and on we go! met deel 33!
quote:Op maandag 7 juli 2014 00:10 schreef trui het volgende:
Ik vermoed dat zijn doel waarschijnlijk alleen maar was om jouw zorgen een beetje te relativeren en je op die manier troost te bieden. Maar ja, jij wilde juist steun voor jouw standpunt. Als je dat misverstand nou even opheldert, hoef je volgens mij je relatie helemaal niet meteen te verbreken.
Bedenk wel dat het voor je kind van belang is dat jullie toch in gesprek blijven, en probeer daarom ook echt open te blijven staan en begrip op te brengen voor zijn standpunt. Daarmee zet je zelf de deur niet op slot en geef je ook nog eens het goede voorbeeld. Veel succes ermee!
Hoe kan hij dat allemaal van tevoren weten dan?quote:
Maar mijn nieuwe vriend wist van te voren waar hij aan begon, zei ook dat het helemaal geen probleem zou zijn. Maar nu puntje bij paaltje komt is het allemaal toch wel erg lastig.
Een voorstelling er van maken zou ik ook wel kunnen maar een correct beeld is toch erg moeilijk.
Cut him some slack. Een relatie is zonder kinderen al lastig, met kinderen een stukje zwaarder en als er een labeltje bij zit waar hij anders mee om gaat dan is het nog iets lastiger.
Als hij zo leuk is voor zijn dochter en in general een goede kerel is sta dan niet direct heel negatief tegen zijn aanpak. Misschien kan je er iets van leren en vice versa.
En inderdaad, dat merk ik heel erg in mijn omgeving: mensen hebben vaak niet eens door wat het betekent als die structuur overhoop gegooid wordt. De algemene "regel" is dat het niet uit maakt als je te laat ergens aan komt kakken, maar dan is simpelweg niet bekend welke gevolgen daar aan vast zitten.
En dat is met elk jaar dat hij ouder werd alleen maar erger geworden. Toen hij nog veel jonger was deden we nog wel dat soort dingen.
En ik twijfel wel eens aan onze aanpak. Moeten we niet inderdaad veel meer doorpakken en wel gewoon alles doen? Ik denk soms wel eens in nostalgie terug aan de tijd toen hij nog veel jonger was en we wel gewoon naar feestjes gingen of zelf feestjes gaven. Natuurlijk waren er toen ook gevolgen, maar die waren er alleen voor ons. Hij was toen niet in staat om een feest voor iedereen te verpesten. Vanuit dat perspectief ben ik geneigd om het eens te zijn met je ex en je vriend dat een feestje moet kunnen en dat je niet je eigen leven helemaal opzij moet zetten voor je kind. Je zoon is nog zo jong, dus je praat over een hele lange tijd.
Maar ik ken natuurlijk al te goed de andere kant van het verhaal en heb zelf nog niet de juiste balans gevonden wat dat betreft. Sterkte in ieder geval.
Poes, ik zou me er denk ik net zo druk om maken... ik zou het zo graag op mijn manier willen, zeker als je dan, zoals jij weer met de gevolgen zit van iets waar jij geen invloed op hebt gehad.
Wij kunnen hier wel naar feestjes toe of mensen uitnodigen, maar ik moet wel zeggen dat ik dan heel bewust de dag erna en liefst ook ervoor, rustig hou. Dat wij op zondag niet naar een druk feestje gaan, zeker niet als het laat wordt, als ze de volgende dag naar school moeten dat wordt niet altijd begrepen.
Jammer dan... (denken anderen helaas ook wel eens anders over).
Ik kan er best een zeikerd in zijn, maar ik heb wel het idee dat het hier op die manier redelijk werkt.
Nou is het hier gelukkig niet gelijk zo dat M. helemaal van de wap is als het een keer anders gaat, zolang we het van tevoren vertellen komen we een heel eind.
Gisteren familiedag, eind in de auto en druk, dan merk ik wel dat vandaag een veel korter lontje heeft. Gelukkig is het hier al vakantie, dus vandaag rustige dag.
Tuurlijk kan ik me wel eens van dat schema afwijken, maar dan zijn er weer andere factoren die moeten meespelen die dag (Billy uitslapen 's ochtends, geen drukte of vreemde mensen etc). Dan kan hij heus wel eens een middagslaapje overslaan. Maar zulke dingen kan ik niet 123 beslissen, dat moet ook echt gepland worden van te voren, hoe sneu het ook klinkt.
Ik denk gewoon dat ik niet klaar ben voor een relatie. Dat zei ik gisteren al, dat ik dat vóór de tijd al had gezegd. Ik moet me focussen op Billy. Ik heb zelf ook ASS en ik merk ook dat het heen en weer vliegen mij nu ook al opbreekt. Dus ik weet het allemaal niet. Ik heb eigenlijk wel genoeg aan ons tweeën.
Wat mijn ex betreft, dat is gewoon een eikel eerste klas. Ik ben niet voor niets zo vroeg van hem gescheiden. Die wil alleen in het weekend vader zijn, verder hoor en zie ik hem ook niet. En zelfs die 4 dagen in de maand denkt hij alleen aan zichzelf en niet aan Billy. Billy heeft gisteren dus ook niet geslapen, maar wél een uur en 3 kwartier in de auto héén, druk feest, uur en 3 kwartier terug naar huis en dan nog eens drie kwartier naar mijn huis in de auto gezeten. Ik kreeg hem als een gesmotste puppie weer thuis.
Hij heeft als een bezetene zitten bonken in z'n bedje gisteravond, dan breekt je moederhart hoor.. Dat er zó weinig rekening wordt gehouden met je kind, terwijl z'n vader dondersgoed weet dat dat gewoon MOET. Maar dat hij alleen maar rekening met z'n eigen belangen houdt.
Billy heeft tot 12 uur uitgeslapen zonet..
Je bent van hem gescheiden omdat bepaalde zaken aan hem je niet bevielen, dat gaat nu natuurlijk ook niet veranderen.
En een diagnose bij een kind van 19 maanden vind ik ook heel vroeg. Ik wist niet dat dat kon?
Er is ook geen diagnose, dat zei ik al in m'n eerste postquote:Op maandag 7 juli 2014 12:44 schreef nummer_zoveel het volgende:
Poesopstokje, is al dat geruzie nu echt de moeite? Misschien moet je je eigen verwachtingen ook bijstellen?
Je bent van hem gescheiden omdat bepaalde zaken aan hem je niet bevielen, dat gaat nu natuurlijk ook niet veranderen.
En een diagnose bij een kind van 19 maanden vind ik ook heel vroeg. Ik wist niet dat dat kon?
En ik heb al héél veel los gelaten wbt mijn ex. Maar ik kan hem mijn kind niet zo laten behandelen, vandaar dat ik er een advocaat op heb gezet. Dan maar hard tegen hard, ik moet en zal het er in krijgen.SPOILERMijn zoontje is nu ruim 19 maanden.
Vanaf 4 maand was al duidelijk dat hij zich 'anders' ontwikkelde. Ik bespaar jullie de details even. Autisme is de rode draad in mijn vaders familie. Ik heb zelfs de diagnose PDD-NOS, maar het is waarschijnlijk Asperger.
Het viel me dus al gauw op dat Billy anders is dan andere kinderen. Rond z'n eerste verjaardag heb ik officiële testen met hem gehad, en daaruit kwam ook sterk naar voren dat er sprake is van ASS-trekken. Uiteraard mag er geen diagnose worden gesteld, dus daar hoeven we ook helemaal geen discussie over te voeren. Het is wél duidelijk dat er op DIT moment sprake is van ASS-kenmerken. Dit kan de komende jaren alle kanten nog op ontwikkelen. Billy heeft al een training gehad hiervoor. Het is nu afwachten hoe zijn ontwikkeling verder gaat verlopen. We krijgen wel ondersteuning en er wordt regelmatig gekeken hoe hij het doet. Pas met een jaar of 4/5 wordt bekeken of er sprake is van ASS en zo ja, welke vorm.
Oh ja, vergeten te melden, ik heb Jeugdzorg zelf ingeschakeld. We zijn aangemeld voor begeleide omgang, omdat zelf JZ zich zorgen maakte om de wijze waarom ex met Billy omgaat in de weekenden.
Maar stap 1 is dus dat Billy's therapeuten met ex om tafel gaan om uit te leggen wat ASS inhoudt en wat Billy nodig heeft qua RRR. Maar als ex het al voor elkaar krijgt om na 2 maand nóg geen afspraak na te komen..
Verder zijn er helemaal geen verwachtingen meer. Er is ook geen contact meer, op de vrijdag en zondagavond na, als we Billy overdragen.
[ Bericht 24% gewijzigd door #ANONIEM op 07-07-2014 12:53:31 ]
Zich niet houden aan het ritme van Billy, door alleen aan zichzelf te denken.quote:
En wat voor slechte dingen doet je ex dan?
Het niet willen erkennen dat Billy (waarschijnlijk) een vorm van ASS heeft, niet willen inlezen, niet op gesprek willen met Billy's therapeuten die hem willen uitleggen wat het inhoudt, zich niet interesseren in Billy's therapie etc etc.
En als ik dan vervolgens aangeef dat Billy helemaal in de hobbel is na een weekend bij hem, de schuld bij mij schuiven. Totáál niet willen inzien dat zijn acties zulke gevolgen kunnen hebben.
En nou nou, wat een misdaad is het zeg, je kind meenemen naar een feestje.
Maar je drijft het zelf wel op de spits door een advocaat in te schakelen voor dit soort zaken.
Sorry dat ik zo hard overkom, maar zie je je eigen aandeel echt niet hierin?
Besef je goed dat dit eigenlijk heel normaal is voor een situatie als deze eventueel autist of niet.quote:
En als ik dan vervolgens aangeef dat Billy helemaal in de hobbel is na een weekend bij hem,
En hoe lullig het ook voor je zal voelen eigenlijk heb jij weinig te maken met zijn weekend zolang de zorg in orde is hoeft hij het idd niet op jouw manier te doen.
quote:
Ik zou ook pas iets willen erkennen als er echt een diagnose is. En gezien zijn leeftijd is het echt nog te vroeg daar iets van te zeggen. Wat voor therapeuten zijn dat?
En nou nou, wat een misdaad is het zeg, je kind meenemen naar een feestje.
Maar je drijft het zelf wel op de spits door een advocaat in te schakelen voor dit soort zaken.
Sorry dat ik zo hard overkom, maar zie je je eigen aandeel echt niet hierin?
Jullie begrijpen ook wel dat er meer speelt dat alleen dit hè.quote:
[..]
Besef je goed dat dit eigenlijk heel normaal is voor een situatie als deze eventueel autist of niet.
En hoe lullig het ook voor je zal voelen eigenlijk heb jij weinig te maken met zijn weekend zolang de zorg in orde is hoeft hij het idd niet op jouw manier te doen.
Ik schakel niet alleen een advocaat in omdat ex hem meeneemt naar een feestje. De zorg is ook écht niet in orde.
Daarnaast is het onderzocht door een erkent autisme infantteam, gespecialiseerd in hele jonge kinderen. En inderdaad, onder de 4/5 jaar mág er geen diagnose worden gesteld. Maar JUIST omdat er zo vroeg al zulke duidelijke tekenen zijn van ASS is het belangrijk dat we er zo vroeg bij zijn.
Jullie denken toch niet dat ik voor de lol mijn kind de sticker ASS wil geven?!
En JUIST omdat wij/ik er zo vroeg bij zijn wil ik dat er ook NU al wordt ingegrepen en dat Billy NU al de goede begeleiding/zorg krijgt. En dat verwacht ik ook van mijn ex. Ik merk dus ook dat Billy soms wel een week van slag is nadat hij een weekend bij z'n vader is geweest. Al het werk wat ik in zijn opvoeding heb gestopt wordt dan teniet gedaan. Dat is frustrerend. Niet alleen voor mezelf, maar ook om te zien wat dat met je kind doet.
Ik doe er álles aan om mijn zoon rustig en gelukkig te zien. En daar wijkt ook alles voor, hoe extreem dat ook mag klinken. Juist omdat ik zelf ook ASS heb weet ik hoeveel dat met je kan doen, een juist RRR schema en een goede dag-structuur.
Ik kán gewoon niet onze hele voorgeschiedenis hier neer zetten wbt mijn ex en mij. Maar die advocaat is nodig om door te dringen bij hem, dat er actie moet worden ondernomen. Dit kan en mag zo niet. Dat zeg ik, dat zelfs Jeugdzorg zich zorgen maakt, dat zegt ook al veel.
Als jouw ex daar niet hetzelfde in staat als jij zul je dat toch moeten accepteren ipv de strijd aan te gaan. Dat merkt je kind ook, die onrust en strijd tussen jullie.
Gelukkig las ik op het laatste moment dat dat niet klopt!
Hier is in beide gevallen vroeg gediagnosticeerd. Simpelweg omdat je juist als jong kind met autisme nog veel meer handvatten aangereikt kan krijgen dan als je ouder bent en je bepaalde dingen veel makkelijker nog oppikt of leert.quote:
Bij J. waren ook al voor de leeftijd van vier jaar zorgen over zijn ontwikkeling en wilden ze meer onderzoeken, maar ik heb toen aangegeven toch te willen wachten tot de kleuterleeftijd.
Als jouw ex daar niet hetzelfde in staat als jij zul je dat toch moeten accepteren ipv de strijd aan te gaan. Dat merkt je kind ook, die onrust en strijd tussen jullie.
Het is wel heel erg makkelijk om te zeggen dat sommige dingen geaccepteerd moeten worden in plaats van de strijd aan te gaan, maar als het gaat om de gezondheid van je kind, valt er niets te accepteren. Of moet je het ook maar gewoon accepteren dat een kind bij zijn vader op vier jarige leeftijd al alcohol krijgt? Daar is wel geen sprake van, maar dat is ook slecht voor de gezondheid van een kind. Moet je je daar bij neerleggen, of moet je alles op alles zetten om dat tegen te gaan?
(Overigens gaat een advocaat, Jeugdzorg of een rechter daar niets aan veranderen, maar dat is een tweede).
Als ik het van zijn kant zou bekijken, zou ik denken dat jij je eigen autisme teveel op je zoon projecteert en het vooral zo laten lijken dat het jouw 'tekortkoming' is.
Van jouw kant wil je je zoon juist beschermen tegen onkunde van zijn omgeving voor wat betreft zijn eventuele autisme en dat vind ik heel begrijpelijk. Sterker nog: ik vind het een stuk minder schadelijk om een kind teveel structuur te bieden dan om het te weinig structuur te bieden. Laten vieren kan altijd nog, als zou blijken dat je zoon dat wel aankan.
Begrijp me niet verkeerd, ik bedoel met het stukje 'van zijn kant' niet dat ik die kant verdedig, maar dat ik begrijp dat er zo gedacht kan worden. Ik heb een oppaskindje met Asperger en in zijn geval is meenemen naar een feestje, maar ook het heen en weer geslinger tussen vader en moeder en de stress die een scheiding en alles eromheen veroorzaakt, absoluut iets waarvan hij compleet over de zeik zou raken. En niet voor een dagje.
Het is trouwens voor ieder kind, wel of geen autisme, enorm belastend om getuige te zijn van conflicten tussen je ouders. Dus dat je dingen door je advocaat laat regelen vind ik alleen maar goed.
Ik vind dit niet te vergelijken met een kind wat alcohol krijgt.quote:
[..]
Hier is in beide gevallen vroeg gediagnosticeerd. Simpelweg omdat je juist als jong kind met autisme nog veel meer handvatten aangereikt kan krijgen dan als je ouder bent en je bepaalde dingen veel makkelijker nog oppikt of leert.
Het is wel heel erg makkelijk om te zeggen dat sommige dingen geaccepteerd moeten worden in plaats van de strijd aan te gaan, maar als het gaat om de gezondheid van je kind, valt er niets te accepteren. Of moet je het ook maar gewoon accepteren dat een kind bij zijn vader op vier jarige leeftijd al alcohol krijgt? Daar is wel geen sprake van, maar dat is ook slecht voor de gezondheid van een kind. Moet je je daar bij neerleggen, of moet je alles op alles zetten om dat tegen te gaan?
(Overigens gaat een advocaat, Jeugdzorg of een rechter daar niets aan veranderen, maar dat is een tweede).
Ja, is het echt zo slecht voor de gezondheid van het kind als vader niet meegaat in wat moeder wilt, ja?
Ik denk dat dit een voorbeeld was en niet het enige probleem.quote:
[..]
Ik vind dit niet te vergelijken met een kind wat alcohol krijgt.
Ja, is het echt zo slecht voor de gezondheid van het kind als vader niet meegaat in wat moeder wilt, ja?
Elk jaar hetzelfde dilemma. Zorgen voor rust in de tent en hem gewoonweg niet laten gaan of ga ik voor de kans dat het een superleuke dag zal worden die ik hem niet wil ontzeggen? Tot nog toe heb ik steeds voor het laatste gekozen, maar vorig jaar ging het niet helemaal goed.
