quote:
Op Willems verjaardag ontbraken Koeman en spelers. Triest.
Door: Sjoerd Mossou
22-2-14 - 13:31
quote:
De mensen stonden tot ver achter in de Olympiazaal. Het regende buiten, maar toch scheen er mooi licht door het glas in lood, waardoor er een warme gloed viel over het gezicht van Willem van Hanegem.
De Kromme huilde.
Op zich was dat niet nieuw of verbazingwekkend: Willem is al sinds 1978 (Argentinië, interview Kees Jansma, u weet wel) een beroemd en bedreven huiler. Dus toen de zaal donderdag steeds voller stroomde, en de mensen steeds mooiere dingen zeiden, en toen er buiten een tribune werd onthuld die zijn naam droeg, kon je er donder op zeggen.
Willem van Hanegem ging straks waarachtig snikken.
Er waren oneindig veel verschillende mensen op de verjaardag van Van Hanegem, van Ajacieden tot PSV'ers en van voormalige hooligans tot deftige notabelen. Het was een feestje zonder etiquette en zonder poespas, precies zoals je je dat bij een club als Feyenoord voorstelt.
Toen mevrouw de wethouder sprak, liet er iemand een boer aan de bar. En toen Willem zelf had gesproken, steeg er een klassiek tribunegezang op uit de zaal, alsof Vak S zich roerde in retro-stijl. 'Wil-lem van Hane-gem klap-klap-klap-klap'
Pardoes snotterde De Kromme nog een keer.
Helden mag je gerust kritisch beoordelen in wat ze doen of laten - dat is hard nodig soms - zolang je ze maar niet vergeet te eren en te koesteren. Onthul een standbeeld. Rol een reusachtig spandoek uit. Zing een lied. Vernoem een tribune naar je held, want helden maken een voetbalclub tot wat het is.
Ze geven gezicht aan een abstract soort liefde.
Dat helden soms lastig of ongrijpbaar zijn, is onherroepelijk. Anders dan Johan Cruijff is Van Hanegem een a-politiek fenomeen, maar ook Willem schrijft soms een kritisch stukje, of hij moppert op de televisie.
Kleine kwetsbare mensen worden daar bang van. Ze vertrouwen de held niet. Ze kijken angstig over hun schouder, want wat wil die grootheid precies? Bedreigt hij mijn baan of mijn aanzien?
Heel veel mensen binnen en rond Feyenoord deden hun uiterste best om het feest voor Willem van Hanegem tot een happening te maken - en dat lukte glorieus. Maar onmiskenbaar was ook de aloude verkramping voelbaar.
Calvinistische bangheid is in Nederland nooit helemaal uit te bannen. Altijd woekert er ergens nog wel wat zuur of angst of rancune.
Op de verjaardag van Willem van Hanegem, de Feyenoorder van de Eeuw, was donderdag in de Kuip niet één speler van het huidige Feyenoord aanwezig. Niet ééntje. Zelfs de aanvoerder niet.
En dat was nog niet eens het gekste, want de hoofdtrainer was er ook niet. Ronald Koeman had tussen de training (10.30 uur) en zijn bezoek aan Ajax-Red Bull Salzburg (21.05 uur) blijkbaar geen gelegenheid om even zijn gezicht te laten zien op het grote feest van Willem van Hanegem (15.30 uur).
(De trainer van Feyenoord wilde er een dag later slechts over kwijt dat hij 'een afspraak had' waar hij 'niet onderuit kon'.)
Moet u zich eens voorstellen: pak hem beet Bobby Charlton wordt 80 en er is een groot feest op Old Trafford. Iedereen die je kunt bedenken is er, behalve dan alle spelers van Manchester United en de hoofdtrainer, want die hebben op hun vrije donderdagmiddag wel wat beters te doen.
Oh ja, en ze vergeten ook nog een boeketje bloemen op te sturen.
Niet dat Willem van Hanegem er zelf nou zo enorm mee zat, want die had het over 'de mooiste verjaardag van mijn leven'.
Maar dat er binnen de clubleiding van Feyenoord niemand is die Ronald Koeman en zijn spelers keihard bij de ballen pakt en meesleurt naar de Olympiazaal, zegt veel - en misschien zegt het zelfs wel alles.
Treurig is het.
http://www.ad.nl/ad/nl/55(...)spelers-Triest.dhtml