boegschroef | donderdag 24 april 2014 @ 08:57 |
Even een vraag over 'overspannen zijn'. Het internet staat vol met tegenstijdigheden dus ben ik benieuwd wat jullie hier te vertellen hebben. Een vriendin zit overspannen thuis. Ze is een heel gevoelig type en kan niet omgaan met de huidige werksituatie. Collega’s die haar pesten, uit zijn op haar functie, een werkgever die daar niets aan doet, haar nog meer werk en verantwoordelijkheden geeft dan ze wil/kan en voor is aangenomen. Met als gevolg dat ze dit nu 2 jaar vol heeft gehouden maar tegenwoordig huilend naar het werk gaat en huilend thuis komt. Na een gesprek met de huisarts heeft ze te horen gekregen dat ze minimaal 2 tot 4 weken niet mag gaan werken. Haar werkgever snapt hier natuurlijk niets van. Nu heeft de huisarts (zelfs op papier gezet) dat ze vooral moet ontspannen, niet thuis hoeft te zijn en leuke dingen moet gaan doen. Echter is ze dit weekend dus naar een beurs gegaan en is ze daar 1 van haar ‘niet zo’n fijne’ collega’s tegengekomen. Dit heeft dus gewoon een foto gemaakt en is daar de volgende werkdag snel mee naar de baas gegaan. (Maakt de situatie van de werksfeer meteen ook duidelijk.) Nu is ze juist nog verder in de stress geraakt en ze weet niet hoe ze hier nu verder mee om moet gaan. Mijn advies is negeren (werkgever en arbodienst), huisarts zegt leuke dingen doen, ga dat dan vooral doen. Maar ik weet niet zo goed of dit eigenlijk wel een goed advies is. Maar thuis blijven is ook zeker niet goed voor het herstel. Hoe ga je hier nu mee om? Mag ze wel of niet iets leuks doen in het weekend? | |
#ANONIEM | donderdag 24 april 2014 @ 09:00 |
Misschien een te simpele vraag, maar is ze al ondertussen op zoek naar ander werk? [ Bericht 0% gewijzigd door Erasmus op 24-04-2014 09:00:18 ] | |
Scribbert | donderdag 24 april 2014 @ 09:02 |
Inderdaad niks mee doen. Volgens mij weten de meeste mensen toch echt wel dat ze overspannen mensen gewoon ook op straat kunnen tegenkomen of leuke dingen zien doen. Het is niet alsof deze mensen alleen maar thuiszitten of op bed liggen alsof ze griep hebben.. | |
MevrouwPuff | donderdag 24 april 2014 @ 09:05 |
Huisarts mag helemaal niet beoordelen of je wel of niet kan werken, daar is de arboarts voor. | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 09:06 |
Hoelang is je vriendin al ziek? Heeft ze een reden opgegeven van haar ziekmelding? En was dat dan ook 'overspannen'? Is ze al bij de bedrijfsarts/Arboarts geweest? Zo ja, wat zei die? Zonder die informatie kunnen we natuurlijk niet echt goed advies geven. Bedrijfsarts gaat overigens boven huisarts. | |
Pluckie | donderdag 24 april 2014 @ 09:07 |
Hoe laag kun je dan zakken zeg om zoiets te flikken. Alles voor je eigen carrière blijkbaar. Die is zo'n 70 jaar te laat geboren. Ik hoop echt dat die vriendin ooit een andere veel leukere baan zal krijgen. | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 09:08 |
Aangezien we helemaal niet weten of de vriendin al bij de bedrijfsarts is geweest en of de echte reden van haar ziekmelding bekend is, kan je dit niet zo veroordelen. Als ze op haar werk denken dat ze doodziek met een zware griep op bed ligt, vind ik zo'n actie van een collega terecht. | |
ikwilookwatzeggen | donderdag 24 april 2014 @ 09:10 |
Waarom niet het gesprek met de Arbo arts aangaan? Deze kan ook als tussenpersoon fungeren om wat frustraties tussen werknemer en werkgever bespreekbaar te maken. Ik zou het als werkgever ook vreemd vinden als mijn personeel 'gewoon' weg blijft zonder dialoog. | |
spijkerbroek | donderdag 24 april 2014 @ 09:13 |
Ik zou, als collega, helemaal niet tussen mijn werkgever en mijn collega in willen komen. Ik zou de collega waarschijnlijk aanspreken en zeggen "is het wel slim om te doen wat je doet..", maar het daarbij laten. Zoiets gaat een collega helemaal niet aan; dat is iets tussen werkgever en werknemer. Maar ik ben het wel eens dat TS' vriendin naar de bedrijfsarts moet, en niet (alleen) naar de huisarts. | |
Scribbert | donderdag 24 april 2014 @ 09:14 |
True | |
Lienekien | donderdag 24 april 2014 @ 09:22 |
Dat dacht ik ook. | |
Elan | donderdag 24 april 2014 @ 09:23 |
Valt geen eenzijdig antwoord op te geven daar men dat dient te overleggen met de ARBO-arts maar het is wel gebruikelijk en goed om af en toe weg te gaan. | |
RemcoDelft | donderdag 24 april 2014 @ 09:24 |
Werkgever heeft simpelweg NIETS met je ziekteverloop te maken. Arbodienst/bedrijfsarts wel. | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 09:28 |
Met die houding krijg je dus van die misverstanden zoals een collega die je 'verlinkt' omdat je op een beurs rondloopt terwijl je ziekteverlof hebt. True dat je je werkgever de aard van je ziekte/gebrek niet hoeft te vertellen, maar neem dan de nadelen van die beslissing ook voor lief. Met zo'n houding kan je ook onmogelijk verwachten dat de verstandhouding gaat verbeteren wanneer je terug komt. Je kunt gewoon niet enerzijds de werkgever volledig in het duister laten tasten en anderzijds begrip verwachten voor de aard van je ziekte. | |
spijkerbroek | donderdag 24 april 2014 @ 09:37 |
