Waarom mag vreemdgaan niet?

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 13:41 schreef Mathemaat het volgende:

[..]

Dat we het niet weten

Dat is ook een visie

Even los van het gehaat vind ik het leuk dat er toch gewoon over gediscussieerd kan worden en dat er meer voorbij komt dan alleen oneliners.

Open relaties geven alle ruimte. Normale relaties niet. Is er voor zekerheid. Dat je speciaal bent en samen oud kan worden uiteindelijk. En die 'zekerheid' is het waard voor veel om het plezier van meerdere vrouwen aan de kant te schuiven (afgezien van dat meerdere vrouwen/seks e.d. ook niet gelukkiger hoeft te maken dan 1 vrouw en dat lang niet iedereen dat kan krijgen). Verder ook handig voor kinderen later, een vaste vader die er voor die is en de moeder in plaats van de aandacht verspreiden over 5 moeders en 10 kinderen. En dat is nu ook niet meer nodig vanwege onze luxe, mensen leven langer, kinderen gaan hier minder snel dood e.d. dus ook minder de noodzaak om je genen over veel meiden te verspreiden...

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 13:54 schreef Hiergaanwedan het volgende:
Open relaties geven alle ruimte. Normale relaties niet. Is er voor zekerheid. Dat je speciaal bent en samen oud kan worden uiteindelijk. En die 'zekerheid' is het waard voor veel om het plezier van meerdere vrouwen aan de kant te schuiven (afgezien van dat meerdere vrouwen/seks e.d. ook niet gelukkiger hoeft te maken dan 1 vrouw en dat lang niet iedereen dat kan krijgen). Verder ook handig voor kinderen later, een vaste vader die er voor die is en de moeder in plaats van de aandacht verspreiden over 5 moeders en 10 kinderen. En dat is nu ook niet meer nodig vanwege onze luxe, mensen leven langer, kinderen gaan hier minder snel dood e.d. dus ook minder de noodzaak om je genen over veel meiden te verspreiden...

Ik denk eigenlijk dat het voor kinderen veel beter zou zijn als ze 5 liefhebbende vaders en moeders zouden hebben ipv slechts 1 pa en 1 ma. Veel meer aandacht, veel meer interactie - en waarschijnlijk ook veel meer broertjes en zusjes. En veel meer inkomen; er kunnen er altijd 8 werken.

Dit veronderstelt natuurlijk wel dat het gezellig 1 gezinnetje vormt.

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 13:54 schreef Hiergaanwedan het volgende:
Open relaties geven alle ruimte. Normale relaties niet. Is er voor zekerheid. Dat je speciaal bent en samen oud kan worden uiteindelijk. En die 'zekerheid' is het waard voor veel om het plezier van meerdere vrouwen aan de kant te schuiven (afgezien van dat meerdere vrouwen/seks e.d. ook niet gelukkiger hoeft te maken dan 1 vrouw en dat lang niet iedereen dat kan krijgen). Verder ook handig voor kinderen later, een vaste vader die er voor die is en de moeder in plaats van de aandacht verspreiden over 5 moeders en 10 kinderen. En dat is nu ook niet meer nodig vanwege onze luxe, mensen leven langer, kinderen gaan hier minder snel dood e.d. dus ook minder de noodzaak om je genen over veel meiden te verspreiden...

Dat is ook niet waar hoor In een open relatie maak je ook (veel) afspraken over wat wel en niet kan.
Er wordt ws meer afgesproken dan bij een monogame relatie, waar je gewoon zegt: geen seks met een ander.

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 13:57 schreef Aanstootgevend het volgende:

[..]

Ik denk eigenlijk dat het voor kinderen veel beter zou zijn als ze 5 liefhebbende vaders en moeders zouden hebben ipv slechts 1 pa en 1 ma. Veel meer aandacht, veel meer interactie - en waarschijnlijk ook veel meer broertjes en zusjes. En veel meer inkomen; er kunnen er altijd 8 werken.

Dit veronderstelt natuurlijk wel dat het gezellig 1 gezinnetje vormt.

Je beseft hoe snel het menselijke ras dan zal inkrimpen hoop ik? Gezien bijna de helft van de meiden dan dus geen partner krijgt. En alle druk op 1 op de 5 meiden komt... En als je hen ook wil bevruchten dan kan je net zo goed weer 1 op 1. Want het eindresultaat is hetzelfde dan. Maar dan heb je gewoon bij moeders allemaal kinderen van verschillende vaders...

