Zwangerschap en geboorte deel 1277

Linda wat een prachtige meisjes, gefeliciteerd!

Ooh Linda wat zijn ze mooi!! Echt een prachtige foto.

En ook jompels voor Dyre

En wie postte nou dat filmpje van haar bewegende buik, Klaproos? Geweldig

Mag ik op 23 augustus

Linda van harte gefeliciteerd met je meisjes

Het augustusrijtje staat niet meer op volgorde, mag ik een plekje omhoog?

quote:

Op woensdag 8 januari 2014 20:27 schreef Cwen het volgende:
Wilde er nou iemand naar 27 augustus?

Dyre

Linda, wat prachtig, gefeliciteerd!

Linda, wauw! Gefeliciteerd

Linda Gefeliciteerd

Linda wát een foto!! Gefeliciteerd!

Linda wat een mooie foto! En wat zie je er goed uit!

Linda, wat goed en snel! Gefeliciteerd met deze twee prachtmeisjes!

Cwen, wanneer werd jij dan gedwongen tot een bepaalde behandeling? Je kunt toch weigeren?

Dyre, was fijn dat de echo goed was!!

Linda, wat een mooie foto Gefeliciteerd met je 2 meisjes!!

Linda Gefeliciteerd! Wat een ontroerende foto

_{en nu wel ik ooooook, maar moet nog minstens 9,5 week wachten}

Oh Linda, wat zijn ze mooi Gefeliciteerd!! _{zit hier een beetje te grienen: zo groot is de mijne nu ook}

quote:

Op woensdag 8 januari 2014 16:43 schreef Dyre het volgende:
Jaaa...!! Alles goed Hartje klopte mooi en alles zag er goed uit volgens de verloskundige Ben nu ineens 7 weken, dus hij heeft de achterstand al een beetje ingehaald

Mijn echo-fotootje is een beetje wazig geworden, maar dat maakt niks uit, want het is onze frummel

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

We zijn nog lang niet bij de 12 weken, maar dit is al zo'n goed nieuws voor ons!
1 cm groot

Bij de vorige echo durfde de verloskundige ons nog niet te feliciteren, maar dat was nu bijna het eerste wat ze zei

Mag mijn UD op 27 augustus?

_NIKKI_, wat vervelend dat het gesprek zo anders ging dan je had gehoopt.

Wat een opluchting! Super goed nieuws!

En nu ik hier toch ben: Linda ook gefeliciteerd!

Linda

Wat een prachtige meisjes! Gefeliciteerd met jullie dochters en zusjes
Heb jij dat even super stoer gedaan!

Nikki, ik zou juist wel op die kraamkamers gaan kijken om het meer te accepteren want deze keer zal je er echt mee te maken krijgen en dan kan je er wat meer aan wennen. Dan valt het dadelijk in de spanning van alles mee omdat je het al kent.

Verder eens met cantare wat betreft de enorme ziekenhuis aversies hier.
Er hadden bij mijn bevalling dingen best anders gemogen en niet alles was ideaal maar ik ga er vanuit dat ze het niet doen om mij te treiteren maar zo goed mogelijk doen wat ik van ze verwacht. Dat is hun werk goed uitvoeren zodat ik en baby er zo goed mogelijk vanaf komen aan het eind van de dag.

Linda gefeliciteerd!!

Wat betreft bevallen in het zh... Bij Eva werd ik voor m'n gevoel aan m'n lot overgelaten maar toch heb ik er geen rotgevoel aan overgehouden. Als ik straks weer in het zh moet bevallen boeit het enige voor mij: dat m'n kind gezond en wel op de wereld komt, of ik het nu ongemakkelijk heb of niet. Het enige dat telt is m'n kind en haar welzijn.

Wauwwwww Linda, wat een prachtige foto, wat een poppetjes! Van harte gefeliciteerd en hopelijk gaat het snel beter met Hanne .

Linda van harte met jullie twee mooie dames en wat een lieve namen hebben ze. Geniet met je hele gezin.

Linda, wat een prachtige foto! Ben er stil van. Hoop dat Hanne snel weer bij je mag komen.

quote:

Op woensdag 8 januari 2014 20:57 schreef Cwen het volgende:

[..]

