Depressie & Angst #83:

quote:

Op maandag 27 januari 2014 22:00 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Geen idee is mogelijk. Ben lang heel lang geestelijk de grond in gestampt. Ik scheen lelijk te zijn, homo, achterlijk, kut jong en zo kan ik nog wel eventjes doorgaan. En het ergste is dat na grofweg een jaar of 6 ik het ben gaan geloven. I dunno ergens heel erg diep van binnen weet ik dat het niet zo is. Maar ik durf en wil het niet te geloven. En dat vind ik gewoon het ergste. Ik durf er gewoon stomweg niet in te geloven dat ik goed ben zoals ik ben.`En dat besef doet gewoon elke dag zoveel pijn. Dat is zon grote last voor mij. Dat ik er voor blijf vluchten. En het klinkt zo stom in mijn eigen oren. Heb zelf echt een instelling van mensen moeten me nemen zoals ik ben. Maar ik durf mezelf niet eens te nemen zoals ik ben en die last kan ik niet dragen. En merk de laatste tijd dat ik daar echt aan kapot ga. Ik kan er niet van vluchten. En wat ik ook doe wat ik ook probeer dat besef maakt me gewoon doodsbang van binnen.

Hier herken ik mezelf ook wel in. Al heeft niemand mij ooit lelijk genoemd voor zover ik kan me dat kan herinneren, maar mensen hebben mij wel vaak in niet zulke positieve hokjes gestopt. Ik heb wel al heel mijn leven het gevoel dat ik er niet bij hoor, momenten zoals vroeger op het schoolplein tot nu op de werkvloer. Ik denk eerlijk gezegd ook dat de preoccupatie met mijn uiterlijk een symptoom is van een onderliggend probleem, want er zijn periodes geweest in mijn leven waarbij mijn uiterlijk een veel mindere rol in nam (Bijvoorbeeld: Foto's waar ik een paar jaar geleden tevreden over was, wil ik nu niet meer zien)

Ik kan niet slapen, dus zit ik maar weer even hier. Mn lijf schiet zomaar in de paniekstand

Reactie op de posts in het vorige topic: mijn ondersteuning is ff niet zo in orde. Therapie ging niet door de laatste keer en ben door ziekte/teveel al 2x niet naar yoga geweest (wat mij ook helpt voor spanningen)

Fijn is wel de herkenning in dit topic, kunnen we elkaar steunen.

Mooi al die ervaringen van anderen. We zijn absoluut niet alleen!

Ik ben wel blij met de ondersteuning van AD en het feit dat ik enkele dingen heb geleerd om dingen als piekeren/angst e.d. wat te beteugelen. Anders worden de dagen erg lang en vervelend. .

Meld me hier ook maar eens

Vind de laatste tijd van mezelf dat ik merkwaardig gedrag vertoon. Zonder mezelf heel erg af, zit op plekken waar ik niets te zoeken heb. Dan pak ik bijvoorbeeld doordeweeks de trein van Amsterdam naar een random plek: leeuwarden ofzo..

Heb dan de behoefte om te ontsnappen aan mijn leven, mijn vrienden, mijn huisgenoten, de plekken waar ik dagelijks kom (universiteit, studentenhuis, etc)... In mijn dagelijks leven heb ik al enorm veel stress om de meest kleine dingen. Kan overal uren tegenop zien, en dan gewoon zomaar zonder doel ergens heen, een beetje rondlopen, nadenken over vanalles, geeft me dan heel veel rust. Maar ik doe het de laatste tijd wel erg vaak...

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 18:02 schreef Sheldon. het volgende:
Meld me hier ook maar eens

Vind de laatste tijd van mezelf dat ik merkwaardig gedrag vertoon. Zonder mezelf heel erg af, zit op plekken waar ik niets te zoeken heb. Dan pak ik bijvoorbeeld doordeweeks de trein van Amsterdam naar een random plek: leeuwarden ofzo..

Heb dan de behoefte om te ontsnappen aan mijn leven, mijn vrienden, mijn huisgenoten, de plekken waar ik dagelijks kom (universiteit, studentenhuis, etc)... In mijn dagelijks leven heb ik al enorm veel stress om de meest kleine dingen. Kan overal uren tegenop zien, en dan gewoon zomaar zonder doel ergens heen, een beetje rondlopen, nadenken over vanalles, geeft me dan heel veel rust. Maar ik doe het de laatste tijd wel erg vaak...