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:02 schreef Hiergaanwedan het volgende:

[..]

Je beseft hoe snel het menselijke ras dan zal inkrimpen hoop ik? Gezien bijna de helft van de meiden dan dus geen partner krijgt. En alle druk op 1 op de 5 meiden komt... En als je hen ook wil bevruchten dan kan je net zo goed weer 1 op 1. Want het eindresultaat is hetzelfde dan. Maar dan heb je gewoon bij moeders allemaal kinderen van verschillende vaders...

5 liefhebbende vaders en 5 moeders in 1 gezin heeft geen enkele invloed op het aantal kinderen.
Nouja, misschien wordt dat hoger.

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 13:57 schreef Aanstootgevend het volgende:

[..]

Ik denk eigenlijk dat het voor kinderen veel beter zou zijn als ze 5 liefhebbende vaders en moeders zouden hebben ipv slechts 1 pa en 1 ma. Veel meer aandacht, veel meer interactie - en waarschijnlijk ook veel meer broertjes en zusjes. En veel meer inkomen; er kunnen er altijd 8 werken.

Dit veronderstelt natuurlijk wel dat het gezellig 1 gezinnetje vormt.

Het is tegenwoordig al zelden om 1 gezellig gezinnetje van 2 personen te vormen, laat staan van 20 mensen

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:02 schreef Aanstootgevend het volgende:

[..]

5 liefhebbende vaders en 5 moeders in 1 gezin heeft geen enkele invloed op het aantal kinderen.
Nouja, misschien wordt dat hoger.

Ik vind het fijn dat je een optimist bent ( i guess)

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:02 schreef Aanstootgevend het volgende:

[..]

5 liefhebbende vaders en 5 moeders in 1 gezin heeft geen enkele invloed op het aantal kinderen.
Nouja, misschien wordt dat hoger.

Ja dat is wat ik zeg. Dat is dus dat elke meid ook bezwangerd wordt. Leek net alsof je zei 5 vaders voor 1 meid en dan de rest maar laten. Maar zoveel verschillende ouders in 1 huis is niet goed lijkt me. Vrij duidelijk. Dat idee van 'liefhebbende ouders' wordt alleen maar minder. Want mensen gaan niet plotseling evenveel geven om het kind van een anders als dat van henzelf, alleen maar omdat ze een ruimte en vrouw delen... dat is de concurrentiedrift o.a. Gaat niet werken tenzij geïndoctrineerd.

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 13:22 schreef complicate het volgende:

[..]

Een mens is a priori niet monogaam.

Ik denk dat een mens beide is, kortom, het is een keuze.
Er zijn mensen die zonder enig probleem een gelukkig (semi) monogaam leven hebben, er zijn mensen die dat echt niet willen/kunnen(niet in combi met gelukkig zijn igg).

Denk dus dat het weinig zin heeft om naar "oer" of "natuur" te kijken, ook daar zijn verschillende theorieen over namelijk. Al met al komt het erop neer dat we beide kanten op kunnen. Als het echt natuur was geweest om monogaam te zijn dan waren we dat geweest, maar andersom geld hetzelfde, als we vanuit de natuur echt niets monogaams hadden dan hadden we deze discussie ook niet gehad. We zijn gewoon een soort met een groot aanpassingsvermogen en dat geeft keuzes.

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:07 schreef erodome het volgende:

[..]

Ik denk dat een mens beide is, kortom, het is een keuze.
Er zijn mensen die zonder enig probleem een gelukkig (semi) monogaam leven hebben, er zijn mensen die dat echt niet willen/kunnen(niet in combi met gelukkig zijn igg).

Denk dus dat het weinig zin heeft om naar "oer" of "natuur" te kijken, ook daar zijn verschillende theorieen over namelijk. Al met al komt het erop neer dat we beide kanten op kunnen. Als het echt natuur was geweest om monogaam te zijn dan waren we dat geweest, maar andersom geld hetzelfde, als we vanuit de natuur echt niets monogaams hadden dan hadden we deze discussie ook niet gehad. We zijn gewoon een soort met een groot aanpassingsvermogen en dat geeft keuzes.

