Sphynx - naaktkattentopic #5 Blote knuffelkonten

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 17:53 schreef deedeetee het volgende:
Wat een schrik dat het opeens zo slecht met hem ging. Natuurlijk gaan jullie hem vreselijk missen.
Momo zal wel van slag zijn... Die kun je immers niet uitleggen wat er gebeurt is. Heel veel sterkte voor de komende tijd.

Momo heeft gelukkig nu de kans gehad om toch even aan Aristo te mogen snuffelen. Wat het hopelijk makkelijker maakt dan dat hij zomaar ineens weg is. Ik hoop dat ze het toch een beetje begrijpt dat Aristo er helaas niet meer is en ook niet meer terug gaat komen.

Ach gos, ik had het bericht gezien op facebook maar de link met jou niet gelegd... Wat vreselijk, ik word zo verdrietig en angstig van dit soort dingen Dikke knuffel voor jullie en voor Momo.

Wat een naar bericht.
Zo'n kat gaat zo vreselijk aan je hart. Bah.
Veel sterkte ermee, ik hoop dat je andere kat een beetje troost kan bieden.
Goed dat hij nog afscheid kon nemen. Denk wel dat hij nu weet dat zijn maatje niet meer leeft.

Och Turbomuis, veel sterkte
Jullie hebben dus eigenlijk geen idee wat het geweest is?

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 20:10 schreef oh-oh het volgende:
Och Turbomuis, veel sterkte
Jullie hebben dus eigenlijk geen idee wat het geweest is?

Geen idee. De oorzaak is volledig onbekend en de dierenarts stond nog steeds voor een raadsel. We hadden sectie uit kunnen laten voeren maar Aristo is in zijn waarde gebleven want dat voegde niks toe. Het was allemaal zo snel zoals alles ging: dat was niet iets structureels in huis of zo wat dit had kunnen triggeren.

quote:

Op vrijdag 17 april 2015 15:01 schreef Turbomuis het volgende:
Kl*tekick, ik zou willen dat het niet hoefde...

Mijn lieve Aristo is niet meer... hij is vannacht rond 1 uur in z'n slaap overleden. Aristoteles Milo van Manmish, bijna 8 jaar oud., is niet meer. We gaan je ontzettend missen lieve kletskous…

[ afbeelding ]

Ik heb 'm gisterochtend met spoed naar de dierenarts gebracht, het ging opeens helemaal niet goed. Hij was slap, heel zwaar aan het ademen, hijgen, en bijna apatisch. Bij de dierenarts bleek dat hij in shock aan het gaan was. Hij is meteen aan de zuurstof gelegd.
Hij reageerde goed op 100% zuurstof. Hij had, door de shock, zware ondertemperatuur en die kwam ook omhoog. Maar zodra hij zich een flintertje beter voelt wil 'ie de zuurstofkap af en door de energie die dat kost werd 'ie weer benauwd. Hij had vocht in z'n longen, en daardoor kon de arts niet zien wat daar de oorzaak van was. Kon longontsteking zijn, een allergische reactie, iets aan z'n hart, een tumor, van alles dus.
We zijn gisteravond naar 'm toe geweest. Het ging ietsje beter, al was 'ie nog erg slecht. Temperatuur (was 's ochtends onder de 32) was een stuk beter, en er was minder vocht in de longen dus ademen ging een klein beetje makkelijker. De vochtafdrijvende medicatie werkte dus. Naast die medicatie kreeg hij ook een ontstekingsremmer en antibiotica. Diagnose was nog steeds niet mogelijk. De dierenarts was eigenlijk verbaasd dat hij de avond had gehaald...

Vanmorgen werd ik gebeld door de dierenarts, dat hij vannacht is overleden. In z'n slaap, dus gelukkig geen paniek of doodstrijd.

Mijn lieve, mopperige, praatzieke knuffelkroelkat, ik zal je ontzettend gaan missen...

[ afbeelding ]

Heel veel sterkte, naar zo onverwacht

(Je kent me wrsch niet, ik ben een lurker in dit topic, omdat ik jullie katten mooi vind maar zelf harige katten heb)

Ze zijn wel lief! Samen is toch leuker dan alleen! Met Pip gaat het goed, ze is gesteriliseerd en begint vrij rond te worden.... Heerlijk dametje is het, met een sterke eigen wil, veel noten op haar zang maar toch zo'n lief karakter!

Volgend weekend gaan we eindelijk een vriendinnetje voor haar ophalen, Pluche! Kijk er erg naar uit! Zal dit weekend nog wel eens foto's plaatsen hier!

Gewoon uit benieuwdheid, wat trekt een bijna haarloze kat/poes jullie zoal aan? Het ziet er zeer onnatuurlijk uit. Tegenwoordig worden ze ook zonder een staart gefokt.

Het unieke karakter waardoor je vergeet hoe ze eruit zien! Ze zijn zo anders dan andere katten. De omschrijving kwart kat, kwart hond, kwart aap en kwart kind dekt de lading volledig. Ze zijn veel aanhankelijker dan harige rassen. Het is totaal iets anders om in huis te hebben dan een gewone kat!

