quote:Op maandag 21 oktober 2013 13:31 schreef Apekoek het volgende:
Oud nieuws, diverse bronnen hebben bevestigd dat het gemiddelde geluk van de ouders omlaag gaat bij het krijgen van een kind. 1 van de diverse bronnen die er destijds over heeft bericht is oa NRC. http://vorige.nrc.nl/wetenschap/article2610433.ece/
Tot zo ver niets nieuws onder de zon. Zij het niet dat mijn vriendin erg graag kids wil. Ik zelf denk dat het wel een ervaring is die je in je leven gehad moet hebben, kinderen. Maar van alles houd mij gevoelsmatig tegen. Zeker als ik al deze onderzoeken lees en ook dat je veel minder tijd voor jezelf hebt. Ik ben namelijk hard bezig met mijn carriere op te bouwen en hou ervan om helemaal uit mijn plaat te gaan met vrienden. Volgend jaar word ik 30, mijn vriendin is net wat ouder en ik snap dat ze er nu aan wil beginnen.
Wat te doen? En wie haalt mij over? Want onderzoek wijst uit, kinderen maken je ongelukkig.
Maar ben benieuwd wat Apekoek nou allemaal van deze discussie en de aangedragen tips vindt!
ik moet m later vandaag even linken want dat lukt (mij) niet mobielZou jij dan zorgen dat hij de les niet uitgemikt zal worden of zou jij het loslaten en hem zijn eigen boontjes laten doppen?quote:Op dinsdag 22 oktober 2013 17:45 schreef debuurvrouw het volgende:
nou... Bij mijn zoons op school kom je de les niet in met ongekafte boeken, ook als de kaft halverwege t jaar stuk is mag dat 1 les en de les daarna sta je weer buiten. Met verzuimuren en gedoe.
Dus die hebben net gekafte boeken. en doen ze zelf. En ja, de oudste zit in de 4e.
Ik was jong toen ik kinderen kreeg trouwens, ik kan me geen leven zonder ze voorstellen/herinneren
ik zou helpen. Maar t niet alleen gaan zitten doen.quote:Op dinsdag 22 oktober 2013 18:13 schreef Pvoesss het volgende:
[..]
Zou jij dan zorgen dat hij de les niet uitgemikt zal worden of zou jij het loslaten en hem zijn eigen boontjes laten doppen?
Maar goed, je vroeg mij niks. Oudste dochter heeft zelf over het algemeen meer haast met die dingen dan ik, dus die is dan al klaar voor ik begonnen ben met helpen
jongste moet ik wel achter d'r vodden zitten regelmatig.Ik ben er ook alweer op teruggekomen. Ik moet al steeds hoognodig de rotzooi achter mijn eigen reet opruimen.quote:
Ja, en dan heb ik al twee van die exemplaren.... hoewel de jongste natuurlijk nog fatsoenlijk volwassen moet worden (over heel veel jaartjes), als hij eerst de peuterpuberteit eens doorkomtquote:Op dinsdag 22 oktober 2013 17:42 schreef motorbloempje het volgende:
Wat ook meteen de nature vs nurture weer bevestigt: als een kind een blanco vel zou zijn, dan zouden de kinderen van Sjeen en Leandra hels zijn. Maar dat valt mee, dus moeten ze wel van nature 'goed' zijn!
Toch heel apart dat dat soms zo kan.
Of Sjeen en ik zoeken gewoon mannen uit die eigenschappen hebben die die van ons op de juiste manier aanvullen en/of overheersen
ja ik ook wel eigenlijk, vooral omdat hij dit zegt.quote:
Hier verder omdat we toch benieuwd zijn wat TS van alle verhalen vind.
Lijkt me ook niet écht goed als je ''overgehaald'' moet worden.quote:Wat te doen? En wie haalt mij over? Want onderzoek wijst uit, kinderen maken je ongelukkig.
Daar heb je geen onderzoek voor nodig nee.quote:
En onderzoek wijst helemaal niet uit dat kinderen je ongelukkig maken.
*padum tsssjjjj*
Whehequote:Op dinsdag 22 oktober 2013 18:51 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Daar heb je geen onderzoek voor nodig nee.
*padum tsssjjjj*
En dan komt m'n schoonzus hier vast een topic openen dat ze op het moment even spijt heeft van haar kinderen. Of van het feit dat ze ze een week aan ons heeft toevertrouwd. Dat kan ook nog.Mijn reactie op jou was positief hoor. Toch knap dat je van goedbedoelde reacties iets negatiefs kunt maken.
Maak je het voor je zoon wel uitnodigend om langs te komen/ zijn gevoelens (ook de minder leuke) te uiten?
ben je in IRL wat positiever?
Láát haar, anders verzuurt dit topic ook...quote:
Oud1
Mijn reactie op jou was positief hoor. Toch knap dat je van goedbedoelde reacties iets negatiefs kunt maken.
Maak je het voor je zoon wel uitnodigend om langs te komen/ zijn gevoelens (ook de minder leuke) te uiten?
ben je in IRL wat positiever?
Cc, ik PM je over het stadten. Als ik nog eens tijd voor mezelf heb met dat energievretende, ondankbare, ongelukkig makende menneke van me.
Wat leuk!quote:
Sorry, was jou helemaal uit het oog verloren, dus dit is leuk om te lezen!
Ja sorry. Vond het frustrerend zo'n negatieve reactie op n goedbedoelde reactiequote:
[..]
Láát haar, anders verzuurt dit topic ook...
Vijf jaar samen, net een jaar getrouwd.quote:Op dinsdag 22 oktober 2013 19:24 schreef Moonah het volgende:
[..]
Wat leuk!
Sorry, was jou helemaal uit het oog verloren, dus dit is leuk om te lezen!
. Happy .[/offtopic]
Wat leuk!quote:Op dinsdag 22 oktober 2013 19:28 schreef Litpho het volgende:
Vijf jaar samen, net een jaar getrouwd.
[/offtopic]
Geen idee, zie veel tegenstrijdige berichten. Daarbij niet heel veel mee kunnen lezen aangezien ik voor mijn werk op reis ben. Maar echt vrolijk om van te worden zijn de berichtgevingen niet zo ver ik het heb kunnen lezen. Mensen die zeggen dat ze nooit meer zonder kinderen zouden willen zeggen dat volgens mij alleen maar uit gewoonte, van ja het is nou eenmaal zo dus het valt mee. Maar ondertussen lijkt niemand echt gelukkiger te zijn met kinderen.quote:
Aldus apekoek! In de originele openingspost!
Maar ben benieuwd wat Apekoek nou allemaal van deze discussie en de aangedragen tips vindt!
wat wil je met het topic? als je de verwachting hebt dat je gelukkig wordt van kinderen kan je er denk ik idd beter maar niet aan beginnen. of een vrouw for that matter. niemand kan een ander gelukkig maken, geluk komt uit jezelf.quote:
[..]
Geen idee, zie veel tegenstrijdige berichten. Daarbij niet heel veel mee kunnen lezen aangezien ik voor mijn werk op reis ben. Maar echt vrolijk om van te worden zijn de berichtgevingen niet zo ver ik het heb kunnen lezen. Mensen die zeggen dat ze nooit meer zonder kinderen zouden willen zeggen dat volgens mij alleen maar uit gewoonte, van ja het is nou eenmaal zo dus het valt mee. Maar ondertussen lijkt niemand echt gelukkiger te zijn met kinderen.
Daarom ken ik het gevoel ook niet als het gaat om kinderen en een roze wolk. Maar voor mijn vriendin ben ik bereid wel verder te denken.
Dat snap ik, maar waarom kies je dan voor een kind? Je neemt toch beslissingen in het leven die je geluk moeten opleveren? Of doet men deze dingen tegen hun zin in want nature calls en het is maatschappelijk bijna verplicht. Welk gevoel zegt dat je er voor wilt gaan?quote:
[..]
wat wil je met het topic? als je de verwachting hebt dat je gelukkig wordt van kinderen kan je er denk ik idd beter maar niet aan beginnen. of een vrouw for that matter. niemand kan een ander gelukkig maken, geluk komt uit jezelf.
Daar schiet je natuurlijk niet veel mee op: aan mensen vragen wat ze ergens over denken/voelen, en vervolgens zeggen dat dat vast niet is wat ze écht denken/voelen maar dat ze dat alleen zeggen uit gewoonte of plicht.quote:
[..]
Geen idee, zie veel tegenstrijdige berichten. Daarbij niet heel veel mee kunnen lezen aangezien ik voor mijn werk op reis ben. Maar echt vrolijk om van te worden zijn de berichtgevingen niet zo ver ik het heb kunnen lezen. Mensen die zeggen dat ze nooit meer zonder kinderen zouden willen zeggen dat volgens mij alleen maar uit gewoonte, van ja het is nou eenmaal zo dus het valt mee. Maar ondertussen lijkt niemand echt gelukkiger te zijn met kinderen.
Zoals al vroeg in het topic gezegd: dat is puur een gevoel, een kinderwens. Daar is niets rationeels aan, dat is iets waarvan je diep van binnen voelt dat je dat wil. Er zijn ook genoeg mensen die dat gevoel niet kennen, en gelukkig hebben die tegenwoordig de mogelijkheid om te zorgen dat ze geen kinderen krijgen.quote:
[..]
Dat snap ik, maar waarom kies je dan voor een kind? Je neemt toch beslissingen in het leven die je geluk moeten opleveren? Of doet men deze dingen tegen hun zin in want nature calls en het is maatschappelijk bijna verplicht. Welk gevoel zegt dat je er voor wilt gaan?
Ik snap dat het wat ongelukkig is beschreven, echter is dat toch echt de toon die ik terug lees van ouders.quote:
[..]
Daar schiet je natuurlijk niet veel mee op: aan mensen vragen wat ze ergens over denken/voelen, en vervolgens zeggen dat dat vast niet is wat ze écht denken/voelen maar dat ze dat alleen zeggen uit gewoonte of plicht.
Zo van "ja ik zou niet meer zonder ze kunnen, maarja ik kan me niet herinneren hoe het anders zou zijn geweest". Er zit altijd een soort excuus toon in, niet dat ze er echt gelukkig mee zijn. Dit merk ik bij veel ouders.
ik kan je alleen maar vertellen over mijn keuze om kinderen te krijgen. ik stam zelf uit een vrij uitgebreidde (katholieke) familie. veel ooms en tantes en neefjes en nichtjes. als puber deed ik vrijwilligerswerk met kinderen en ik had altijd wel zoiets van "ja, ik wil ooit zelf ook wel kinderen." ik heb geen hoogdravende verklaringen, geen drang tot het perse beter willen doen of wat dan. voor mij was/is het een gevoelskwestie. daar valt weinig aan uit te leggen vrees ik. ik wist wel dat er altijd, linksom of rechtsom, hartzeer bij komt kijken. want dat komt nu eenmaal bij leven. linksom of rechtsom.quote:
[..]
Dat snap ik, maar waarom kies je dan voor een kind? Je neemt toch beslissingen in het leven die je geluk moeten opleveren? Of doet men deze dingen tegen hun zin in want nature calls en het is maatschappelijk bijna verplicht. Welk gevoel zegt dat je er voor wilt gaan?
sorrie, meer kan ik er niet van maken
& ik hadden beide het gevoel van "we willen samen een kindje". Met mijn ex bijv had ik dat gevoel niet. Dus die beslissing met mijn huidige partner was niet omdat het geluk zou opleveren oid. Omdat onze relatie goed zit en we gelukkig zijn met elkaar kunnen we de zwaardere dingen ook handelen (langdurig slapeloze nachten bijv) en zijn we 'onddanks' de 'minder leuke momenten' (kindje wat veel last van Reflux heeft en zorgen over gezondheid bijv) gelukkig.
(ik weet niet zo goed hoe ik dat precies moet uitleggen)
Dat is ook dikke lariekoek dus als mensen dat zeggen dan menen ze het niet echt?quote:
Maar echt vrolijk om van te worden zijn de berichtgevingen niet zo ver ik het heb kunnen lezen. Mensen die zeggen dat ze nooit meer zonder kinderen zouden willen zeggen dat volgens mij alleen maar uit gewoonte, van ja het is nou eenmaal zo dus het valt mee. Maar ondertussen lijkt niemand echt gelukkiger te zijn met kinderen.
Jij leest een excuustoon, ik lees een realistische insteek dat wanneer je voor kinderen kiest er ook voor gáát. Dat zegt niets over huidig geluk, maar letterlijk over gebrek aan vergelijkingsmateriaal. Als je "helemaal stuk wil gaan met je maten" zie ik niet hoe je dat wil combineren met "er zijn voor een kind". Het is niet part-time (zelfs als het dat is) en het kan altijd voorkomen op de momenten die je het slechtst uitkomen. Als je daar niet achter wil staan, doe het maar niet. Of groei er in als het je toch gebeurt.quote:
Zo van "ja ik zou niet meer zonder ze kunnen, maarja ik kan me niet herinneren hoe het anders zou zijn geweest". Er zit altijd een soort excuus toon in, niet dat ze er echt gelukkig mee zijn. Dit merk ik bij veel ouders.
Maar goed, zoals hierboven al geschreven heb ik makkelijk praten
.Je weet nooit op het anders zou zijn, dat lijkt me vrij duidelijk.quote:
[..]
Ik snap dat het wat ongelukkig is beschreven, echter is dat toch echt de toon die ik terug lees van ouders.
Zo van "ja ik zou niet meer zonder ze kunnen, maarja ik kan me niet herinneren hoe het anders zou zijn geweest". Er zit altijd een soort excuus toon in, niet dat ze er echt gelukkig mee zijn. Dit merk ik bij veel ouders.
Wij hebben een paar heerlijke, wilde jaren gehad met z'n tweeën voor onze dochter werd geboren. Dat was hartstikke leuk, daar hebben we van genoten. Nu zijn we erg blij met haar en is het wilde er wat van af. Als ze er niet zou zijn geweest, zouden we misschien nog steeds doorfeesten. Misschien ook niet. Je verandert sowieso door de jaren heen, dus je kunt niet zeggen hoe je leven zou zijn geweest als je andere beslissingen had genomen. Dat geldt voor veel dingen.
Ik kan uit de grond zeggen dat wij echt gelukkig zijn met onze dochter, beide. Niet iedere dag juichend blij, maar dat zou ik zonder kind ook niet zijn.
ik weet prima nog hoe het was zonder de kinderen hoorquote:
[..]
Ik snap dat het wat ongelukkig is beschreven, echter is dat toch echt de toon die ik terug lees van ouders.
Zo van "ja ik zou niet meer zonder ze kunnen, maarja ik kan me niet herinneren hoe het anders zou zijn geweest". Er zit altijd een soort excuus toon in, niet dat ze er echt gelukkig mee zijn. Dit merk ik bij veel ouders.
Als ze spijt hebben dan zal dat meer te maken hebben met andere dingen en omstandigheden die meer met de ouders dan met het kind te maken hebben. Door bijv tijdelijke problemen en psychische ziektes kunnen mensen de controle over hun leven verliezen en de kinderen zijn dan toch al snel het eerste waar je je zorgen om gaat maken.quote:
Ik denk overigens niet dat er veel ouders zijn die echt niet van hun kind houden, of er écht spijt van hebben. Ja, natuurlijk komt het voor, maar mensen die het echt zouden terugdraaien als ze de kans hadden? Hoe groot zou dat percentage zijn?
Ik was jong toen ik kinderen kreeg trouwens, ik kan me geen leven zonder ze voorstellen/herinneren
Je moet dan niet alleen voor je kind maar ook voor jezelf zorgen.
Ik zou haar verhaal niet als leidraad nemen.quote:
Het verhaal van ouder1 nog even terug gelezen. En ja dat is een bedroevend verhaal, maar wel een scenario dat ik mij kan voorstellen.
En even expliciet (als tegenhanger): ik ben al 7 jaar zeer gelukkig met onze zoon. Geen moment van 'achter het behang plakken' gehad.
Maar ja, lees wat je wíl lezen...
eigen boontjes laten doppen. Hij weet dat de regel zo is. Dus eigen keuze. En ze vinden het geen probleem hoor. Hoort erbij. Ff kaftje erom gooien en klaar. Totaal geen probleem.quote:
[..]
Zou jij dan zorgen dat hij de les niet uitgemikt zal worden of zou jij het loslaten en hem zijn eigen boontjes laten doppen?
dat!quote:
[..]
Als ze spijt hebben dan zal dat meer te maken hebben met andere dingen en omstandigheden die meer met de ouders dan met het kind te maken hebben. Door bijv tijdelijke problemen en psychische ziektes kunnen mensen de controle over hun leven verliezen en de kinderen zijn dan toch al snel het eerste waar je je zorgen om gaat maken.
Je moet dan niet alleen voor je kind maar ook voor jezelf zorgen.
overigens beleef ik geregeld wel behangplakmomentjes hoor. zowel mbt de kinderen als mbt manlief. hij vast ook naar ons toe. geeft niks, dat mag bij ons
Zo had ik je al ingeschat inderdaadquote:
[..]
eigen boontjes laten doppen. Hij weet dat de regel zo is. Dus eigen keuze. En ze vinden het geen probleem hoor. Hoort erbij. Ff kaftje erom gooien en klaar. Totaal geen probleem.
Ik vind het gewoon leuk om te lezen over hoe je het doet met je groterds
ik zei nog: dat lukt me niet mobielquote:
Maakt een blauwe een nieuwe, is ie niet gekoppeld, ik was jullie kwijt
wtf?!quote:
[..]
Geen idee, zie veel tegenstrijdige berichten. Daarbij niet heel veel mee kunnen lezen aangezien ik voor mijn werk op reis ben. Maar echt vrolijk om van te worden zijn de berichtgevingen niet zo ver ik het heb kunnen lezen. Mensen die zeggen dat ze nooit meer zonder kinderen zouden willen zeggen dat volgens mij alleen maar uit gewoonte, van ja het is nou eenmaal zo dus het valt mee. Maar ondertussen lijkt niemand echt gelukkiger te zijn met kinderen.
maar ik ben ook niet ongelukkiger hoor.quote:
[..]
Geen idee, zie veel tegenstrijdige berichten. Daarbij niet heel veel mee kunnen lezen aangezien ik voor mijn werk op reis ben. Maar echt vrolijk om van te worden zijn de berichtgevingen niet zo ver ik het heb kunnen lezen. Mensen die zeggen dat ze nooit meer zonder kinderen zouden willen zeggen dat volgens mij alleen maar uit gewoonte, van ja het is nou eenmaal zo dus het valt mee. Maar ondertussen lijkt niemand echt gelukkiger te zijn met kinderen.
en ik moet zeggen dat het een hoop dingen brengt die ik anders gemist had. Nou had ik ze dan niet gemist maar ik vind het leuk dit allemaal mee te maken. Mijn leven is wel groter en ruimer geworden. En mijn karakter nederiger. nogmaals: wtf?!quote:
Het verhaal van ouder1 nog even terug gelezen. En ja dat is een bedroevend verhaal, maar wel een scenario dat ik mij kan voorstellen. Als je iets geeft, betekend niet dat je het terug hoeft te krijgen. Maar het is ook een teken dat je kind helaas niet over dezelfde intelligentie en EQ beschikt, dat is jammer en helaas maar kennelijk niet anders.
Daarom ken ik het gevoel ook niet als het gaat om kinderen en een roze wolk. Maar voor mijn vriendin ben ik bereid wel verder te denken.
Lezen wat je wil lezen, JB.quote:
ik zei dat ik het me niet kan herinneren als grapje, niets anders, niet als excuus of omdat ik er niet blij mee ben, ik ben ontzettend gelukkig met mijn meiden, altijd geweest ook. Ik vind het beledigend dat je anders suggereert.quote:
[..]
Ik snap dat het wat ongelukkig is beschreven, echter is dat toch echt de toon die ik terug lees van ouders.
Zo van "ja ik zou niet meer zonder ze kunnen, maarja ik kan me niet herinneren hoe het anders zou zijn geweest". Er zit altijd een soort excuus toon in, niet dat ze er echt gelukkig mee zijn. Dit merk ik bij veel ouders.
maar ik laat ze niet zwemmen. Maar veel dingen zijn op de middelbare school niet meer mijn 'verantwoordelijkheid' of er verslagen af moeten en SET's geleerd. Geen idee. Bij mijn brugger nog wel natuurlijk. Nog beetje begeleiden naar leren plannen. Maar ja, over minder dan 3 jaar gaat mijn oudste al studeren. Het is toch wel de bedoeling dat hij dan op eigen benen staat.quote:
[..]
Zo had ik je al ingeschat inderdaad
Ik vind het gewoon leuk om te lezen over hoe je het doet met je groterds
muh, hoe meer ik lees van TS, hoe meer ik denk dat ie het gewoon niet moet doen, hij wíl niet eens de positieve verhalen horen en legt elk positief geluid uit als iets dat niet gemeend is of uit gewoonte gezegd wordt, sorry hoor, maar dat vind ik ontzettend lomp.quote:
Is het ook. Als hij zo twijfelt en het eventueel alleen doet "om de relatie te redden", laat het hem niet doen. De wereld heeft al voldoende ouders die een half jaar na de geboorte toch van gedachten veranderen.quote:
[..]
muh, hoe meer ik lees van TS, hoe meer ik denk dat ie het gewoon niet moet doen, hij wíl niet eens de positieve verhalen horen en legt elk positief geluid uit als iets dat niet gemeens is of uit gewoonte gezegd wordt, sorry hoor, maar dat vind ik ontzettend lomp.
Ik niet, maar dat is ook al zo lang geledenquote:
[..]
ik weet prima nog hoe het was zonder de kinderen hoor
Dat neemt niet weg dat ik wel heel bewust nog een kind heb gekregen terwijl mijn andere kind al groot was, en leuk opgedroogd, dus qua opvoeden had ik wat minder twijfels
Maar waarom? Geen andere reden dan dat ik met N een kind wilde, dat gevoel was er gewoon, en dat terwijl ik toen al jaren geen kinderwens meer had gehad.
Grappig hè.... als je zo vooringenomen bent, waarom dan eigenlijk nog een topic openen, want onderzoek heeft uitgewezen dat men niet gelukkiger wordt van kinderen krijgen, en dus zitten wij hier collectief te zwetsen.quote:
[..]
muh, hoe meer ik lees van TS, hoe meer ik denk dat ie het gewoon niet moet doen, hij wíl niet eens de positieve verhalen horen en legt elk positief geluid uit als iets dat niet gemeend is of uit gewoonte gezegd wordt, sorry hoor, maar dat vind ik ontzettend lomp.
Overigens denk ik wel dat er in dat onderzoek nog een puntje meespeelt; zorgen om je kinderen en zorgen om de wereld waarin ze opgroeien, je kijkt dus verder dan de komende 40 jaar, want de 40 jaar daarna moet je kind het ook nog met deze wereld doen, de kinderloze hoeft zich daar niet druk om te maken.
Net zoals de kinderloze zich alleen maar druk hoeft te maken om hoe zichzelf te redden in een noodsituatie, terwijl de ouder altijd eerst zal proberen de kinderen te redden.
En ik denk dat de zorgen die je krijgt als je kinderen hebt best effect hebben op dat geluksgevoel, maar die zorgen heb je vooral omdat je van je kinderen houdt.
Deze link gaat ook over het verschil tussen wat ouders zeggen en wat gemeten is:quote:
Grappig hè.... als je zo vooringenomen bent, waarom dan eigenlijk nog een topic openen, want onderzoek heeft uitgewezen dat men niet gelukkiger wordt van kinderen krijgen, en dus zitten wij hier collectief te zwetsen.
http://www.9lives.be/foru(...)niet-gelukkiger.html
daar staat zelfs in dat kinderen óngelukkig maken en dat is simpelweg niet waar. Ook niet volgens die onderzoeken.quote:
[..]
Deze link gaat ook over het verschil tussen wat ouders zeggen en wat gemeten is:
http://www.9lives.be/foru(...)niet-gelukkiger.html
Ik vind het niet raar dat mensen zeggen dat ze gelukkig zijn met hun kinderen, je kan immers niet vergelijken hoe je je zelf nu zou voelen zonder. Als ik me nu een 8 geef, vind ik zelf dat ik behoorlijk gelukkig ben, als vervolgens blijkt uit onderzoek dat de vrouw met vrijwel dezelfde situatie als ik, maar zonder kinderen, haar geluksgevoel een 8,5 geeft, ben ik nog steeds gelukkig hoor, al is 'het gemiddelde zonder kinderen' dan gelukkiger.
Kinderen maken niet gelukkig, ook niet ongelukkig, gemiddeld. Ik kan alleen zeggen dat ik mét kinderen, heel gelukkig ben met m'n leven. Hoe gelukkig ik zou zijn geweest zónder, weet ik niet.
En toen kreeg ik n kind, ik kan eerlijk zeggen dat dat mij gelukkiger heeft gemaakt, maar dat is geen goed uitgangspunt eigenlijk.. Ik had een doel in m'n leven, iemand om voor te zorgen en waar ik ontzettend veel van hield, iemand die ik voor t eerst 'mama' heb horen zeggen en die naar me toe kwam als ze d'r knie had gestoten, die afhankelijk van me was en die ik aan het lachen kon maken door kiekeboe te zeggen, wiens gezichtje straalde als ik haar smorgens uit bed haalde en die naar me toekwam rennen als ik haar ophaalde van school... Dat maakt me oprecht gelukkig, nu nog, de trots en liefde die ik voel voor mijn kinderen zijn heel belangrijk voor me.
Je bedoeld realistisch, dus niet kinderen zijn ronduit geweldig altijd, of kinderen verpesten je hele leven?quote:
[..]
Ik snap dat het wat ongelukkig is beschreven, echter is dat toch echt de toon die ik terug lees van ouders.
Zo van "ja ik zou niet meer zonder ze kunnen, maarja ik kan me niet herinneren hoe het anders zou zijn geweest". Er zit altijd een soort excuus toon in, niet dat ze er echt gelukkig mee zijn. Dit merk ik bij veel ouders.
Je pasgeboren baby vasthouden zal een enorm roze wolk moment zijn. Door de kamer lopen met je baby die nog steeds huilt na dat eten, na die schone luier, zonder dat je erachter kan komen wat er aan de hand is(waarschijnlijk niets) is geen roze wolk moment.
Die eerste lach geeft je weer die roze wolk, die eerste stapjes, die welgemeende smakkerd als je ze naar bed brengt, die fijne momentjes waarin je lol hebt of ze iets schattigs doen. Maar als ze op het geweldige idee zijn gekomen om met watervaste stift je keukenkastjes te versieren(kijk eens papa!) zal je geen roze wolk moment hebben, dan sta je je best te doen die donderwolk in bedwang te houden. Die keer dat ze zich midden in de supermarkt krijsend ten aarde storten(je weet wel, diezelfde peuter waar je vorige week nog van zei dat hij altijd zo verdacht lief was en netjes was) sta je ook even op je hoofd te krabben en te denken waar dit dan weer vandaan komt. En zo gaat het door door de jaren heen.
Niets in het leven is alleen maar leuk. Jij bent dat niet, je partner is dat niet, je kind zal dat niet zijn.
Dat is realistisch zijn, maar net als bij je partner is het als het goed is zo dat de fijne momenten ruim de boventoon voeren.
Als ik terugkijk op de 14 jaar dat mijn zoon nu in mijn leven heb dan zie ik vooral heel veel liefde, dat had ik echt niet willen missen, dat is al die momenten van zorgen en zelfs hier en daar ergernissen meer dan waard.
En ja ik kan me het leven zonder hem prima herinerren, het leven met hem is beter.
ik word zó blij van m'n dochter in d'r schooloptreden, of bij d'r tenniswedstrijd of gewoon bij de intocht van Sinterklaas, als iedereen blij is en vrolijk en je merkt dat, dat ik regelmatig sta te huilenquote:
Ik vind echt dat zowel blijdschap als verdriet een extra dimensie hebben gekregen sinds dat ik kinderen heb. Echt alles wordt intenser.
Mijn verdriet is dan weer niet erger, of iig ben ik me daar biet bewust van.
Nee, ik zou ook niet weten hoe het nu echt zit. Wat ik wel ervaren heb is dat we in Nederland een cultuur hebben waarin we om te beginnen de mindere kanten verdoezelen en waar ouders die zeggen het zwaar te vinden met de nek aangekeken worden. Ik denk niet dat het mogelijk is om op de OP een echt eerlijk antwoord te geven. Omdat we zo geconditioneerd zijn dat we het echt niet weten (ik dus ook niet).quote:
Probeer je nou ook nog te bewijzen dat wij liegen?
Ik weet wel dat het hebben van kinderen, ondanks alle beschreven roze wolken, echt ook nadelen heeft. Dat veel 'fabeltjes' verteld worden en veel dingen verzwegen. Maar of ze me ongelukkiger gemaakt hebben dan ik zou zijn geweest zonder kinderen..? Om te beginnen zou ik dan ongelukkig zijn geweest omdat ik kinderen wilde maar niet kreeg!
Herkenbaar. Maar ook; de slapeloze nachten, de wanhoop als ze pijn hadden of ziek waren en ik ze niet kon helpen, de pijn die de borstvoeding me gaf, het gegil en gekrijs op de achterbank in de auto op langere ritten, de eeuwige ruzies onderling, die pot dure verf die ze als bal gebruikt hadden.. de stress van werk-zwemles-acrobatiek en dan nog ergens moeten eten koken, eten en de zwemmer douchen, het verdriet bij die operatie en de pijn die door mijn hart ging toen ik mijn manneke daarna weer zag; onder het bloed.. de troep overal in huis, de pc die crashte doordat ze een virus hadden gedownload terwijl ze wisten dat ze niet mochten downloaden.. de eeuwige lege verpakkingen die ze terug zetten in de kasten, het wc papier dat op is en niet bijgevuld, de modderlaarzen op de pas gedweilde vloer, de leugens, het stiekem roken, het 'O mama, ik moet morgen een werkstuk inleveren, kan je me helpen?' om 19:30... en nog niet eens een onderwerp bedacht.. de telefoontjes op mijn werk omdat ze weer eens met elkaar gevochten hadden.. Het zelf werkelijk dood en doodziek zijn en toch voor hen moeten zorgen (bleek ernstige bloedvergiftiging) kruipend over de vloer naar de koelkast slepen om brood voor ze te smeren.. de vele lekke banden, gemolde mobieltjes..quote:
[..]
ik word zó blij van m'n dochter in d'r schooloptreden, of bij d'r tenniswedstrijd of gewoon bij de intocht van Sinterklaas, als iedereen blij is en vrolijk en je merkt dat, dat ik regelmatig sta te huilen
Mijn verdriet is dan weer niet erger, of iig ben ik me daar biet bewust van.
Ja, ik houd van mijn jongens.. Maar gezien de vraag in de OP vind ik wel dat je beide kanten moet vertellen en niet alleen de geluksmomenten.
Ik heb natuurlijk mijn eigen referentiekaderquote:
[..]
ik word zó blij van m'n dochter in d'r schooloptreden, of bij d'r tenniswedstrijd of gewoon bij de intocht van Sinterklaas, als iedereen blij is en vrolijk en je merkt dat, dat ik regelmatig sta te huilen
Mijn verdriet is dan weer niet erger, of iig ben ik me daar biet bewust van.
Als je bv. iemand verliest die de kinderen ook erg gaan missen en vice versa, dan is je verdriet veel dieper, vond ik.Volgens mij verteld iedere ouder hier beide kanten behalve jij, bij jou zie ik alleen de mindere kanten tot een ellelange opsomming van verschrikkingen die ik in het geheel niet meer als herkenbaar kan zien.quote:
[..]
Herkenbaar. Maar ook; de slapeloze nachten, de wanhoop als ze pijn hadden of ziek waren en ik ze niet kon helpen, de pijn die de borstvoeding me gaf, het gegil en gekrijs op de achterbank in de auto op langere ritten, de eeuwige ruzies onderling, die pot dure verf die ze als bal gebruikt hadden.. de stress van werk-zwemles-acrobatiek en dan nog ergens moeten eten koken, eten en de zwemmer douchen, het verdriet bij die operatie en de pijn die door mijn hart ging toen ik mijn manneke daarna weer zag; onder het bloed.. de troep overal in huis, de pc die crashte doordat ze een virus hadden gedownload terwijl ze wisten dat ze niet mochten downloaden.. de eeuwige lege verpakkingen die ze terug zetten in de kasten, het wc papier dat op is en niet bijgevuld, de modderlaarzen op de pas gedweilde vloer, de leugens, het stiekem roken, het 'O mama, ik moet morgen een werkstuk inleveren, kan je me helpen?' om 19:30... en nog niet eens een onderwerp bedacht.. de telefoontjes op mijn werk omdat ze weer eens met elkaar gevochten hadden.. Het zelf werkelijk dood en doodziek zijn en toch voor hen moeten zorgen (bleek ernstige bloedvergiftiging) kruipend over de vloer naar de koelkast slepen om brood voor ze te smeren.. de vele lekke banden, gemolde mobieltjes..
Ja, ik houd van mijn jongens.. Maar gezien de vraag in de OP vind ik wel dat je beide kanten moet vertellen en niet alleen de geluksmomenten.
Kutkinderen, nooit aan beginnen. Als ik vantevoren had geweten dat hij lastig had gedaan om zijn boeken kaften...quote:
En dan kaften ze ook nog eens hun boeken niet!
Zonder kind waren wij gelukkig, met kind ook. We zijn wel iets minder zorgeloos, vanwege het enorme verantwoordelijkheidsgevoel dat om de hoek komt kijken als je baby geboren is. Roze wolk? Geen sprake van. Donderwolk? Ook niet. Gewoon 'wij', met al dat erbij komt. De wereld is anders, als je een kind hebt. Niet beter, niet slechter, maar anders. Dat is geen excuus, maar realiteit.
TS, ik heb me (deels) laten overhalen door mijn man en ik ben heel gelukkig nu met onze dochter. Maar ik ben een vrouw, en dat is wél anders. Ik zou het uitgebreid met je partner bespreken als ik jou was. Wat zegt zij wanneer je je twijfels uit?
Een beetje een tegenhanger voor de geluksroepers hier.quote:
[..]
Volgens mij verteld iedere ouder hier beide kanten behalve jij, bij jou zie ik alleen de mindere kanten tot een ellelange opsomming van verschrikkingen die ik in het geheel niet meer als herkenbaar kan zien.
Het mooiste aan een kind is dat je naar je kind kan kijken en daar alleen al een geluksgevoel bij krijgt. Ongeacht of dat nu tijdens een activiteit is of als ze op de bankhangen of lekker liggen te slapen. En dat blijft denk ik, al worden ze volwassen. En de leuke dingen zijn nogal voorspelbaar; de spontane momenten waarop ze ook zo lief zijn, waarop je liefde van hen ontvangt, als ze kleiner zijn ook dat ongelimiteerde vertrouwen in jou waarbij ze van grote hoogtes durven te springen als jij ze maar op vangt.
Meest recent; als mijn jongens koken.. Ik vind dat echt zo super om te zien.
je weet waarom ik dit zei, of niet?quote:
[..]
Herkenbaar. Maar ook; de slapeloze nachten, de wanhoop als ze pijn hadden of ziek waren en ik ze niet kon helpen, de pijn die de borstvoeding me gaf, het gegil en gekrijs op de achterbank in de auto op langere ritten, de eeuwige ruzies onderling, die pot dure verf die ze als bal gebruikt hadden.. de stress van werk-zwemles-acrobatiek en dan nog ergens moeten eten koken, eten en de zwemmer douchen, het verdriet bij die operatie en de pijn die door mijn hart ging toen ik mijn manneke daarna weer zag; onder het bloed.. de troep overal in huis, de pc die crashte doordat ze een virus hadden gedownload terwijl ze wisten dat ze niet mochten downloaden.. de eeuwige lege verpakkingen die ze terug zetten in de kasten, het wc papier dat op is en niet bijgevuld, de modderlaarzen op de pas gedweilde vloer, de leugens, het stiekem roken, het 'O mama, ik moet morgen een werkstuk inleveren, kan je me helpen?' om 19:30... en nog niet eens een onderwerp bedacht.. de telefoontjes op mijn werk omdat ze weer eens met elkaar gevochten hadden.. Het zelf werkelijk dood en doodziek zijn en toch voor hen moeten zorgen (bleek ernstige bloedvergiftiging) kruipend over de vloer naar de koelkast slepen om brood voor ze te smeren.. de vele lekke banden, gemolde mobieltjes..
Ja, ik houd van mijn jongens.. Maar gezien de vraag in de OP vind ik wel dat je beide kanten moet vertellen en niet alleen de geluksmomenten.
het valt mee met dat gelukroepen hoor, over het algemeen zijn mensen realistisch, wat jij zegt, grenst echter aan gezeur. De meeste dingen die je opnoemt, tornen écht niet aan mijn geluksgevoel, net zo min als een keer ruzie met m'n partner, of iets dat op t werk fout gaat. De enige dingen die je opnoemt die ik echt vervelend vond waren hun constante geruzie en het voor ze zorgen als ik zelf ziek was, de rest zijn kleinigheidjes en daar heb ik me nooit druk om gemakt. Maar goed, ik ben sowieso vrij geduldig en van nature sen positief en gelukkig mens.quote:
[..]
Een beetje een tegenhanger voor de geluksroepers hier.
Het mooiste aan een kind is dat je naar je kind kan kijken en daar alleen al een geluksgevoel bij krijgt. Ongeacht of dat nu tijdens een activiteit is of als ze op de bankhangen of lekker liggen te slapen. En dat blijft denk ik, al worden ze volwassen. En de leuke dingen zijn nogal voorspelbaar; de spontane momenten waarop ze ook zo lief zijn, waarop je liefde van hen ontvangt, als ze kleiner zijn ook dat ongelimiteerde vertrouwen in jou waarbij ze van grote hoogtes durven te springen als jij ze maar op vangt.
Meest recent; als mijn jongens koken.. Ik vind dat echt zo super om te zien.
) maar dat doe ik met liefde. Ga nog steeds met vriendinnen op stap maar minder vaak en minder spontaan. Maar daardoor zijn de keren dat ik ga meer bijzonder. En bewust investeren in de relatie met mijn man. Als we nu weer eens samen op stap zijn is het extra leuk. Want schaars. Ik weet niet hoe mijn geluksmeter zou staan zonder kinderen maar in mijn huidige leven ben ik erg gelukkig.
De uitzondering daargelaten, maar dan is het allang een verplichting geworden omdat ze je van de kroeg als vermist opgeven als je een keer niet komt.
Ruby en Charley, heette het kroost, van die namen die je op z'n Brits erg goed kunt 'schelden en schreeuwen'... Ruby was een (ja, uit mijn mond!) lief meisje van een jaar of 7. Gilde nooit, lachte altijd, had plezier, je kent 't wel. Stereotype lief kind. Charley was een jongetje van een jaar of 4. En elke dag hoorden we moeders gillen en schreeuwen, elke dag, en ze was niet eens onze directe buurvrouw; er zat nog een ouder stel tussen ons in, arme mensen. Niets konden die kinderen goed doen, en het was nooit langer dan een kwartier gezellig daar in huis. Zodra de kinderen ook maar enige vorm van geluid produceerden kregen ze de wind van voren, zodra Charley z'n moeder riep om naar iets wat hij gemaakt had in de tuin te komen kijken werd hij verrot gescholden dat hij z'n klep moest houden.
De buren vertelden dat ze bijna bureau jeugdzorg er op af hadden gestuurd (hadden ze het maar gedaan, ze woonden er al 5 jaar naast..).. Het was zelfs zo erg dat op een dag dat moeders ziek was, en zwanger van de jongste, dat toen het meisje ook een beetje aangestoken was/leek te zijn door de griep/verkoudheid, de moeder om het hardste schreeuwde: "LAAT ME MET RUST, IK MOET ALTIJD VOOR JOU ZORGEN EN NU BEN IK EEN KEER ZIEK EN ZELFS NU LAAT JE ME NIET MET RUST".
Tsja. Dan doe je écht iets verkeerd in je leven, als je dat tegen een kind van (toen) een jaar of 3 á 4 schreeuwt
Er zijn voldoende ouders die daar geen probleem van maken, hoor. Zie ook "we zijn voor jullie bij elkaar gebleven! met elke dag slaande ruzie, aparte bedden, etc.".quote:
Ik ben trouwens wel van mening dat kinderen niet gelukkig maken, zou dat ook nogal een last vinden die je op de schouders van je nageslacht laadt...
Dat is een dubbele... tot voor kort dacht ik ook altijd dat je dan gewoon zo rap mogelijk weg moest zijn, maar ik zie een vriendin wat dat betreft offers maken die ik niet van haar verwacht had.quote:Op woensdag 23 oktober 2013 09:07 schreef Litpho het volgende:
[..]
Er zijn voldoende ouders die daar geen probleem van maken, hoor. Zie ook "we zijn voor jullie bij elkaar gebleven! met elke dag slaande ruzie, aparte bedden, etc.".
En de reden is dat hij wel een hele goede vader is, en ze wil niet nog een keer een kind een scheiding laten doorstaan, want dat hakt er toch behoorlijk in.
Dus zolang ze de situatie nog kan handelen blijft ze.
Aan de ene kant kan ik er niet bij, aan de andere kant kan ik wel begrijpen dat de afweging heel lang een andere is dan wanneer je (samen) geen kinderen hebt.
Mijn excuses, dit was even als de advocaat van de duivel. Onderste steen boven te krijgen.quote:
[..]
ik zei dat ik het me niet kan herinneren als grapje, niets anders, niet als excuus of omdat ik er niet blij mee ben, ik ben ontzettend gelukkig met mijn meiden, altijd geweest ook. Ik vind het beledigend dat je anders suggereert.
Ik ga nooit naar de kroegquote:
Weet je, als je geen kinderen zou hebben zit je op je 40ste ook niet meer ieder weekend "spontaan" in de kroeg.
De uitzondering daargelaten, maar dan is het allang een verplichting geworden omdat ze je van de kroeg als vermist opgeven als je een keer niet komt.
de laatste keer dat ik in een kroeg ben geweest was vorig jaar december of misschien was het dit jaar januari, weet ik niet meer zeker en dat was eenkleine ''fokmeet''
Maar zo'n kroegtijger ben ik nooit geweest, ik snap niet zo goed wat mensen van 40+ ieder
weekend in een kroeg moeten
Dit soort dingen snappen dan nooit zo. Sommige mensen willen geen kinderen, anderen wel. Sommige mensen zijn niet zulke feestbeesten, andere wel. Alle dingen die een ander wel of niet wil, hoeven we niet per se te begrijpen of zelf ook te willen, maar het is toch ook niet nodig om er dan afkeurend over te doen?quote:
[..]
ik snap niet zo goed wat mensen van 40+ ieder
weekend in een kroeg moeten
Ik ga ook zelden naar de kroeg. Ik ben gewoon saaiquote:
[..]
Ik ga nooit naar de kroeg
kleine ''fokmeet''
Maar zo'n kroegtijger ben ik nooit geweest, ik snap niet zo goed wat mensen van 40+ ieder
weekend in een kroeg moeten
Eigenlijk zou je tijd zat overhebben om te moederenquote:
[..]
Ik ga ook zelden naar de kroeg. Ik ben gewoon saai
Ik heb 5 zussen en 4 daarvan hebben kinderen, met alle leuke en niet leuke dngen erbij, daar hebbenquote:
[..]
Dit soort dingen snappen dan nooit zo. Sommige mensen willen geen kinderen, anderen wel. Sommige mensen zijn niet zulke feestbeesten, andere wel. Alle dingen die een ander wel of niet wil, hoeven we niet per se te begrijpen of zelf ook te willen, maar het is toch ook niet nodig om er dan afkeurend over te doen?
ze zelf voor gekozen, ik doe daar niet afkeurend over
en zij hebben zich ook nog nooit afkeurend uitgelaten over mijn andere zus en mij.Ik ook manquote:
[..]
Ik ga ook zelden naar de kroeg. Ik ben gewoon saai
quote:Op woensdag 23 oktober 2013 10:13 schreef Leandra het volgende:
[..]
Eigenlijk zou je tijd zat overhebben om te moederen
Als ik alle (serieuze) tijd die ik aan FOK! zou besteden aan een kind zou besteden dan zou 't kind best een constante aanwezigheids/opvoedingsratio krijgen. *kras*quote:
[..]
Eigenlijk zou je tijd zat overhebben om te moederen
Je doet wel afkeurend in de post die ik quote over mensen van 40+ die nog ieder weekend in de kroeg hangen. Het ging mij er even om dat dat niet nodig is, of het nou over kinderen, de kroeg, of wat dan ook gaat. Anders is niet per definitie slechter.quote:
[..]
Ik heb 5 zussen en 4 daarvan hebben kinderen, met alle leuke en niet leuke dngen erbij, daar hebben
ze zelf voor gekozen, ik doe daar niet afkeurend over
Zo'n verkering heb ik ook gehad, dat lijkt me het beste argument om nooit meer een relatie te beginnen, punt.quote:
de eeuwige lege verpakkingen die ze terug zetten in de kasten, het wc papier dat op is en niet bijgevuld, de leugens, het stiekem roken,
Dat geldt gelijk voor iedereen.
Overigens is dat ook een stukje opvoeding, die vent was namelijk door z'n eigen moeder opgevoed, waar mijn kind geen flessen met 3 druppels cola erin terugzet in de koelkast en gewoon een nieuwe WC-rol ophangt, maar goed, mijn kind is dan ook door mij opgevoed, dat scheelt een stuk.
Neu, ik deed niet afkeurend, maar ik zei dat ik dat niet zo goed snapte, wat ze doen mogen ze zelfquote:
[..]
Je doet wel afkeurend in de post die ik quote over mensen van 40+ die nog ieder weekend in de kroeg hangen. Het ging mij er even om dat dat niet nodig is, of het nou over kinderen, de kroeg, of wat dan ook gaat. Anders is niet per definitie slechter.
weten natuurlijk, als je elke week in de kroeg wil zitten moet je dat vooral doen, maar niet als
je een paar kleine kinderen thuis hebt zitten, dat zou ik dan wel weer raar vinden.
Als die kinderen goed opgevangen worden, door papa of opa en oma, wat maakt het dan uit?quote:
[..]
Neu, ik deed niet afkeurend, maar ik zei dat ik dat niet zo goed snapte, wat ze doen mogen ze zelf
weten natuurlijk, als je elke week in de kroeg wil zitten moet je dat vooral doen, maar niet als
je een paar kleine kinderen thuis hebt zitten, dat zou ik dan wel weer raar vinden.
Dat ik in de kroeg zit is niet hetzelfde als laveloos thuiskomen en de volgende dag vanwege een kater m'n kind tekort doen.
Nou ja, dat kan ook natuurlijk, mijn zussen hebben dat nooit gedaan dus misschien vind ik hetquote:
[..]
Als die kinderen goed opgevangen worden, door papa of opa en oma, wat maakt het dan uit?
Dat ik in de kroeg zit is niet hetzelfde als laveloos thuiskomen en de volgende dag vanwege een kater m'n kind tekort doen.
daarom een raar idee.
quote:
Gewoon kind meenemen inderdaad en de kater delen. Gedeelde smart...
mag ik een kleintje pils 
quote:
[..]
Met mijn oudste kan datquote:
Gewoon kind meenemen inderdaad en de kater delen. Gedeelde smart...
Zo saai zijn we nou ook weer nietquote:
- bezint eer ge begint
- wees gelukkig voordat je je voortplant
- zie een kind als een aanvulling, geen middel
- de een wordt gelukkiger/completer van een poepmasjien
- de ander zit liever 24/7 in de kroeg wanneer hij/zij dat wil
- vrede op aarde
- in de mensen
- een kleintje pils.
Uiteraard.
Je vergeet de WC-rol.quote:
Oh, en 'gij zult uw boeken kaften'.
Uiteraard.
Maar goed, als dat ondankbare kutkind die wel zou ophangen dan hing hij waarschijnlijk verkeerdom....
Want A of B blijft een issue.
Wil jij mijn boeken kaften? Ik heb er geen zin inquote:
Oh, en 'gij zult uw boeken kaften'.
Uiteraard.
Vraag maar aan Ouder1, die doet dat met liefde voor je als je daarna wel netjes 'dankjewel' zegt, op je knietjes, haar voeten kussend.quote:
[..]
Wil jij mijn boeken kaften? Ik heb er geen zin in
Ik kan niet zo goed communiceren met MBO tokkies. Ik sla even over.quote:
[..]
Vraag maar aan Ouder1, die doet dat met liefde voor je als je daarna wel netjes 'dankjewel' zegt, op je knietjes, haar voeten kussend.
Ik zei het al ergens eerder, de manier waarop je in het leven staat is al veelbepalend. Of je nou kinderen hebt of ziet. Gevalletje glas half leeg, half vol.quote:
Maar goed, ik ben sowieso vrij geduldig en van nature een positief en gelukkig mens.
Relativeren is blijkbaar niet aan iedereen besteed. Maar valt wél te leren!
Relatileren......quote:
[..]
Ik zei het al ergens eerder, de manier waarop je in het leven staat is al veelbepalend. Of je nou kinderen hebt of ziet. Gevalletje glas half leeg, half vol.
Relativeren is blijkbaar niet aan iedereen besteed. Maar valt wél te leren!
Die posten minder in OUD?quote:
Volgens mij allemaal reacties van moeders, waar blijven de vaders en hun meningen?
Maar ik wil mijn man wel even vragen of hij wil posten.... als hij ook geen 40 graden koorts meer heeft.
Zal ik hem even roepen voor jequote:
Volgens mij allemaal reacties van moeders, waar blijven de vaders en hun meningen?
kinderenquote:
Volgens mij allemaal reacties van moeders, waar blijven de vaders en hun meningen?
Ik kan er alleen maar gelukkig van worden als ik met de kinderen over straat loop en ik krijg zomaar een kusje op de hand waarmee ik hun hand vast hou
Oh, die van jou luistert beter....quote:
Wat verwacht je nou? Je post je topic in OUD, waar 90% van de users vrouw is....quote:
Nouja serieus, dit is alleen maar vanuit de vrouw geredeneerd. Maar ik heb mijn vraag gesteld vanuit het perspectief van de man.
Probeer het anders in VBLquote:
Nouja serieus, dit is alleen maar vanuit de vrouw geredeneerd. Maar ik heb mijn vraag gesteld vanuit het perspectief van de man.
Tja, ik kan wel voor mijn man spreken als ik zeg dat hij net zo graag kinderen wilde als ik. Ik weet dat die 2 gek op elkaar zijn, ze delen een hobby, maken veel pret samen, voor mijn man is mijn zoon deel van zijn geluksgevoel.quote:
Nouja serieus, dit is alleen maar vanuit de vrouw geredeneerd. Maar ik heb mijn vraag gesteld vanuit het perspectief van de man.
Mijn broer zit meer in jouw situatie, hij vond kinderen wel leuk, maar hoefde niet zo nodig zelf een kind. Zijn partner wilde wel heel graag een kind. Nu ze een kind hebben is mijn broer er erg blij mee, maar dat kind zit nog in het eerste jaar, hoe dat uitpakt moet nog maar blijken(alhoewel we er allemaal alle vertrouwen in hebben dat dat helemaal goed komt).