Je kunt er zeker voor kiezen de werkgever over je ziekte in te lichten (al dan niet in detail), maar ik zou zéker geen collega van mij inlichten hierover. Die heeft er al helemaal niks mee te maken. Als een collega van mij ziek is, en ik kom hem/haar tegen op straat dan ga ik er vanuit dat hij/zij hierover afspraken heeft gemaakt met de arts/werkgever. Het is niet aan mij om daarover te oordelen en al helemaal niet om die persoon te verlinken. Sterker nog, als ik een werkgever zou zijn, en een werknemer verlinkt een andere, zieke, werknemer, dan zou ik de 'verlinker' flink toespreken en iets zeggen als "Waar bemoei jij je mee? Het gaat jou totaal niet aan. Hou je bij je eigen zaken." en daarbij een aantekening maken in het dossier van deze werknemer. | |
boegschroef | donderdag 24 april 2014 @ 09:51 |
Ok, ik merk dat ik inderdaad wat info te weinig heb gegeven. Ze is nu net een week thuis, ze heeft haar werkgever aangegeven dat ze overspannen is door haar werk / collega's. Daarnaast heeft ze inderdaad van een andere collega gehoord dat haar werkgever alleen gemeld heeft dat ze 'ziek' is, verder geen reden. Dat kan inderdaad verklaren waarom haar andere collega erg verbaast was dat ze op een beurs was. (maar dan zijn de gevolg acties in mijn ogen nog steeds erg overdreven, foto enz...) De huisarts en psycholoog hebben bijde gemeld dat ze overspannen is. Ze is niet bij een bedrijfsarts geweest. De arbodienst heeft wel gebeld maar die ging erg snel akkoort met de melding 'overspannen door werkzaamheden' | |
Elan | donderdag 24 april 2014 @ 09:52 |
Waarom zoekt ze niet gewoon een andere baan als dit blijkbaar al jaren speelt? | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 09:54 |
Je maakte je daar al eerder druk over: Ik heb dat toen genegeerd omdat ik vind dat dit eigenlijk niet het topic is maar een bijzaak en een oplopende discussie hierover zinloos is en het topic verkloot. Ik zal echter één keer op je ingaan (omdat je anders toch door gaat). Jij stelt dat ziekteverzuim niet, nooit collegae aan gaat. Dat zal in enkele (grote) bedrijven wellicht opgaan maar in heel veel bedrijven worden collegae op zijn minst net zo hard getroffen door verzuim als de werkgever. Projecten die stil komen te liggen, werk van de verzuimende collega dat zij moeten overnemen met als gevolg een stijgende caseload/werkdruk e.d. In mijn ogen hebben deze collegae dus gewoon het volste recht om aan de bel te trekken wanneer zij fraude vermoeden. Verwijzen naar NSB-ers die Joden aangaven vind ik ook niet kies. Met oogkleppen op lopen en je werkelijk nergens mee bemoeien maakt de samenleving vooral niet beter. Wat is dan het volgende? Als er een jong kind verkracht is en jij weet wie de dader is, dan houd jij ook je mond want het gaat jou niets aan? Lekker als het bedrijfje waar jij werkt failliet gaat of ernstig in de problemen komt door onterecht ziekteverzuim. Maar vooral je bek houden en de andere kant op kijken want het 'gaat jou niets aan'. Jij werkt wel een maand dubbele diensten terwijl je collega loopt te feesten onder het mom van 'griep'. | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 10:01 |
De werkgever heeft dus ziekteverlof gegeven op basis van overspannenheid. Wat heeft je vriendin dan te 'negeren'? De bedrijfsarts moet gezien worden voor de 6e week. Gebeurt dat niet in de eerste weken dan is dat een (onbewuste) keuze van de werkgever en accepteert hij dus de ziekmelding. Geeft de melding van de collega vraagtekens bij de werkgever dan moet hij een afspraak laten inplannen bij de bedrijfsarts. De keuze van de werkgever (eventueel op verzoek van je vriendin) om de collegae niet in te lichten over de aard van de ziekte is een juiste; dat mag hij ook niet zonder directe toestemming van je vriendin. Hoe de werkgever met de melding van de collega omging weten we ook niet. Het kan ook zijn dat hij gezegd heeft dat dat bekend en oké is. | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 10:01 |
Zoeken en vinden zijn nog altijd verschillende zaken. | |
boegschroef | donderdag 24 april 2014 @ 10:04 |
precies, het is een branche waar op elke vacature +- 150 solicitanten in de eerste 2 dagen reageren... Ander vraagje, moet je uit eigen initatief naar een arbo arts gaan of wordt dit via de arbodienst/werkgever geregeld? | |
Lienekien | donderdag 24 april 2014 @ 10:12 |
Het kan allebei. Als je werkgever een afspraak voor je maakt, moet je gaan. Maakt de werkgever geen afspraak voor je, dan kun je zelf het initiatief nemen. | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 10:16 |