Klopt toch, het gaat om keuzes

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:06 schreef Hiergaanwedan het volgende:

[..]

Ja dat is wat ik zeg. Dat is dus dat elke meid ook bezwangerd wordt. Leek net alsof je zei 5 vaders voor 1 meid en dan de rest maar laten. Maar zoveel verschillende ouders in 1 huis is niet goed lijkt me. Vrij duidelijk. Dat idee van 'liefhebbende ouders' wordt alleen maar minder. Want mensen gaan niet plotseling evenveel geven om het kind van een anders als dat van henzelf, alleen maar omdat ze een ruimte en vrouw delen... dat is de concurrentiedrift o.a. Gaat niet werken tenzij geïndoctrineerd.

Ik wou dat ik het allemaal zo goed kon uitleggen zoals je, vooral dat laatste

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:11 schreef complicate het volgende:

[..]

Ik wou dat ik het allemaal zo goed kon uitleggen zoals je, vooral dat laatste

Doe je ook vaak, maar jij doet het op jouw manier. Niet minder goed ofzo

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:06 schreef Hiergaanwedan het volgende:

[..]

Ja dat is wat ik zeg. Dat is dus dat elke meid ook bezwangerd wordt. Leek net alsof je zei 5 vaders voor 1 meid en dan de rest maar laten. Maar zoveel verschillende ouders in 1 huis is niet goed lijkt me. Vrij duidelijk. Dat idee van 'liefhebbende ouders' wordt alleen maar minder. Want mensen gaan niet plotseling evenveel geven om het kind van een anders als dat van henzelf, alleen maar omdat ze een ruimte en vrouw delen... dat is de concurrentiedrift o.a. Gaat niet werken tenzij geïndoctrineerd.

Nou ja, dat weet ik niet zeker. Zeker als men niet weet wie de vader is is de kans erg groot dat elk kind gewoon als "eigen" wordt gezien. Dat is dan ook 1 van de theorieen over de "oermens", we zien dat bv ook terug bij chimps, waar vrouwtjes dit systeem gebruiken om te zorgen dat de kleintjes veilig zijn in een "samenleving" waar de mannetjes erg agressief zijn en de macht nog weleens wisselt van de een naar de ander.

Dit hangt erg af van hoe de maatschappij verder ingericht is, dat kan je indoctrinatie noemen, maar dat geld ook voor de manier die we nu als de norm zien. Wat meer indoctrinatie is durf ik niet zomaar te zeggen.

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:40 schreef erodome het volgende:

[..]

Nou ja, dat weet ik niet zeker. Zeker als men niet weet wie de vader is is de kans erg groot dat elk kind gewoon als "eigen" wordt gezien. Dat is dan ook 1 van de theorieen over de "oermens", we zien dat bv ook terug bij chimps, waar vrouwtjes dit systeem gebruiken om te zorgen dat de kleintjes veilig zijn in een "samenleving" waar de mannetjes erg agressief zijn en de macht nog weleens wisselt van de een naar de ander.

Dit hangt erg af van hoe de maatschappij verder ingericht is, dat kan je indoctrinatie noemen, maar dat geld ook voor de manier die we nu als de norm zien. Wat meer indoctrinatie is durf ik niet zomaar te zeggen.

Dat laatste is wel een goed punt. Weleens over nagedacht en kwam erop uit o.a. voor zover ik me herinner dat indoctrinatie eigenlijk voor iemand een voordeel biedt ten koste van de ander. Als je beide voor elkaar wil gaan dan heb je beide hetzelfde voordeel en nadelen. Maar zal daar weer meer over na moeten denken, wel weer een interessant punt dat je hebt aangehaald voor mij hiermee.

De achterliggende krachten die onze keuzes in de liefde delen zijn deels biologisch, deels cultureel bepaald en deels vrije wil. Ik zal mijn best doen een helder verhaal te maken van wat ik denk dat bijdraagt.

Biologisch
Zoals een aantal van jullie zullen weten wordt onze partnerkeuze onbewust gedreven door biologische factoren, en dan met name onze genen die zichzelf terug "willen" zien in de volgende generatie (geadviseerd leesvoer: Richard Dawkins, "The Selfish Gene"). Onbewust zullen mensen dus sneller kiezen voor opties die sterk nageslacht geven, of véél nageslacht.

