Het grote rammelaarstopic deel 43

quote:

Op zondag 12 januari 2014 19:22 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Het is niet gezegd dat het wél aan jou lag.

nee maar die gedachte is op dit moment even heel irrationeel moeilijk uit te zetten.. Komt wel weer goed

quote:

Op zondag 12 januari 2014 19:24 schreef Cassandra87 het volgende:
nee maar die gedachte is op dit moment even heel irrationeel moeilijk uit te zetten.. Komt wel weer goed

Hardnekkig zijn dat soort dingen hè?

quote:

Op zaterdag 11 januari 2014 15:01 schreef Danaa het volgende:
Zonet de app : "de pil" gedownload, deze app is bedoelt om je te reminden aan je pil en laat schematisch zien wanneer je stopweken zijn.
Ik wilde hem graag een installeren om te zien of mijn 'einddatum' al in beeld komt, maar nee! Jammer!
Die is nog iets te ver weg....
Verder totaal voor mij geen functie deze app maar zo leuk om de datum in beeld te hebben inplaats van stiekum elke keer tellen in mn agenda!

Haha, ik vind dat stiekem tellen juist wel leuk. En dan steeds constateren dat er wéér een week voorbij is

quote:

Op zondag 12 januari 2014 19:13 schreef Cassandra87 het volgende:
Kom er net achter dat mijn ex vader wordt. Super tof voor hem! Maar..

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Kan me voorstellen dat dat even slikken is ja! En dat je er dan bang voor wordt dat het 'aan jou ligt'. Maar zoals Vivi al zei hoeft dat helemaal niet hè? Het kan ook goed de combinatie van jouw en je ex geweest zijn die 'niet werkte'.

En misschien is hij de afgelopen tijd wel een stuk gezonder gaan leven, of is het met zijn nieuwe vriendin/vrouw ook wel een stuk moeilijker gegaan?

In de categorie "makkelijker gezegd dan gedaan": probeer het positief in te zien!

quote:

Op zondag 12 januari 2014 19:24 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

nee maar die gedachte is op dit moment even heel irrationeel moeilijk uit te zetten.. Komt wel weer goed

Ze moeten ex'en sowieso verbieden. Die van mij (ik heb nog contact met hem) zat pas heel blij te verkondigen dat hij trouwplannen heeft. Dat vond ik ook nogal vervelend _{en nee, ik wil hem niet terug, maar op de een of andere manier voel je je als vrouw toch onzeker dan ofzo} . Maar wat hierboven ook wordt gezegd: het kan ook de combi zijn tussen jou en ex, het hoeft niet aan jou te liggen!!

Ik moet donderdag naar de gynaecoloog en ik heb me voorgenomen dat ik, als ik daar toch zit, die beste man wel meteen is kan bestoken met vragen over astma en zwangerschap. Vriendlief kan helaas niet mee, maar heeft geholpen met het lijstje vragen. Zijn zorg is vooral of ik wel snel zwanger zou raken ivm astma (ik kan me niet voorstellen dat dat nou een factor is maar goed), hij was er ineens erg ongerust in. Ik snap er niks van hoor; eerst was het een en al twijfel of hij wel kinderen wilde en nu is er angst dat het niet "meteen" raak zou zijn.

Overigens ga ik wel meer rammelen nu ik er zo bewust mee bezig ben. Overigens wel een andere afweging nog: ik heb (zicht) op een opleidingsplaats (tot gz-psycholoog voor de insiders), waarvan het wel een van mijn grote wensen is om die te gaan doen. Ik heb steeds gezegd dat ik, als ik daar op korte termijn mee zou beginnen (opleiding duurt 2 jaar), ik zou wachten met mijn kinderwens. Inmiddels weet ik al niet eens of ik wel zou willen wachten; m'n werk is leuk, maar kinderen nog net iets leuker. Hoe maken jullie zo'n afweging? En tot wanneer zouden jullie wachten?

Voor zover ik weet is het eerder regel dan uitzondering dat de helft van de opleidingsgroep zwanger raakt Ik kan me wel voorstellen dat je voorzichtig bent ermee, want opleidingsplaatsen zijn zeer schaars natuurlijk, maar als het een kwestie is van "ooit" de opleiding mogen volgen, dan zou ik er ook niet eindeloos op wachten. Hoe concreet is het?

quote:

Op maandag 13 januari 2014 11:06 schreef Clubsoda het volgende:
Voor zover ik weet is het eerder regel dan uitzondering dat de helft van de opleidingsgroep zwanger raakt Ik kan me wel voorstellen dat je voorzichtig bent ermee, want opleidingsplaatsen zijn zeer schaars natuurlijk, maar als het een kwestie is van "ooit" de opleiding mogen volgen, dan zou ik er ook niet eindeloos op wachten. Hoe concreet is het?