In principe maakt de werkgever een afspraak voor de werknemer bij de bedrijfsarts. Er zijn echter een paar dingetjes: - Veel werkgevers hebben een contract met een arbodienst. In die contracten heb je verschillende pakketten. Het kan zijn dat hij een totaal pakket heeft waarbij de arbodienst de gehele verzuimbegeleiding overneemt. Dan bepaalt de arbodienst wanneer iemand opgeroepen wordt bij de bedrijfsarts/Arboarts. Dit is echter een discutabele constructie omdat verzuim nog altijd een zaak is tussen werkgever en werknemer en een arbodienst/bedrijfsarts alleen een adviserende rol heeft. Het kan ook zijn dat de werkgever voor een minimaal pakket heeft gekozen waarbij alleen het WvP dossier wordt bijgehouden (waarschuwen wanneer er iets wettelijk gezien moet gebeuren en dossieropbouw) en de werkgever voor elke verdere handeling van de arbodienst moet betalen. In zulke gevallen ben je afhankelijk van de kennis/kunde van de werkgever en zijn bereidheid te betalen voor de inzet van bijvoorbeeld de bedrijfsarts. Dan zijn er nog pakketten die daar tussenin hangen - In de wet ligt vastgelegd dat iedere werknemer recht heeft een Arboarts/bedrijfsarts te consulteren ongeacht of er sprake is van verzuim of niet. Dit moet de werknemer dan wel aanvragen bij de werkgever tenzij de werkgever die optie biedt door inloopspreekuren te hebben bij een Arboarts/bedrijfsarts. Even voor de duidelijkheid: - Een bedrijfsarts heeft na de basis opleiding arts nog 7 jaar gestudeerd voor bedrijfsgeneeskunde - Een Arboarts heeft de basisopleiding arts met succes afgerond - Een arbodienst is een bedrijf dat diensten levert in Arbo zaken (verzuim). Niet iedere werknemer bij een arbodienst heeft medische bevoegdheid waarbij het ook nog eens zo kan zijn dat er medewerkers onder de verlengde arm constructie van de bedrijfsarts werken waardoor zij weer beperkte medische bevoegdheid krijgen. [ Bericht 0% gewijzigd door Ouder1 op 24-04-2014 10:22:42 ] | |
Deshain | donderdag 24 april 2014 @ 10:24 |
Wat een onzin, als je bij een bedrijf werkt waarbij je betrokken bent en betrokken wordt is dit een heel normale vraag. | |
Hallmark | donderdag 24 april 2014 @ 10:45 |
Natuurlijk mag dat. Een overspannen collega van m'n vriendin staat ook op Facebook leuke dingen te doen. Tegelijkertijd weten we dat er een heel groot verschil is tussen ziek in bed, of een zeer gespannen werksituatie. | |
Luxuria | donderdag 24 april 2014 @ 10:52 |
Toevallig hadden we gisteren hier ook zo'n geval. Een medewerkster zit thuis met overspannenheid/burn-out. Een collega meldde gisteren bij ons dat ze haar had zien shoppen. Mijn collega van HR stuurde daarop een mail naar de bedrijfsarts waar in stond "als ze kan shoppen kan ze ook een paar uurtjes komen werken". Ik denk dat dit wel wat kort door de bocht is. | |
malleable | donderdag 24 april 2014 @ 11:02 |
Uiteraard maar er zit ook een kern van waarheid in. Er zijn mensen die na een dag werken uitgeput thuis op de bank liggen met pijnstillers en niets meer kunnen doen. Als zo iemand ziet dat een collega 'ziek' gaat shoppen is dat nogal wrang. | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 11:03 |
Frustrerend dit en klinkt heel bekend, veel te bekend, in mijn oren. Ik ben HRM-er en mijn specialisatie is ziekteverzuimbegeleiding. Te veel van mijn collegae hebben echter zero verstand van verzuim, WvP en STECR maar hebben wel die baan terwijl ik thuis zit. Ik word nog gemiddeld 1 maal per week gebeld door dergelijke 'collegae' voor advies.. maar ik kan geen baan vinden. ![]() | |
Lienekien | donderdag 24 april 2014 @ 11:03 |
Maar dan heeft diegene die uitgeput thuis komt en pijnstillers moet slikken toch zelf ook een probleem? Ik vind dat niet een normale situatie. | |
#ANONIEM | donderdag 24 april 2014 @ 11:07 |
Waarom beantwoord je die telefoontjes dan ook nog. Mail de baas van diegene en zeg dat zij er zonder jou blijkbaar niet uitkomen.. | |
Megumi | donderdag 24 april 2014 @ 11:10 |
Dat mag een huisarts dus wel. Wat gelijk ook een probleem weergeeft. De arbo arts handelt in het belang van het bedrijf. De huisarts in het belang van de patiënt. Arbo arts is eigenlijk overbodig dus. | |
Lienekien | donderdag 24 april 2014 @ 11:11 |
http://knmg.artsennet.nl/(...)-eigen-patienten.htm | |
ZuidKardinaal | donderdag 24 april 2014 @ 11:12 |
Met zulke figuren als collega was ik ook overspannen, want een NSB tuig zeg ![]() | |
sanger | donderdag 24 april 2014 @ 11:17 |
De HA kan wel een advies uitbrengen. En een HA is beter medisch geschoold dan de gemiddelde arboarts ook.... | |
sanger | donderdag 24 april 2014 @ 11:19 |
Maar overleg dit wel eerst met de werkgever. Deze moet vaak eerst akkoord geven omdat er kosten aan verbonden (kunnen) zijn. | |
Wespensteek | donderdag 24 april 2014 @ 11:23 |
Een geneeskundige verklaring is wat anders dan in het kader van de behandeling dingen aangeven. Tuurlijk kan de arts zeggen dat in die omstandigheden het beter is om je ziek te melden en leuke dingen te gaan doen, het bedrijf kan een bedrijfsarts inschakelen. | |
Lienekien | donderdag 24 april 2014 @ 11:27 |
Maar de werkgever kan daar dus niks mee (met wat de huisarts aangeeft), want die kan alleen maar afgaan op wat zijn zieke werknemer zegt. | |
Wespensteek | donderdag 24 april 2014 @ 11:29 |
Dat klopt, het is ook vertrouwelijke info, maar daar is dus de bedrijfsarts voor. | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 11:32 |
