R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dit is ff psychologie van de koude grond hoor. Maareh, zelf ben ik op dit moment met zelfhulp bezig, en een van de dingen die daarin nu naar voren komt is het accepteren van beperkingen.quote:Op zondag 16 maart 2014 17:32 schreef kuolema het volgende:
Damn ik voelde me al niet goed maar heb nu ook een schuldgevoel
Dit is een probleem dat steeds weer terugkomt: ik heb de keuze om wel of niet naar een sociale gelegenheid te gaan, ga vaak niet omdat ik weet hoe ik me dan zal gaan voelen, namelijk: enorm gespannen, eenzaam, er niet bij horen, zelfbewust, beschaamd omdat ik alles fout doe en een gebrek aan sociale vaardigheden heb. Als ik wel ga voelt het dus steeds als een teleurstelling en heb ik spijt en haat ik mezelf. Maar toch wil ik ergens wel omdat ik anders dingen misloop, niks met mijn leven doe en eigenlijk best behoefte heb aan gezelligheid. En als ik niet ga heb ik daarnaast ook vaak een schuldgevoel, zoals nu. Oftewel, of ik nu wel of niet ga, ik voel me er niet goed bij. Ik zou zo graag willen dat iemand me vertelt wat het juiste is om te doen. Want ik weet het niet. En ik heb nu de hele tijd het gevoel dat ik moet janken maar dat doe ik bijna nooit omdat het gewoon niet komt maar voel me dus kut en alles. De psycholoog vertelt me ook niet wat ik moet doen.
Ik denk dat ik gewoon moet accepteren dat ik beter alleen kan zijn en dat ik nooit zo sociaal zal zijn maar zolang ik blijf twijfelen en het niet zeker weet lukt dat niet.
Oftewel: hoe stop ik met twijfelen/kom ik erachter wat het beste is om te doen?
Ik herken mijzelf in jouw verhaal in die zin dat ik anderhalf jaar geleden ook echt nog continu die gedachte had niet zo sociaal in omgevingen te zijn, dingen fout te doen, niet interessant te zijn in gesprekken. Als ik dan bevestigd werd door dat onderliggende gevoel dan kon ik mijzelf ook voor mijn kop slaan.
Echter ben ik het op gegeven moment als een "beperking" gezien, in die zin dat ik accepteerde dat het moeizaam ging. En als het dan tijdens "sociaal verkeer" toch goed ging dan kon ik concluderen dat het lang niet altijd zo erg is als ik mij voorstel. En na hier lang mee te oefenen kwam ik tot de conclusie dat ik op een bepaald moment gesprekken met mensen in ging zonder dat ik dacht dat ik stom was.
Misschien ook iets voor jou? Misschien het als een beperking zien, en er op een bepaald moment achterkomen dat jij ondanks die beperking toch goed meekomt in het leven?
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
En in aanvulling op D: begin klein/veilig. Bijv eerst eens met een bekende en 1 of 2 onbekenden op pad en kijk hoe dat loopt. En zo verder.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik heb het ook als ik met vrienden ben. Of met familie. Met wie dan ook.
Toch ga ik elke keer wel naar feestjes en zo van vrienden. Ik denk dat dat ook een soort acceptatie is, omdat ik weet hoe het gaat lopen maar ik toch ga. Het zorgt er alleen niet voor dat ik me minder stom ga voelen over mezelf. Het blijft hetzelfde. Ik weet niet waarom ik mezelf dat aandoe. Nou ja, eigenlijk wel, omdat ik graag wil dat het beter gaat. Maar dat gebeurt niet.
Toch ga ik elke keer wel naar feestjes en zo van vrienden. Ik denk dat dat ook een soort acceptatie is, omdat ik weet hoe het gaat lopen maar ik toch ga. Het zorgt er alleen niet voor dat ik me minder stom ga voelen over mezelf. Het blijft hetzelfde. Ik weet niet waarom ik mezelf dat aandoe. Nou ja, eigenlijk wel, omdat ik graag wil dat het beter gaat. Maar dat gebeurt niet.