Nou, hier gaat het wel goed met de katten maar niet met ons.
Eigenlijk hadden we na een half jaar al ruzie over de katten en inmiddels zijn we 3,5 jaar verder.
Man wilt ze allang wegdoen en ik vertik het. Kan er amper serieus over praten of het overwegen om ze weg te doen.
Maar laten we eerlijk zijn: onze relatie lijdt er zo zachtjes aan wel onder. Steeds ergernis en discussie en dat loopt op. Mijn man vind ze te vuil en te lastig.
Oogsap kom je tegen, bij visite zitten ze altijd op het eten te loeren en blijven ze nooit eens op afstand.
Rani krabt aan de stoelen, inmiddels tot op de naad en ze staat altijd in haar eigen poep. Haar broer en zus plagen haar ook.
Dus wat moeten we doen?
Ik ben gek op ze maar is het allemaal nog de moeite waard? Zouden ze gelukkiger zijn ergens anders?
Het breekt mijn hart maar misschien moeten we overwegend hen samen weg te doen of alleen Rani.
Maar waar dan?
Ik denk er wel aan naar de Cattery te bellen waar we ze vandaan hebben. Zij hebben veel beesten in huis waar ze deels zijn opgegroeid en hun ouders en broertjes/zusjes wonen er nog.
Dus wie weet dat ze daar weer mogen wonen.

Maar godver, wat vind ik het klote.

quote:

Op zaterdag 10 oktober 2015 21:59 schreef vencodark het volgende:
Nou, hier gaat het wel goed met de katten maar niet met ons.
Eigenlijk hadden we na een half jaar al ruzie over de katten en inmiddels zijn we 3,5 jaar verder.
Man wilt ze allang wegdoen en ik vertik het. Kan er amper serieus over praten of het overwegen om ze weg te doen.
Maar laten we eerlijk zijn: onze relatie lijdt er zo zachtjes aan wel onder. Steeds ergernis en discussie en dat loopt op. Mijn man vind ze te vuil en te lastig.
Oogsap kom je tegen, bij visite zitten ze altijd op het eten te loeren en blijven ze nooit eens op afstand.
Rani krabt aan de stoelen, inmiddels tot op de naad en ze staat altijd in haar eigen poep. Haar broer en zus plagen haar ook.
Dus wat moeten we doen?
Ik ben gek op ze maar is het allemaal nog de moeite waard? Zouden ze gelukkiger zijn ergens anders?
Het breekt mijn hart maar misschien moeten we overwegend hen samen weg te doen of alleen Rani.
Maar waar dan?
Ik denk er wel aan naar de Cattery te bellen waar we ze vandaan hebben. Zij hebben veel beesten in huis waar ze deels zijn opgegroeid en hun ouders en broertjes/zusjes wonen er nog.
Dus wie weet dat ze daar weer mogen wonen.

Maar godver, wat vind ik het klote.

Gedragstherapeute voor het ongewenste gedrag en om te kijken wat die van de relatie onderling vindt, en van daaruit verder kijken? Misschien is het probleem al een stuk minder erg als dat ongewenste gedrag verdwijnt, en is 1 van de katten herplaatsen voor de katten zelf ook fijner. Kan me voorstellen dat dit allemaal enorm lastig is voor je, en een professionele mening kan dan goed erg fijn zijn.

Rani scheiden van de anderen lijkt me geen slecht idee als ik dit zo lees.

En wat ik me afvraag: Is voor je man Rani het probleem, of alle 3 de katten? Als t alleen Rani is, is het wellicht te overwegen een ander huis voor haar te zoeken.

Alle drie wegdoen, dat lijkt me wel erg pijnlijk voor je. Ik ben geneigd om te zeggen man eruit, maar jullie hebben ook een kind natuurlijk en zijn al zo lang samen, dan werkt dat anders dan in mijn hoofd

Moeilijk Venco. Ik wens je veel sterkte en wijsheid

Een gedragstherapeute zou wel kunnen voor Rani maar dat lost de vuiligheid en irritatie die mijn man ervaart niet op.
Het grootste probleem is Rani en ergens twijfelt mijn man wel of hij haar alleen weg wilt doen ipv alledrie. Hij kan gewoon heel slecht tegen de vuile pootjes op het aanrecht, het loeren op eten en altijd je eten moeten opbergen.
Als we een feestjes hebben met eters moeten we altijd de katten in de gaten houden. Man voelt zich "gevangen in eigen huis".
Hij is wel helemaal gek van Raja, die zorgt zelden voor problemen maar ik vind ook weer dat je die niet alleen kunt houden.
Dus ergens zegt mijn man ook weer dat ze allemaal weg moeten.
En dan hebben we nog ons zoontje van 2,5. Die is ook gek op de poezen dus voor hem wilt hij ze ook wel houden.
Het is een tweestrijd maar voor hem wegen de voordelen van wegdoen op tegen de nadelen.
Mijn man heeft zelfs al gezegt zelf te vertrekken maar ja.
Als ze weggaan denk ik dat ik het mijn man blijf verwijten. En dat vind ik zo stom van mezelf.
Ik ben met katten opgegroeid, je krijgt er zoveel liefde van.
Maar ik ben vast een egoïst als ik ze wil houden omdat ík er gelukkig van word en mijn man ongelukkig.

