De kunst van het loslaten van je ex #228

Dikke twee maanden verder en het gaat redelijk de goede kant op hier (de gebruikelijke dipjes daargelaten).

De feestdagen kunnen me dit jaar echter gestolen worden.

[ Bericht 15% gewijzigd door Gauner op 01-12-2013 13:46:51 ]

quote:

Op zondag 1 december 2013 13:41 schreef Gauner het volgende:
Dikke twee maanden verder en het gaat redelijk de goede kant op hier (de gebruikelijke dipjes daargelaten).

De feestdagen kunnen me dit jaar echter gestolen worden.

Dat gevoel heb ik al 25+ jaar. Succes met de "leuke" dagen.

Ik heb het idee dat iemand in een andere stad over me aan het denken is.. rillingen over mijn rug en gedachten willen niet van het rapaille af wijken.

quote:

Op zondag 1 december 2013 20:34 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Dat gevoel heb ik al 25+ jaar. Succes met de "leuke" dagen.

Ik heb het idee dat iemand in een andere stad over me aan het denken is.. rillingen over mijn rug en gedachten willen niet van het rapaille af wijken.

25 jaar

quote:

Op zondag 1 december 2013 20:36 schreef Soury het volgende:

[..]

25 jaar

Eh.. dat heeft op het falen van een andere relatie te maken. Niet eentje van mij. ;-)

quote:

Op zondag 1 december 2013 20:47 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Eh.. dat heeft op het falen van een andere relatie te maken. Niet eentje van mij. ;-)

Oh ok maar 25 jaar is best lullig

Even een quote uit 2 topics geleden omdat het zo lang geleden is (en goed ging)...

quote:

Op woensdag 21 augustus 2013 12:20 schreef Sportura het volgende:
Om maar weer eens een update te doen... Ik had gisteren ineens m'n ex voor de deur staan...

Ze had zich bedacht dat er ineens nog wat spullen lagen en die wilde ze op komen halen. Prima, je bent altijd welkom dus kom binnen.
Maar onrustig rond blijven lopen, niet willen zitten, niks willen drinken maar uiteindelijk wel praten...
Gevraagd hoe het nu zat met dat bij me slapen op het weekend weg en het antwoord verbaasde me meer dan ik had verwacht...
Ze wilde wel graag bij me liggen maar omdat de rest er ook was vond ze het niet verstandig... Ik ben het daar wel volledig mee eens, echter snap ik niet waar die drang dan ineens vandaan komt !

Verder vroeg ik waarom ze die rare zin uitsprak dat ze wel boos was maar niet meer wist waarom, haar antwoord daarop was dat er zoveel gebeurt was de afgelopen maanden dat ze heel boos was maar door alles wat er gebeurt was niet eens meer wist waarom. Dit vind ik zo raar, ik weet dondersgoed waarom ik boos of teleurgesteld ben in haar, dat weet je toch gewoon als je boos bent !

Verder zei ze dat ze zeker wist dat ze de juiste beslissing had genomen maar juist bovenstaande zaken zijn voor mij zo onverklaarbaar dat ik juist het gevoel heb dat ze er dus niet zeker van is !
Zelfs op de vraag of ze nog van me houd kreeg ik als antwoord, ja, tuurlijk hou ik nog van je... Maar ze was er toch overheen?

Alles verward me af en toe zo erg dat ik eigenlijk niet meer weet van hoe en wat.
Ik weet wel dat ik haar helemaal met rust laat en voor mezelf kies maar loslaten lukt me door bovenstaande gewoon niet... Ik kan het niet uit m'n hoofd zetten, dit is echter niet te verwarren met hoop dat ze terug komt. Maar ik heb het gevoel dat ze bang is om me weer toe te laten in haar leven omdat ze bang is weer vberliefd te worden of gekwetst te raken... Echter als ik dit vraag is dat niet zo (tuurlijk, welk antwoord had je anders verwacht)

Of lul ik nu gewoon dom uit m'n nek en zie ik dingen die er niet zijn?

Zoals gezegd ging het echt super met me, ze had me geblokkeerd op Facebook, Whatsapp en vanwege haar werk zagen we elkaar gelukkig ook niet te veel op onze vereniging (spelen beiden op dezelfde vereniging).

Al met al zijn we nu een klein half jaar verder en ik voel(de) me echt prima. Het gaat thuis prima, werk gaat super en ik heb een geweldige vriendengroep om me heen waarmee ik weekenden leuke dingen toe, concerten, kroeg, wedstrijden, you name it !
Ik voelde me echt weer alsof ik de hele wereld aan kon, mede ook omdat ik wat aanrommelde met een oude vriendin van me... Oud in de zin van heel lang kennen, geen GILF even voor de duidelijkheid

Klinkt als hosanna zou je denken... JA ! Tot een tijdje geleden... Zo ineens vanuit het niets begin ik weer gevoelens te krijgen voor m'n ex. Heeft ze een ander hoor ik jullie denken waardoor dit gevoel getriggerd wordt? Nee, want ik heb geen contact met 'r en haar leven boeit me niet, ze is vrij te doen en laten wat ze wil...

Tijdje geleden feestje gehad van gezamenlijke vrienden en daar was zij ook, ik had een awkward situatie verwacht toen ik binnen stapte en haar zag zitten maar helemaal niet. Het was gezellig, wat gebabbeld, koetjes kalfjes en gewoon heel veel gelachen... En nu is dit kut gevoel er nog sterker. Want voor de duidelijkheid, ik had het gevoel al voor dat weekend én ik wist vooraf niet dat ze er zou zijn wat bijvoorbeeld dat gevoel zou kunnen hebben getriggerd.

Ik heb er zelf al heel lang dus over nagedacht en de obvious dingen zijn er gewoon niet, dus het is geen jaloezie, geen spanning omdat ik wist dat ze er zou zijn bv, ik merk gewoon dat ik weer heel erg verliefd op haar ben...

Ik weet bij god niet wat er mee te doen omdat het me gewoon overvalt.
Normaal was een ex een ex en daarmee basta, even door de zure appel heen bijten en dan op naar de volgende, maar op een of andere manier blijf ik met m'n gedachten bij haar en dat verward me heel erg en weet gewoon niet wat ik nu moet...

En daar staan de feestdagen los van want ik heb genoeg te doen haha

Hm, 27 november zouden we 6 jaar samen zijn. Gelukkig die dag gewerkt en afleiding gehad. Maar ik merk dat ik er moeite mee heb. Ik check zijn Twitter (staat op openbaar) elke dag om te kijken wat hij meemaakt. Ik blijf er nu in hangen dus.

Hierdoor komen er steeds dingen naar boven van de laatste maanden waar het fout ging. Ik weet alleen niet hoe ik hier mee om moet gaan. Het liefste zou ik hem een berichtje willen sturen, maar ik weet dat dat niet kan. Dat ik dan weer terug bij af ben. Afleiding varieert nogal. De ene keer kan ik veel werken, de andere keer kom ik met moeite mijn bed uit.

Leuk liefde

quote:

Op maandag 2 december 2013 23:12 schreef WeirdlyWired het volgende:
Hm, 27 november zouden we 6 jaar samen zijn. Gelukkig die dag gewerkt en afleiding gehad. Maar ik merk dat ik er moeite mee heb. Ik check zijn Twitter (staat op openbaar) elke dag om te kijken wat hij meemaakt. Ik blijf er nu in hangen dus.

Hierdoor komen er steeds dingen naar boven van de laatste maanden waar het fout ging. Ik weet alleen niet hoe ik hier mee om moet gaan. Het liefste zou ik hem een berichtje willen sturen, maar ik weet dat dat niet kan. Dat ik dan weer terug bij af ben. Afleiding varieert nogal. De ene keer kan ik veel werken, de andere keer kom ik met moeite mijn bed uit.

Leuk liefde

Hoelang zijn jullie nu uit elkaar?

Ik herken wel veel in je verhaal. Heb zelf geen contact meer met mijn ex en kijk daarom toch vaker dan me lief is op haar Facebook om te zien wat ze allemaal doet en hoe het met haar gaat. Niet slim en vaak erg confronterend.

Verwacht wel dat het minder zal worden naarmate de tijd vordert.

Uit elkaar gaan is KUT... gewoon weg kut.... We hebben samen twee kindertjes van 3 en 5 en waren 9,5 jaar samen (ben nu 27), en ik houd nog altijd enorm veel van haar..

Het feit dat het als een bom insloeg, heeft mijn leven wel veranderd... Ik doe bijna niets meer wat ik voorheen wel deed... Ik ben enorm veel gaan sporten op de dagen dat de kinderen niet bij mij zijn... De ene dag is gewoon zwaar kut, de andere dag gaat super! Er zijn gewoon momenten dat je elkaar ziet voor de kinderen, en ik heb daar geen moeite mee... maar oei... ik tril gewoon als ik haar zie... wetende dat het over is, het gevoel van alleen zijn, moeten doorgaan zonder haar...

Pfff... krijg er bij het typen van dit bericht al rillingen van.. Ze is nu inmiddels 3-4 weken uit huis, en vrijdag gaan we de laatste documenten tekenen en zaken regelen... Heb hier dubbele gevoelens bij... Ik wil het niet afsluiten, ik wil niet doorgaan!!!! Aan de andere kant wil ik wel weer afsluiting en wel doorgaan...

Werk komt niet uit mijn handen, er zijn momenten dat ik automatisch wat foto's ga bekijken van vroeger (speciale momenten in ons leven)... en dan ben ik de rest van de dag een dweil...

Man o man... als de kids zo 5 dagen uit huis zijn (week 3 dagen, week 5 dagen) dan is het zoooo stil in huis... gewoon akelig.. Ben gewent gezellig met een gezin thuis te zijn... Onrealistisch is het juiste beeld, en dat terwijl ik gewoon weet dat het echt over is vanuit haar kant.

Moest ff mijn ei kwijt!

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 12:12 schreef MaikelS het volgende:
Uit elkaar gaan is KUT... gewoon weg kut.... We hebben samen twee kindertjes van 3 en 5 en waren 9,5 jaar samen (ben nu 27), en ik houd nog altijd enorm veel van haar..

Het feit dat het als een bom insloeg, heeft mijn leven wel veranderd... Ik doe bijna niets meer wat ik voorheen wel deed... Ik ben enorm veel gaan sporten op de dagen dat de kinderen niet bij mij zijn... De ene dag is gewoon zwaar kut, de andere dag gaat super! Er zijn gewoon momenten dat je elkaar ziet voor de kinderen, en ik heb daar geen moeite mee... maar oei... ik tril gewoon als ik haar zie... wetende dat het over is, het gevoel van alleen zijn, moeten doorgaan zonder haar...

Pfff... krijg er bij het typen van dit bericht al rillingen van.. Ze is nu inmiddels 3-4 weken uit huis, en vrijdag gaan we de laatste documenten tekenen en zaken regelen... Heb hier dubbele gevoelens bij... Ik wil het niet afsluiten, ik wil niet doorgaan!!!! Aan de andere kant wil ik wel weer afsluiting en wel doorgaan...

Werk komt niet uit mijn handen, er zijn momenten dat ik automatisch wat foto's ga bekijken van vroeger (speciale momenten in ons leven)... en dan ben ik de rest van de dag een dweil...

Man o man... als de kids zo 5 dagen uit huis zijn (week 3 dagen, week 5 dagen) dan is het zoooo stil in huis... gewoon akelig.. Ben gewent gezellig met een gezin thuis te zijn... Onrealistisch is het juiste beeld, en dat terwijl ik gewoon weet dat het echt over is vanuit haar kant.

Moest ff mijn ei kwijt!

Dat is wel heel kut ; helemaal omdat er kinderen bij betrokken zijn, en wel heel veel jaren samen geweest. Heel veel sterkte!

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 12:12 schreef MaikelS het volgende:
Uit elkaar gaan is KUT... gewoon weg kut.... We hebben samen twee kindertjes van 3 en 5 en waren 9,5 jaar samen (ben nu 27), en ik houd nog altijd enorm veel van haar..

Het feit dat het als een bom insloeg, heeft mijn leven wel veranderd... Ik doe bijna niets meer wat ik voorheen wel deed... Ik ben enorm veel gaan sporten op de dagen dat de kinderen niet bij mij zijn... De ene dag is gewoon zwaar kut, de andere dag gaat super! Er zijn gewoon momenten dat je elkaar ziet voor de kinderen, en ik heb daar geen moeite mee... maar oei... ik tril gewoon als ik haar zie... wetende dat het over is, het gevoel van alleen zijn, moeten doorgaan zonder haar...

Pfff... krijg er bij het typen van dit bericht al rillingen van.. Ze is nu inmiddels 3-4 weken uit huis, en vrijdag gaan we de laatste documenten tekenen en zaken regelen... Heb hier dubbele gevoelens bij... Ik wil het niet afsluiten, ik wil niet doorgaan!!!! Aan de andere kant wil ik wel weer afsluiting en wel doorgaan...

Werk komt niet uit mijn handen, er zijn momenten dat ik automatisch wat foto's ga bekijken van vroeger (speciale momenten in ons leven)... en dan ben ik de rest van de dag een dweil...

Man o man... als de kids zo 5 dagen uit huis zijn (week 3 dagen, week 5 dagen) dan is het zoooo stil in huis... gewoon akelig.. Ben gewent gezellig met een gezin thuis te zijn... Onrealistisch is het juiste beeld, en dat terwijl ik gewoon weet dat het echt over is vanuit haar kant.

Moest ff mijn ei kwijt!

Sterkte man. Bij mij was het na vijf jaar ineens over maar bij ons waren er gelukkig nog geen kinderen in het spel, dat maakt het allemaal nog een stuk pijnlijker lijkt me.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 12:36 schreef AlwaysHappy het volgende:

[..]

Dat is wel heel kut ; helemaal omdat er kinderen bij betrokken zijn, en wel heel veel jaren samen geweest. Heel veel sterkte!

Ja dat zeker... zei was 17 en ik 18 toen we elkaar leerde kennen... Het gaat allemaal zo snel... Grootste probleem is dat ik ons samen oud zag worden.. we hadden het er altijd over dat het bij sommige gezinnen zo kut gaat.. uit elkaar gaan, ruzie etc... We hadden nooit ruzie... af en toe een meningsverschil maar hey... dat hoort erbij!

Net zoals nu zie ik de kids 5 dagen niet, woensdagavond naar mijn werk weer... maar oei al die dagen de stilte in huis.. Het enorm missen van mijn (ex)partner, de gezelligheid... alles! Ik ben niet bang dat ik voor altijd alleen zal zijn, ik ben daar het type niet voor... Maar je geeft in die 9,5 jaar zoveel op. In dit geval hadden we elkaar... we hadden niemand nodig... en nu zit je daar, alleen... je hele leven weer opnieuw opbouwen.. Twijfel elke dag aan mezelf... is het niet qua uiterlijk, dan wel psychisch...

Ik kom er wel overheen, en ze zal de ware wel niet geweest zijn als iemand niet voor een relatie wil werken naar een lange tijd als dit.. Ik blijf maar in mezelf roepen.. ze is me niet waard.. Maar van binnen geloof ik er geen drol van..

Pffff... en echt er zijn dagen dat ik de hele wereld aankan, en dat ik alles kan hoor.. maar dan zijn er van die dip momenten die je hele dag verneuken.. :S

Voor je gevoel heb je gefaald voor je kinderen... ze niet de stabiele omgeving kunnen bieden dat ze als gezin samen met een papa en mama opgroeien, zoals ik dat zelf wel altijd heb gehad... Dat breekt me het meeste.

Toch zie je dat wel vaker dat een relatie die vroeg is begonnen uiteindelijk stuk gaat, omdat één van de partners het gevoel heeft iets te missen of te hebben gemist.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 13:13 schreef Mint_Clansell het volgende:
Toch zie je dat wel vaker dat een relatie die vroeg is begonnen uiteindelijk stuk gaat, omdat één van de partners het gevoel heeft iets te missen of te hebben gemist.

Dat had ik ook 3 jaar terug... maar ik heb uiteindelijk gekozen voor mijn partner en ons gezin... Denk dat iedereen weleens in een lange relatie zoiets heeft van... zal het gras groener zijn aan de overkant?! Mjah... niet iedereen is hetzelfde

Een keer in mijn leven liefdesverdriet gehad. Nog een relatief korte relatie als ik naar andere gebruikers kijk (Wij hadden 1 jaar). Het deed echt pijn en ik wilde het liefst de hele dag slapen. Gelukkig kwam ik er uiteindelijk uit en vond ik een meid die beter bij me past (mijn huidige vriendin). ik weet wel dat als dit ooit uit zou gaan, dat het verdriet dan 10x zo erg wordt als bij mijn ex.

Been there done that ... pff wat een periode was dat!

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 13:13 schreef Mint_Clansell het volgende:
Toch zie je dat wel vaker dat een relatie die vroeg is begonnen uiteindelijk stuk gaat, omdat één van de partners het gevoel heeft iets te missen of te hebben gemist.

Of .. ze gebruiken DAT als argument, terwijl er iets anders speelt...

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 18:20 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Of .. ze gebruiken DAT als argument, terwijl er iets anders speelt...

Mag het hopen van niet, tevens geloof ik ook niet dat ze erom liegt.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 09:48 schreef Gauner het volgende:

[..]

Hoelang zijn jullie nu uit elkaar?

Ik herken wel veel in je verhaal. Heb zelf geen contact meer met mijn ex en kijk daarom toch vaker dan me lief is op haar Facebook om te zien wat ze allemaal doet en hoe het met haar gaat. Niet slim en vaak erg confronterend.

Verwacht wel dat het minder zal worden naarmate de tijd vordert.

Sinds eind augustus. Twee weken samengewoond en te snel de beslissing genomen om er een eind aan te maken. Ik woon nu weer bij mijn vader, maar ik leef nog steeds uit dozen.

quote:

Op dinsdag 3 december 2013 21:54 schreef WeirdlyWired het volgende:

[..]

Sinds eind augustus. Twee weken samengewoond en te snel de beslissing genomen om er een eind aan te maken. Ik woon nu weer bij mijn vader, maar ik leef nog steeds uit dozen.

Van wie kwam het initiatief om er een einde aan te maken? Bij mij was het ook rond die tijd (half september) over, vandaar dat ik veel in je verhaal herken waarschijnlijk.

Sterkte in de klote dagen die (helaas) ongetwijfeld nog zullen volgen.

quote:

Op woensdag 4 december 2013 20:00 schreef Gauner het volgende:

[..]

Van wie kwam het initiatief om er een einde aan te maken? Bij mij was het ook rond die tijd (half september) over, vandaar dat ik veel in je verhaal herken waarschijnlijk.

Sterkte in de klote dagen die (helaas) ongetwijfeld nog zullen volgen.

In principe van ons samen. Maar een dag later had ik er al spijt van dat het was gebeurd. We hadden niet genoeg gepraat over wat ons dwars zat en hoe we er aan zouden kunnen werken. Maar meneer wilde daarna niet meer en we hebben ondertussen al 3 weken geen contact meer.

Diep van binnen hoop ik nog elke dag op een berichtje dat ie er spijt van heeft en dat we weer verder zouden kunnen met elkaar. Maar dat is ijdele hoop.

Kutzooi.... 5 jaar samen, 1.5 jaar samengewoond, waarvan 1 jaar ongelukkig. En nu is het alweer 6 maanden uit. We hadden er allebei al een tijdje genoeg van, ik woonde al 3 maanden ergens anders, maar als dan de breuk komt (we wilden er allebei uit) dan is het toch nog KUT.... ik ben meteen naar een andere stad verhuisd, en ik heb al leuke mensen ontmoet, maar toch geen familie of speciale mensen om me heen deze maand. En dat doet ook pijn als alle nieuwe vrienden hier al plannen hebben met elkaar of met familie, en ik ben alleen.

En ik WEET gewoon dat wij samen te ongelukkig waren, maar ik mis hem nog steeds. Het is nu 6 maanden uit. Ik heb 3 maanden geleden het contact afgebroken, want toen moest hij me zo nodig laten weten dat hij 'de ware' had gevonden. Ook al was ik zo ongelukkig met hem, dat komt toch hard aan. Vooral omdat hij 1 dag nadat het uitging al hevig aan het internet daten ging, om 'de ware' te vinden. En 4 weken nadat hij haar had ontmoet moest hij mij zonodig laten weten dat hij haar gevonden had, en allemaal foto's op Facebook (sindsdien is hij ook geblocked). Als hij na 4 weken al ZO ZEKER is dat zij de ware is... dat doet pijn.... vooral omdat onze relatie nog niet eens fatsoenlijk afgerond was (gezamenlijke bankrekening, huurcontract etc. moest nog geregeld worden, is nu gedaan). Ik weet dat het slecht van me is, maar ik hoop dat 'zij' het toch niet is voor hem, zodat hij ook eens weet wat liefdesverdriet is. Ik voelde me echt zo vergeten, alsof ik 1 dag na de breuk al niet eens meer bestond.

En natuurlijk weet ik diep van binnen dat hij en ik geen match zijn, maar ook soms hoop ik diep van binnen dat het niet gaat werken met 'haar' en dat hij mij gaat missen... ja, en natuurlijk hoop ik dat ik tegen die tijd heel gelukkig ben met iemand ANDERS....

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 10:29 schreef anynamy het volgende:
Kutzooi.... 5 jaar samen, 1.5 jaar samengewoond, waarvan 1 jaar ongelukkig. En nu is het alweer 6 maanden uit. We hadden er allebei al een tijdje genoeg van, ik woonde al 3 maanden ergens anders, maar als dan de breuk komt (we wilden er allebei uit) dan is het toch nog KUT.... ik ben meteen naar een andere stad verhuisd, en ik heb al leuke mensen ontmoet, maar toch geen familie of speciale mensen om me heen deze maand. En dat doet ook pijn als alle nieuwe vrienden hier al plannen hebben met elkaar of met familie, en ik ben alleen.

En ik WEET gewoon dat wij samen te ongelukkig waren, maar ik mis hem nog steeds. Het is nu 6 maanden uit. Ik heb 3 maanden geleden het contact afgebroken, want toen moest hij me zo nodig laten weten dat hij 'de ware' had gevonden. Ook al was ik zo ongelukkig met hem, dat komt toch hard aan. Vooral omdat hij 1 dag nadat het uitging al hevig aan het internet daten ging, om 'de ware' te vinden. En 4 weken nadat hij haar had ontmoet moest hij mij zonodig laten weten dat hij haar gevonden had, en allemaal foto's op Facebook (sindsdien is hij ook geblocked). Als hij na 4 weken al ZO ZEKER is dat zij de ware is... dat doet pijn.... vooral omdat onze relatie nog niet eens fatsoenlijk afgerond was (gezamenlijke bankrekening, huurcontract etc. moest nog geregeld worden, is nu gedaan). Ik weet dat het slecht van me is, maar ik hoop dat 'zij' het toch niet is voor hem, zodat hij ook eens weet wat liefdesverdriet is. Ik voelde me echt zo vergeten, alsof ik 1 dag na de breuk al niet eens meer bestond.

En natuurlijk weet ik diep van binnen dat hij en ik geen match zijn, maar ook soms hoop ik diep van binnen dat het niet gaat werken met 'haar' en dat hij mij gaat missen... ja, en natuurlijk hoop ik dat ik tegen die tijd heel gelukkig ben met iemand ANDERS....

