(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 33

Ik maakte echt geen oordeel of vroeg om verantwoording. Ik vroeg het me oprecht gewoon af hoe en wat.

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 21:53 schreef Moonah het volgende:

[..]

Superadvies!

Dank je

Oh ja. Ik zie bij jen al vanaf 1,5 dat ze zich anders gedraagd als leeftijdgenootjes. Ik werd steeds afgewimpeld. Nu zeggen ze wel er is iets maar we weten niet wat.
Ondertussen woon ik in een klein dorp en veel mensen weten al precies wie mijn oudste is. Sterker nog, mijn vriend wordt aangesproken over dat haar gedrag niet normaal is als hij ff naar de snackbar gaat.

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 22:12 schreef Ticootje het volgende:
Oh ja. Ik zie bij jen al vanaf 1,5 dat ze zich anders gedraagd als leeftijdgenootjes. Ik werd steeds afgewimpeld. Nu zeggen ze wel er is iets maar we weten niet wat.
Ondertussen woon ik in een klein dorp en veel mensen weten al precies wie mijn oudste is. Sterker nog, mijn vriend wordt aangesproken over dat haar gedrag niet normaal is als hij ff naar de snackbar gaat.

Oh, daar kan ik zo boos om worden. Ik weet precies hoe dat voelt, helaas. Ik ging er niet op in, ik weigerde ook me te gaan verdedigen tegenover praktisch vreemden. En dat terwijl ik uit mezelf eigenlijk heel open ben, maar op dat soort momenten sla ik helemaal dicht en vertrek gewoon.
Dat is waarschijnlijk ook een van de redenen dat ik zo'n moeite heb met zoiets als een autipas.

Hoe reageerde je vriend?

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 21:50 schreef Poesopstokje het volgende:


Ik kan hem niet dwingen om Duplo leuk te vinden, maar het is wel goed voor z'n ontwikkeling/motoriek etc natuurlijk

Hey Poesopstokje, ik heb hiero een bak staan met Duplo waarin ook veel Cars-Duplo zit. Misschien vindt Billy het bijvoorbeeld leuk om het bouwen te combineren met de auto, als in een garage oid?

Aan de andere kant geloof ik niet dat de mijne met 19 maanden al aan het bouwen was. Volgens mij prutste hij toen ook gewoon nog wat om......

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 20:48 schreef Poesopstokje het volgende:
Billy (19 1/2 maand) gooit al met z'n speelgoed (muv zijn autootjes en ander spul met wielen) sinds hij dingen kan vastpakken.

Nu hebben z'n therapeuten geadviseerd om (tijdelijk) z'n autootjes en andere voertuigen op te ruimen, omdat hij qua speelgoed blijft hangen in de auto's. Hij kijkt eigenlijk nergens anders naar om.
Om hem te stimuleren heb ik dus zijn voertuigen opgeborgen en hem Duplo/poppetjes/stapelbekers etc aangeboden.

Het was gelijk weer raak vandaag, want werkelijk óveral werd mee gegooid.
Zijn therapeuten zien het als ''Hij weet niet hoe hij er mee moet spelen, dus frustratie.''
Ik zie het als ''Meh, geen interesse, geef mij mijn autootjes!''

Hoe moet ik hier mee omgaan?

Het lijkt hier net alsof je om een mening van iemand vraagt.
Dus geef ik die

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 22:08 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Z'n therapeuten zijn gespecialiseerd in hele jonge net-niet ASS-ers, ze hebben Billy het afgelopen half jaar elke week gezien. Als zij vervolgens zeggen dat zijn obsessie voor auto's stereotiep gedrag is, dan neem ik dat van ze aan. Vond ik zelf trouwens ook al, ik weet genoeg van ASS om zelf een mening daarover te vormen.

Tuurlijk is hij in eerste instantie gewoon een normale dreumes, en elke dreumes heeft favoriet speelgoed. Alleen dit valt op, dus vraag ik daar hulp bij.

Dan zou ik doen wat die therapeuten adviseren, en contact opnemen wat je beste actie is als hij met het andere speelgoed blijft gooien.