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik geloof wel dat hoe vaker je iets doet, hoe makkelijker het wordt. Dat heb ik bijvoorbeeld ervaren met werken. In het begin was ik veel meer gespannen, raakte ik snel in paniek waardoor ik helemaal niet meer kon nadenken. Nu blijf ik makkelijker rustig, accepteer ik het dat ik fouten maak waardoor ik helder kan blijven nadenken en de fout niet nog groter wordt. Dat neemt alleen niet weg dat ik nog steeds gespannen ben, het gevoel heb ik dat acteer en dingen forceer, me een alien voel. Alles is nep en onnatuurlijk. Dus daartegen helpt ervaring niet in mijn geval.
Blijven afspreken met vrienden dus ook niet. Als ik er niet door vooruit ga maar wel door lijd, waarom zou ik het dan toch doen? Is het niet beter om er gewoon mee te stoppen? Dat is dus de vraag die ik mezelf constant stel.
Blijven afspreken met vrienden dus ook niet. Als ik er niet door vooruit ga maar wel door lijd, waarom zou ik het dan toch doen? Is het niet beter om er gewoon mee te stoppen? Dat is dus de vraag die ik mezelf constant stel.
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik vond het vroeger vreselijk om naar borrels te gaan. Wat me hielp was dat iemand tegen me zei "Je kan op elk moment weggaan. Niemand houdt je tegen." En het stomme was dat ik dat nooit zo beseftequote:
Damn ik voelde me al niet goed maar heb nu ook een schuldgevoel
Dit is een probleem dat steeds weer terugkomt: ik heb de keuze om wel of niet naar een sociale gelegenheid te gaan, ga vaak niet omdat ik weet hoe ik me dan zal gaan voelen, namelijk: enorm gespannen, eenzaam, er niet bij horen, zelfbewust, beschaamd omdat ik alles fout doe en een gebrek aan sociale vaardigheden heb. Als ik wel ga voelt het dus steeds als een teleurstelling en heb ik spijt en haat ik mezelf. Maar toch wil ik ergens wel omdat ik anders dingen misloop, niks met mijn leven doe en eigenlijk best behoefte heb aan gezelligheid. En als ik niet ga heb ik daarnaast ook vaak een schuldgevoel, zoals nu. Oftewel, of ik nu wel of niet ga, ik voel me er niet goed bij. Ik zou zo graag willen dat iemand me vertelt wat het juiste is om te doen. Want ik weet het niet. En ik heb nu de hele tijd het gevoel dat ik moet janken maar dat doe ik bijna nooit omdat het gewoon niet komt maar voel me dus kut en alles. De psycholoog vertelt me ook niet wat ik moet doen.
Ik denk dat ik gewoon moet accepteren dat ik beter alleen kan zijn en dat ik nooit zo sociaal zal zijn maar zolang ik blijf twijfelen en het niet zeker weet lukt dat niet.
Oftewel: hoe stop ik met twijfelen/kom ik erachter wat het beste is om te doen?
Dus ja, ik zou gaan als er een mogelijkheid is dat je op elk moment weer weg kan gaan. Ben je afhankelijk van een ander ivm vervoer: dan zou ik niet gaan
Oja, ook een goeie! Doe ik ook vaak.
Ik vind sociale dingen wel leuk, maar soms gewoon maar ff. Tenzij ik flink doorzuip en de anderen ook
Ik vind sociale dingen wel leuk, maar soms gewoon maar ff. Tenzij ik flink doorzuip en de anderen ook
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Daar denk ik inderdaad ook aan voordat ik ergens heen ga. Toch heb ik nooit gedurfd om weg te gaan als ik me niet goed voel.
Why are you wearing that stupid man suit?
Blijven proberenquote:Op zondag 16 maart 2014 21:20 schreef kuolema het volgende:
Daar denk ik inderdaad ook aan voordat ik ergens heen ga. Toch heb ik nooit gedurfd om weg te gaan als ik me niet goed voel.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Wat nu zeg je dit tegen 1 persoon van de groep waar je je het prettigst bij voelt?quote:
Damn ik voelde me al niet goed maar heb nu ook een schuldgevoel
Dit is een probleem dat steeds weer terugkomt: ik heb de keuze om wel of niet naar een sociale gelegenheid te gaan, ga vaak niet omdat ik weet hoe ik me dan zal gaan voelen, namelijk: enorm gespannen, eenzaam, er niet bij horen, zelfbewust, beschaamd omdat ik alles fout doe en een gebrek aan sociale vaardigheden heb. Als ik wel ga voelt het dus steeds als een teleurstelling en heb ik spijt en haat ik mezelf. Maar toch wil ik ergens wel omdat ik anders dingen misloop, niks met mijn leven doe en eigenlijk best behoefte heb aan gezelligheid. En als ik niet ga heb ik daarnaast ook vaak een schuldgevoel, zoals nu. Oftewel, of ik nu wel of niet ga, ik voel me er niet goed bij. Ik zou zo graag willen dat iemand me vertelt wat het juiste is om te doen. Want ik weet het niet. En ik heb nu de hele tijd het gevoel dat ik moet janken maar dat doe ik bijna nooit omdat het gewoon niet komt maar voel me dus kut en alles. De psycholoog vertelt me ook niet wat ik moet doen.