Een bedrijfsarts heeft een 7 jarige specialisatie gevolgd over arbeidsongeschiktheid ten gevolge van ziekte of gebrek. Dat wil zeggen dat de bedrijfsarts ziekte en gebrek kan vertalen naar beperkingen in arbeid gespecialiseerd naar de specifieke arbeid die bedongen is bij de verzuimende medewerker. Daar heeft een huisarts totaal geen kaas van gegeten. Dat is dus het beeld dat veel werknemers bij een bedrijfsarts/Arboarts/arbodienst hebben maar dat is niet correct. Het advies wat een bedrijfsarts/Arboarts geeft is onafhankelijk net als de beoordeling van de mate van arbeidsongeschiktheid door ziekte of gebrek. | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 11:34 |
Nope. Het is een RECHT bij wet geregeld. Je hebt als werknemer dus geen akkoord van je werkgever nodig maar moet wel het verzoek indienen bij je werkgever omdat die de afspraak moet aanvragen bij de arbodienst/Arboarts/bedrijfsarts. Tenzij er een open inloopspreekuur is. | |
Magneet | donderdag 24 april 2014 @ 11:35 |
probleem is alleen dat de meeste arbo diensten hoogstens 1 echte bedrijfsarts hebben. 99% van de tijd wordt je begeleidt door een arboarts wat vaak niet meer is dan een basisarts. De term bedrijfsarts is beschermd maar arboarts niet. | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 11:36 |
En die mag het advies, de beoordeling, van de huisarts/specialist/psycholoog/oid dus naast zich neerleggen. | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 11:40 |
Klopt. Wel zijn er dan medische overleggen met de bedrijfsarts als men zich tenminste aan de richtlijnen en regelgeving houdt. (Wat natuurlijk maar de vraag is.) Bij een conflict met de werkgever over verzuim raad ik dan ook aan te staan op een consult bij een bedrijfsarts ipv een Arboarts. De term Arboarts is in die mate beschermd dat je ook daadwerkelijk medisch arts moet zijn om deze titel te mogen voeren. Daarvoor heb je de basisopleiding tot arts nodig. Daarom maak ik in mijn posts ook steeds duidelijk dat onderscheid. | |
boegschroef | donderdag 24 april 2014 @ 12:03 |
toch goed dat ik dit topic gestart ben want ik leer hier toch wel weer wat van. | |
Wespensteek | donderdag 24 april 2014 @ 12:22 |
Is de vriendin al bij de bedrijfsarts geweest? | |
Deshain | donderdag 24 april 2014 @ 12:37 |
Dat is de bedoeling, dat is natuurlijk niet de praktijk. In de huidige situatie is de onafhankelijk iets wat wettelijk gezien inderdaad klopt, maar wat praktisch eigenlijk een onmogelijk haalbare situatie oplevert. | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 12:42 |
Zo niet; Geef haar het advies mee om bij de bedrijfsarts de mogelijkheid te bespreken van mediation met de werkgever op termijn, om te bespreken wat de problemen zijn die zij op de werkvloer tegenkomt en wat daar aan te doen zou kunnen zijn. Er zal tenslotte wel wat aan de situatie moeten veranderen wil zij weer duurzaam aan het werk kunnen. | |
Queller | donderdag 24 april 2014 @ 12:44 |
Het ligt dus niet aan je kennis en kunde? Echt serieus: zou het iets met je persoonlijkheid te maken kunnen hebben? | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 12:50 |
Er zijn voldoende controle mechanismen op de onafhankelijkheid van de bedrijfsarts. Om te beginnen is er natuurlijk al gewoon de wet en regelgeving die die onafhankelijkheid vereist. Het UWV heeft daarin ook een controlerende taak en tikt met enige regelmaat werkgevers en bedrijfsartsen/Arboartsen om die reden op de vingers. Werknemer kan een second opinion aanvragen bij het UWV (op eigen kosten, dat wel al is dat voor een werknemer goedkoper dan voor een werkgever - het komt tenslotte ook voor dat de werkgever het niet eens is met de bedrijfsarts). Het zogenaamde DO (Deskundigen Oordeel) Werknemer kan de bedrijfsarts ook aanklagen bij de raad indien het advies (heeft ge)leidt tot schade voor de werknemer. In de praktijk hoor je weleens dat een werkgever een bedrijfsarts onder druk zet maar de meeste bedrijfsartsen verzetten zich hier heftig tegen omdat zij uit hun ambt gezet kunnen worden wanneer zij daarin meegaan. | |
#ANONIEM | donderdag 24 april 2014 @ 12:56 |
Idd. | |
Kapt-Ruigbaard | donderdag 24 april 2014 @ 12:57 |
Jaag Ouder1 nu niet zo de kast op mensen, ze is net in haar element. | |
Ouder1 | donderdag 24 april 2014 @ 13:02 |
Ik ga er niet op in want dan gaan ze vervolgens janken dat ik het topic kaap. ![]() | |
#ANONIEM | donderdag 24 april 2014 @ 13:04 |
Ik beloof dat niet te doen. Ik vind het alleen apart dat je wel die telefoontjes nog altijd beantwoord. Meldt dat aan die baas daar en wie weet heb je een baan.. | |
Kapt-Ruigbaard | donderdag 24 april 2014 @ 13:04 |
Deed je dat al niet dan met je 14 posts in dit topic? ![]() Laat het kapen maar verder aan mij over ![]() | |
Deshain | donderdag 24 april 2014 @ 13:06 |
Dus voldoet het niet, iets met hand en bijten. | |
Queller | donderdag 24 april 2014 @ 14:45 |
Je zult mij niet zien janken, maar ik meen het serieus. Ben erg benieuwd naar jouw eigen analyse of idee over de reden waarom jij nog steeds geen werk hebt. Het moet ergens aan liggen als je zo goed bent als je zelf zegt. Ergo: het was een serieuze vraag ![]() | |
MevrouwPuff | donderdag 24 april 2014 @ 17:56 |
medisch (diagnostisch, behandelend) waarschijnlijk wel beter, echter op het gebied van functionaliteit en wetgeving weet een arbo-arts weer meer.