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 22:24 schreef Poesopstokje het volgende:
Het bestaat gewoon écht
http://www.autisme.nl/wat-wij-doen/autipas.aspx

Zo'n pas is niet per definitie slecht hoor

Stel dat een autist een ongeluk krijgt en naar het ziekenhuis moet; vreemde omgeving, vreemde mensen, ontzettend veel onbekende prikkels --> weg veiligheid. Dan is de kans groot dat hij/zij met gedrag gaat reageren. Ziekenhuispersoneel weet dan niet hoe ze daar mee om moeten gaan of wat er aan de hand is. Als er dan een autipas aanwezig is kan dat voor het ziekenhuispersoneel handvatten geven hoe om te gaan met die persoon. Of dat ze gewoon even moeten wachten tot er een bekend iemand aanwezig is.

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 23:04 schreef fh101 het volgende:

[..]

Zo'n pas is niet per definitie slecht hoor

Stel dat een autist een ongeluk krijgt en naar het ziekenhuis moet; vreemde omgeving, vreemde mensen, ontzettend veel onbekende prikkels --> weg veiligheid. Dan is de kans groot dat hij/zij met gedrag gaat reageren. Ziekenhuispersoneel weet dan niet hoe ze daar mee om moeten gaan of wat er aan de hand is. Als er dan een autipas aanwezig is kan dat voor het ziekenhuispersoneel handvatten geven hoe om te gaan met die persoon. Of dat ze gewoon even moeten wachten tot er een bekend iemand aanwezig is.

Je hebt gelijk en ik denk dat ik hem misschien ook wel aan moet vragen. Maar ik heb er toch eigenlijk ook wel moeite mee. Ik kan het niet goed beredeneren, het is meer een gevoel.

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 23:33 schreef livelink het volgende:

[..]

Je hebt gelijk en ik denk dat ik hem misschien ook wel aan moet vragen. Maar ik heb er toch eigenlijk ook wel moeite mee. Ik kan het niet goed beredeneren, het is meer een gevoel.

Kan ik me ook heel goed voorstellen. Het is wel een beetje stigmatiserend; een pas bij je moeten dragen omdat je op een andere manier op situaties reageert. Maar het kan wel veel voorkomen denk ik (verder geen persoonlijke ervaring mee).

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 23:46 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Zo bedoelde ik het ook niet
Ik kende de term alleen uit KLB, als scheldwoord.

Ah, vandaar

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 22:22 schreef livelink het volgende:

[..]

Oh, daar kan ik zo boos om worden. Ik weet precies hoe dat voelt, helaas. Ik ging er niet op in, ik weigerde ook me te gaan verdedigen tegenover praktisch vreemden. En dat terwijl ik uit mezelf eigenlijk heel open ben, maar op dat soort momenten sla ik helemaal dicht en vertrek gewoon.
Dat is waarschijnlijk ook een van de redenen dat ik zo'n moeite heb met zoiets als een autipas.

Hoe reageerde je vriend?

Het ging zelfs nog verder dan dat. Want helaas zie je niet van de buitenkant dat je kind iets heeft en denken buitenstaanders dus blijkbaar dat het dan vast aan de ouders ligt. Of te wel, volgende keer zou de mevrouw in kwestie jennifer wel oppakken en bij ons brengen. hij heeft haar succes ermee gewenst en gezegd dat ze dat beter niet kan doen.

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 20:48 schreef Poesopstokje het volgende:
Billy (19 1/2 maand) gooit al met z'n speelgoed (muv zijn autootjes en ander spul met wielen) sinds hij dingen kan vastpakken.

Nu hebben z'n therapeuten geadviseerd om (tijdelijk) z'n autootjes en andere voertuigen op te ruimen, omdat hij qua speelgoed blijft hangen in de auto's. Hij kijkt eigenlijk nergens anders naar om.
Om hem te stimuleren heb ik dus zijn voertuigen opgeborgen en hem Duplo/poppetjes/stapelbekers etc aangeboden.

