Depressie & Angst #67

quote:

Op zaterdag 28 september 2013 10:55 schreef Cue_ het volgende:
Zow, weer een beetje fit van een feest van m'n oude werk. Echt dat zijn de meest maffe feestjes en er gebeurd altijd wel weer iets .. uhm memorables. Nu weer over naar de orde van de dag.

Met de psych nu 4 gesprekken gehad en bij t volgende gesprek zal ze me (Volgens mij) vertellen welke richting we precies opgaan. Dus hoe gaan we t aanpakken dat ik meer in touch kom met mijn emoties.
Ben erg benieuwd wat daar uit gaat komen.

Success! Maandag mag ik ook weer langs. (kleine yay )

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:19 schreef Senor__Chang het volgende:
Zijn er trouwens mensen die kunnen vertellen dat ze er bovenop zijn gekomen? Dat ze beetje bij beetje via therapie uiteindelijk resultaat zagen? Of misschien iemand die je kent die dat is gelukt? Ik ben van plan om wat intensiever bezig te zijn met therapie, maar het voelt allemaal zo kansloos aan. En natuurlijk ga dat niet snel veranderen als ik lees over iemand die dat wel gelukt is, maar het zal me hopelijk wel iets doen. Ik hoor/lees helaas weinig verhalen over personen die dankzij therapie zijn veranderd.

Ik weet in ieder geval van een bekende van mij dat zij vindt dat haar therapie erg goed heeft geholpen. Dat ze zich beter voelt over zichzelf, met bepaalde triggers beter kan omgaan en in het algemeen beter weet wat ze wil. Dat kan ook "harde" consequenties hebben. Bijvoorbeeld het verbreken van een zeer lange relatie of andere keuzes maken in je leven waarvoor je ook afscheid moet nemen van andere dingen die je niet meer goed doen. Ik ken nog een paar mensen die ook vrij positief zijn, maar ik ken ook weer een paar mensen die niet zo te spreken waren over de therapie die ze hebben gevolgd. Het is dus erg verschillend.

Bij mezelf weet ik het nog niet zo goed. Ik zit midden in het therapeutische proces. Ook nu komt er nog steeds weer veel omhoog van wat ik altijd goed heb weten te onderdrukken. Daardoor ervaar ik nu mijn leven vaak als erger / kutter als voor mijn therapie. Maar dat heeft meer met de heftige gevoelens en emoties te maken die daarmee gepaard gaan. Want ergens vind ik het ook echt goed dat alles er nu maar eens uitkomt en ik leer er veel van. Ik heb ook wel het idee dat ik vooruitgang boek. Dat ik bijvoorbeeld opener over mezelf kan praten, dat is iets wat ik altijd erg moeilijk vond / vind. Maar ik ben er volgens mij nog lang niet.

Ik denk dat er ook veel factoren een rol spelen of een therapie helpt of niet:
- de eigen motivatie en wil om met veel nare dingen geconfronteerd te worden
- de relatie tussen "patiënt" en therapeut
- de soort therapie
- de problemen die je hebt
- de vaardigheden van de therapeut
- ...

Voor mij was al een tijd duidelijk dat het echt zeer nodig was dat ik met behulp van professionele begeleiding aan mijn problemen ging werken, omdat ik er alleen gewoon niet mee verder kwam. Ik ben erg gemotiveerd en moet ook zeggen dat ik tot nu toe vind dat ik ook echt geluk gehad heb met het kunnen vinden van een goede therapeute. Ik ben daarom tot nu toe erg positief over mijn therapie. Ik heb ook nog echt een lange weg te gaan. Veel van bijvoorbeeld mijn "zieke gedragspatronen" heb ik al sinds ik heel klein ben en die te veranderen duurt volgens mij erg lang en het is maar de vraag of die werkelijk echt veranderd kunnen worden. Mijn therapie is tot nu toe vrij intensief. Het eerste half jaar bijna 2x per week. Nu 1x per week 1x therapie en in de andere week 2x. Dat wordt in de komende maanden langzaam afgebouwd. Mijn groepstherapie duurt in ieder geval nog anderhalf jaar. Ik vind het wel goed zo, denk dat er nu meer gebeurt als wanneer ik 1x per 2 weken 3 kwartier met iemand zou praten.

quote:

Op zaterdag 28 september 2013 14:52 schreef rainbowwarrior het volgende:

[..]

Ik weet in ieder geval van een bekende van mij dat zij vindt dat haar therapie erg goed heeft geholpen. Dat ze zich beter voelt over zichzelf, met bepaalde triggers beter kan omgaan en in het algemeen beter weet wat ze wil. Dat kan ook "harde" consequenties hebben. Bijvoorbeeld het verbreken van een zeer lange relatie of andere keuzes maken in je leven waarvoor je ook afscheid moet nemen van andere dingen die je niet meer goed doen. Ik ken nog een paar mensen die ook vrij positief zijn, maar ik ken ook weer een paar mensen die niet zo te spreken waren over de therapie die ze hebben gevolgd. Het is dus erg verschillend.

Bij mezelf weet ik het nog niet zo goed. Ik zit midden in het therapeutische proces. Ook nu komt er nog steeds weer veel omhoog van wat ik altijd goed heb weten te onderdrukken. Daardoor ervaar ik nu mijn leven vaak als erger / kutter als voor mijn therapie. Maar dat heeft meer met de heftige gevoelens en emoties te maken die daarmee gepaard gaan. Want ergens vind ik het ook echt goed dat alles er nu maar eens uitkomt en ik leer er veel van. Ik heb ook wel het idee dat ik vooruitgang boek. Dat ik bijvoorbeeld opener over mezelf kan praten, dat is iets wat ik altijd erg moeilijk vond / vind. Maar ik ben er volgens mij nog lang niet.

Ik denk dat er ook veel factoren een rol spelen of een therapie helpt of niet:
- de eigen motivatie en wil om met veel nare dingen geconfronteerd te worden
- de relatie tussen "patiënt" en therapeut
- de soort therapie
- de problemen die je hebt
- de vaardigheden van de therapeut
- ...

Voor mij was al een tijd duidelijk dat het echt zeer nodig was dat ik met behulp van professionele begeleiding aan mijn problemen ging werken, omdat ik er alleen gewoon niet mee verder kwam. Ik ben erg gemotiveerd en moet ook zeggen dat ik tot nu toe vind dat ik ook echt geluk gehad heb met het kunnen vinden van een goede therapeute. Ik ben daarom tot nu toe erg positief over mijn therapie. Ik heb ook nog echt een lange weg te gaan. Veel van bijvoorbeeld mijn "zieke gedragspatronen" heb ik al sinds ik heel klein ben en die te veranderen duurt volgens mij erg lang en het is maar de vraag of die werkelijk echt veranderd kunnen worden. Mijn therapie is tot nu toe vrij intensief. Het eerste half jaar bijna 2x per week. Nu 1x per week 1x therapie en in de andere week 2x. Dat wordt in de komende maanden langzaam afgebouwd. Mijn groepstherapie duurt in ieder geval nog anderhalf jaar. Ik vind het wel goed zo, denk dat er nu meer gebeurt als wanneer ik 1x per 2 weken 3 kwartier met iemand zou praten.

Mooie positieve instelling, leuk om te lezen!
Wat ik er nog aan wil toevoegen: als de therapie of de therapeut niet bevalt: bespreek dat. Soms kan het goed zijn om te switchen, en soms kan je onvrede ook in jezelf zitten en kan je daar, door het te bespreken, wat vsn leren en stappen door maken.
Ik heb dit een paar keer gedaan. De eerste keer leidde het tot een geweldig leerzaam gesprek en een beter contact tussen mij en de therapeute. Een andere keer kon ik overstappen naar een ander. En ik heb ook nog een keer veel bereikt door heel hard te drammen dat ik schematherapie wilde gaan doen, en dat heeft me veel gebracht.
Dus: assertief zijn (op de opbouwende manier) loont. Mijn ervaring is dat ze ook vriendelijk reageren als je dat doet, zelfs degene die ik aan de kant heb gezet reageerde positief en is nog steeds aardig als ik hem tegen kom.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:19 schreef Senor__Chang het volgende:
Zijn er trouwens mensen die kunnen vertellen dat ze er bovenop zijn gekomen? Dat ze beetje bij beetje via therapie uiteindelijk resultaat zagen? Of misschien iemand die je kent die dat is gelukt? Ik ben van plan om wat intensiever bezig te zijn met therapie, maar het voelt allemaal zo kansloos aan. En natuurlijk ga dat niet snel veranderen als ik lees over iemand die dat wel gelukt is, maar het zal me hopelijk wel iets doen. Ik hoor/lees helaas weinig verhalen over personen die dankzij therapie zijn veranderd.

Geen therapie gehad, vind/vond ik ook niet nodig. Ik weet niet precies wat er onjuist is in mijn gedrag, maar ik heb het wel een aantal jaar lastig gehad met nieuwe dingen en plotselinge veranderingen in situaties.

Een niet nader te noemen persoon in het topic heeft mij wel zover gekregen een belangrijke stap te nemen, wat uiteindelijk positief heeft uitgepakt. Deze persoon ben ik dan ook erg dankbaar en voel mij vreemd genoeg schuldig om iets terug te doen, maar goed.

Voor de rest heb ik sinds een aantal jaar een flinke 'YOLO' boost gehad na een zomervakantie waarin ik een aantal mensen heb ontmoet, die alles aan de kant hebben gezet om een bepaald doel te bereiken. Krijg meer en meer schijt aan irritante mensen en zet ze vaker op hun plaats. Over 100 jaar zijn wij allemaal dood, dus wat maakt het allemaal uit. Lekker leven, genieten en je passies volgen. Mijn doel is de Maslow pyramide volmaken, wat al aardig lukt.

Het lezen van psychiatrieboeken, die in specifieke opleidingen worden voorgeschreven, helpt wel inzicht te krijgen in de denkwijze achter psychosociale belasting en ziektebeelden. Er zijn maar weinig psychologen, die meer weten dan de standaardliteratuur. In mijn optiek duurt het daarom ook jaren voordat men resultaat (of niet) ziet bij bepaalde behandelingen. Een master/phD in psychologie/psychiatrie etc. lijkt heel wat, maar het is allemaal vrij standaard en logisch. De psychologen die bijvoorbeeld daadwerkelijk zelf nadenken en hun eigen modellen en standaarden maken ipv hun DSM boekje met klamme handjes vasthouden, zijn veelal niet diegene die 'de gewone man' krijgt te spreken.

Dus therapie, nee, het leven zelf is al genoeg therapie zou ik zeggen.

quote:

Op zaterdag 28 september 2013 15:16 schreef Faeroer het volgende:

[..]

Geen therapie gehad, vind/vond ik ook niet nodig. Ik weet niet precies wat er onjuist is in mijn gedrag, maar ik heb het wel een aantal jaar lastig gehad met nieuwe dingen en plotselinge veranderingen in situaties.

Een niet nader te noemen persoon in het topic heeft mij wel zover gekregen een belangrijke stap te nemen, wat uiteindelijk positief heeft uitgepakt. Deze persoon ben ik dan ook erg dankbaar en voel mij vreemd genoeg schuldig om iets terug te doen, maar goed.

Voor de rest heb ik sinds een aantal jaar een flinke 'YOLO' boost gehad na een zomervakantie waarin ik een aantal mensen heb ontmoet, die alles aan de kant hebben gezet om een bepaald doel te bereiken. Krijg meer en meer schijt aan irritante mensen en zet ze vaker op hun plaats. Over 100 jaar zijn wij allemaal dood, dus wat maakt het allemaal uit. Lekker leven, genieten en je passies volgen. Mijn doel is de Maslow pyramide volmaken, wat al aardig lukt.

Het lezen van psychiatrieboeken, die in specifieke opleidingen worden voorgeschreven, helpt wel inzicht te krijgen in de denkwijze achter psychosociale belasting en ziektebeelden. Er zijn maar weinig psychologen, die meer weten dan de standaardliteratuur. In mijn optiek duurt het daarom ook jaren voordat men resultaat (of niet) ziet bij bepaalde behandelingen. Een master/phD in psychologie/psychiatrie etc. lijkt heel wat, maar het is allemaal vrij standaard en logisch. De psychologen die bijvoorbeeld daadwerkelijk zelf nadenken en hun eigen modellen en standaarden maken ipv hun DSM boekje met klamme handjes vasthouden, zijn veelal niet diegene die 'de gewone man' krijgt te spreken.

Dus therapie, nee, het leven zelf is al genoeg therapie zou ik zeggen.

De enige vraag die er dan is op zo'n stukje als dit... Heb jij genoeg zelf reflectie om precies te zien waar het fout gaat bij jou?

Ik heb overigens tijdens elk consult met een psycholoog open kaart lopen spelen. Ik ken al die diagnoses ook wel uit mijn hoofd, maar ik zie consult bij een 'peut ook meer als met zijn 2en naar een oplossing zoeken. En niet ergens heen gaan om dat je je kut voelt en je eigenlijk niet weet wat je er doet.

Iemand bekend met dit boek?
http://365dagensuccesvol.nl/

quote:

Op zaterdag 28 september 2013 16:32 schreef slacKard.x het volgende:
Iemand bekend met dit boek?
http://365dagensuccesvol.nl/

Ikke niet, want ik lees geen boeken (ik ben meer van de "Just do it!"-mentaliteit ).

nevermind

quote:

Op zaterdag 28 september 2013 17:03 schreef kuolema het volgende:
nevermind

Ik kwam niet verder dan de helft van het bericht voordat het verdween, maar dat stukje was mijn situatie een jaar geleden. Ik zou in plaats van die weg te bewandelen aangeven bij je therapeut dat je extra ondersteuning nodig hebt. Misschien extra gesprekken of groepsgesprekken? Als je alles laat vallen, dus ook uni, dan ga je je sowieso ellendiger voelen. Misschien voel je je dan wel veiliger en is het alsof je een lekker warm dekentje over je heen trekt, maar dat is geen echte oplossing.

quote:

Op zaterdag 28 september 2013 17:10 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ik kwam niet verder dan de helft van het bericht voordat het verdween, maar dat stukje was mijn situatie een jaar geleden. Ik zou in plaats van die weg te bewandelen aangeven bij je therapeut dat je extra ondersteuning nodig hebt. Misschien extra gesprekken of groepsgesprekken? Als je alles laat vallen, dus ook uni, dan ga je je sowieso ellendiger voelen. Misschien voel je je dan wel veiliger en is het alsof je een lekker warm dekentje over je heen trekt, maar dat is geen echte oplossing.

Thanks voor je reactie. Ik heb niet het idee dat het zal helpen als ik meer hulp krijg, dit is iets wat ik zelf wil en moet doen. Ik zou niet weten wat ze voor mij zouden kunnen doen. Bovendien vind ik het moeilijk om zoiets aan te geven.
Voel me nu wel iets beter. Die spanning moet eruit, ik heb dan de neiging te gaan ijsberen en word een beetje agressief maar uiteindelijk ben ik gaan skeeleren wat in elk geval voor even helpt. In dat opzicht ben ik wel goed bezig.

quote:

Op zaterdag 28 september 2013 18:37 schreef kuolema het volgende:

[..]

Thanks voor je reactie. Ik heb niet het idee dat het zal helpen als ik meer hulp krijg, dit is iets wat ik zelf wil en moet doen. Ik zou niet weten wat ze voor mij zouden kunnen doen. Bovendien vind ik het moeilijk om zoiets aan te geven.
Voel me nu wel iets beter. Die spanning moet eruit, ik heb dan de neiging te gaan ijsberen en word een beetje agressief maar uiteindelijk ben ik gaan skeeleren wat in elk geval voor even helpt. In dat opzicht ben ik wel goed bezig.

Bewegen is zeker goed Moet je ook blijven doen.

Natuurlijk moet je het zelf doen, niemand kan in jouw hoofd kijken en niemand kan daar dingen veranderen. Echter kunnen anderen je wel ondersteunen, in de goede richting duwen en het gevoel geven dat je altijd ergens terecht kan (therapeut) als je denkt dat het te veel wordt.

Ubergoede avond gehad, vriend is langs geweest in mijn nieuwe toko. Beetje filosoferen over het leven, hoe en wat met een fantastisch goede fles wijn en ergens wat pizza's vandaan gehaald. Nu ook wel weer een motivatie boost om goed mijn best te doen zodat ik hier weer uit kan

Godver, echte vrienden zijn echt zo veel meer waard ivg met relaties.

quote:

Op zaterdag 28 september 2013 18:37 schreef kuolema het volgende:

[..]

Thanks voor je reactie. Ik heb niet het idee dat het zal helpen als ik meer hulp krijg, dit is iets wat ik zelf wil en moet doen. Ik zou niet weten wat ze voor mij zouden kunnen doen. Bovendien vind ik het moeilijk om zoiets aan te geven.
Voel me nu wel iets beter. Die spanning moet eruit, ik heb dan de neiging te gaan ijsberen en word een beetje agressief maar uiteindelijk ben ik gaan skeeleren wat in elk geval voor even helpt. In dat opzicht ben ik wel goed bezig.

Wie ben jij om te denken dat extra hulp je niet zal helpen? Of denk jij dat je zelf precies weet wat goed voor je is? Want zo kom je ook niet over Dan zou je toch denken dat met de inzicht van een ander het misschien wel beter zal gaan?

quote:

Op zaterdag 28 september 2013 23:26 schreef sitting_elfling het volgende:
Ubergoede avond gehad, vriend is langs geweest in mijn nieuwe toko. Beetje filosoferen over het leven, hoe en wat met een fantastisch goede fles wijn en ergens wat pizza's vandaan gehaald. Nu ook wel weer een motivatie boost om goed mijn best te doen zodat ik hier weer uit kan

Godver, echte vrienden zijn echt zo veel meer waard ivg met relaties.

Echte vrienden

Maffe nacht, na twee uur slaap wakker worden vol ideeen over een project waar ik jaren niet meer aan gewerkt heb. En andere uitvindingen waar ik niet langer actief geinteresseerd in ben.

Zal wel te maken hebben met dat boek over zen dat ik weer aan het lezen ben, dat het leven benadert zonder logica maar met intuitie, wat ook bij dat project aan bod kwam.

De laatste tijd droom ik meer en lijkt m'n inbeeldingsvermogen sterker. Boeiend!

quote:

Op zaterdag 28 september 2013 16:45 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ikke niet, want ik lees geen boeken (ik ben meer van de "Just do it!"-mentaliteit ).

Ik lees enorm veel boeken. Alleen laat ik de schoolboeken vaak liggen .

Mijn situatie nu: Gisteren was een gezellige avond. Ik word alleen enorm gek van een meisje waarvan ik nou niet weet of ze me leuk vind of niet. Ze vroeg me voor een date, maar het is mij nog steeds niet duidelijk of dat een daadwerkelijke date is of gewoon meegaan als mij 'vriendschappelijke' date. Toen melde ze dat ze ziek was en toen ging ze alsnog de stad in die avond. Heb er daar even gesproken en ze deed toch weer wat flirterig. Ik kan me er alleen maar gek om maken. Ik wou zo graag dat ik zulke dingen van me af zou kunnen zetten. Ik zit vol hoop en frustratie over wat zij nou denkt. Alsof zij een oplossing zou kunnen bieden voor mijn depressie.
Vrienden zeggen: Verwacht er niet veel van, kijk aan hoe het verloopt en denk er niet over na. Was het maar zo'n feest dat ik dat kon.

Nondualiteit/meditatie geeft me gelukkig nog wel een handvat. Ik kan mijn gedachten stil leggen en objectief bekijken met enige concentratie. Dan is er de rust en eenheid. Maar dat neemt mijn rotgevoel niet weg. Het is spanning en stress. En ik hoop echt dat ik dat stukje met mijn nieuwe verhoging medicatie weg te kunnen nemen. Dit duurt echt verdomme te lang. Ik wil weer gewoon kunnen genieten van het leven.

quote:

Op zondag 29 september 2013 18:16 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ik lees enorm veel boeken. Alleen laat ik de schoolboeken vaak liggen .

Mijn situatie nu: Gisteren was een gezellige avond. Ik word alleen enorm gek van een meisje waarvan ik nou niet weet of ze me leuk vind of niet. Ze vroeg me voor een date, maar het is mij nog steeds niet duidelijk of dat een daadwerkelijke date is of gewoon meegaan als mij 'vriendschappelijke' date. Toen melde ze dat ze ziek was en toen ging ze alsnog de stad in die avond. Heb er daar even gesproken en ze deed toch weer wat flirterig. Ik kan me er alleen maar gek om maken. Ik wou zo graag dat ik zulke dingen van me af zou kunnen zetten. Ik zit vol hoop en frustratie over wat zij nou denkt. Alsof zij een oplossing zou kunnen bieden voor mijn depressie.
Vrienden zeggen: Verwacht er niet veel van, kijk aan hoe het verloopt en denk er niet over na. Was het maar zo'n feest dat ik dat kon.

Nondualiteit/meditatie geeft me gelukkig nog wel een handvat. Ik kan mijn gedachten stil leggen en objectief bekijken met enige concentratie. Dan is er de rust en eenheid. Maar dat neemt mijn rotgevoel niet weg. Het is spanning en stress. En ik hoop echt dat ik dat stukje met mijn nieuwe verhoging medicatie weg te kunnen nemen. Dit duurt echt verdomme te lang. Ik wil weer gewoon kunnen genieten van het leven.

Ow wat een kutzooi
Herkenbaar ook weer

Heerlijk om erkenning en herkenning te krijgen hier_O_ Bedankt

quote:

Op zondag 29 september 2013 19:47 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Heerlijk om erkenning en herkenning te krijgen hier_O_ Bedankt

Je bent niet zo nep als je denkt

Kutdag, had het idee dat collegas over me praatte. Nou weet ik dat niet zeker maar ik trek het me wel aan.

Gebruikt iemand hier deze meuk?

quote:

Op zondag 29 september 2013 20:48 schreef sitting_elfling het volgende:
Gebruikt iemand hier deze meuk?

[ afbeelding ]

Nee, waar is dat voor?

quote:

Op zondag 29 september 2013 22:02 schreef Gray het volgende:

[..]

Nee, waar is dat voor?

Voor een goede nachtrust Zit een meuk aan spulletjes in. Melatonine, valeriaan, vitamine extracten, etc.

Overigens, ex mailde, ik in tranen. Dingen zoals, vrienden worden? Wil je ontmoeten in Januari, etc. Ja, het is self torture. Dat ga ik niet ontkennen. Waarom doe ik het dan? Omdat dat kleine beetje gevoel, dat weemoed, die paar minuten, me ontzettend goed voelen.

Alles flex Grijze wizzzzard?