Ik denk dat ik gewoon moet accepteren dat ik beter alleen kan zijn en dat ik nooit zo sociaal zal zijn maar zolang ik blijf twijfelen en het niet zeker weet lukt dat niet.
Oftewel: hoe stop ik met twijfelen/kom ik erachter wat het beste is om te doen?
Als je niet lekker meekomt houdt dat persoon je dan allicht in de gaten / probeert je erbij te betrekken
Rustig aan.
Ik heb het wel eens overwogen maar ik weet niet zo goed wat ik dan zou moeten zeggen en hoe het mij zou kunnen helpen. Bovendien wil ik niet de avond van iemand anders verpesten.quote:
[..]
Wat nu zeg je dit tegen 1 persoon van de groep waar je je het prettigst bij voelt?
Als je niet lekker meekomt houdt dat persoon je dan allicht in de gaten / probeert je erbij te betrekken
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik heb gelukkig een auto, dus ik kan gaan wanneer ik wil. Ik neem dan ook voor alles de auto, de laatste keer dat ik met het OV ben gegaan is alweer een paar jaar geleden. Ik ben sowieso geen fan van borrels omdat ik vaak niet met het onderwerp (vaak smalltalk) mee kan praten in een drukke omgeving.quote:
[..]
Ik vond het vroeger vreselijk om naar borrels te gaan. Wat me hielp was dat iemand tegen me zei "Je kan op elk moment weggaan. Niemand houdt je tegen." En het stomme was dat ik dat nooit zo besefte
Dus ja, ik zou gaan als er een mogelijkheid is dat je op elk moment weer weg kan gaan. Ben je afhankelijk van een ander ivm vervoer: dan zou ik niet gaan
Ik kan moeilijk elke keer tijdens een avondje weggaan omdat ik me niet goed voel. Hoewel me is opgevallen dat het in het begin vaak beter gaat en in de loop van de avond steeds minder. Dus misschien is het handig om weg te gaan op het moment dat het nog goed gaat, zodat ik meer positieve ervaringen heb en het dan misschien steeds langer goed gaat. Hoewel dat natuurlijk wel lastig is omdat je op zo'n moment nog hoop hebt dat het een leuke avond wordt en dus niet weg wilt.quote:
Why are you wearing that stupid man suit?
Weg gaan als je de eerste tekenen voelt dat het minder leuk wordt. Mensen wennen er wel aan als je niet zo lang blijft. En zo niet, dan ligt het aan hen.quote:
[..]
Ik kan moeilijk elke keer tijdens een avondje weggaan omdat ik me niet goed voel. Hoewel me is opgevallen dat het in het begin vaak beter gaat en in de loop van de avond steeds minder. Dus misschien is het handig om weg te gaan op het moment dat het nog goed gaat, zodat ik meer positieve ervaringen heb en het dan misschien steeds langer goed gaat. Hoewel dat natuurlijk wel lastig is omdat je op zo'n moment nog hoop hebt dat het een leuke avond wordt en dus niet weg wilt.
En daarbij: een uurtje ergens naartoe is beter dan niet, dus ze mogen uberhaupt al blij zijn.
En zoals je zelf al zegt: jij doet dan positieve ervaringen op waardoor het sociaal doen niet meer zo'n nare smaak heeft.
Ik zeg: volgens mij heb je je eigen oplossing gevonden
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ja, ik denk dat ik het maar eens ga proberenquote:Op zondag 16 maart 2014 21:35 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Weg gaan als je de eerste tekenen voelt dat het minder leuk wordt. Mensen wennen er wel aan als je niet zo lang blijft. En zo niet, dan ligt het aan hen.