Nahjah, mijn werkgever is bezig een opledingsplaats te creeeren. Nu kan dat, gezien mijn werkgever nog wel even duren. Daarbij zijn er meerdere collega's die eventueel wel willen, dus inderdaad; wanneer is "ooit", dat weet ik zelf ook niet. Stel dat ik nu zou weten dat ik dit jaar of wellicht volgend jaar kan starten, maarja, het kan ook nog wel 3 jaar duren (en daar ga ik dan sowieso niet op wachten)..

Ok ok, daar gaan we dan. Ik rammel een beetje geloof ik.
Ik word dit jaar 28 en mijn vriend 32. (Wow, wat klinkt dat oud als ik het hier neerzet. Ik was vorig jaar toch nog 20 en lurkte in de kroeg aan een glas zoete witte wijn enzo?)
Zijn bijna 6 jaar samen, mijn vriend heeft een vaste baan, we hebben een koophuis en ik timmer aan de weg met mijn carrière die eindelijk op gang lijkt te komen.

We willen graag kinderen, maar wanneer? En al die twijfels enzo. Kan ik het wel aan, die verantwoordelijkheid? Mijn leven is zo toch ook leuk? Wat te doen met slapeloze nachten, al die zorgen, straks wordt het gepest, etc. Maar toch, het gevoel zit er en dat gaat niet weg. Mijn vriend heeft al die twijfels overigens niet en dat is wel lekker. Mijn stevige, veilige rots in de branding. In het vorige topic zag ik ook al een user met precies dezelfde twijfels, en ook zag ik gewoonmezelf87 posten dat zelfs nu ze zwanger is ze die gedachten nog heeft. Een geruststelling. Overigens lurk ik al heel lang hier, al sinds Kleurdoos zwanger was van haar tweede. Dus dat zegt ook wel wat denk ik.

Ik ga dit jaar heel hard werken aan mijn carrière en zei vorige week tegen mijn vriend: en misschien moet ik dan in 2015 stoppen met de pil. Waarop hij zei: is goed.

Het is weer raak hier,de meeste uit de vriendenkring zijn nu zwanger van nummer 2.

nog even volhouden en dan zien we het over 3jr wel weer maar dat duurt nog zo lang

quote:

Op maandag 13 januari 2014 13:29 schreef Philomijn het volgende:
Ok ok, daar gaan we dan. Ik rammel een beetje geloof ik.
Ik word dit jaar 28 en mijn vriend 32. (Wow, wat klinkt dat oud als ik het hier neerzet. Ik was vorig jaar toch nog 20 en lurkte in de kroeg aan een glas zoete witte wijn enzo?)
Zijn bijna 6 jaar samen, mijn vriend heeft een vaste baan, we hebben een koophuis en ik timmer aan de weg met mijn carrière die eindelijk op gang lijkt te komen.

We willen graag kinderen, maar wanneer? En al die twijfels enzo. Kan ik het wel aan, die verantwoordelijkheid? Mijn leven is zo toch ook leuk? Wat te doen met slapeloze nachten, al die zorgen, straks wordt het gepest, etc. Maar toch, het gevoel zit er en dat gaat niet weg. Mijn vriend heeft al die twijfels overigens niet en dat is wel lekker. Mijn stevige, veilige rots in de branding. In het vorige topic zag ik ook al een user met precies dezelfde twijfels, en ook zag ik gewoonmezelf87 posten dat zelfs nu ze zwanger is ze die gedachten nog heeft. Een geruststelling. Overigens lurk ik al heel lang hier, al sinds Kleurdoos zwanger was van haar tweede. Dus dat zegt ook wel wat denk ik.

Ik ga dit jaar heel hard werken aan mijn carrière en zei vorige week tegen mijn vriend: en misschien moet ik dan in 2015 stoppen met de pil. Waarop hij zei: is goed.