| |
sanger | donderdag 24 april 2014 @ 17:58 |
Ik had het dan ook puur over het medische gebied ![]() Een bedrijfsarts (dus niet arbo arts) wil nog weleens teveel voorbij gaan aan de medische klachten en bv. de rust die nodig is om te herstellen. | |
sanger | donderdag 24 april 2014 @ 18:01 |
Die falen wel bijna altijd..... Genoeg voorbeelden waarbij ziekte kenmerken wel bij werkgever terechtkomen maar door de werknemer alleen aan de bedrijfsarts zijn uitgesproken. Ik zie zelf de rapporten die de bedrijfsarts hier stuurt met daarin een duidelijke uiteenzetting van het ziektebeeld. En we vragen er hier niet eens om ![]() Maar de druk wordt niet door de werkgever direct uitgeoefend, maar indirect. | |
MevrouwPuff | donderdag 24 april 2014 @ 18:02 |
Gelukkig heb ik hier nog niet veel mee te maken gehad, behalve van het bespreken van het weigeringsbriefje. Daarnaast mag ik wel zeggen dat iemand zn verstuikte voet bijvoorbeeld 3 dagen maar licht mag belasten, dat is namelijk behandeltechnisch en hoeft geen invloed te hebben op verzuim. Met psychische klachten is dat wel een heel stuk ingewikkelder, sommige mensen zijn gebaat bij een tijd vrij, anderen bij parttime werken etc. | |
klipper | donderdag 24 april 2014 @ 23:47 |
Onzin, ziek van je werk zijn wil nog niet zeggen dat je gelijk niets meer kunt. | |
klipper | donderdag 24 april 2014 @ 23:49 |
Die er vervolgens gewoon niets mee doet, hooguit zeggen dat het niet haar taak is om te bepalen. | |
Whiskers2009 | vrijdag 25 april 2014 @ 00:30 |
Knuppel hoenderhok wellicht: Mensen die depressief en/of overspannen zijn moeten juist leuke dingen gaan doen en ervan proberen te genieten. Meesten hebben dan idd een schuldgevoel, maar het is juist goed voor ze: even los van de zorgen, de spanning, de malende gedachten en de frustratie. Het helpt juist genezen. | |
Opa2012 | vrijdag 25 april 2014 @ 00:44 |
Flauwekul, je moet dan juist je probleem oplossen. | |
Whiskers2009 | vrijdag 25 april 2014 @ 00:46 |
Dat doe je niet door thuis depri te blijven zijn/je kut te voelen. Je moet er op uit + evt. psychologische hulp (die je dan hetzelfde aanraden: wandelen, fietsen, bewegen in de natuur en leuke dingen doen naast je wekelijkse sessie). | |
malleable | vrijdag 25 april 2014 @ 09:55 |
Precies, het vervelende werk doen anderen wel. | |
MevrouwPuff | vrijdag 25 april 2014 @ 11:36 |
Hmm volgens mij los je je arbeidsprobleem niet op door alleen leuke dingen te doen, maar door ook de kennis van therapie toe te passen in je werksituatie door bijvoorbeeld halftijd te werken. Door alleen leuke dingen te doen maak je het verschil in gevoel tot werk en tot vrije tijd alleen maar groter. Maar ja, daarom word ik ook geen arboarts. | |
Gwywen | vrijdag 25 april 2014 @ 11:47 |
Het gaat in dit geval denk ik niet om "leuke dingen doen" maar om even helemaal los te zijn van het werk. Overigens vraag ik me af of 2-4 weken voldoende is als er bij terugkomst op het werk niks veranderd blijkt. | |
Whiskers2009 | vrijdag 25 april 2014 @ 11:49 |
Als je echt overspannen of depressief bent kun je helemaal niet werken. En ik had het niet over "alleen maar leuke dingen doen". Maar óók leuke dingen doen en bewegen en in therapie. | |
MevrouwPuff | vrijdag 25 april 2014 @ 11:58 |
Zat mensen met een matige depressie of 'op het randje van overspannen' die wel werken. Maar wellicht zijn dat mensen met meer zelfinzicht, die de emmer niet laten overlopen. Langdurig op het randje leven zonder daar wat aan te doen tot het echt niet meer gaat vind ik ook gewoon een slecht zelfinzicht. | |
BlueMage | vrijdag 25 april 2014 @ 12:31 |
Heb jij inmiddels al werk gevonden? ![]() Neeeee joh ben je gek, iedereen vindt Ouder1 geweldig, ze heeft al gewerkt voordat ze geboren was, jeweetz. ![]() | |
eight | vrijdag 25 april 2014 @ 12:52 |
Ze gaf in het ziekenhuis al instructies hoe ze haar navelstreng moesten doorknippen. ![]() | |
eight | vrijdag 25 april 2014 @ 13:08 |
Netjes is het niet maar als haar collega's haar werk moeten opvangen is het ergens ook wel te begrijpen. Ik heb jaren geleden ook iets soortgelijks gedaan. Tijdens de carnaval had ik met een collega afgesproken om beiden 's ochtends te komen werken zodat we 's middags vrij waren om te vieren. Hij meldt zich ziek waardoor ik de hele dag moest werken. Eenmaal thuis zet ik de tv aan en zie ik hem op het nieuws ineens in vol ornaat in de polonaise voorbijkomen ![]() Toen kon ik het niet laten om HR een mooi kopietje van de uitzending te geven. | |
