Schizoïde persoonlijkheidsstoornisquote:Paranoïde persoonlijkheidsstoornis (PPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een paranoïde persoonlijkheidsstoornis zijn wantrouwend. Ze hebben een vastomlijnde manier van denken en handleen op basis van achterdochtige ideeën over anderen. Ze zijn ervan overtuigd dat hun visie op de wereld de juiste is en voelen zich bedreigd als anderen het anders zien. Ze zijn vaak koppig, ook als hun standpunt onjuist is. Dit kan soms op een waanidee lijken.
Verder voelen zij zich vaak kwetsbaar. Dit roept angst op. Die angst proberen ze te verminderen door te zoeken naar een oorzaak buiten zichzelf. De dreiging die zij voelen zetten zij om in woede om hun angst te verminderen.
Schizotypische persoonlijkheidsstoornisquote:De schizoïde persoonlijkheidsstoornis (SPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis gedragen zich afstandelijk en hebben moeite om emoties te uiten. Ze leggen moeilijk contact en zijn vaak verlegen, teruggetrokken en stil. Ook doen zij veel dingen alleen en wonen vaak alleen.
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis halen weinig plezier uit activiteiten. Soms compenseren ze een gebrek aan contact met een rijke fantasiewereld. Over het algemeen is er geen sprake van verlies van contact met de werkelijkheid.
.quote:De schizotypische persoonlijkheidsstoornis (STPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis gedragen zich in de ogen van anderen vaak bizar. Abnormale oogbewegingen en motorisch disfunctioneren zijn kenmerkend. Zij voelen zich ongemakkelijk in aanwezigheid van anderen en zijn wantrouwend. Zij hebben merkwaardige ideeën en overtuigingen.
Borderline persoonlijkheidsstoornisquote:De antisociale persoonlijkheidsstoornis is een persoonlijkheidsstoornis met als belangrijkste kenmerk instabiliteit in denken, voelen en gedrag.
Hierdoor kan iemand stemmingswisselingen krijgen, instabiele relaties met anderen hebben, zich impulsief en antisociaal gedragen en snelle behoeftenbevrediging najagen.
De antisociale persoonlijkheidsstoornis (ASP) is één van de 10 persoonlijkheidsstoornissen en hoort tot de Cluster B persoonlijkheidsstoornissen.
Theatrale persoonlijkheidsstoornisquote:Borderline persoonlijkheidsstoornis (kortweg: borderline) kenmerkt zich door sterke wisselingen in stemmingen, gedachten en gedrag.
Mensen met borderline zijn enorm impulsief, denken vaak zwart-wit, reageren extreem. Relaties zijn moeilijk te onderhouden, en wisselen ook sterk.
Er worden geen verschillende typen borderline persoonlijkheidsstoornissen onderscheiden.
Mensen met borderline kunnen echter wel verschillen in de mate waarin ze bepaald gedrag vertonen (zoals extraversie, neuroticisme).
Narcistische persoonlijkheidsstoornisquote:Mensen met een theatrale persoonlijkheidsstoornis vallen op door hun kleurrijk, extravert en dramatisch gedrag. Het zijn zeer emotionele mensen, die moeite hebben om lange diepgaande relaties aan te gaan. Zij staan graag in het middelpunt van de belangstelling. Ook hebben ze de neiging om door middel van uiterlijk vertoon te verleiden of de aandacht op te eisen.
Vragen om aandacht is het centrale thema van deze ziekte. Wanneer een lijder aan de stoornis niet in het middelpunt van de belangstelling staat, voelt hij zich al gauw ongemakkelijk. Hij gaat dan opvallend of seksueel uitdagend gedrag vertonen. Zijn gevoelsuitingen maken een oppervlakkige indruk, maar worden op een hoogdravende manier gebracht. Door vage bewoordingen en overdrijvingen doet de patiënt zich interessanter voor dan hij in feite is. Hij kan makkelijk in huilen uitbarsten of kwaad worden wanneer hij niet de aandacht en complimentjes krijgt waarop hij denkt recht te hebben. Zo'n woedeaanval duurt meestal niet lang.
