Depressie & Angst #108

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2014 18:44 schreef Elvi het volgende:
Gotver... dan ben je 30 en ga je even een middag naar een vriendin toe, kom je thuis... heeft je moeder je kamer opgeruimd Zo'n teringhekel aan. En ook echt alles verplaatst uiteraard. Ook de spullen die ik verstopt had zoals dagboeken, brieven van psycholoog en zorgverzekeraar... Liggen dus nu ergens anders.

Ik ben echt woedend. Ik hou het gewoon zelf bij maar dan is het weer niet naar haar zin ofzo (as always..). Ik baal ervan dat ik hier moet blijven wonen. Ze heeft niks gezegd over de papieren van mn behandeling maar het idee dat ze het nu misschien weet kan ik gewoon niet handelen. Ik heb nog niet goed op de nieuwe plek durven kijken.

Mijn moeder maakt zelf mijn kamer open als ik porno kijk ofzo totaal geen privacy soms.
Ik heb altijd een hekel aan als mijn moeder mijn raam open zet en het open laat staan tot in de nacht doet ze ook in de winter ga ik slapen is het fucking -5 in mijn kamer.
Heb geen kamer die opgeruimt moet worden heb ik nog niet een keer de afgelopen 5 jaar moeten doen.

Oh ja en echt irritant als ze spullen bijvoorbeeld mijn telefoon ergens anders neer legt en het dan ontkend nee ik heb hem niet gezien.
Ze bewaard ook alles bijvoorbeeld als ik bedorven spullen van 2 jaar oud uit de koelkast haal en ergens neer zet en zeg niet terug zetten want het is bedorven gooi het weg.
Zet ze de spullen weer terug in de koelkast
De hele garage ligt vol met spullen die verlopen etc zijn LOL ik maak een joghurtje open wil bijna eten en wat denk je?
Helemaal groen van de schimmel is maanden verlopen echt goor.

Hoe gaan mensen hier de gedachten tegen dat niemand je echt mag? Ik probeer me bijvoorbeeld te vertellen dat:

- Vrienden zeggen dat andere zeggen dat ze niet verwacht hadden dat ik zo leuk was
- Dat ik, als ik voor de verandering eens een status update doe op Facebook, ik heel veel likes krijg
- Dat ik recent uitgekozen was voor een kamer met meerdere kandidaten
- Dat mensen in een bar me uitnodigen om wat ergens anders te gaan drinken, me willen helpen met het versieren van vrouwen, noem het maar.

Maar aan de andere kant staat eigenlijk voornamelijk het idee dat ik geen 'last' ben ik hun leven, maar dat ik net zo goed niet kan bestaan omdat ik ook niets toevoeg aan hun leven, terwijl ik dat wel probeer. Ook bij mijn 'vrienden', ze zeggen van niet, maar hun daden interpreteer ik anders. Ik heb het idee dat ze me zielig vinden. Als ik niks doe, hoor ik niks. Ik krijg daardoor die gedachte maar niet uit mijn hoofd, en omdat je er op let vind je steeds meer ervaringen die dit beeld enkel versterken, hoe rationeel ik het ook probeer te blijven bekijken. De waarde welke ik dan hecht aan het leven wordt er niet groter op, en is op dit moment ook niet erg groot. Waarom moet je blijven leven als je blijkbaar geen prettig persoon bent?

Lief/aardig != persoon waarmee je graag om wil gaan

Psycholoog draaide er toen een beetje om heen toen ik dit eigenlijk naar boven bracht, deed het snel als onzin af en dat dit niet waar is. Ik was toen iemand aan het daten, en ze gaf dat als tegenargument, dat ik dan toch wel een leuke jongen moet zijn. Maar dat is wat mij betreft helemaal geen relevante tegenargument, andere zaken spelen daar mee, vooral in de dating fase. Maar ik viel haar argumentatie toen eigenlijk niet echt aan, waar ik nu wat spijt van heb.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 06:29 schreef Paganitzu het volgende:
Hoe gaan mensen hier de gedachten tegen dat niemand je echt mag? Ik probeer me bijvoorbeeld te vertellen dat:

- Vrienden zeggen dat andere zeggen dat ze niet verwacht hadden dat ik zo leuk was
- Dat ik, als ik voor de verandering eens een status update doe op Facebook, ik heel veel likes krijg
- Dat ik recent uitgekozen was voor een kamer met meerdere kandidaten
- Dat mensen in een bar me uitnodigen om wat ergens anders te gaan drinken, me willen helpen met het versieren van vrouwen, noem het maar.

