OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
en dat het zo snel gaat.quote:Op maandag 20 januari 2014 23:08 schreef Sjeen het volgende:
Het gevoel als je je dochter glunderend van trots een medaille in ontvangst ziet nemen omdat ze net samen met haar volleybalteam de poule gewonnen heeft, onbeschrijfelijk
Het cliché kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen is overigens nog best waar. En dat had ik me eigenlijk helemaal niet zo gerealiseerd voor ik zwanger werd.
mijn oudste hoeft na deze klas er nog maar twee en dan is de middelbare school af. (hij moet nog wel even over 
dat is op zich niet mijn zorg maar nou ja, het is wel weer even alle zeilen bij ofzo) En de interactie tussen mijn jongens. Waar ik foto's heb van een vakantie 10 jaar geleden omdat ze twee weken als een soort kluwen overal hebben liggen stoeien/vechten
dat ik in een vlaag van pissed een foto maakte 'zodat ik niet later romantisch terug zou denken aan hoe leuk het toen was' 
Nu zijn ze elkaars vertrouwenspersoon kwam ik achter.
Middelste trok eerst meer naar jongste en nu weer meer naar oudste.
Zoals ik gister in het wachten op topic zei: de grote zorgen bij grote kinderen. Over voorlichting, of het opdringerig is om condooms te kopen zodra ze beginnen met daten, wat vind ik eigenlijk van daten. Of blijven slapen of uitgaan of..... En hoe krijg ik mijn kind zover dat ie over twee jaar op zichzelf kan wonen of zal dat ook vanzelf gaan, net als de rest....
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
De eerste tegenvaller was de allesoverheersende vermoeidheid tijdens de zwangerschap (vanaf het 2e trimester, daar waar in het boekje stond dat je vanaf nu meer energie zou krijgen). Gelukkig werd dit gecompenseerd dat dat na de bevalling in 2 seconden over was. Heb me nog nooit zo fit gevoeld als in de kraamweek en de eerste 2 maanden daarna! (ondanks gebroken nachten enzo).
Moedergevoel was er niet direct, maar dat je goed voor haar gaat zorgen ging wel meteen goed.
Nu nog steeds (na 18 mnd) is dat heel dubbel. Ik vind haar het liefste kind ter wereld. Zorg graag voor haar en ben trots op haar. Maar kan ook prima een weekendje (en een week zou ook prima gaan) weg en dan mis ik haar geen seconde. Dan vergeet ik zelfs wel eens dat ik moeder ben.
Verder vond ik een baby veeel leuker dan ik had gedacht. (Heb eerder nooit warme gevoelens gehad bij kinderen jonger dan een jaar of 7, maar die vond ik dan ook weer wel zo leuk dat ik dacht ach ja, die eerste tijd komen we vast wel door)..Maar een eigen kind is vanaf nul al heel erg leuk!
Moedergevoel was er niet direct, maar dat je goed voor haar gaat zorgen ging wel meteen goed.
Nu nog steeds (na 18 mnd) is dat heel dubbel. Ik vind haar het liefste kind ter wereld. Zorg graag voor haar en ben trots op haar. Maar kan ook prima een weekendje (en een week zou ook prima gaan) weg en dan mis ik haar geen seconde. Dan vergeet ik zelfs wel eens dat ik moeder ben.
Verder vond ik een baby veeel leuker dan ik had gedacht. (Heb eerder nooit warme gevoelens gehad bij kinderen jonger dan een jaar of 7, maar die vond ik dan ook weer wel zo leuk dat ik dacht ach ja, die eerste tijd komen we vast wel door)..Maar een eigen kind is vanaf nul al heel erg leuk!
Ja, onze oudste kunnen we echt overal mee naartoe nemen. Als baby al. Maar de jongste is snel overprikkeld en raakt heel erg overstuur bij te veel lawaai, we kunnen hem echt niet mee nemen naar een simpele familieverjaardag. Helaas.quote:Op dinsdag 21 januari 2014 08:06 schreef ohnee het volgende:
[..]