.quote:Deze mensen vinden zichzelf veel beter dan andere mensen. Ze vinden alleen zichzelf belangrijk en interesseren zich weinig in het lot van anderen. Wel willen ze graag dat andere mensen hen goed en belangrijk vinden.Deze mensen willen graag de macht hebben. Vaak kom je ze tegen in hoge posities in bijvoorbeeld het bedrijfsleven of de politiek. Hier is deze karaktertrek op een bepaalde manier handig. Deze mensen kunnen bijvoorbeeld honderden mensen zonder schuldgevoel ontslaan.
Afhankelijke persoonlijkheidsstoornisquote:De ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (OPS) wordt gekenmerkt door extreme verlegenheid en buitensporige angst voor afwijzing, vernedering of kritiek. Veel mensen vinden het eng om iemand aan te spreken of voelen zich onzeker in onbekende situaties. Wanneer deze angst zo extreem wordt dat iemand zich geheel terugtrekt en nergens aan meedoet zou er sprake kunnen zijn van een ontwijkende of vermijdende persoonlijkheidsstoornis.
Obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornisquote:De afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) wordt gekenmerkt door een buitengewone afhankelijkheid ten opzichte van anderen. Iedereen vindt het wel eens fijn verzorgd te worden of hulp te krijgen bij moeilijke beslissingen. Wanneer iemand altijd maar bevestiging nodig heeft, niet alleen kan zijn en altijd hulp en geruststelling nodig heeft om een besluit te nemen, zou er wel eens sprake kunnen zijn van een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis.
.quote:Mensen met deze stoornis houden van orde en regelmaat. Vaak willen ze alles op hun eigen manier doen. Ze zijn willen alles zo goed mogelijk doen, hierdoor kunnen ze moeilijk beslissen maken. Dit perfectionisme gaat zover dat er veel te veel tijd in hun werk gaat zitten. Ze kunnen zo de deadline niet altijd halen. Bovendien hebben deze mensen moeite met het tonen en uiten van hun emoties.
Deze stoornis is iets anders dan de obsessief-compulsieve stoornis.
Vaak denken deze mensen ook dat hun manier de enige is; ze kunnen moeilijk een advies van iemand anders aannemen.
Je kunt ook een combinatie hebben van bepaalde stoornissen. Als het er 2 zijn dan krijg je vaak allebei de stoornissen, heb je kenmerken van meerdere stoornissen (zoals ik) dan wordt het vaak Persoonlijkheidsstoornis NAO ( Niet Anders Omschreven) genoemd.quote:Op donderdag 9 januari 2014 15:03 schreef DeLuna het volgende:
Is het trouwens zo dat je persé in cluster A of C valt, of kun je ook een combinatie hebben van bepaalde stoornissen?
Lijkt me mogelijk, maar weet er het fijne niet van. Cluster A is bijvoorbeeld ook maar een apart iets, er zijn zat mensen die autistisch zijn die eigenlijk ook wel cluster A zijn want ze zijn gewoon excentriek/anders.quote:Op donderdag 9 januari 2014 15:03 schreef DeLuna het volgende:
Is het trouwens zo dat je persé in cluster A of C valt, of kun je ook een combinatie hebben van bepaalde stoornissen?
Je kunt combinaties hebben. Ik vertoon ook wat van cluster B en C, maar die zijn waarschijnlijk gerelateerd aan mijn paranoïde.quote:Op donderdag 9 januari 2014 15:03 schreef DeLuna het volgende:
Is het trouwens zo dat je persé in cluster A of C valt, of kun je ook een combinatie hebben van bepaalde stoornissen?
Ja, zo voelt het ook wel een beetje hoor. Maar het is gelukkig niet alleen zo dat zij gaan beslissen of ik er mag komen, het gaat er ook echt om of ik na alles zelf de indruk heb dat het goed voor me is en dat ik erdoor vooruit kom. Ik moest dan ook niet schromen om tijdens de intakeprocedure kritische vragen te stellen.quote:Op donderdag 9 januari 2014 15:24 schreef kuolema het volgende:
Sylvana, wat fijn dat het gesprek goed ging. Er komt wel veel gedoe bij zeg, het lijkt wel een sollicitatie! Ik snap dat wel want ze willen natuurlijk alleen mensen die echt gemotiveerd zijn. Maar zie je dat wel een beetje zitten allemaal, die dingen die je moet doen?
