Depressie & Angst #87:

quote:

Op zondag 16 maart 2014 23:00 schreef Mistico het volgende:
Vraagje. Ik heb deze week een afspraak bij een psychiater. In het geval dat ik AD voorgeschreven krijg, krijg je dan meteen een recept mee of denk ik te simpel?

Tenzij je meer informatie wilt en er nog even over wil nadenken. Als je twijfels hebt: neem je tijd Niemand kan je dwingen.

quote:

Op zondag 16 maart 2014 23:11 schreef kuolema het volgende:

[..]

Waarschijnlijk krijg je meteen een recept mee bij het gesprek (was bij mij wel zo) of het wordt gefaxt naar je apotheek en dan kun je het ook meteen halen als het goed is. Als ze het op voorraad hebben bij de apotheek, anders moet je het later ophalen.
Wil je aan de ad?

[..]

Ehm ... beide?
Ik heb iig 1 vriendin die ik, toen het slecht ging, heb verteld dat ik moe word of me slechter voel bij sociaal contact. Die hield me toen ook in de gaten en deed bezorgd, zag het ook idd wel aan me hoe het ging, vroeg 'gaat het wel, wil je naar huis?' Maar dan is zij er dus ook mee bezig en dat vind ik heel lullig. Ik moet gewoon zelf leren om niet over mijn grenzen heen te gaan maar dat vind ik moeilijk.

Ik gebruik liever geen medicijnen, en zeker geen medicijnen die eventueel onnodig zijn. Ik denk dat het mij zal helpen dus ik sta er wel voor open. Al wordt ik niet echt vrolijk als ik de bijwerkingen lees van de verschillende medicijnen die bij een depressie voorgeschreven kunnen worden.

Kun je niet proberen om je grenzen steeds wat verder op te rekken? Of proberen om meer zelfvertrouwen te krijgen? (Ik weet dat beide niet makkelijk zijn om te doen.)

quote:

Op zondag 16 maart 2014 23:25 schreef Mistico het volgende:

[..]

Ik gebruik liever geen medicijnen, en zeker geen medicijnen die eventueel onnodig zijn. Ik denk dat het mij zal helpen dus ik sta er wel voor open. Al wordt ik niet echt vrolijk als ik de bijwerkingen lees van de verschillende medicijnen die bij een depressie voorgeschreven kunnen worden.

Voor de bijwerkingen had ik veel angst maar na een week of 2 had ik nergens last meer van. Ze hebben mij overtuigd met een proefbehandeling van een paar weken, dat ging eigenlijk prima.

quote:

Op zondag 16 maart 2014 22:38 schreef Detroit het volgende:

[..]

In wezen is dat een projectie die jij zelf maakt die helemaal niet zo hoeft te zijn. .
Misschien dat de mensen juist wel heel erg blij dat jij er korter bent maar wel wat gelukkiger lijkt over te komen. Dit omdat je meer overzicht hebt over de situatie en de tijd die je in die situatie wilt verblijven.

Volgens mij win jij veel meer in kwaliteit qua tijd dan kwantiteit.

quote:

Op zondag 16 maart 2014 23:30 schreef kuolema het volgende:

[..]

Hm, ik durf wel te bewegen maar heb altijd het gevoel dat iedereen naar me kijkt of zo en dat het er dom uitziet.
Ja idd, ik wil dan het liefst onzichtbaar worden/door de grond zakken/mezelf opsluiten in een donker hokje (of wc), maar in plaats daarvan blijf ik gewoon zitten en ga ik van de zenuwen stomme dingen zeggen. Afzondering kan bij mij wel helpen om de spanning niet te hoog op te laten lopen maar toch doe ik dat op de een of andere manier nooit op tijd.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik hoop dat je iemand hebt waarmee je dit zou kunnen bespreken. Iemand die je kan vertrouwen, dan kun je zoveel meer die veiligheid voelen die je nodig hebt. Het is echt zo jammer dat je je zo voelt, waarschijnlijk ben je in ontspannen stemming heel leuk gezelschap.

quote:

Op zondag 16 maart 2014 23:30 schreef kuolema het volgende:

[..]

