Zwangerschap en geboorte deel 1286

Gefeliciteerd Franny!

Ik doe net of ik alle voorgaande pagina's over, besnijdingen, knippen, scheuren, pompen ed niet heb gelezen

GM Wat fijn dat je zus bijdraait
En wat betreft pijn. Ik had tussen de pakweg 8 en 12 weken ook heel erg pijn in mijn stuitje, liep soms net als oma. Precies op het moment dat ik naar de fysio wilde ging het weg. Maar je kunt iig geloon langsgaan.

quote:

Op maandag 27 januari 2014 22:52 schreef mignonne het volgende:

[..]

zin wel, tijd niet erg. Ik ga straks slapen, morgen weer dagdienst en de komende week wordt erg hectisch. Ik wil er met alle liefde voor je naar kijken maar ik kan het niet op heel korte termijn beloven. En ik bedenk me nu ook dat ik chanty nog moet pm'en. Sorry! komt ook!

Komt goed, ik hoef nog niet te bevallen Dus ik wacht rustig af tot je tijd hebt.

Franny gefeliciteerd met je dochterje En nu lekker samen genieten!

quote:

Op maandag 27 januari 2014 23:08 schreef Franny_G het volgende:
Even tussendoor:

Mijn dochter is er! Ze heet Isolde. De bevalling ging supergoed, ik bleef rustig en had veel aan hypnobirthing. Ze was geschat op zes pond maar ze woog ruim zeven. En ik heb 0 hechtingen. .
Ze is zo mooi en lief en ik ben een beetje euforisch. Kan het nog niet helemaal bevatten dat ze er echt is. (tranen van ontroering).

Proficiat Franny, wat een mooie naam voor je dochter!
En wat fijn dat de bevalling zo goed is gegaan!

Gefeliciteerd Franny! Een goede kraamweek gewenst.

_{en het viel wel een beetje mee met de horror toch? ik kijk tenminste niet vervelend terug op mijn bevallingen. En al helemaal niet met horror}

Gefeliciteerd Franny Mooie naam!

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 08:52 schreef debuurvrouw het volgende:
Gefeliciteerd Franny! Een goede kraamweek gewenst.

_{en het viel wel een beetje mee met de horror toch? ik kijk tenminste niet vervelend terug op mijn bevallingen. En al helemaal niet met horror}

Ik denk met name de posts over Somalische vrouwen Knippen, scheuren en hechten is geen horror lijkt me, maar realiteit.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 06:39 schreef DJMomo het volgende:
Franny! Van harte!


Klopt Kim was ik. Missende onderdelen. Doorgescheurde platen. Uiteindelijk wel allemaal goed gekomen.

Hier enorme kut nacht. Liggen en omdraaien doet zoveel pijn. Op en gegeven moment draaide ik me om, en t voelde of Jaap zich in tegengestelde richting nog verder in mijn bekken vast schroefde. Holy fuk. Dat deed echt zo pijn. Nu enorme koppijn van te weinig slaap.

Ook hier een slechte nacht. Kan geen fijne houding vinden en moet elk uur naar de wc om te piesen. Wordt er gek van!

Ik heb mijn eerste bevalling ook niet als vervelend ervaren. Het is keihard werken en ja, pijn zit er ook bij. Maar daar ga ik niet stuk van. Ik kijk uit naar de aankomende bevalling met alle vertrouwen

Hmm. "Pijn zit er ook bij" zou voor mij een enorm understatement zijn geweest. Maar ik kijk er toch ook met een goed gevoel op terug. Bijna met een soort heimwee. Daar heeft de natuur goed voor gezorgd

Goed, ik heb maar even snel over die scheur- en knipverhalen gelezen net Dat komt over 30 weken wel

Franny, gefeliciteerd!! Wat fijn dat het allemaal zo goed is gegaan! Geniet ervan!!

Iemand was 30 weken Hoera!

GM, wat knap dat je het geslacht van je kindje pas bij de geboorte wilt weten! Als je van verrassingen houdt is dat natuurlijk de ultieme verrassing Wij willen het wel van tevoren al weten. Niet alleen omdat het handiger is met kleding kopen, maar omdat ik denk dat het bij ons (en vooral bij mijn vriend) al helpt bij het 'leren kennen' van je kindje. (en ben je vandaag niet precies 11 weken? )

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 02:19 schreef ProjSkippy het volgende:

[..]

