Zwangerschap en geboorte deel 1377

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 16:08 schreef BlueEyes het volgende:
Ooh Chanty nu zit ik te siepen

Laat dat maar aan mij over! Morgen ben ik vast weer beter gehumeurd. Denk dat ik even een dagje nodig heb om te resetten en mezelf kut te voelen en alles oneerlijk te vinden en mezelf zielig te vinden. En dan ga ik morgen weer met frisse moed de schouders eronder zetten.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 16:10 schreef Chanty het volgende:

[..]

Laat dat maar aan mij over! Morgen ben ik vast weer beter gehumeurd. Denk dat ik even een dagje nodig heb om te resetten en mezelf kut te voelen en alles oneerlijk te vinden en mezelf zielig te vinden. En dan ga ik morgen weer met frisse moed de schouders eronder zetten.

Ik kan het me gewoon voorstellen allemaal. Want ik riep steeds van als ik naar het ziekenhuis moet dan so be it bla bla bla doe ik wel even.
Maar ik heb vanmorgen enorm lopen huilen en verzetten en doen omdat het toch niet fijn voelde.
Het feit dat ik het uithanden geven moest en geen grip meer had vond ik gewoon ruk en alles er op en eraan.

Hele dikke knuffel voor jou

Heb net even snelle scan gedaan van alle berichtjes...

Phaidra gefeliciteerd!

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 15:55 schreef Cocotrimonium het volgende:

[..]

Volgens mij wordt hier vooral zachtzinnig gepraat over het zetten van de prik. Niemand hier roept "joh, neem een ruggenprik want dat is pas relaxed man ". Althans, naar mijn idee gaat het gros van de opmerking over het feit dat het zetten van de ruggenprik erg meevalt. Vooral omdat dat is waar Chanty zich (onder andere) wat zorgen over maakt.

Nou, dat inderdaad. Wat mefke en ik (en een paar anderen zeiden) was om Chanty gerust te stellen voor het geval ze sowieso een ruggenprik zal moeten. Ik lees het helemaal niet zoals Sunshine zegt.

Chanty . Heel erg herkenbaar je gevoelens. Ik heb me een week lang tegen de inleiding verzet, zelfs toen ik er al was.
Maar... Eenmaal bevallen ging de knop om. Echt, je baby is JOUW baby, en bijzondere omstandigheden daargelaten zul je dat heus voelen .

Houd er wel rekening mee dat de teleurstelling langer kan doorwerken - dat is wel een verwerkingsdingetje als je iets zo graag niet wil.

Ik hoop dat hij zichzelf aandient, dat hij z'n eigen verjaardag kiest.

Het was ook niet mijn bedoeling om zachtzinnig over eventuele interventies en risicos van een ruggenprik te walsen. Ik moet eerlijk bekennen dat het eerlijkste antwoord hierover ik van Mignonne heb gekregen. Zo diepgaand gingen ze er bij mij in het zkh echt niet op in.

Maar het ging mij idd meer over het zetten van de prik zelf.

Maar zoals Zoe het beleefd heeft, zo kan het dus ook.

Blijft lastig zulke dingen. Stel dat ik er deze ronde weer voor kies .. ik krijg van niemand de garantie dat het weer zo 'goed' gaat. Toch houd ik me maar vast aan die vorige prettige ervaring. Moet toch iets

Ok, dan is het verkeerd overgekomen

Heb vroeger altijd geroepen dat ik graag in het ziekenhuis wilde bevallen, want die rotzooi en gedoe wilde ik echt niet thuis (dit riep ik al va puber overigens :p, naïeve mening ftw!).
Toen las ik tijdens vorige zwangerschap dat de eigen bijdrage dan 116¤ was en toen maar voor thuis gekozen (ja echt, zo zuinig ben ik). Nu ik eigenlijk naar het ziekenhuis 'moet' zie ik er tegenop. Vond thuis bevallen heerlijk.

Weinig mensen en je eigen spullen, je eigen ding. Geen gesleep meer van ziekenhuis naar huis, vluchttas, oma onderbroeken on display. Vond het erg intiem. Besef me overigens wel dat ik geluk heb gehad met het gemak van de bevalling. Een 24 uurs bevalling had ik thuis niet getrokken denk ik.