Ze gaan met twee klassen (ca. 25 kinderen) en 6 leerkrachten als begeleiding. En die leerkrachten kennen de kinderen natuurlijk als geen ander, maar toch....
Het kind dat alcohol krijgt was een voorbeeld. Maar heb jij enig idee wat het effect is van steeds opnieuw overhoop gehaalde structuur bij een kind dat die structuur echt wel nodig heeft? Het gaat er niet om dat vader niet meegaat in hetgeen de moeder wil, het gaat erom dat vader niet meegaat in hetgeen wat het beste is voor het kind. En voor autistische kinderen is het nog steeds zo dat structuur heel, heel erg belangrijk is. En waar een wisseling tussen ouders altijd al ruk is voor kinderen, voor alle kinderen, is het voor autistische kinderen nog even een tikje erger.quote:
[..]
Ik vind dit niet te vergelijken met een kind wat alcohol krijgt.
Ja, is het echt zo slecht voor de gezondheid van het kind als vader niet meegaat in wat moeder wilt, ja?
Het is prijzenswaardig dat ze niet de boel zelf wil gaan oplossen, maar dat ze daar hulp voor vraagt. Want het kost ontzettend veel tijd, energie en stress zo'n situatie en hoe je ook je best doet, ze krijgen daar wat van mee.
Het is ook voor de ex van poesopstokje moeilijk te bevatten denk ik. Hij ziet en ervaart niet het gedrag wat Billy heeft op het moment dat hij weer bij moeder is en onhandelbaar is, waardoor het ook niet duidelijk wordt waarom die structuur nodig is.
Moeilijk is dat he livelink. Ik neig ook heel vaak naar proberen, maar in sommige gevallen is er al zoveel geprobeerd en weet je gewoon dat het niet gaat werken. In die gevallen vind ik dat je best kan zeggen "ik houd hem thuis".quote:
Over onderbreking van structuur gesproken; mijn zoon heeft donderdag een schoolreisje en ziet er vreselijk tegenop. Ik zie er ook vreselijk tegenop. Het liefst wil ik hem gewoon thuishouden. Dat wil zoonlief zelf ook het liefst. Hij verkondigt al weken dat hij donderdag gewoonweg niet naar school gaat.
Elk jaar hetzelfde dilemma. Zorgen voor rust in de tent en hem gewoonweg niet laten gaan of ga ik voor de kans dat het een superleuke dag zal worden die ik hem niet wil ontzeggen? Tot nog toe heb ik steeds voor het laatste gekozen, maar vorig jaar ging het niet helemaal goed.
Ze gaan met twee klassen (ca. 25 kinderen) en 6 leerkrachten als begeleiding. En die leerkrachten kennen de kinderen natuurlijk als geen ander, maar toch....
Ik lees vooral in haar posts wat zij wilt en wat moetquote:
[..]
Het kind dat alcohol krijgt was een voorbeeld. Maar heb jij enig idee wat het effect is van steeds opnieuw overhoop gehaalde structuur bij een kind dat die structuur echt wel nodig heeft? Het gaat er niet om dat vader niet meegaat in hetgeen de moeder wil, het gaat erom dat vader niet meegaat in hetgeen wat het beste is voor het kind. En voor autistische kinderen is het nog steeds zo dat structuur heel, heel erg belangrijk is. En waar een wisseling tussen ouders altijd al ruk is voor kinderen, voor alle kinderen, is het voor autistische kinderen nog even een tikje erger.
Het is prijzenswaardig dat ze niet de boel zelf wil gaan oplossen, maar dat ze daar hulp voor vraagt. Want het kost ontzettend veel tijd, energie en stress zo'n situatie en hoe je ook je best doet, ze krijgen daar wat van mee.
Het is ook voor de ex van poesopstokje moeilijk te bevatten denk ik. Hij ziet en ervaart niet het gedrag wat Billy heeft op het moment dat hij weer bij moeder is en onhandelbaar is, waardoor het ook niet duidelijk wordt waarom die structuur nodig is.
Verder blijf ik bij mijn mening dat je het echt op de spits drijft door jeugdzorg en advocaten in te schakelen.
19 Maanden is het ventje pas,...
Het is in deze natuurlijk ook vooral een verhaal over communicatie. Mijn man staat er ook heel anders in dan ik. Daar hoef je niet gescheiden voor te zijn. Wij moeten dus ook oudertherapie volgen.quote:
[..]
Ik lees vooral in haar posts wat zij wilt en wat moet
Verder blijf ik bij mijn mening dat je het echt op de spits drijft door jeugdzorg en advocaten in te schakelen.
Ik heb geleerd dat ik wat vaker dingen aan mijn man over moet laten en dat ik hem ook de kans moet geven om dingen met mijn zoon te doen op zijn manier. Als het fout gaat, gaat het fout en dan baal ik verschrikkelijk en ben ik ook echt boos. Maar aan de andere kant moet ik toegeven dat het soms ook verrassend goed gaat en dat ze dit jaar samen al heel veel leuke dingen hebben gedaan. Er is nu echt weer sprake van een vader-zoon-relatie en die was er bijna niet meer vorig jaar en dat kwam ook door mij. Ik wilde dat alles op mijn manier ging en zette mijn man daarmee buitenspel.
Dus in mijn ogen zou de oplossing voor Poesopstokje moeten zijn dat haar ex vooraf met haar bespreekt dat hij naar een feestje gaat. Dan kan zij zich voorbereiden op het feit dat haar zoon uit zijn doen zal zijn, maar dan kunnen ze ook afspraken maken over hoe je toch een middagslaapje probeert in te bouwen. Zoiets zal het moeten worden, want in de praktijk moet je toch rekening houden met het feit dat je het allebei anders doet.
En daar hebben jullie inderdaad hulp bij nodig.
Is laten gaan en ophalen als het niet gaat een optie ?
Wat maakt het voor hem zo onzeker ? Is het het verloop van de dag dat onbekend is of is het gewoon alles buiten school/thuis is eng/naar
Toch vind ik dat laatste dan een beetje vreemd. Als de vader zich weinig tot niets aan structuur gelegen laat liggen, zou Billy toch iedere keer dat hij bij hem is volledig onhandelbaar moeten zijn.quote:
[..]
Het kind dat alcohol krijgt was een voorbeeld. Maar heb jij enig idee wat het effect is van steeds opnieuw overhoop gehaalde structuur bij een kind dat die structuur echt wel nodig heeft? Het gaat er niet om dat vader niet meegaat in hetgeen de moeder wil, het gaat erom dat vader niet meegaat in hetgeen wat het beste is voor het kind. En voor autistische kinderen is het nog steeds zo dat structuur heel, heel erg belangrijk is. En waar een wisseling tussen ouders altijd al ruk is voor kinderen, voor alle kinderen, is het voor autistische kinderen nog even een tikje erger.
Het is prijzenswaardig dat ze niet de boel zelf wil gaan oplossen, maar dat ze daar hulp voor vraagt. Want het kost ontzettend veel tijd, energie en stress zo'n situatie en hoe je ook je best doet, ze krijgen daar wat van mee.
Het is ook voor de ex van poesopstokje moeilijk te bevatten denk ik. Hij ziet en ervaart niet het gedrag wat Billy heeft op het moment dat hij weer bij moeder is en onhandelbaar is, waardoor het ook niet duidelijk wordt waarom die structuur nodig is.
Ja, het is ver weg en ik ben afhankelijk van het OV. Ik heb die dag al vrij genomen van mijn werk, maar als ik hem moet ophalen heb ik maar één optie en dat is dat ik de hele dag voor de ingang ga zitten. Dat doe ik overigens gerust. Het probleem is echter dat je altijd te laat bent. Op het moment dat ik hem moet ophalen is het per definitie al fout gegaan. En als het bij hem fout gaat, gaat het altijd meteen zo dramatisch fout. Dan gaat hij vechten of weglopen of gevaarlijke situaties veroorzaken. En als ik hem dan moet ophalen, dan lukt het me ook niet om hem kalm in trein en bus te krijgen en heb ik weinig opties.quote:
Livelink, waar is het schoolreisje heen ? Is dat ver bij jullie vandaan ?
Is laten gaan en ophalen als het niet gaat een optie ?
Wat maakt het voor hem zo onzeker ? Is het het verloop van de dag dat onbekend is of is het gewoon alles buiten school/thuis is eng/naar
Zelf ziet hij enorm tegen de drukte op en tegen het feit dat hij bij zijn groepje moet blijven. Hij snapt ook dat hij het dus voor zijn hele groepje kan verpesten. Hij wil graag de mogelijkheid hebben om weg te kunnen lopen om in zijn eentje weer kalm te worden. Dat kan niet bij waar ze nu naar toe gaan.
Als eea zich in de buurt van Assen afspeelt wil ik wel standby staan als jouw vervoer.quote:
[..]
Ja, het is ver weg en ik ben afhankelijk van het OV.
Ik heb alleen om 11.30 een afspraak staan die ik niet af kan zeggen.
Lief van je, maar het is niet in de buurt van Assen. En ik denk dat ik hem dit jaar ook gewoon thuis laat.quote:
[..]
Als eea zich in de buurt van Assen afspeelt wil ik wel standby staan als jouw vervoer.
Ik heb alleen om 11.30 een afspraak staan die ik niet af kan zeggen.
[ Bericht 3% gewijzigd door livelink op 07-07-2014 16:37:43 ]
Het is net als met een verstopping, die zie je vaak ook pas na een tijdjequote:
[..]
Toch vind ik dat laatste dan een beetje vreemd. Als de vader zich weinig tot niets aan structuur gelegen laat liggen, zou Billy toch iedere keer dat hij bij hem is volledig onhandelbaar moeten zijn.
Het kan even duren voordat het hoogtepunt bereikt wordt. Hoeveel kinderen zijn niet op school poeslief, om thuis onhandelbaar te worden? Het is goed mogelijk dat het bij papa nog net goed gaat en de uitbarsting pas bij mama komt. Het kan ook zijn dat de uitbarsting al bij papa komt, maar dat hij dat simpelweg gewoon niet aangeeft, uit angst dat er nog meer gedoe op hem af komt. En dat papa en nieuwe vriend misschien wel een beetje gelijk hebben en er anders in staan een optie is.
En heeft dat betrekking op Billy?quote:Op maandag 7 juli 2014 16:58 schreef nummer_zoveel het volgende:
Ja sorry hoor, maar als ik zie hoe je in andere topics praat over je ex weet ik al helemaal dat er een andere kant van het verhaal is....
Vandaar dat ik Jeugdzorg er bij heb geroepen en dat we nu op de wachtlijst staan voor begeleide omgang. Dan gaan we samen om tafel om duidelijke afspraken te maken voor in de weekenden als Billy bij z'n vader is. Ex heeft verder aangegeven geen contact te willen en geen op of aanmerkingen te hebben op mijn opvoeding, anders heeft hij natuurlijk ook inspraak op de manier hoe IK het doe in de dagen dat ik hem ''heb''.
Maar zoals het nu gaat kan het niet. En ja, jullie lezen veel dingen over wat ik vind en wat ik vind wat MOET. Het gaat hier om het welzijn van mijn kind, IK heb 24/7 met hem te maken, IK zie wat voor effect zo'n verstoord weekend met z'n vader op hem heeft. Dan heb ik ook het volste recht om dingen te gaan eisen en te willen. Vader is verder helemaal buiten beeld, die wil buiten de weekenden om geen contact of wat dan ook. Ik heb het een half jaar lang geprobeerd, op het lastig vallen toe aan, maar na het openen van een topic hier op FOK! ben ik ook tot inzicht gekomen dat het geen nut heeft. Hij wil niet, klaar. Maar ik wil wél dat hij die 4 dagen per maand rekening houdt met mijn zoon en niet alleen aan zichzelf denkt.
Tuurlijk, je vecht een ruzie over zijn hoofd uit.quote:
[..]
En heeft dat betrekking op Billy?
En nu ga ik er niet meer op in. Het gaat dezelfde kant op als alle andere topics die je al over hem geopend hebt.
Als je toch mijn PoHi aan het doorsneupen bent; dan weet je ook wel wat ik bedoel met ''vader is buiten beeld''.quote:Op maandag 7 juli 2014 17:21 schreef nummer_zoveel het volgende:
Wat nou vader is buiten beeld. Je kind is er regelmatig in de weekenden!
En nu ga ik er niet meer op in. Het gaat dezelfde kant op als alle andere topics die je al over hem geopend hebt.
Alle andere topics? Welgeteld 1.
Ik zie er zo twee. Eén over dat hij niet naar jullie kind omkijkt en eén over zijn auto waar jij in rijdt. En dan zie ik je in nog een topic weer over hem praten (toevallig dat ik daar op kwam).quote:
[..]
Als je toch mijn PoHi aan het doorsneupen bent; dan weet je ook wel wat ik bedoel met ''vader is buiten beeld''.
Alle andere topics? Welgeteld 1.
Maar goed, ik laat het er nu echt bij.
Nr 1 is relevant, nummer 2 niet.quote:
[..]
Ik zie er zo twee. Eén over dat hij niet naar jullie kind omkijkt en eén over zijn auto waar jij in rijdt. En dan zie ik je in nog een topic weer over hem praten (toevallig dat ik daar op kwam).
Maar goed, ik laat het er nu echt bij.
In dit topic wil ik het graag houden bij Billy z'n ASS en mijn frustraties over de onbegrip daarover.
Dat wás eerst wel zo. Zondagavond kwam hij stuiterend thuis, om na het badderen helemaal in te storten en hysterisch te worden. Maandag viel er niets met hem te beginnen.quote:Op maandag 7 juli 2014 17:34 schreef Vanyel het volgende:
Puur afgaande op het verhaal dat je vertelt, lees ik ook de mogelijkheid dat Billy overstuur raakt omdat ie thuiskomt en weer in het regime moet.
Heel simpel; kwestie van overgang. Dat hebben alle kinderen.
Maar toen was mijn ex nog alleen, bleef hij de weekenden gewoon thuis en hield hij zich aan Billy's ritme.
Nu heeft hij een nieuwe vriendin en gaan ze elk weekend weg. Billy komt in allemaal nieuwe situaties, zit soms uren in de auto (zoals afgelopen zondag), drukke feestjes, allemaal nieuwe mensen. Ik wéét gewoon dat hij zulke situaties niet kan handelen. Hij slaapt op zulke dagen 's middags ook niet.
En dan is er geen sprake meer van een ''maandag dip'' maar dan is hij gewoon dagen lang van de kaart. Ik herken m'n kind gewoon niet meer terug. Overstuur, gauw agressief, schoppen, slaan, huilen, heel veel bonken in bed, niet in slaap kunnen komen, overmatig met z'n speelgoed gooien etc etc.
Dat valt me op. Daar kan ik niet omheen.
(Edit; het viel z'n therapeuten de voorlaatste keer zelfs op dat hij enórm van de kaart was. )
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 07-07-2014 17:41:02 ]
Heel herkenbaar Livelink.quote:
Over onderbreking van structuur gesproken; mijn zoon heeft donderdag een schoolreisje en ziet er vreselijk tegenop. Ik zie er ook vreselijk tegenop. Het liefst wil ik hem gewoon thuishouden. Dat wil zoonlief zelf ook het liefst. Hij verkondigt al weken dat hij donderdag gewoonweg niet naar school gaat.
Elk jaar hetzelfde dilemma. Zorgen voor rust in de tent en hem gewoonweg niet laten gaan of ga ik voor de kans dat het een superleuke dag zal worden die ik hem niet wil ontzeggen? Tot nog toe heb ik steeds voor het laatste gekozen, maar vorig jaar ging het niet helemaal goed.
Ze gaan met twee klassen (ca. 25 kinderen) en 6 leerkrachten als begeleiding. En die leerkrachten kennen de kinderen natuurlijk als geen ander, maar toch....
Zo ben ik als kind zijnde niet meegegaan op schoolkamp, omdat ik daar ook niet wist hoe de dag zou gaan verlopen.
En toen ik wat ouder was (jaar of 15) zouden we een dag naar Den Haag met de klas. Toen niemand mij wou beloven om mij mee te nemen op sleeptouw ben ik vlak voor vertrek weer uit de bus gestapt
Is er geen mogelijkheid dat jij mee mag als begeleidster zijnde?
Dat zou ik echt niet eens willen. Ik wil heel veel doen voor school, maar bij schoolreisjes trek ik mijn absolute grens.quote:
[..]
Is er geen mogelijkheid dat jij mee mag als begeleidster zijnde?
quote:
[..]
Dat zou ik echt niet eens willen. Ik wil heel veel doen voor school, maar bij schoolreisjes trek ik mijn absolute grens.
Sorry. Wat zou je willen? Afwachten tot donderdagochtend? Om te bekijken hoe je zoon er dan voor staat? Of stijgt de spanning met de dag?