Ik denk dat die twijfels ook heel normaal zijn, je wilt het beste voor je kind, maar hoe weet je wat dat is? Ik ga er vanuit dat ik dat na de geboorte vanzelf weet doordat ik mijn kind dan leer kennen..

quote:

Op maandag 13 januari 2014 13:29 schreef Philomijn het volgende:
Ok ok, daar gaan we dan. Ik rammel een beetje geloof ik.
Ik word dit jaar 28 en mijn vriend 32. (Wow, wat klinkt dat oud als ik het hier neerzet. Ik was vorig jaar toch nog 20 en lurkte in de kroeg aan een glas zoete witte wijn enzo?)
Zijn bijna 6 jaar samen, mijn vriend heeft een vaste baan, we hebben een koophuis en ik timmer aan de weg met mijn carrière die eindelijk op gang lijkt te komen.

We willen graag kinderen, maar wanneer? En al die twijfels enzo. Kan ik het wel aan, die verantwoordelijkheid? Mijn leven is zo toch ook leuk? Wat te doen met slapeloze nachten, al die zorgen, straks wordt het gepest, etc. Maar toch, het gevoel zit er en dat gaat niet weg. Mijn vriend heeft al die twijfels overigens niet en dat is wel lekker. Mijn stevige, veilige rots in de branding. In het vorige topic zag ik ook al een user met precies dezelfde twijfels, en ook zag ik gewoonmezelf87 posten dat zelfs nu ze zwanger is ze die gedachten nog heeft. Een geruststelling. Overigens lurk ik al heel lang hier, al sinds Kleurdoos zwanger was van haar tweede. Dus dat zegt ook wel wat denk ik.

Ik ga dit jaar heel hard werken aan mijn carrière en zei vorige week tegen mijn vriend: en misschien moet ik dan in 2015 stoppen met de pil. Waarop hij zei: is goed.

Welkom!

DIe twijfels zijn inderdaad toch heeeeel normaal! Word ook veel over geschreven in boeken, dus echt niet gek dat jij dit zo voelt;)

En fijn dat hij je niet tegen sprak, en gewoon zei: Ja is goed

quote:

Op maandag 13 januari 2014 13:29 schreef Philomijn het volgende:
Ok ok, daar gaan we dan. Ik rammel een beetje geloof ik.
Ik word dit jaar 28 en mijn vriend 32. (Wow, wat klinkt dat oud als ik het hier neerzet. Ik was vorig jaar toch nog 20 en lurkte in de kroeg aan een glas zoete witte wijn enzo?)
Zijn bijna 6 jaar samen, mijn vriend heeft een vaste baan, we hebben een koophuis en ik timmer aan de weg met mijn carrière die eindelijk op gang lijkt te komen.

We willen graag kinderen, maar wanneer? En al die twijfels enzo. Kan ik het wel aan, die verantwoordelijkheid? Mijn leven is zo toch ook leuk? Wat te doen met slapeloze nachten, al die zorgen, straks wordt het gepest, etc. Maar toch, het gevoel zit er en dat gaat niet weg. Mijn vriend heeft al die twijfels overigens niet en dat is wel lekker. Mijn stevige, veilige rots in de branding. In het vorige topic zag ik ook al een user met precies dezelfde twijfels, en ook zag ik gewoonmezelf87 posten dat zelfs nu ze zwanger is ze die gedachten nog heeft. Een geruststelling. Overigens lurk ik al heel lang hier, al sinds Kleurdoos zwanger was van haar tweede. Dus dat zegt ook wel wat denk ik.

Ik ga dit jaar heel hard werken aan mijn carrière en zei vorige week tegen mijn vriend: en misschien moet ik dan in 2015 stoppen met de pil. Waarop hij zei: is goed.

Hoi
Ook hier herkenning!

Mijn vriend en ik zijn allebei nogal geneigd om dingen zo rationeel mogelijk te benaderen, dat leidde hier eerst ook tot de nodige twijfels. Wat je zegt; het gaat nu toch goed met z'n 2tjes, we hebben nu nergens naar te kijken (buiten elkaar ), geen gebroken nachten, geen zorgen om opvang/school/geld, etc. Heel kort-door-de-bocht gezegd: kinderen kosten geld, slaap, tijd, energie, bloed, zweet en tranen

En ik denk dat het dan lastig is om de 'voordelen/opbrengsten' (klinkt wel heel zakelijk zo ) op een rationele manier te verwoorden; daar kun je dan geen recht aan doen. Maar ik geloof niet dat er veel ouders zijn die na bijv.. 18 jaar zullen zeggen "Nee, dat kind was me achteraf gezien die gebroken nachten en zorgen toch niet waard, hoor."