De keuze tussen kwantiteit en kwaliteit is een evolutionaire strategie. Voor mannen kan het gunstig zijn om zo veel mogelijk hun zaad te verspreiden. Dit is een argument dat vaak wordt gebruikt door fervente vreemdgangers om hun gedrag goed te praten als zijnde "natuurlijk". Echter is het zo dat het voor een man ook een keuze kan zijn om de vrouw bij te blijven staan: hierbij hebben zijn kinderen de beste kans om hun jeugd te overleven, wat in de prehistorie niet per definitie vanzelfsprekend was. Monogamie is dan dus een strategie evenals polygamie.

Voor vrouwen is kwantiteit niet zozeer een optie (je kunt maar om de zoveel tijd kinderen krijgen), maar is een man aan je binden wél belangrijk voor het overleven van je nageslacht. Of dit de man is waar je kinderen van zijn is uiteraard niet relevant, dus sterk zaad scoren en het kind op laten voeden door een zorgzame man is een prima keus vanuit biologisch oogpunt. Echter zijn daar risico's aan verbonden: je zorgzame man wil waarschijnlijk niet andermans kinderen opvoeden dus zou hij erachter komen, kun je het alleen opknappen. Zowel polygamie en monogamie zijn hier dus evolutionaire strategieën.

Of er een aangeboren aanleg is om voor één van bovenstaande strategieën te kiezen is niet duidelijk, er is weinig tot geen onderzoek naar gedaan. Voor iedereen die roept dat we nu vrije keuze hebben en niet genoodzaakt zijn onze biologische driften te volgen: Indien bepaalde dingen zó in onze natuur zitten is het moeilijk daar tegenin te gaan. Het is als tegen een homo zeggen dat hij de keuze heeft om hetero zijn, of tegen iemand met chronische depressie zeggen dat hij ook gewoon kan kiezen vrolijk te zijn.

Cultureel
Zoals vele christelijke homo's ervoor "kiezen" om niet homo te zijn, om te voldoen aan de culturele normen van hun kerk, zitten veel mensen (denk ik) in een (monogame) relatie omdat dit de standaard is. Hoewel ik geloof dat monogamie voor sommige mensen goed kan werken (dan kom je weer bij de discussie van mogelijk aangeboren evolutionaire strategieën), zal het niet automatisch voor iedereen natuurlijk voelen. Daarom denk ik dat bedrog en vreemdgaan aan de orde van de dag zijn. Ik verwacht dat dit mensen zijn die door de normen van hun cultuur in een monogame relatie belanden terwijl dat wellicht niet hun natuurlijke aanleg is. Is het een keuze om toch trouw te zijn? Uiteraard. Maar de kans op fouten is groot als je keuzes maakt die tegen je natuur ingaan.

De cultuur schept ook een geidealiseerd beeld van liefde, waarbij mensen voor elkaar het mooiste en beste op aarde moeten zijn. Dit schept een maatschappij van grote onzekerheid voor veel mensen. "Hij vindt andere vrouwen mooi... Ik ben niet goed genoeg." Door dit (en andere) vrij persistente beeld(en) van relaties is jaloezie niet alleen biologisch, maar ook cultureel bepaald.

Vrije keuze
Hebben we vrije keuze? Natuurlijk hebben we ook vrije keuze. Maar monogamie is de "default state", en weinig mensen denken eerder al na over mogelijke andere opties. Meestal gaan ze dat pas doen als ze een vreemd onderbuikgevoel krijgen dat ze zich niet thuis voelen in monogame relaties. Velen kunnen dit onderbuikgevoel misschien helemaal niet duiden, en vervallen in zaken als bindingsangt, seriemonogamie etc., terwijl deze mensen misschien wel gelukkig zouden kunnen zijn in een poly-relatie. Je hebt dus pas volledige vrije keuze als je beseft dat veel van wat je denkt dat JOUW WAARDEN zijn, eigenlijk direct gevolg zijn van biologie of cultuur.

Een willekeurig (en minder emotioneel belanden) voorbeeld: Heb je ooit trek in spareribs gehad om 11.00 's ochtends en het niet gedaan "omdat dat niet iets is dat je 's ochtends eet"? Was het feit dat je 's ochtends geen spareribs eet dan werkelijk je eigen overtuiging, of een maatschappelijk gebruik dat je onderschrijft zonder er werkelijk over te hebben nagedacht? Er is werkelijk geen enkele rationele reden om dat wél om 19.00 uur te eten, maar níet om 11.00.