En L_E, je hebt wel gelijk hoor, ik heb makkelijke kinderen die rustig 3!! uur blijven zitten in een restaurant.
Vroeger dacht ik een beetje dat het maar net is wat je je kind aanwent, nu denk ik dat het meer in karakter zit dan iets anders.
Oja, daar heb ik me ook schromelijk in vergist inderdaad, in hoeverre het mogelijk is een éénjarige op te voeden 
Basale dingen wel, zoals niet slaan, niet gooien met eten, niet krijsen. Maar dingen als 'langdurig stil zitten' kan je een kind van anderhalf echt niet leren, ook niet als je heel consequent bent. Althans, mij lukt het niet 
Ik ben er inmiddels achter dat het vaak zinvoller is om de situatie op je kind aan te passen dan andersom.
Het gevoel "deze is van mij" duurde bij mij ook een tijd. Eigenlijk is het iets wat nog steeds elke dag (hij is nu bijna 2) een beetje groeit. Ik vond de eerste maanden psychisch echt zwaar, veel gehuild en veel met mezelf bezig, terwijl ik een enorm lief en makkelijk kind had. Nu ik beter in mijn vel zit heb ik pas echt de ruimte om met volle teugen van mijn kind te genieten. Deels daarmee samenhangend heb ik de impact van het krijgen van een kind op je relatie ook fors onderschat
De mooie dingen: ik kan nog steeds niet uit over het wonder dat ik gewoon een kind heb. Dat mijn lijf hem zelf gemaakt heeft, zelf gevoed heeft. Dat ik blijkbaar precies wist hoe dat moest, zonder dat ik me daarvan bewust was. De eindeloze trots die ik kan voelen dat dat prachtige, pure mannetje MIJN kind is en dat voor altijd blijft
Hoe tof het is om je dagelijks leven te delen met je kind. Hoe ik kan genieten van samen fietsen, van knuffelen, van onze gesprekjes. Hoe ik elke dag wel weer even verbaasd ben over wat hij snapt, weet en begrijpt. Kan delen in zijn verwondering, in hoe hij de wereld waarneemt en hoe hij steeds maar weer nieuwe dingen leert. Vanochtend smeerde hij zijn been in met crème en was helemaal verrukt dat de crème de vorm had van een boom Dan hoop ik met heel mijn hart dat hij nog heel lang in staat is het mooie in kleine dingen te zien.
Wat het hebben van een kind losmaakt in de mensen om me heen. Ik vind het bijzonder om te zien hoeveel mijn ouders van hem houden en betrokken bij hem zijn. En hoe ze mij serieus nemen in mijn rol als moeder, zich daarin naar mij schikken en me helpen mijn kind op te voeden zoals ik het voor ogen heb. Dat ik nog wel hun kind ben, maar ook iemands moeder. Hele bijzondere dynamiek vind ik dat.