Bij mij als kind zijnde was het ''klaar'' als er maandag al werd verteld; ''Je hoeft donderdag niet mee.''
Ik snap best dat je dit je zoon niet wilt ontnemen, maar ik las ook dat je niet binnen 10 minuten bij hem kunt zijn mocht het wel mis gaan.. Moeilijke situatie
Ik lees af en toe mee in het topic, maar ik ben niet echt op de hoogte van alle kinderen en de problematiek.
OUD & ik gaan niet samen, maar ik blijf dit keer wel plakken. Ik wil toch m'n zorgen kwijt kunnen, ook al heeft Billy (nog) geen diagnose.
.Hoe doen de andere kinderen van zijn klas zulke dingen? Gaat dat wel goed? Wat ik me dan afvraag is of zo'n school, schoolreisje doet omdat het zo "hoort" of omdat het merendeel van de kinderen er wel mee om kan gaan...
Sterkte
Ik weet dat de spanning over zal zijn op het moment dat ik zeg dat hij thuis mag blijven, donderdag. Maar ik wil dat besluit eigenlijk nog niet nemen. Ik weet ook dat de school het er ook niet zo mee eens zal zijn, namelijk. Op school vinden ze dat hij het moet proberen.quote:
[..]
Wat zou je willen? Afwachten tot donderdagochtend? Om te bekijken hoe je zoon er dan voor staat? Of stijgt de spanning met de dag?
Bij mij als kind zijnde was het ''klaar'' als er maandag al werd verteld; ''Je hoeft donderdag niet mee.''
Ik snap best dat je dit je zoon niet wilt ontnemen, maar ik las ook dat je niet binnen 10 minuten bij hem kunt zijn mocht het wel mis gaan.. Moeilijke situatie
Ik lees af en toe mee in het topic, maar ik ben niet echt op de hoogte van alle kinderen en de problematiek.
OUD & ik gaan niet samen, maar ik blijf dit keer wel plakken. Ik wil toch m'n zorgen kwijt kunnen, ook al heeft Billy (nog) geen diagnose.
Nijna, de school is niet speciaal gericht op ASS-problematiek. Het merendeel van de kinderen heeft andere diagnoses en die hebben waarschijnlijk veel minder moeite met schoolreisjes. Er zijn wel scholen bij ons in de regio die meer gericht zijn op ASS, maar daar zitten vooral kinderen die veel meer naar binnen gericht zijn. Daar hoort ons kind dan weer niet zo thuis. Het is nog best een zoektocht om de juiste school voor je kind te vinden, wat dat betreft.
Sorry, ik lees hier veel mee omdat ik een kind op mijn werk heb met autisme, maar vraag me daarom af:quote:
[..]
Ik weet dat de spanning over zal zijn op het moment dat ik zeg dat hij thuis mag blijven, donderdag. Maar ik wil dat besluit eigenlijk nog niet nemen. Ik weet ook dat de school het er ook niet zo mee eens zal zijn, namelijk. Op school vinden ze dat hij het moet proberen.
wat ziet school dan als oplossing als het fout gaat zo ver van huis? (ze kennen je zoon immers en weten dat het er in zit dat het fout kan gaan) Dat ouders vrij nemen en het halve land doorcrossen om kind op te halen? Of is er een mogelijkheid tot een crisisplan in deze uitzonderlijke situatie (zo vaak gaan ze immers niet op schoolreis, denk ik?)
Als wij op pad gaan met het werk (en dat is vrij regelmatig) dan is er 1 personeelslid dat gekoppeld is aan dat jochie. Dus wat er ook gebeurt, wij zorgen ervoor dat het kind veilig thuis komt - onze verantwoordelijkheid. Zou je met school in overleg kunnen om te kijken hoe zij het schoolreisje dan voor zich zien?
Op school gaat het natuurlijk ook best wel eens mis en dan lossen ze het ook 9 van de 10 x zelf op. Wat voor mij nu meespeelt is dat ik hem laatst toch op school heb moeten halen omdat het niet meer ging. En dat is nog zo kort geleden dat ik er nu ook echt weinig vertrouwen in heb. Hij is al niet op zijn best, zeg maar.
. Het lijkt me heel dubbel, dat hinken tussen die 2 opties.Overigens herken ik het dan wel van mezelf dat als ik in zulke gevallen besluit om niet te gaan dan is de spanning weg. Maar aan de andere kant kan ik er dan wel weer enorm twijfelen of ik niet toch zou moeten gaan en dat geeft dan een andere soort onrust
.
Wat fijn voor je zoon!
En ziet J het zo wel wat meer zitten met het idee dat de optie van teruggaan er is?
Dus gisteren was hij helemaal blij en was al de stress weg. Maar vanochtend kregen we een mailtje van school dat J. zelf naar de IB'er was gegaan om te zeggen dat hij eigenlijk toch wel heel graag mee wou. En toen is er dus een meester bereid gevonden om extra mee te gaan voor hem.
) Ik hoop dat hij een heerlijke dag heeft waarbij hij zich goed vermaakt!
(Geen nieuws = goed nieuws?)
quote:
Ik kreeg eind van de ochtend een sms-je dat J liep te stralen. En dat nam ook meteen al mijn zorgen weg.
Hoera! En jij nu ook.quote:
Ik kreeg eind van de ochtend een sms-je dat J liep te stralen.
ik zit gewoon plaatsvervangend te genieten ! Wat zalig !quote:
En weer thuis en het is de hele dag goed gegaan. Hij was inderdaad aan het stralen. Hij was wel in de auto mee teruggekomen en niet in de bus, maar dat maakt niet uit. Oh, wat ben ik blij dat hij dit als positieve ervaring kan meenemen.
quote:
En weer thuis en het is de hele dag goed gegaan. Hij was inderdaad aan het stralen. Hij was wel in de auto mee teruggekomen en niet in de bus, maar dat maakt niet uit. Oh, wat ben ik blij dat hij dit als positieve ervaring kan meenemen.
Wat mooi voor je zoon!
En wat kun je trots op hem zijn zeg.. Jeetje..
quote:
En weer thuis en het is de hele dag goed gegaan. Hij was inderdaad aan het stralen. Hij was wel in de auto mee teruggekomen en niet in de bus, maar dat maakt niet uit. Oh, wat ben ik blij dat hij dit als positieve ervaring kan meenemen.
wat fijn!Stoer dat J. zelf is gaan regelen dat hij toch mee wilde en dat er iemand extra voor is ingezet!
En dan vooral dat hij heeft lopen genieten
. Nou sluit ik me helemaal bij aanquote:
Livelink, wat super!
Stoer dat J. zelf is gaan regelen dat hij toch mee wilde en dat er iemand extra voor is ingezet!
En dan vooral dat hij heeft lopen genieten
Op naar het volgende schoolreisje
Nu hebben z'n therapeuten geadviseerd om (tijdelijk) z'n autootjes en andere voertuigen op te ruimen, omdat hij qua speelgoed blijft hangen in de auto's. Hij kijkt eigenlijk nergens anders naar om.
Om hem te stimuleren heb ik dus zijn voertuigen opgeborgen en hem Duplo/poppetjes/stapelbekers etc aangeboden.
Het was gelijk weer raak vandaag, want werkelijk óveral werd mee gegooid.
Zijn therapeuten zien het als ''Hij weet niet hoe hij er mee moet spelen, dus frustratie.''
Ik zie het als ''Meh, geen interesse, geef mij mijn autootjes!''
Hoe moet ik hier mee omgaan?
Veel kinderen moeten leren spelen. Zit je er naast en leer je hem wat je kan doen met blokjes, of geef je het hem en laat je hem zelf uitvogelen?
En in die leeftijd is een toren omduwen en gooien ook spel.
Wat fijn, Livelink, dat hij zelf de situatie heeft opgelost
Speel je er wel eens samen met hem mee om te laten zien wat je ermee kan?
Rayen hier speelt ook veel met auto's en treinen,m hij is 2 en een half. Maar ik onderneem ook regelmatig wat met hem zoals verven en plakken.
En je merkt wel dat hij dat ook heel leuk vind.
Normaal loopt hij weg en gaat hij zelf met een auto spelen, maar dat kon vandaag niet. Dus werden de blokjes afgepakt en weggegooid
Hij weet heus wel hoe hij een torentje oid moet bouwen, maar de interesse is er gewoon niet. Net als met vormenstoven, puzzeltjes etc. Zijn therapeuten vinden wel dat ik het moet blijven proberen, omdat het toch wel belangrijk is voor z'n ontwikkeling. Maar als vervolgens gewoon vervelend wordt van de verveling, tja..
Heb je dit soort puzzels wel eens geprobeerd?
Dat vond mijn zoon altijd heel erg leuk, we hadden er vrij veel van in alle soorten en maten. Daarmee kon hij puzzelen en tegelijkertijd spelen.
Waarom heeft een kind van 19 maanden al therapeuten? Want is 19 maanden niet erg vroeg om te spreken van afwijkend / autistisch gedrag?quote:
Ik zit regelmatig even met hem samen te bouwen, maar Billy heeft én weinig geduld én weinig interesse in alles wat geen auto is.
Normaal loopt hij weg en gaat hij zelf met een auto spelen, maar dat kon vandaag niet. Dus werden de blokjes afgepakt en weggegooid
Hij weet heus wel hoe hij een torentje oid moet bouwen, maar de interesse is er gewoon niet. Net als met vormenstoven, puzzeltjes etc. Zijn therapeuten vinden wel dat ik het moet blijven proberen, omdat het toch wel belangrijk is voor z'n ontwikkeling. Maar als vervolgens gewoon vervelend wordt van de verveling, tja..
[edit] Zoiets
Net wat Ticootje zegt, tsjee dat is toch wel erg vroeg om "iets" te constaterenquote:
Ik zit regelmatig even met hem samen te bouwen, maar Billy heeft én weinig geduld én weinig interesse in alles wat geen auto is.
Normaal loopt hij weg en gaat hij zelf met een auto spelen, maar dat kon vandaag niet. Dus werden de blokjes afgepakt en weggegooid
Hij weet heus wel hoe hij een torentje oid moet bouwen, maar de interesse is er gewoon niet. Net als met vormenstoven, puzzeltjes etc. Zijn therapeuten vinden wel dat ik het moet blijven proberen, omdat het toch wel belangrijk is voor z'n ontwikkeling. Maar als vervolgens gewoon vervelend wordt van de verveling, tja..
Ik vind dat je je eigen gezonde verstand altijd moet blijven gebruiken (bedoel ik niet dat jij dat niet doet hoor
begrijp me niet verkeerd, gewoon bedoeld in zijn algemeenheid)Want ze zouden je soms ook "ziek" kletsen.
Rayen bouwde geen torens, vond puzzels ook maar niks (en we hebben er ook niet veel thuis want ik vind die te duur
)Vormenstoof keek hij niet naar om. Daarna ineens had hij een periode van een paar weken dat hij de vormenstoof (in de vorm van een auto met geluid
) wel pakte en ermee speelde.Daarna heeft hij hem niet meer aangeraakt.
Geef dat kind zijn auto's
Jee later gaat hij toch ook nog naar de peuterspeelzaal, komt hij met materiaal in aanraking ten overvloede en heeft hij jaren de tijd om ermee om te gaan/ te spelen.Het spelen met andere dingen komt vanzelf wel lijkt mij zo. Blijf het gewoon binnen bereik zetten/aanbieden en dan pakt hij er waarschijnlijk naar als hij wat ouder is. Paar maanden op zo'n leeftijd kan al een groot verschil maken vind ik.
Kijk is hij straks 4 en speelt hij alleen nog maar met auto's dan kan je gerichte actie ondernemen.
Ik vind het van die therapeuten nu wat zwammen in de lucht
Dat is misschien wel een goed idee!quote:
Ik vind het moeilijk terugdenken aan hoe mijn kind was toen hij zo'n 1,5 jaar was. Hij was ook met name geinteresseerd in alles wat met voertuigen te maken had, maar bij afwezigheid van een echte auto, vliegtuig of boot, was een duploblokje ook goed genoeg om als auto of vliegtuig te fungeren en een stapelbeker was een prima boot bij wijze van spreken. Maar dat doet Billy dus niet?
Heb je dit soort puzzels wel eens geprobeerd?
[ afbeelding ]
Dat vond mijn zoon altijd heel erg leuk, we hadden er vrij veel van in alle soorten en maten. Daarmee kon hij puzzelen en tegelijkertijd spelen.
Dan heb je toch een ander soort spel, maar toch de geliefde auto's/voertuigen. Bedankt voor de tip, ik ga eens op zoek.
Hij is verder nog niet bezig met ''doen alsof'' spelen.
Dat draaien fascineert hem inderdaad. Hij kan ook ''uren'' aan de wielen zitten te pielen. Ook een goede tip, dankjewel.quote:
Misschien andere dingen zonder wielen maar met dingen die draaien proberen; molens, bromtol, knikkerbaan, of zo;n, sja, hoe heet dat, een plank met een sleuf erin waarin dan een soort diabolo zit die je naar boven moet brengen en die dan vanzelf naar beneden rolt. Uhm, dinges. Maar in elk geval, dat draaien zou wel eens het interessante kunnen zijn.
Dat was voor 12 maand al duidelijk. Ik heb me iets te vaak moeten verantwoorden hierover, dus dat doe ik verder ook maar niet.quote:
[..]
Waarom heeft een kind van 19 maanden al therapeuten? Want is 19 maanden niet erg vroeg om te spreken van afwijkend / autistisch gedrag?
Hij heeft een uitgestelde diagnose ASS.
Als er op zó'n jonge leeftijd al duidelijke kenmerken van ASS te zien zijn, dan mag je er van uitgaan dat ik me niets laat aanpraten. Wees blij dat ik m'n kind juist nu al de juiste begeleiding kan geven, beter teveel dan te weinig, toch? Hij zal er in ieder geval geen schade aan overhouden mocht er over 5 jaar toch géén ASS uitkomen.
Verder; in mijn familie is het de rode draad, incl mijzelf. Vandaar dat ik het ook al zo vroeg herkende.
En nee, hij heeft inderdaad geen diagnose, want daar is hij te jong voor. Vandaar de uitgestelde diagnose. Billy blijft ''onder toezicht'' staan en begeleid worden door zijn therapeuten. Ik leer hem liever nu dingen goed aan dan dat ik hem straks dingen moet ''afleren''. Ik gun hem niet zo'n jeugd als wat ik zelf heb gehad.
Dit is echt de allerlaatste keer dat ik me op de kast laat jagen door wie dan ook, deal?
Ik ga elke dag wat vaker met hem een gericht speelmoment inplannen, dat we gewoon even proberen om iets anders te doen dan met de auto's te spelen.
Ik kan hem niet dwingen om Duplo leuk te vinden, maar het is wel goed voor z'n ontwikkeling/motoriek etc natuurlijk
Superadvies!quote:
Geef dat kind zijn auto's
Het spelen met andere dingen komt vanzelf wel lijkt mij zo. Blijf het gewoon binnen bereik zetten/aanbieden en dan pakt hij er waarschijnlijk naar als hij wat ouder is. Paar maanden op zo'n leeftijd kan al een groot verschil maken vind ik.
Kijk is hij straks 4 en speelt hij alleen nog maar met auto's dan kan je gerichte actie ondernemen.
Ik vind het van die therapeuten nu wat zwammen in de lucht
Livelink, wat ontzettend super heel erg fijn voor Job dat hij zo heeft genoten!
Begrepenquote:
En echt, voor de állerlaatste keer;
Als er op zó'n jonge leeftijd al duidelijke kenmerken van ASS te zien zijn, dan mag je er van uitgaan dat ik me niets laat aanpraten. Wees blij dat ik m'n kind juist nu al de juiste begeleiding kan geven, beter teveel dan te weinig, toch? Hij zal er in ieder geval geen schade aan overhouden mocht er over 5 jaar toch géén ASS uitkomen.
Verder; in mijn familie is het de rode draad, incl mijzelf. Vandaar dat ik het ook al zo vroeg herkende.
En nee, hij heeft inderdaad geen diagnose, want daar is hij te jong voor. Vandaar de uitgestelde diagnose. Billy blijft ''onder toezicht'' staan en begeleid worden door zijn therapeuten. Ik leer hem liever nu dingen goed aan dan dat ik hem straks dingen moet ''afleren''. Ik gun hem niet zo'n jeugd als wat ik zelf heb gehad.
Dit is echt de allerlaatste keer dat ik me op de kast laat jagen door wie dan ook, deal?
Maar door mijn tekst wilde ik alleen maar even laten merken dat er meer kinderen (zonder uitgestelde diagnose) een "obsessie" voor auto's kunnen hebben en dat ander speelgoed hem niet zoveel interesseerde.
En dat wilde ik ermee zeggen, dat ondanks dat er een uitgestelde diagnose is, je je eigen "blik" breed moet houden en niet alles toespitsen "op behandeling/omgaan met ASS.
