Hypocriet HennisEr moet meer geld naar Defensie.
Telkens wanneer je denkt dat het niet erger kan en dat politici niet nog ongeloofwaardiger kunnen worden, gaat er weer iemand bij Pauw en Witteman aan tafel zitten die laat zien dat het toch kan. Het is maar goed dat die talkshow verdwijnt, maar dat terzijde. De politicus in kwestie is onze blonde minister van Defensie, Jeanine Hennis, ook wel bekend als de minister van het gebroken geweertje en de krijgsmacht op sokken, want net als je denkt dat de krijgsmacht niet verder uitgekleed kan worden, blijkt Jeanine het toch te kunnen.
Vorige week was Hennis te gast bij Pauw en Witteman, onder meer om te spreken over de situatie in de Oekraïne. Aldaar presenteerde onze minister zich als ware ze iemand met hart voor het vak, die echt begrijpt waarom het belangrijk is een goede krijgsmacht te hebben en voldoende geld te besteden aan Defensie, dat, niet te vergeten, één van de belangrijkste taken van een nationale overheid is. Zelden heb ik een hypocrieter schouwspel mogen aanschouwen. Wanneer je werkelijk ergens in gelooft, dan handel je daar immers naar.
Bij Jeanine Hennis is daar geen sprake van. Het was eigenlijk bijzonder treurig te zien hoe een minister die de krijgsmacht aan het afbreken is, en daar vorstelijk voor betaald krijgt, zich in bochten moest wringen bij Pauw en Witteman om maar niet te hoeven toe te geven dat haar gedrag volledig in tegenspraak is met waar ze voor zegt te streven. Wel kon ze de NAVO ophemelen als de beste verzekering ooit, maar ze kon niet hardop zeggen dat ze zich in wilde zetten voor hogere defensieuitgaven, en uiteindelijk is het het resultaat dat telt.
De minister was druk bezig de NAVO-norm voor defensieuitgaven te verdedigen. Het gaat hier om een internationale norm die al jarenlang op hetzelfde niveau van 2% van het BBP ligt en waarmee men bekend zou moeten zijn. De praktijk is anders. De in slaap gesuste landen van de Europese Unie zijn massaal gaan geloven in hun droom van wereldvrede (we hebben immers Herman van Rompuy?!) en legers zijn overbodig verklaard. Van de achtentwintig landen in de EU voldoen er slechts vijf aan de norm. Het merendeel zit er fors onder.
Ook de Nederlandse uitgaven aan Defensie zijn, nu al, ver beneden de norm. In 2013 gaven we 1,3% van het BBP uit aan defensie. Zoals hieronder in de grafiek is te zien, is dat percentage sinds 1988 meer dan gehalveerd. De komende jaren onder Rutte-II en met de zegen van de minister van Defensie zal de waardering van de krijgsmacht nog verder dalen, tot een percentage dat volgens Hennis op 1,15% van het BBP ligt in 2017. Nederland moet zich schamen. Als de NAVO de beste verzekering ooit is, waarom betalen we dan onze premie niet?
Wie zich ook moet schamen is Hennis, die eigenlijk helemaal geen recht van spreken heeft wanneer het gaat om het aanspreken van de Nederlandse bevolking over de waarde van Defensie, zoals ze deed in de uitzending van P&W. Hoe ongeloofwaardig ben je immers als je, wanneer je zelf druk bezig bent de zaak af te breken, gaat roepen dat we te weinig geld uitgeven, maar vervolgens niet de volgende stap kunt zetten en ook toegeven dat je als minister van Defensie volledig faalt omdat je geen zorg kan dragen voor de krijgsmacht die ons land nodig heeft? Wanneer we ons moeten schamen voor de uitgaven aan onze krijgsmacht, moet een minister van Defensie die daar in gelooft en er geen verandering in kan aanbrengen de waarheid vertellen: dat ze haar taak niet uit kan voeren voor het budget wat er voor beschikbaar is.
Dat gaat echter niet gebeuren. Onze blonde minister is druk bezig te bezuinigen op Defensie, onder het slaken van wat tegenstribbelende kirrende kreetjes van ongenoegen, maar met alle overgave die we van onze krijgsmacht hopelijk niet hoeven te verwachten; overgave zonder eerst echt gestreden te hebben. Mediamisleiding ten spijt, hoeven we nog lang niet te hopen op enige verbetering voor onze soldaten.
De Dagelijkse Standaard