Basale dingen wel, zoals niet slaan, niet gooien met eten, niet krijsen. Maar dingen als 'langdurig stil zitten' kan je een kind van anderhalf echt niet leren, ook niet als je heel consequent bent. Althans, mij lukt het niet Ik ben er inmiddels achter dat het vaak zinvoller is om de situatie op je kind aan te passen dan andersom. Het gevoel "deze is van mij" duurde bij mij ook een tijd. Eigenlijk is het iets wat nog steeds elke dag (hij is nu bijna 2) een beetje groeit. Ik vond de eerste maanden psychisch echt zwaar, veel gehuild en veel met mezelf bezig, terwijl ik een enorm lief en makkelijk kind had. Nu ik beter in mijn vel zit heb ik pas echt de ruimte om met volle teugen van mijn kind te genieten. Deels daarmee samenhangend heb ik de impact van het krijgen van een kind op je relatie ook fors onderschat
De mooie dingen: ik kan nog steeds niet uit over het wonder dat ik gewoon een kind heb. Dat mijn lijf hem zelf gemaakt heeft, zelf gevoed heeft. Dat ik blijkbaar precies wist hoe dat moest, zonder dat ik me daarvan bewust was. De eindeloze trots die ik kan voelen dat dat prachtige, pure mannetje MIJN kind is en dat voor altijd blijft
Hoe tof het is om je dagelijks leven te delen met je kind. Hoe ik kan genieten van samen fietsen, van knuffelen, van onze gesprekjes. Hoe ik elke dag wel weer even verbaasd ben over wat hij snapt, weet en begrijpt. Kan delen in zijn verwondering, in hoe hij de wereld waarneemt en hoe hij steeds maar weer nieuwe dingen leert. Vanochtend smeerde hij zijn been in met crème en was helemaal verrukt dat de crème de vorm had van een boom
Dan hoop ik met heel mijn hart dat hij nog heel lang in staat is het mooie in kleine dingen te zien. Wat het hebben van een kind losmaakt in de mensen om me heen. Ik vind het bijzonder om te zien hoeveel mijn ouders van hem houden en betrokken bij hem zijn. En hoe ze mij serieus nemen in mijn rol als moeder, zich daarin naar mij schikken en me helpen mijn kind op te voeden zoals ik het voor ogen heb. Dat ik nog wel hun kind ben, maar ook iemands moeder. Hele bijzondere dynamiek vind ik dat.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Wat ik nog het meest bijzonder vond is dat ik werkelijk uit elkaar klapte van trots toen mijn kind van 13 maanden op het kdv een appelflap had gemaakt.
Ik dacht écht niet dat ik, nuchter als ik ben, zo'n weekdier zou worden als ouder. En al het nare nieuws over kinderen en dieren niet meer trek.
En dat de clichés 'je wereld staat op z'n kop', 'je leven gaat nooit meer hetzelfde zijn' en 'ze worden zo snel groot' echt waar zijn.
Ik dacht écht niet dat ik, nuchter als ik ben, zo'n weekdier zou worden als ouder. En al het nare nieuws over kinderen en dieren niet meer trek.
En dat de clichés 'je wereld staat op z'n kop', 'je leven gaat nooit meer hetzelfde zijn' en 'ze worden zo snel groot' echt waar zijn.
Ik vind "Ze worden zo snel groot" zeker waar, maar wat ik de grootste schok vind is dat je eigen leven ook ineens veel sneller gaat. Ik vind het soms zelfs beangstigend hoe snel.
Je blik op alles wordt anders, wat dat betreft is de impact van een kind enorm. De zwangerschap, bevalling en de lichamelijk gevolgen bijvoorbeeld, als ik dat van tevoren had geweten had ik er enorm tegenop gezien maar op de een of andere manier kun je dat (op wat dipmomenten na) ineens prima hebben. Ik voel me echt een sterkere vrouw nu ik moeder ben. Terwijl ik niet meer in een kermisattractie kan zonder er kokhalzend uit te komen.
En de liefde moest bij mij ook groeien maar dat gevoel dat je iemand op wil vreten, dat gevoel wat je misschien bij je vriend/vriendin, kat of nichtje ook wel eens hebt, dat blijkt met een kind nog 100.000 keer zo groot te kunnen zijn en is eigenlijk het beste gevoel ooit Vooral als je kind jou ook op wil eten, zich laat troosten, stralend naar je toe komt.
Buurvrouw, hoe je beschrijft dat je zoons met elkaar omgaan en hoe ze zich ontwikkelen vind ik supermooi! Ik zou denk ik gaan huilen als blijkt dat ze hun geheimen met elkaar delen.