Ah ja, twist02 jij was het met die voor mij herkenbare post! Fijn om te lezen dat meer mensen het hebben en dat er zelfs over geschreven wordt. Nu je het zegt Danaa, ik ga het boek "Zwanger Worden Handboek Voor Kinderwensers En Twijfelaars" van Mariël Croon maar eens bestellen. Het is gewoon het emotie/ratio-verhaal. We hebben een tijdje redenen gehad om aan te nemen dat we misschien geen kinderen konden krijgen, en daar was ik stuk van. En als ik er aan denk dat het eventueel niet lukt (die kans zit er natuurlijk altijd in), zou ik dat heel erg vinden. Dus ja, mijn oergevoel zegt: jaaa! Maar mijn piekerhoofd zegt: maar maar maar!

Cassandra87: lijkt me héél moeilijk van je ex. Houd moed. (en ik reageer nog op je pm, maar dan moet ik eerst 9 dgn lid zijn)

Silliegirl, lastig die combi van carrière en moederschap hè? Tenminste, dat vind ik wel. Als ik jou was zou ik het nog heel even aankijken tot je misschien meer weet.

Mijn vriend heeft 1,5 jaar terug al gezegd dat 'ie er klaar voor is. Denk dat ik daarmee in mijn handjes mag knijpen.

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 10:41 schreef Philomijn het volgende:
Ah ja, twist02 jij was het met die voor mij herkenbare post! Fijn om te lezen dat meer mensen het hebben en dat er zelfs over geschreven wordt. Nu je het zegt Danaa, ik ga het boek "Zwanger Worden Handboek Voor Kinderwensers En Twijfelaars" van Mariël Croon maar eens bestellen. Het is gewoon het emotie/ratio-verhaal. We hebben een tijdje redenen gehad om aan te nemen dat we misschien geen kinderen konden krijgen, en daar was ik stuk van. En als ik er aan denk dat het eventueel niet lukt (die kans zit er natuurlijk altijd in), zou ik dat heel erg vinden. Dus ja, mijn oergevoel zegt: jaaa! Maar mijn piekerhoofd zegt: maar maar maar!

Cassandra87: lijkt me héél moeilijk van je ex. Houd moed. (en ik reageer nog op je pm, maar dan moet ik eerst 9 dgn lid zijn)

Silliegirl, lastig die combi van carrière en moederschap hè? Tenminste, dat vind ik wel. Als ik jou was zou ik het nog heel even aankijken tot je misschien meer weet.

Mijn vriend heeft 1,5 jaar terug al gezegd dat 'ie er klaar voor is. Denk dat ik daarmee in mijn handjes mag knijpen.

Dat laatste lijkt me inderdaad erg fijn, omdat je vaak ziet dat het andersom is
Ik heb op een gegeven moment inderdaad ook bij mezelf gedacht "Wat nu als er inderdaad nooit kinderen komen? Kan ik me dan nog steeds neerleggen bij al die rationele argumenten?" En het antwoord was een hartgrondig 'NEE'
M'n vriend vind het soms toch nog lastig, omdat je het enerzijds rationeel wilt benaderen, maar tegelijkertijd het besef hebt dat dat bij zoiets nooit volledig kan.

Maar hij heeft het nu ook eindelijk hardop gezegd: als mijn pilstrips op zijn (eerste week van maart), komen er geen nieuwe meer
Ik wil het dan de eerste maanden zelf nog wel even veilig doen, om te kijken hoe mijn cyclus is, en omdat we nog een flinke reis op de planning hebben staan (en dat doe ik liever niet in net-zwangere toestand), maar daarna gaan we ervoor

Philomijn: ik ben 23 weken zwanger en vroeg gisteren aan mijn vriend of ik wel een kind kan opvoeden..die twijfels blijven bij mij dus ook, je bent echt niet de enige. En ze gaan zeker niet opeens over als je zwanger bent, integendeel..