Ik heb morgen een eerste gesprek met een klinisch psycholoog van de afdeling. Best wel spannend. Elke keer dat ik denk aan de deeltijdbehandeling die ik waarschijnlijk ga volgen, raak ik half in paniek. Ik wil eigenlijk helemaal niet, zie er echt verschrikkelijk tegen op. Aan de andere kant ben ik een beetje wanhopig aangezien eerdere individuele therapie niet zoveel heeft geholpen en het daarom tijd wordt voor iets anders. Maar het is zo eng allemaal
Het klinkt alsof je het wel ziet zitten. Je komt zo optimistisch en positief over altijd. Dat is natuurlijk een heel fijne instelling om een behandeling mee te beginnen. Waar haal je dat vandaan?quote:Op donderdag 9 januari 2014 15:30 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Ja, zo voelt het ook wel een beetje hoor. maar het is gelukkig niet alleen zo dat zij gaan beslissen of ik er mag komen, het gaat er ook echt om of ik na alles zelf de indruk heb dat het goed voor me is en dat ik erdoor vooruit kom. Ik moest dan ook niet schromen om tijdens de intakeprocedure kritische vragen te stellen.
En ik snap het idd ook wel dat het zo uitgebreid is allemaal, maar het kost zo wel veel tijd. Gelukkig is dit een stuk dichter bij dan Scelta EN durf ik weer alleen met het OV. Dus ik denk dat het nu wel goed komt
En ik snap dat het voor jou eng is dat je na die individuele therapieën nu deeltijdbehandeling gaat doen. Maar ik denk wel dat het je verder gaat helpen. Heel veel succes morgen!
Nee, ik vind het altijd wel spannend/eng hoor. Maar ik ben gewoon blij dat ik weer in een procedure zit die me hopelijk verder kan brengen. Ik heb al zoveel behandelingen en therapieën gehad en als dat steeds niet werkt en je steeds weer terugvalt is dat heel frustrerend. Helemaal nadat het bij Scelta stukliep had ik haast geen hoop meer, omdat ik echt niet meer wist wat ik nou moest. Want voordat ik naar Scelta ging hadden ze het ook al wel over de Wieke gehad, maar iedereen zei dat Scelta voor mij geschikter was, vanwege mijn persoonlijkheid en omdat ze daar werken met de Dialectische Gedragstherapie en iedereen dat beter bij mij vindt passen. Maar dat ging niet door en dan is de Wieke dus Second best.quote:Op donderdag 9 januari 2014 15:35 schreef kuolema het volgende:
[..]
Het klinkt alsof je het wel ziet zitten. Je komt zo optimistisch en positief over altijd. Dat is natuurlijk een heel fijne instelling om een behandeling mee te beginnen. Waar haal je dat vandaan?Had je dat ook toen je nog niet zo lang in behandeling zat?
Als je je bedenkt dat je daar over 4 weken al kan zitten, is dat al snel toch?
Dank je.
Uiteraard ging ik er niet van uit dat je het helemaal niet spannend vind, maar ik verbaas me er gewoon over dat je er zo positief over bent. Want je hebt al veel behandelingen gehad die niet genoeg hebben geholpen, dus ik vind het knap dat je er dan nog vertrouwen in hebt dat het beter zal gaan. Ik heb daar zelf vaak moeite mee, ook al heb ik nog lang niet alles geprobeerd. Dus gewoonquote:Op donderdag 9 januari 2014 15:42 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Nee, ik vind het altijd wel spannend/eng hoor. Maar ik ben gewoon blij dat ik weer in een procedure zit die me hopelijk verder kan brengen. Ik heb al zoveel behandelingen en therapieën gehad en als dat steeds niet werkt en je steeds weer terugvalt is dat heel frustrerend. Helemaal nadat het bij Scelta stukliep had ik haast geen hoop meer, omdat ik echt niet meer wist wat ik nou moest. Want voordat ik naar Scelta ging hadden ze het ook al wel over de Wieke gehad, maar iedereen zei dat Scelta voor mij geschikter was, vanwege mijn persoonlijkheid en omdat ze daar werken met de Dialectische Gedragstherapie en iedereen dat beter bij mij vindt passen. Maar dat ging niet door en dan is de Wieke dus Second best.