Daar is oprecht toch niks mis mee? Juist goed? Zoek de rust op, ontwikkel dat soort punten en echt even ontladen. Dat zijn juist de mogelijkheden om te ontstressen. Straks ontplof je en heb je een burnout bijv.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 18:45 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Daar is oprecht toch niks mis mee? Juist goed? Zoek de rust op, ontwikkel dat soort punten en echt even ontladen. Dat zijn juist de mogelijkheden om te ontstressen. Straks ontplof je en heb je een burnout bijv.

Mee eens.

Ik vertoon het zelfde gedrag in m'n gedachte ( ik zit in Utrecht op school, en wil dan om te studeren eigenlijk wel naar een parkje )

Ik krijg weer een therapeut. Nieuwe aangewezen nadat mijn andere is ontslagen, vanwege bezuinigingen. Nee, de afgelopen 2 maanden zijn geen lolletje geweest. Werk kwijt, bijna huis uit gezet, een vriend die kut doet (waardoor ik me afgewezen en minderwaardig voel, komt door mijn verkutte zelfbeeld), mannen zien waar ik afstand had gedaan omdat ze me pijn deden, maar toch weer random tegen ze aan lopen (=oproeping gevoelens), me weer dat gepeste, onzekere kind voelen die niet geheel geaccepteerd wordt. Terwijl het van de zomer zo goed ging... De motivatie is ook ver te zoeken. Zodra ik in mijn holletje zit, blijf ik daar en ben ik er niet uit te trekken. Doordat ik me zo ongelukkig voel, vind ik het moeilijk shit te relativeren met mijn gedachteschema's, en whatnot. Dus ik game de hele dag door, als ik niet op school zit, om niet aan kutte dingen te denken (vooral het gedoe met die vriend zit me dwars. Dacht dat we normaal weer met elkaar om konden gaan, totdat hij weer een domme move maakte waardoor ik overstuur raakte), maar zodra ik even me-time heb (douchen, in bed liggen) begint het tobben weer.
Geloof weer oprecht dat niemand me leuk vindt, en dat ze maar met me omgaan uit medelijden. Ik moet mezelf er godverdomme eens toe zetten die kutschema's in te vullen, weer te leren relativeren. Om zelf te zien dat ik me maar aanstel, en al het gedoe tijdelijk is en te fixen valt. En als een vriend die me zulke kutgevoelens laat hebben uit mijn leven verdwijnt, is dat eerlijk gezegd ook geen gemis.

Whoow.... had een goeie dag vandaag maar deze avond..

Net voor kerst ging het uit met mijn vriendin. En die heeft sinds zondag dus alweer een ander.
Toen ik het uitmaakt was ze helemaal van slag. En vertelde me dat ze dat niet aan het zien komen en het voor haar kwam als een donderslag bij heldere hemel.

Dus ik hoorde van de week dat ze een ander heeft iemand die ik ook wel aardig ken. Maar ik geloof geruchten niet zo snel. Dus besloot het na te vragen bij haar. En het klopt dus dat geeft ze zelf toe. Maar ze had het heel lang uitgesteld om het echt aan te gaan om mij de tijd te geven over het "ons" heen te komen. En dat ze het al aan het zien komen dat het uit ging en zich er zo dus al op had voorbereid. Daardoor kon ze zich makkelijk snel openstellen voor een ander.

Het cursief onderstreepte ligt het nou aan mij of is dat in strijd met elkaar. Ik heb een half jaar lang slapeloze nachten gehad over hoe ik het haar ging vertellen. Heb me er zo kut over gevoeld. En nu heb ik gewoon echt het idee dat ik ben bedonderd. En dat ze al soort van met die andere kerel liep.

Ben enorm boos en teleurgesteld nu. En voel een hele depressieve bui opkomen. Kzit te huilen en dit was echt het laatste wat ik nu nodig had. Jongens help eens wat moet ik doen?

