verdrietige egopost:

ik kwam er gisteren achter dat ik volgende week 5 van de 7 avonden alleen eet, en alleen thuis zit, en het weekend ook overdag... en toen moest ik heel hard huilen
terwijl ik vroegah het juist wel lekker vond, tijd voor mezelf. maar nu... en ook in mn achterhoofd dat J straks van 8-26 juli ook weg is

meh.
kan wel proberen met vriendinnen af te spreken, maar eerlijk gezegd zit ik sociaal ook een beetje in een funk. ik ben altijd degene die afspraken maakt en mensen belt en uitnodigt, en ik hoor gewoon niks van mijn vrienden en vriendinnen.
vriendinnetje dat ook zwanger is heeft 1000 dingen aan haar hoofd (familieperikelen, zorgtaak) en die appt niet eens meer terug inmiddels, en ik ben altijd begripvol, maar andere mensen eisen wel gewoon aandacht en krijgen het dan ook (ze kwam niet op mijn promotiefeest maar was daarvoor wel uit eten geweest met een andere vriendin, dat soort dingen). en nu ben ik sad en voel ik me een sukkeltje