Jaloezie
Daarnaast, voor iedereen die zegt, dat heeft met emoties te maken.. Dat is een beetje vaag natuurlijk. Maar jaloezie is een emotie die is opgebouwd uit andere emoties en daarom vaak zo moeilijk te duiden. Jaloezie kan opgebouwd zijn uit angst, boosheid, gevoelens van afwijzing of verwaarlozing en vele andere redenen.

Als je vrouw het bed deelt met een ander, wat voel je dan? Jaloezie? Maar wat is de oorzaak van die jaloezie, is het het feit dat ze het bed deelt met een ander? Waarschijnlijk niet, maar omdat de diepere oorzaken van jaloezie zo moeilijk te duiden zijn is het makkelijk om de actie die het gevoel triggert (seks met een ander) te duiden als de oorzaak. De oorzaken van het gevoel kunnen echter angst zijn:
Biologisch bepaalde angst voor mannen: Straks investeer ik tijd en energie in het kind van een ander.
Biologische bepaalde angst voor vrouwen: Straks verlaat de man die me moet onderhouden me

Verder, gevoelens die voortkomen uit de culturele misconceptie dat "als diegene iemand anders interessant vindt, ben ik niet goed genoeg". Dit triggert gevoelens van onzekerheid.

Is het boosheid, iemand anders die "jouw" territorium betreedt? Ben je bang dat je verwaarloosd wordt als je geliefde tijd investeert in een ander?

Kortom, jaloezie is vaak een optelling van heel veel andere gevoelens, die zowel biologisch, cultureel als persoonlijke gronden hebben. Daarom is het moeilijk te duiden, en omdat het moeilijk te duiden is, is het moeilijk het gevecht met jaloezie aan te gaan, en is het makkelijker om hetgeen wat het triggert te verbieden.

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:48 schreef Pienata het volgende:
De achterliggende krachten die onze keuzes in de liefde delen zijn deels biologisch, deels cultureel bepaald en deels vrije wil. Ik zal elke bijdragende factor voor je proberen uiteen te zetten.

Biologisch
Zoals een aantal van jullie zullen weten wordt onze partnerkeuze onbewust gedreven door biologische factoren, en dan met name onze genen die zichzelf terug "willen" zien in de volgende generatie (geadviseerd leesvoer: Richard Dawkins, "The Selfish Gene"). Onbewust zullen mensen dus sneller kiezen voor opties die sterk nageslacht geven, of véél nageslacht.

De keuze tussen kwantiteit en kwaliteit is een evolutionaire strategie. Voor mannen kan het gunstig zijn om zo veel mogelijk hun zaad te verspreiden. Dit is een argument dat vaak wordt gebruikt door fervente vreemdgangers om hun gedrag goed te praten als zijnde "natuurlijk". Echter is het zo dat het voor een man ook een keuze kan zijn om de vrouw bij te blijven staan: hierbij hebben zijn kinderen de beste kans om hun jeugd te overleven, wat in de prehistorie niet per definitie vanzelfsprekend was. Monogamie is dan dus een strategie evenals polygamie.

Voor vrouwen is kwantiteit niet zozeer een optie (je kunt maar om de zoveel tijd kinderen krijgen), maar is een man aan je binden wél belangrijk voor het overleven van je nageslacht. Of dit de man is waar je kinderen van zijn is uiteraard niet relevant, dus sterk zaad scoren en het kind op laten voeden door een zorgzame man is een prima keus vanuit biologisch oogpunt. Echter zijn daar risico's aan verbonden: je zorgzame man wil waarschijnlijk niet andermans kinderen opvoeden dus zou hij erachter komen, kun je het alleen opknappen. Zowel polygamie en monogamie zijn hier dus evolutionaire strategieën.

Of er een aangeboren aanleg is om voor één van bovenstaande strategieën te kiezen is niet duidelijk, er is weinig tot geen onderzoek naar gedaan. Voor iedereen die roept dat we nu vrije keuze hebben en niet genoodzaakt zijn onze biologische driften te volgen: Indien bepaalde dingen zó in onze natuur zitten is het moeilijk daar tegenin te gaan. Het is als tegen een homo zeggen dat hij de keuze heeft om hetero zijn, of tegen iemand met chronische depressie zeggen dat hij ook gewoon kan kiezen vrolijk te zijn.

Cultureel
Zoals vele christelijke homo's ervoor "kiezen" om niet homo te zijn, om te voldoen aan de culturele normen van hun kerk, zitten veel mensen (denk ik) in een (monogame) relatie omdat dit de standaard is. Hoewel ik geloof dat monogamie voor sommige mensen goed kan werken (dan kom je weer bij de discussie van mogelijk aangeboren evolutionaire strategieën), zal het niet automatisch voor iedereen natuurlijk voelen. Daarom denk ik dat bedrog en vreemdgaan aan de orde van de dag zijn. Ik verwacht dat dit mensen zijn die door de normen van hun cultuur in een monogame relatie belanden terwijl dat wellicht niet hun natuurlijke aanleg is. Is het een keuze om toch trouw te zijn? Uiteraard. Maar de kans op fouten is groot als je keuzes maakt die tegen je natuur ingaan.

De cultuur schept ook een geidealiseerd beeld van liefde, waarbij mensen voor elkaar het mooiste en beste op aarde moeten zijn. Dit schept een maatschappij van grote onzekerheid voor veel mensen. "Hij vindt andere vrouwen mooi... Ik ben niet goed genoeg." Door dit (en andere) vrij persistente beeld(en) van relaties is jaloezie niet alleen biologisch, maar ook cultureel bepaald.

Vrije keuze
Hebben we vrije keuze? Natuurlijk hebben we ook vrije keuze. Maar monogamie is de "default state", en weinig mensen denken eerder al na over mogelijke andere opties. Meestal gaan ze dat pas doen als ze een vreemd onderbuikgevoel krijgen dat ze zich niet thuis voelen in monogame relaties. Velen kunnen dit onderbuikgevoel misschien helemaal niet duiden, en vervallen in zaken als bindingsangt, seriemonogamie etc., terwijl deze mensen misschien wel gelukkig zouden kunnen zijn in een poly-relatie. Je hebt dus pas volledige vrije keuze als je beseft dat veel van wat je denkt dat JOUW WAARDEN zijn, eigenlijk direct gevolg zijn van biologie of cultuur.

Een willekeurig (en minder emotioneel belanden) voorbeeld: Heb je ooit trek in spareribs gehad om 11.00 's ochtends en het niet gedaan "omdat dat niet iets is dat je 's ochtends eet"? Was het feit dat je 's ochtends geen spareribs eet dan werkelijk je eigen overtuiging, of een maatschappelijk gebruik dat je onderschrijft zonder er werkelijk over te hebben nagedacht? Er is werkelijk geen enkele rationele reden om dat wél om 19.00 uur te eten, maar níet om 11.00.

Jaloezie
Daarnaast, voor iedereen die zegt, dat heeft met emoties te maken.. Dat is een beetje vaag natuurlijk. Maar jaloezie is een emotie die is opgebouwd uit andere emoties en daarom vaak zo moeilijk te duiden. Jaloezie kan opgebouwd zijn uit angst, boosheid, gevoelens van afwijzing of verwaarlozing en vele andere redenen.

Als je vrouw het bed deelt met een ander, wat voel je dan? Jaloezie? Maar wat is de oorzaak van die jaloezie, is het het feit dat ze het bed deelt met een ander? Waarschijnlijk niet, maar omdat de diepere oorzaken van jaloezie zo moeilijk te duiden zijn is het makkelijk om de actie die het gevoel triggert (seks met een ander) te duiden als de oorzaak. De oorzaken van het gevoel kunnen echter angst zijn:
Biologisch bepaalde angst voor mannen: Straks investeer ik tijd en energie in het kind van een ander.
Biologische bepaalde angst voor vrouwen: Straks verlaat de man die me moet onderhouden me

Verder, gevoelens die voortkomen uit de culturele misconceptie dat "als diegene iemand anders interessant vindt, ben ik niet goed genoeg". Dit triggert gevoelens van onzekerheid.

Is het boosheid, iemand anders die "jouw" territorium betreedt? Ben je bang dat je verwaarloosd wordt als je geliefde tijd investeert in een ander?