Vrienden van ons hebben ook in die tijd een kindje gekregen en die had het niet gehaald als ze niet in het ziekenhuis geboren was (zeiden ze). Dat soort dingen maak ik mij bij een thuisbevalling weer zorgen over. Tijdens de bevalling overigens geen moment bij stilgestaan.

Gevoel volgen denk ik dan maar.


Chanty, ik hoop zo dat fernando zich nog aandient!

Ik geloof dat ze dat pas hebben geconstateerd tijdens het laatste deel van de bevalling. Iets met de navelstreng (ik geloof om het nekje), maar weet het niet precies. Kan het wel even navragen als je dat wilt?

Voor mij is de hele reden geweest dat ik niet thuis wilde bevallen het idee dat ik als er dan toch nog wat mis blijkt, of het vordert niet, je dan met weeen en misschien zelfs wel pers weeen als nog naar het ziekenhuis moet. Dat leek me echt zo k*t

Maar ja hier in het ziekenhuis bevallen is gewoon met je verloskundige op een aparte kamer en als er dan wat is word je pas overgedragen aan het ziekenhuis. Dus prima geregeld vond ik.

Uiteindelijk maakte het allemaal niks uit want ik werd ingeleid en had geen keuze meer.

Om ons heen ook een aantal bevriende stellen die tijdens of kort na de bevalling complicaties tegenkwamen (oa 1 tijdens de persweeeen met ambu alsnog naar het zkh, huuuu, bij 1 andere vriendin werd bij de controles na de geboorte een infectie geconstateerd, baby moest acuut in couveuse en ab. Als zij thuis bevallen was, was dat ook nog spannender geweest) dus ik kies ondanks dat we dicht bij 2 ziekenhuizen wonen toch echt voor poliklinisch in het zkh.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 11:37 schreef kwakz0r het volgende:
Verder: ik duim voor je Blue dat t weer zakt!

Net eerste sessie bij de haptonoom gehad (zwangerschapsbegeleiding). Ik vond het heel fijn! Hij nam echt de tijd, en het was niet te zweverig. We gaan werken aan loslaten, ontspannen, hoe J daarin kan helpen, en durven te voelen - allemaal dingen waarvan ik weet dat het struikelblokken zijn voor me.

Het is tegelijkertijd superpraktisch/hands on. Ik ben helemaal gelukkig!

Moest wel huilen maar dat hoort er een beetje bij (hij wil er immers achter komen waar je gevoel blokkeert), en ik was al wankel bij binnenkomst omdat er in de wachtkamer een mevrouw binnenkwam die zelf helemaal overstuur was omdat haar zoontje met zijn voetje tussen de spaken was gekomen. Toen moest ik ook huilen

Hormonen

Zo nog maar wat opruimen en dan ga ik heerlijk volop genieten van mijn vrije dag!

Oh wow wat interessant. Ik ben meteen gaan kijken en in ons dorp wordt dat ook aangeboden. Flink prijzig wel (70 euro per sessie) maar volgens diverse sites vergoed mijn zorgverzekering meer dan de helft per sessie (pluk ik die aanvullende verzekering ook nog een beetje leeg ). Mijn man is echt heeeeeel nuchter, maar misschien kan ik hem overhalen met dat hij dan tenminste wat kan doen om mij te helpen. Eerst verzekering even checken en dan informeren hier of ik nog aan kan schuiven met mijn 25 weken... Beter laat dan niet toch?

Strijken kwam hier (weer) voorbij; doen we niet aan, hebben geen strijkijzer.
Oeh en katheter en infuus ben ik ook doodsbenauwd voor net als Chanty!
Verder moet ik nog bijlezen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Hilmo op 17-06-2014 17:50:43 ]

En ik heb nogsteeds bij de 'stel dat' verhalen een goed gevoel bij mijn keus voor thuis
Heb ook een onwijs fijn gevoel en vertrouwen bij mijn 3 verloskundigen en het feit dat ik binnen 15 minuten in het ziekenhuis kan zijn.

Helemaal prima toch? Juist mooi dat iedereen daar eigen keuze in heeft!