Het was gelijk weer raak vandaag, want werkelijk óveral werd mee gegooid.
Zijn therapeuten zien het als ''Hij weet niet hoe hij er mee moet spelen, dus frustratie.''
Ik zie het als ''Meh, geen interesse, geef mij mijn autootjes!''

Hoe moet ik hier mee omgaan?

Hier heb ik een zoon van bijna 5(verstandelijk een jaar ongeveer) en die kon eigenlijk ook alleen maar gooien met speelgoed. Of het nu om zijn favoriete speelgoed ging, of nieuw speelgoed het maakt niks uit gooien was the bom.
Het bleef hier niet alleen bij speelgoed, de spullen in huis waren op een gegeven moment ook niet meer veilig, er sneuvelden genoeg spullen, waardoor we besloten hebben om losse spullen weg te halen. (scheelt een hoop frustratie)

Wij hebben met behulp van de speltherapeut en de orthopedagoog al het speelgoed uit huis gehaald en stap voor stap weer speelgoed in huis gebracht.
We hebben onze zoon leren spelen met speelgoed, dat een auto om mee te rijden is,dat je blokken hebt om te kunnen bouwen. enzo.
Het gooien bleef waardoor we een leuke manier zochten om hiermee om te gaan, wij hebben besloten dat onze zoon "gooi"speelgoed kreeg, waar hij mee mag en kan gooien. Dat speelgoed staat niet in zijn zicht, kan hij alleen niet pakken.
Wij halen het tevoorschijn als wij vinden het is tijd om te gooien.
Als het "gooi"speelgoed er niet staat, mag hij niet gooien en zitten we er bovenop. We spelen dan samen en pakken het direct af zodra hij ermee gooit. (we zeggen dit ook tegen hem, voor we beginnen met spelen)
Voorbeeld: ik heb 3 auto's gepakt waarmee ik zelf begin met spelen, door ermee over de grond te rijden en de auto geluiden te maken, onze zoon komt er dan bijzitten, ik vertel hem dan kort wat we doen: we spelen met de auto's, die rijden over de straat, broem broem tuut tuut.
Kun jij dat ook.
Dan mag zoon dit ook proberen, lukt dat niet omdat hij dat moeilijk vind en aanstalten maakt om ermee te gooien dan schud ik al van nee, Met auto's gooien we niet daar rijden we mee. ik pak zijn hand met auto en rijd er zo mee over de grond met de bijkomende geluiden.

En er zijn dagen dat het spelen erg lastig is dat het telkens naar gooien draait, dan haal ik al het speelgoed weg, dat zeg ik hem ook.
Jij kan nu niet lief spelen, mama haalt je speelgoed nu weg, en dan mag je gooien.

En dan komt het "gooi"speelgoed, dat zit in een kartonnendoos, met allemaal zachte ballen,knuffels, en daar mag hij in een bepaalde ruimte in huis met gooien.
En dat is leuk en het werkt hier.

quote:

Op zondag 13 juli 2014 14:25 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]


Wat een mooie methode Bar!
Fijn dat het zo goed werkt bij jullie. Ik zal het in m'n achterhoofd houden mocht Billy blijven gooien met z'n speelgoed.
Ik heb hem nu z'n voertuigen terug gegeven en het gaat nu weer prima. Hij gooit nu alleen per ongeluk uit enthousiasme en dat is prima.

Ik ga eerst proberen wat vaker met hem gerichter te gaan spelen met ander speelgoed, zoals de Duplo blokjes en de puzzeltjes. Misschien houdt het gooien vanzelf op als hij er interesse in begint te krijgen.

Met Duplo en andere blokken kun je ook heel leuk bruggen bouwen om de auto's onderdoor te sturen of vanaf te laten rijden. Combineer eens wat bekend speelgoed met wat nieuws, dan kan je misschien zijn speelrepertoir langzaam uitbreiden binnen zijn interesses, als je wil dat hij met meer gevarieerd speelgoed speelt.

Livelink, heeft J nog wat kunnen teren op de positieve ervaring van het schoolreisje?

Ik kwam toevallig dit tegen: http://www.boemerang.org/
Is een kamp voor "speciale" kinderen en ze hebben zelfs een specifiek "autistenkamp".
Wellicht een idee voor mensen hier?