Hm, ik durf wel te bewegen maar heb altijd het gevoel dat iedereen naar me kijkt of zo en dat het er dom uitziet.
Ja idd, ik wil dan het liefst onzichtbaar worden/door de grond zakken/mezelf opsluiten in een donker hokje (of wc), maar in plaats daarvan blijf ik gewoon zitten en ga ik van de zenuwen stomme dingen zeggen. Afzondering kan bij mij wel helpen om de spanning niet te hoog op te laten lopen maar toch doe ik dat op de een of andere manier nooit op tijd.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

En toch, weet je, denk ik dat het best eens goed zou kunnen zijn om tegen een of meerdere personen in zo'n gezelschap te zeggen dat je geneigd bent om jezelf nerveus te voelen in groepen.
Kan best dat mensen daar anders op reageren dan jij nu denkt. Misschien dat het juist wel een band schept als ze horen dat ze niet de enige zijn die zich opgelaten voelen bij anderen. En het haalt een beetje de heftigheid van de gedachten die jij hebt over de situatie eraf.

quote:

Op zondag 16 maart 2014 23:42 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik hoop dat je iemand hebt waarmee je dit zou kunnen bespreken. Iemand die je kan vertrouwen, dan kun je zoveel meer die veiligheid voelen die je nodig hebt. Het is echt zo jammer dat je je zo voelt, waarschijnlijk ben je in ontspannen stemming heel leuk gezelschap.

Helemaal mee eens. Zonde dat je jezelf zo kritisch benadert terwijl de mensen om jou heen je waarschijnlijk heel tof vinden.

quote:

Op zondag 16 maart 2014 23:30 schreef kuolema het volgende:

[..]

Hm, ik durf wel te bewegen maar heb altijd het gevoel dat iedereen naar me kijkt of zo en dat het er dom uitziet.
Ja idd, ik wil dan het liefst onzichtbaar worden/door de grond zakken/mezelf opsluiten in een donker hokje (of wc), maar in plaats daarvan blijf ik gewoon zitten en ga ik van de zenuwen stomme dingen zeggen. Afzondering kan bij mij wel helpen om de spanning niet te hoog op te laten lopen maar toch doe ik dat op de een of andere manier nooit op tijd.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hmm... ok dus sociale bijeenkomsten met veel mensen zijn dus best een grote trigger voor je. Tenminste, dat begrijp ik uit je spoiler

Nu ben ik wel voorstander van triggers opzoeken om ermee te leren omgaan ipv ze uit de weg te gaan. Ik weet niet hoe jij daar tegenover staat? Ik herken het probleem wel... de eerste keer dat ik op een borrel van de opleiding was gingen klasgenoten weg en bleef ik achter bij iemand van een hoger jaar (bij wie ik zou logeren). Ik heb staan janken van angst (heel gezellig op de dansvloer ja ) maar ik ben gebleven. Het is niet mn hobby, maar ik kan het aan. In een groep kletsen kan ik ook niet, dus ik ga steeds 1-op-1 gesprekken aan. Of ik luister gewoon.

Nu heb ik wel vaker momenten dat het me niet boeit wat een ander vind. Mensen oordelen toch wel dus ik geef ze gewoon een ruime keuze Is het niet mn lengte, dan is het wel mn gewicht, of mn roze haar wat ik een tijdje heb gehad Als mensen een probleem met mij hebben dan is dat nog altijd hun probleem en niet die van mij. En zo denk ik nu 60% van de tijd De andere 40% is nog steeds de puber die niet durft te bewegen in bijzijn van anderen.

Maar terug naar jou: als je moeite hebt op het moment zelf je grens te herkennen of aan te geven, doe dat dan vooraf. Zeg dat je een uurtje langskomt, spreek met jezelf af dat je met 2 mensen apart een gesprek aangaat, als je toch in een groepje terecht komt luister dan alleen. Bedenk wat je gaat doen voordat je erheen gaat, en bedenk wat je gaat doen als je je niet prettig voelt. Gastheer/vrouw gedag zeggen en gewoon gaan, even 5 minuten naar buiten, aanbieden om in de keuken te helpen...
Zorg ervoor dat je weet wat je gaat doen, dan raak je ook niet zo snel overweldigt als je er eenmaal bent.


Edit: en als je het echt helemaal niks vind ga jezelf dan niet pesten. Ik ben ook geen feesttype dus ik zit ook niet wekelijks in de kroeg (laatste keer was een jaar geleden ). Nodig dan zelf 2 of 3 personen bij je thuis. Dan heb je het meer in de hand

quote:

Op zondag 16 maart 2014 23:22 schreef minthy het volgende:

[..]

Dat klopt absoluut! Dat gebeurt nu ook regelmatig, denk aan schoonfamilie en vrienden leren kennen, al valt het mee met het er tegenop zien. Denk dat dat ligt aan de ad. Het helpt ook dat iedereen heel tof reageert en ik me welkom voel.
Dat neemt niet weg dat ik me de laatste tijd vaak voel zoals kuolema beschrijft; een schuldgevoel als ik iets afzeg of dat ik bang ben dat mensen een waardeoordeel hangen aan het afzeggen.