Maar ik heb nu gewoon weer een beetje hoop, dat als ik idd daar "aangenomen" word, ik echt serieus met mezelf aan de slag kan en hopelijk na jaren weer vooruit kan. Maar dat wil niet zeggen dat ik het niet spannend/eng vind, want dat vind ik ook wel. Als ik een gesprek heb, dan slaap ik de nacht ervoor niet van de zenuwen, krijg ik geen hap door mijn keel en heb ik ontzettende koppijn van de spanning. En na het gesprek dan ben ik er de rest van de dag ook nog wel mee bezig, het gesprek herhaalt zich de hele tijd in mijn hoofd, totdat ik het een plaatsje kan geven en het kan loslaten. Maar zo makkelijk als het hier misschien overkomt is het niet hoor
Thnxquote:Op donderdag 9 januari 2014 15:47 schreef kuolema het volgende:
[..]
Uiteraard ging ik er niet van uit dat je het helemaal niet spannend vind, maar ik verbaas me er gewoon over dat je er zo positief over bent. Want je hebt al veel behandelingen gehad die niet genoeg hebben geholpen, dus ik vind het knap dat je er dan nog vertrouwen in hebt dat het beter zal gaan. Ik heb daar zelf vaak moeite mee, ook al heb ik nog lang niet alles geprobeerd. Dus gewoonvoor jou. Ik hoop dat die behandeling je gaat helpen!
Dat elkaar aanraken klinkt erg creepy, de hele dag in groepen zitten, ik zou een burn-out krijgen, maar gelukkig kan het voor jou baat hebben. Want begrijp dat je hier wel voor wilt gaan? Voor zover ik weet zetten ze nooit al teveel haast erin maar komt wel goed.quote:Op donderdag 9 januari 2014 15:07 schreef Sylvana het volgende:
Ik heb gisteren dus een oriëntatiegesprek gehad bij de Wieke van Mediant in Enschede. Ik had het gesprek met een mannelijke klinisch psycholoog en een vrouwelijke psycholoog in opleiding die haar stage daar doet. Mijn vriend was mee en mocht gelukkig het hele gesprek aanwezig zijn. Ook al heeft hij niet veel gezegd, ik voel me toch wat meer op mijn gemak als hij er bij is![]()
Het was echt een heel fijn en open gesprek. Natuurlijk werd er gevraagd waarom ik naar de Wieke wil, wat mijn klachten zijn, wat voor behandelingen hiervoor niet gewerkt hebben, wat ik daar wil leren etc. Ze hebben daar als methodes Schematherapie en Groepsdynamica. Dus daar werd ook al wat uitleg over gegeven en er werden een aantal vragen gesteld over hoe ik in een groep functioneer.
Ook werden er wat praktische zaken verteld. Zo is het bijvoorbeeld zo dat je het woonhuis hebt waar je eet en slaapt en gewoon met de groep bent (27 personen verdeeld in 3 groepen) en dat je overdag de therapieën volgt op de hoofdlocatie van Mediant. Dat is ongeveer 10 minuten lopen. Het gebouw is eigenlijk afgekeurd omdat het te klein is (in de slaapkamers staan de bedden zo dicht bij elkaar dat je elkaar kunt aanraken als je in bed ligt) maar het is wel de bedoeling dat ze over een tijd gaan verhuizen. Alleen zal ik dat dan waarschijnlijk niet meemaken. Het is dus niet de bedoeling dat je je op je kamer gaat afzonderen, de slaapkamers zijn echt alleen om te slapen. Verder moet je gewoon zelf met je groep koken, corvee doen etc.
De behandeling duurt nu nog maximaal een jaar, maar het kan zijn dat dat verkort wordt naar 6 tot 9 maanden. Wel is het mogelijk om verlenging te krijgen. Dan moet je 1 maand naar huis en mag je daarna nog 3 maanden terugkomen.
Aan het eind van het gesprek werd van beide kanten een voorlopige conclusie getrokken. En in mijn geval is dat dat ik met de officiële intakeprocedure mag beginnen
Dus dat houdt in dat ik gesprekken krijg met een psychiater, een psycholoog en een maatschappelijk werker/spv-er. Ook krijg ik een nieuw psychologisch onderzoek, waarbij ook gekeken wordt naar welke schema's ik heb ontwikkeld. Ik krijg een rondleiding, moet een levensverhaal en een motivatiebrief schrijven. Na dit alles volgt er een adviesgesprek. Ze zetten er wel vaart achter gelukkig, als het goed is is de intakeprocedure met een maand ongeveer al afgerond
Ik heb er wel een goed gevoel over iig
Ja op zo'n test scoor je overal wel punten. Ik moet zeggen dat ik maar op een vlak heel hoog scoorde.quote:Op donderdag 9 januari 2014 16:47 schreef Hiergaanwedan het volgende:
Even een post om te zeggen dat ik de OP 1 van de beste vindt van alle reeksen. Heel netjes gedaan, eindelijk informatief een keer.