Maar dat is natuurlijk ook maar gewoon een mening
Dank jequote:
Z'n therapeuten zijn gespecialiseerd in hele jonge net-niet ASS-ers, ze hebben Billy het afgelopen half jaar elke week gezien. Als zij vervolgens zeggen dat zijn obsessie voor auto's stereotiep gedrag is, dan neem ik dat van ze aan. Vond ik zelf trouwens ook al, ik weet genoeg van ASS om zelf een mening daarover te vormen.quote:
[..]
Begrepen
Maar door mijn tekst wilde ik alleen maar even laten merken dat er meer kinderen (zonder uitgestelde diagnose) een "obsessie" voor auto's kunnen hebben en dat ander speelgoed hem niet zoveel interesseerde.
En dat wilde ik ermee zeggen, dat ondanks dat er een uitgestelde diagnose is, je je eigen "blik" breed moet houden en niet alles toespitsen "op behandeling/omgaan met ASS.
Maar dat is natuurlijk ook maar gewoon een mening
Tuurlijk is hij in eerste instantie gewoon een normale dreumes, en elke dreumes heeft favoriet speelgoed. Alleen dit valt op, dus vraag ik daar hulp bij.
Mijn fout. Niets persoonlijks, ik krijg deze vraag (al dan niet in een hele andere vorm..) elke keer weer. Alsof ik mijn kind een enge ziekte aanpraat, zo komt het over. Alsof het prima is dat hij met een leeftijd van 5 jaar ASS mag hebben en nu niet. Kinderen van 5 hadden als baby OOK al ASS, je wordt er mee geboren.quote:
Ik maakte echt geen oordeel of vroeg om verantwoording. Ik vroeg het me oprecht gewoon af hoe en wat.
Vandaar de frustratie
Ondertussen woon ik in een klein dorp en veel mensen weten al precies wie mijn oudste is. Sterker nog, mijn vriend wordt aangesproken over dat haar gedrag niet normaal is als hij ff naar de snackbar gaat.
Dat is zuurquote:
Oh ja. Ik zie bij jen al vanaf 1,5 dat ze zich anders gedraagd als leeftijdgenootjes. Ik werd steeds afgewimpeld. Nu zeggen ze wel er is iets maar we weten niet wat.
Ondertussen woon ik in een klein dorp en veel mensen weten al precies wie mijn oudste is. Sterker nog, mijn vriend wordt aangesproken over dat haar gedrag niet normaal is als hij ff naar de snackbar gaat.
Wat doet zij ''anders'' dan?
Oh, daar kan ik zo boos om worden. Ik weet precies hoe dat voelt, helaas. Ik ging er niet op in, ik weigerde ook me te gaan verdedigen tegenover praktisch vreemden. En dat terwijl ik uit mezelf eigenlijk heel open ben, maar op dat soort momenten sla ik helemaal dicht en vertrek gewoon.quote:
Oh ja. Ik zie bij jen al vanaf 1,5 dat ze zich anders gedraagd als leeftijdgenootjes. Ik werd steeds afgewimpeld. Nu zeggen ze wel er is iets maar we weten niet wat.
Ondertussen woon ik in een klein dorp en veel mensen weten al precies wie mijn oudste is. Sterker nog, mijn vriend wordt aangesproken over dat haar gedrag niet normaal is als hij ff naar de snackbar gaat.
Dat is waarschijnlijk ook een van de redenen dat ik zo'n moeite heb met zoiets als een autipas.
Hoe reageerde je vriend?
http://www.autisme.nl/wat-wij-doen/autipas.aspx
Hey Poesopstokje, ik heb hiero een bak staan met Duplo waarin ook veel Cars-Duplo zit. Misschien vindt Billy het bijvoorbeeld leuk om het bouwen te combineren met de auto, als in een garage oid?quote:
Ik kan hem niet dwingen om Duplo leuk te vinden, maar het is wel goed voor z'n ontwikkeling/motoriek etc natuurlijk
Aan de andere kant geloof ik niet dat de mijne met 19 maanden al aan het bouwen was. Volgens mij prutste hij toen ook gewoon nog wat om......
Het lijkt hier net alsof je om een mening van iemand vraagt.quote:
Billy (19 1/2 maand) gooit al met z'n speelgoed (muv zijn autootjes en ander spul met wielen) sinds hij dingen kan vastpakken.
Nu hebben z'n therapeuten geadviseerd om (tijdelijk) z'n autootjes en andere voertuigen op te ruimen, omdat hij qua speelgoed blijft hangen in de auto's. Hij kijkt eigenlijk nergens anders naar om.
Om hem te stimuleren heb ik dus zijn voertuigen opgeborgen en hem Duplo/poppetjes/stapelbekers etc aangeboden.
Het was gelijk weer raak vandaag, want werkelijk óveral werd mee gegooid.
Zijn therapeuten zien het als ''Hij weet niet hoe hij er mee moet spelen, dus frustratie.''
Ik zie het als ''Meh, geen interesse, geef mij mijn autootjes!''
Hoe moet ik hier mee omgaan?
Dus geef ik die
Dan zou ik doen wat die therapeuten adviseren, en contact opnemen wat je beste actie is als hij met het andere speelgoed blijft gooien.quote:
[..]
Z'n therapeuten zijn gespecialiseerd in hele jonge net-niet ASS-ers, ze hebben Billy het afgelopen half jaar elke week gezien. Als zij vervolgens zeggen dat zijn obsessie voor auto's stereotiep gedrag is, dan neem ik dat van ze aan. Vond ik zelf trouwens ook al, ik weet genoeg van ASS om zelf een mening daarover te vormen.
Tuurlijk is hij in eerste instantie gewoon een normale dreumes, en elke dreumes heeft favoriet speelgoed. Alleen dit valt op, dus vraag ik daar hulp bij.
Zo'n pas is niet per definitie slecht hoorquote:
Het bestaat gewoon écht
http://www.autisme.nl/wat-wij-doen/autipas.aspx
Stel dat een autist een ongeluk krijgt en naar het ziekenhuis moet; vreemde omgeving, vreemde mensen, ontzettend veel onbekende prikkels --> weg veiligheid. Dan is de kans groot dat hij/zij met gedrag gaat reageren. Ziekenhuispersoneel weet dan niet hoe ze daar mee om moeten gaan of wat er aan de hand is. Als er dan een autipas aanwezig is kan dat voor het ziekenhuispersoneel handvatten geven hoe om te gaan met die persoon. Of dat ze gewoon even moeten wachten tot er een bekend iemand aanwezig is.
Je hebt gelijk en ik denk dat ik hem misschien ook wel aan moet vragen. Maar ik heb er toch eigenlijk ook wel moeite mee. Ik kan het niet goed beredeneren, het is meer een gevoel.quote:
[..]
Zo'n pas is niet per definitie slecht hoor
Stel dat een autist een ongeluk krijgt en naar het ziekenhuis moet; vreemde omgeving, vreemde mensen, ontzettend veel onbekende prikkels --> weg veiligheid. Dan is de kans groot dat hij/zij met gedrag gaat reageren. Ziekenhuispersoneel weet dan niet hoe ze daar mee om moeten gaan of wat er aan de hand is. Als er dan een autipas aanwezig is kan dat voor het ziekenhuispersoneel handvatten geven hoe om te gaan met die persoon. Of dat ze gewoon even moeten wachten tot er een bekend iemand aanwezig is.
Zo bedoelde ik het ook nietquote:
[..]
Zo'n pas is niet per definitie slecht hoor
Stel dat een autist een ongeluk krijgt en naar het ziekenhuis moet; vreemde omgeving, vreemde mensen, ontzettend veel onbekende prikkels --> weg veiligheid. Dan is de kans groot dat hij/zij met gedrag gaat reageren. Ziekenhuispersoneel weet dan niet hoe ze daar mee om moeten gaan of wat er aan de hand is. Als er dan een autipas aanwezig is kan dat voor het ziekenhuispersoneel handvatten geven hoe om te gaan met die persoon. Of dat ze gewoon even moeten wachten tot er een bekend iemand aanwezig is.
Ik kende de term alleen uit KLB, als scheldwoord.
Dankjewel!quote:
[..]
Hey Poesopstokje, ik heb hiero een bak staan met Duplo waarin ook veel Cars-Duplo zit. Misschien vindt Billy het bijvoorbeeld leuk om het bouwen te combineren met de auto, als in een garage oid?
Aan de andere kant geloof ik niet dat de mijne met 19 maanden al aan het bouwen was. Volgens mij prutste hij toen ook gewoon nog wat om......
Ik ga het eerst nog een paar weken aankijken met m'n eigen bak Duplo/Megabloks. Gewoon elke dag even er voor gaan zitten, kijken of ik z'n interesse kan wekken.
En misschien is het ook wel gewoon de leeftijd, dat niet willen bouwen. Duplo-autootjes/karretjes vindt hij namelijk wél interessant.
Kan ik me ook heel goed voorstellen. Het is wel een beetje stigmatiserend; een pas bij je moeten dragen omdat je op een andere manier op situaties reageert. Maar het kan wel veel voorkomen denk ik (verder geen persoonlijke ervaring mee).quote:
[..]
Je hebt gelijk en ik denk dat ik hem misschien ook wel aan moet vragen. Maar ik heb er toch eigenlijk ook wel moeite mee. Ik kan het niet goed beredeneren, het is meer een gevoel.
Ah, vandaarquote:
[..]
Zo bedoelde ik het ook niet
Ik kende de term alleen uit KLB, als scheldwoord.
Het ging zelfs nog verder dan dat. Want helaas zie je niet van de buitenkant dat je kind iets heeft en denken buitenstaanders dus blijkbaar dat het dan vast aan de ouders ligt. Of te wel, volgende keer zou de mevrouw in kwestie jennifer wel oppakken en bij ons brengen.quote:
[..]
Oh, daar kan ik zo boos om worden. Ik weet precies hoe dat voelt, helaas. Ik ging er niet op in, ik weigerde ook me te gaan verdedigen tegenover praktisch vreemden. En dat terwijl ik uit mezelf eigenlijk heel open ben, maar op dat soort momenten sla ik helemaal dicht en vertrek gewoon.
Dat is waarschijnlijk ook een van de redenen dat ik zo'n moeite heb met zoiets als een autipas.
Hoe reageerde je vriend?
hij heeft haar succes ermee gewenst en gezegd dat ze dat beter niet kan doen.Hier heb ik een zoon van bijna 5(verstandelijk een jaar ongeveer) en die kon eigenlijk ook alleen maar gooien met speelgoed. Of het nu om zijn favoriete speelgoed ging, of nieuw speelgoed het maakt niks uit gooien was the bom.quote:
Billy (19 1/2 maand) gooit al met z'n speelgoed (muv zijn autootjes en ander spul met wielen) sinds hij dingen kan vastpakken.
Nu hebben z'n therapeuten geadviseerd om (tijdelijk) z'n autootjes en andere voertuigen op te ruimen, omdat hij qua speelgoed blijft hangen in de auto's. Hij kijkt eigenlijk nergens anders naar om.
Om hem te stimuleren heb ik dus zijn voertuigen opgeborgen en hem Duplo/poppetjes/stapelbekers etc aangeboden.
Het was gelijk weer raak vandaag, want werkelijk óveral werd mee gegooid.
Zijn therapeuten zien het als ''Hij weet niet hoe hij er mee moet spelen, dus frustratie.''
Ik zie het als ''Meh, geen interesse, geef mij mijn autootjes!''
Hoe moet ik hier mee omgaan?
Het bleef hier niet alleen bij speelgoed, de spullen in huis waren op een gegeven moment ook niet meer veilig, er sneuvelden genoeg spullen, waardoor we besloten hebben om losse spullen weg te halen. (scheelt een hoop frustratie)
Wij hebben met behulp van de speltherapeut en de orthopedagoog al het speelgoed uit huis gehaald en stap voor stap weer speelgoed in huis gebracht.
We hebben onze zoon leren spelen met speelgoed, dat een auto om mee te rijden is,dat je blokken hebt om te kunnen bouwen. enzo.
Het gooien bleef waardoor we een leuke manier zochten om hiermee om te gaan, wij hebben besloten dat onze zoon "gooi"speelgoed kreeg, waar hij mee mag en kan gooien. Dat speelgoed staat niet in zijn zicht, kan hij alleen niet pakken.
Wij halen het tevoorschijn als wij vinden het is tijd om te gooien.
Als het "gooi"speelgoed er niet staat, mag hij niet gooien en zitten we er bovenop. We spelen dan samen en pakken het direct af zodra hij ermee gooit. (we zeggen dit ook tegen hem, voor we beginnen met spelen)
Voorbeeld: ik heb 3 auto's gepakt waarmee ik zelf begin met spelen, door ermee over de grond te rijden en de auto geluiden te maken, onze zoon komt er dan bijzitten, ik vertel hem dan kort wat we doen: we spelen met de auto's, die rijden over de straat, broem broem tuut tuut.
Kun jij dat ook.
Dan mag zoon dit ook proberen, lukt dat niet omdat hij dat moeilijk vind en aanstalten maakt om ermee te gooien dan schud ik al van nee, Met auto's gooien we niet daar rijden we mee. ik pak zijn hand met auto en rijd er zo mee over de grond met de bijkomende geluiden.
En er zijn dagen dat het spelen erg lastig is dat het telkens naar gooien draait, dan haal ik al het speelgoed weg, dat zeg ik hem ook.
Jij kan nu niet lief spelen, mama haalt je speelgoed nu weg, en dan mag je gooien.
En dan komt het "gooi"speelgoed, dat zit in een kartonnendoos, met allemaal zachte ballen,knuffels, en daar mag hij in een bepaalde ruimte in huis met gooien.
En dat is leuk en het werkt hier.
quote:
Wat een mooie methode Bar!
Fijn dat het zo goed werkt bij jullie. Ik zal het in m'n achterhoofd houden mocht Billy blijven gooien met z'n speelgoed.
Ik heb hem nu z'n voertuigen terug gegeven en het gaat nu weer prima. Hij gooit nu alleen per ongeluk uit enthousiasme en dat is prima.
Ik ga eerst proberen wat vaker met hem gerichter te gaan spelen met ander speelgoed, zoals de Duplo blokjes en de puzzeltjes. Misschien houdt het gooien vanzelf op als hij er interesse in begint te krijgen.
Met Duplo en andere blokken kun je ook heel leuk bruggen bouwen om de auto's onderdoor te sturen of vanaf te laten rijden. Combineer eens wat bekend speelgoed met wat nieuws, dan kan je misschien zijn speelrepertoir langzaam uitbreiden binnen zijn interesses, als je wil dat hij met meer gevarieerd speelgoed speelt.quote:
[..]
Wat een mooie methode Bar!
Fijn dat het zo goed werkt bij jullie. Ik zal het in m'n achterhoofd houden mocht Billy blijven gooien met z'n speelgoed.
Ik heb hem nu z'n voertuigen terug gegeven en het gaat nu weer prima. Hij gooit nu alleen per ongeluk uit enthousiasme en dat is prima.
Ik ga eerst proberen wat vaker met hem gerichter te gaan spelen met ander speelgoed, zoals de Duplo blokjes en de puzzeltjes. Misschien houdt het gooien vanzelf op als hij er interesse in begint te krijgen.
Ik kwam toevallig dit tegen: http://www.boemerang.org/
Is een kamp voor "speciale" kinderen en ze hebben zelfs een specifiek "autistenkamp".
Wellicht een idee voor mensen hier?
We zitten nu in de stilte voor de storm van het nieuwe schooljaar. Even helemaal niks.quote:
Livelink, heeft J nog wat kunnen teren op de positieve ervaring van het schoolreisje?
Ik kwam toevallig dit tegen: http://www.boemerang.org/
Is een kamp voor "speciale" kinderen en ze hebben zelfs een specifiek "autistenkamp".
Wellicht een idee voor mensen hier?
Ik keek even naar je site.
Daar stond dan als voorwaarde het volgende bij:
Zo'n soort voorwaarde vind ik altijd terug bij al dit soort kampen. En dan begin ik al te twijfelen. Kan mijn kind wel in een groep functioneren? Ja, soms wel, maar vaak ook niet. En bij stress al veel minder. Hij is ook niet voor niks van twee BSO's en alle clubs waar hij op heeft gezeten, gestuurd.quote:De kinderen moeten in staat zijn in een groep te functioneren
Soms staat er ook de eis bij dat je kind niet agressief mag zijn en ik kan niet bij voorbaat uitsluiten dat hij niet agressief zal zijn. Ik heb er gewoon geen goed beeld bij voor welke kinderen dit soort kampen nou exact bedoeld zijn, maar ik vermoed niet voor die van mij.
MrspoeZ, hoe zit het dan met jouw kind en functioneren in een groep?
Van de wielewaal weet ik dat ze dat hebben, maar er zijn zeker meer organisaties.
ook de SVA, stichting vakanties autisme heeft 1 op 1 begeleiding.
