Depressie & Angst #67

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:08 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Psychiater gaat op vakantie Gelukkig kan ik hem morgen op de valreep nog bellen
Moet toch wel weer verhogen (denk ik), het gaat zo niet. zucht
En anders wellbutrin uitproberen.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:24 schreef minthy het volgende:

[..]

Het is gewoon klote dat je jezelf dusdanig over de schreef kan jagen dat je lichaam niets meer kan...

Vanochtend weer bij de psych geweest, ontzettend intensief. Ik ben vanmiddag maar het huis uitgevlucht terwijl ik stikte van de spierpijn. Geen zin meer om te blijven nadenken, dan maar bewust over m'n grenzen. Het stomme is dat het gepieker alsnog komt nu én de spierpijn dubbel zoveel pijn doet

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:26 schreef minthy het volgende:

[..]

Gaat 'ie lang weg of is de periode na morgen uit te zingen? Je kan eventueel vragen om een vervanger bij noodgevallen.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:30 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik ben ook het huis uitgevlucht vandaag, wil dingen afwerken en weer in het proces komen. Eigenlijk best een kut dag, nu in bed, spierpijn everywhere. . Gek hae, dat tijdens die enorme stressige dagen, ik daar nooit last van had.

Ik heb geen zin om na te denken maar wel zin om dingen te doen maar dat wil nu dus niet .

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:18 schreef minthy het volgende:

[..]

Ik lees alleen maar herkenbare dingen in je posts, haast eng!
Jij bent echter beter in staat om het op te schrijven, dat lukt hier (nog) niet.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:30 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik ben ook het huis uitgevlucht vandaag, wil dingen afwerken en weer in het proces komen. Eigenlijk best een kut dag, nu in bed, spierpijn everywhere. . Gek hae, dat tijdens die enorme stressige dagen, ik daar nooit last van had.

Ik heb geen zin om na te denken maar wel zin om dingen te doen maar dat wil nu dus niet .

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:48 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Terwijl als ik zelf terug lees, het zelf nauwelijks meer snap Mijn gedachten gaan ook nog zo kris kras

Thanks aan alle lieve reacties en meedenken hier op mijn afreageersels van vandaag. Ben niet zo goed in jullie snelheid volgen in dit topic en weet dat ik vaak alleen maar post over mezelf (wat ik dan ook weer knullig vind ). Lurk wel regelmatig mee en ondanks dat ik weinig reacties geef op anderen, hoop ik serieus dat het met iedereen op een gegeven moment (weer) goed gaat, het plezier in het leven (weer) kan beleven en dat we allemaal toch de weg vinden/volgen die voor onszelf van belang is.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:19 schreef Senor__Chang het volgende:
Zijn er trouwens mensen die kunnen vertellen dat ze er bovenop zijn gekomen? Dat ze beetje bij beetje via therapie uiteindelijk resultaat zagen? Of misschien iemand die je kent die dat is gelukt? Ik ben van plan om wat intensiever bezig te zijn met therapie, maar het voelt allemaal zo kansloos aan. En natuurlijk ga dat niet snel veranderen als ik lees over iemand die dat wel gelukt is, maar het zal me hopelijk wel iets doen. Ik hoor/lees helaas weinig verhalen over personen die dankzij therapie zijn veranderd.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 10:14 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Nogal...

[..]

Of nog erger: die even in een open wond gooit... Alsof ik het niet leuk wil hebben, alsof ik niet aan het werk wil (nou ja, tegen dat laatste heb ik op dit moment echt weerzin, maar dat heeft niets te maken met mijn gezonde werklust in het algemeen buiten deze burnout)

[..]

Thanks!

Ik snap het ergens ook wel want wat moeten ze anders zeggen..., maar ze doen alsof het niks is, 'even ontspannen'. Laat dat nou net een van de problemen zijn... Net zoals een lief kaartje krijgen na de vakantie met: 'Heb je van je vakantie genoten?' Nou uh...
Snap nu nog meer hoe fout/pijnlijk zeer goedbedoelde woorden soms over kunnen komen. Probeer de intentie altijd maar te zien, want die is (vast) goed, maar toch...

Heb de eerste maanden me ook maar gestort in de hele week vullen met 'leuke dingen', omdat dat het wel even op zou lossen . Ook dat is herkenbaar dus, om dan maar weer te doen wat ze zeggen en daarmee weer grenzen over te gaan, omdat ik gewoon graag 'beter' wil zijn en echt weer wil leven (alhoewel, dit is misschien wel echt leven op de een of andere manier...).