OT: Verder heb ik geen stoornis voor zover ik weet, wel narcistische en een paar psychopathische eigenschappen maar niet genoeg om het een stoornis te noemen. Wat betreft het narcistische ook wel redenen om mezelf goed te vinden dus ja. Of het dan nog narcisme is als het realiteit is weet ik ook niet maar op zo'n test scoorde ik ook wel wat punten daarop zeg maar.
Idd Murmeliquote:Op zaterdag 11 januari 2014 09:04 schreef Murmeli het volgende:
Wat kan dat een hoop rust in je donder geven he, als je gewoon weet dat je straks aan de slag kan met iets dat waarschijnlijk goed voor je is?
Waarom voelt het toch niet zo goed?quote:Op zaterdag 11 januari 2014 11:13 schreef zomertje het volgende:
Gisteren eens heel duidelijk nee gezegd op een vraag of ik iets 'last minute' nog ff kon doen. Heb mijn rust hard nodig en loop mezelf al mn hele leven voorbij. Goede actie dus, alleen voelt het toch nog niet zo goed...
Omdat ik toch graag mensen een plezier doe. En daarbij vergeet ik altijd mijn eigen grenzen.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 11:56 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Waarom voelt het toch niet zo goed?
Herkenbaarquote:Op zaterdag 11 januari 2014 12:09 schreef zomertje het volgende:
[..]
Omdat ik toch graag mensen een plezier doe. En daarbij vergeet ik altijd mijn eigen grenzen.
Ja ik was van februari tot maart bij een eerstelijns psycholoog in behandeling, van april tot nu bij een tweedelijns en eind januari heb ik een intakegesprek bij een dagbehandeling die zich ook richt op persoonlijkheidsproblematiek.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 12:14 schreef Sylvana het volgende:
Welkom hier dan maar Elvi. Wordt nu wel onderzocht dan wat je hebt en heb je professionele hulp op het moment?
Oké dan. Hoeveel dagen dagbehandeling ga je doen dan? En ook gewoon bij GGZ of bij specialistische instelling zoals Scelta of de Viersprong ofzo? Hoe kijk je ertegenaan dat je nu in dagbehandeling gaat? Hou oud ben je en wat doe je normaal in het dagelijks leven? En heb je steun in je omgeving?quote:Op zaterdag 11 januari 2014 12:15 schreef Elvi het volgende:
[..]
Ja ik was van februari tot maart bij een eerstelijns psycholoog in behandeling, van april tot nu bij een tweedelijns en eind januari heb ik een intakegesprek bij een dagbehandeling die zich ook richt op persoonlijkheidsproblematiek.
Zeker omdat degene die het klusje niet meer kon doen zelf t zwaar heeft omdat t slecht gaat met dr moeder (dat wist ik dan weer niet) Gelukkig heeft iemand anders zich nu opgeworpen om het te regelen.quote:
Wow idd veel vragenquote:Op zaterdag 11 januari 2014 12:18 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Oké dan. Hoeveel dagen dagbehandeling ga je doen dan? En ook gewoon bij GGZ of bij specialistische instelling zoals Scelta of de Viersprong ofzo? Hoe kijk je ertegenaan dat je nu in dagbehandeling gaat? Hou oud ben je en wat doe je normaal in het dagelijks leven? En heb je steun in je omgeving?
(Als ik teveel vragen stel of je geen antwoord wil geven moet je het gewoon zeggen hoor)
Dat is een teken van subassertiviteit. Je moet leren waar je grenzen liggen, binnen die grenzen te blijven en ze aan anderen aan te geven.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 12:09 schreef zomertje het volgende:
[..]
Omdat ik toch graag mensen een plezier doe. En daarbij vergeet ik altijd mijn eigen grenzen.
Daar ben ik dus mee bezig, maar t is wel wennenquote:Op zaterdag 11 januari 2014 12:58 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Dat is een teken van subassertiviteit. Je moet leren waar je grenzen liggen, binnen die grenzen te blijven en ze aan anderen aan te geven.
Dat is volledig hun eigen probleem.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 13:06 schreef zomertje het volgende:
[..]