Ik durf het bijna niet te zeggen maar: persweeën wegzuchten? Ik kreeg ze al toen ik pas 5 cm ontsluiting had. Er valt weinig weg te zuchten dan. Beetje het idee 'leg je hand op een kokende plaat en laat hem liggen'. Ook niet mogelijk. Ik heb ze 3 uur lang gehad voor ik eindelijk wel officieel mocht gaan persen.

Zoveel vrouwen, zoveel ervaringen. Ik 'moest' tijdens de laatste fase van de ontsluiting ook het persen wegzuchten en toen het hoofdje er bijna was, om inscheuring te voorkomen. En het lukte me, sterker nog, ik vond het juist moeilijk me helemaal aan het persen over te geven (want: deels angst. Ik vond dat het engste stukje van de bevalling). De persfase duurde bij mij dan ook redelijk lang.
Maar 3 uur, is wel erg veel. Oh man, ik heb de herinnering nog vers.. .

Ik heb geen slechte ervaringen met de vacuumpomp trouwens. Ik was door het persen helemaal uitgeput en had een heel snelle en heftige ontsluiting ervoor, de vk zegt dat je dan vaker ziet dat de vrouw helemaal uitgeput is door die ontsluiting om nog goed te persen.
Het was in ieder geval echt een verlossing toen ie er uit was. Alleen de hechtingen van de knip de dagen erna veel last van gehad. Ik hoop dus wel dat er nu zo min mogelijk wordt gehecht.

Van harte met je meisje Franny !

Bevallinghorror vond ik eigenlijk ook wel meevallen in dit topic. Lichamelijk gezien ging mijn eerste bevalling ook best goed tot de geboorte zelf en ik geloof ook wel dat ik dat nog een keer kan, maar...

Van het idee alleen al dat ik in het ziekenhuis moet bevallen, dat ik niet weet hoe degene bij m'n bed, als er iemand is, op mij reageert (hopelijk wel eigen vk, maar word ik compleet medisch enze heeft een andere bevalling, dan niet meer). Ik ben begonnen met inlezen in het schrijven van een bevalplan, maar heb geen idee hoe ik verwachtingen ten aanzien van begeleiding kan opschrijven. Wat is normaal, wanneer is er hulp? De ervaring van de eerste keer zit zo diep ingeprent en het lukt me niet om me ervan te overtuigen dat het heel anders kan. Eigenlijk kom ik nu niet verder dan huilen, maar ik wil die zeer slechte ervaring gebruiken om er deze keer een mooie ervaring van te maken (en ben daarmee bang dat ik daardoor al te hoge verwachtingen heb....complex). Hopelijk nog een beetje duidelijk zo.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 08:58 schreef Spees_Eend het volgende:
Hmm. "Pijn zit er ook bij" zou voor mij een enorm understatement zijn geweest. Maar ik kijk er toch ook met een goed gevoel op terug. Bijna met een soort heimwee. Daar heeft de natuur goed voor gezorgd

ik vind vooral het gevoel dat ik durfde cool. Ik ben niet zo avontuurlijk, beetje keurig en angstig enzo. Maar dat er dus blijkbaar toch ook een soort taaiheid in mijn karakter zit die dúrft over te geven aan pijn, die durft te persen en veel moediger is dan ik ooit gedacht had dát vond ik supercool

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 08:58 schreef Spees_Eend het volgende:
Hmm. "Pijn zit er ook bij" zou voor mij een enorm understatement zijn geweest. Maar ik kijk er toch ook met een goed gevoel op terug. Bijna met een soort heimwee. Daar heeft de natuur goed voor gezorgd

En dat is ook prima, toch? Ieder zijn eigen ervaring, wat Franny terecht stelt. Ik vond het vooral heel krachtig, heel oer ofzo Knop om en gaan, niet nadenken, gewoon laten gebeuren en meegaan. Heeft grappig genoeg ook wel raakvlakken met hypnobirthing: volgens die methode moeten woorden als 'pijn' en 'wee' worden vertaald naar bijvoorbeeld golving. Ik kwam alleen niet helemaal door het boek heen, het is niet mijn ding. Maar een soort vertaalslag heb ik denk ik wel gemaakt.

Ok, na een klein yoghurtje de deur uit en naar het werk fietsen is niet meer zo slim Misselijk ineens, ben maar snel wat gaan eten

Mignonne

Even vraag tussendoor. Klopt het dat die prik (oxytocine?) om placenta los te doen laten nu al standaard na de geboorte vh kind wordt gezet? Dus niet meer even afwachten tot ie vanzelf komt? Zowel thuis als in zh? En wat is het effect van die prik op het opgang komen van borst voeding?

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 09:11 schreef DJMomo het volgende:
Mignonne

Even vraag tussendoor. Klopt het dat die prik (oxytocine?) om placenta los te doen laten nu al standaard na de geboorte vh kind wordt gezet? Dus niet meer even afwachten tot ie vanzelf komt? Zowel thuis als in zh? En wat is het effect van die prik op het opgang komen van borst voeding?

Toevallig nog gevraagd aan de vk, ze doen het bij ons standaard, ook bij een thuisbevalling.
Of het effect heeft op de borstvoeding, geen idee. Kan ik morgen nog even vragen.

O sorry, was voor Mignonne bedoeld.

Geeft niet hoor nz. Alle input welkom.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 09:09 schreef WupWup het volgende:

[..]

En dat is ook prima, toch? Ieder zijn eigen ervaring, wat Franny terecht stelt. Ik vond het vooral heel krachtig, heel oer ofzo Knop om en gaan, niet nadenken, gewoon laten gebeuren en meegaan. Heeft grappig genoeg ook wel raakvlakken met hypnobirthing: volgens die methode moeten woorden als 'pijn' en 'wee' worden vertaald naar bijvoorbeeld golving. Ik kwam alleen niet helemaal door het boek heen, het is niet mijn ding. Maar een soort vertaalslag heb ik denk ik wel gemaakt.

Dat is zeker prima, mooi zelfs. Ik vind het echt knap als iemand die vertaalslag kan maken trouwens die jij noemt. Ik denk oprecht dat ik dat écht niet zou hebben gekund. Al is er nooit paniek o.i.d. geweest. Het lijkt me wel fijn als je het wel kunt.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 09:15 schreef Spees_Eend het volgende:

[..]

Dat is zeker prima, mooi zelfs. Ik vind het echt knap als iemand die vertaalslag kan maken trouwens die jij noemt. Ik denk oprecht dat ik dat écht niet zou hebben gekund. Al is er nooit paniek o.i.d. geweest. Het lijkt me wel fijn als je het wel kunt.

En als dat niet lukt, is het zo fijn, nee nódig, om iemand bij je te hebben om je te steunen. Of dat nou je man, verloskundige, zus, moeder, doula of de schoonmaakster is. Iemand die bij je gaat zitten en je overtuigen kan dat het goedkomt. Los van eventuele ingrepen, zoals pijnstilling.

Een prik met oxytocine is niet standaard in de thuissituatie. In het ziekenhuis wel. Effect op borstvoeding wordt in bepaalde kringen genoemd, maar is niet te staven. Halfwaardetijd is zo'n drie minuten, met een half uur is de synthetische oxytocine uit je systeem.

Franny, gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter! Veel geluk samen!

Hmm, ik ben wel geknipt maar ik heb eigenlijk nooit het idee gekregen dat er foetale nood was. J. was wel een sterrenkijker, wat de bevalling wel bemoeilijkte en er moest ook flink hard mee gedrukt worden op mijn buik maar kan me niet herinneren dat er gemeld is dat ze het moeilijk kreeg ofzo. Nu ik dit hier zo lees ga ik bijna denken dat ik iets gemist heb ofzo . Misschien toch nog maar eens mijn bevallingsverslag opvragen..