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 10:41 schreef Philomijn het volgende:
Ah ja, twist02 jij was het met die voor mij herkenbare post! Fijn om te lezen dat meer mensen het hebben en dat er zelfs over geschreven wordt. Nu je het zegt Danaa, ik ga het boek "Zwanger Worden Handboek Voor Kinderwensers En Twijfelaars" van Mariël Croon maar eens bestellen. Het is gewoon het emotie/ratio-verhaal. We hebben een tijdje redenen gehad om aan te nemen dat we misschien geen kinderen konden krijgen, en daar was ik stuk van. En als ik er aan denk dat het eventueel niet lukt (die kans zit er natuurlijk altijd in), zou ik dat heel erg vinden. Dus ja, mijn oergevoel zegt: jaaa! Maar mijn piekerhoofd zegt: maar maar maar!

Cassandra87: lijkt me héél moeilijk van je ex. Houd moed. (en ik reageer nog op je pm, maar dan moet ik eerst 9 dgn lid zijn)

Silliegirl, lastig die combi van carrière en moederschap hè? Tenminste, dat vind ik wel. Als ik jou was zou ik het nog heel even aankijken tot je misschien meer weet.

Mijn vriend heeft 1,5 jaar terug al gezegd dat 'ie er klaar voor is. Denk dat ik daarmee in mijn handjes mag knijpen.

Dat boek heb ik toevallig in huis! Wij zijn er zeker over uit dat wij in Maart gaan stoppen, maar voor vriendlief dit boek.
Hij is binnenkort jarig en vind het leuk en handig voor hem om ook een beetje te verdiepen in het zwanger worden!
Stiekem zelf al doorgelezen !

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 09:17 schreef twist02 het volgende:
Mijn vriend en ik zijn allebei nogal geneigd om dingen zo rationeel mogelijk te benaderen, dat leidde hier eerst ook tot de nodige twijfels. Wat je zegt; het gaat nu toch goed met z'n 2tjes, we hebben nu nergens naar te kijken (buiten elkaar ), geen gebroken nachten, geen zorgen om opvang/school/geld, etc. Heel kort-door-de-bocht gezegd: kinderen kosten geld, slaap, tijd, energie, bloed, zweet en tranen

Herkenbaar

quote:

En ik denk dat het dan lastig is om de 'voordelen/opbrengsten' (klinkt wel heel zakelijk zo ) op een rationele manier te verwoorden; daar kun je dan geen recht aan doen. Maar ik geloof niet dat er veel ouders zijn die na bijv.. 18 jaar zullen zeggen "Nee, dat kind was me achteraf gezien die gebroken nachten en zorgen toch niet waard, hoor."

Dat denk ik ook. We hebben nu sinds een paar jaar katten (ja ik weet het, totáál niet te vergelijken met kinderen ), en die zijn me alle vieze kattenbakken, kattenkots, kattenhaar, kattenvoer, en dierenartskosten etcetera dubbel en dwars waard.

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 10:41 schreef Philomijn het volgende:

Silliegirl, lastig die combi van carrière en moederschap hè? Tenminste, dat vind ik wel. Als ik jou was zou ik het nog heel even aankijken tot je misschien meer weet.

Klopt. Als je me vraagt waar de prioriteit ligt zeg ik nu eigenlijk zonder twijfel bij mijn priveleven. Het plan is echter om sowieso tot de zomer te wachten tot we starten, ik denk dat er rond die tijd wel meer duidelijkheid moet zijn over hoe en wat met die GZ-plaats. En als niet, dan zie ik het vanzelf wel weer; dan maar combineren of wachten met de GZ. Kindjes gaan voor!

Ik moet nog is ergens nagaan of mijn mirena er bij de huisarts uit kan of dat een gynaecoloog dat moet doen.. Iemand die daar ervaring mee heeft toevallig?

quote:

Op dinsdag 14 januari 2014 20:47 schreef ViviRAWRS het volgende:


Dat denk ik ook. We hebben nu sinds een paar jaar katten (ja ik weet het, totáál niet te vergelijken met kinderen ), en die zijn me alle vieze kattenbakken, kattenkots, kattenhaar, kattenvoer, en dierenartskosten etcetera dubbel en dwars waard.

Dat herken ik!
Ik maak me alleen wel zorgen om de poezenbeesten mocht er een babytje komen. Met het hele astma verhaal was katten nemen voor mijzelf al een gok, maar na verschillende allergietesten durfde ik het wel aan. Mijn moeder wist alleen te vertellen dat ik als kind hartstikke allergisch was voor alles met haar, gelukkig groeide ik daar dus overheen, maar met een babytje kan je op voorhand niet testen. Omdat de kleine dan toch al een verhoogd risico op astma zou hebben, zou ik het liefst het huis daar al zoveel mogelijk op aanpassen op voorhand (better safe than sorry), maar onze poezekindjes zijn dan natuurlijk wel een probleem...