(en ze vinden t vast niet leuk...)
Ja, nooit geleerd om ook eens egoistisch te mogen zijn. Was een slechte eigenschap en moest vooral doen wat van me verwacht werd.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 13:20 schreef kuolema het volgende:
Dat andere mensen een plezier willen doen en daarbij over je eigen grenzen gaan doe ik ook heel vaak, is ook iets waar ik op let. Maar het is gewoon heel moeilijk. Schuldgevoelens en het idee dat je egoïstisch doet (is ook zo).
Dat is heel vreemd.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 12:56 schreef Elvi het volgende:
[..]
Wow idd veel vragen
- als het goed is 3 dagen in de week
- geen idee of het specialistisch is... het is wel een GGZ en het zit in Leiden
- ik sta er neutraal inik wacht eerst het intakegesprek af en als het me niet bevalt dan doe ik het niet
- ik ben 30 en werkzoekend (zonder inkomen, dus geen uitkering of bijstand want daar heb ik geen recht op)
- ik krijg steun van vriendinnen, mn ouders weten niks van mn problemen of behandelingen en dat terwijl ik bij ze woon
Niets van aantrekken je kan niet iedereen pleasen en moet ook aan jezelf denken.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 11:13 schreef zomertje het volgende:
Gisteren eens heel duidelijk nee gezegd op een vraag of ik iets 'last minute' nog ff kon doen. Heb mijn rust hard nodig en loop mezelf al mn hele leven voorbij. Goede actie dus, alleen voelt het toch nog niet zo goed...
Denk er maar zo over, jouw grenzen zijn belangrijk. Want als je erover heengaat kom jij in de problemen als jij met problemen zit kan je andere niet meer helpen. Dus is het ook jouw persoonlijke taak te zorgen dat je je goed blijft voelen zodat je zoveel mogelijk mensen kan helpen. Kan je dat niet omdat je dan over je grenzen heen gaat doe je het niet, puur zodat je het een dag later wel weer kan doen voor een ander.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 12:09 schreef zomertje het volgende:
[..]
Omdat ik toch graag mensen een plezier doe. En daarbij vergeet ik altijd mijn eigen grenzen.
Wat ik hierboven heb getypt helpt jou misschien ook.quote:
Vervelend bij mij was het meteen duidelijk wat ik had. Maar goed hou vol, en welkom. Hoewel ik je liever niet welkom had geheten natuurlijk. Oh en natuurlijk kan je het beter vertellen als je erachter staat. Als je komt met pap mam ik heb dit en dat, weet niet hoe jouw ouders zijn maar die reactie kan niet altijd even wenselijk zijn tenzij het goeie ouders zijn die hun dochter steunen. Maar goed dat inzicht heb ik niet vanuit mijn schermquote:Op zaterdag 11 januari 2014 12:11 schreef Elvi het volgende:
Herkenbaar ja... ik denk eerst wat het bij een ander teweeg kan brengen en later bedenk ik "oh shit dat was een grens".
En ehm... ik meld me hier ook maar aanIk zat al in het depressie&angst topic maar ik 'hoor' hier ook thuis
Ik heb "persoonlijkheidsproblematiek" maar (nog) geen stoornis. De diagnose borderline kwam wel even voorbij maar die is geloof ik weer vervallen
Er zijn grenzen als ik ander intensief help en onveilig bijvoorbeeld ik moet helpen een boom omzagen en ik moet erin klimmen en de gene die ik help heeft geen touw. Ik val eruit en sterf daar ter plekken, dan kan ik niemand meer van dienst zijn. Daarom hou je aan de grenzen.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 13:26 schreef zomertje het volgende:
[..]
Ja, nooit geleerd om ook eens egoistisch te mogen zijn. Was een slechte eigenschap en moest vooral doen wat van me verwacht werd.
Bij mij komt het ook vanuit mn jeugd, als kind kun je die afwegingen niet zo goed maken.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 15:37 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Niets van aantrekken je kan niet iedereen pleasen en moet ook aan jezelf denken.
[..]
Denk er maar zo over, jouw grenzen zijn belangrijk. Want als je erover heengaat kom jij in de problemen als jij met problemen zit kan je andere niet meer helpen. Dus is het ook jouw persoonlijke taak te zorgen dat je je goed blijft voelen zodat je zoveel mogelijk mensen kan helpen. Kan je dat niet omdat je dan over je grenzen heen gaat doe je het niet, puur zodat je het een dag later wel weer kan doen voor een ander.