Maar aan de andere kant staat eigenlijk voornamelijk het idee dat ik geen 'last' ben ik hun leven, maar dat ik net zo goed niet kan bestaan omdat ik ook niets toevoeg aan hun leven, terwijl ik dat wel probeer. Ook bij mijn 'vrienden', ze zeggen van niet, maar hun daden interpreteer ik anders. Ik heb het idee dat ze me zielig vinden. Als ik niks doe, hoor ik niks. Ik krijg daardoor die gedachte maar niet uit mijn hoofd, en omdat je er op let vind je steeds meer ervaringen die dit beeld enkel versterken, hoe rationeel ik het ook probeer te blijven bekijken. De waarde welke ik dan hecht aan het leven wordt er niet groter op, en is op dit moment ook niet erg groot. Waarom moet je blijven leven als je blijkbaar geen prettig persoon bent?

Lief/aardig != persoon waarmee je graag om wil gaan

Psycholoog draaide er toen een beetje om heen toen ik dit eigenlijk naar boven bracht, deed het snel als onzin af en dat dit niet waar is. Ik was toen iemand aan het daten, en ze gaf dat als tegenargument, dat ik dan toch wel een leuke jongen moet zijn. Maar dat is wat mij betreft helemaal geen relevante tegenargument, andere zaken spelen daar mee, vooral in de dating fase. Maar ik viel haar argumentatie toen eigenlijk niet echt aan, waar ik nu wat spijt van heb.

Het idee dat je anderen alleen tot last bent is ergens ontstaan. Dat zit in jouw hoofd en zo te lezen zijn er ook genoeg voorbeelden die het tegendeel bewijzen. Ook al denk je van niet, dat is jouw beeld van de werkelijkheid.

Ben je vroeger vaak afgewezen? Geen vriendjes om te spelen? Zeiden je ouders dat ze van je hielden of waren die vooral met zichzelf bezig?

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 06:29 schreef Paganitzu het volgende:
Hoe gaan mensen hier de gedachten tegen dat niemand je echt mag? Ik probeer me bijvoorbeeld te vertellen dat:

- Vrienden zeggen dat andere zeggen dat ze niet verwacht hadden dat ik zo leuk was
- Dat ik, als ik voor de verandering eens een status update doe op Facebook, ik heel veel likes krijg
- Dat ik recent uitgekozen was voor een kamer met meerdere kandidaten
- Dat mensen in een bar me uitnodigen om wat ergens anders te gaan drinken, me willen helpen met het versieren van vrouwen, noem het maar.

Maar aan de andere kant staat eigenlijk voornamelijk het idee dat ik geen 'last' ben ik hun leven, maar dat ik net zo goed niet kan bestaan omdat ik ook niets toevoeg aan hun leven, terwijl ik dat wel probeer. Ook bij mijn 'vrienden', ze zeggen van niet, maar hun daden interpreteer ik anders. Ik heb het idee dat ze me zielig vinden. Als ik niks doe, hoor ik niks. Ik krijg daardoor die gedachte maar niet uit mijn hoofd, en omdat je er op let vind je steeds meer ervaringen die dit beeld enkel versterken, hoe rationeel ik het ook probeer te blijven bekijken. De waarde welke ik dan hecht aan het leven wordt er niet groter op, en is op dit moment ook niet erg groot. Waarom moet je blijven leven als je blijkbaar geen prettig persoon bent?

Lief/aardig != persoon waarmee je graag om wil gaan

Psycholoog draaide er toen een beetje om heen toen ik dit eigenlijk naar boven bracht, deed het snel als onzin af en dat dit niet waar is. Ik was toen iemand aan het daten, en ze gaf dat als tegenargument, dat ik dan toch wel een leuke jongen moet zijn. Maar dat is wat mij betreft helemaal geen relevante tegenargument, andere zaken spelen daar mee, vooral in de dating fase. Maar ik viel haar argumentatie toen eigenlijk niet echt aan, waar ik nu wat spijt van heb.