En Clubsoda, ik kan me helemaal vinden in je post
Je blik op alles wordt anders, wat dat betreft is de impact van een kind enorm. De zwangerschap, bevalling en de lichamelijk gevolgen bijvoorbeeld, als ik dat van tevoren had geweten had ik er enorm tegenop gezien maar op de een of andere manier kun je dat (op wat dipmomenten na) ineens prima hebben. Ik voel me echt een sterkere vrouw nu ik moeder ben. Terwijl ik niet meer in een kermisattractie kan zonder er kokhalzend uit te komen.
En de liefde moest bij mij ook groeien maar dat gevoel dat je iemand op wil vreten, dat gevoel wat je misschien bij je vriend/vriendin, kat of nichtje ook wel eens hebt, dat blijkt met een kind nog 100.000 keer zo groot te kunnen zijn en is eigenlijk het beste gevoel ooit
Vooral als je kind jou ook op wil eten, zich laat troosten, stralend naar je toe komt.Buurvrouw, hoe je beschrijft dat je zoons met elkaar omgaan en hoe ze zich ontwikkelen vind ik supermooi! Ik zou denk ik gaan huilen als blijkt dat ze hun geheimen met elkaar delen.
En Clubsoda, ik kan me helemaal vinden in je post
Hoe jullie de liefde en vertedering naar je kind omschrijving vind ik zo mooi krijg er een beetje tranen van soms Ik hoop dat ik dat ook zo zal ervaren als m'n baby er eenmaal is 
krijg er een beetje tranen van soms Ik hoop dat ik dat ook zo zal ervaren als m'n baby er eenmaal is
Ik heb dat nog steeds. Ook met die grote bullen nog. Dat je in die puber nog de peuter ziet die hij ooit was maar ook de volwassene die hij gaat worden. Mooi man.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Wat grappig dat je dat schrijft van die kermisattractie Suiker! Ik heb echt hoogtevrees sinds ik M heb, dat was me daarvoor volkomen vreemd. Ik heb vorig jaar in een reuzenrad gezeten en heb me achter mijn handen verstopt en kwam er bibberend uit 
Terwijl ik altijd een bomen- en bergbeklimmer was.
Ik ben ook echt een weekdier geworden en trek zelfs geweld in films echt slecht. Het hoeft niet eens echt gebeurd te zijn, maar de gedachte dat een mens een ander mens iets akeligs aandoet en dat ook iemands kind is Ik heb mijn lief ook echt uit moeten leggen waarom ik films als the Hunger games en Fight Club niet wil zien, die begrijpt daar helemaal niets van 
[ Bericht 0% gewijzigd door Clubsoda op 21-01-2014 14:21:18 ]
Terwijl ik altijd een bomen- en bergbeklimmer was. Ik ben ook echt een weekdier geworden en trek zelfs geweld in films echt slecht. Het hoeft niet eens echt gebeurd te zijn, maar de gedachte dat een mens een ander mens iets akeligs aandoet en dat ook iemands kind is
Ik heb mijn lief ook echt uit moeten leggen waarom ik films als the Hunger games en Fight Club niet wil zien, die begrijpt daar helemaal niets van [ Bericht 0% gewijzigd door Clubsoda op 21-01-2014 14:21:18 ]
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ik lust geen cola meer sinds ik zwanger ben geweest, vroeger liters cola gedronken, vond het heerlijk. In mijn zwangerschap vond ik het ineens goor en dat is altijd gebleven.
Grappig hoe dingen zo kunnen veranderen door zwangerschap/moederschap, dingen waar je daarvoor geen problemen mee had en daarna ineens wel.
Grappig hoe dingen zo kunnen veranderen door zwangerschap/moederschap, dingen waar je daarvoor geen problemen mee had en daarna ineens wel.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik dacht voorheen altijd dat ik een hele relaxte, gemakkelijke mama zou worden, die haar kind gemakkelijk uit logeren zou doen en die graag wel een flink aantal uren zou willen blijven werken. En mijn vriend en ik zouden zeer zeker ook heel veel leuke dingen samen blijven doen, uitgaan, uit eten, weekendje weg, misschien wel een weekje wintersport?