Anus_Cocainus | vrijdag 25 april 2014 @ 14:15 |
Als je het doet, informeer je eerst even je werkgever lijkt me. Dit is gewoon niet slim aangepakt, ik als collega zou het ook zeer dubieus vinden om een 'overspannen' collega op een beurs aan te treffen. (Ook omdat veel mensen, waaronder ik, geen ervaring hebben mket overspannen zijn en dat gewoon niet kunnen plaatsen) | |
r_one | zaterdag 26 april 2014 @ 00:03 |
Wet- en regelgeving kunnen niet controleren. Hoe kan het UWV controleren of een advies van een bedrijfsarts werkelijk 100% onafhankelijk is, dan wel 'gekleurd' onder druk van de werkgever? | |
r_one | zaterdag 26 april 2014 @ 00:28 |
Vreemd dat situatieve arbeidsongeschiktheid geen onderdeel uitmaakt van de opleiding tot bedrijfsarts. | |
Gwywen | zaterdag 26 april 2014 @ 07:23 |
ik denk dat vooral dat deel tussen haakjes van belang is. Veel mensen die het nog nooit van dichtbij hebben meegemaakt kunnen zich er geen voorstelling bij maken wat je nog wel en niet kunt - bovendien is dit bij iedereen anders; de één zal inderdaad alle inspanming en drukte mijden, de ander gaat zo veel mogelijk dingen ondernemen om elke gedachte aan het werk buiten te sluiten. Maar zoals ik eerder al zei; als er op het werk niets veranderd blijkt zit de vriendin van TS zo weer in de lappenmand. Een goede werkgever grijpt overspannenheid van een van zijn medewerkers aan om te kijken wat er op die afdeling te verbeteren valt. | |
Ouder1 | zaterdag 26 april 2014 @ 13:05 |
Een goede bedrijfsarts beveelt dan ook mediation aan om de problemen te bespreken en daar afspraken over te maken. | |
Wespensteek | zaterdag 26 april 2014 @ 13:17 |
Mediation is blijkbaar de oplossing voor alle problemen die overspannenheid veroorzaken? | |
probeer | zaterdag 26 april 2014 @ 13:29 |
Ik weet echt niet hoe jij aan die 7 jaar komt. Want het zijn er meestal 4. En waar een huisarts inderdaad minder verstand zal hebben van het vertalen van een ziekte naar de consequenties voor werkgever en werknemer, is hij/zij prima in staat (zo niet beter dan een bedrijfsarts) om een ziekte of aandoening te vinden, onderzoeken en een behandelingstraject starten. | |
Ouder1 | zaterdag 26 april 2014 @ 13:33 |
Klopt, je hebt gelijk. My bad. | |
Ouder1 | zaterdag 26 april 2014 @ 13:42 |
Dat is wel erg kort door de bocht. Het gaat in de OP over overspannenheid door problemen op de werkvloer. Met collegae onderling (pesten, treiteren, tegenwerken, buitensluiten, e.d.) en het van de werkgever moeten doen van taken die niet in het takenpakket vallen. In dergelijke gevallen spelen er doorgaans drie zaken: - De overspannenheid ansich | de ervaren klachten - De situatie op de werkvloer - De persoonlijkheid van de verzuimende medewerker (geen nee kunnen zeggen, niet assertief, perfectionisme, onzekerheid, sociaal zwak e.d.) Dan is het gebruikelijk dat men focust op de overspannenheid (rust, leuke dingen doen) en op de persoonlijkheid (therapie). Echter zolang de situatie op de werkvloer niet verandert zal deze medewerker nooit binnen de termijn van 2 jaar weer duurzaam inzetbaar zijn op die werkvloer. Die situatie verander je niet met rust, leuke dingen doen en therapie voor de verzuimende medewerker. Te vaak monden dergelijke ziekmeldingen dan ook uit op een langdurig verzuim (tot 2-3 jaar) of een arbeidsconflict met de werkgever. Met alle gevolgen van dien voor alle betrokken partijen. | |
r_one | zaterdag 26 april 2014 @ 13:59 |
Ik gooi 'm er nog maar eens in. | |
MevrouwPuff | zaterdag 26 april 2014 @ 14:16 |
Het uwv functioneert als een second opinion in.deze, niet.zozeer of het advies wel onafhankelijk was, maar meer of de mate van gestelde beperking overeenkomt en of het reintegratietraject overeenkomt met de richtlijnen. | |
r_one | zaterdag 26 april 2014 @ 14:27 |
Dat snap ik maar Ouder1 had het over controlemechanismen tegen afhankelijkheid van de werkgever waar het UWV onderdeel van zou uitmaken. Daar was ik wel benieuwd naar, hoe dat in de praktijk afgevangen zou worden door het UWV. [ Bericht 0% gewijzigd door r_one op 26-04-2014 14:39:51 ] | |
Ouder1 | zaterdag 26 april 2014 @ 15:23 |