Altijd lastig... je hebt er in ieder geval goed aan gedaan om hem los te laten... Contact verbreken helpt zeker... Als ik een foto via facebook voorbij zie komen van mijn ex, vind ik dat ook lastig.. Maar de enige reden waarom ik die nog heb is om leuke foto's van de kinderen voorbij te zien komen hehe...

Je kunt ook net als mij de stad in gaan met 2e kerst Ik heb geen idee wat ik moet verwachten maar misschien dat ik nog iemand vind die gezellig meegaat.. In je eentje is het ook maar zo apart

Na vorig jaar hier een hele tijd rondgehangen te hebben, ging het eindelijk goed met me.

Vond een tijdje terug een nieuwe meid, en het was in 1x raak.. de chemie spatte er af en je kon er gewoon niet omheen. De manier waarop we naar elkaar keken, de manier waarop we samen waren, elke dag 3 uren skypen en in het weekend samen weg... Constant straalden we in elkaar bijzijn. Haar ogen glinsterden, mijn pretbek was niet te onderdrukken...

Nu staat onze "relatie" even on hold...

Ik had mijzelf gezworen dat dit niet nog een keer zou gebeuren, meiden die ik trof hield ik op afstand, en als ik al wel met ze ging daten zorgde ik ervoor dat ik mijn gevoelens onder controle hield.. Veel meer dan wat oppervlakkig contact en "los" met hun in de omgang kwam het bewust niet.

Nu 1x dus niet, ik laat een meid weer toe, stel mij open en bloot op, uit haar mijn gevoel en ga voor de volle 100% voor haar zonder twijfels en ik ben gelijk weer de sjaak... blauwe kringen om de ogen, misselijk, een weeïg gevoel in de buik, geen eetlust meer en diep geraakt door haar.

Zelf hoop ik echt dat het goedkomt, want er is niets "ernstig" gebeurd waardoor dit ontstaan is. Er werden wat opmerkingen over en weer gegooid en daar kon ze niet zo goed tegen. Later heeft ze aangegeven dat ze bang is dat als ze in een relatie komt met mij dat er veel ruzies komen en dat deed haar denken aan haar ex en dat wil ze niet.... ondanks dat, en dat het nog niet "definitief" voorbij is, doet het sowieso pijn dat het niet meer is zoals het was.

Vorig jaar (februari toen ik zo ongelooflijk kapot was van een vorige relatie) veel gelezen en heel veel ermee bezig gegaan, om te zorgen dat ik sterker ben in dit soort situaties en toch overkomt mij dit weer... Op het werk overdag gaat het wel, maar eenmaal thuis kan ik de emoties moeilijk te baas blijven, hopen op het moment dat ze contact zoekt...... (dit omdat ze aangegeven heeft, dat ze er niet definitief mee wil kappen maar niet lekker in haar vel zit en geen beslissingen wil maken waar ze later spijt van krijgt. Ze heeft even ruimte en tijd nodig..)

Gister dus nog een gesprek gehad en mijn gevoel geuit en alles wat daarbij komt, en zij bovenstaande aangegeven...
Het is vers, de wond is open en er is nog niets definitiefs.. maar het voelt net zo kut.

Zelf weet ik alleen niet wat precies "kut" is. Wat dit gevoel triggered.
Eenzaamheid? Gevoel van falen? Het weer alleen zijn, of het niet in stand kunnen houden van een relatie? De confrontatie met de lelijke waarheid in mijzelf?

Nou ja waarschijnlijk dat je over dat allemaal in zit toch maar gewoon kijken naar de reden waarom het misgaat. Overreageren en dan dingen zeggen. Als je dat aanpast dan pas je al die redenen en gevolgen aan die je geeft in je laatste zinnen.

100% voor iemand gaat betekent trouwens ook wat zelfbeheersing en vriendelijk doen ook al denk je niet altijd zo... Gewoon aanpassen en tot 10 tellen hoort bij sommige zaken.