Mijn zoon is een aantal maal met Ycamps weggeweest, geweldig! Begeleiding wordt gedaan door vrijwilligers met allerhande achtergronden; zelf 'bijzonder',, in opleiding tot SPWer of SPHer en vorig jaar een psychologiestudente die een onderzoek deed. Een aanrader. Kind kwam vol verhalen, smerig tot in zijn oren en met tien skypeadressen thuis.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 17:16 schreef Davientje_ het volgende:
Livelink, heeft J nog wat kunnen teren op de positieve ervaring van het schoolreisje?

Ik kwam toevallig dit tegen: http://www.boemerang.org/
Is een kamp voor "speciale" kinderen en ze hebben zelfs een specifiek "autistenkamp".
Wellicht een idee voor mensen hier?

We zitten nu in de stilte voor de storm van het nieuwe schooljaar. Even helemaal niks.

Ik keek even naar je site.
Daar stond dan als voorwaarde het volgende bij:

quote:

De kinderen moeten in staat zijn in een groep te functioneren

Zo'n soort voorwaarde vind ik altijd terug bij al dit soort kampen. En dan begin ik al te twijfelen. Kan mijn kind wel in een groep functioneren? Ja, soms wel, maar vaak ook niet. En bij stress al veel minder. Hij is ook niet voor niks van twee BSO's en alle clubs waar hij op heeft gezeten, gestuurd.
Soms staat er ook de eis bij dat je kind niet agressief mag zijn en ik kan niet bij voorbaat uitsluiten dat hij niet agressief zal zijn. Ik heb er gewoon geen goed beeld bij voor welke kinderen dit soort kampen nou exact bedoeld zijn, maar ik vermoed niet voor die van mij.

MrspoeZ, hoe zit het dan met jouw kind en functioneren in een groep?

verkeerde inlog

livelink er zijn ook organisaties die 1 op 1 begeleiding aanbieden. Dan is dat in een groep functioneren al minder nodig. Tuurlijk zullen activiteiten vooral groepsgebonden aangeboden worden, maar als jou kind linksaf gaat ipv rechts dan kan er iemand achter hem aanlopen terwijl de rest gewoon verder kan.
Van de wielewaal weet ik dat ze dat hebben, maar er zijn zeker meer organisaties.

ook de SVA, stichting vakanties autisme heeft 1 op 1 begeleiding.

quote:

Op zaterdag 9 augustus 2014 09:38 schreef livelink het volgende:

[..]

We zitten nu in de stilte voor de storm van het nieuwe schooljaar. Even helemaal niks.

Ik keek even naar je site.
Daar stond dan als voorwaarde het volgende bij:

[..]

Zo'n soort voorwaarde vind ik altijd terug bij al dit soort kampen. En dan begin ik al te twijfelen. Kan mijn kind wel in een groep functioneren? Ja, soms wel, maar vaak ook niet. En bij stress al veel minder. Hij is ook niet voor niks van twee BSO's en alle clubs waar hij op heeft gezeten, gestuurd.
Soms staat er ook de eis bij dat je kind niet agressief mag zijn en ik kan niet bij voorbaat uitsluiten dat hij niet agressief zal zijn. Ik heb er gewoon geen goed beeld bij voor welke kinderen dit soort kampen nou exact bedoeld zijn, maar ik vermoed niet voor die van mij.

MrspoeZ, hoe zit het dan met jouw kind en functioneren in een groep?

Mijn zoon is inmiddels 16 en doet het inmiddels best aardig in groepen. Voorheen had hij daar meer moeite mee, kon erg boos worden op zichzelf als hij een activiteit niet snapte, trok zich dan terug en ontplofte tegen de leiding die hem er alsnog wilde bijhalen.