Oh en zojuist de cattery van hun gemaild met mijn dilemma en op ze advies hebben en eventueel een adres weten of dat ze wellicht bij hun terug mogen wonen.
Wel erbij gezegt dat het voor mij nog niet definitief is maar wat mijn man betreft wel.

[ Bericht 5% gewijzigd door vencodark op 11-10-2015 08:37:23 ]

Maar dingen zoals op het aanrecht zijn ook aan te pakken, al kan dat wel wat meer kosten dan alleen een therapeute (bv door gebruik luchtspray met sensor, zodat het aanrecht eng wordt). En met feestjes zou ik ze dan lekker opsluiten, dat de druk wat van de ketel gaat. Ik zou dus nu even dingen gaan doen die weer wat rust in huis brengen, zodat jullie hopelijk daardoor weer makkelijker op 1 lijn kunnen komen. Sterkte

En zijn Raja en de andere 2 wel vriendjes (dus samen wassen en slapen)? Als dat niet zo is, maakt dat een besluit misschien ook wat makkelijker.

quote:

Op zondag 11 oktober 2015 09:37 schreef Holyme het volgende:
En zijn Raja en de andere 2 wel vriendjes (dus samen wassen en slapen)? Als dat niet zo is, maakt dat een besluit misschien ook wat makkelijker.

Ze liggen bijna alijd met z'n drieën alleen is Rani soms wel het buitenbeentje. Xena en Raja plagen haar het meest en soms zit ze apart. Maar ze slapen vaak genoeg ook alledrie ook helemaal tegen elkaar aan. Dus de band is wel goed maar tussen Xena en Raja beter.

quote:

Op zondag 11 oktober 2015 09:56 schreef vencodark het volgende:

[..]

Ze liggen bijna alijd met z'n drieën alleen is Rani soms wel het buitenbeentje. Xena en Raja plagen haar het meest en soms zit ze apart. Maar ze slapen vaak genoeg ook alledrie ook helemaal tegen elkaar aan. Dus de band is wel goed maar tussen Xena en Raja beter.

Oh sorry, ik haalde de namen door elkaar, ik bedoelde dus Rani. Maar je antwoord is duidelijk, en Raja en Xena scheiden zou ik ook niet doen. Ik hoop dat de fokker je kan helpen, maar vooral dat jullie weer op 1 lijn komen.

Oh Venco, wat heftig!
Het klinkt vrij beslist van je man, hij heeft zijn keuze al gemaakt.... Maar hij zal ook rekening moeten houden met jouw gevoelens. Hij heeft zelf destijds ingestemd om de katten in huis te nemen, dan moet ook hij daarin zijn verantwoordelijkheden nemen....
Heb je ook al aan praktische oplossingen gedacht om de lasten te doen afnemen?

Viezigheid: veel viezigheid komt voort uit de voeding. Alles wat een kat eet, komt er in zekere zin ook weer uit...Ik ben recent overgestapt van Carocroc naar Granatapet Duck. Pip is echt een viespeukie, ze mist aan 1 kant een traanbuis dus heeft altijd een heel vies oogje. Dat is nu echt stukken minder geworden. Ook haar huidje is schoner, dus minder vegen en bruine plekken in huis.
Wel heeft een wisseling van voer, zeker van gewoon naar graanvrij, altijd een effect op de ontlasting. De eerste weken ruikt dit niet echt naar bloemetjes, maar dit wordt echt veel beter na verloop van tijd.

Hoe staan de kattenbakken in je huis? Open bakken, bakken met kap, weggewerkt? Ik heb de bakken sinds enkele weken weggewerkt zitten in een besta-kast van ikea. Past precies! Kattenluikje in de zijkant van de kast gemaakt. Ik heb veel minder uitloop in huis en ook minder heftige geuren (ik schep wel tweemaaldaags, de bakken staan in de woonkamer).
Ook het type grit kan verschil maken. Het is niet echt mijn ding, maar toen we Pluche gingen halen gebruikte de fokster kattenzand met babypoedergeur. Nou geloof me, ik rook geen drollen meer, alleen maar babypoeder.... Als je de bakken in een aparte kamer of bijkeuken oid hebt staan scheelt dat best, in de woonkamer vond ik het iets te overheersend
Zand of korrels of hout maakt trouwens ook een verschil qua graven. In fijn zand begraven de katten hun drollen meer, dus gaan ze er minder in staan, nemen ze het ook minder mee uit de bak.