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 17:32 schreef Stormqueen het volgende:
Als je er wél voor kiest moet je toch ook met weeën naar het ziekenhuis?

Haha ja dat bedoeldde ik dus te zeggen met dat je in principe pas rond 5-6 cm gaat verplaatsen naar het zh. Dan heb je ook al weeen en moet je dus ook daarmee in de auto.

Kan vervelend zijn, hoeft niet, ik vond het zelf een aangename afleiding/onderbreking.

En navelstreng om de nek komt bij 1 op de 3 bevallingen zo'n beetje voor. Of 1 op de 4, weet het niet meer uit mn hoofd. Ik heb ze al zo vaak gehad in mn hele korte ervaring. En ook tweee en zelfs drie keer om de nek. Over het algemeen is dit geen enkel probleem. Als het wel een probleem is dan kom je daar bij het laatste stukje ontsluiting of bij het persene achter, harttonen van kind dippen dan. En dan stuur je dus in.

Infecties na de geboorte mwah. Er zijn maar weinig infecties waar het kind binnen 30 minuten aan overlijdt. Ik heb ook wel eens een kind met koorts ingestuurd, verdenking infectie, voordat die kindnerarts eindelijk eens op mn verloskamer stond waren we 2 uur verder. Insturen vanaf huis door ambu te bellen dan ben je dus ook met 20 minuten in het z'huis.

Er zijn complicaties waarbij verplaatsen vanaf huis naar z'huis tijdsverlies oplevert, zoals idd bloedverlies of een placenta die niet komt, een uitdrijving die niet vordert etc. Daar anticipeer je op. Bij een thuisbevalling ga ik bij 500 cc al alles op alles zetten om bloedverlies te stoppen en bij 700 cc hoor je in principe een ambulance te bellen. Ben je in het ziekenhuis dan is het vaak zo dat je pas bij 1100 cc of meer gaat overdragen, pas als de fluxus een feit is. Een placenta, in het ziekenhuis mag je er een uur op wachten, thuis een half uur. Persen bij een eerste, thuis mag je er een uur over doen, in het ziekeenhuis anderhalf uur. Tweede kindje ma je thuis een half uur persen, in het z'huis een uur. Enz.
Je anticipeert dus op het feit dat je nog moet verplaatsen.Bovendien zijn er veel complicaties waarbij het ziekenhuis geen extra truukjes heeft dan thuis.En er zijn ook dramatische (zeldzame!!) Complicaties waaraan moeders sterven, je kansen zijn ietsepietsje beter als jee in het ziekenhuis bent, maar daar is ook alles mee gezegd.

Ik snap het veilige gevoel van een ziekenhuis, maar helaas is het vaak wel een schijnveiligheid en kan er helemaal niet per se bjizonder veel meer of sneller dan in een thuissituatie. Het is dus echt puur en alleen je eigen persoonlijke gevoel daarin. Er is geen bbeter of slechter.

Per persoon is het ene beter of slechter denk ik wel, naast gevoel speelt toch ook bijvoorbeeld afstand tot het ziekenhuis wel mee. En de goede medische en verloskundige zorg (op dus korte afstand). Ik zou niet in elk land thuis willen bevallen. En ook niet in het ziekenhuis

BlueEyes fijn dat je weer goedgekeurd terugbent.

En Chanty hopelijk voel je je er morgen weer wat beter over.

Ik vind het zo irritant dat "mijn" ziekenhuis alleen aan infomiddagen tijdens kantooruren doet. Daar kan ik dus pas in m'n verlof eens heen, en dan ook nog zonder man. Het wordt sowieso een ziekenhuisbevalling omdat ons huis ongeschikt is voor een thuisbevalling, maar ben wel benieuwd hoe flexibel het ziekenhuis is met bezoek en met hoeveel mensen je op de kamer ligt voor het geval je er om wat voor reden dan ook langer moet verblijven.

Chanty, hou je taai, hopelijk voel je je morgen inderdaad beter over de situatie! Of besluit Fernando zometeen gewoon al dat het een mooie dag is om geboren te worden

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 17:34 schreef Razztwizzle het volgende:

[..]

Jouw 'hier' was ook mijn 'hier' toch? Goede ervaringen?
Ik ga in juli naar een informatieavond 'hier' en maak dan de definitieve beslissing thuis of ziekenhuis, maar ik neig naar ziekenhuis.