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 20:09 schreef Raggingbull het volgende:
Whoow.... had een goeie dag vandaag maar deze avond..

Net voor kerst ging het uit met mijn vriendin. En die heeft sinds zondag dus alweer een ander.
Toen ik het uitmaakt was ze helemaal van slag. En vertelde me dat ze dat niet aan het zien komen en het voor haar kwam als een donderslag bij heldere hemel.

Dus ik hoorde van de week dat ze een ander heeft iemand die ik ook wel aardig ken. Maar ik geloof geruchten niet zo snel. Dus besloot het na te vragen bij haar. En het klopt dus dat geeft ze zelf toe. Maar ze had het heel lang uitgesteld om het echt aan te gaan om mij de tijd te geven over het "ons" heen te komen. En dat ze het al aan het zien komen dat het uit ging en zich er zo dus al op had voorbereid. Daardoor kon ze zich makkelijk snel openstellen voor een ander.

Het cursief onderstreepte ligt het nou aan mij of is dat in strijd met elkaar. Ik heb een half jaar lang slapeloze nachten gehad over hoe ik het haar ging vertellen. Heb me er zo kut over gevoeld. En nu heb ik gewoon echt het idee dat ik ben bedonderd. En dat ze al soort van met die andere kerel liep.

Ben enorm boos en teleurgesteld nu. En voel een hele depressieve bui opkomen. Kzit te huilen en dit was echt het laatste wat ik nu nodig had. Jongens help eens wat moet ik doen?

Probeer het iig niet weg te drinken, want dat werkt niet en brengt ook nog eens extra problemen met zich mee.

Je zal dit moeten doorleven, die gevoelens hebben tijd nodig om hun plek te vinden, verwerkt te worden. Daarvoor zal je ze moeten voelen en ervaren. Accepteer dat dit is gebeurd en dat je er niets meer aan kan doen. Het is zoals het is.

Zorg goed voor jezelf, met eten en slapen, en maak ook tijd vrij voor plezier. Maak naast dat ook tijd voor je verdriet. Huil, schreeuw, praat erover. Met jezelf en anderen, niet met haar. Wanneer je er eenmaal klaar voor bent kan je wel naar haar uiten wat dit met je deed en dat het erg pijnlijk is wat ze deed. Verval echter niet in schelden, verwijten en frustraties, want daar word je beiden niet beter van. Mocht je daar toch behoefte aan hebben, dan ben je nog niet klaar voor deze stap. Het is daarom handig om het eerst eens voor jezelf uit te schrijven, zodat je je gedachten kan ordenen en goed kan plaatsen. Later kan je dit eventueel naar haar sturen, of gebruiken om je verhaal te doen.

Wat je ook doet, ik hoop dat je goed voor jezelf zal zijn en wens je sterkte.

Kan 2 dingen zijn Rb. Of ze heeft toen gelogen, of nu (misschien om het minder hard te layen overkomen).

Wat je moet doen? Even uitrazen en weer doorgaan. Hier stoom afblazen. Als ze bewust heeft gelogen, dan is ze de ellende niet waard.

En een beetje laat, maar mooi hoe open je gister bent geweest!

kheb verdomme 6 maanden lang nachten wakker gelegen liggen piekeren over hoe ik het haar zou gaan uitlegge. Heb lopen janken een een klein kind. Krijg net te horen dat ik hier niet boos over mag zijn. Dat zij degene is die boos mag zijn. Omdat ik degene ben die een half jaar de relatie heeft gefacked. Een half jaar gewoon seks met haar heb gehad. Ik heb haar gebruikt dus zij mag boos zijn.

Ik gaf haar die liefde niet en die vond ze bij hem wel. En ik denk direct vreemdgaan. Maar daar zie ik haar niet voor aan. Ik heb met heel veel pijn en moeite de moeite gedaan om het haar te vertellen. Heb er heel veel tijd voor nodig gehad. En ik krijg niet eens een greintje respect voor het de ballen tonen en het haar in het gezicht te zeggen. Kben verdorie gewoon keihard bedonderd waar ik bij heb gestaan. En nu mag ik niet gefrustreerd zijn. Man ik ga ******** kapot.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 20:39 schreef Raggingbull het volgende:
kheb verdomme 6 maanden lang nachten wakker gelegen liggen piekeren over hoe ik het haar zou gaan uitlegge. Heb lopen janken een een klein kind. Krijg net te horen dat ik hier niet boos over mag zijn. Dat zij degene is die boos mag zijn. Omdat ik degene ben die een half jaar de relatie heeft gefacked. Een half jaar gewoon seks met haar heb gehad. Ik heb haar gebruikt dus zij mag boos zijn.