De stelling dat de bedrijfsarts er is voor de werkgever en alleen handelt in het belang van de werkgever / niet in het belang van de werknemer, zou inhouden dat de bedrijfsarts beslissingen neemt, een oordeel/advies geeft dat niet past bij de werkelijke beperkingen van de verzuimende medewerker. Indien dat zo is, dan kan het UWV dat achterhalen met een DO en/of met de beoordeling van het dossier. Het UWV is er niet expliciet op uit om bedrijfsartsen te controleren (maar om geld uit de zak van de werkgever te kloppen), maar dergelijke wanpraktijken kunnen zo wel aan het licht komen. | |
r_one | zaterdag 26 april 2014 @ 21:11 |
Bij een deskundigenoordeel kijkt het UWV alleen naar de vraag in hoeverre werknemer arbeids(on)geschikt is of in hoeverre werkgever/bedrijfsarts voldaan hebben aan hun reïntegratie-inspanningen. Het dossier wordt door het UWV pas beoordeeld zodra iemand daadwerkelijk in de WIA dreigt te verdwijnen; het UWV toetst dan aan de WVP. In beide gevallen vindt er géén controle op belangenverstrengeling (werkgever met bedrijfsarts) plaats. | |
Wespensteek | zaterdag 26 april 2014 @ 21:47 |
Onafhankelijkheid Onafhankelijke positie ten aanzien van werkgevers en werknemers Van alle geënquêteerde bedrijfsartsen geeft 21% aan regelmatig in situaties terecht te komen waarin men niet meer geheel onafhankelijk kan werken als gevolg van de opstelling van de werkgever waarvoor men werkt [tabel 3.50]. Met name geldt dit wanneer door de werkgever druk wordt uitgeoefend op het beïnvloeden van de beoordeling van het verzuim. In sommige gevallen wordt door werkgevers in deze situaties gedreigd met het inruilen van de bedrijfsarts of het opzeggen van het contract. Van de geënquêteerde bedrijfsartsen geeft 9% aan regelmatig met een situatie te maken te krijgen waarin men niet meer geheel onafhankelijk kan werken als gevolg van de opstelling van de werknemer [tabel 3.51]. Dit speelt met name in conflictsituaties tussen werknemer en werkgever, waarbij de bedrijfsarts als verlengstuk van de werkgever wordt gezien en werknemers een onwelwillende of agressieve houding kunnen aannemen. Onafhankelijke positie ten aanzien van eigen werkgever Van alle geënquêteerde bedrijfsartsen die werken voor een externe- of interne arbodienst, geeft 22% aan regelmatig in situaties terecht te komen waarin men niet meer geheel onafhankelijk kan werken als gevolg van de opstelling van de eigen werkgever (arbodienst) [tabel 3.52]. Voor een belangrijk deel schrijven zij dit toe aan de beperkte contracten die arbodiensten afsluiten met werkgevers, hetgeen resulteert in beperkte mogelijkheden om volgens geldende beroeps- of gedragcodes, zoals de richtlijnen van de NVAB, te werken. Daarnaast geeft een deel van de bedrijfsartsen aan dat de arbodienst in conflictsituaties tussen bedrijfsarts en werkgever vaak kiest voor klantbehoud. Dit komt overeen met de bevinding in de recente ledenraadpleging van de NVAB [38], waarin 61% van de bedrijfsartsen aangeeft dat de onafhankelijkheid vanwege ‘commerciële belangen’ meer onder druk staat dan een aantal jaren geleden. Daarnaast geeft in die situatie 32% van de bedrijfsartsen aan dat de contracten die worden afgesloten weinig ruimte bieden om te werken volgens de NVAB-richtlijnen, hetgeen ook in ander onderzoek wordt gemeld [13]. Het vaststellen van de exacte randvoorwaarden voor onafhankelijk werken vraagt om aanvullend onderzoek/ Bron Onderzoek naar de positie van bedrijfsarts 2011. | |
Ouder1 | zondag 27 april 2014 @ 09:37 |
Wat is dan het probleem van een eventuele belangenverstrengeling en waar benadeelt dat dan de werknemer? | |
hpeopjes | zondag 27 april 2014 @ 09:44 |
Stelletje nazi's daar op dat werk. Gauw maken dat je er wegkomt. | |
barthol | zondag 27 april 2014 @ 10:21 |
Ik kan er niet veel over zeggen, dat omdat het bij mij al te lang geleden is dat een 1-2-3 tje van de bedrijfsarts, de GGZ, en het team van verzekeringsarts/arbeidsdeskundige ervoor zorgde dat ik opeens voorgoed was afgekeurd. Bedrijfsarts wilde eenvoudigweg geen toestemming meer geven om nog weer aan de slag te gaan. Maar zoooo lang geleden, ik denk dat het hoe het bij mij is gegaan niet meer maatgevend is voor hoe nu de procedures zijn. | |
Ouder1 | zondag 27 april 2014 @ 10:49 |
So hee. 4 deskundigen die geen binding met elkaar hebben beoordelen dat je niet aan het werk kunt en dat is dan een 1-2-3-tje tegen jou. Ik geloof je meteen. Je mankeerde uiteraard niets. | |
elcastel | zondag 27 april 2014 @ 10:57 |
