Ah over "...uiteindelijk maar weer in die geblokeerde houding...".quote:Op zondag 17 november 2013 14:44 schreef kapiteintje het volgende:
[..]
Over welk deel van mijn post heb je het precies?
Ik snap het nog niet, maar wat ik wou zeggen is dat je toch echt eerst tot een bepaald punt vrede met jezelf moet hebben voor je de rem er af kunt halen. In ieder geval de reden die tot die blokkade leidt aanpakken.quote:Op zondag 17 november 2013 14:46 schreef complicate het volgende:
[..]
Ah over "...uiteindelijk maar weer in die geblokeerde houding...".
Ja hoor maar er is geen nummering van eerst vrede en dan remmmen loslaten.quote:Op zondag 17 november 2013 14:49 schreef kapiteintje het volgende:
[..]
Ik snap het nog niet, maar wat ik wou zeggen is dat je toch echt eerst tot een bepaald punt vrede met jezelf moet hebben voor je de rem er af kunt halen. In ieder geval de reden die tot die blokkade leidt aanpakken.
Wat interessant, wat jij hier zegt. Ik moet dit even laten bezinken voor ik erop kan reageren.quote:Op zondag 17 november 2013 14:39 schreef LelijKnap het volgende:
Ik heb het gevoel dat jij je het (menselijk) leven vanuit een pessimistische blik benaderd omdat je bang bent voor je eigen falen: het niet optimaliseren van je eigen capaciteiten. Wanneer je een strikte analyse zou hanteren om het leven te benaderen zou je namelijk helemaal niet uitkomen op een negatief wereld/mens-beeld. Dat negatieve komt voort uit (onechte) verwachtingen en ideeën over wat de mens is of moet zijn. Er zit tevens wat narcistisch in, denk ik. Het negatieve maakt jou immers anders, het spreekt je vrij van te doen wat het gros doet. Je kan er als het ware boven gaan staan. Dat je als gevolg daarvan lijdt bevestigd het alleen maar. Ik lijdt, maar ik 'zie het voor wat het is'. Dát is al genoeg en daarom hoef ik niet te doen, wat ik kan doen.
Dat gevoel heb ik wel. Het is zoals je zei een beklemmend gevoel, en als ik er al denkend uit probeer te komen (wat ik met alles doe) maak ik het alleen maar erger en beland ik in een vicieuze cirkel.quote:Op zondag 17 november 2013 14:34 schreef kapiteintje het volgende:
[..]
En dat kan enorm lastig, zo niet schier-onmogelijk, aanvoelen als je altijd op de rem hebt gestaan.
Ik zal ook niet ontkennen dat ik stiekem best veel van mezelf hou. Maar dat komt inderdaad doordat ik erg kritisch ben op anderen. Het feit dat ik altijd overal een oordeel over heb is hetgeen wat mij vooral pessimistisch maakt.quote:Op zondag 17 november 2013 14:39 schreef LelijKnap het volgende:
Ik heb het gevoel dat jij je het (menselijk) leven vanuit een pessimistische blik benaderd omdat je bang bent voor je eigen falen: het niet optimaliseren van je eigen capaciteiten. Wanneer je een strikte analyse zou hanteren om het leven te benaderen zou je namelijk helemaal niet uitkomen op een negatief wereld/mens-beeld. Dat negatieve komt voort uit (onechte) verwachtingen en ideeën over wat de mens is of moet zijn. Er zit tevens wat narcistisch in, denk ik. Het negatieve maakt jou immers anders, het spreekt je vrij van te doen wat het gros doet. Je kan er als het ware boven gaan staan. Dat je als gevolg daarvan lijdt bevestigd het alleen maar. Ik lijdt, maar ik 'zie het voor wat het is'. Dát is al genoeg en daarom hoef ik niet te doen, wat ik kan doen.
Misschien niet per definitie een nummering, maar wel een sterke gevoelsmatige voorkeur voor een bepaalde volgorde voor mensen die teveel rationaliseren. 'Ik voel me nu beter over mezelf, dus ik voel me comfortabel bij het uiten van mijn gevoelens' is logischer voor een rationeel iemand dan 'Ik geef me over aan mijn gevoelens en ik zie wel wat er gebeurt, ondanks dat ik me niet eens comfortabel bij mezelf voel'. Of zeg ik nu iets heel raars?quote:Op zondag 17 november 2013 14:53 schreef complicate het volgende:
[..]
Ja hoor maar er is geen nummering van eerst vrede en dan remmmen loslaten.
Vrede heeft te maken met acceptatie en dat doet TS al rationeel, maar het moet nu naar zijn hart komen zodat hij werkelijk vrede kan eraren.