Kortom, jaloezie is vaak een optelling van heel veel andere gevoelens, die zowel biologisch, cultureel als persoonlijke gronden hebben. Daarom is het moeilijk te duiden, en omdat het moeilijk te duiden is, is het moeilijk het gevecht met jaloezie aan te gaan, en is het makkelijker om hetgeen wat het triggert te verbieden.

Klopt en ik vind dat de meeste mensen dus invloed van cultuur en indoctrinatie erg onderschatten als we spreken over "liefde" en "vreemdgaan".

In de prehistorie was je ook nergens als stelletje, je had de hele groep nodig om te overleven en al zeer zeker als er ook nog kinderen grootgebracht moesten worden. Kinderen waren dan ook vrij lang meer een zaak van de gemeenschap dan van de ouders alleen.

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:50 schreef complicate het volgende:

[..]

Klopt en ik vind dat de meeste mensen dus invloed van cultuur en indoctrinatie erg onderschatten als we spreken over "liefde" en "vreemdgaan".

Niet alleen in de liefde, in alles wat je doet. Mensen beseffen niet hoe klein hun culturele kaders zijn. Zoals in mijn spareribsvoorbeeld.

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:56 schreef Pienata het volgende:

[..]

Niet alleen in de liefde, in alles wat je doet. Mensen beseffen niet hoe klein hun culturele kaders zijn. Zoals in mijn spareribsvoorbeeld.

Jep jep , maar ik wou het even beperken tot "liefde" en "vreemdgaan" ivm topic.

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:55 schreef erodome het volgende:
In de prehistorie was je ook nergens als stelletje, je had de hele groep nodig om te overleven en al zeer zeker als er ook nog kinderen grootgebracht moesten worden. Kinderen waren dan ook vrij lang meer een zaak van de gemeenschap dan van de ouders alleen.

Ook waar. Naar groepsdieren als mensen gekeken zeker. In de bredere biologische zin is monogamie wel degelijk ontstaan als een evolutionaire strategie. Hoezeer die bij mensen al dan niet aanwezig is weet ik niet precies (en weet wellicht niemand precies)

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:57 schreef Pienata het volgende:

[..]

Ook waar. Naar groepsdieren als mensen gekeken zeker. In de bredere biologische zin is monogamie wel degelijk ontstaan als een evolutionaire strategie. Hoezeer die bij mensen al dan niet aanwezig is weet ik niet precies (en weet wellicht niemand precies)

Tot nu toe bestaat daar idd. geen verklaring voor.

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:57 schreef complicate het volgende:

[..]

Jep jep , maar ik wou het even beperken tot "liefde" en "vreemdgaan" ivm topic.

Ik denk dat mensen graag geloven dat ze volledig vrij zijn in hun keuzes en ieder die zegt dat dat simpelweg niet zo is roept weerstand op. Ik probeer er tegenwoordig op te letten, in een poging om zo dicht mogelijk bij mezelf te bleven. Laatst heb ik soep besteld na mijn hoofdgerecht, rebels, nietwaar?

Ik betrap mezelf er héél vaak op dat ik toch vanuit beperkte cultureel beperkte kaders bepaalde acties onderneem die niet geheel mijn eigen keuze zijn. En er zijn waarschijnlijk nog VEEL MEER situaties dat ik dat doe en mezelf niet eens betrap.

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 14:57 schreef Pienata het volgende:

[..]

Ook waar. Naar groepsdieren als mensen gekeken zeker. In de bredere biologische zin is monogamie wel degelijk ontstaan als een evolutionaire strategie. Hoezeer die bij mensen al dan niet aanwezig is weet ik niet precies (en weet wellicht niemand precies)

Nou ja, bij het overgaan van de jager/verzamelaar naar de landbouwstedelijke samenleving werden de "groepen" kleiner, meer het gezin ipv de groep. Je ziet in die tijd ook de overgang van het erfrecht via de vrouwelijke lijn naar de mannelijke lijn. Zeker als je dat erfrecht over de mannelijke lijn zet is het van groot belang dat de vader ook wel zeker de vader is.

Daar zit natuurlijk een fikse overgangsperiode in, maar ik denk dat de verandering daar ergens in ligt.

Beide manieren hebben hun eigen voor- en nadelen en beide manieren zitten nog in ons als mens.