[..]
Wat ik hierboven heb getypt helpt jou misschien ook.
[..]
Vervelend bij mij was het meteen duidelijk wat ik had. Maar goed hou vol, en welkom. Hoewel ik je liever niet welkom had geheten natuurlijk. Oh en natuurlijk kan je het beter vertellen als je erachter staat. Als je komt met pap mam ik heb dit en dat, weet niet hoe jouw ouders zijn maar die reactie kan niet altijd even wenselijk zijn tenzij het goeie ouders zijn die hun dochter steunen. Maar goed dat inzicht heb ik niet vanuit mijn scherm
[..]
Er zijn grenzen als ik ander intensief help en onveilig bijvoorbeeld ik moet helpen een boom omzagen en ik moet erin klimmen en de gene die ik help heeft geen touw. Ik val eruit en sterf daar ter plekken, dan kan ik niemand meer van dienst zijn. Daarom hou je aan de grenzen.
Nu wel dus doe er je voordeel mee.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 16:29 schreef zomertje het volgende:
[..]
Bij mij komt het ook vanuit mn jeugd, als kind kun je die afwegingen niet zo goed maken.
quote:Op zaterdag 11 januari 2014 13:20 schreef kuolema het volgende:
Elvi, gezellig dat je hier ook komt
We zitten in een vergelijkbare situatie wat betreft diagnose en behandeling. Waarom heb jij geen recht op een uitkering? En word je er niet gespannen van dat je ouders het niet weten, doordat je bang bent dat ze erachter komen (als ze iets van post van jou tegenkomen bijvoorbeeld)?
quote:
Dank voor het welkomquote:Op zaterdag 11 januari 2014 15:37 schreef Spongeboss het volgende:
Vervelend bij mij was het meteen duidelijk wat ik had. Maar goed hou vol, en welkom. Hoewel ik je liever niet welkom had geheten natuurlijk. Oh en natuurlijk kan je het beter vertellen als je erachter staat. Als je komt met pap mam ik heb dit en dat, weet niet hoe jouw ouders zijn maar die reactie kan niet altijd even wenselijk zijn tenzij het goeie ouders zijn die hun dochter steunen. Maar goed dat inzicht heb ik niet vanuit mijn scherm
Bedankt voor het antwoorden op mijn vragen. Als je thuiswoont is het idd lastig om een uitkering te krijgen tegenwoordig. En als je 3 dagen in de week in dagbehandeling gaat is dan gaan werken ook niet echt een optie denk ik, want dan is de therapie alleen al zwaar genoeg denk ik. Wat voor studie heb je gedaan en heb je hiervoor wel werk gehad?quote:Op zaterdag 11 januari 2014 17:29 schreef Elvi het volgende:
Dank voor het welkom
Ik krijg geen uitkering of bijstand omdat ik vorig jaar 3 maanden uitkering heb gehad. Ik krijg geen bijstand omdat ik bij mn ouders inwoon. Hun inkomen wordt bij die van mij opgeteldDus leef ik nu van mn spaargeld (wat op begint te raken
)
Een vriendin van mij is mn postadresDus post van ziektekostenverzekeing of behandelaars gaat naar haar toe. Mn ouders krijgen dus niks te zien. Als ik naar mn psychologe ga, zeg ik dat ik vrijwilligerswerk doe
![]()
Mn ouders hebben niks doorgehad van mn depressie, ze vinden gewoon dat ik lui en chagrijnig benZe hebben ook nooit iets gemerkt van mn zelfbeschadiging, terwijl er wel littekentjes te zien zijn. Ik denk ook niet dat ze het gaan begrijpen want "je hebt niks om depressief over te zijn".
Misschien beter om dan maar uit de kast te komen, maar goed dat is geheel aan jou.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 17:29 schreef Elvi het volgende:
[..]
[..]
[..]