Mijn zoon is inmiddels 16 en doet het inmiddels best aardig in groepen. Voorheen had hij daar meer moeite mee, kon erg boos worden op zichzelf als hij een activiteit niet snapte, trok zich dan terug en ontplofte tegen de leiding die hem er alsnog wilde bijhalen.quote:
[..]
We zitten nu in de stilte voor de storm van het nieuwe schooljaar. Even helemaal niks.
Ik keek even naar je site.
Daar stond dan als voorwaarde het volgende bij:
[..]
Zo'n soort voorwaarde vind ik altijd terug bij al dit soort kampen. En dan begin ik al te twijfelen. Kan mijn kind wel in een groep functioneren? Ja, soms wel, maar vaak ook niet. En bij stress al veel minder. Hij is ook niet voor niks van twee BSO's en alle clubs waar hij op heeft gezeten, gestuurd.
Soms staat er ook de eis bij dat je kind niet agressief mag zijn en ik kan niet bij voorbaat uitsluiten dat hij niet agressief zal zijn. Ik heb er gewoon geen goed beeld bij voor welke kinderen dit soort kampen nou exact bedoeld zijn, maar ik vermoed niet voor die van mij.
MrspoeZ, hoe zit het dan met jouw kind en functioneren in een groep?
Op het kamp waar hij heen ging had ik dat tevoren gemeld natuurlijk. Hun tactiek was eerst in de groep vertellen, dan nog eens apart aan de kinderen die dat nodig hadden. Liep mijn zoon dan alsnog weg dan gaven ze aan dat ze er waren als hij mee wilde doen en lieten hem dan in zijn eentje aanmodderen tot hij zover was en dat ging steeds sneller (omdat hij natuurlijk de activiteiten wel erg leuk vond!). Het tweede jaar was hij zover dat hij mee kon doen met de groep en gewoon aangaf als hij niet begreep wat er gebeurde.
Ik heb wat tips gekregen van m'n moeder en Billy's vader.
De grote mand met speelgoed heb ik uit de woonkamer gehaald. Hier kon hij onbeperkt speelgoed uithalen wat leidde tot veel gegooi met speelgoed. Teveel keus, teveel prikkels.
Ik geef hem nu 's morgens 5 dingen en 's middags na het slapen 5 andere speelgoedjes. Tot nu toe gaat dit prima! Hij speelt nu ook echt met het speelgoed wat hij krijgt, het gooien is ook een stuk minder geworden.
Verder zit hij in een fase waarbij hij mij énorm aan het uitdagen is. Bij alles wat niet mag, en waar hij een ''nee, mag niet'' krijgt te horen doet hij het gewoon nóg een keer, met een big smile op z'n gezichtje.
Nu zat ik er aan te denken om hem hiervoor een ''time out'' te geven door hem een minuutje op de gang te zetten, als hij weer eens niet wil luisteren en mij begint uit te dagen. Hij begrijpt heel veel van wat ik van hem vraag en wat ik tegen hem zeg. Zou hij dit ook al snappen? Dat ik hem duidelijk uitleg dat hij nu even naar de gang moet omdat hij ''stout'' is en niet naar mem wil luisteren?
Bij één van mijn Wielewaal kampen hadden we een jongeman met autisme en dat was heel strikt 1 op 1 met begeleiding, 24 uur per dag. Dat wisten wij als vrijwilligers vooraf, dus we konden daar prima rekening mee houden. Zo was ik tijdens ons dagje Efteling degene die 100% bij m bleef, waar hij ook heen ging. Wanneer je zoiets vooraf weet, is dat bij zo'n soort organisatie geen probleem.
Fijn te horen dat 1-op-1 begeleiding mogelijk is bij vakantiekampen. Job is dit jaar een weekje weggeweest met mijn ouders, zus en broers. Wij konden zelf geen vrij nemen van ons werk, maar ze hebben Job wel meegenomen. Het ging fantastisch, maar hij heeft daar eigenlijk ook een vorm van 1-op-1-begeleiding gehad. Mijn broers en mijn zwager hebben hem om de beurt op sleeptouw genomen. Het ging eigenlijk pas fout op het moment dat wij in het weekend ook kwamen. Daar heb ik wel even veel verdriet van gehad en ik had het gevoel dat al hun verhalen gelogen waren en dat ze alleen maar gezegd hadden dat het goed ging om ons gerust te stellen. Maar later kreeg ik de foto's te zien en op elke foto stond Job zo gelukkig en vooral zo ontspannen
Het heeft me gesterkt in mijn overtuiging dat het inderdaad voor hem heel goed zou zijn om op vakantie te gaan zonder ons en met een goede begeleiding.
Job alleen op die veerboot 20 minuten leek me een hele uitdaging, maar J. moest ook weer weg en kon niet mee. Puntje bij paaltje durfde Job dus inderdaad niet alleen de boot op en terwijl J. hem probeerde te overtuigen kwam er een vrouw naar hem toe en zei dat zij Job wel onder haar hoede wilde nemen.
En toen durfde Job wel. Zo fijn dat er mensen zijn die zomaar uit zichzelf helpen.
Vervolgens lacht hij me uit en mept nog een keertje harder tegen het raam.
Hij is slim genoeg hoor, als ik hem vraag om z'n motor op te zoeken dan hangt hij op de kop in z'n speelgoedkist. Vervolgens vraag ik waar de andere motor is en binnen no-time heeft hij een identieke motor te pakken.
Dit is gewoon dwarsigheid en kijken hoe ver hij kan gaan. Het alternatief aanbieden werkt averechts, zijn er geen andere opties? Als ''nee'' en ''niet'' niet binnen komen, hoe maak ik hem dan duidelijk dat iets niet mag?
En wat fijn dat er mensen zijn die zich om hem bekommeren. Dan hebben jullie ook even adempauze quote:
In plaats van dat mag niet zeggen wij tegenwoordig dingen als ik wil dat je ophoudt met ..., stop met ..., ga weg bij ... Werkt hier een stuk beter dan alles met niet erin.
Ik zal het proberen.'Laat de auto maar op de vensterbank rijden', 'Leg je vork maar terug op de tafel', 'neem de bal maar mee naar buiten als je wil voetballen'. Benoemen wat hij wel moet doen. Ook geen 'stop' of 'ga weg'. Dat doe ik tenminste bij mijn kleuters op school. Sturing geven aan het gedrag ipv het te stoppen.quote:
In plaats van dat mag niet zeggen wij tegenwoordig dingen als ik wil dat je ophoudt met ..., stop met ..., ga weg bij ... Werkt hier een stuk beter dan alles met niet erin.
Ik merk dat lichamelijk contact goed helpt in dat soort gevallen. Niet praten, maar gewoon zijn arm vastpakken als hij wil gaan gooien en die arm dan naar de grond sturen en dan samen te gaan rijden met het autootje. Mijn zoon is nu bijna 11 en het werkt nog steeds het allerbeste. Pratend corrigeren komt sowieso alleen maar bij hem over als ik heel dicht in de buurt ben en we oogcontact hebben.quote:
Dit is gewoon dwarsigheid en kijken hoe ver hij kan gaan. Het alternatief aanbieden werkt averechts, zijn er geen andere opties? Als ''nee'' en ''niet'' niet binnen komen, hoe maak ik hem dan duidelijk dat iets niet mag?
Daar begin ik mee, maar als het bijsturen enkel leidt tot met een nog grotere grijns het ongewenste gedrag vertonen, ga ik over naar stoppen daarvan. En dat werkt stukken beter met woorden als stop dan met niet.quote:
[..]
'Laat de auto maar op de vensterbank rijden', 'Leg je vork maar terug op de tafel', 'neem de bal maar mee naar buiten als je wil voetballen'. Benoemen wat hij wel moet doen. Ook geen 'stop' of 'ga weg'. Dat doe ik tenminste bij mijn kleuters op school. Sturing geven aan het gedrag ipv het te stoppen.
Ik heb ook geen kleuter, maar een peuter (met taalissues). Die reageert beter op simpeler.
korte zinnen gebruiken,vaak is alles wat er extra bijkomt al lastig en waar,het eigenlijk om gaat is vergeten.quote:
Ik geef hem keer op keer een alternatief, zo van; ''Je mag niet met de auto tegen het raam meppen, kijk; auto kan op de vensterbank rijden, broem broem.''
Vervolgens lacht hij me uit en mept nog een keertje harder tegen het raam.
Hij is slim genoeg hoor, als ik hem vraag om z'n motor op te zoeken dan hangt hij op de kop in z'n speelgoedkist. Vervolgens vraag ik waar de andere motor is en binnen no-time heeft hij een identieke motor te pakken.
Dit is gewoon dwarsigheid en kijken hoe ver hij kan gaan. Het alternatief aanbieden werkt averechts, zijn er geen andere opties? Als ''nee'' en ''niet'' niet binnen komen, hoe maak ik hem dan duidelijk dat iets niet mag?
wij doen nu net als bij livelink,niks zeggen,arm pakken en corrigeren.
en alles op ooghoogte van Roy.
Ik zal het in de praktijk brengen en kijken hoe het uitpakt voor ons.
Niet als straf, maar een alternatief spel, zeg maar.
(En dan uiteraard benoemen dat je ziet dat hij nu kennelijk geen zin heeft om met de auto te spelen oid...)
Wat fijn Livelink!!!quote:
Maar later kreeg ik de foto's te zien en op elke foto stond Job zo gelukkig en vooral zo ontspannen
Mijn zus (afgestudeerd jeugdpsychologe met specialisatie autisme, maar nog zonder vaste baan) begeleidt deze zomer autistische pubers op kamp. Ze vindt het fantastisch en merkt ook dat de jongeren een fijne tijd hebben. Bovendien is het voor de meeste ouders ook écht nodig, een weekje zonder alle zorgen. Hopelijk is het voor jullie een optie.quote:Het heeft me gesterkt in mijn overtuiging dat het inderdaad voor hem heel goed zou zijn om op vakantie te gaan zonder ons en met een goede begeleiding.
Gisteren heb ik hem uit frustratie tóch op de gang gezet, met duidelijke uitleg dat hij hier even heen moet omdat hij boos is en omdat hij met zijn auto gooit.
Hij is rustig op de gang gaan lopen diedelen en na een minuutje kwam hij helemaal rustig en relaxed weer terug. Kusje en klaar.
Dit heb ik gisteren en vandaag nog twee keer gedaan en het werkt gewoon.
Hem even uit de situatie halen en duidelijk uitleggen wat er gaande is.
Ik zie op tegen volgend schooljaar. Ik probeer mezelf niet de put in te denken, maar het gaat al twee jaar achter elkaar zo mis in de periode van september t/m december en ik heb het gevoel dat ik het dit jaar niet meer aankan en dat er niks is wat ik er aan kan doen.
Het beste zou juist zijn dat ik er zelf heel ontspannen bij blijf, maar ik ben nu al zo gespannen als wat.
De mens lijdt het meest onder het lijden wat hij vreest. Dat gaat voor mij nu wel op.
Nee, niet echt. Hoewel ik er de laatste tijd steeds vaker over zit te denken om wel zoiets te zoeken. Maar ik ben bang dat ik dan alleen maar weer te horen krijg dat ik niet zo moet denken en dat het allemaal vast wel mee zal vallen en zo. En dat is iets wat ik mezelf al continue vertel, dus dat is niet wat ik zoek. Wat ik dan wel wil weet ik niet helemaal.quote:
Kan het me levendig voorstellen Livelink. Heb je ook een plek waar je met deze zorgen terecht kunt?
Wat Billy betreft. Het gaat om een minuutje en er kan niks gebeuren. Er zit alleen een deur tussen ons in. Mijn exman doet dit ook zo zei hij en het werkt gewoon.
We hebben er allemaal baat bij.
hoe is je huisarts? Heb je daar wat vertrouwen in? Als je kan vertellen wat je niet wil weet die misschien wel iets waar je wél wat aan hebt.quote:
[..]
Nee, niet echt. Hoewel ik er de laatste tijd steeds vaker over zit te denken om wel zoiets te zoeken. Maar ik ben bang dat ik dan alleen maar weer te horen krijg dat ik niet zo moet denken en dat het allemaal vast wel mee zal vallen en zo. En dat is iets wat ik mezelf al continue vertel, dus dat is niet wat ik zoek. Wat ik dan wel wil weet ik niet helemaal.
Ik gun het je zo. Een luisterend niet bagataliserend oor. En wat praktische hulp.
Pff, livelink, wat moet dat frustrerend zijn, als je dan maar verteld wordt dat je dat maar niet moet denken. Als het toch eens zo simpel was...quote:
[..]
Nee, niet echt. Hoewel ik er de laatste tijd steeds vaker over zit te denken om wel zoiets te zoeken. Maar ik ben bang dat ik dan alleen maar weer te horen krijg dat ik niet zo moet denken en dat het allemaal vast wel mee zal vallen en zo. En dat is iets wat ik mezelf al continue vertel, dus dat is niet wat ik zoek. Wat ik dan wel wil weet ik niet helemaal.
Is er niet iets als lotgenotencontact? Een groep van ouders/moeders die elkaar kan begrijpen? Of heb je daar nou juist geen behoefte aan? Zou een haptonoom iets kunnen betekenen, wellicht?
Tja, gisterenavond laat was ik er van overtuigd dat ik vandaag de huisarts ging bellen. Maar vanochtend twijfelde ik weer en nu is het alweer te laat om nog te bellen.quote:
[..]
hoe is je huisarts? Heb je daar wat vertrouwen in? Als je kan vertellen wat je niet wil weet die misschien wel iets waar je wél wat aan hebt.
Ik gun het je zo. Een luisterend niet bagataliserend oor. En wat praktische hulp.
Ik ken mijn huisarts eigenlijk nauwelijks. De eerste en laatste keer dat ik bij haar was, was toen ik aangaf dat er iets mis was met mijn kind en dat er per direct iets moest gebeuren. Dat heeft ze toen heel goed opgepakt, ze is direct gaan bellen en ik ben nog diezelfde dag teruggebeld door het high risk team van het UMC. Dus ik heb wel vertrouwen in haar. Morgenochtend dan maar bellen.
de huisarts is ook de eerste die in mij opkomt.
en is er niemand binnen de school van j waarbij je je verhaal kwijt kunt?
ik zou het gewoon doen. je hebt alleen maar dingen te winnen denk ik dan. Al zou je alleen maar je hart luchten.quote:
[..]
Tja, gisterenavond laat was ik er van overtuigd dat ik vandaag de huisarts ging bellen. Maar vanochtend twijfelde ik weer en nu is het alweer te laat om nog te bellen.
Ik ken mijn huisarts eigenlijk nauwelijks. De eerste en laatste keer dat ik bij haar was, was toen ik aangaf dat er iets mis was met mijn kind en dat er per direct iets moest gebeuren. Dat heeft ze toen heel goed opgepakt, ze is direct gaan bellen en ik ben nog diezelfde dag teruggebeld door het high risk team van het UMC. Dus ik heb wel vertrouwen in haar. Morgenochtend dan maar bellen.
Sterkte. Het is echt een hele zorg jullie Job.
Ik kan me voorstellen dat je gespannen bent, met de ervaringen van de afgelopen jaren en toch dat wat jij zelf steeds maar weer bij zet om het toch nog in goede banen te leiden. Dat sloopt jouw ook.
Bel maar morgenochtend, wie weet wat het oplevert
!!! Niet twijfelen (oh zo'n bekend gevoel...), maak die afspraak maar!Ik heb een hele tijd geleden ook aan de bel getrokken, omdat ik gewoonweg niet meer wist wat ik met de driftbuien aan moest.
Ik heb nu een indicatie voor pedagogische ondersteuning. Ongelooflijk fijn is dat, een pedagoge die eenmaal per week komt kijken tegen welke problemen ik aanloop, en meedenkt in oplossingen.
Samen komen we tot verrassende inzichten, echt geweldig.
Ik kan het je van harte aanraden, misschien dat je naast iemand waar jij je verhaal aan kwijt kunt ook geholpen kunt worden met praktische oplossingen.
Daar vroeg de arts of ik ook hulp had voor Billy en of ik daar eventueel behoefte aan zou hebben.
Aangezien ik zelf geen PGB kan krijgen en Billy ook niet, omdat hij nog geen diagnose heeft, kunnen we vrij weinig. De arts zal overleggen met de wijkverpleegkundige, zij komt dan binnenkort op huisbezoek om met mij te praten over de mogelijkheden.
Zij had het over vrijwilligers van het plaatselijke CJG die eventueel wekelijks met Billy zouden kunnen gaan spelen of hem kunnen helpen met zijn motorische ontwikkeling. Ook begon ze over een fysiotherapeut, maar dat was al niet meer nodig omdat Billy al was begonnen met lopen sinds het vorige bezoek.
