinig ervaring . Nodig me dan niet uit.

Ik snap eerlijk gezegd ook niet waarom je daar zelf solliciteert (of in gaat op een uitnodiging van een bedrijf waarbij je zelf al wel weet dat je niet in het functieprofiel past)

Het meest vreemde was dat ik ooit werd afgewezen en een week na ontvangst van die brief werd gevraagd om toch nog te komen werken, dat heb ik toen toch maar niet gedaan.

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 15:48 schreef Wespensteek het volgende:
Het meest vreemde was dat ik ooit werd afgewezen en een week na ontvangst van die brief werd gevraagd om toch nog te komen werken, dat heb ik toen toch maar niet gedaan.

Gebeurt wel vaker geloof ik. Dan denken ze de beste kandidaat te hebben geselecteerd, maar werkt dat uiteindelijk toch niet. Dan gaan ze voor optie 2, wat jij waarschijnlijk bent geweest

In een van mijn laatste sollicitatiegesprekken werden aardig wat persoonlijk vragen gesteld. ( Heb ik een relatie met iemand. ga ik stappen?) Achteraf zat ik nog steeds in twijfels of ze mijn grenzen testen of echt mijn profiel wilde schetsen.

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 16:07 schreef Halveprijs het volgende:
In een van mijn laatste sollicitatiegesprekken werden aardig wat persoonlijk vragen gesteld. ( Heb ik een relatie met iemand. ga ik stappen?) Achteraf zat ik nog steeds in twijfels of ze mijn grenzen testen of echt mijn profiel wilde schetsen.

Vind ik opzich nog niet zulke hele vreemde vragen. Iemand die in een serieuze relatie zit zal minder open staan voor overwerken tov een vrijgezel. En iemand die bijvoorbeeld elk weekend zwaar aan het feesten is kan op maandag nog wel eens brak zijn (lees: minder productief).

Mijn eerste 'echte' bijbaantje was als delimedewerker bij de AH. Ik was piepjong en ik zou daarna met mijn ouders ergens naar toe gaan. Dus mijn ouders hebben mij bij de AH afgezet en zijn zelf even gaan winkelen. Ze zouden wel 'even' op mij wachten, het was immers maar een bijbaantje van 8 uur per week op zaterdag.

De man die de procedure afhandelde bleek alleen een enorme praatgraag waardoor het gesprek meer dan 1,5 uur heeft geduurd. Achteraf bleek dat hij na een kwartier wel wist dat ik in orde was maar hij vond het wel gezellig . Mijn ouders waren daar iets minder happy mee

Laatst kreeg ik de sollicitaties binnen voor de functie die wij hier open hadden. Eén van die sollicitaties had werkelijk een verschrikkelijk cv. Overal bloemen en plaatjes achter de tekst (en niet op een goede manier) alsof je naar een dagboek van een 12 jarige keek

Oh en ik heb een keer 10 keer moeten bellen om te horen dat ik was afgewezen. Ze was elke keer niet beschikbaar en belde mij alleen maar op vrijdagmiddag om kwart voor 5 terwijl ze zelf om 5 uur weg was. Het heeft mij 5 weken gekost om uiteindelijk te horen waarom ik nou precies afgewezen was, aangezien je na 2 weken ook wel doorhebt dat je het niet geworden bent. (Ook mooi: ik ben afgewezen omdat ik niet 100% wist te vertellen wat de functie inhield terwijl ze zelf de vacature zo vaag mogelijk hadden ingestoken )

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 16:14 schreef Civilian het volgende:

[..]

Vind ik opzich nog niet zulke hele vreemde vragen. Iemand die in een serieuze relatie zit zal minder open staan voor overwerken tov een vrijgezel. En iemand die bijvoorbeeld elk weekend zwaar aan het feesten is kan op maandag nog wel eens brak zijn (lees: minder productief).

Dan kan je toch ook gewoon vragen of iemand openstaat voor overwerk?

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 13:39 schreef Deetch het volgende:
Tijdens een sollicitatie werd ik door de leidinggevende van de afdeling beschuldigd van dat ik weinig enthousiast overkwam.
Waarop ik gepikeerd reageerde dat hij misschien zijn verwachtingen van enthousiasme wat moest bijstellen en dat ik echt niet de polonaise ging lopen tijdens een sollicitatie gesprek.
Na wat boehahahahaha van de sollicitatie commissie was ik van harte welkom voor een tweede ronde. Uiteindelijk heb ik daar met veel plezier 4 jaar gewerkt want bedrijf met goed gevoel voor humor en mensen die recht voor zijn raap hun mening geven.

goeie !!
Ga ik onthouden. Kreeg ik ook weleens te horen.
Misschien dat ik met jou reactie wel aan de bak kom haha

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 16:14 schreef Civilian het volgende:

[..]

Vind ik opzich nog niet zulke hele vreemde vrHeagen. Iemand die in een serieuze relatie zit zal minder open staan voor overwerken tov een vrijgezel. En iemand die bijvoorbeeld elk weekend zwaar aan het feesten is kan op maandag nog wel eens brak zijn (lees: minder productief).

Het gaat je werkgever geen reet aan wat je in je vrije tijd doet, als je je werk maar goed doet.

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 16:14 schreef Civilian het volgende:

[..]

Vind ik opzich nog niet zulke hele vreemde vragen. Iemand die in een serieuze relatie zit zal minder open staan voor overwerken tov een vrijgezel. En iemand die bijvoorbeeld elk weekend zwaar aan het feesten is kan op maandag nog wel eens brak zijn (lees: minder productief).

Klopt. En een sporter kan blessure's krijgen. Iemand die niet sport eerder andere gezondsheids dingen enzovoorts enzovoorts

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 16:24 schreef JoPiDo het volgende:

[..]

Het gaat je werkgever geen reet aan wat je in je vrije tijd doet, als je je werk maar goed doet.

En zo antwoord je ook tijdens een sollicitatie gesprek?
Hij hoeft de ins en outs niet te weten, maar dergelijke vragen zijn vrij onschuldig. En wat jij in je vrije tijd doet kan best invloed hebben op jouw prestaties. En dat wil de werkgever best kunnen inschatten.

Voor mijn huidige baan ging het sollicitatiegesprek zo ontzettend slecht, dat ik na afloop mijn vriendin had gebeld om te zeggen dat het hem niet geworden was. Word ik twee weken later gebeld wanneer ik precies kon beginnen. We maken daar nog steeds grappen over, ala 'Deze jongen is communicatief zo incapabel, dat moet wel een goede programmeur zijn'.

Ik heb echt dingen gezegd als 'uh, waarom ik hier wil werken? <lange stilte>' en over waarom ik zo lang over mijn studie heb gedaan: '<lange stilte>, gefeest?'.