De laatste weken gaat het minder goed hier, ben weer veel meer chaotisch/rommelig in m'n hoofd. Het kost me moeite om normaal te praten, de meest gekke woorden gooi ik door m'n zinnen heen
Van de bedrijfsarts mag ik niet meer uren werken maar moet ik de huidige twee uren per week aanhouden. Daarnaast mag ik wél meewerken aan een huiskamerproject hier in de buurt, daar werd m'n enthousiasme door opgelaaid. De prognose om weer volledig te reïntegreren is van "goed, volledig herstel verwacht" naar "onduidelijk" gegaan. Hierdoor krijg ik weer een soort van vechtdrang ("ik zal je verdomme laten zien wat ik kan, met je onduidelijk!") wat vervolgens weer wordt afgestraft met onwijze spierpijnen. Het is een rare loop op het moment

Tot zover lief dagboek.

[..]

Ik kreeg direct een recept mee.

Huiskamerproject? Wasda? En in welke zin laaide dat je enthousiasme op? Dat je daardoor misschien weer meer bent gaan doen?

Ik las trouwens in HVJJN iets over dat jouw bedrijfsarts je meer wilde laten werken dan jij dacht aan te kunnen. Is dat nu van de baan?

Maar is het niet zo gek dat jij spierpijn krijgt als gevolg van die vechtdrang? Misschien dat die vechtdrang wel dusdanig goed ontwikkeld is bij jou dat je lichaam in een vechtmodus schiet met de bijbehorende aanspanning van spieren. Met dus spierpijn en spanningen als gevolg?

quote:

Op zondag 16 maart 2014 21:24 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik heb het wel eens overwogen maar ik weet niet zo goed wat ik dan zou moeten zeggen en hoe het mij zou kunnen helpen. Bovendien wil ik niet de avond van iemand anders verpesten.

Doe je nie

quote:

Op zondag 16 maart 2014 23:52 schreef Detroit het volgende:

[..]

Huiskamerproject? Wasda? En in welke zin laaide dat je enthousiasme op? Dat je daardoor misschien weer meer bent gaan doen?

Ik las trouwens in HVJJN iets over dat jouw bedrijfsarts je meer wilde laten werken dan jij dacht aan te kunnen. Is dat nu van de baan?

Maar is het niet zo gek dat jij spierpijn krijgt als gevolg van die vechtdrang? Misschien dat die vechtdrang wel dusdanig goed ontwikkeld is bij jou dat je lichaam in een vechtmodus schiet met de bijbehorende aanspanning van spieren. Met dus spierpijn en spanningen als gevolg?

M'n werkgever (een aanbieder van wonen/welzijn/werken voor mensen met psychische/psychosociale problematiek) start samen met andere instanties overal kleine projecten op om mensen uit huis en in contact met anderen te laten komen. Denk aan spelletjes, koffie met een praatje, knutselen, breien of haken. Ze zoeken vrijwilligers om dat project een dorp verderop te kunnen draaien. Ik werd enthousiast van dat idee omdat ik in het laatste half jaar een positieve beerput heb opengetrokken qua hobby's. Veel taken kan ik op m'n werk niet uitvoeren omdat ik het concentratievermogen van een garnaal op een slechte dag heb, laat staan dat ik cliënten kan begeleiden naar zelfstandigheid. Een beetje kletsen en mensen op gang helpen/houden bij hun gefreubel zonder al teveel verantwoordelijkheid lukt vast wel en lijkt me ook leuk om te doen!

Bij de vorige afspraak heeft de bedrijfsarts aangegeven dat we de komende keer meer uren gingen opbouwen, omdat het toen een stuk beter ging. Tijdens de afspraak afgelopen week ben ik eerlijk geweest en heb mezelf eens niet beter voorgedaan dan ik me voel. Hij schrok hiervan. Het was een jaarevaluatie omdat ik begin april een jaar thuiszit. Ik kan het dus ook daadwerkelijk niet aan en dat voelt als falen. Er moest voor het UWV een lijst ingevuld worden met beperkingen en er werd niet gekeken naar mogelijkheden. Je kan me niet pissiger maken dan het continu gaan hebben over wat ik niet kan, daar ben ikzelf al veel te hard in. Heel assertief aangegeven dat het toch zeker een stuk beter gaat dan een half jaar terug

De spierpijn wordt veroorzaakt door m'n burnout, spanning, boosheid en schrik verergert dat behoorlijk. Elke avond staat het strakuit maar sinds dat gesprek met de ba ben ik helemaal een strakke plank

quote:

Op maandag 17 maart 2014 00:40 schreef kuolema het volgende:

[..]

Jawel. Als iemand zorgeloos kan genieten van een leuke avond is dat toch een stuk fijner dan je zorgen maken over een vriendin en bereid zijn eerder naar huis te gaan ook al vind je het eigenlijk gezellig.

Ik weet wel waar mijn prioriteiten liggen.. ahja

quote:

Op maandag 17 maart 2014 00:42 schreef kuolema het volgende:

[..]

Tja niet iedereen is zo egoïstisch als jij

Dat is jouw negatieve invulling van het verhaal
Als je het vanuit de positieve kant bekijkt vind je me juist heel sociaal

quote:

Op maandag 17 maart 2014 00:46 schreef kuolema het volgende:

[..]

Leg me de positieve kant eens uit dan.

Ook al zou ik het gezellig vinden zou ik mij inzetten voor die vriend die het even lastig heeft mee te komen.

Sowieso denk ik dat als iemand slecht meekomt dit wel redelijk te sturen valt als het een goede vriend is... Maarja

En alleen naar huis is vaak ook een optie?

quote:

Op maandag 17 maart 2014 00:30 schreef kuolema het volgende:
Bij die borrel van jou: waarom ben je gebleven en werd het uiteindelijk nog leuk?

Hm, geen diepzinnige reden... Ik had afgesproken dat ik bij dat meisje zou logeren en mn ouders verwachtten me toen ook niet meer dus ik vond het lullig om weg te gaan _{(dit was nog voordat iemand me vertelde dat ik altijd weg kon gaan )}
Uiteindelijk werd het leuk, omdat er 2 mensen waren die door hadden dat ik het doodeng vond en me dus op mn gemak konden stellen.

quote:

Ik vind 1-op-1 gesprekken ook makkelijker, mits het met iemand is die ik al goed ken en waarvan ik denk dat diegene me misschien wel aardig vindt. Maar ik heb dus ook de neiging om me aan 1 persoon te 'hechten' zeg maar, maar zodra die dan met een ander in gesprek gaat ben ik alleen en dat vind ik moeilijk. Luisteren vind ik ook moeilijk omdat ik zo op mezelf aan het letten ben. Ik kan me sowieso moeilijk concentreren in drukkere sociale situaties. Hier gebeurt wat, daar gebeurt wat, te veel chaos.

Van tevoren een planning maken lijkt me wel prettig ja. Het is alleen wel moeilijk om die te maken, maar ik denk dat ik dit ook wel kan bespreken tijdens therapie.

Het liefst ben ik met 1 persoon, voor een kortere tijd. Dat gaat meestal wel goed. Maar er zijn dan ook maar 2 of 3 mensen bij wie ik me enigszins kan ontspannen. Ik neem ook bijna nooit het initiatief om iets af te spreken, vooral niet bij mij thuis.

De lastige kwestie is ook of ik het echt helemaal niks vind of dat er genoeg voordelen zijn t.o.v. thuis blijven. Daarom twijfel ik dus altijd of ik iets wel of niet moet doen. Voortaan maar voor-tegen lijstjes maken of zo ...

Ok 2 vraagjes:
1: als je het echt niet leuk vind en het te overweldigend is in een groep: waarom ga je dan? Denk je dat het hoort? Ik hou ook niet van stappen, feestjes aflopen of naar de bioscoop gaan. Ik ga mezelf echt niet pesten.. ik ben wie ik ben en er zijn nog genoeg andere leuke dingen te doen.

2: waarom spreek je niet bij jou thuis af? Je vrienden vinden je leuk genoeg om je uit te nodigen voor feestjes dus ze zullen het ook leuk vinden om naar jou toe te gaan.

Ik begrijp ook niet waarom je twijfelt ik lees alleen maar nadelen over feesten en borrels en je zegt steeds dat 1 op 1 veel fijner is Dan is er toch geen twijfel? 1 op 1 contact is nog steeds contact

De vraag is meer: wil je met de meute mee doen of wil je doen wat JIJ wilt en waar JIJ je prettig bij voelt?

quote:

Op maandag 17 maart 2014 00:53 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik zou het zelf ook niet erg vinden als ik aan de andere kant stond, maar toch voel ik me schuldig tegenover mijn vriendin. Net zoals ik mijn eigen fouten onvergeeflijk vind maar als iemand anders hetzelfde doet vind ik dat geen probleem.

Aan jou de zaak om daarin aan jezelf te werken...
Je wordt vaak een leuker mens als je meer ''schijt'' krijgt aan dat soort dingetjes, je gaat toch niet over de scheef ofzo?