Herkenbaar. Helaas. Ik ben heel achterdochtig naar mensen en hun motieven en wat ze zeggen achter mijn rug om. Hoe ik daarmee omging: overwerken afleiding gevoelens negeren. Toen kwam ik mede hierdoor in depressie. Toen ben ik erachter gekomen hoeveel de mensen om me geven en ben ik iets minder achterdochtig geworden. Gelukkig neemt mijn psycholoog mij wel serieus en krijg ik therapie tegen sociale angststoornis. Die start deze week dus geen idee wat dat inhoudt.

Zo herkenbaar, die gedachte. Altijd twijfelen aan of mensen me wel echt aardig vinden en of ze achter m'n rug om niet iets anders zeggen. Daar heb ik erg last van, en dat heeft ook wel voor behoorlijke ruzies gezorgd doordat ik dan ook ga invullen hoe iemand over mij denkt (negatief) en hoe die gene de dingen bedoelt die hij/zij zegt.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 08:41 schreef Californium het volgende:

[..]

Herkenbaar. Helaas. Ik ben heel achterdochtig naar mensen en hun motieven en wat ze zeggen achter mijn rug om. Hoe ik daarmee omging: overwerken afleiding gevoelens negeren. Toen kwam ik mede hierdoor in depressie. Toen ben ik erachter gekomen hoeveel de mensen om me geven en ben ik iets minder achterdochtig geworden. Gelukkig neemt mijn psycholoog mij wel serieus en krijg ik therapie tegen sociale angststoornis. Die start deze week dus geen idee wat dat inhoudt.

Ook herkenbaar al durf ik helemaal niet meer naar buiten en ben ik bang voor de meeste mensen inclusief postbode etc.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 11:01 schreef hmmmmmmm het volgende:

[..]

Ook herkenbaar al durf ik helemaal niet meer naar buiten en ben ik bang voor de meeste mensen inclusief postbode etc.

Heb je wel hulp gezocht hiervoor? Want het klinkt niet fijn...

Hier vanochtend wakker geworden met herbelevingsachtige dingen en angst. Maar nu lijkt het al wat beter te gaan.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 11:29 schreef zomertje het volgende:

[..]

Heb je wel hulp gezocht hiervoor? Want het klinkt niet fijn...

Hier vanochtend wakker geworden met herbelevingsachtige dingen en angst. Maar nu lijkt het al wat beter te gaan.

Ja huisarts heeft me naar psycholoog verwezen maar daar ben ik uiteindelijk mee gestopt omdat het geen zin had vond ik ik werd er niet veel beter van.
Nu durf ik ook niet meer naar de huisarts te gaan maar dat heb ik vaker gehad heeft me ook een lange tijd geduurd om daar naar toe te gaan eerst.

Weet niet of je dat bedoeld maar ik heb wel eens dat ik denk aan vroeger aan een of andere kut situatie en dan word ik best wel depressief net alsof ik dat dan beleef om dat moment.
Bijvoorbeeld ooit eens bijna een ongeluk gecreëerd omdat ik de verkeersregels niet ken en die reacties toen kreeg van automobilisten maar dat is te verwachten die hadden mij of iemand anders bijna geraakt.
Vaak krijg ik spontaan ineens herinneringen van de tijd dat ik erg gepest werd.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 11:35 schreef hmmmmmmm het volgende:

[..]

Ja huisarts heeft me naar psycholoog verwezen maar daar ben ik uiteindelijk mee gestopt omdat het geen zin had vond ik ik werd er niet veel beter van.
Nu durf ik ook niet meer naar de huisarts te gaan maar dat heb ik vaker gehad heeft me ook een lange tijd geduurd om daar naar toe te gaan eerst.

Weet niet of je dat bedoeld maar ik heb wel eens dat ik denk aan vroeger aan een of andere kut situatie en dan word ik best wel depressief net alsof ik dat dan beleef om dat moment.
Bijvoorbeeld ooit eens bijna een ongeluk gecreëerd omdat ik de verkeersregels niet ken en die reacties toen kreeg van automobilisten maar dat is te verwachten die hadden mij of iemand anders bijna geraakt.
Vaak krijg ik spontaan ineens herinneringen van de tijd dat ik erg gepest werd.