En daarbij: een uurtje ergens naartoe is beter dan niet, dus ze mogen uberhaupt al blij zijn.
En zoals je zelf al zegt: jij doet dan positieve ervaringen op waardoor het sociaal doen niet meer zo'n nare smaak heeft.
Ik zeg: volgens mij heb je je eigen oplossing gevonden
Why are you wearing that stupid man suit?
Nog een laatste tip: als mensen zeggen: ga je nu al? Dan geen verklaringen gaan geven. Gewoon zeggen: ja, inderdaad, lekker eten/slapen/koken/poezen aaien etc.
Je bent namelijk niemand veramtwoording schuldig
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik ben dan wel bang dat ik mensen kwets omdat ze denken dat het aan hen ligt of zo, of dat ik het niet gezellig vind bij diegene. Dus dan komt het schuldgevoel weer ...
Why are you wearing that stupid man suit?
In wezen is dat een projectie die jij zelf maakt die helemaal niet zo hoeft te zijn.quote:
Ik ben dan wel bang dat ik mensen kwets omdat ze denken dat het aan hen ligt of zo, of dat ik het niet gezellig vind bij diegene. Dus dan komt het schuldgevoel weer ...
. Misschien dat de mensen juist wel heel erg blij dat jij er korter bent maar wel wat gelukkiger lijkt over te komen. Dit omdat je meer overzicht hebt over de situatie en de tijd die je in die situatie wilt verblijven.
Volgens mij win jij veel meer in kwaliteit qua tijd dan kwantiteit.
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Dat jaquote:
[..]
In wezen is dat een projectie die jij zelf maakt die helemaal niet zo hoeft te zijn.
Misschien dat de mensen juist wel heel erg blij dat jij er korter bent maar wel wat gelukkiger lijkt over te komen. Dit omdat je meer overzicht hebt over de situatie en de tijd die je in die situatie wilt verblijven.
Volgens mij win jij veel meer in kwaliteit qua tijd dan kwantiteit.
Ik denk niet dat mensen iets merken in hoe ik overkom.
Why are you wearing that stupid man suit?
Als mensen niet merken hoe jij overkomt dan ben je wel heel erg bezig met jezelf in de gaten houden, lijkt me. Dan lijken die sociale happenings me geen pretje, als je zo erg bezig bent met jezelf en hoe je overkomt.quote:
[..]
Dat ja
.Lijkt me dat sommige mensen echt wel wat aan jou merken hoor.
Hmm. Erg veel "lijken" in mijn tekst.
.
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Vraagje. Ik heb deze week een afspraak bij een psychiater. In het geval dat ik AD voorgeschreven krijg, krijg je dan meteen een recept mee of denk ik te simpel?
Wat is er belangrijker? Dat jij je goed voelt of deze andere mensen? Als je de mensen niet goed kent dan maakt dat helemaal niet uit. Vrienden zullen er maar mee om moeten gaan. Ik zeg altijd dat ik niet goed tegen drukte kan en dan snel moe wordt (en dan lieg ik niet).quote:
Ik ben dan wel bang dat ik mensen kwets omdat ze denken dat het aan hen ligt of zo, of dat ik het niet gezellig vind bij diegene. Dus dan komt het schuldgevoel weer ...
Waarschijnlijk krijg je meteen een recept mee bij het gesprek (was bij mij wel zo) of het wordt gefaxt naar je apotheek en dan kun je het ook meteen halen als het goed is. Als ze het op voorraad hebben bij de apotheek, anders moet je het later ophalen.quote:
Vraagje. Ik heb deze week een afspraak bij een psychiater. In het geval dat ik AD voorgeschreven krijg, krijg je dan meteen een recept mee of denk ik te simpel?
Wil je aan de ad?
Ehm ... beide?quote:
[..]
Wat is er belangrijker? Dat jij je goed voelt of deze andere mensen? Als je de mensen niet goed kent dan maakt dat helemaal niet uit. Vrienden zullen er maar mee om moeten gaan. Ik zeg altijd dat ik niet goed tegen drukte kan en dan snel moe wordt (en dan lieg ik niet).
Ik heb iig 1 vriendin die ik, toen het slecht ging, heb verteld dat ik moe word of me slechter voel bij sociaal contact. Die hield me toen ook in de gaten en deed bezorgd, zag het ook idd wel aan me hoe het ging, vroeg 'gaat het wel, wil je naar huis?' Maar dan is zij er dus ook mee bezig en dat vind ik heel lullig. Ik moet gewoon zelf leren om niet over mijn grenzen heen te gaan maar dat vind ik moeilijk.