Ik gaf haar die liefde niet en die vond ze bij hem wel. En ik denk direct vreemdgaan. Maar daar zie ik haar niet voor aan. Ik heb met heel veel pijn en moeite de moeite gedaan om het haar te vertellen. Heb er heel veel tijd voor nodig gehad. En ik krijg niet eens een greintje respect voor het de ballen tonen en het haar in het gezicht te zeggen. Kben verdorie gewoon keihard bedonderd waar ik bij heb gestaan. En nu mag ik niet gefrustreerd zijn. Man ik ga ******** kapot.

Jij mag niet? Gast, het is en blijft je eigen leven en je mag toch echt alles wat je zelf wil! Als je uit elkaar zou gaan heb je niet meer de verplichting om elkaar iets te betekenen.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 20:09 schreef Raggingbull het volgende:
Whoow.... had een goeie dag vandaag maar deze avond..

Net voor kerst ging het uit met mijn vriendin. En die heeft sinds zondag dus alweer een ander.
Toen ik het uitmaakt was ze helemaal van slag. En vertelde me dat ze dat niet aan het zien komen en het voor haar kwam als een donderslag bij heldere hemel.

Dus ik hoorde van de week dat ze een ander heeft iemand die ik ook wel aardig ken. Maar ik geloof geruchten niet zo snel. Dus besloot het na te vragen bij haar. En het klopt dus dat geeft ze zelf toe. Maar ze had het heel lang uitgesteld om het echt aan te gaan om mij de tijd te geven over het "ons" heen te komen. En dat ze het al aan het zien komen dat het uit ging en zich er zo dus al op had voorbereid. Daardoor kon ze zich makkelijk snel openstellen voor een ander.

Het cursief onderstreepte ligt het nou aan mij of is dat in strijd met elkaar. Ik heb een half jaar lang slapeloze nachten gehad over hoe ik het haar ging vertellen. Heb me er zo kut over gevoeld. En nu heb ik gewoon echt het idee dat ik ben bedonderd. En dat ze al soort van met die andere kerel liep.

Ben enorm boos en teleurgesteld nu. En voel een hele depressieve bui opkomen. Kzit te huilen en dit was echt het laatste wat ik nu nodig had. Jongens help eens wat moet ik doen?

Het kan toch zijn dat op het moment dat je het uitmaakte het voor haar uit het niets kwam, maar toen ze het ging verwerken ze pas de tekenen zag dat het al een tijdje niet goedging? Je zegt dat het een half jaar duurde voor je een beslissing nam, misschien zag ze pas achteraf dat het niet lekker liep in die 6 maanden.
Ik heb dat zelf ook, dat ik op het moment zelf niet begrijp waarom iets gebeurd, maar achteraf denk "oh ja dat was het".

En ik denk dat ze zich ook groot probeert te houden. Natuurlijk zegt ze dat ze zich kon voorbereiden en dat het meeviel. Ze gaat toch niet tegen je zeggen "ik ben er kapot van en dit is mn rebound!"

Liefde kan je niet sturen. Ze heeft nu een nieuwe liefde of een rebound, maar dat wil niet zeggen dat ze vreemdging. Wanneer was het voor jou acceptabel geweest? Een half jaar na de breuk?

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 20:09 schreef Raggingbull het volgende:
Whoow.... had een goeie dag vandaag maar deze avond..

Net voor kerst ging het uit met mijn vriendin. En die heeft sinds zondag dus alweer een ander.
Toen ik het uitmaakt was ze helemaal van slag. En vertelde me dat ze dat niet aan het zien komen en het voor haar kwam als een donderslag bij heldere hemel.