Op het kamp waar hij heen ging had ik dat tevoren gemeld natuurlijk. Hun tactiek was eerst in de groep vertellen, dan nog eens apart aan de kinderen die dat nodig hadden. Liep mijn zoon dan alsnog weg dan gaven ze aan dat ze er waren als hij mee wilde doen en lieten hem dan in zijn eentje aanmodderen tot hij zover was en dat ging steeds sneller (omdat hij natuurlijk de activiteiten wel erg leuk vond!). Het tweede jaar was hij zover dat hij mee kon doen met de groep en gewoon aangaf als hij niet begreep wat er gebeurde.

In plaats van zeggen dat iets niet mag, kun je ook een alternatief geven dat wel mag. Het woord 'niet' blijft niet hangen.

Bij één van mijn Wielewaal kampen hadden we een jongeman met autisme en dat was heel strikt 1 op 1 met begeleiding, 24 uur per dag. Dat wisten wij als vrijwilligers vooraf, dus we konden daar prima rekening mee houden. Zo was ik tijdens ons dagje Efteling degene die 100% bij m bleef, waar hij ook heen ging. Wanneer je zoiets vooraf weet, is dat bij zo'n soort organisatie geen probleem.

Poes, ik zou geen time out doen, maar idd een alternatief aanbieden. Hij is nog geen 2, toch? Dan zal hij het principe time out ook nog niet snappen - laat staan dat hij het 'negeren' koppelt aan wat hij precies deed en dat jij zei dat dat niet mag. Dat zijn nog teveel stappen voor zo'n kleintje.

Hij lijkt mij ook wat jong voor time-outs, Poesopstokje. En daarbij heb ik geleerd dat time-outs voor mijn kind heel beangstigend waren, juist omdat hij het niet snapte.

Fijn te horen dat 1-op-1 begeleiding mogelijk is bij vakantiekampen. Job is dit jaar een weekje weggeweest met mijn ouders, zus en broers. Wij konden zelf geen vrij nemen van ons werk, maar ze hebben Job wel meegenomen. Het ging fantastisch, maar hij heeft daar eigenlijk ook een vorm van 1-op-1-begeleiding gehad. Mijn broers en mijn zwager hebben hem om de beurt op sleeptouw genomen. Het ging eigenlijk pas fout op het moment dat wij in het weekend ook kwamen. Daar heb ik wel even veel verdriet van gehad en ik had het gevoel dat al hun verhalen gelogen waren en dat ze alleen maar gezegd hadden dat het goed ging om ons gerust te stellen. Maar later kreeg ik de foto's te zien en op elke foto stond Job zo gelukkig en vooral zo ontspannen

Het heeft me gesterkt in mijn overtuiging dat het inderdaad voor hem heel goed zou zijn om op vakantie te gaan zonder ons en met een goede begeleiding.

Oh, en nog even een mooi verhaal over random kindness. Mijn familie zat op dat moment in Zeeuws Vlaanderen. J. bracht Job daar naar toe en hij zou hem dan afzetten bij het veer bij Vlissingen, waarna mijn vader en broer hem aan de andere kant zouden oppikken.
Job alleen op die veerboot 20 minuten leek me een hele uitdaging, maar J. moest ook weer weg en kon niet mee. Puntje bij paaltje durfde Job dus inderdaad niet alleen de boot op en terwijl J. hem probeerde te overtuigen kwam er een vrouw naar hem toe en zei dat zij Job wel onder haar hoede wilde nemen.
En toen durfde Job wel. Zo fijn dat er mensen zijn die zomaar uit zichzelf helpen.

In plaats van dat mag niet zeggen wij tegenwoordig dingen als ik wil dat je ophoudt met ..., stop met ..., ga weg bij ... Werkt hier een stuk beter dan alles met niet erin.

quote:

Op zondag 10 augustus 2014 11:28 schreef Vanyel het volgende:
In plaats van dat mag niet zeggen wij tegenwoordig dingen als ik wil dat je ophoudt met ..., stop met ..., ga weg bij ... Werkt hier een stuk beter dan alles met niet erin.