En feestjes, ja, dat is echt een kulargument, ook het visite-gebeuren. Er is altijd wel een kamer in huis 'over' toch, waar ze kunnen zitten als je feestjes hebt of mensen over de vloer? Scheelt je ook stress met deuren enzo (want dat is hier wel herkenbaar). Wij hebben laatste de hele benedenverdieping verbouwd en hoewel het een beetje sneu was voor ons eigen gevoel, hebben hond en kat enkele dagen op de slaapkamer en op zolder 'gewoond'. Je moet gewoon even wat.

Krabben is lastig, dat is toch gewoon karakter van de kat. Pip krabt eigenlijk nooit aan meubels, Pluche helaas wel . Ik neem aan dat ze genoeg krabplekken hebben (je kunt ook denken aan planken aan de muur, dit is minder heftig aanwezig dan hele krabmeubels). Deze misschien extra sprayen met catnipspray zodat de katten daar meer op gefocust zijn?

Verder lijkt het me een aardig compromis om te kijken of Rani herplaatst kan worden en of het met 2 katten beter gaat dan met 3. Misschien voelt Rani zich ook wel beter op haar plek in een ander huisje.

Heel veel succes en sterkte!!!

Nou, mailtje teruggehad van de cattery en die is niet bepaald van de lucht.
Nu schaam ik me voor mijn mailtje aan hun en voel ik mij nog schuldiger (ondanks dat die mevrouw geen gelijk heeft met wat ze zegt).

quote:

Op zondag 11 oktober 2015 11:38 schreef vencodark het volgende:
Nou, mailtje teruggehad van de cattery en die is niet bepaald van de lucht.
Nu schaam ik me voor mijn mailtje aan hun en voel ik mij nog schuldiger (ondanks dat die mevrouw geen gelijk heeft met wat ze zegt).

Dat is ook jammer zeg.... Kan me wel een voorstelling maken wat er gemaild zal zijn. Maarja, een relatiebreuk als dreigende donderwolk is wel een serieus probleem dat aangepakt moet worden..... Ik hoop echt dat je eruit komt, en ik denk echt dat 1 kat herplaatsen al een groot verschil kan gaan maken...

Zoeper heeft zeker wel wat goede tips! Ik vul 'm nog even aan vanuit eigen ervaring/kennis, misschien doe je dat allemaal al, maar dat weet ik natuurlijk niet Grit en voer kan idd zeker verschil maken, al heb ik dus geen sphynx in huis. Hier valt dat hele fijne, zanderige grit in de smaak (Biokats of Extreme Classic, wel zonder extra luchtjes, die zijn voor de kat niet prettig). En dat zanderige kleeft ook makkelijker aan de ontlasting en ontlasting wordt makkelijker begraven, dus minder kans dat ze er in gaat staan lijkt me, dat merk ik met de opvangertjes tenminste wel (die zijn in het begin nog vaak wat onhandiger met zulke dingen). Grotere bakken kunnen dan misschien ook helpen tegen stap-in-poep ongelukjes, ik vind veel kattenbakken erg klein eerlijk gezegd. En een extra grote uitloopmat en poetsdoekjes in de buurt houden, voor zulke ongelukjes.

Hier ook een kat met traanbuisproblemen (verklevingen gehad als kitten), en die krijgt sneller last onder stress, en dat zie ik dan ook terug op mijn ramen enzo, dat ie van die druipers traanvochtmetsnot niest Dus misschien dat haar stress verminderen ook al kan helpen. Feliway, voldoende bronnen (voor zo'n beetje alle kattenspulletjes kun je uitgaan van 1 per kat +1, verspreid door het huis), activity boards zodat de andere 2 misschien zo al wat energie kwijt kunnen en minder vervelen, ...

Krabben doen katten niet alleen om de oude nagelhoesjes eraf te krabben, maar ook om te markeren, en dat doen ze graag op looproutes. Dus heb je een krabpaal in een hoekje en een stoel op een looproute, tsja, dan loop je dus al meer risico. Zorg voor voldoende krabmogelijkheden, en ook de juiste. Dus een paal of plank waar ze zich goed aan uit kunnen rekken (plankje dus hoger bevestigen), of juist een lekkere mat. En dan die krabplaatsen op of vlakbij looproutes aanbieden, en de ongewenste krabplekken afdekken.

En kunnen jij en je man er eens samen voor gaan zitten, en gewoon een vel papier pakken en alle voor- en nadelen opschrijven, en bij alle nadelen een oplossing zoeken? Misschien dat ze uiteindelijk wel herplaatst worden, maar een nieuw plekje vinden zal waarschijnlijk ook niet binnen een dag gebeuren, en misschien dat dat voor jullie onderling al wat helpt. Dat je allebei het idee hebt dat je wel gehoord wordt en je samen voor oplossingen gaat. En mochten ze dan herplaatst worden, dat jij ook wat meer vrede ermee hebt, omdat je samen meer hebt gedaan om met de katten tot een oplossing te komen?