Klopt, maar ik zat in m'n weeën en was er niet helemaal bij toen ze synto in m'n infuus (dat ik al niet had willen hebben, maar dat terzijde) hingen. ML had geen energie meer om te protesteren en ik was me er dus niet van bewust tot ie al zat - ik sliep dankzij de hypnobirthing. Uiteindelijk deed het niets ivm spanning bij mij omdat de klinisch vk en de vpk de baby er bijna uit zaten te kijken - daar hadden we iets van moeten zeggen, daar had ik ML ook gevraagd, maar onze onervarenheid hielp daarin dus heel erg niet. Ook had ik een vacuumpomp in m'n doos voor ik goed en wel besefte dat de gyn er was - en er was geen foetale nood. Dat laatste, daar kan ik nu nog kwaad om worden.

Maar, zonder dat ik hiermee aan je gevoel wil afdoen hoor, maar als jij niet meer aanspreekbaar was, en je partner niets zegt, wat hadden ze dan moeten doen volgens jou?

Linda gefeliciteerd. Wat een mooie foto

quote:

Op woensdag 8 januari 2014 20:29 schreef rebel-angel het volgende:
Mag ik op 23 augustus

Linda van harte gefeliciteerd met je meisjes

Joh R-A! Dat had ik ff gemist!
Gefeliciteerd!!!

En Linda, van harte gefeliciteerd met je meidjes! mooie foto

Thanks voor alle reacties dames. De andere ziekenhuizen zijn helaas geen optie. De ene vindt mijn man te ver. Het is 25-30 min. rijden. Dat hij dit te ver vindt is wel jammer, want ze hebben er kraamsuites waardoor mijn man bij me zou mogen blijven slapen, zelfs de +/- vier dagen na een keizersnede. En natuurlijk zouden de babies zouden ook bij ons op de kamer mogen. Het is al een betere basis dan: "als er plek is mag je man blijven." Maargoed, geen optie voor de man dus.

En het andere ziekenhuis hebben we beiden geen goede ervaringen mee tot nu toe. In de zin dat zijn moeder er bijna 10 jaar geleden heeft gelegen en te horen heeft gekregen dat ze zou overlijden en wat andere negatievd ervaringen omdat er familieleden overleden zijn. Ik realiseer me dat dit ook een mogelijkheid is om de negatieve ervaringen om te zetten in een heel positieve, maar qua zorg is het academische ziekenhuis gespecialiseerder dan dit ziekenhuis. De ziekenhuizen zitten dicht bij elkaar en het gebeurt heel regelmatig dat patiënten naar het andere ziekenhuis gestuurd/gebracht worden bij complicaties omdat ze in dat ziekenhuis nu eenmaal meer gespecialiseerde zorg bieden. Zeker gezien het feit dat het een tweeling is is het dus verstandiger om te blijven waar we nu zitten.

Ik ben een beetje bang dat mijn gevoel ten opzichte van het ziekenhuis mijn bevalling negatief zal beïnvloeden, dat het straks tot een interventie moet komen omdat ik daar niet voldoende op mijn gemak ben om de bevalling voorspoedig te laten verlopen. Het klinkt misschien gek, maar ik ben er altijd al van overtuigd geweest dat je als vrouw voor een gedeelte de bevalling tegen kan werken. Ik ga komende weken maar proberen alles los te laten en mijn mindset om te buigen naar: "Het is niet anders, ik geef mijn wensen op papier aan bij de arts in het volgende gesprek, maar als dingen niet gaan dan is dat maar zo." Uiteindelijk gaat het erom dat we alledrie de bevalling goed doorkomen, dat is het belangrijkst. Eerst de 37 weken maar zien te halen, hopen dat de babies in de juiste positie gaan/blijven liggen en dan zien we wel verder.

En dames, ik waardeer jullie adviezen/ervaringsverhalen enorm. Bijvoorbeeld Cantare en Enfermera, jullie posts zetten me even met beide benen op de grond. Ik moet ook gewoon heel blij zijn dat er hier zulke goede zorg is waar we gebruik van kunnen maken. Thanks!

Linda gefeliciteerd!!
Wat een schatjes

Jippie!!!

Gefeliciteerd Linda, met je prachtige meisjes, wat een mooie namen!
Hebben ze al moedermelk gehad en wat wegen ze? Geniet van ze, ik hoop dat je ze snel weer beide bij je zal hebben.

En nu ga ik even het verhaal van Nikki bijlezen.....