Klinkt als een niet passende psycholoog. Van sommigen kom je niet verder heb ik gemerkt. Maar ik heb er ook eens 1 gehad die in 2 sessies zoveel bereikte.

Ik lees ook: veel gepest. Dan leer je ook een negatief zelfbeeld aan, als ze je maar vaak genoeg afkeuren.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 12:22 schreef zomertje het volgende:

[..]

Klinkt als een niet passende psycholoog. Van sommigen kom je niet verder heb ik gemerkt. Maar ik heb er ook eens 1 gehad die in 2 sessies zoveel bereikte.

Ik lees ook: veel gepest. Dan leer je ook een negatief zelfbeeld aan, als ze je maar vaak genoeg afkeuren.

Ja best wel negatief zelfbeeld al leer ik wel wat beter mezelf te accepteren de laatste tijd.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 12:27 schreef hmmmmmmm het volgende:

[..]

Ja best wel negatief zelfbeeld al leer ik wel wat beter mezelf te accepteren de laatste tijd.

Als je verstand het wil geloven dan volgt later je gevoel ook, zo zegt mijn peut.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 13:43 schreef zomertje het volgende:

[..]

Als je verstand het wil geloven dan volgt later je gevoel ook, zo zegt mijn peut.

Nou ik merk gewoon dat mensen niet zo positief tegen me zijn dus als ik naar buiten ga dan ben ik vaak zo weer binnen voor een jaar ofzo.
Dus dan is dat zelfvertrouwen of die acceptatie weer weg.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 13:47 schreef hmmmmmmm het volgende:

[..]

Nou ik merk gewoon dat mensen niet zo positief tegen me zijn dus als ik naar buiten ga dan ben ik vaak zo weer binnen voor een jaar ofzo.
Dus dan is dat zelfvertrouwen of die acceptatie weer weg.

Maar grom je gelijk van je af of lach je eerst eens vriendelijk?
Zijn er in jouw buurt geen initiatieven om een beetje kennis te maken met anderen die dezelfde soort problemen hebben?

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 13:49 schreef zomertje het volgende:

[..]

Maar grom je gelijk van je af of lach je eerst eens vriendelijk?
Zijn er in jouw buurt geen initiatieven om een beetje kennis te maken met anderen die dezelfde soort problemen hebben?

Nee volgens mij niet mijn psychiater zei ook dat ik ze nog nooit iemand had gezien met mijn problemen.
Ik kon wel een cursus volgen iets met sociale contacten maar daar waren alleen maar 50+ers.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 13:52 schreef hmmmmmmm het volgende:

[..]

Nee volgens mij niet mijn psychiater zei ook dat ik ze nog nooit iemand had gezien met mijn problemen.
Ik kon wel een cursus volgen iets met sociale contacten maar daar waren alleen maar 50+ers.

Maar dat is toch geen bezwaar?

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 14:14 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Maar dat is toch geen bezwaar?

Nou vond het een beetje veel wat ze voor de cursus vroegen maar goed nee klopt.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 13:52 schreef hmmmmmmm het volgende:

[..]

Nee volgens mij niet mijn psychiater zei ook dat ik ze nog nooit iemand had gezien met mijn problemen.
Ik kon wel een cursus volgen iets met sociale contacten maar daar waren alleen maar 50+ers.

is er in jouw omgeving geen maatjesproject beschikbaar? Dan krijg je een maatje toegewezen ie wekelijks sociale dingen met je doet. Zo kun je samen met iemand stappen zetten om wat vaker de deur uit te komen en om je sociale vaardigheden te oefenen.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 14:36 schreef Jaeger85 het volgende:

[..]

is er in jouw omgeving geen maatjesproject beschikbaar? Dan krijg je een maatje toegewezen ie wekelijks sociale dingen met je doet. Zo kun je samen met iemand stappen zetten om wat vaker de deur uit te komen en om je sociale vaardigheden te oefenen.

Nou volgens mij is dat voor ouderen ofzo.
Ik denk ook niet dat het bij mij past.

Ik zit net zo'n promo filmpje het kijken zitten 2 meisjes te praten over hoe ze het werk doen en vinden 1 staat omgedraait want ze wil niet herkenbaar in beeld komen
Is wel een erg zielig promo filmpje en zo ervaar ik die hele vrijwilligerszorg ook hier in mijn stad is eigenlijk iets om je voor te schamen.