Dus ik hoorde van de week dat ze een ander heeft iemand die ik ook wel aardig ken. Maar ik geloof geruchten niet zo snel. Dus besloot het na te vragen bij haar. En het klopt dus dat geeft ze zelf toe. Maar ze had het heel lang uitgesteld om het echt aan te gaan om mij de tijd te geven over het "ons" heen te komen. En dat ze het al aan het zien komen dat het uit ging en zich er zo dus al op had voorbereid. Daardoor kon ze zich makkelijk snel openstellen voor een ander.

Het cursief onderstreepte ligt het nou aan mij of is dat in strijd met elkaar. Ik heb een half jaar lang slapeloze nachten gehad over hoe ik het haar ging vertellen. Heb me er zo kut over gevoeld. En nu heb ik gewoon echt het idee dat ik ben bedonderd. En dat ze al soort van met die andere kerel liep.

Ben enorm boos en teleurgesteld nu. En voel een hele depressieve bui opkomen. Kzit te huilen en dit was echt het laatste wat ik nu nodig had. Jongens help eens wat moet ik doen?

Het is vaag en het enige dat je kunt doen om erachter te komen hoe het zit is door het met haar te bespreken. Dat hoeft niet nu meteen maar op een moment dat jij het ziet zitten om een rustig gesprek te voeren zodat alles duidelijk wordt.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 20:30 schreef kvd het volgende:
Kan 2 dingen zijn Rb. Of ze heeft toen gelogen, of nu (misschien om het minder hard te layen overkomen).

Wat je moet doen? Even uitrazen en weer doorgaan. Hier stoom afblazen. Als ze bewust heeft gelogen, dan is ze de ellende niet waard.

En een beetje laat, maar mooi hoe open je gister bent geweest!

Misschien heeft ze nooit gelogen. Het kan zijn dat ze het aan zag komen en zich erop had voorbereid, maar het toch als een klap kwam. Dus een beetje van allebei. Maar toen zat ze in een andere situatie dus verwoordde ze het anders, focuste ze toen meer op de 'slachtoffer' kant (misschien vaag maar ik weet even niet hoe het anders te verwoorden).
Misschien wil ze zich nu niet kwetsbaar opstellen en zegt ze daarom nu dit.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 20:39 schreef Raggingbull het volgende:
kheb verdomme 6 maanden lang nachten wakker gelegen liggen piekeren over hoe ik het haar zou gaan uitlegge. Heb lopen janken een een klein kind. Krijg net te horen dat ik hier niet boos over mag zijn. Dat zij degene is die boos mag zijn. Omdat ik degene ben die een half jaar de relatie heeft gefacked. Een half jaar gewoon seks met haar heb gehad. Ik heb haar gebruikt dus zij mag boos zijn.

Ik gaf haar die liefde niet en die vond ze bij hem wel. En ik denk direct vreemdgaan. Maar daar zie ik haar niet voor aan. Ik heb met heel veel pijn en moeite de moeite gedaan om het haar te vertellen. Heb er heel veel tijd voor nodig gehad. En ik krijg niet eens een greintje respect voor het de ballen tonen en het haar in het gezicht te zeggen. Kben verdorie gewoon keihard bedonderd waar ik bij heb gestaan. En nu mag ik niet gefrustreerd zijn. Man ik ga ******** kapot.

There, there

Probeer je eens in haar te verplaatsen. Zij weet dat jullie een relatie hebben gehad terwijl jij nogal twijfelde en zonder dat zij dat wist (neem ik aan). Dat lijkt mij ook niet fijn om te horen. Zij krijgt het idee dat je deed alsof. Dat is voor haar natuurlijk pijnlijk. Het maakt haar waarschijnlijk onzeker.

Wanneer heb je haar verteld dat je er al zo lang mee zat? Heb je verteld hoe moeilijk het voor jou was, waarom je had gewacht?

Jullie hebben denk ik geen volledig beeld van elkaar. En zijn allebei boos waardoor het moeilijk is om op een rustige manier te communiceren, wat juist handig zou zijn om begrip te kunnen hebben voor elkaars situatie.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 20:54 schreef Elvi het volgende:

[..]

Het kan toch zijn dat op het moment dat je het uitmaakte het voor haar uit het niets kwam, maar toen ze het ging verwerken ze pas de tekenen zag dat het al een tijdje niet goedging? Je zegt dat het een half jaar duurde voor je een beslissing nam, misschien zag ze pas achteraf dat het niet lekker liep in die 6 maanden.
Ik heb dat zelf ook, dat ik op het moment zelf niet begrijp waarom iets gebeurd, maar achteraf denk "oh ja dat was het".

En ik denk dat ze zich ook groot probeert te houden. Natuurlijk zegt ze dat ze zich kon voorbereiden en dat het meeviel. Ze gaat toch niet tegen je zeggen "ik ben er kapot van en dit is mn rebound!"

Liefde kan je niet sturen. Ze heeft nu een nieuwe liefde of een rebound, maar dat wil niet zeggen dat ze vreemdging. Wanneer was het voor jou acceptabel geweest? Een half jaar na de breuk?

Ja dat denk ik dus ook.

Maar hoe kan je het niet aan zien komen en er kapot van zijn. En vervolgens roepen van ja had het wel zien aankomen dus had me er al op voorbereid. Dat klopt toch niet. Ik ben 3 dagen lang non-stop in gesprek geweest met haar. Om het allemaal uit te leggen. Dat ik het heel moeilijk vond. En dat ik haar geen pijn wou doen. En ik niet wist hoe ik het haar zou moeten vertellen etc. Ik bedoel twas een geweldige tijd en ik vond dat ik die ook netjes en respectvol moest afsluiten. En dan krijg je dat soort dingen te horen 5 weken later?

Dat ze het aan zag komen en ze van mij niet de liefde kreeg die ze nodig had EN VAN HEM WEL.
Ik bedoel ligt het dan aan mij dat ik me bedonderd voel? Ben ik dan zo gaar in me bovenkamer. Heb er 3 volle dagen voor uitgetrokken zelfs vrij voor genomen van me werk. Om het haar uit te leggen. Haar alles duidelijk te maken en dan nu dit? Ze weet van al mijn problematiek. Ze weet waar ik het moeilijk mee heb. Hoe kun je dan zo reageren? Kheb er alles aan gedaan het haar uit te leggen. Stel ik me dan echt zo onredelijk op?

Altijd dat praten in een relatie . Als je geen vertrouwen meer hebt in elkaar moet je ermee stoppen, want dat komt nooit meer goed.

Ik heb vandaag een baan aangeboden gekregen . Weet eigenlijk niet zo goed wat ik er mee moet.

Jongens ik ga er maar eens een flinke nacht over slapen. Truste allemaal alvast.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 21:37 schreef Raggingbull het volgende:
Jongens ik ga er maar eens een flinke nacht over slapen. Truste allemaal alvast.

Respect! Ik kan me oprecht bijv. niet meer herinneren dat ik om 21.30 m'n nest ging opzoeken Slapen is duidelijk het beste nu. Je kunt doen en laten wat je wil maar je mag oprecht niks van haar verwachten.

Believe me, ik heb wat maandjes teveel lopen spenderen aan al dat overanalyzeren van een ex-relatie. Niet doen . Verspilde tijd .

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 22:32 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Respect! Ik kan me oprecht bijv. niet meer herinneren dat ik om 21.30 m'n nest ging opzoeken Slapen is duidelijk het beste nu. Je kunt doen en laten wat je wil maar je mag oprecht niks van haar verwachten.

Believe me, ik heb wat maandjes teveel lopen spenderen aan al dat overanalyzeren van een ex-relatie. Niet doen . Verspilde tijd .

Nachtje heerlijk geslapen. Lag er uiteindelijk om 22:15 echt goed in. Drukke dag gehad en kan me er nu ook niet meer druk over maken. We zijn al 5 weken uit elkaar en ze zoekt het maar uit hoor. Heb andere dingen aan me hoofd dan haar nu.

Nog een week wachten....

quote:

Op woensdag 29 januari 2014 16:46 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Nachtje heerlijk geslapen. Lag er uiteindelijk om 22:15 echt goed in. Drukke dag gehad en kan me er nu ook niet meer druk over maken. We zijn al 5 weken uit elkaar en ze zoekt het maar uit hoor. Heb andere dingen aan me hoofd dan haar nu.