Ik ben als de dood dat ze denken (ook omdat ik vaak wat anders uitstraal dan ik werkelijk voel - aan de buitenkant zie ik er blijkbaar heppie de peppie en prima uit voor veel mensen in mijn omgeving ) 'oh, die kan wel weer aan het werk'. Net zoals de arbo deskundige van mijn andere werk na 2-3 maanden wel weer vond dat ik wel op de koffie kon gaan of misschien langzaam weer wat kon gaan doen (en dan zit ik nu na bijna 7 maanden nog steeds thuis...). Hij vond het na die 2-3 maanden gek dat ik nog geen progressie had geboekt (terwijl ik de eerste maand nog thuis dingen heb afgerond voor het werk) en indirect mijn homeopaat, die me echt helpt en waarin ik echt vertrouwen heb, zat af te kraken ('doe je je eigen beroepsgroep niet tekort' ). Niet echt helpend allemaal... Zo zijn er nog wel meer voorbeelden, zoals het niet samenwerken van de 2 arbo's (nu gelukkig wel, hoef niet dubbel op te komen draven iig)...

Irritaties m.b.t. arbo's (valt het op? ) maken dat ik me toch wel zorgen maak over vanmiddag. Een week lang weer stressopbouw in mijn lijf omdat je weer een uitnodiging in de brievenbus hebt gekregen, is gewoon shit. En weer 'fijne' confrontatie met werk/collega's, aangezien de arbo arts van vandaag altijd op de werkvloer zijn afspraken heeft . En dan lekker op een tijdstip waarop ik de meeste mensen zal treffen. Bedacht me vannacht dat ik had moeten vragen of ik niet op een ander tijdstip had gekund, maar ja, dit overleef ik vast ook wel weer. Moet ik die gedachte gevoed door angst en stress maar 'gewoon' loslaten en op me af laten komen. Wie weet valt het allemaal wel mee. Ik kan niks anders dan aangeven hoe het gaat. Geen idee wat ik precies ga zeggen. Zo maar eerst even flink huilen, want van de spanning zitten de tranen weer erg hoog.

Wel voor mijn gevoel slecht geslapen en dat is jammer omdat dat nou net een tijdje wat beter ging (al zal dat over een paar nachten vast ook wel weer gaan). En zoals elke nacht gedroomd, dit keer over het storten van een stevige fundering van een gebouw (met daarin de school waar mijn zus werkt?) waarvan de vloer 1 groot gat was. Hopelijk is dat een gunstiger teken dan al die verstopte wc's en werkdromen van de afgelopen tijd

Sowieso merk ik wel degelijk lichte vooruitgang tov de eerste maanden, iets langer slapen dus (uur of 6 vaak wel), prikkelgevoeligheid is minder (kan/wil soms gewoon weer mijn ringen om, op een goede dag dan - teken voor mij dat ik meer letterlijke prikkels aan kan), soms een iets helderder hoofd.
Alleen het gevoel van mensen willen zien en het plezier beleven aan dingen blijft nog wel achter.

Hier is ook de balans heel moeilijk en dat zal ook wel even zo blijven. En ergens vergeet ik ook gewoon heel snel hoe shit een echte k*tdag kan zijn blijkbaar. En kan ook weer een week zoet zijn met een te vol weekend (wat ik pas achteraf merk). Dat terwijl mijn dagen nauwelijks gevuld zijn met mensen (want die kosten meteen bakken vol energie en tevens weinig behoefte aan).

Poh, ik geloof echt dat ik er dieper in zit dan ik -toen ik net thuis zat- dacht. Confronterend als ik erover nadenk en aan de andere kant is het gewoon niet anders. Nadenken kan zo onwijs zorgen voor een fucked up gevoel. Sterk analyserend vermogen kan heel handig zijn in mijn werk, maar als het om mezelf gaat niet altijd fijn/handig .

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:27 schreef minthy het volgende:

[..]

Zelf absoluut nog niet, er wordt slechts van beide kanten gemorreld aan de muur die ik heb opgebouwd.
Vanuit m'n werk ken ik veel succesverhalen van mensen die een stuk positiever in het leven zijn komen te staan. Meer zelfvertrouwen en een stabielere basis. Het kost tijd en inzet maar het kan zeker!

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:29 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

En hoe is dat dan gegaan? Dat mensen er boven op komen wil ik wel geloven, maar ik ben vooral benieuwd naar de wijze waarop.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:19 schreef Senor__Chang het volgende:
Zijn er trouwens mensen die kunnen vertellen dat ze er bovenop zijn gekomen? Dat ze beetje bij beetje via therapie uiteindelijk resultaat zagen? Of misschien iemand die je kent die dat is gelukt? Ik ben van plan om wat intensiever bezig te zijn met therapie, maar het voelt allemaal zo kansloos aan. En natuurlijk ga dat niet snel veranderen als ik lees over iemand die dat wel gelukt is, maar het zal me hopelijk wel iets doen. Ik hoor/lees helaas weinig verhalen over personen die dankzij therapie zijn veranderd.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:52 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Een van de redenen waarom je er weinig over leest is omdat ze op het moment dat het weer goed gaat nergens te bekennen zijn

Ik ken er wel een aantal die er boven op zijn gekomen. Het kutte is, de depressie of wat dan ook waar ze vandaan kwamen was vaak via een soort van externe shock, relatie uit, gepest, etc. Zo zijn er ook externe dingen gebeurt die ze juist weer naar boven trokken. Ik ken eigenlijk niemand die met puur therapie alleen en pillen er weer boven op is gekomen

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:52 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Een van de redenen waarom je er weinig over leest is omdat ze op het moment dat het weer goed gaat nergens te bekennen zijn

Ik ken er wel een aantal die er boven op zijn gekomen. Het kutte is, de depressie of wat dan ook waar ze vandaan kwamen was vaak via een soort van externe shock, relatie uit, gepest, etc. Zo zijn er ook externe dingen gebeurt die ze juist weer naar boven trokken. Ik ken eigenlijk niemand die met puur therapie alleen en pillen er weer boven op is gekomen

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:01 schreef minthy het volgende:

[..]