Ja, dus niet Ik ben het liefste daar waar zij is. Of kom er toch weer thuis om te slapen, zodat ik haar de volgende dag, of liever nog in de nacht als ze bij ons komt liggen, weer kan zien en voelen en ruiken Ik wil zo min mogelijk missen van wat zij in haar leven meemaakt.
Ik heb niet het gevoel dat ik er iets aan mis. Ja, soms zou ik iets wel willen, maar niet zo graag dat ik haar ervoor wil missen. Gelukkig wil ze zelf ook niet zonder ons, want dat loslaten zou dan toch moeten, natuurlijk.
Ja, dus niet
Ik ben het liefste daar waar zij is. Of kom er toch weer thuis om te slapen, zodat ik haar de volgende dag, of liever nog in de nacht als ze bij ons komt liggen, weer kan zien en voelen en ruiken Ik wil zo min mogelijk missen van wat zij in haar leven meemaakt.Ik heb niet het gevoel dat ik er iets aan mis. Ja, soms zou ik iets wel willen, maar niet zo graag dat ik haar ervoor wil missen. Gelukkig wil ze zelf ook niet zonder ons, want dat loslaten zou dan toch moeten, natuurlijk.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Wat mij verbaast is het oergevoel wat loskomt als je voor je kind opkomt.
en dat beschermende dit is mijn kind blijf er vanaf.
en dat beschermende dit is mijn kind blijf er vanaf.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Dat. Precies. Op die week wintersport na dan, zonder kind op vakantie gaan leek me vooraf al niksquote:
Ik dacht voorheen altijd dat ik een hele relaxte, gemakkelijke mama zou worden, die haar kind gemakkelijk uit logeren zou doen en die graag wel een flink aantal uren zou willen blijven werken. En mijn vriend en ik zouden zeer zeker ook heel veel leuke dingen samen blijven doen, uitgaan, uit eten, weekendje weg, misschien wel een weekje wintersport?
Ja, dus niet
Ik heb niet het gevoel dat ik er iets aan mis. Ja, soms zou ik iets wel willen, maar niet zo graag dat ik haar ervoor wil missen.
Maar relaxed en makkelijk ben ik wel. Maar mét hem.
Ik vind mezelf ook relaxt en gemakkelijk, maar daar denken andere mensen anders overquote:
[..]
Dat. Precies. Op die week wintersport na dan, zonder kind op vakantie gaan leek me vooraf al niks
Maar relaxed en makkelijk ben ik wel. Maar mét hem.
Wat me dan overigens weer voor geen meter boeit.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
quote:
Ik heb dat nog steeds. Ook met die grote bullen nog. Dat je in die puber nog de peuter ziet die hij ooit was maar ook de volwassene die hij gaat worden. Mooi man.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Weet je, ik ben reuzetrots op alles wat ze leert, op welk moment ze het ook leert. Die ontwikkeling van baby tot nu kleuter is al zo geweldig. Wat interesseert het mij nou of ze snel of langzaam is? Ik vind het geweldig dat ze ontwikkelt en groot wordt. Het maakt ook dat ik uitkijk naar de toekomst, waar ze weer groter wordt en weer andere dingen leert. Een schoolkind met een onderbouwde mening over dingen, bijvoorbeeld.quote:Op maandag 20 januari 2014 15:12 schreef Stormqueen het volgende:
[..]
Ik zou dat ook doen
Ach, dat compenseert dan mijn vriendin weer die dagelijks wel iets weet te vinden waar haar kind veeeeeel beter in is dan andere kinderen en daardoor weer een moment heeft om over andere kindertjes te klagen.
En waar ik zo ontzettend graag een baby wilde en me afvroeg of ik het wel leuk zou vinden als die baby groter is, zo geniet ik telkens een beetje meer juist. Ze worden alleen maar leuker hoe groter ze worden, al kon ik me daar in het begin niets bij voorstellen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
ik heb ook totaal geen moeite met trotse ouders Ik kan me heel goed voorstellen dat dat het beste is van de hele wereld, zo'n eigen kind.