_Bar_ Ik heb je verhaal gevolgd (in WOHTS, gescheiden en nu hier met nieuwe relatie toch?) en heb met je te doen. Ik meen me te herinneren dat je qua leeftijd ook niet lang meer kan wachten. Waarom niet de sprong in het diepe maken met je nieuwe vent? Hoewel eerst samenwonen misschien handig is, maar toch...

Danaa, ik ben erg benieuwd naar het boek. Wat vond jij er van? In maart stoppen, spannend! Dat is al heeeeul snel!

StefanieV, jij hebt die gedachten dus ook. Maar wat is dan het punt van ehh dat je er toch besluit om voor te gaan? Ik wacht nog op dat Eureka-moment.

Ik ken een man die zo'n spijt had na zijn eerste kind dat ie er daarna gelijk een knoop in heeft laten leggen.

Mijn vriend rammelt volgens mij stiekem ook. Begint uit het niets over een kindernaam die hij gehoord heeft en wel leuk vindt, over babyzwemmen of een meisje dat 'ie achterop bij haar vader op de fiets zag zitten. Tsja, het enige wat ons eigenlijk tegenhoudt is mijn carrière (ik wil een baan verdorie!) en we willen eigenlijk ook graag eerst trouwen.

bedankt voor de reacties nog.
Zo langzaam gaat hier het balletje ook rollen. Gisteren samen in bed nog babynamen zitten bedenken Voor een meisje was het al duidelijk, al ken ik iemand die we wekelijks tegen komen met die naam en zij is niet het meest aardige persoon die er bestaat
Ik heb zojuist mijn laatste nuvaring eruit gehaald. Die heb ik sinds juni en ik heb sinds dezelfde tijd pijn tijdens de sex. Geloof me, dat drukt wel op de zin..
We proberen t een maand met condoom, kijken of de pijn daar bij verdwijnt. Nou zijn er twee opties, of ik slik tijdelijk de pil, of we blijven condooms gebruiken. Ik zag een groot verpakking en grapte al dat we daarna maar niets meer hoefden te kopen (na een zwangerschap wil ik een spiraaltje namelijk. Maar vind t nu ten eerste te eng en ten tweede ook wel erg zonde om een spiraal te zetten en er mogelijk binnen een jaar weer uit te halen) en daar viel ook wel wat voor te zeggen.
Maar ook aan condooms kleeft een nadeel: Ik kan niet tegen latex, en de xl die wij fijn vinden komt niet in grootverpakking. Althans niet in Nederland..
Voordeel is wel dat ik voor we voor het echie gaan, bijna een jaar kan ontpillen. En met mijn geschiedenis vind ik dat wel een heel fijn idee, dat mijn cyclus bij start in ieder geval al op orde is.

Maar de namen liggen al klaar, er is al zo half een oppasschema gemaakt, we hebben al een idee voor een babykamer.. Waarom hij nog een jaar wilt wachten?

quote:

Op woensdag 15 januari 2014 11:22 schreef Philomijn het volgende:
StefanieV, jij hebt die gedachten dus ook. Maar wat is dan het punt van ehh dat je er toch besluit om voor te gaan? Ik wacht nog op dat Eureka-moment.

Ik wil heel graag kinderen, al 6 jaar. En die twijfel, ik ben een eeuwige twijfelaar, zelfs over stomme dingen kan ik nog steeds twijfelen. Ik weet dat ik alles kan bieden wat een kind nodig heeft en dat is voor mij belangrijk. Ik weet ook dat ik mijn kind supergraag zal zien en het met alle liefde zal verzorgen en laten opgroeien. Die twijfel is redelijk normaal, meer mensen herkennen dit..

quote:

