quote:
Op maandag 23 juni 2014 19:12 schreef samthegreat5 het volgende:[..]
Ik ben persoonlijk niet zo gecharmeerd van die stijl, maar de compositie zelf klinkt goed voor de setting waarvoor hij bedoeld is (ook wat betreft gelaagdheid en harmonie). Ik schrijf zelf meer in een meer ''puur orchestrale'' setting.
Dit is een work in progress (of dat was het, want ik ben ondertussen uit het team gestapt) voor een WWII tactical shooter.
Het gedeelte dat nog niet af is begint rond 2:50, kan je ook horen.
https://soundcloud.com/meneerhenkjandoedel/fe-menu-wip-2/s-hcYFJ
Mischien een betere manier om dat album van mij aan te duiden dmv qua verschil is akkoestiek, je hebt akkoestisch klassiek, zoals in een orkest. En je hebt electronisch orchestraal, en dat laatste valt mijn album dan onder.

En toch herken ik ergens de sfeer die je maakt in vergelijking met mijn muziek, al gebruik ik het liefst totaal geen percussie, jij gebruikt wat filmische percussie, de bekende snare raffles. Die ontloop ik het liefst.
En toch klinkt je werk duidelijk als toepaspaar op games, niks mis mee dus.
Bij mij hangt het echt af van de verhaallijn/scenes van het album, mijn TTC sextology (want onderhand 6 albums) is van het hybride electronisch orchestrale, om fatsoenlijk te masteren in die stijl kun je dan ook niet te scherpe akkoestiek gebruiken. In de TTC serie kom ik ook vaak terug in dissonanties, omdat dat in de context ligt van vervreemding wat nogal een terugkerende emotie is in het verhaal.
Een goed voorbeeld van de lijn in dissonantie is het nummer 'Fury ends with you' Dat nummer is wellicht het meest tragische in de lijst van fictie die ik ooit heb gecomponeerd.
http://www.newgrounds.com/audio/listen/573551Het verhaal erachter is(de scene dus): de hoofdfiguur, ooit een goedzak die door dom geluk en een afkomst die nogal een plotwending was in het originele 1e deel van de serie een lange tijd op een andere planeet (in verbinding dmv bepaalde buitenaardse levensform die door mensen(tot zover ze dat zijn dan)gebruikt word om door de ruimte te reizen, en door sommige door de tijd, wat nogal wat negatieve effecten heeft maar dat even terzijde) heeft doorgemaakt en daar een meisje, de dochter van een hooggeplaatst figuur leerde kennen. Dat meisje kwam hij weer tegen bij zn terugkomst op zijn oude planeet, ditmaal als doorgewinterde krijger. Dat meisje verdwijnt na een aanval op de geimproviseerde thuisbasis van dezelfde hooggeplaatste figuur die ook van die andere planeet kwam maar moesten vluchten. De thuisbasis ging in vlammen op en zo ook dus de oude vriend(hooggeplaatste figuur) van de hoofdfiguur, nu naar het nummer; de hoofdfiguur is dus een tijd lang op zoek naar dat meisje, uiteindelijk gooit het zelfs de plannen van hem en oude bekenden in de war die willen strijden tegen de macht die de aanval op die basis op zijn geweten heeft, maar dat ook even terzijde.
De hoofdfiguur komt achter waar het meisje zich het laatst bevond van een stervende ex trawant van eerder genoemden (even voor de duidelijkheid ik tiep dit nu heel vlak en zwart wit neer maar zo is het niet in het verhaal), terug naar het nummer: ipv het meisje te vinden vind hij een oude bekende van de andere planeet, en de hoofdfiguur leert dat hij het meisje vermoord heeft.
(zie:
http://www.newgrounds.com/audio/listen/571269 )
Nadat ook nog eens duidelijk word dat deze dader in kwestie totaal geen reden had om dit te doen behalve de hoofdfiguur naar hem toe lokken zodat de veldslag met de eerder genoemde bad guy in het honderd zal lopen, voor deze persoon (degene die het meisje heeft vermoord) is het namelijk een schouwspel van historie dat hij als het ware schrijft.
De hoofdpersoon komt dus in de scene van het nummer achter de waarheid dat ze dood is, hij voor niks heeft gezocht, ze voor niks is gedood, en hij door zijn zoeken exact heeft gedaan wat deze oude bekende heeft gesponnen. Wanneer de hoofdpersoon dit realiseert verliest hij alle hoop. Hij zal ook niet naar de veldslag komen wat in het (eerdere) nummer 'Empers embers ook enigzins duidelijk word'. De hoofdpersoon, de zogenaamde goede kant is verslagen.
mini spoiler: er is nog één nummer te gaan: The day its night. Die moet ik nog maken en schrijven maar ik weet wel al dat het verhaal een wending krijgt die nog nooit eerder is gedaan, en het is al zeg ik het zelf gewoon een briljante puzzel waarin alle stukjes eindelijk samenkomen van alle delen van de serie.

(sorry voor het enigzins onsamenhangende maar ik moest het extreem versimpelen anders snapt helemaal niemand er wat van)
Maar alsnog hier de originele text (staat ook wel in de link maar toch)
quote:
The golden house in the swamp.. he had been there before.. was she there.. should he have seen through Odyses his lies?.. should he have stormed into the rooms, the stairways, the cellars.. as he had done in the church of Ter amok..
Could she still be in there after all this time..
Now arrived, Lone would lose all hope..
In front of the golden house the statue was covered in blood.. in its arms it held the lifeless body of Odyses himself..
It did not bode well..
"Luck has reunited you once again" was written before him, likely with his blood.
Inside the house stood a figure at the far end of the room before a grand glass in lead arc..
"So, it took you this long to figure it out" The figure spoke as he turned around removing a head cloth..
"You dont remember me, but i know more about your kind than you think"
"My name is Somam, but a scholar ..true.. but one that holds the understanding of all that has come to pass"
"Does that include where Hecariël is?!" Lone yelled in anger.. "You better not have done the same to her!"
"But i have!" Somam replied.. "Are you not curious why i would go to these lenghts, just for you?"
Was this man insane?, what deranged plan could justify killing her..of all people..
"You see, when a man of power plots.. they plot to gain something" Somam continued undaunted.. "When a man of wisdom plots, they plot merely to move pieces of the game"
"And so you have moved to me"
"To rip your throat out from you" Lone interrupted rushing toward Somam.
"Yes" Somam laughed as Lone wrapped his hands around his neck.. "And thus you will never know where her body is"
"Then let it be your final words" Lone spat without pause as he threw Somam into a pillar.. to unsheathe his blade.
"I may not understand a thing about you, scheming monster.."
"Then think about it.." Somam responded relatively calm still laughing.. "You will kill me? History wont mind it, do it.. but with me will die the only account. ..the only one with knowledge of it all"
"TELL ME WHERE HER BODY IS" Lone yelled on top of his lungs as he bashed Somams head through the glass in lead arc..
Somam stumbled away from Lone's trembling grip "No no no.." .. "That would ruin the story"
Holding his sword to somams neck Lone stood petrified.. this man.. had been scheming it all, since the early days of Dam.. he had caused Dimudu's madness, he had steered Ume's research on the Denimus in Eliu..
He had played with the Denimus.. and the Roamers.. and even with all of Edin.. just to have.. a story??
"Do you think i would let you do that" Somam smiled.. "Was it not wonderous"
"And now it will end with fire.."
-
"You are a beast, you did not record the history of our worlds.. you fabricated it." Lone concluded as he rose his blade..
"I may not make it to the battle, but i trust your ending will be thwarted, for i believe in my friends" "And you wont be here to record it."
"I know" Somam said now with a serious tone. "The true evils of a universe that eats itself are those who witness it."
Briefly Lone hesitated then cutted clean.
-
prelude to 15: Empers embers:
The Battle had already started, Sidel would come just in time as the armies of his undead king.. also known as Evrae Kseres would clash into thousands of burning machines dorned Curu behi.. protecting their demigod.. Aenimcea' as he worked to activate the last Denimus.
Aenimcea had found alliance with the warlocks of said capital serving Oji che whom would join in his protection and appointed Emper forests warrior champion' Tabieto to the task of leading the Curu behi against siege.
-
(In non-fictie is het meest tragische ongetwijfeld 'wake up honey'. (voornamelijk solo piano maar wel met de nodige complimenten van achtergrond, alleen is de climax een kroon op mijn werk:
http://www.newgrounds.com/audio/listen/510058)
Nu houd ik weer op met muziek delen van mezelf hoor, anders ben ik over 2 maanden nog aan het posten.
[ Bericht 26% gewijzigd door BaajGuardian op 23-06-2014 22:26:46 ]
Vraag yvonne maar hoe tof ik ben, die gaf mij er ooit een tagje voor.