Goede post van Holyme!

Zal ik er even wat luchtigs tegenaan gooien met de beloofde foto's van Pluche? Alweer 4 weekjes bij ons, en echt een verrijking in huis!

Wat heeft Pluche (toepasselijke naam ook, haha) mooie grote ogen, of ligt dat nou aan mij? Leuk stel zo! Tijdje terug op wat katten gepast waaronder een sphynx, tis nog steeds niks voor mij, maar man man, wat een karaktertje

Pluus heeft inderdaad enorme ogen, ook echt knalgeel! Ze is heel ondernemend en ondeugend. Heel speels en een enorme hoop energie. Daar steekt ze Pip dan weer mee aan, wat ook een uitstekende aanvulling voor haar is.
En inderdaad, wat een karakter he.... Je moet er van houden, ik val er juist bewust voor omdat ik dat 'aanwezige' en knuffelige geweldig vind, in tegenstelling tot gewone katten die gemiddeld gezien iets meer op zichzelf zijn....

quote:

Op zondag 11 oktober 2015 11:50 schreef zoeperzazke het volgende:

[..]

Dat is ook jammer zeg.... Kan me wel een voorstelling maken wat er gemaild zal zijn. Maarja, een relatiebreuk als dreigende donderwolk is wel een serieus probleem dat aangepakt moet worden..... Ik hoop echt dat je eruit komt, en ik denk echt dat 1 kat herplaatsen al een groot verschil kan gaan maken...

Ik heb gelijk teruggemaild en daarna kreeg ik gelukkig een vriendelijker en milder mailtje terug.
Ze bood ook gaar excuses aan voor haar felle reactie.
Maar ze vind het gewoon heel verdrietig omdat zij dachten dat ze bij ons een goed huis zouden vinden. De gedachte om ze uit elkaar te halen vind ze ook niks.
Ze heeft nog wat tips gegeven voor herplaatsing en of we haar toch op de hoogte willen houden. Ook zou ze in de gaten houden of ze iemand kent die interesse zou hebben.
Dat deed mij wel goed want van haar eerste mailtje schrok ik best.

Op de rest van jullie reactieskom ik later even terug. Over de tips zal ik sowieso eens nadenken.

Venco, dat sphynxen vies zijn, dat wist je man toch wel van te voren?
Het is voor mij echt de reden om er nooit aan te beginnen. Maar als je ze elke week wast en goed voer geeft moet dat toch echt wel goed onder controle te houden zijn? Hebben jullie eventueel niet de optie om een kattenkamer te maken, waar ze in elk geval als er bezoek is waarbij zich onprettige situaties voor kunnen doen bijvoorbeeld in zouden kunnen?
En ik zou me persoonlijk niet schuldig voelen om Rani te herplaatsen als jullie echt de indruk hebben dat dat beter zou zijn voor de groep, het zou dan toch ook in haar eigen belang zijn...

Daarnet hebben mijn man en ik weer gesproken. Ik ben nu eenmaal nog niet zover om werkelijk een advertentie te plaatsen en nieuwe baasjes te zoeken. Maar zodra ik mijn man daarover vertel, dan wordt er al gezegd dat hij het dan wel gaat doen en als ze eind vd maand niet weg zijn, dan wilt hij ze naar het asiel brengen.
Echt veel tijd krijg ik dus niet, hoewel ik ook wel begrijp dat hij er gewoon echt klaar mee is en er gewoon een 'einde' aan wilt breien. Dit speelt natuurlijk niet sinds een paar weken.
Hij zegt ook wel dat het voor hem ook niet makkelijk is maar de opluchting dat ze straks weg zouden kunnen zijn, maakt hem al een stuk blijer.
Tja, we staan dus lijnrecht tegenover elkaar.
Natuurlijk zou ik alle bovenstaande tips met liefde willen proberen en aan mijn man voorstellen maar de deur is dicht, om het zo te stellen.
Dus ik heb geen idee waar dit naartoe zal leiden. Ik kan geen katten kiezen boven mijn man maar er spelen natuurlijk meer dingen tussen ons dan alleen een stel katten.
Dat is ook iets dat mij tegenhoudt. Ik heb namelijk niet de garantie dat alles ineens koek en ei is wanneer de katten weg zijn.

Om toch even verder te denken: als ik ze nou toch online aanbiedt, moet ik daar dan geld voor vragen of gratis? Ik lees er verschillende dingen over namelijk en aangezien het hier toch om raskatten gaat...