Dank voor het welkom
Ik krijg geen uitkering of bijstand omdat ik vorig jaar 3 maanden uitkering heb gehad. Ik krijg geen bijstand omdat ik bij mn ouders inwoon. Hun inkomen wordt bij die van mij opgeteldDus leef ik nu van mn spaargeld (wat op begint te raken
)
Een vriendin van mij is mn postadresDus post van ziektekostenverzekeing of behandelaars gaat naar haar toe. Mn ouders krijgen dus niks te zien. Als ik naar mn psychologe ga, zeg ik dat ik vrijwilligerswerk doe
![]()
Mn ouders hebben niks doorgehad van mn depressie, ze vinden gewoon dat ik lui en chagrijnig benZe hebben ook nooit iets gemerkt van mn zelfbeschadiging, terwijl er wel littekentjes te zien zijn. Ik denk ook niet dat ze het gaan begrijpen want "je hebt niks om depressief over te zijn".
Wel fijn dat je vriend jou daarbij helpt.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 19:30 schreef DeLuna het volgende:
Ouders soms ja.Hier ook wel gevoelens geuit maar dan moet ik me maar niet aanstellen en het kan allemaal veel erger blabla. Dus ik vertel wel niks meer, dan krijg ik ook geen gezeur. Gelukkig kan ik wel met mijn vriend praten, en die is heel sociaal dus die kan ook tips geven over hoe ik 'moet' reageren.
Ik wist bijvoorbeeld niet dat ik dus blijkbaar geen interesse toon naar anderen toe. Was ik mezelf niet bewust van en daar kan ik nu dus wel aan werken.
Welkom trouwens, Elvi!
Het begin is er.....quote:Op zaterdag 11 januari 2014 11:13 schreef zomertje het volgende:
Gisteren eens heel duidelijk nee gezegd op een vraag of ik iets 'last minute' nog ff kon doen. Heb mijn rust hard nodig en loop mezelf al mn hele leven voorbij. Goede actie dus, alleen voelt het toch nog niet zo goed...
Inhoudelijke discussie? Ik vind dat je maar half werk doet, Boss. En praten, veel praten. Typ gerust een scherm vol, doe ik ook bij tijd en wijle. (vorige delen).quote:Op zondag 12 januari 2014 11:52 schreef Spongeboss het volgende:
[..]
Wel fijn dat je vriend jou daarbij helpt.
Wat dat betreft weet ik dat ik geen interesse toon in anderen en heel vaak besef ik me dat ik mails vergeet te vragen hoe het met een ander is.Waarop ik dan maar nog een mail na stuur.
Gelukkig ben ik er wel zelf van op de hoogte, zo ben ik toen eens naar de tweedelijns gegaan maar de behandelaar zei dat ik eigenlijk zelf al heel veel wist. En daar heb ik dan ook maar een paar afspraken mee gehad.
Wat mij het beste heeft geholpen is mail-contact met mensen met mijn diagnose, en vooral het praten met mensen en inhoudelijk discussies voeren. En lezen veel lezen.
Wat bedoel je met TWK?quote:Op dinsdag 14 januari 2014 01:11 schreef Salmannassar het volgende:
[..]
Inhoudelijke discussie? Ik vind dat je maar half werk doet, Boss. En praten, veel praten. Typ gerust een scherm vol, doe ik ook bij tijd en wijle. (vorige delen).
Heel therapeutisch én informatief voor ons..En met TWK voor jezelf..
Die diagnose klopte (vanwege je sympthomatische gedrag) als een bus al heb jij hem als met teflon bedekt langs je af laten glijden.........quote:Op zaterdag 11 januari 2014 12:56 schreef Elvi het volgende:
[..]
Wow idd veel vragen
[quote]Op zaterdag 11 januari 2014 12:11 schreef Elvi het volgende:
Herkenbaar ja... ik denk eerst wat het bij een ander teweeg kan brengen en later bedenk ik "oh shit dat was een grens".
En ehm... ik meld me hier ook maar aan Ik zat al in het depressie&angst topic maar ik 'hoor' hier ook thuis Ik heb "persoonlijkheidsproblematiek" maar (nog) geen stoornis. De diagnose borderline kwam wel even voorbij maar die is geloof ik weer vervallen
- als het goed is 3 dagen in de week
- geen idee of het specialistisch is... het is wel een GGZ en het zit in Leiden
- ik sta er neutraal inik wacht eerst het intakegesprek af en als het me niet bevalt dan doe ik het niet
- ik ben 30 en werkzoekend (zonder inkomen, dus geen uitkering of bijstand want daar heb ik geen recht op)
- ik krijg steun van vriendinnen, mn ouders weten niks van mn problemen of behandelingen en dat terwijl ik bij ze woon
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |