Dus ik heb een soort probleem, en ik wil vragen of er misschien iemand is die me 'advies' kan geven.
Laatst moesten we een werkstuk maken voor geschiedenis, dit mocht met z'n tweeën of alleen. Ik vroeg aan een vriendin: ''Hé, zullen wij het samen maken?'' waarop zij antwoordde: ''Ja, is goed!''. We hadden rond de 3 weken de tijd om het te maken, maar we zaten eerst een beetje te kloten en deden niks

We besloten het weekend voor de week dat we het moesten inleveren te maken (een beetje laat, maar als we doorwerkten zou het wel lukken). We zouden zaterdagochtend even mailen hoelaat, waar wanneer enzovoort. Ik heb haar rond 10 uur s' ochtend gemaild, maar ik kreeg de hele dag geen antwoord. Ik kon haar ook niet bellen want ik had haar telefoonnummer niet (ze had de mijne wel, maar ze belde niet), dus begon ik maar vast het werkstuk te maken. De volgende dag (zondag) mailde ze me rond 11 uur met een berichtje wanneer ik kon. Ik zag haar mailtje pas om 2 uur maar reageerde gelijk toen ik het mailtje zag. Ik kreeg geen reactie en besloot het werkstuk maar af te maken, aangezien we hem dinsdag moesten inleveren en ik maandagmiddag geen tijd had (ivm keyboard/pianoles). Om 8 uur s' avonds belde ze me op of ik maandagmiddag kon, waarop ik antwoordde dat ik niet kon omdat ik keyboardles had. Ik vroeg haar waarom ze zaterdag niet reageerde en ze antwoordde dat ze het vergeten was of iets in die richting, ze deed er nogal vaag over. Ik had ondertussen het werkstuk al helemaal af, terwijl zij nog maar 1/2 hoofdstukken af had (misschien klinkt dit een beetje arrogant, maar ik vond haar stukjes er niet echt geweldig uitzien, ze had de interpunctie en hoofdletters nogal raar en het was vreemd ingedeeld). We besloten mijn werkstuk in te leveren met haar naam erbij. Vandaag hebben we het cijfer gekregen, het was een 8,2. Zij was helemaal blij, maar ik niet. Normaal zou ik natuurlijk ook blij zijn, maar zoals jullie misschien wel begrijpen voel(de) ik me nu best wel klote omdat ik eigenlijk een werkstuk heb gemaakt en zij een cijfer krijgt zonder iets te doen.
Mijn vraag is nu, zal ik het aan mijn docent geschiedenis vertellen, of is dat weer lullig tegenover haar? Of ben ik nu best wel laf omdat ik het niet aan mijn docent wil vertellen.. Ik hoop dat iemand me kan helpen. Liefs!
Sometimes we don't realize how much we care about someone until they stop caring about us.