Ook heb ik BIJNA mijn aanvraag voor een dag kinderopvang goedgekeurd, zodat Billy 1 dag per week naar de opvang mag (voor z'n ontwikkeling en sociale omgang) en voor mezelf om bij te tanken. De plaatselijke opvang hier is erg klein, op z'n drukst zijn er 12 kindjes en dat is inclusief de peuterspeelzaal die er bij in zit.
Fijn dat je goede ondersteuning hebt.
Livelink en Poes, ik hoop dat jullie ook kunnen vinden (en krijgen.... ) waar jullie behoefte aan hebben.
Wij krijgen nu ook een gezinscoach, hulp bij de opvoeding. Drifbuien drijven je werkelijk tot waanzin. Volgens mij zit Jenny voor haar doen weer in een spannende periode, elke dag is de broek nat. Ik moet zeggen, qua echte driftbuien gaat het wel beter. Ook omdat we ons niet meer zo uit de tent laten lokken. Maar het is moeilijk... Geestelijk is het zwaar omdat ze precies weet wat de zwakke plekken zijn om heel bewust proberen te triggeren..quote:
Livelink ik hoop dat de huisarts je kan helpen hierin.
Ik heb een hele tijd geleden ook aan de bel getrokken, omdat ik gewoonweg niet meer wist wat ik met de driftbuien aan moest.
Ik heb nu een indicatie voor pedagogische ondersteuning. Ongelooflijk fijn is dat, een pedagoge die eenmaal per week komt kijken tegen welke problemen ik aanloop, en meedenkt in oplossingen.
Samen komen we tot verrassende inzichten, echt geweldig.
Ik kan het je van harte aanraden, misschien dat je naast iemand waar jij je verhaal aan kwijt kunt ook geholpen kunt worden met praktische oplossingen.
Ik ben heel benieuwd, ik hoop dat we inderdaad tot meer inzichten kunnen komen.
Er zal vast wel iets in mijn regio zijn.quote:
Hier in de regio heb je 'kind aan huis', dat is ongeïndiceerde hulp door een getrainde vrijwilliger van een zorgorganisatie. Die komt niet alleen om je te helpen met je kind maar ook en soms zelfs vooral om een klankbord te zijn. Heb je dat niet in de regio's waar jullie wonen, POS en Livelink?
De pest is alleen dat ik in een klein dorpje in the middle of nowhere woon, zonder OV. Dan vallen er al veel instanties af met SPH/W studenten bijvoorbeeld.
Ik wacht even af waarmee de wijkverpleegkundige aankomt, zij weet beter wat er hier in de buurt is qua aanbod dan Billy's hoofdpsychologe (die kon namelijk niks passends vinden.)
Knap he, hoe ze je inderdaad precies op je zwakke plekken weten te pakken. Ik ben zelf een meester geworden in het me niet te laten uitlokken. Alleen op momenten dat ik zelf gestressed ben of me niet zo lekker voel, gaat het mis. En als ik dan toch reageer, dan loopt het uit de hand. Gelukkig gaat het de laatste tijd weer heel goed tussen J. en Job. Dat geeft me de mogelijkheid om weg te lopen als ik merk dat ik het me persoonlijk aantrek. Ik ben laatst op vrijdagavond thuisgekomen uit mijn werk, merkte dat ik het niet aankon en ben zo weer het huis uit gelopen en pas teruggekomen toen ik zeker wist dat Job zou slapen.quote:
[..]
Wij krijgen nu ook een gezinscoach, hulp bij de opvoeding. Drifbuien drijven je werkelijk tot waanzin. Volgens mij zit Jenny voor haar doen weer in een spannende periode, elke dag is de broek nat. Ik moet zeggen, qua echte driftbuien gaat het wel beter. Ook omdat we ons niet meer zo uit de tent laten lokken. Maar het is moeilijk... Geestelijk is het zwaar omdat ze precies weet wat de zwakke plekken zijn om heel bewust proberen te triggeren..
Ik ben heel benieuwd, ik hoop dat we inderdaad tot meer inzichten kunnen komen.
Ze ging opnoemen wie ze dan wilde uitnodigen, op 1 na allemaal kinderen waar ze niet of nauwelijks mee speelt (maar dat zijn er sowieso maar een paar...).
En toen kwam ze erop dat A. uit haar klas had gezegd dat ze niet meer op haar feestje mocht komen en dat snapte ze toch niet. Want zij wilde A. wel uitnodigen.
Ik snap het wel, want ze heeft vorig jaar 1 keer gespeeld met A en verder niet...
We probeerden uit te leggen hoe dat meestal werkt, maar daar wilde ze eigenlijk niks over horen
.Best wel lastig om te zien/merken dat ze daar dan mee bezig is. Ik mocht van haar wel een verhaaltje maken om wat uit te leggen, dus daar moet ik maar eens op gaan broeien. (nog even en ik kan wel een heel boekwerk gaan maken
). Weet iemand een boek wat misschien voor een bijna 7 jarige wat meer duidelijkheid kan geven over vriendschap en dit soort dingen.Ik heb zelf de autisme survivalgids liggen, maar ondanks dat het denk ik wel een waardevol boek is, denk ik dat ze daar dan nog weer niet aan toe is. Ik ga er wel wat stukjes uit halen waar ze denk ik wel wat mee kan. En zo heb ik nog een boek waar ik wat uit kan plukken.
Maar als er al iets bestaat in die richting, hoef ik zelf het wiel niet uit te vinden...
.Zo kan ik in elk geval wel iets constructiefs doen met de onmacht die ik voel, het raakte me best wel
Ik heb nu een ander boek nog wel liggen, maar dat gaat meer over Gilles de la tourette, adhd en pdd-nos. Daar staan zeker wel wat bruikbare stukjes in.
Gisteren stond ze wel open voor een gesprekje (meer een gesprekje van mijn kant), maar dat ligt dan in de week en we zullen wel zien.
Wel gebeld, maar ze is op vakantie t/m 29 augustus. En alleen voor spoed kon je bij een vervanger terecht. En na 29 augustus begint het bij ons allemaal weer en dan wordt een bezoek aan de huisarts weer vooral een hoop gedoe. Maar wie weet verzamel ik dan toch weer opnieuw moed.quote:
Livelink ik ben nieuwschierig of dat je nog naar je huisarts hebt gebeld?
Job heeft kiespijn al een aantal dagen (en vooral al een aantal lange nachten
). Tot gekmakens toe, hij was vannacht in staat om met een hamer zijn kaak aan gort te slaan. Vanochtend is het J. eindelijk gelukt om hem bij de tandarts te krijgen. De kies moest getrokken worden. De verdovingsspuit heeft hij dapper doorstaan, maar op het moment dat er daadwerkelijk getrokken moest worden raakte hij volledig in paniek en het is ook gewoon niet gelukt Verdoofd en al zijn ze weer vertrokken. Dus kennelijk is narcose de enige mogelijkheid en tot we terecht kunnen bij een tandarts die dat doet nog maar wat slapeloze nachten.
Heb je het gesprek nog verder op kunnen pakken, Nijna?
Kan een narcosebehandeling niet op de SEH?
Zodra de verdoving is uitgewerkt begint de ellende opnieuw..
Sterkte voor jullie Livelink!
Dat is natuurlijk een hele prestatiequote:
We zijn uiteindelijk toch alweer behoorlijk wat verder gekomen bij de tandarts dit keer. Hij heeft wel het onderzoek toegestaan, er is een foto gemaakt en hij heeft een verdoving doorstaan. Zo ver zijn we nog nooit eerder geweest. Alleen net dat laatste stapje...., zo zonde.
Maar heeft hij geen pijn nu? Hoe moet het nu verder?
Succes en sterkte!quote:
Paracetamol helpt wel uiteindelijk en dan gaan we hard op zoek naar een tandarts waar hij onder narcose kan.
Hopelijk houdt Job het vol tot die tijd
en durft hij het aan om weer in die stoel te klimmen!Mijn lief heeft met kinderen met autisme met grote tandartsangst goede ervaringen met Dormicum, als alternatief voor narcose. Dat dienen ze een half uur a drie kwartier van tevoren toe en verdooft, maakt suf en minder angstig en zorgt dat je achteraf niet meer zo goed weet wat er is gebeurd, dus er geen nieuwe angsten van oploopt. Dan hoef je niet zoiets ingrijpends als narcose.quote:
Paracetamol helpt wel uiteindelijk en dan gaan we hard op zoek naar een tandarts waar hij onder narcose kan.
Ook goede ervaringen met stichting Bijter, maar ze weet niet of dat nog bestaat.
Dat werd dan voorgeschreven als premedicatie door een arts voor verstandelijk gehandicapten, maar ik neem aan dat andere artsen het ook kunnen voorschrijven.
Op zich positief dat hij zo ver is gekomen bij de tandarts, jammer van dat laatste stukje. Ik type angsttandarts op google en ik zie gelijk deze staan: http://narcosetandarts.nl/quote:
[..]
Wel gebeld, maar ze is op vakantie t/m 29 augustus. En alleen voor spoed kon je bij een vervanger terecht. En na 29 augustus begint het bij ons allemaal weer en dan wordt een bezoek aan de huisarts weer vooral een hoop gedoe. Maar wie weet verzamel ik dan toch weer opnieuw moed.
Job heeft kiespijn al een aantal dagen (en vooral al een aantal lange nachten
Verdoofd en al zijn ze weer vertrokken. Dus kennelijk is narcose de enige mogelijkheid en tot we terecht kunnen bij een tandarts die dat doet nog maar wat slapeloze nachten.
Heb je het gesprek nog verder op kunnen pakken, Nijna?
Wie weet kan je daar wat mee Livelink! Sterkte daar
Ik hoop dat je voor jezelf toch de stap naar de huisarts gaat maken...
Gesprekje nog niet verder op kunnen pakken, misschien van het weekend. Ze was vandaag helemaal af na een eerste week school. Maar wat mij betreft komt er nog wel een vervolg.
ik zou daar eens op zoeken.
wel rot voor j.
Er is wel van alles heb ik inmiddels gezien en gehoord. Ik ga maandag maar eens een belronde maken bij ons in de buurt om te kijken wat er mogelijk is. Ik wil het liefst nu een tandarts die zo gespecialiseerd mogelijk is. Ik heb een beetje genoeg van het experimenteren. We zijn nu al zo vaak bij mensen en instanties geweest, die vooraf aangaven dat ze heel veel ervaring hadden met kinderen als Job en als dan puntje bij paaltje komt gaat het toch niet goed. We waren nu al naar een speciale angsttandarts, nadat het bij de vorige tandarts ook fout ging.quote:
Is er bij jullie in het ziekenhuis geen poli bijzondere tandheelkunde Livelink?
Ik voel me altijd zo'n stomme moeder als ik zeg dat Job echt wel heel moeilijk kan zijn. Echt zo'n moeder die haar kind als extra speciaal ziet of zo. En dat wordt dan ook altijd op die manier weggewuifd. En ik snap ook wel dat zo werkt, maar nu wil ik gewoon zekerheid dat we een tandarts vinden waar we altijd terecht kunnen.
Dat is het probleem bij autisme. Zag je maar aan de buitenkant dat een kind anders is. Het is heel simpel, als je ergens zou vertellen dat je kind verstandelijk gehandicapt is dan wordt er niets weggewuifd dat het allemaal wel meevalt. Maar als je kind gewoon anders is, dan zal het vast voor een deel aan de opvoeding liggen ofzo. Of je overdrijft als ouder.quote:
[..]
Er is wel van alles heb ik inmiddels gezien en gehoord. Ik ga maandag maar eens een belronde maken bij ons in de buurt om te kijken wat er mogelijk is. Ik wil het liefst nu een tandarts die zo gespecialiseerd mogelijk is. Ik heb een beetje genoeg van het experimenteren. We zijn nu al zo vaak bij mensen en instanties geweest, die vooraf aangaven dat ze heel veel ervaring hadden met kinderen als Job en als dan puntje bij paaltje komt gaat het toch niet goed. We waren nu al naar een speciale angsttandarts, nadat het bij de vorige tandarts ook fout ging.
Ik voel me altijd zo'n stomme moeder als ik zeg dat Job echt wel heel moeilijk kan zijn. Echt zo'n moeder die haar kind als extra speciaal ziet of zo. En dat wordt dan ook altijd op die manier weggewuifd. En ik snap ook wel dat zo werkt, maar nu wil ik gewoon zekerheid dat we een tandarts vinden waar we altijd terecht kunnen.
Jullie snappen me vast wel.
Jep, alhoewel ik wel een keer een hele groep mensen over me heen heb gehad omdat ik zei dat je beter spastisch kon zijn omdat je dat wel aan de buitenkant kon zien.quote:
Gewoon anders.
Jullie snappen me vast wel.
Of van die heerlijke facebookverhalen dat vroeger kinderen gewoon druk waren, noem maar op en dat het allemaal mode is. Wat zou ik graag willen dat het mode is, dan zou het namelijk ook nog een keer uit raken en zouden mijn kinderen geen stoornis meer hebben. Want dat ze dat hebben, dat is wel duidelijk, maar alleen voor de mensen die de jongens echt kennen.
(En dat merk ik zelf ook hoor en ergens veroorzaak ik dat ook wel zelf een beetje. Je wilt zo graag normaal zijn en doet zo hard je best om mee te kunnen doen met de rest, dat de anderen het ook een beetje vergeten. En dan heb je op sommige punten echt gewoon wel hulp nodig en dan krijg je het niet, want het gaat toch zo goed. ARGH. Als ik dat zou kunnen voorkomen voor de jongens, zou ik al heeeeel blij zijn!)
Of vinden ze dat het allemaal wel meevalt.
nog ik was opzoek naar billendoekjes,Roy was mee en zat op het gemak op zich heen te kijken. Komt er een verkoopster bij ons staan,is jou zoon nog niet zindelijk,dat dat nog kan stimuleer je wel genoeg,en eens wat vaker in blote billen laten lopen.
ik leg uit kort wat er met Roy is.
krijg is als reactie. Dan nog moet je er meer achteraan zitten zindelijkheid moet je trainen
als Men ineens opmerkt dat Roy niet kan praten... We oefenen te weinig,we lezen niet voor. We moeten echt eens langs een logopedist.
Of vanmiddag nog, we verwennen Roy te veel omdat hij nog in een buggy zit,hij moet meer lopen, krijgt hij sterke beemspieren van
quote:
nee slaan niet. Heb tegenwoordig wel vaak een antwoord klaar.quote:
vanmiddag was mijn antwoord of ze Roy een uurtje willen lenen. Dan zouden wij gaan lunchen.
En weggegaan.
Tegen sommige weet je al dat een discussie weinig zin heeft.
En vervolgens gedraagt je kind zich een keer bij hen heel moeilijk en dan gaan ze je verontwaardigd vertellen dat dat gedrag niet normaal is en dat we echt professionele hulp moeten zoeken.
ow jaa die kennen wij ook al helaasquote:
Of als je dan gezegd hebt dat je kind heel moeilijk kan zijn, maar dat dan niet echt geloofd wordt.
En vervolgens gedraagt je kind zich een keer bij hen heel moeilijk en dan gaan ze je verontwaardigd vertellen dat dat gedrag niet normaal is en dat we echt professionele hulp moeten zoeken.
Oh die ken ik zelfs.quote:
Of als je dan gezegd hebt dat je kind heel moeilijk kan zijn, maar dat dan niet echt geloofd wordt.
En vervolgens gedraagt je kind zich een keer bij hen heel moeilijk en dan gaan ze je verontwaardigd vertellen dat dat gedrag niet normaal is en dat we echt professionele hulp moeten zoeken.
Ja... of "ja maar dat heeft iedereen wel eens..."
Wij hebben best een attente directeur op school, wil zich voor veel dingen inzetten. Maar wat mij wel heel erg in het verkeerde keelgat schoot was zijn opmerking dat de diagnose toch maar 5 jaar houdbaar is... (ach ja....)
Eerste week school is wel goed verlopen eigenlijk. Maandagochtend wel gespannen. Ineens wilde ze weten wie er dan bij haar in de klas zaten (pas toen ze zelf de lijst had gelezen en zag dat het gewoon de kinderen van vorig jaar waren, ebde dat wat weg, hadden we al wel verschillende keren benoemd).
Op school bleek ze bij haar vriendje in het groepje te zitten, toen was het gewoon goed
.Ik kwam er bij toeval op tijd achter op welke dag ze gym heeft. Anders had ze zonder gymspullen op school gestaan en ik vraag me af of ze dan mee was gaan gymmen...
.Ze had van de week een afspraak om te spelen en dat kon niet doorgaan omdat dat klasgenootje een aanrijding had gehad. Viel gelukkig redelijk mee, maar hij was niet op school. En juf vertelde het in de klas, toen was ze wel zo bijdehand om te vertellen dat ze een speelafspraakje had. Waarop juf had gezegd dat ze mij zou bellen, maar toen had ik dus ook al naar school gebeld om te vragen of ze door wilden geven dat ik haar zou ophalen (had van die moeder gehoord). Goed dat ze het zelf had verteld, maar ze was er wel van van slag. Vooral het feit dat het spelen niet doorging. Maar dat kon ze best goed vertellen.