Ik heb wèl een beetje moeite met ouders die zo trots zijn op hun eigen spruit dat ze daardoor andere kindertjes af gaan zitten branden
Ik kan me heel goed voorstellen dat dat het beste is van de hele wereld, zo'n eigen kind.Ik heb wèl een beetje moeite met ouders die zo trots zijn op hun eigen spruit dat ze daardoor andere kindertjes af gaan zitten branden
disclaimer
Dat is ook zo'n mooi cliché dat voor mij waarheid blijkt te zijnquote:
Ze worden alleen maar leuker hoe groter ze worden
O ja, dat snap ik niet. Sowieso, andere kindjes afbranden? Why?quote:
ik heb ook totaal geen moeite met trotse ouders
Ik heb wèl een beetje moeite met ouders die zo trots zijn op hun eigen spruit dat ze daardoor andere kindertjes af gaan zitten branden
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
zodat je nog eens extra kan benadrukken hoe lief / goed die van jou wel niet is denk ik. Alleen zeggen "mijn Pietje loopt al zo goed" klinkt wellicht minder imposant dan "Alle kindjes van zijn leeftijd lopen zo slecht, maar Pietje loopt veel beter!"quote:
[..]
O ja, dat snap ik niet. Sowieso, andere kindjes afbranden? Why?
disclaimer
Ja, dat zal misschien wel zo werken bij sommige mensen. Jammer vind ik dat.quote:
[..]
zodat je nog eens extra kan benadrukken hoe lief / goed die van jou wel niet is denk ik. Alleen zeggen "mijn Pietje loopt al zo goed" klinkt wellicht minder imposant dan "Alle kindjes van zijn leeftijd lopen zo slecht, maar Pietje loopt veel beter!"
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ook zonder afbranden kunnen trotse ouders heeeeeeeel irritant zijn hoor.
Ik heb een vriend die zo heel erg de 'perfect dad' uit gaat lopen hangen als ze bij ons zijn om zo te etaleren hoe goed hij, en zijn dochters uiteraard, het wel niet doen.
En ja, heel leuk hoor, ik was ook apetrots op het eerste woordje van mijn kind, maar ik kon tenminste nog wel inzien dat dat voor ons heel bijzonder was, maar voor een ander al een heel stuk minder.
Continue ook je kind van die dingen vragen om dan zo met het antwoord te laten zien hoe knap ze wel niet is. 'Ehm A... in welke straat wonen wij ook al weer?' etc. etc. Pffffff...
Ik heb een vriend die zo heel erg de 'perfect dad' uit gaat lopen hangen als ze bij ons zijn om zo te etaleren hoe goed hij, en zijn dochters uiteraard, het wel niet doen.
En ja, heel leuk hoor, ik was ook apetrots op het eerste woordje van mijn kind, maar ik kon tenminste nog wel inzien dat dat voor ons heel bijzonder was, maar voor een ander al een heel stuk minder.
Continue ook je kind van die dingen vragen om dan zo met het antwoord te laten zien hoe knap ze wel niet is. 'Ehm A... in welke straat wonen wij ook al weer?' etc. etc. Pffffff...
***
Ja, die is er nietquote:
True. Maar goed, dit is een beetje afdwalen, sorry. Bring on tha wisdom
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
O, over eerste woordjes: ik was zo blij, gelukkig en trots toen ze 'mama' zei 
Nu zou ik wel eens willen dat ze dat woordje nooit had leren zeggen. Er zijn echt van die dagen dat ze letterlijk iedere zin/vraag begint met "mama,.....". Stapelgek word ik er soms van.
Nu zou ik wel eens willen dat ze dat woordje nooit had leren zeggen. Er zijn echt van die dagen dat ze letterlijk iedere zin/vraag begint met "mama,.....". Stapelgek word ik er soms van.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
|
|