[ Bericht 21% gewijzigd door hmmmmmmm op 20-08-2014 14:59:46 ]

Het gaat nu even weer wat beter met me. Ik denk vanwege dat ik een nieuwe ID kaart en rijbewijs heb, waar dit keer een leuke foto op staat . En vanwege een date met een vriendin gisteren die in het echt nog veel leuker is dan via internet.

Ik kreeg gisteren ook een telefoontje... dat ik op 28 augustus terecht kan bij de psycholoog. Blijkbaar vinden ze het niet serieus genoeg ofzo? Ik snap het niet... ik ben toch duidelijk geweest over de urgentie? De enige lichtpuntjes in mijn leven zijn mijn vriendinnen wanneer ik met ze afspreek. Voor de rest voel ik me eigenlijk alleen maar ongelukkig en eenzaam. Behalve vandaag dan, ik ben nog aan het nagenieten.

[ Bericht 3% gewijzigd door AdoraBelle op 20-08-2014 15:10:36 ]

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 10:11 schreef AdoraBelle het volgende:
Zo herkenbaar, die gedachte. Altijd twijfelen aan of mensen me wel echt aardig vinden en of ze achter m'n rug om niet iets anders zeggen. Daar heb ik erg last van, en dat heeft ook wel voor behoorlijke ruzies gezorgd doordat ik dan ook ga invullen hoe iemand over mij denkt (negatief) en hoe die gene de dingen bedoelt die hij/zij zegt.

Oh ja, dat invullen doe ik ook. En altijd negatief natuurlijk

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 15:06 schreef missbehavin het volgende:

[..]

Oh ja, dat invullen doe ik ook. En altijd negatief natuurlijk

Ja, precies!

ik heb niet zozeer de angst/twijfel dat ze achter mn rug om ouwehoeren. Maar wel standaard dat ik niet leuker ben dan een ander. En natuurlijk daar ook altijd wel de bevestiging van vind

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 15:14 schreef Cue_ het volgende:
ik heb niet zozeer de angst/twijfel dat ze achter mn rug om ouwehoeren. Maar wel standaard dat ik niet leuker ben dan een ander. En natuurlijk daar ook altijd wel de bevestiging van vind

Bij mij is het meer dat ik denk dat ze anders denken dan dat ze achter mijn rug praten.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 14:43 schreef hmmmmmmm het volgende:

[..]

Nou volgens mij is dat voor ouderen ofzo.
Ik denk ook niet dat het bij mij past.

Ik zit net zo'n promo filmpje het kijken zitten 2 meisjes te praten over hoe ze het werk doen en vinden 1 staat omgedraait want ze wil niet herkenbaar in beeld komen
Is wel een erg zielig promo filmpje en zo ervaar ik die hele vrijwilligerszorg ook hier in mijn stad is eigenlijk iets om je voor te schamen.

Maatjestrajecten zijn er voor mensen die om wat voor reden dan ook in een sociaal isolement zijn gekomen. Dat kunnen ouderen zijn, maar ook jongeren met (psychische) problematiek.

Je lijkt alle suggesties die worden gedaan af te wijzen. Je wilt niet naar de huisarts, niet naar de psycholoog, ook dit vind je niets. Zo komt het over alsof je helemaal niet geholpen wilt worden.

Je kunt het toch op zijn minst proberen. Pas dan ervaar je of het iets is voor je.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2014 15:51 schreef Jaeger85 het volgende:

[..]

Maatjestrajecten zijn er voor mensen die om wat voor reden dan ook in een sociaal isolement zijn gekomen. Dat kunnen ouderen zijn, maar ook jongeren met (psychische) problematiek.

Je lijkt alle suggesties die worden gedaan af te wijzen. Je wilt niet naar de huisarts, niet naar de psycholoog, ook dit vind je niets. Zo komt het over alsof je helemaal niet geholpen wilt worden.

Je kunt het toch op zijn minst proberen. Pas dan ervaar je of het iets is voor je.

Ik ben bang voor mensen en om naar buiten te gaan dus het is erg lastig.
En ja veel dingen zie ik niet zitten.