Komende week spreek ik juf even, dat is wel prettig. Even kennis maken e.d.
.Beginnen ze bij jullie deze week weer?
Merlijn heeft vorige week zijn diagnose gekregen en hij heeft PDD-nos. Hij slikt nu sinds donderdag Methylfenidaat om te kijken of het effect heeft op hem zodat er wat meer rust wordt gecreeërd. Hopen dat hij hiermee minder snel afgeleid zal zijn op school.
We zetten verder geen hebandeling voort dan dat hij komend jaar ergens een keer een Cognitieve training gaat krijgen zodat hij beter kan omgaan met zijn emoties.
Tuurlijk ben je geen stomme moederquote:
[..]
Er is wel van alles heb ik inmiddels gezien en gehoord. Ik ga maandag maar eens een belronde maken bij ons in de buurt om te kijken wat er mogelijk is. Ik wil het liefst nu een tandarts die zo gespecialiseerd mogelijk is. Ik heb een beetje genoeg van het experimenteren. We zijn nu al zo vaak bij mensen en instanties geweest, die vooraf aangaven dat ze heel veel ervaring hadden met kinderen als Job en als dan puntje bij paaltje komt gaat het toch niet goed. We waren nu al naar een speciale angsttandarts, nadat het bij de vorige tandarts ook fout ging.
Ik voel me altijd zo'n stomme moeder als ik zeg dat Job echt wel heel moeilijk kan zijn. Echt zo'n moeder die haar kind als extra speciaal ziet of zo. En dat wordt dan ook altijd op die manier weggewuifd. En ik snap ook wel dat zo werkt, maar nu wil ik gewoon zekerheid dat we een tandarts vinden waar we altijd terecht kunnen.
Ik snap heel goed dat het lastig is en als mensen het wegwuiven, ze moeten er dan op een eigen manier achter komen dan is dat toch hun probleem.... Je kunt niet meer doen dan je nu al doet voor Job en hetgeen wat je doet, doe je goed, no worry's.Bijzondere tandheelkunde ken ik uit eigen ervaring omdat ik angstpatient was. Zij behandelen kinderen met een verstandelijke en een lichamelijke beperking maar dus ook mensen die alleen heel erg bang zijn (ik viel flauw als ik de tandarts stoel zag
) het voordeel bij hun is de ervaring die ze hebben maar ook de mogelijkheid om met narcose of lachgas te werken. Als het mogelijk is gaan ze dmv regelmaat werken naar een terugkeer bij een gewone tandarts en als dat niet wil dan blijf je gewoon daar.Zonet officieel toestemming gekregen om Billy voor 1 dag in de week op sociaalmedische grond te plaatsen op onze kinderopvang!
Maandag bellen of er nog plek is en anders een andere opvang zoeken.
Livelink al iets kunnen vinden van tandarts?
Nijna, we hebben besloten om toch verder te gaan met deze tandarts. J was eigenlijk heel positief over de manier waarop ze het aan hebben gepakt en wil het nog een kans geven. Bovendien raakte Job ook in paniek bij het idee van narcose, dus of dat nou de oplossing is betwijfelen we ook.
En we zijn gewoon een beetje moe van het steeds maar weer verder zoeken zonder garantie dat dat dan wel de oplossing is.
De vakantie is nu voorbij. Zijn juffrouw heeft ons gisteren al een mailtje gestuurd met de plattegrond van de klas, zodat we hem kunnen voorbereiden, dus het is alweer heel erg echt.
Succes met voorbereiden voor school!
Ik ga maar weer eens kijken of ik het wiel kan uitvinden voor het ochtendritueel. Kan er nog niet helemaal achter komen waarom het niet loopt, maar heb een schemaatje gemaakt met tijden, zien of dat genoeg houvast geeft voor een iets soepelere start.
Maar ik kom 15 minuten voor ze eruit moet op haar kamer om te waarschuwen, dus dan heeft ze wel enige tijd.
Toch blijft het strijd, maar nu heb ik een lijstje met tijd voor opstaan en tijd om naar beneden te gaan en daar tussen in de picto's voor het aankleden en de dingen die ze moet doen, als ze vlot is dan heeft ze tussen aankleden en naar beneden gaan, nog wat tijd over voor tekenen/lezen/spelen, al zullen we moeten kijken of dat handig is of dat we beter in 1 ruk door kunnen.
Ik sta zelf al een half uur eerder op tegenwoordig, want anders moet ik inderdaad gaan haasten en dat wil ik niet. Soms is het nog wat krap, maar dat ligt meer aan wat ik persé af wil hebben dan aan wat er moet. Misschien moet ik voor mezelf ook maar eens een schema maken...
.of een time-timer achtig iets, dat ze kan zien hoeveel tijd er nog is voordat er iets 'moet'?quote:
kookwekkertje in dr kamer zetten en zeggen dat ze eruit moet als de wekker gaat?
Timetime is ook online ! Ik gebruik m in de klas vaak. Ideaalquote:
[..]
of een time-timer achtig iets, dat ze kan zien hoeveel tijd er nog is voordat er iets 'moet'?
.Onze eerste is vakkundig gesloopt door een vriendje die wilde weten hoe dat dan werkte en hij draaide hem zo door en door dat het ding te pas en on te pas ging piepen. En inmiddels na ook nog wat valpartijen niet meer loopt
. Dus misschien is die online ook wel handig, er is ook een appje dacht ik, maar is er ook zoiets voor niks?ik zal het eens bij ons via Roy zijn school op het prikbord zetten. Er zijn altijd wel ouders waarbij het toch niet werkt of niet langer nodig is.quote:
we hebben een time timer en die gebruiken we inderdaad ook. Ik vind eigenlijk dat je ze voordeliger zou moeten kunnen aanschaffen in een soort multipack
Onze eerste is vakkundig gesloopt door een vriendje die wilde weten hoe dat dan werkte en hij draaide hem zo door en door dat het ding te pas en on te pas ging piepen. En inmiddels na ook nog wat valpartijen niet meer loopt
.Ik heb ook een appje gevonden die loopt volgens mij wel de andere kant op dan de time timer, maar ik ga hem eens even proberen
.Tip van lurker: Bij de Kruitvat lagen laatst kookwekkers die er hetzelfde uitzagen als een Time Timer.quote:
we hebben een time timer en die gebruiken we inderdaad ook. Ik vind eigenlijk dat je ze voordeliger zou moeten kunnen aanschaffen in een soort multipack
Onze eerste is vakkundig gesloopt door een vriendje die wilde weten hoe dat dan werkte en hij draaide hem zo door en door dat het ding te pas en on te pas ging piepen. En inmiddels na ook nog wat valpartijen niet meer loopt
Maar ze schijnen ook behoorlijk hard te tikken (begreep ik van andere mama's'), voor die paar euro kan je je er geen buil aan vallen, dus ik kijk regelmatig even in beide winkels, maar ben ze nog niet tegengekomen.
Anders voor mij wel.quote:
Ik heb inside mensen bij de kruidvat. Moet ik eens vragen ?
Handig voor thuis maar ook voor in de klas. De timetimers gaan vrij snel kapot en niet iedere klas heeft ze.
Wel lekker goedkoop.
Adnap, ja je mag wel informeren en dan houd ik me wel aanbevolen voor 1 om eens te proberen!
Ik mag vanaf morgen weer aan de slag als time-timer. Zal wel wennen worden. Morgen is hij nog wel vrij, maar ik neem hem mee naar mijn werk, dus hij moet wel vroeg op. Alvast een goede oefening voor dinsdag.quote:
Heb jij ook zo'n rood schijfje Livelink...
Adnap, ja je mag wel informeren en dan houd ik me wel aanbevolen voor 1 om eens te proberen!
Hij had dus helemaal geen vrij. En vervolgens was ik om 10.00 klaar met wat ik persé moest doen op mijn werk en vertrek met Job om met hem te gaan winkelen (hij moet echt heel nodig nieuwe schoenen en een nieuwe jas), kom ik er achter dat het maandag is en dat de winkels dus helemaal niet open zijn.
Kind over de zeik omdat hij zijn eerste schooldag had gemist en ook nog niet kon winkelen. Ik slaap gewoon te weinig de laatste tijd, dat moet het zijn.
Ik had de eerste schooldag al achter de rug kunnen hebben, maar nu zit ik nog een dag extra in de zenuwen.
Heb/kun je geen begeleiding krijgen voor die eerste schooldag?quote:
Tja, dit kan me echt een zetje geven richting een depressie. De hele vakantie was al zo k*t en ik zie toch al zo tegen het nieuwe schooljaar op, gebeurt me dit.
Ik had de eerste schooldag al achter de rug kunnen hebben, maar nu zit ik nog een dag extra in de zenuwen.
ik weet niet of je het voor j ergens wat makkelijker kan maken,of waar hij troost in vind.
Heb je al een gesprek met je huisarts gehad hierover?
Zodat ook jij je zorgen kwijt kan,en ergens misschien weer wat handvaten krijgt.
veel succes morgen en een dikke knuffel voor allemaal!!!
Heb je je huisarts al gebeld voor hulp?
Trek aan de huisartsenbel Livelink!!!!quote:
Tja, dit kan me echt een zetje geven richting een depressie.
Het is hier in dit topic al vaker aangegeven door diverse users, maar ik herhaal het maar weer een keer:
Neem jezelf in acht! Als jij er aan onderdoor gaat, kun je ook niets voor Job betekenen.
Sterkte.
+1quote:
Boh. Ik heb wel met je te doen hoor...
Ik wens je fijne hulp toe. Een wat definitiever oplossing dan nu elke keer het geval is. Je loopt al zo lang op je tenen.
De huisarts was pas vandaag weer terug van vakantie, dus ik moet nog bellen.
Nou ja, je emmertje is vol. En dat is niet vreemd, denk ik. Dus tijd om een manier te vinden om het (wat) te legen. Gaatje in de bodem boren, met een bakje 'hozen', de hele emmer omkiepen, ehm... wellicht heeft de huisarts betere ideeën.quote:
Tja, ik geloof dat het probleem nu meer bij mij ligt dan bij Job eigenlijk.
En wat ontzettend lief van Job...
de scheet.Ik hoop dat je morgen echt voor jezelf gaat bellen livelink, wat heb je ermee te verliezen? Je kan bijna alleen maar winnen uiteindelijk. Give it a try... jij loopt op je tenen en het zou het meest praktisch zijn als je enigzins kan voorkomen dat je omvalt. Zorg voor jezelf.Ik ben het helemaal eens met wat Moonah zegt: als jij eraan onderdoor gaat kan je ook niet voor Job zorgen...
Dikke knuffel voor jou
Ik hoop dat vandaag een betere dag is. En dat je je huisarts belt. Voorzichtig aan he. Sterkte vandaag. Ik hoop dat het goed gaat
quote:
Ik heb de huisarts gebeld en een afspraak gemaakt. Duurt nog wel eventjes voordat ik terecht kan, maar de afspraak staat.
quote:Vanochtend ging het goed, Job had erg veel zin in school en wilde zelfs (megadoorbraak!) wel gymspullen mee naar school nemen.
Af en toe geeft hij me een mooi kijkje in zijn belevingswereld en nu snap ik ineens waarom deze vakantie ook voor mij zo zwaar was. Ik moest omgaan met een kind wiens wereld niet meer recht stond.
quote:
Job zegt net tegen me: "Eindelijk voel ik me weer eens goed, nu ik weer naar school kan. De wereld staat weer recht".
Af en toe geeft hij me een mooi kijkje in zijn belevingswereld en nu snap ik ineens waarom deze vakantie ook voor mij zo zwaar was. Ik moest omgaan met een kind wiens wereld niet meer recht stond.
Wat fijn. Het was dus goed gegaan? Fijne leerkracht?Fijn ook dat je even aandacht aan de helling van jouw wereld gaat besteden
) route. Hij had wat opstartproblemen en meteen ruzie met de enige nieuwe jongen in zijn klas, maar na een uurtje bij de directeur is het de rest van de dag heel goed gegaan op school en ook in de taxi ging het goed.Ja, dat ging heel goed. Ik ben er ook heel blij mee en er is wel een last van me afgevallen.quote:Op woensdag 3 september 2014 06:55 schreef Gaoxing het volgende:
Dat is best wel boven verwachting, toch? Fijn.
Job drukt het mooi uit : de wereld is scheef. Ik hoop dat nu school weer gestart is de wereld recht blijft.
De eerste dag klinkt goed ! en ruzie met een nieuwe leerling is misschien wel goed voor de verhoudingen in de klas, even iedereen op zijn plek ?
Bij Job zal het meer zijn dat hij zich verzet tegen alles wat anders en nieuw is. En daar is die jongen dan de dupe van. Zo gaat het altijd. Het zou me niks verbazen als ze volgende week beste vrienden zijn.quote:
Livelink top dat je hulp gaat zoeken.
Job drukt het mooi uit : de wereld is scheef. Ik hoop dat nu school weer gestart is de wereld recht blijft.
De eerste dag klinkt goed ! en ruzie met een nieuwe leerling is misschien wel goed voor de verhoudingen in de klas, even iedereen op zijn plek ?
Laten we daar dan op hopen.quote:
[..]
Bij Job zal het meer zijn dat hij zich verzet tegen alles wat anders en nieuw is. En daar is die jongen dan de dupe van. Zo gaat het altijd. Het zou me niks verbazen als ze volgende week beste vrienden zijn.
Wat zou het fijn zijn dat er ooit een mogelijkheid komt om in de gedachten van Job en andere te kijken. Gewoon om te zien hoe hun gedachtengang is en wat wij kunnen doen om het leven voor hen makkelijker te maken
En mooie een goede eerste dag!
In hun gedachten kijken zullen we nooit kunnen. We kunnen echter wel leren om rekening te houden met hun denkwijzen.quote:
[..]
Laten we daar dan op hopen.
Wat zou het fijn zijn dat er ooit een mogelijkheid komt om in de gedachten van Job en andere te kijken. Gewoon om te zien hoe hun gedachtengang is en wat wij kunnen doen om het leven voor hen makkelijker te maken
Ben je aan vaste lurker in dit topic? Want in dat geval weet je dat Livelink een kei is in het anticiperen op haar zoon.quote:
We kunnen echter wel leren om rekening te houden met hun denkwijzen.
Job
wat kun je je gedachten/gevoelens/beleving prachtig omschrijven...Nee, ik heb dit topic eigenlijk gisteren pas ontdekt. Ik dacht dat het wel eens interessant voor mij zou kunnen zijn als vader van vier kinderen, waarvan één met klassiek autisme en één met aspergerquote:
[..]
Ben je aan vaste lurker in dit topic? Want in dat geval weet je dat Livelink een kei is in het anticiperen op haar zoon.
Job
Ik vind het eigenlijk een bizar mooie uitspraak van Job.quote:
Job zegt net tegen me: "Eindelijk voel ik me weer eens goed, nu ik weer naar school kan. De wereld staat weer recht".
Hopen dat hij vaker van dit soort uitspraken gaat doen, dan word zijn wereld/gedachtengang makkelijker voor de buitenwereld.
Via school of in het ziekenhuis?
verwijzing van je huisarts naar een specialistquote:Op zondag 7 september 2014 21:50 schreef Gekkenhuis_v het volgende:
Wat is de beste manier om een kleuter van 4 te laten testen op autisme?
Via school of in het ziekenhuis?
Ik weet niet wat ze op school precies kunnen testen, eigenlijk. Voor een diagnose moet je bij een specialist zijn.quote:
Wat is de beste manier om een kleuter van 4 te laten testen op autisme?
Via school of in het ziekenhuis?
Op school, tussen de drukte van alle kinderen, is ze zo enorm anders in haar gedrag.
Ik denk niet dat ze dan een goed beeld van haar krijgen, als ze haar daar testen.
Heeft iemand van jullie ook zo'n iemand? Wat kan ik precies verwachten?
ik heb (twee)wekelijks iemand van Parlan over de vloer, die me tips geeft over hoe negatief gedrag om te buigen in positief gedrag, die benoemt en benadrukt wat ik goed doe en met wie ik kan praten over waar ik tegenaan loop en me daar dan bij ondersteunt in het naar oplossingen zoeken.quote:
Zonet de wijkverpleegkundige over de vloer gehad. Ze gaat gezinshulp voor ons aanvragen, om mij te ondersteunen met Billy.
Heeft iemand van jullie ook zo'n iemand? Wat kan ik precies verwachten?
Klinkt goedquote:
[..]
ik heb (twee)wekelijks iemand van Parlan over de vloer, die me tips geeft over hoe negatief gedrag om te buigen in positief gedrag, die benoemt en benadrukt wat ik goed doe en met wie ik kan praten over waar ik tegenaan loop en me daar dan bij ondersteunt in het naar oplossingen zoeken.