'Laat de auto maar op de vensterbank rijden', 'Leg je vork maar terug op de tafel', 'neem de bal maar mee naar buiten als je wil voetballen'. Benoemen wat hij wel moet doen. Ook geen 'stop' of 'ga weg'. Dat doe ik tenminste bij mijn kleuters op school. Sturing geven aan het gedrag ipv het te stoppen.

quote:

Op zondag 10 augustus 2014 11:20 schreef Poesopstokje het volgende:

Dit is gewoon dwarsigheid en kijken hoe ver hij kan gaan. Het alternatief aanbieden werkt averechts, zijn er geen andere opties? Als ''nee'' en ''niet'' niet binnen komen, hoe maak ik hem dan duidelijk dat iets niet mag?

Ik merk dat lichamelijk contact goed helpt in dat soort gevallen. Niet praten, maar gewoon zijn arm vastpakken als hij wil gaan gooien en die arm dan naar de grond sturen en dan samen te gaan rijden met het autootje. Mijn zoon is nu bijna 11 en het werkt nog steeds het allerbeste. Pratend corrigeren komt sowieso alleen maar bij hem over als ik heel dicht in de buurt ben en we oogcontact hebben.

quote:

Op zondag 10 augustus 2014 11:36 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

'Laat de auto maar op de vensterbank rijden', 'Leg je vork maar terug op de tafel', 'neem de bal maar mee naar buiten als je wil voetballen'. Benoemen wat hij wel moet doen. Ook geen 'stop' of 'ga weg'. Dat doe ik tenminste bij mijn kleuters op school. Sturing geven aan het gedrag ipv het te stoppen.

Daar begin ik mee, maar als het bijsturen enkel leidt tot met een nog grotere grijns het ongewenste gedrag vertonen, ga ik over naar stoppen daarvan. En dat werkt stukken beter met woorden als stop dan met niet.
Ik heb ook geen kleuter, maar een peuter (met taalissues). Die reageert beter op simpeler.

quote:

Op zondag 10 augustus 2014 11:20 schreef Poesopstokje het volgende:
Ik geef hem keer op keer een alternatief, zo van; ''Je mag niet met de auto tegen het raam meppen, kijk; auto kan op de vensterbank rijden, broem broem.''
Vervolgens lacht hij me uit en mept nog een keertje harder tegen het raam.

Hij is slim genoeg hoor, als ik hem vraag om z'n motor op te zoeken dan hangt hij op de kop in z'n speelgoedkist. Vervolgens vraag ik waar de andere motor is en binnen no-time heeft hij een identieke motor te pakken.

Dit is gewoon dwarsigheid en kijken hoe ver hij kan gaan. Het alternatief aanbieden werkt averechts, zijn er geen andere opties? Als ''nee'' en ''niet'' niet binnen komen, hoe maak ik hem dan duidelijk dat iets niet mag?

korte zinnen gebruiken,vaak is alles wat er extra bijkomt al lastig en waar,het eigenlijk om gaat is vergeten.

wij doen nu net als bij livelink,niks zeggen,arm pakken en corrigeren.

en alles op ooghoogte van Roy.

En als bovenstaand niet werkt, kan je altijd het autootje inwisselen voor wat anders.
Niet als straf, maar een alternatief spel, zeg maar.
(En dan uiteraard benoemen dat je ziet dat hij nu kennelijk geen zin heeft om met de auto te spelen oid...)

quote:

Op zondag 10 augustus 2014 10:35 schreef livelink het volgende:
Maar later kreeg ik de foto's te zien en op elke foto stond Job zo gelukkig en vooral zo ontspannen

Wat fijn Livelink!!!

quote:

Het heeft me gesterkt in mijn overtuiging dat het inderdaad voor hem heel goed zou zijn om op vakantie te gaan zonder ons en met een goede begeleiding.

Mijn zus (afgestudeerd jeugdpsychologe met specialisatie autisme, maar nog zonder vaste baan) begeleidt deze zomer autistische pubers op kamp. Ze vindt het fantastisch en merkt ook dat de jongeren een fijne tijd hebben. Bovendien is het voor de meeste ouders ook écht nodig, een weekje zonder alle zorgen. Hopelijk is het voor jullie een optie.

Even uit de situatie halen is altijd goed, Poesopstokje. Ik zou hem daarbij echter niet alleen laten, maar als het voor jullie werkt.

Ik zie op tegen volgend schooljaar. Ik probeer mezelf niet de put in te denken, maar het gaat al twee jaar achter elkaar zo mis in de periode van september t/m december en ik heb het gevoel dat ik het dit jaar niet meer aankan en dat er niks is wat ik er aan kan doen.
Het beste zou juist zijn dat ik er zelf heel ontspannen bij blijf, maar ik ben nu al zo gespannen als wat.
De mens lijdt het meest onder het lijden wat hij vreest. Dat gaat voor mij nu wel op.

Kan het me levendig voorstellen Livelink. Heb je ook een plek waar je met deze zorgen terecht kunt?

quote:

Op maandag 18 augustus 2014 11:30 schreef debuurvrouw het volgende:
Kan het me levendig voorstellen Livelink. Heb je ook een plek waar je met deze zorgen terecht kunt?

Nee, niet echt. Hoewel ik er de laatste tijd steeds vaker over zit te denken om wel zoiets te zoeken. Maar ik ben bang dat ik dan alleen maar weer te horen krijg dat ik niet zo moet denken en dat het allemaal vast wel mee zal vallen en zo. En dat is iets wat ik mezelf al continue vertel, dus dat is niet wat ik zoek. Wat ik dan wel wil weet ik niet helemaal.

quote:

Op maandag 18 augustus 2014 11:34 schreef livelink het volgende:

[..]

Nee, niet echt. Hoewel ik er de laatste tijd steeds vaker over zit te denken om wel zoiets te zoeken. Maar ik ben bang dat ik dan alleen maar weer te horen krijg dat ik niet zo moet denken en dat het allemaal vast wel mee zal vallen en zo. En dat is iets wat ik mezelf al continue vertel, dus dat is niet wat ik zoek. Wat ik dan wel wil weet ik niet helemaal.

hoe is je huisarts? Heb je daar wat vertrouwen in? Als je kan vertellen wat je niet wil weet die misschien wel iets waar je wél wat aan hebt.

Ik gun het je zo. Een luisterend niet bagataliserend oor. En wat praktische hulp.

quote:

Op maandag 18 augustus 2014 11:34 schreef livelink het volgende:

[..]

Nee, niet echt. Hoewel ik er de laatste tijd steeds vaker over zit te denken om wel zoiets te zoeken. Maar ik ben bang dat ik dan alleen maar weer te horen krijg dat ik niet zo moet denken en dat het allemaal vast wel mee zal vallen en zo. En dat is iets wat ik mezelf al continue vertel, dus dat is niet wat ik zoek. Wat ik dan wel wil weet ik niet helemaal.

Pff, livelink, wat moet dat frustrerend zijn, als je dan maar verteld wordt dat je dat maar niet moet denken. Als het toch eens zo simpel was...

Is er niet iets als lotgenotencontact? Een groep van ouders/moeders die elkaar kan begrijpen? Of heb je daar nou juist geen behoefte aan? Zou een haptonoom iets kunnen betekenen, wellicht?

quote:

Op maandag 18 augustus 2014 11:48 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

hoe is je huisarts? Heb je daar wat vertrouwen in? Als je kan vertellen wat je niet wil weet die misschien wel iets waar je wél wat aan hebt.

Ik gun het je zo. Een luisterend niet bagataliserend oor. En wat praktische hulp.

Tja, gisterenavond laat was ik er van overtuigd dat ik vandaag de huisarts ging bellen. Maar vanochtend twijfelde ik weer en nu is het alweer te laat om nog te bellen.
Ik ken mijn huisarts eigenlijk nauwelijks. De eerste en laatste keer dat ik bij haar was, was toen ik aangaf dat er iets mis was met mijn kind en dat er per direct iets moest gebeuren. Dat heeft ze toen heel goed opgepakt, ze is direct gaan bellen en ik ben nog diezelfde dag teruggebeld door het high risk team van het UMC. Dus ik heb wel vertrouwen in haar. Morgenochtend dan maar bellen.

En livelink, mantelzorgondersteunig is er zeker ook voor jou. Juíst voor iemand als jij.

Livelink