Klopt! Ja ze waren allemaal super aardig daar!
Ze hebben fijne verloskamers waar je man ook kan blijven slapen. En als het niet medisch wordt mag je naar huis wanneer je wilt. Bezoek is 24u per dag welkom. Mijn broertje kwam 1:00 in de nacht nog even langs

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 17:32 schreef Stormqueen het volgende:
Als je er wél voor kiest moet je toch ook met weeën naar het ziekenhuis?

Ja dat klopt, maar ik bedoelde vooral de weeën op het eind... Die schijnen veel zwaarder te zijn.
Maar ik heb een weeen storm gehad, dus ik weet niet precies hoe het voelt als het langzaam opbouwt. Ik ging in 1.5 uur van 4cm naar 9cm en kreeg toen pers weeën.

quote:

Op dinsdag 17 juni 2014 17:39 schreef Hilmo het volgende:

[..]

Oh wow wat interessant. Ik ben meteen gaan kijken en in ons dorp wordt dat ook aangeboden. Flink prijzig wel (70 euro per sessie) maar volgens diverse sites vergoed mijn zorgverzekering meer dan de helft per sessie (pluk ik die aanvullende verzekering ook nog een beetje leeg ). Mijn man is echt heeeeeel nuchter, maar misschien kan ik hem overhalen met dat hij dan tenminste wat kan doen om mij te helpen. Eerst verzekering even checken en dan informeren hier of ik nog aan kan schuiven met mijn 25 weken... Beter laat dan niet toch?

Strijken kwam hier (weer) voorbij; doen we niet aan, hebben geen strijkijzer.
Oeh en katheter en infuus ben ik ook doodsbenauwd voor net als Chanty!
Verder moet ik nog bijlezen.

Het is wel een beeeetje zweverig hoor, het gaat immers heel erg over "vanuit gevoel" werken.

Maar ik vond het bijvoorbeeld heel fijn dat hij een hele praktische oefening deed na het intakegesprek, waarbij mijn vriend eerst mijn been moest optillen (waarbij duidelijk werd dat ik ondanks dat ik het wilde me niet echt ontspande) en hij daarna een poosje mijn been min of meer masseerde/aanraakte, waarna ik wél ontspande. de boodschap was dat hij mij door me aan te raken kan laten ontspannen, iets wat ik nu uit mezelf nog niet kan.
Hierdoor voelde hij zich ineens veel krachtiger en nuttiger voor mij.

Tweede oefening was hoe J mijn bekken in een meer ontspannen positie kon leggen, zelf of met een handdoek, ook praktisch voor tijdens de weeen/bevalling enzo, of gewoon als ik spanning in mijn onderrug heb.

Volgende keer gaan we oefenen met contact maken met de baby (voelen) en ook hoe ik mezelf meer kan ontspannen.

Daarnaast hebben we gepraat (en ik gehuild) over waar dan de blokkades zitten bij mij. Weet niet of ik daarin alles kan volgen wat hij aandroeg, maar het was wel heel interessant.

Er is ook een groepscursus, maar ik vind de 1 op 1 sessies fijner denk ik.

over thuis/ziekenhuis: ik was ook heel stellig, maar ik heb meer gelezen over het nut van ontspanning en dat gaat bij mij denk ik wel beter thuis. ik wil dus graag zo veel mogelijk ontsluiting thuis laten gebeuren en dan pas naar het ziekenhuis - geen idee of dat gaat lukken, morgen bespreken met de verpleegkundige in t ziekenhuis (niet-medisch spreekuur over bevalwensen enzo).

knappe gyn die mij nog naar t ziekenhuis krijgt als ik thuis ineens al persweeën heb overigens (niet dat ik dat verwacht, maar je weet maar nooit)

Vriendin van mij moest tijdens persweeen alsnog naar het ziekenhuis. Nee, da's geen pretje. .

Maar klinkt goed, dat bezoek aan de haptonoom, Kwak! En ook heel top dat jullie dat met z'n tweetjes doen en dat je op die manier ook wat meer stil kunt staan bij wat gaat komen en hoe jullie dat samen gaan doen. .