Nikki, super dat je gaat proberen je mindset te veranderen! En dapper dat je over deze toch wel gevoelige kwestie zo openstaat voor andere meningen Denk dat ik er te eigenwijs voor had geweest

quote:

Op woensdag 8 januari 2014 21:11 schreef Cwen het volgende:

[..]

Ik was wel aanspreekbaar, maar werd niet aangesproken. Alleen m'n partner, en die wist het idd niet meer. Punt was juist dat er naar mij tussen de weeën door niet geluisterd werd.

Dat is wel enorm jammer Cwen. Ik heb als het goed is man én zusje bij me. Man is een emo typje daar hoef ik niet teveel van te verwachten, maar zusje is het nuchtere type die wel zal vragen waarom iets gedaan moet worden voor het daadwerkelijk gedaan wordt. Op haar vertrouw ik dus maar.

En hopelijk vertellen de artsen gewoon zelf al wat ze doen en waarom natuurlijk.

Knap van je dat je het nu zo weet te zien, Nikki. Ik denk dat je vooral jezelf daar heel erg mee helpt.

Linda, je meisjes zijn er!! Wat een geweldige foto en prachtige namen

Oooooh Linda kijk jou nou mama van een tweeling, mama van vier prachtige kinders.
Je mooie dochters <3 ik word helemaal week van die foto <3 dat armpje van de een over het armpje van de ander heen omg

Ontzettend gefeliciteerd, ook voor R. En Lotte en Noah grote zus en broer <3 wat fijn dat je meiden er zijn, en wat heb je het goed uitgedragen nog joh! bijna 36 weken gewoon. Kom lekker bij. Ik ben heel benieuwd naar je verhaal, ik hoop dat Hanne snel weer naar jou en haar zusje toe mag. En spam vooral meer foto's tzt Hopelijk mogen jullie zsm naar huis met zn allen.

Linda, wat een prachtige foto Ik word er een beetje emotioneel van en ik bén niet eens zwanger!

Gefeliciteerd met je twee dochters en zusjes, hopelijk kunnen jullie snel samen zijn

Linda gefeliciteerd met je mooie meiden! Geniet ze, rust lekker uit en ik hoop dat je ook Hanne snel weer bij je hebt.

Nikki, ik had ook een enorme aversie tegen het ziekenhuis tijdens mijn eerste zwangerschap. Maar uiteindelijk was het 'sterrenkijker en daardoor een spoedkeizersnede'. We waren heel blij dat we toch daar naartoe zijn gegaan om te bevallen.

De tweede zwangerschap wist ik al dat ik op medische indicatie in het ziekenhuis moest bevallen, vanwege de KS de eerste keer en dus ook met de banden van de CTG en de hele riedel. Ik heb toen ook aangegeven dat ik dat alleen in uiterste noodzaak wou.
Een heel bevalplan daar neergelegd met wat ik wou tijdens en na de bevalling en bij een evt KS.

En toen ging ik met 32.4 al bevallen van D en kon me dat hele bevalplan, CTG en alle mikmak niets meer schelen, als ik mijn kind maar mocht houden.....

Het is zo relatief en uiteindelijk is er maar een ding dat echt belangrijk is.

Oooooh Linda, gefeliciteerd met je twee meisjes! Wat een mooie foto, zoveel groot en klein geluk tegelijk.
Hopelijk mag Hanne snel weer bij jullie terug.
Een mooie kraamtijd gewenst!

quote:

Op woensdag 8 januari 2014 21:11 schreef Cwen het volgende:

[..]

Ik was wel aanspreekbaar, maar werd niet aangesproken. Alleen m'n partner, en die wist het idd niet meer. Punt was juist dat er naar mij tussen de weeën door niet geluisterd werd

Maar goed, het maakt ook niet uit.

Natuurlijk maakt dat wel uit, het is rot om daardoor een minder tevreden gevoel aan je ziekenhuisbevalling over te houden. Alleen soms is dat gevoel niet te voorkomen, denk ik. Het kan niet altijd zo gaan als je zelf wilt of verwacht. Omdat het soms nodig is om in te grijpen, of als er geen tijd is om te overleggen, of gewoon omdat verloskunde ook mensenwerk is. Daarin is een ziekenhuis niet anders dan thuis. Ook thuis kun je je niet gehoord voelen of het gevoel hebben dat er verkeerd ingegrepen wordt. Zonder af te doen aan jou ervaring, wil ik dus vooral zeggen dat dat gevoel van controleverlies niet inherent is aan een ziekenhuisbevalling maar meer aan überhaupt een bevalling.