Knip niks van gevoeld trouwens, verdoving ook niet gemerkt. Achteraf nog wel flink last van gehad maar ook dat gaat weer over.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 08:58 schreef Spees_Eend het volgende:
Hmm. "Pijn zit er ook bij" zou voor mij een enorm understatement zijn geweest. Maar ik kijk er toch ook met een goed gevoel op terug. Bijna met een soort heimwee. Daar heeft de natuur goed voor gezorgd

Dit is precies hoe ik het ook ervaar. De bevalling was voor mij eigenlijk alleen maar een aaneenschakeling van vreselijke pijn, op dat moment vond ik er helemaal niets "mooi" aan. Als ik er nu aan terug denk kan ik alleen maar denken aan hoe mooi en bijzonder het was en hoe graag ik het nog eens wil meemaken. Terwijl ik écht nog wel weet hoeveel pijn ik heb gehad, ik kan het me gewoon niet meer voorstellen.

Oxytocine hier volgens mij wel direct na de geboorte gehad. Er is in ieder geval iets door mijn infuus gespoten waarvan me verder helemaal niet verteld is dat ze dat gingen geven of wat het was en volgens mij is dat de oxytocine geweest. Niet echt netjes achteraf maar op dat moment kon het me geen reet schelen, ik was alleen maar zo vreselijk opgelucht dat het voorbij was. Placenta flubberde er zo achteraan gelukkig, geen idee hoe dat was geweest zonder medicatie. Heeft hier geen invloed gehad op de bv, dat is heel soepel verlopen bij mij.

Ik heb me er ook aan overgegeven eigenlijk, ook al lukte die uitdrijving op het laatst niet.

Ik vind het jammer te zien hoe druk sommige dames zich maken. Jullie kunnen er ook niks aan doen, maar het is gewoon zonde, verspilde negatieve energie. Je kunt niet alles plannen, niet alles overzien of onder controle hebben hoe het gaat gebeuren. Je inlezen in alles wat wel niet mis kan gaan tijdens een bevalling werkt misschien ook niet echt bevorderlijk.

Natuurlijk zeg ik dit wel makkelijk zo, ik kan me zelf bv ook van tevoren druk maken om dingen die me niks opleveren behalve een hoop stress, maar ik vind het echt jammer om te lezen hier hoe druk men zich kan maken.

En dat bedoel ik niet gemeen of om iemand voor het hoofd te stoten.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 09:29 schreef L0t.. het volgende:
Franny, gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter! Veel geluk samen!

Hmm, ik ben wel geknipt maar ik heb eigenlijk nooit het idee gekregen dat er foetale nood was.

Knip niks van gevoeld trouwens, verdoving ook niet gemerkt. Achteraf nog wel flink last van gehad maar ook dat gaat weer over.

[..]

Dit is precies hoe ik het ook ervaar. De bevalling was voor mij eigenlijk alleen maar een aaneenschakeling van vreselijke pijn, op dat moment vond ik er helemaal niets "mooi" aan. Als ik er nu aan terug denk kan ik alleen maar denken aan hoe mooi en bijzonder het was en hoe graag ik het nog eens wil meemaken. Terwijl ik écht nog wel weet hoeveel pijn ik heb gehad, ik kan het me gewoon niet meer voorstellen.

Oxytocine hier volgens mij wel direct na de geboorte gehad. Er is in ieder geval iets door mijn infuus gespoten waarvan me verder helemaal niet verteld is dat ze dat gingen geven of wat het was en volgens mij is dat de oxytocine geweest. Niet echt netjes achteraf maar op dat moment kon het me geen reet schelen, ik was alleen maar zo vreselijk opgelucht dat het voorbij was. Placenta flubberde er zo achteraan gelukkig, geen idee hoe dat was geweest zonder medicatie. Heeft hier geen invloed gehad op de bv, dat is heel soepel verlopen bij mij.

Wij hadden best een vergelijkbare bevalling he? Dat dikgedrukte heb ik ook wel een beetje ja. Bij mij was er net (4 x ) zo'n krasje op zijn hoofd gezet om zuurstofgehalte te bepalen en dat was helemaal perfect. Toch mocht ik daarna nog maar best kort persen voordat ze al een schaar tevoorschijn haalde. Het was een beetje een nerveuze artsassistent die dat deed, vraag me inmiddels wel af of dat ermee te maken heeft gehad. Zeker omdat ik achteraf hoorde dat een knip in het ziekenhuis veel vaker wordt gezet dan nodig.