Je houdt ontzettend rationeel van jezelf en dat is oké, maar je doet het niet met je hart/gevoel.quote:Op zondag 17 november 2013 14:56 schreef Krzwl het volgende:
[..]
Dat gevoel heb ik wel. Het is zoals je zei een beklemmend gevoel, en als ik er al denkend uit probeer te komen (wat ik met alles doe) maak ik het alleen maar erger en beland ik in een vicieuze cirkel.
[..]
Ik zal ook niet ontkennen dat ik stiekem best veel van mezelf hou. Maar dat komt inderdaad doordat ik erg kritisch ben op anderen. Het feit dat ik altijd overal een oordeel over heb is hetgeen wat mij vooral pessimistisch maakt.
Nee je zegt niets raars , maar dat je nu een rationeel persoon bent of een emotioneel persoon, heeft geen invloed op je doel en hoe snel je er wel komt. Het heeft meer te maken met acceptatie op een rationeel én emotioneel manier. En als dat gebeurt is een persoon meer in staat om meer vrede te ervaren en remmen los te laten. Maar het is geen gemakkelijk opdracht.quote:Op zondag 17 november 2013 14:59 schreef kapiteintje het volgende:
[..]
Misschien niet per definitie een nummering, maar wel een sterke gevoelsmatige voorkeur voor een bepaalde volgorde voor mensen die teveel rationaliseren. 'Ik voel me nu beter over mezelf, dus ik voel me comfortabel bij het uiten van mijn gevoelens' is logischer voor een rationeel iemand dan 'Ik geef me over aan mijn gevoelens en ik zie wel wat er gebeurt, ondanks dat ik me niet eens comfortabel bij mezelf voel'. Of zeg ik nu iets heel raars?
Volgens mij praten we totaal langs elkaar heen. Ik heb het niet over het doel an sich, maar hoe je daar het makkelijkste bij kunt komen. Voor een 'denker' zal een bepaalde volgorde natuurlijker aanvoelen en minder weerstand oproepen.quote:Op zondag 17 november 2013 15:06 schreef complicate het volgende:
[..]
Nee je zegt niets raars , maar dat je nu een rationeel persoon bent of een emotioneel persoon, heeft geen invloed op je doel en hoe snel je er wel komt. Het heeft meer te maken met acceptatie op een rationeel én emotioneel manier. En als dat gebeurt is een persoon meer in staat om meer vrede te ervaren en remmen los te laten. Maar het is geen gemakkelijk opdracht.
Ah er zijn verschillende manieren maar welk het gemakkelijkst is, weet ik niet en hangt af van je wilskracht, maar sowieso eerst het rationeel besef van belang van emoties. En dat kan alleen door die emoties te durven ervaren/ durven toe te laten. Snap je?quote:Op zondag 17 november 2013 15:12 schreef kapiteintje het volgende:
[..]
Volgens mij praten we totaal langs elkaar heen. Ik heb het niet over het doel an sich, maar hoe je daar het makkelijkste bij kunt komen.
Daarom moet je misschien eens meemaken door iemand van iemand gehouden te worden. Tot mijn 20ste hanteerde ik een beetje dezelfde instelling en gedachten als jij. Ik was tamelijk onzeker, ongelukkig en ik voelde me bij niemand thuis. Als verdedigingsmechanisme maakte ik mijzelf speciaal, als iemand die meer bewust was van de zin en onzin van het leven. Zodoende groeide ook mijn liefde voor wijsbegeerte. Met wijsbegeerte aan mijn zijde kon niemand mij wat maken. Vooral ikzelf niet, want ik was immers al bezig met het meest belangrijke. Hoog op de berg, neerkijkend op alle futiliteiten van alledag. Op een bepaald punt werd ik zo zeker van mijzelf dat ik meer open werd voor 'de ander': ik kon de ander makkelijker toelaten. Maar wat er gebeurde toen ik in mijn eerste relatie terecht kwam: ik verloor (vrijwel alle) interesse in (de negatieve, nihilistische) wijsbegeerte. In elk geval verdween het pessimistische gevoel. Ik begon meer 'te leven' i.p.v. dat ik afstandelijk aan het analyseren was.quote:Op zondag 17 november 2013 14:56 schreef Krzwl het volgende:
Ik zal ook niet ontkennen dat ik stiekem best veel van mezelf hou. Maar dat komt inderdaad doordat ik erg kritisch ben op anderen. Het feit dat ik altijd overal een oordeel over heb is hetgeen wat mij vooral pessimistisch maakt.
Zou je vrienden met jezelf kunnen worden, als je jezelf ergens zou ontmoeten?quote:Op zondag 17 november 2013 14:56 schreef Krzwl het volgende:
Ik zal ook niet ontkennen dat ik stiekem best veel van mezelf hou.