Nikki, wat rot dat het je zo overvallen heeft en dat je er zo mee zit.
Bespreek het vooral! Mijn ervaring is inderdaad zoals Wup vanmiddag al zei dat er vaak over 'moeten' gesproken wordt omdat het nu eenmaal altijd zo gaat in een ziekenhuis. Dat wil niet zeggen dat ze helemaal niet open staan voor iets anders, maar het praat altijd wel lekker 'makkelijk' om dan te zeggen 'dan moet er dit of dat gebeuren'. Er wordt voor het gemak zo gepraat, en helaas zit er hier en daar een hork tussen die zn wenkbrauwen optrekt bij het idee dat jij liever Friso geeft dan Nutrilon.
Vooral doen, het zijn jouw kinderen en jij beslist wat erin gaat, klaar; daar hoef je je niet raar of rot onder te voelen en je hoeft je ook niet verplicht te voelen om tekst en uitleg te geven daarover. Jouw baby's krijgen Friso.

En over ingrepen en dergelijke. Wat zou jou rust kunnen geven? Je zegt dat je een controlfreak bent, tegelijkertijd heb ik het idee dat je graag nog een beetje je hoofd in het zand steekt voor het hele ziekenhuis door bijvoorbeeld de kraamsuites niet te willen zien. Is het wellicht niet handiger het toch te bekijken zodat je straks niet voor ej gevoel volledig overspoelt wordt met 'nieuwe' ervaringen?

Goed van je dat je open staat voor de posts van Lazi en Cantare. Een tweelingzwangerschap en -bevalling brengen en wat hoger risico met zich mee, om dat te ondervangen vragen ze wat meer controle en dat is voor jou minder prettig. Eyes on the prize, de ervaring van je bevalling draag je een leven lang met je mee, een deel heb je geen invloed op, maar een ander deel wel. Ik zou een aantal punten meenemen in een bevalplan die voor jou van groot belang zijn en de rest voor zover dat gaat proberen los te laten. Het medisch personeel wil voor jou en je kinderen het beste, voor je kinderen weten ze hoe ze dat zo goed mogelijk kunnen; voor jou weten ze het medisch gezien wel, psychisch gezien moet je zelf aangeven wat je prettig vindt en wat niet. Er kan vaak best een hoop, zeker qua communicatie.

En over dat "bed erbij kan alleen als er plek is".
Ik moet dat ook met enige regelmaat zeggen tegen mensen. Heel rot is dat want je wilt ze het liefst gewoon een kamertje met zn tweetjes/drietjes(/viertjes!) geven en ze laten genieten van hun verse gezin; maar het is nog veel rotter om eerst toe te zeggen en achteraf toch te moeten weigeren dan andersom.

Gefeliciteerd Linda

linda gefeliciteerd! Hopen dat de zusjes gauw herenigd worden.

Nikki

Linda gefeliciteerd!!! Mooie foto en mooie meiden!!

Dyre ook gefeliciteerd, fijn dat het toch goed is!

Linda, gefeliciteerd met je prachtige meisjes, jullie zien er alle drie fantastisch uit

Dyre, wat super fijn zo'n mooie echo, gefeliciteerd!

Linda van harte wat een droppies zeg .

Bedankt voor je advies Mignonne.

En de verloskamers zien, ik vind die zo enorm "steriel", het klopt niet bij wat mijn gevoel bij een bevalling is. Ik weet van de vorige keer dat ik er echt naar van werd, iedereen was volop aan het kijken in de verloskamer en ik wist niet hoe snel ik weer naar buiten moest. Daarom kan het me ditkeer maar beter "overkomen", anders ga ik me er komende weken alleen maar drukker over maken.

Ik ga wat simpele wensen puntsgewijs op papier zetten en dat ga ik proberen te beperken tot iets van een half A4tje zodat het goed overzichtelijk blijft. Uiteindelijk wordt de ervaring denk ik voor een groot deel ook bepaald door de arts die de bevalling zal begeleiden, misschien heb ik mijn puntenlijst straks niet eens nodig omdat we een fijne arts treffen. En treffen we een hork, dan zien dat dan wel.