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik ben inderdaad heel erg bezig met mezelf. Extreem zelfbewust, het is net alsof ik vanuit iemand anders naar mezelf kijk. Ik let precies op wat ik zeg en doe, hoe ik zit, hoe ik eruit zal zien, of ik rood word, enz. Maar ik let ook op anderen. Het enige dat zij aan mij zullen merken is dat ik domme dingen zeg en doe, zoals altijd.quote:
[..]
Als mensen niet merken hoe jij overkomt dan ben je wel heel erg bezig met jezelf in de gaten houden, lijkt me. Dan lijken die sociale happenings me geen pretje, als je zo erg bezig bent met jezelf en hoe je overkomt.
Lijkt me dat sommige mensen echt wel wat aan jou merken hoor.
Hmm. Erg veel "lijken" in mijn tekst.
Edit: Ik bedoel, ik zie de afkeuring/walging in hoe anderen op mij reageren.
Ik heb vaak ook de neiging om juist meer te gaan praten/drukker te worden als ik zenuwachtig ben, omdat ik bang ben dat anderen merken dat ik stil ben, me schaam, op me gaan letten. Maar juist dan wordt het dus erger.
[ Bericht 2% gewijzigd door kuolema op 16-03-2014 23:25:09 ]
Why are you wearing that stupid man suit?
Dat klopt absoluut! Dat gebeurt nu ook regelmatig, denk aan schoonfamilie en vrienden leren kennen, al valt het mee met het er tegenop zien. Denk dat dat ligt aan de ad. Het helpt ook dat iedereen heel tof reageert en ik me welkom voel.quote:
[..]
Ik heb het gevoel dat iedere keer dat jij uit je comfortzone komt, dat dat al winst voor je is!
Dat neemt niet weg dat ik me de laatste tijd vaak voel zoals kuolema beschrijft; een schuldgevoel als ik iets afzeg of dat ik bang ben dat mensen een waardeoordeel hangen aan het afzeggen.
De laatste weken gaat het minder goed hier, ben weer veel meer chaotisch/rommelig in m'n hoofd. Het kost me moeite om normaal te praten, de meest gekke woorden gooi ik door m'n zinnen heen
Van de bedrijfsarts mag ik niet meer uren werken maar moet ik de huidige twee uren per week aanhouden. Daarnaast mag ik wél meewerken aan een huiskamerproject hier in de buurt, daar werd m'n enthousiasme door opgelaaid. De prognose om weer volledig te reïntegreren is van "goed, volledig herstel verwacht" naar "onduidelijk" gegaan. Hierdoor krijg ik weer een soort van vechtdrang ("ik zal je verdomme laten zien wat ik kan, met je onduidelijk!") wat vervolgens weer wordt afgestraft met onwijze spierpijnen. Het is een rare loop op het moment
Tot zover lief dagboek.
Ik kreeg direct een recept mee.quote:
Vraagje. Ik heb deze week een afspraak bij een psychiater. In het geval dat ik AD voorgeschreven krijg, krijg je dan meteen een recept mee of denk ik te simpel?
Tante minthy!! O+
Achtbaan1 is voor mij te intens
Achtbaan1 is voor mij te intens
Ik herken hetquote:
[..]
Ik ben inderdaad heel erg bezig met mezelf. Extreem zelfbewust, het is net alsof ik vanuit iemand anders naar mezelf kijk. Ik let precies op wat ik zeg en doe, hoe ik zit, hoe ik eruit zal zien, of ik rood word, enz. Maar ik let ook op anderen. Het enige dat zij aan mij zullen merken is dat ik domme dingen zeg en doe, zoals altijd.
Het is wel wat minder dan vroeger maar op de middelbare school bijvoorbeeld durfde ik me niet te bewegen Ik ging in de klas zitten en de positie die ik aannam was hoe ik de rest van het uur zat. Dan duurt een blokuur lang hoor Ik kan er nog in terugvallen als ik niet lekker in mn vel zit.Raar eigenlijk dat we dan zo zelfbewust zijn en zo bezig zijn met onszelf maar toch niet doen wat we zelf willen en grenzen aangeven... Zomaar even een filosofische gedachte