Zie daar het hele probleem. Die vrouw is gewoon een slaaf van haar functie (/levensstijl). Wat doe je jezelf aan, door werk te blijven doen 'wat bij je past' maar waar je helemaal kapot van gaat. (zoals half werkend Nederland) | |
barthol | zondag 27 april 2014 @ 12:00 |
In elk geval niets lichamelijks. (en volgens mij valt het met mijn psyche ook wel mee) Maar... ik was wel behoorlijk aangeslagen indertijd door het verlies van mijn werk (Gedetacheerde WSW-er, lang als een vis in het water, maar op gegeven moment slepend arbeidsconflict, langdurige patstelling, bemiddeling naar een nieuwe WSW werkplek was aan de orde.) Hoewel ik ook veel mooie herinneringen aan mijn oude werk heb, heb ik de manier hoe het geëindigd is als heel frustrerend ervaren. In mijn dossier was geschreven dat ik geen (ziekte?)-inzicht zou hebben. Dus wat ik er zelf zei over mijn kunnen werken werd niet echt serieus genomen. Van te voren was ik op de hoogte gebracht dat ik "tijdelijk" in de WAO zou belanden, 'maar.." zo werd er aan toegevoegd.. "je hoeft je geen zorgen te maken.. hooguit voor twee maanden, want we zijn nog op zoek naar een nieuwe werkplek". Alleen op het moment dat de WAO een feit werd, werden alle deuren om terug aan het werk te gaan gesloten, en die twee maanden zijn inmiddels 27 jaar geworden. Wel nog een tijd zelf geprobeerd om toch weer aan de slag te komen, maar veel oppositie, o.a. van het GGZ die wilden dat ik die eigen initiatieven zou staken, en waren fel tegen reintegratie in mijn geval. Overigens zijn ze bij het UWV verder altijd heel vriendelijk naar me geweest. Leek wel alsof ze me spaarden. | |
Wespensteek | zondag 27 april 2014 @ 12:18 |
Ik had wel iets lichamelijks maar heb bijna hetzelfde meegemaakt, moeten knokken om te mogen gaan werken omdat de bedrijfsarts totaal geen verstand van zake had en niet overtuigd kon worden dat hij het fout zag. Terwijl de specialist zegt dat je flink moet sporten zegt de bedrijfsarts dat je niet eens bureauwerk mag doen omdat het te vermoeiend is voor iemand met ..... | |
barthol | zondag 27 april 2014 @ 13:34 |
Maar het is wel de competentie van de bedrijfsarts om daar een oordeel over te geven. (of hij/zij het juist ziet of niet doet er eigenlijk niet toe. Het wordt wel als een deskundigenoordeel gerekend.) Bij mij had de bedrijfsarts er duidelijk geen vertrouwen meer in. Hij zei: "Ik zie er zoveel die zeggen dat ze graag weer aan de slag willen, en als ik ondanks mijn professionele twijfels toch toestemming geef, en het daarna toch weer fout gaat, dan word ik erop aangesproken. Dus van mij krijg je geen toestemming." Een gevecht met het oordeel van partijen die als deskundigen beschouwd worden, die de competentie hebben om een oordeel te geven, dat leg je af. Is niet anders. Althans mijn ervaring. | |
Wespensteek | zondag 27 april 2014 @ 13:40 |
Het gevecht heb ik wel gewonnen al kostte dat de nodige tijd en moeite. Het is toch een kwestie van volhouden en argumenten geven en de regels gebruiken. | |
barthol | zondag 27 april 2014 @ 13:48 |
Dat is mooi. Bij mij was de overmacht een beetje groot met al die deskundigen, en ik zag (toen het speelde) een trend dat mijn gevecht psychisch uitgelegd ging worden. Dat werkte averechts. | |
barthol | zondag 27 april 2014 @ 14:18 |
Toen ik werd afgekeurd ben ik (om even wat afstand te nemen) twee weken gaan hiken in de Pyreneeën (mijn dagje uit) | |
BlueMage | zondag 27 april 2014 @ 19:52 |
Jij bent gewoon jaloers dat jou dit niet is overkomen en dat je nu dus niet lekker arbeidsongeschikt thuis op FOK! betaald kunt zitten trollen maar werk moet gaan zoeken. ![]() | |
Ouder1 | zondag 27 april 2014 @ 22:46 |
![]() Echt. Kan jij nog lager zinken? | |
barthol | zondag 27 april 2014 @ 22:58 |
Sowieso is het niet "lekker" dat arbeidsongeschikt zijn. Ik vind dat die uitkeringsafhankelijkheid behoorlijk zuigt! Ik werk eigenlijk veel liever. | |
r_one | maandag 28 april 2014 @ 01:15 |
Het feit dat je gemangeld wordt door diegenen die geacht worden je medische belangen te behartigen. Immers, lang niet iedereen weet de weg naar het UWV te vinden voor een deskundigenoordeel en leggen zich maar bij de adviezen van een bedrijfsarts (en de druk van de werkgever) neer. | |
PlumPigeon | maandag 28 april 2014 @ 12:22 |
Ik zou in haar geval eerst maar eens aankloppen bij het GGZ; dit is niet iets dat je zo maar even verwerkt. Daar hoeft ze zich echt niet voor te schamen. |