Ergens wel, maar door al die hulpmiddelen zorg je er vaak zelf voor dat je in een andere mindset komt. Ik merk zelf dat ik goed vaar op positieve bevestiging/bekrachtiging van anderen. Niet dat dat altijd binnenkomt of dat ik het aanneem, maar een aantal mensen blijft daar belachelijk in volharden, het helpt wel iets

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:19 schreef Senor__Chang het volgende:
Zijn er trouwens mensen die kunnen vertellen dat ze er bovenop zijn gekomen? Dat ze beetje bij beetje via therapie uiteindelijk resultaat zagen? Of misschien iemand die je kent die dat is gelukt? Ik ben van plan om wat intensiever bezig te zijn met therapie, maar het voelt allemaal zo kansloos aan. En natuurlijk ga dat niet snel veranderen als ik lees over iemand die dat wel gelukt is, maar het zal me hopelijk wel iets doen. Ik hoor/lees helaas weinig verhalen over personen die dankzij therapie zijn veranderd.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:03 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ja, ik vraag me dan ook af hoe dat gaat als het niet ineens is gekomen, maar dat het jaren is gegroeid en dus ook in je persoonlijkheid is gegroeid. Als het ook met je (vroege) jeugd en dergelijke te maken heeft.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:03 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ja, ik vraag me dan ook af hoe dat gaat als het niet ineens is gekomen, maar dat het jaren is gegroeid en dus ook in je persoonlijkheid is gegroeid. Als het ook met je (vroege) jeugd en dergelijke te maken heeft.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:04 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het helpt dat je niet verdrinkt. Het is dat schoudertje waar je op kan janken omdat je ouders/familie of wat dan ook het op dat moment niet kan geven. Dat geeft rust en sterkte. Stel dat was er niet, hoever konden we dan wel niet zinken!

Ik heb ook een klein groepje wat als een schouder fungeert en die blijven roepen; HUPPETAH jij moet weg uit Nederland. En zo nu en dan mij een schop geven. Dat geeft natuurlijk enorm veel kracht

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:09 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik denk dat bij 8/9 van de 10 het uit de jeugd komt, denk je niet?

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:08 schreef minthy het volgende:

[..]

Dat is hier het geval. Kom ik over een jaar op terug

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:07 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ik ben sinds mijn 15e al enorm op en neer aan het gaan. Vorig schooljaar ging het 75% van de tijd goed en zat ik lekker in m'n vel. Nu sinds augustus gewoonweg shit.
Therapie is ook niet hetgene wat je helpt. Het is een combinatie van heel veel. Medicatie, sport, gezond eten, ritme, slapen, stofjes in je hoofd, gebeurtenissen, onverwachte veranderingen in het leven. Therapie is een handvat. Net zoals bijvoorbeeld meditatie en gezond eten enz enz.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:03 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ja, ik vraag me dan ook af hoe dat gaat als het niet ineens is gekomen, maar dat het jaren is gegroeid en dus ook in je persoonlijkheid is gegroeid. Als het ook met je (vroege) jeugd en dergelijke te maken heeft.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:19 schreef Senor__Chang het volgende:
Zijn er trouwens mensen die kunnen vertellen dat ze er bovenop zijn gekomen? Dat ze beetje bij beetje via therapie uiteindelijk resultaat zagen? Of misschien iemand die je kent die dat is gelukt? Ik ben van plan om wat intensiever bezig te zijn met therapie, maar het voelt allemaal zo kansloos aan. En natuurlijk ga dat niet snel veranderen als ik lees over iemand die dat wel gelukt is, maar het zal me hopelijk wel iets doen. Ik hoor/lees helaas weinig verhalen over personen die dankzij therapie zijn veranderd.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:11 schreef minthy het volgende:

[..]

Die mensen zijn ontzettend fijn, ook al vind ik het vaak lastig om me eraan over te geven. Morgenavond een etentje met een grote groep collega's, voelt ergens toch best fijn dat ze privé-berichten sturen dat ze het fijn vinden dat ik ook kom

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:09 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik denk dat bij 8/9 van de 10 het uit de jeugd komt, denk je niet?

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 00:16 schreef Gray het volgende:
Elk moment is het perfecte moment om je persoonlijkheid te veranderen.