Krijg je ook specifiek hulp bij je kinderen?
deze hulp is specifiek gericht op de kinderen, met name (op het gedrag van) de oudste. Hij staat op de wachtlijst voor psychiatrisch onderzoek, maar omdat daar een flinke wachtlijst is, zijn we via de kinderfysio door verwezen naar de kinderarts, zodat die weer een verwijsbrief voor de kinderfysio kan uitschrijven vanwege een motorische ontwikkelingsachterstand (hele omweg, maar we komen er wel).quote:
[..]
Klinkt goed
Krijg je ook specifiek hulp bij je kinderen?
Voor mezelf krijg ik begeleiding van een psychiater die gespecialiseerd is in adhd, autisme en aanverwante stoornissen.
Dankjequote:
[..]
deze hulp is specifiek gericht op de kinderen, met name (op het gedrag van) de oudste. Hij staat op de wachtlijst voor psychiatrisch onderzoek, maar omdat daar een flinke wachtlijst is, zijn we via de kinderfysio door verwezen naar de kinderarts, zodat die weer een verwijsbrief voor de kinderfysio kan uitschrijven vanwege een motorische ontwikkelingsachterstand (hele omweg, maar we komen er wel).
Voor mezelf krijg ik begeleiding van een psychiater die gespecialiseerd is in adhd, autisme en aanverwante stoornissen.
Ik zal vanzelf wel horen waar mijn gezinshulp ons bij kan helpen. Voornamelijk gericht op Billy.
Sterkte met de situatie!
*steekt vinger op*quote:
Heeft iemand van jullie ook zo'n iemand? Wat kan ik precies verwachten?
Ik had iemand die me hielp wat te ontlasten door wat met de kinderen te gaan doen. Op zich fijn, maar korte termijn oplossing. En ze kwam eigenlijk voor mij, maar dat zette weinig zoden aan de dijk.
Daarna andere organisatie, had ik iemand met wie het heel goed klikte en waar ik ook het idee had dat ik er wat mee kon. Maar ze verving iemand en die kon en wilde terugkomen. En aangezien dat een man was en ze die "liever" in het team wilde hebben omdat het een man was, moest die dame die ik had weg
. Dus kreeg ik weer een ander en daar kan ik dus weinig mee. Ze schat me te hoog in, overvraagt me en ik kan niet goed aangeven wat ik nodig heb en zij kan niet de goede vragen stellen zeg maar. Het klikt niet.
We praten wat, maar de dingen waar ik tegenaan loop en die ik wel aangeef daar doen we niks mee.
Dus ik ben nu bezig om te kijken of we iemand kunnen krijgen die meer het gezin als geheel gaat bekijken en dat we daarmee bezig kunnen. Het is namelijk niet alleen "mijn probleem". Eind van de maand kennismaking en dan gaan we kijken of ze wat voor ons kunnen doen en hoe dan enzo. We zullen zien, ik hoop dat het kan enzo.
Maar laat je door mij niet ontmoedigen hoor, want er zijn vast ook heel wat begeleiders waar je wel wat aan hebt!
Jammer van je begeleidster.. Kun je nu niet weer wisselen? Aangezien het niet klikt, dan helpt het verder ook weinig..quote:
Ik schaam me er eigenlijk ook niet overquote:
Dames, ik vind het zo knap dat jullie hier openhartig over vertellen!
Twee jaar terug had ik mijn situatie nóóit kunnen indenken, wat een rotzooi dat het nu is. Ik ben blij dat er instanties zijn die mij hiermee kunnen helpen, om een betere moeder voor Billy te kunnen zijn. Oh ja, zijn opvang is eindelijk akkoord. Hij is woensdag wezen proefdraaien, wat erg goed ging, en mag vanaf nu elke woensdag heen.
Gheghe, daar hoort wel eenquote:
Ik schaam me er eigenlijk ook niet over
achter ja! En een
voor de woensdagopvang!Het kan alleen maar beter worden, want zoals het nú gaat kán gewoon niet meer.quote:
[..]
Gheghe, daar hoort wel een
En een
Ik heb iemand nodig om op te leunen, aangezien ik een vrij ''slecht'' sociaal vangnet heb.
Verder sta ik er ook alleen voor, op de twee-wekelijkse weekenden na.
Ben maar blij dat je je er (terecht!) niet voor schaamt. Dat opent de deuren naar hulp voor je.quote:
[..]
Het kan alleen maar beter worden, want zoals het nú gaat kán gewoon niet meer.
Ik heb iemand nodig om op te leunen, aangezien ik een vrij ''slecht'' sociaal vangnet heb.
Verder sta ik er ook alleen voor, op de twee-wekelijkse weekenden na.
Absoluutquote:
[..]
Ben maar blij dat je je er (terecht!) niet voor schaamt. Dat opent de deuren naar hulp voor je.
Ik heb zelf een vorm van ASS, dat maakt het allemaal makkelijker én moeilijker wbt de opvoeding. Hulp is zeker welkom, en de dingen van me afschrijven hier ook.
Ja, ja. Donderdagochtend sta ik bij de ha op de stoep. En van mijn collega's kreeg ik vorige week zomaar ineens twee bonnen voor een verwenarrangement in de sauna. Omdat ze vonden dat ik wel behoefte had aan ontspanningquote:
Livelink, al een afspraak kunnen maken?
Poesopstokje, ik weet van mezelf hoe belangrijk het is dat je ook af en toe iets anders hebt. Ik hoop dat de begeleiding en de opvang je het gevoel geven dat je er niet meer alleen voor staat.
Eerste stap gezet!
En sterkte alvast voor Donderdag, succes. Het zal vast al heel erg opluchten.
fijn poesopstokje!
dat komt ook omdat veel mensen opvoedondersteuning verwarren met (gedwongen) jeugdzorg. Tegen die misvatting liep ik zelf eerst ook aan. Nu ben ik alleen nog maar blij dat ik de hulp wel geaccepteerd heb,quote:
Dames, ik vind het zo knap dat jullie hier openhartig over vertellen! Ik merk op mijn werk (school) dat ouders vaak aarzelen als er over opvoedingsondersteuning gesproken wordt. Alsof zij zouden falen, slechte ouders zouden zijn. Terwijl juist iemand die gespecialiseerd is je nét die tips kan geven die de omgang met elkaar in het gezin zo veel prettiger kunnen maken.
Oh, wat bof jij met je collega's! Maar dat had je al eens eerder laten weten hier. Wat súper van hen!quote:
[..]
Ja, ja. Donderdagochtend sta ik bij de ha op de stoep. En van mijn collega's kreeg ik vorige week zomaar ineens twee bonnen voor een verwenarrangement in de sauna. Omdat ze vonden dat ik wel behoefte had aan ontspanning
En goed dat je een afsprak hebt staan. Wél gaan he?
Geen idee wat het echt is. Ze was gister buiten spelen en zegt nu blijkbaar tegen kinderen uit de buirt dat ze ze zal neersteken.quote:
Nieuw schooljaar, Ticootje? Is de hulp al begonnen?
Ik weet niet eens waar ze het vandaan heeft, laat staan het lef om het te zeggen.
wij waren eerst ook terughoudend met betrekking tot thuisbegeleiding nadat bij onze jongste zoon klassiek autisme was vastgesteld. Maar toen vlak daarna bij onze oudste zoon Asperger werd vastgesteld, en één en ander was ge-escaleerd op school, hebben we deze hulp met beide handen aangenmomen.quote:
Dames, ik vind het zo knap dat jullie hier openhartig over vertellen! Ik merk op mijn werk (school) dat ouders vaak aarzelen als er over opvoedingsondersteuning gesproken wordt. Alsof zij zouden falen, slechte ouders zouden zijn. Terwijl juist iemand die gespecialiseerd is je nét die tips kan geven die de omgang met elkaar in het gezin zo veel prettiger kunnen maken.
De thuisbegeleiding gaat niet over goed en fout. Ze geven alleen aan wat je anders zou kunnen doen zodat de kinderen in het gezin, ook degenen zonder ASS, het allemaal een beetje positiever inzien. (klinkt misschien wat zwaar op deze manier, maar ik weet even niet hoe ik het anders moet zeggen).
Het zijn echt maar kleine dingen, die vooral voor regelmaat en structuur zorgen. Maar je moet er wel even op geattendeerd worden. En dat doet de thuisbegeleiding (bij ons tenminste)
Een dagje vrij vandaag ivm clusterdag op school...Roy is niet te doen,voor alsnog kan hij alleen naar gillen,krijsen. Is er niks goed.
Maar even de teugels strak houden vandaag ipv wat losser en relaxend de dag in.
Wel zometeen naar de boomgaard appels plukken. Hopelijk neemt hij hier wel genoegen mee.
.Poes, ik wacht nu eerst af of die andere organisatie iets kan betekenen voor ons. En anders zal ik inderdaad moeten kijken of ik een ander kan krijgen.
Tico, heftig!
Ik ben vanmorgen nog even langs juf gelopen nadat M. gisteravond vertelde dat 2 knullen in haar groepje haar steeds zitten te pesten/plagen/klieren en vooral het feit dat ze er boos en verdrietig van wordt.
Dat ze dan naar juf toe wil en ze hun stoel zo naar achter schuiven dat ze er niet langs kan enzo.
Blijkbaar had ze er in de klas ook wel wat van gezegd en had juf een van de heren al een keer even weggezet. Maar ze gaan dus door. Ze zou erop letten en eens kijken of ze ze op een andere plek kan zetten. Ik hoop het, misschien is dat wel mede de reden dat ze op het moment zo'n kort lontje heeft...
Ze gromt en snauwt een groot deel van de dag, thuis in elk geval. Op school merkt juf er niks van.
Wel lief van I. trouwens, die zei gisteren tegen M:"Nou dan moet je maar bij je vriendje in de buurt blijven, dan kan die je helpen"
De gemeente begrijpt niet helemaal wat ons probleem is. Zij vinden het allemaal nog wel meevallen.
Dat meen je toch niet he, dat ze het mee vinden vallen?quote:
Wij hebben weer een nieuw dieptepunt qua taxi bereikt. Job wordt nu om 06.45 opgehaald om om 08.45 op school te kunnen zijn. De terugweg duurt zelfs iets langer. Hij is om 14.45 uit en was gisteren pas om 17.00 thuis. Meer dan 4 uur per dag in de taxi.
De gemeente begrijpt niet helemaal wat ons probleem is. Zij vinden het allemaal nog wel meevallen.
Een kind van die leeftijd zou niet al om 5 uur op moeten staan om op tijd op school te zijn.Ik heb zelf niet gebeld, ik ben niet goed in gesprekken met de gemeente. J. heeft gebeld en volgens hem was dat hun reactie. School zou vandaag ook nog bellen. Ik hoop dat het wat uithaalt. Ik heb weinig hoop. Job houdt zich er bewonderenswaardig goed onder, maar het gaat geheid een keer fout en dan kunnen wij weer een schorsing tegemoet zien en een bevoogdende brief dat wij als ouders toch verantwoordelijk zijn voor het gedrag van ons kind. Geef ons dan ook wat mogelijkheden alsjeblieft. Ik heb vorig jaar al aangeboden om zelf mee te rijden, maar dat mag ook niet, want ik ben dan niet verzekerd.quote:
[..]
Dat meen je toch niet he, dat ze het mee vinden vallen?
Ik begrijp het niet. Wat denken ze te bereiken met een schorsing? Dat het wel goed gaat? Want dit heeft alles te maken met bewust slecht gedrag dat je wel kunt veranderen door een dergelijke straf op te leggen?quote:
Overigens heb ik al wel ingecalculeerd dat we ook dit jaar een schorsing tegemoet kunnen zien. Het is al twee jaar achter elkaar fout gegaan in oktober, dus dit jaar zal vast geen uitzondering zijn.
Ik weet ook niet hoe het anders moet, trouwens. Het moet natuurlijk wel veilig blijven in de taxi en zodra hij onveilige situaties gaat veroorzaken heb je niet echt een andere keus.
Misschien moeten ze Job dan eens als laatste ophalen en direct doorrijden naar school (en als eerste wegbrengen), zodat er ook veel minder kans is dat het mis gaat in de taxi. Ik bedoel, als ik bang ben om in mijn broek te plassen omdat ik een zwakke blaas heb en ik moet zolang in een taxi zitten, dan is de kans toch ook groot dat het fout gaat. Kat op het spek binden zeg maar?quote:
Tja, zo zijn de regels. Bij wangedrag volgt een schorsing. Ik heb hem nu al twee jaar van oktober t/m december zelf naar school gebracht. En iedere keer mag hij na de kerstvakantie dan weer mee en gaat het wel goed. Die laatste 3 maanden van het jaar zijn gewoon altijd slechte maanden voor Job. Vooral vanwege de feestdagen. En na de feestdagen gaat het weer goed.
Ik weet ook niet hoe het anders moet, trouwens. Het moet natuurlijk wel veilig blijven in de taxi en zodra hij onveilige situaties gaat veroorzaken heb je niet echt een andere keus.
Heeft de gemeente geen richtlijn voor de maximale reistijd dan?quote:
Wij hebben weer een nieuw dieptepunt qua taxi bereikt. Job wordt nu om 06.45 opgehaald om om 08.45 op school te kunnen zijn. De terugweg duurt zelfs iets langer. Hij is om 14.45 uit en was gisteren pas om 17.00 thuis. Meer dan 4 uur per dag in de taxi.
De gemeente begrijpt niet helemaal wat ons probleem is. Zij vinden het allemaal nog wel meevallen.
Hier mogen ze niet langer als anderhalf uur in de taxi per rit.
Lukt ook niet altijd, zeker niet aan het begin van het schooljaar, maar na klagen gaan ze er wel mee aan de gang.
Ik vind het superknap van J. dat hij dit volhoud.
ik snap hun beleid ook niet helemaal deze reistijd is toch niet normaal zolang.
Roy word om 8.15 opgehaald en is om 8.30 uur op school. Hij is overigens van taxibus gewisseld ivm de wat langere reistijd eerst. (bijna een uur) toen hebben ze alles omgegooid
Dit is echt bizar. T is dat het mij niet lukt maar anders was ik in staat om Job te gaan taxiën.
BAH
*ben in staat om die ambtenaar zelf even elke dag 2 uur heen en 2 uur terug in een taxibusje vol kinderen te zetten, weddend dat ie na een dag afhaakt*
Ja, de richtlijn is hier ook maximaal 1,5 uur. En dat was het tot nog toe ook. Hij werd eerst om 07.15 opgehaald en was tegen 16.30 thuis. Maar sinds gisteren zijn er dus twee kinderen uit een hele andere plaats bijgekomen en nu is de reistijd 2 uur geworden.quote:
[..]
Heeft de gemeente geen richtlijn voor de maximale reistijd dan?
Hier mogen ze niet langer als anderhalf uur in de taxi per rit.
Lukt ook niet altijd, zeker niet aan het begin van het schooljaar, maar na klagen gaan ze er wel mee aan de gang.
Ik vind het superknap van J. dat hij dit volhoud.
Ik begrijp dat je man al een klacht heeft ingediend, goed zo. Ik duim voor jullie dat er snel naar geluisterd word. Twee uur is echt te lang.quote:
[..]
Ja, de richtlijn is hier ook maximaal 1,5 uur. En dat was het tot nog toe ook. Hij werd eerst om 07.15 opgehaald en was tegen 16.30 thuis. Maar sinds gisteren zijn er dus twee kinderen uit een hele andere plaats bijgekomen en nu is de reistijd 2 uur geworden.
zou het een optie zijn hem deze drie moeilijke maanden door iemand naar school en later weer naar huis te laten brengen? Een soort privéchauffeur? Zodat de ritten zo kort mogelijk zijn en er geen andere kinderen zijn die het hem moeilijker maken zich te gedragen?
Voor jullie en jullie kindjes. Livelink; wat een verschrikkelijk nare situatie! Dit moet toch anders kunnen?
Nou zeg ik vind het eigenlijk asociaal om een kind 4 uur per dag te laten reizen. Wat een malloten daar!quote:
Echt belachelijk lang! Ik hoop dat er een oplossing komt!
Als volwassene is het al een hele zit.
Ik heb er geen woorden voor.
Ik kan me zo goed voorstellen dat je eindelijk weer denkt dat de boel op de rit is en dan gebeurt dit weer. Onvoorstelbaar, het is gewoon bijna onmogelijk om als beide ouders van een zorgintensief kindje nog te werken.
Zo dan... Vanmiddag weer dikke dikke drama hier... Dat ik ook tegen Joen zei misschien moet ik maar stoppen met werken en het zelf doen. Er is straks niemand meer die op Jen wilt passen met haar gedrag. En ik gok dat het een kwestie van tijd is dat ze straks ook op deze school de boodschap krijgt dat ze niet goed past..quote:
Onvoorstelbaar, het is gewoon bijna onmogelijk om als beide ouders van een zorgintensief kindje nog te werken.