Ik zou ze niet gratis aanbieden, dan worden ze vaak verhandeld of niet goed behandeld, mensen willen snel gratis hebbedingetjes.Je kan altijd als je ergens echt een heel gevoel bij hebt van betaling afzien. Alhoewel ik daar niet snel mee zou zijn, mensen zijn zo onbetrouwbaar vaak...
Is er geen rasvereniging herplaatsingsgebeuren? Vraag hulp aan je fokker.
Wil je man echt niet eens proberen wat veranderingen door te voeren?
Damn, wat een rotsituatie.
Heb je niet mss een kennis of familie waar ze een poos zouden mogen zodat je ze eventueel terug zou kunnen halen?
Als je eigen fokker je niet kan helpen, een goede vriendin van mij fokt ook spynxen, ik wil wel advies aan haar vragen eventueel.

quote:

Op zondag 11 oktober 2015 15:23 schreef oh-oh het volgende:
Ik zou ze niet gratis aanbieden, dan worden ze vaak verhandeld of niet goed behandeld, mensen willen snel gratis hebbedingetjes.Je kan altijd als je ergens echt een heel gevoel bij hebt van betaling afzien. Alhoewel ik daar niet snel mee zou zijn, mensen zijn zo onbetrouwbaar vaak...
Is er geen rasvereniging herplaatsingsgebeuren? Vraag hulp aan je fokker.
Wil je man echt niet eens proberen wat veranderingen door te voeren?
Damn, wat een rotsituatie.
Heb je niet mss een kennis of familie waar ze een poos zouden mogen zodat je ze eventueel terug zou kunnen halen?
Als je eigen fokker je niet kan helpen, een goede vriendin van mij fokt ook spynxen, ik wil wel advies aan haar vragen eventueel.

Zoiets had ik dus ook gelezen, dat gratis nogal verleidelijk is voor mensen die niet al te goede bedoelingen hebben of er niet goed over nadenken.
Gekke is wel dat de fokker zelf dit dus ook aanraadde: gratis op marktplaats zetten zodat je snel een goed baasje hebt.
Maar zoals ik al zei, ze was eerst een beetje pissig, daarna draaide ze bij.
Aan kennis en familie zit ik ook al te denken, maar zou het zo gauw niet weten. Zeker niet 3 katten, hoewel alleen Rani weg misschien nog steeds te proberen. Maar ja, man staat toch wel vrij vast met zijn besluit voor alle 3 weg.
Anyway, mijn fokker gaat zeker wel kijken dus wie weet. En verder ga ik mijn inderdaad eens verdiepen in speciale rasvereniging herplaatsingen.
Als je dat voor mij wilt vragen, heel graag!

Wat oh-oh zegt, ik zou ze niet gratis doen, evt. van betaling afzien als het goed voelt. Tis toch een specifiek ras, met wat andere verzorging en karaktertjes, gratis aanbieden kan impulsaanschaf brengen. Laat mensen zich eerst maar 'ns serieus in het ras verdiepen. Ik zou ze tegen betaling aanbieden (en ook via raskat herplaatsing), en ja, dan zal het vast wat langer duren, helemaal met 3 tegelijk.
Maar het klinkt een beetje alsof de katten misschien niet het grootste probleem zijn, en je man zich mogelijk teveel op die katten richt? Misschien dat zo'n langzame zoektocht dus wel fijn is, want ik hoop het niet voor je natuurlijk, maar stel dat het alsnog minder gaat tussen jullie terwijl ze al online staan, dan kun je ze natuurlijk gewoon offline halen. Oh, en zomaar naar een asiel brengen zal niet altijd gaan, vaak zijn er toch wachttijden voor afstandskatten en een asiel mag ze ook weigeren. Sterkte met de hele situatie

Venco, ik reageer alleen even praktisch nu. Je zult vast wel op Facebook zitten. Word eens lid van de groep all about sphynx...Neem contact op met het beheer en leg het verhaal beknopt uit (toegespitst op de katten) en vraag of je ze daar aan mag bieden. Ze hebben een stamboom toch? (aanbieden zonder contact beheer is niet toegestaan om broodfokkers te weren)
Via die groep bereik je een hoop liefhebbers. Verder zelf gevoelsmatig de kaf van het koren scheiden. Vertrouw je gevoel als je de mensen ontmoet.
En vraag er gerust een bedrag voor. Een echte liefhebber betaalt dat! 400-500 euro voor alledrie zou mij een zeer redelijke prijs lijken, zelfs nog wat laag maar gezien de haast.... Gaan mensen daarop afdingen, dan lijken me dat geen geschikte kandidaten.

@Venco, als er meer speelt tussen jullie zou ik daaraan werken (relatietherapie?) en niet alleen een ander huis zoeken voor de katten. Straks ben je én je man én je katten kwijt en dat lijkt me echt een drama.

Hoe gaat het nu Venco?

Nou, we zijn inmiddels 3 maanden verder en ze zijn er nog steeds.
Ik ga jullie eerlijk zeggen: ik heb nooit een stap gezet richting het herplaatsen van de katten. Het voelt bijna alsof ik er gewoon niet toe in staat ben. De ergernissen en discussies zijn er nog steeds en, ik weet niet of ik het toen heb genoemd: de stoelen liggen helemaal open.
Mijn man is er nog steeds van overtuigd dat ze eigenlijk weg moeten. Ondanks dat mijn man ze ook zou missen en het ook helemaal niet leuk vindt...voor de algehele gemoedsrust en sfeer is het beter om zonder katten te leven.
Mijn man trekt de sporen op het aanrecht niet meer, of de krassen op de kast omdat ze perse daar bovenop moeten zitten óf het gekrab aan de stoelen of de vlekken op de vloer of het feit dat je nooit 2 tellen je boterham kan laten liggen of de poes zit er elkaar weer.

Dus, we moeten eraan geloven.
Ik moet nu gewoon actie ondernemen want het bepaald de sfeer in huis veel te veel.
Een andere oplossing gaat gewoon niet meer slagen, denk ik.

Anyway, ik ga op zoek naar een nieuw gouden mandje, met pijn in mijn hart.

Balen zeg, Venco
En dan voortaan katloos, of is het probleem grotendeels dat het sfinxen zijn? (omdat speels, vettiger vachtje...)
Ik wens je heel erg veel sterkte (en je man ook natuurlijk, want hij gaat ze ook missen).
En ik hoop dat jullie relatie er goed van opknapt

quote:

Op zaterdag 16 januari 2016 17:35 schreef Murmeli het volgende:
Balen zeg, Venco
En dan voortaan katloos, of is het probleem grotendeels dat het sfinxen zijn? (omdat speels, vettiger vachtje...)
Ik wens je heel erg veel sterkte (en je man ook natuurlijk, want hij gaat ze ook missen).
En ik hoop dat jullie relatie er goed van opknapt

Dan echt katloos. Man kan niet meer langer de katten verdragen. Laten we het daar op houden.

Wat een zeurpiet zeg..

Sterkte.

quote:

Op zaterdag 16 januari 2016 18:14 schreef vencodark het volgende:

[..]

Dan echt katloos. Man kan niet meer langer de katten verdragen. Laten we het daar op houden.

nohhhhh dat vind ik erg voor je

quote:

Op zondag 11 oktober 2015 15:15 schreef vencodark het volgende:
Daarnet hebben mijn man en ik weer gesproken. Ik ben nu eenmaal nog niet zover om werkelijk een advertentie te plaatsen en nieuwe baasjes te zoeken. Maar zodra ik mijn man daarover vertel, dan wordt er al gezegd dat hij het dan wel gaat doen en als ze eind vd maand niet weg zijn, dan wilt hij ze naar het asiel brengen.
Echt veel tijd krijg ik dus niet, hoewel ik ook wel begrijp dat hij er gewoon echt klaar mee is en er gewoon een 'einde' aan wilt breien. Dit speelt natuurlijk niet sinds een paar weken.
Hij zegt ook wel dat het voor hem ook niet makkelijk is maar de opluchting dat ze straks weg zouden kunnen zijn, maakt hem al een stuk blijer.
Tja, we staan dus lijnrecht tegenover elkaar.
Natuurlijk zou ik alle bovenstaande tips met liefde willen proberen en aan mijn man voorstellen maar de deur is dicht, om het zo te stellen.
Dus ik heb geen idee waar dit naartoe zal leiden. Ik kan geen katten kiezen boven mijn man maar er spelen natuurlijk meer dingen tussen ons dan alleen een stel katten.
Dat is ook iets dat mij tegenhoudt. Ik heb namelijk niet de garantie dat alles ineens koek en ei is wanneer de katten weg zijn.

Om toch even verder te denken: als ik ze nou toch online aanbiedt, moet ik daar dan geld voor vragen of gratis? Ik lees er verschillende dingen over namelijk en aangezien het hier toch om raskatten gaat...

De man naar het asiel brengen is geen optie?

quote:

Op zaterdag 16 januari 2016 23:18 schreef Wespensteek het volgende:

[..]

De man naar het asiel brengen is geen optie?

Dit! of man naar therapie. Ik meen deze suggestie trouwens wel serieus. Ik hoor in je opsomming enkel irritatie over materiële zaken; kapotte stoelen, krassen op de kast, hecht hij werkelijk zo aan een huis zonder beschadigingen? Zou hij niet iets aan zijn eigen gevoel over schade aan spullen kunnen doen? Het zijn enkel spullen. Vlekken op de vloer en sporen op het aanrecht; vaker poetsen? Of minder ergernis over oplosbare hygiene die tijdelijk iets minder is. Het klinkt zo in de opsomming zo futiel. Ik bedoel dit niet baggataliserend maar ik zou het zelf heel erg vinden als mijn vriend er zo over dacht en ik hoop heel erg dat er nog een andere oplossing is dan kat loos verder leven.

quote:

Op zondag 17 januari 2016 07:53 schreef Zo-is-dat het volgende:

[..]

Dit! of man naar therapie. Ik meen deze suggestie trouwens wel serieus. Ik hoor in je opsomming enkel irritatie over materiële zaken; kapotte stoelen, krassen op de kast, hecht hij werkelijk zo aan een huis zonder beschadigingen? Zou hij niet iets aan zijn eigen gevoel over schade aan spullen kunnen doen? Het zijn enkel spullen. Vlekken op de vloer en sporen op het aanrecht; vaker poetsen? Of minder ergernis over oplosbare hygiene die tijdelijk iets minder is. Het klinkt zo in de opsomming zo futiel. Ik bedoel dit niet baggataliserend maar ik zou het zelf heel erg vinden als mijn vriend er zo over dacht en ik hoop heel erg dat er nog een andere oplossing is dan kat loos verder leven.

Ik, als kattenmens, denk daar ook wel zo over, maar er zijn natuurlijk wel hordes mensen die geen kat/huisdier willen omdat een dier je huis een soort van overneemt. Dus ik kan het me wel voorstellen dat meneer Venco geen katten meer wil.

Waar ik meer moeite mee heb ik dat hij ooit wel akkoord is gegaan met 3 (!) katten van een best intensief ras en dat hij daar zelf best meer verantwoordelijkheid voor mag nemen. Dat lijkt hij totaal niet te doen.
En dat ik het echt heel verdrietig vind voor Venco omdat zij wél echt veel van katten houdt.
En ik hoop gewoon dat dit uiteindelijk niet alsnog de relatie zal verpesten. Want dan kan je beter nu meteen (tijdelijk?) apart gaan wonen zodat de beestjes kunnen blijven.

Ik snap jullie reacties ook wel hoor. Zat mensen die ook vinden dat als het tóen goed was, je ze gewoon altijd moet houden etc.
Maar ja. Dat stopt de discussies niet. Dat stopt de ergernissen niet. Mijn verdriet zal wel slijten (een keer) maar zijn 'problemen' met de katten blijven. En op den duur is de emmer gewoon vol.
Ergens twijfelt hij ook wel. Hij vind het moeilijk maar ziet ook de voordelen die voor hem doorslaggevend zullen zijn.

Er staat nu een advertentie en ook al wat reacties gehad. Maar zodra iemand schreef: ik wil het mannetje wel (de kat. ) dacht ik al van: "Jij krijgt mijn Raja niet!"

Via het kattenvraagbak topic hier terecht gekomen.

Jeetje venco, ik heb het echt met je te doen. Wat een hartverscheurende beslissing moet jij nemen.
Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe een hekel mensen aan katten kunnen hebben. Ik vraag me af wat onder de "katten haat" van jouw man zit. Gaat het daadwerkelijk om de katten of zit er (onbewust) een ander probleem hem dwars?

Ik vind dat hij in deze situatie wel erg veel van jou eist. Jammer dat een compromis niet mogelijk is.

Zelf heb ik onlangs door een relatie breuk mijn twee katten moeten scheiden (een is achter gebleven bij mijn ex) en als ik zie hoe de kat die ik heb meegenomen is opgeknapt, dat geeft mij echt een heel goed gevoel. Uiteraard mis ik de andere kant, maar probeer het zoveel mogelijk positief te draaien nu ik zie hoe mijn sullige jeweetwel kater is opgeknapt. Ook hij was in de oude situatie regelmatig "het slachtoffer".

Wellicht brengt het rust in de groep als degene die er nu beetje buiten valt herplaatst wordr.

Ben beetje bang dat je man straks weer iets anders vindt wat hem niet zint. En wat dan?

Straks ben jij je man en je katten kwijt

Wat mij opvalt is dat er over kattenhaat wordt gesproken terwijl er toch echt wel redelijke grond voor irritatie is. En geen sprake van haat. Maar vervelende zaken in huis dus die steeds meer aan iemand gaan vreten.
Vuile (poep)poten op het aanrecht zou mijn man meteen korte metten mee maken. Ik zelf moet er ook niet aan denken. Dat zouden wij geen 3 jaar volhouden
We hadden vroeger ook katten en toestanden met krabben en eten niet kunnen laten liggen. Dat is voor mij een reden om niet opnieuw een kat te willen. Hoe leuk en lief ik ze ook vind.
Ik kan de man vam venco dus best begrijpen, als hij er niet meer tegen kan zal er echt iets moeten gebeuren.Voor de katten ook veel beter want die voelen stress haarfijn aan.

Eens met bovenstaande poster.

Ik vraag me af Venco, wat heb je er zelf aan gedaan om de situatie beter te maken? Heb je gekeken naar andere kattenbakken/grit, ander voer, ze opgesloten in een aparte kamer tijdens het eten, regelmatig hun pootjes gepoetst zodat ze niet met vieze poten op het aanrecht lopen, e.d.? En waarom heb je Rani nog niet alleen te koop gezet? Met een beetje mazzel was de situatie dan veel prettiger voor je man en kon hij ook begrip hebben voor het feit dat jij wel graag katten wilt. Het lijkt wel alsof je het wil laten escaleren in plaats van dat je op zoek gaat naar een compromis.
(En dat staat los van het starre gedrag wat je man lijkt te vertonen)

(ik kwam hier via het kattenvraagbaaktopic)