Op woensdag 15 januari 2014 12:56 schreef Cassandra87 het volgende:
bedankt voor de reacties nog.
Zo langzaam gaat hier het balletje ook rollen. Gisteren samen in bed nog babynamen zitten bedenken Voor een meisje was het al duidelijk, al ken ik iemand die we wekelijks tegen komen met die naam en zij is niet het meest aardige persoon die er bestaat
Ik heb zojuist mijn laatste nuvaring eruit gehaald. Die heb ik sinds juni en ik heb sinds dezelfde tijd pijn tijdens de sex. Geloof me, dat drukt wel op de zin..
We proberen t een maand met condoom, kijken of de pijn daar bij verdwijnt. Nou zijn er twee opties, of ik slik tijdelijk de pil, of we blijven condooms gebruiken. Ik zag een groot verpakking en grapte al dat we daarna maar niets meer hoefden te kopen (na een zwangerschap wil ik een spiraaltje namelijk. Maar vind t nu ten eerste te eng en ten tweede ook wel erg zonde om een spiraal te zetten en er mogelijk binnen een jaar weer uit te halen) en daar viel ook wel wat voor te zeggen.
Maar ook aan condooms kleeft een nadeel: Ik kan niet tegen latex, en de xl die wij fijn vinden komt niet in grootverpakking. Althans niet in Nederland..
Voordeel is wel dat ik voor we voor het echie gaan, bijna een jaar kan ontpillen. En met mijn geschiedenis vind ik dat wel een heel fijn idee, dat mijn cyclus bij start in ieder geval al op orde is.

Maar de namen liggen al klaar, er is al zo half een oppasschema gemaakt, we hebben al een idee voor een babykamer.. Waarom hij nog een jaar wilt wachten?

Zo gaat het bij ons ook, het komt steeds meer ter sprake. Omdat vriend zo zijn twijfels had noemde ik het hier genoemde voorbeeld van de vader die moeder dropte bij ziekenhuis voor de bevalling en ze nadien weer ophaalde. Mijn vriend zat me wat raar aan te kijken toen ik dat vertelde, dus ik "nahjah, als jij het ook zo zou voelen dan moeten we nog maar is even goed nadenken.." Maar toen kwam de reactie: *ben jij gek! ik zou meteen naar huis vliegen van m'n werk en bij je blijven! En ik zou 's nachts opstaan voor voedingen en vieze luiers ook! " Goed, dat klinkt al minder twijfelachtig.

De kinderpraatjes doen trouwens op de een of andere manier ook wat met onze intimiteit hoor. We waren al close, maar 't is net of dit nog weer een stukje extra bevestiging is van "als we dit samen gaan doen, dan kiezen we echt voor elkaar".

"Ik denk dat ik een hele goede meisjespapa ben. Dan kan ik staartjes maken"

Smelt

Ik dacht dat lief een lichte voorkeur had voor jongens, maar hij vind zichzelf meer een meisjespapa

hier andersom. Ik hoop op een meisje met de zelfde passies als ik heb (koken en western) en heb al hele fantasieen dat ze op mijn eigen lespaardje leert rijden (er loopt nu een paard mee voor de beginners die dit jaar 23 wordt, zet gee stap verkeerd maar denk dat onze kleine die niet meer mee gaat maken. Mijn eigen lespaard wordt dit jaar 10 )
Wilt zoons. Dan kan ie savonds tenminste rustig slapen. Anders blijft ie op uitgaansavonden de hele nacht wakker

quote:

Op woensdag 15 januari 2014 18:36 schreef Cassandra87 het volgende:
hier andersom. Ik hoop op een meisje met de zelfde passies als ik heb (koken en western) en heb al hele fantasieen dat ze op mijn eigen lespaardje leert rijden (er loopt nu een paard mee voor de beginners die dit jaar 23 wordt, zet gee stap verkeerd maar denk dat onze kleine die niet meer mee gaat maken. Mijn eigen lespaard wordt dit jaar 10 )
Wilt zoons. Dan kan ie savonds tenminste rustig slapen. Anders blijft ie op uitgaansavonden de hele nacht wakker

Ik heb zelf een lichte voorkeur voor jongens, omdat ik zelf uit een meisjesgezin kom. Maar sinds zwager 9 weken geleden een meisje heeft gekregen is lief ook ineens om naar de meisjes. "Alle mensen kunnen een hengel vasthouden!"

quote:

Op woensdag 15 januari 2014 14:27 schreef silliegirl het volgende:

De kinderpraatjes doen trouwens op de een of andere manier ook wat met onze intimiteit hoor. We waren al close, maar 't is net of dit nog weer een stukje extra bevestiging is van "als we dit samen gaan doen, dan kiezen we echt voor elkaar".

Dat besef heb ik de laatste tijd ook steeds vaker; straks is hij niet meer 'gewoon mijn vriend' maar de vader van mijn kind(eren)!