Ben ik het mee eens, maar het een hangt zo met het ander samen dat je er niet per definitie een scherp onderscheid tussen kunt maken imo.quote:Op zondag 17 november 2013 15:15 schreef complicate het volgende:
[..]
Ah er zijn verschillende manier maar wat het gemakkelijkst is, weet ik niet en hangt af van je wilskracht, maar sowieso eerst is het rationeel besef van belang van emoties. En dat kan alleen door die emoties te durven ervaren/ durven toe te laten.
mmm ik snap je en dus is de sleutel durven die emoties te ervaren en dat kan op veel verschillende manieren.quote:Op zondag 17 november 2013 15:23 schreef kapiteintje het volgende:
[..]
Ben ik het mee eens, maar het een hangt zo met het ander samen dat je er niet per definitie een scherp onderscheid tussen kunt maken imo.
God, moet ik nog zolang wachten? ;Pquote:Op zondag 17 november 2013 14:56 schreef Gwywen het volgende:
TS, ik denk dat iemand als jij gemakkelijker in zijn vel komt te zitten naarmate hij ouder wordt. Met zo'n insteek/karakter, bedoel ik. Misschien helpt het je accepteren als je bedenkt dat niet iedereen tussen zijn 20e en 30e "piekt" in het leven. Voor een filosoof ligt het hoogtepunt misschien wel op zijn 60e, om maar een voorbeeld te geven.
Maar het échte, oprechte diepgewortelde durven ervaren is uiteindelijk het ware doel. Dus daar gaat nog een heel traject aan vooraf.quote:Op zondag 17 november 2013 15:25 schreef complicate het volgende:
[..]
mmm ik snap je en dus is de sleutel durven die emoties te ervaren en dat kan op veel verschillende manieren.
Klopt, gebeurt niet in 1 2 3quote:Op zondag 17 november 2013 15:30 schreef kapiteintje het volgende:
[..]
Maar het échte, oprechte diepgewortelde durven ervaren is uiteindelijk het ware doel. Dus daar gaat nog een heel traject aan vooraf.
Toch grappig dat er in welvarende landen veel vaker zelfmoord wordt gepleegd dan in Afrika, bijvoorbeeld. Nee, het is de ervaring (en verwachtingen) van de omgeving en jezelf. Mijn ma zei altijd al; die kinderen in Afrika, die zien er zoveel gelukkiger uit dan jij.quote:Op zondag 17 november 2013 15:34 schreef Bonzai. het volgende:
Ik opende hier eerder al een topic over: Veel lelijkheid om me heen
Zelf hou ik er een fatalistische visie op na. Wie volwassen wordt met veel welvaart en schoonheid om zich heen zal eerder gelukkiger zijn dan een rioolkindje uit Roemenië.
Wat zeg je?quote:Op zondag 17 november 2013 15:37 schreef LelijKnap het volgende:
[..]
Toch grappig dat er in welvarende landen veel vaker zelfmoord wordt gepleegd dan in Afrika, bijvoorbeeld. Nee, het is de ervaring (en verwachtingen) van de omgeving en jezelf. Mijn ma zei altijd al; die kinderen in Afrika, die zien er zoveel gelukkiger uit dan jij.
Het is uiteindelijk een echt 'overgeven' aan jezelf. Het is mij nog niet gelukt, maar ik voel wel dat ik er tegen aan zit. Af en toe mag ik er heel miniscuul van proeven.quote:Op zondag 17 november 2013 15:32 schreef complicate het volgende:
[..]
Klopt, gebeurt niet in 1 2 3Heeft veel tijd nodig.
Maar is absoluut de moeite waard hoe lang het ook duurt om er te geraken.
Toch herinner ik me ook een citaat, ik weet helaas niet meer van wie, dat ging ongeveer zo: "Hoe kan iemand gelukkig zijn wanneer hij omringd wordt door lelijkheid?"quote:Op zondag 17 november 2013 15:37 schreef LelijKnap het volgende:
[..]
Toch grappig dat er in welvarende landen veel vaker zelfmoord wordt gepleegd dan in Afrika, bijvoorbeeld. Nee, het is de ervaring (en verwachtingen) van de omgeving en jezelf. Mijn ma zei altijd al; die kinderen in Afrika, die zien er zoveel gelukkiger uit dan jij.
Nogal een term ook: 'Kinderen in Afrika'. Hij bedoelt waarschijnlijk hongernegertjes. Maar die zijn niet gelukkig, dat kan ik je wel vertellen.quote:Op zondag 17 november 2013 15:41 schreef complicate het volgende:
[..]
Wat zeg je?Kinderen in Afrika gelukkig? Say what
![]()
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |