Werken en ouderschap

Ik voel me overigens niet aangevallen. Ik begrijp alleen de toon (en de inhoud) niet goed, en daar reageer ik op.

Meer algemeen valt het me op dat mensen die bewust niet voor een kdv kiezen, a. precies menen te weten hoe het er daar aan toe gaat en hoe het voor een kind is, en b. dat je per direct ophoudt met nadenken als je je kind op een kdv 'dumpt'. Wat mevr_mus al even aanhaalde, er zijn zoveel soorten kdv's en op de onze laat ik mijn zoon altijd met gerust hart achter, maar bij andere zou ik daar niet aan moeten denken.

Je maakt een bewuste keuze voor een bepaald kdv, omdat het goed voelt, omdat je denkt dat bij je kind past, omdat het past bij wat je waardevol vindt. Wij kozen er bewust voor om hem niet meer dan twee dagen naar het kdv te brengen en geen opeenvolgende dagen, zodat een dag met veel kindjes en prikkels altijd gevolgd wordt door een dag met papa of mama thuis. Ik probeer mijn werktijden zo in te richten dat ik hem niet heel vroeg breng 's morgens en hem op tijd ophaal. We houden steeds in de gaten hoe het eraan toe gaat als we hem ophalen en wegbrengen, zijn betrokken bij allerhande activiteiten en vooral: kijken naar ons kind. Zolang hij goed in zijn vel zit en zich goed ontwikkelt, zijn er geen redenen om iets te veranderen. Mocht het daar spaak lopen, dan grijpen we in. Het is niet een kwestie van "dat is om de hoek, dump 'm daar maar de hele dag en verder trekken we onze handen er vanaf".

quote:

Op maandag 23 september 2013 22:06 schreef Moonah het volgende:

[..]

Tnx, ik ga eens zoeken in de bieb.
En dit soort onderzoeken valt natuurlijk altijd te manipuleren. Dat is iig het eerste dat ik geleerd heb bij methoden en technieken: er is een onderzoek dat een verband aantoont tussen het aantal geboortes en de hoeveelheid ooievaars die over een bepaald gebied trekken...

Dat is niet is niet manipuleren van het onderzoek, dat is het interpreteren van een samenhang als zijnde causaal. Het kan natuurlijk heel goed waar zijn dat er een correlatie is tussen het aantal ooievaars en het aantal geboortes. De conclusie daaraan verbinden dat het één leidt tot het ander, gaat echter te ver.

Even als zijspoor.

quote:

Op maandag 23 september 2013 22:09 schreef Mevr_Mus het volgende:

[..]

Goed om onderzoek kritisch te lezen, maar laten we ervan uitgaan dat er doorgaans wel een kern van waarheid zit in wetenschappelijk onderzoek

Oh zeker. Mijn opmerking sloeg op de post van Enfermera, over het al dan niet bestaande verband tussen tandjes en zere billen.

Op het kdv van mijn dochters zit twee kindjes met Amerikaanse ouders, die ook bij Amerikaanse bedrijven werken, dus alle twee fulltime. Ze zitten er dan ook 5 dagen per week. De kindjes schelen 1,5 jaar en ik ben eerlijk als ik zeg dat ze er altijd sloeberig uitzien. Winterjassen in de zomer en in een t-shirt naar huis in de winter. Dan bekruipt mij ook wel een gevoel van, hoeveel tijd en effort steek je in je kids?

Wat betreft kopieergedrag, dat zit erin, mijn jongste doet mijn oudste zoveel na. zo grappig.

quote:

Op maandag 23 september 2013 22:09 schreef Mevr_Mus het volgende:

[..]

Goed om onderzoek kritisch te lezen, maar laten we ervan uitgaan dat er doorgaans wel een kern van waarheid zit in wetenschappelijk onderzoek

Nou ja, if not, dan kunnen we misschien onze baan gewoon opzeggen en hebben we ook geen kdv meer nodig. Is die cirkel ook weer rond

quote:

Op maandag 23 september 2013 22:14 schreef becky27 het volgende:
Op het kdv van mijn dochters zit twee kindjes met Amerikaanse ouders, die ook bij Amerikaanse bedrijven werken, dus alle twee fulltime. Ze zitten er dan ook 5 dagen per week. De kindjes schelen 1,5 jaar en ik ben eerlijk als ik zeg dat ze er altijd sloeberig uitzien. Winterjassen in de zomer en in een t-shirt naar huis in de winter. Dan bekruipt mij ook wel een gevoel van, hoeveel tijd en effort steek je in je kids?

Wat betreft kopieergedrag, dat zit erin, mijn jongste doet mijn oudste zoveel na. zo grappig.

Mijn zus woont in Amerika waar parttime werken gewoon niet bestaat. Dat vind ik ook wel heftig hoor, mijn neefjes gaan vijf dagen per week naar het kdv en de weekenden en avonden zijn volgepropt met allerlei activiteiten en uitstapjes. Dat is wel echt een cultuurding denk ik ook, wij zijn in Nederland best behoudend denk ik. Maar ik vond het nogal wat, zondagavond om 22 uur (!) terug van een dagje strand en de volgende morgen alweer om 8 uur bij het kdv op de stoep.

quote:

Op maandag 23 september 2013 22:09 schreef Mevr_Mus het volgende:

[..]

Goed om onderzoek kritisch te lezen, maar laten we ervan uitgaan dat er doorgaans wel een kern van waarheid zit in wetenschappelijk onderzoek

dat hoeft dus niet altijd het geval te zijn. eerst kritisch lezen, dan oordelen of er een kern van waarheid al dan niet in zit

quote:

Op maandag 23 september 2013 22:15 schreef Clubsoda het volgende:

[..]

Nou ja, if not, dan kunnen we misschien onze baan gewoon opzeggen en hebben we ook geen kdv meer nodig. Is die cirkel ook weer rond

Niet helemaal rond, want ik houd van mijn werk Juist de afwisseling tussen moederen en werken vind ik prettig en maakt dat ik beide dingen kan waarderen en kan relativeren. Dus daarom verzet ik mij tegen een al te pessimistische kijk op de wetenschap

Helemaal mee eens hoor, met alles wat je zegt

Ik (31) HBO+ en freelancer ong. 24 uur per week, vriend ook HBO en 36 uur werkend in senior functie (om de week een dag vrij). Onze oudste (bijna 4) gaat nu 2 dagen naar de peuterspeelzaal en daarna naar opa en oma. De jongste gaat 2 dagen naar de gastouder (een gastouder die erg actief is met de kinderen en alles echt met zorg, aandacht en bovenal passie doet).
Tot 3 kwart jaar geleden was onze indeling anders. We hadden een koophuis, echt ons droomhuis wat we tot in de puntjes hadden verbouwd. In de stad, geen familie dichtbij. Kinderen gingen 2 dagen naar de opvang. Ik heb zelf erg veel gezondheidsmisere gehad na de bevallingen en onze jongste was haar eerste anderhalf jaar elke 2 weken wel ziek. Al met al was ik blij dat ik werkte voor mezelf, maar niet blij hoe stressvol ons leventje was geworden. Alles was haasten, op mijn werk kon ik niet doorgroeien omdat ik daarvoor te weinig uren maakte wat ook frustrerend was. De oudste vond de lange dagen wel erg heftig en heeft moeilijke periodes gehad, vooral bij de overgang naar de peutergroep. Ook woonde we in een drukke straat. Eigenlijk was alles in ons leven druk druk druk. We moesten wel door op deze manier omdat we anders financieel het moeilijk zouden volhouden.

Wij hebben besloten ons leven om te gooien, we zijn naar mijn geboortedorp verhuist, echt een uur van waar we woonde. We hebben er lang over nagedacht of we het echt zouden gaan doen maar de stap toch gewaagd en alles heeft zeer positief uitgepakt.
Hier zijn de huizenprijzen een stuk lager en kunnen we op 1 salaris een 2 onder 1 kapwoning of zoiets dergelijks kopen. Momenteel huren we nog en misschien blijven we dat ook nog wel even doen. We zien wel. Maar het leven is een stuk rustiger hier en dat is wat wij in onze persoonlijke situatie graag wilde.

Ik heb veel meer tijd voor de kinderen en hun opvang is niet meer alleen opvang voor hun, maar ook bewust iets waar ze veel plezier uithalen. Ik haal ze beiden op tijd op en als het anders loopt of ze voelen zich niet lekker dan kan ik gelijk er voor ze zijn. Maar het fijne is dat ik er ook voor mezelf ben zeg maar. Ik werk gewoon, ik heb in feite 3 dagen om te werken, maar als dat niet zo uitkomt werk ik bijvoorbeeld 's avonds of in het weekend. Ik kan nu ook weer doorgroeien, ik ben visueel vormgeefster en kan weer echt hele concept trajecten draaien wat echt een verademing is. Dat zou ik met een vaste baan nooit kunnen met 3 dagen werken.

Dit is natuurlijk een heel erg individuele situatie, maar wat ik er vooral mee wil zeggen is dat je ook je leven kan omgooien als je merkt dat je het toch anders zou willen indelen. We hebben 2 jaar lang eraan geewerkt om dit alles te kunnen omgooien, het was een hele puzzel. Maar ik vond het fijn dat we tegen elkaar eerlijk konden zijn en durfden het roer toch een soort van om te gooien.

Over het opvangverhaal. Ik heb niks tegen opvang, Onze oudste opvang was een hele fijne plek voor onze meisjes. Maar ik denk ook dat het aan de kinderen ligt. Onze jongste heeft een tijdje zonder opvang gezeten maar die mistte het gewoon, die was nog nooit alleen geweest. Of zuslief had ze om zich heen of kindjes van de opvang. Dus daar hebben we al snel een zorgzame gastouder voor gevonden.
Voor de oudste hebben we besloten haar niet voor 3 kwart jaar naar de gastouder te doen en daarna er weer vanaf te halen omdat ze dan naar school gaat aangezien ze altijd lang moet wennen aan situaties. Daarom haar naar de psz zodat ze toch wel een voorbereiding op school heeft en dan 's middags laagdrempelig naar mijn ouders. Als ze straks naar school gaat hoeft ze ook niet naar de BSO, dan gaat ze die middagen ook naar mijn ouders.

De weekindeling die we nu hebben werkt voor de meisjes beter dan voorheen. En bovenal, ze hebben weer 2 ouders die gelukkig en relaxed zijn.

Ik (WO, pedagogische wetenschappen richting leren en ontwikkeling) heb de eerste paar maanden na de geboorte van ons zoontje nog gewerkt. Hij ging toen nog 2 dagen naar het KDV. In die tijd wilde ik heel graag thuisblijven. Niet alleen omdat ik hem niet wilde missen, maar ook omdat ik de kwaliteit van de opvang hier in de omgeving niet goed vond.

Uit verschillende onderzoeken blijkt volgens mij dat opvang echt niet negatief hoeft te zijn voor de ontwikkeling van kinderen (op verschillende gebieden: cognitief, sociaal en emotioneel). Er waren juist positieve resultaten, maar daarbij ging het wel om kwalitatief zeer goede opvang, weinig uren, enz. De resultaten waren niet beter of slechter voor kinderen als ze thuis bleven. Uit ander onderzoek blijkt dat er nog heel veel te verbeteren valt aan de kwaliteit van de opvang in Nederland. In 2012 bleek gelukkig wel uit onderzoek dat de kwaliteit was gestegen, maar nog wordt niet op alle punten voldoende gescoord. http://www.kinderopvangonderzoek.nl/drupal/

Zelf zag ik de toegevoegde waarde in het eerste (en deels tweede) jaar niet voor ons zoontje. Ik vond zelf dat ik hem meer kon bieden (aandacht, activiteiten, interactie, taal, warmte/ liefde, troost, rust, enz.). In onze omgeving zijn er ook genoeg andere kindjes om mee te spelen (oppaskindjes, neefjes, nichtjes, kindjes bij de bibliotheek, kinderboerderij, enz.). Hij gaat over een paar maanden wel naar de peuterspeelzaal. Gelukkig -voor ons- hadden we de mogelijkheid dat ik kon stoppen met werken. M'n man werkte sowieso 2 dagen thuis, dus dat was ook heel fijn.

Ik krijg vaak de vraag of ik de uitdaging, ontwikkeling, volwassen gesprekken en dergelijk niet mis. Voor mijzelf geldt dat ik daar geen werk voor nodig heb. Dat kan ik prima halen buiten werk om. Nadelig: gat in m'n cv, geen pensioenopbouw, minder te besteden, negatieve reacties van mensen die ons eigenlijk helemaal niet goed kennen. Daarover denk ik misschien te makkelijk: dat komt straks wel weer goed.

[ Bericht 0% gewijzigd door Soempie op 24-09-2013 08:19:32 ]

Ah, onder andere gevonden (en een aanvulling op wat ik hierboven schreef):

Children (n = 1,261) were recruited at birth and assessed at 15, 24, 36, and 54 months. Exclusive maternal care did not predict child outcomes, but multiple features of child-care experience were modestly to moderately predictive. Higher quality child care was related to advanced cognitive, language, and preacademic outcomes at every age and better socioemotional and peer outcomes at some ages. More child-care hours predicted more behavior problems and conflict, according to care providers. More center-care time was related to higher cognitive and language scores and more problem and fewer prosocial behaviors, according to care providers.

The American psychologist, 2006 (meer info heb ik even niet)

quote:

Op maandag 23 september 2013 21:46 schreef Moonah het volgende:
Je maakt keuzes in je leven.
Wij huren bv een huis. En vinden het belangrijker om tijd met ons gezin door te brengen dan om veel geld te (moeten...) verdienen. Als mijn man niet 's avonds zou werken, zou ik alleen kostwinner zijn.

Drogredenen (naar mijn mening...): de sociale ontwikkeling, gezellig met kinderen spelen, leuke creatieve dingen doen. Allemaal leuk meegenomen, en super voor je kind, als hij/zij het naar zijn/haar zin heeft op een KDV, een of twee dagen. Maar als een kind vaker de leidsters ziet dan papa en/of mama vind ik het een drogreden.
Als je alleenstaand bent, is het bittere noodzaak.

Qua compleet gezin: mijn man en ik zien elkaar overdag op de dagen dat ik niet werk. En om 16 uur zijn we met zijn drietjes.

En het gaat niet om verantwoorden of veroordelen, ik begrijp het alleen niet.

S ging maar twee dagen naar het kinderdagverblijf, maar ik zag er voor haar toen ze ietsje ouder werd (het eerste jaar niet echt) wel degelijk een voordeel in dat ze daar met andere kindjes leerde omgaan en kon spelen. Ze is alleen en zal dat blijven en ik vond het belangrijk dat ze al jong echt met andere kinderen in aanraking zou komen.

Nu ze naar school gaat, wilden we het eigenlijk proberen zonder NSO, maar dat red je niet als je niet in het onderwijs werkt. Er zijn teveel schoolvakanties waarin we dan een van beiden vrij moeten nemen en dat redden we niet met de vakantiedagen. Ik denk dat ze de NSO ook leuk gaat vinden (ze start volgende maand) maar ik had het wel prettig gevonden als dat niet nodig was geweest.

Milchat, ik heb gemerkt dat ik onder de hoogopgeleide vrouwen om me heen wel een uitzondering ben. Ik ben relatief wat vroeger aan kinderen begonnen, namelijk toen ik 28 was. Ik zat toen volop in mijn promotie-onderzoek en dat viel heel goed te combineren. Ik ben 4 dagen gaan werken in plaats van 5 dagen en mijn vriend is juist meer gaan werken. Hij was freelancer en werkte een paar dagdelen per week. Nu heeft hij een vaste baan voor 4 dagen. We zijn erg blij met de financiële zekerheid die we daardoor hebben.

We werken allebei denk ik vooral omdat we het heel leuk vinden. Ik heb kinderopvang nooit als een noodzakelijk kwaad ervaren, behalve dan toen mijn jongste met 3 maanden naar de opvang ging. Voor een baby voelde het wel echt als een noodzakelijk kwaad, al veranderde dat heel snel en heb ik nooit gemerkt dat ze er zelf last van had.

Ik weet het een en ander over wetenschappelijk onderzoek, vooral over dit soort onderwerpen, en een van de dingen waar men vaak aan voorbij gaat, is dat het een enorme versimpeling van de werkelijkheid is. Je kiest welke variabelen je in je onderzoek opneemt en je onderzoekt correlaties. Je weet niet of je dan causale verbanden hebt gevonden en je weet ook niet of je misschien belangrijke factoren buiten beschouwing hebt gelaten.

Wat kinderopvang betreft is het denk ik heel erg van belang om in te zien hoe complex de invloed van opvang is op de ontwikkeling van een kind. Het gaat er niet alleen om hoeveel dagen een kind naar de opvang gaat, maar ook of het kind vaste leidsters heeft, hoe de leidsters met het kind omgaan, hoe de overdracht is en in hoeverre ouders afstemming zoeken met de leidsters. En dan zijn er nog vele ander kwesties, zoals hoe het kind zelf is, welke signalen het afgeeft, hoe gevoelig ouders daarvoor zijn en er iets mee doen, hoe 'gehaast' hun eigen leven is, hoe de kwaliteit is van de tijd die ze met hun kinderen doorbrengen, hoe de relatie tussen ouders onderling is. And the list goes on and on...

Om die reden vind ik het ontzettend kortzichtig om uitsluitend naar aantal opvangdagen te kijken. Hoe veilig en voorspelbaar de directe omgeving van een kind is, zit in heel veel verschillende zaken. Elke ouder doet er verstandig aan om te kijken hoe een kind zich ontwikkelt. Ik ken een hoop ouders die net als wij minstens 4 dagen in de week werken en ik zie kinderen die lekker in hun vel zitten, ongedwongen spelen en vriendjes maken, dol zijn op hun ouders. Dat anderen daar vol onbegrip naar kunnen kijken is mij dan weer een raadsel.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 09:23 schreef Claudia_x het volgende:

Om die reden vind ik het ontzettend kortzichtig om uitsluitend naar aantal opvangdagen te kijken. Hoe veilig en voorspelbaar de directe omgeving van een kind is, zit in heel veel verschillende zaken. Elke ouder doet er verstandig aan om te kijken hoe een kind zich ontwikkelt. Ik ken een hoop ouders die net als wij minstens 4 dagen in de week werken en ik zie kinderen die lekker in hun vel zitten, ongedwongen spelen en vriendjes maken, dol zijn op hun ouders. Dat anderen daar vol onbegrip naar kunnen kijken is mij dan weer een raadsel.

Kijk, daar voel ik mij natuurlijk door aangesproken!

Tnx voor je genuanceerde reactie Claudia. Ik denk er wel over na hoor, nav dit topic. Waarom ik er zo stellig over denk. Zo ook de reactie van Simmu, dat vroeger kinderen veel werden opgevoed door oudere broers/zussen.

Ik heb er vooral moeite mee als echt jonge kinderen weggebracht worden. Het voelt zo tegennatuurlijk. Zéker als kinderen vaker te maken hebben met leidsters/andere oppas dan met de eigen ouders.

En het staat me tegen dat tegenwoordig mensen maar álles lijken te willen. Carrières, kinderen, een eigen huis. Daar moeten dan allerlei constructies voor gevonden worden waar ik dus mijn vraagtekens bij heb. Maar goed, ik ga mijn best doen om er wat genuanceerder over te denken...

Voor ik zwanger ws van de eerste werkte ik 40 uur. Na mijn verlof ben ik 24 uur gaan werken. Mijn man werkte toen 4x9. Ik was 2 dagen thuis, hij 1 dag en 2 dagen ging ze naar de opa';s en oma's.
Toen de 2e werd geboren was ik werkeloos. Ik vond het heerlijk om thuis te zijn en de kinderen op te zien groeien maar ik liep ook tegen de muren op. Na ruim een jaar solliciteren had ik eindelijk werk. Mijn moeder ging op maandag oppassen, mijn man was er op dinsdag, ik op woensdag, donderdag gingen de dames naar de bso/kdv en vrijdag was ik thuis. Nu de jongste op school zit heeft mijn moeder aangegeven niet meer standaard op te willen passen (wel incidenteel tijdens vakantie/studiedagen). Mijn man is 4x8, 1x4 gaa werken. Op maandag en donderdag gaan ze naar de BSO, dinsdagmiddag is mijn man thuis, woensdag en vrijdag.

Ikvond de situatie een aantal jaar geleden prima, en ik vind de situatie nu ook prima.
We hebben een superfijne opvang. Hele lieve leidsters, prima omgeving en de meiden hebben het er super naar hun zin.

Ik moet er niet aan denken om fulltime thuisblijfmoeder te zijn.

[ Bericht 0% gewijzigd door Vicky op 24-09-2013 11:35:03 ]

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 11:10 schreef Moonah het volgende:

[..]

Kijk, daar voel ik mij natuurlijk door aangesproken!

Tnx voor je genuanceerde reactie Claudia. Ik denk er wel over na hoor, nav dit topic. Waarom ik er zo stellig over denk. Zo ook de reactie van Simmu, dat vroeger kinderen veel werden opgevoed door oudere broers/zussen.

Ik heb er vooral moeite mee als echt jonge kinderen weggebracht worden. Het voelt zo tegennatuurlijk. Zéker als kinderen vaker te maken hebben met leidsters/andere oppas dan met de eigen ouders.

En het staat me tegen dat tegenwoordig mensen maar álles lijken te willen. Carrières, kinderen, een eigen huis. Daar moeten dan allerlei constructies voor gevonden worden waar ik dus mijn vraagtekens bij heb. Maar goed, ik ga mijn best doen om er wat genuanceerder over te denken...

Dit herken ik heel erg, ik ervaar het ook als tegennatuurlijk (al vind ik 'tegennatuurlijk' een beetje een rotwoord, want het is niet alsof de natuur nou zo zaligmakend en geweldig is. Anders zaten we wel allemaal als raw-foodies in een berenvelletje in een grot, 'natuurlijk').

Maar toch, dat gevoel is er -bij mij- wel erg. Dat gevoel is ook de reden waarom onze baby bij ons slaapt, waarom ik haar niet zomaar laat huilen, waarom ik haar borstvoeding geef en dus ook waarom ik haar bij me wil houden en anderen niet voor langer dan een uurtje of wat op laat passen. Dat voelt gewoon -voor mij- het meest natuurlijk. Ik heb zelf een flink aantal (drog?)redenen om haar niet naar een KDV te willen brengen, maar uiteindelijk komt het gewoon neer op dat het tegen mijn gevoel in gaat. En gelukkig hebben wij de luxe om er voor te kunnen kiezen daar in mee te gaan.

Als anderen dat niet zo voelen en hun kinderen wel naar een KDV brengen, al is het 6 volle dagen, dan kan ik daar wel wat van vinden maar dat heeft niet zoveel nut. Misschien voelen zij een sterkere drang tot onafhankelijkheid, tot zelfontplooiing of hebben ze een grotere ambitie. Ik ken hen niet, ik ken hun kinderen en de situatie niet. En ik ga er graag van uit dat alle ouders uiteindelijk het beste voorhebben met hun kinderen. Hoe ze daar invulling aan geven en welke keuzes ze daarbij maken mogen ze zelf weten

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 11:36 schreef Miss_Isis het volgende:

Dit herken ik heel erg, ik ervaar het ook als tegennatuurlijk (al vind ik 'tegennatuurlijk' een beetje een rotwoord, want het is niet alsof de natuur nou zo zaligmakend en geweldig is. Anders zaten we wel allemaal als raw-foodies in een berenvelletje in een grot, 'natuurlijk').

Oh, maar ik loop nog in berenvel rond hoor, jij niet?

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 11:36 schreef Miss_Isis het volgende:

[..]

Dit herken ik heel erg, ik ervaar het ook als tegennatuurlijk (al vind ik 'tegennatuurlijk' een beetje een rotwoord, want het is niet alsof de natuur nou zo zaligmakend en geweldig is. Anders zaten we wel allemaal als raw-foodies in een berenvelletje in een grot, 'natuurlijk').

Maar toch, dat gevoel is er -bij mij- wel erg. Dat gevoel is ook de reden waarom onze baby bij ons slaapt, waarom ik haar niet zomaar laat huilen, waarom ik haar borstvoeding geef en dus ook waarom ik haar bij me wil houden en anderen niet voor langer dan een uurtje of wat op laat passen. Dat voelt gewoon -voor mij- het meest natuurlijk. Ik heb zelf een flink aantal (drog?)redenen om haar niet naar een KDV te willen brengen, maar uiteindelijk komt het gewoon neer op dat het tegen mijn gevoel in gaat. En gelukkig hebben wij de luxe om er voor te kunnen kiezen daar in mee te gaan.

Al die dingen zijn natuurlijk niet alleen voorbehouden aan mensen die hun kinderen niet naar een KDV brengen

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 11:42 schreef Moonah het volgende:

[..]

Oh, maar ik loop nog in berenvel rond hoor, jij niet?

Alleen in het weekend

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 11:49 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Al die dingen zijn natuurlijk niet alleen voorbehouden aan mensen die hun kinderen niet naar een KDV brengen

Uiteraard, maar voor mij hoort het allemaal een beetje bij elkaar gevoelsmatig. Ik bedoel absoluut niet dat mensen die hun kind naar een KDV brengen per definitie ook geen bv zouden geven of hun kind laten huilen (en hiermee bedoel ik dan ook weer niet dat het slecht is om geen bv te geven of je kind wel te laten huilen!). Pfff, je moet nog aardig dichttimmeren wat je zegt

Er ligt volgens mij weinig zo gevoelig als suggereren dat iemand zijn/haar kind minder-dan-optimaal behandelt. Terwijl het toch bijna ondoenlijk is om altijd alleen maar het aller-perfectste te doen voor je kind. Je maakt altijd keuzes die effect hebben op je kind. Mijn kind zal dan niet snel last hebben van een stressvolle ochtend- of avondspits en als ze zich niet lekker voelt hoeft ze niet toch naar een opvang omdat ik ergens anders moet zijn; maar wij kiezen er bijvoorbeeld voor ergens te wonen waar weinig andere kinderen van haar leeftijd in de directe omgeving wonen. Als ze straks wat ouder is zal ze dus niet zomaar op straat kunnen spelen met vriendinnetjes. Dat maakt mij wel eens onzeker want ik wil natuurlijk graag dat ze het sociaal gezien goed zal doen. Daarom wil ik mijn best doen dat straks zoveel mogelijk te stimuleren met o.a. de peuterspeelzaal en andere activiteiten. Elke beslissing heeft z'n voors en z'n tegens.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 11:10 schreef Moonah het volgende:

[..]

Kijk, daar voel ik mij natuurlijk door aangesproken!

Tnx voor je genuanceerde reactie Claudia. Ik denk er wel over na hoor, nav dit topic. Waarom ik er zo stellig over denk. Zo ook de reactie van Simmu, dat vroeger kinderen veel werden opgevoed door oudere broers/zussen.

Ik heb er vooral moeite mee als echt jonge kinderen weggebracht worden. Het voelt zo tegennatuurlijk. Zéker als kinderen vaker te maken hebben met leidsters/andere oppas dan met de eigen ouders.

En het staat me tegen dat tegenwoordig mensen maar álles lijken te willen. Carrières, kinderen, een eigen huis. Daar moeten dan allerlei constructies voor gevonden worden waar ik dus mijn vraagtekens bij heb. Maar goed, ik ga mijn best doen om er wat genuanceerder over te denken...

Ik heb er nog even over nagedacht. Wat mij stoorde in je post is dat je, onder andere, mijn gevoelens bij en gedachten over een kdv wegzet als 'drogredenen'. Je weet ongetwijfeld dat een drogreden een schijnreden of een denkfout is; met andere woorden, een argument wat niet klopt omdat er geen logica inzit. Dat is zeker niet hetzelfde als zeggen: "ik lees hier allerlei argumenten waar ik het niet mee eens ben", "dat argument dat je daar aanhaalt, vind ik niet steekhoudend omdat..."

Maar iemand prijzen voor zijn klaarblijk JUISTE mening (en dat is wat anders dan een mening waar je het mee eens bent) en alle andere meningen opzij zetten als drogredenen, vind ik een pendante manier van een discussie binnenstormen, want het maakt me direct monddood. Je geeft namelijk aan dat het toch niet klopt wat ik zeg, en dat maakt al het andere verder zinloos.

Een drogreden zou zijn dat ik mijn kind naar het kinderdagverlijf omdat ik iemand ken die thuismoeder is wiens kind allerhande gedragsproblemen heeft. Mijn valide argument, waar je het prima mee oneens mag zijn, is dat ik graag werk en ik het kdv een geschikte opvang vind en bovendien waarneem dat mijn kind goed gedijt. En daar valt best wat tegenin te brengen. Als de discussie op dat niveau zou kunnen plaatsvinden, zou het wat mij betreft veel interessanter zijn. Maar als ik word weggezet als iemand die toch maar onzin uitkraamt, dan is genuanceerd reageren een wat grotere opgave.

quote:

[img]http://i.fokzine.net/p/0
s.gif[/img] Op zondag 22 september 2013 16:02 schreef Milchat het volgende:
Ik lurk weleens wat mee her en der in OUD. Er is toch een onderwerp wat ik best wel mis hier, namelijk werk in combinatie met ouderschap.
Ik ben benieuwd hoe jullie dat doen: zijn er onder jullie hoogopgeleiden die werken combineren met kind(eren) of juist bewust thuisblijven, fulltimers, mensen die bewust kiezen om thuis te blijven, jonge moeders die wel/niet werken, etc.?

Ik vind het jammer dat er zo'n focus is op de combi werk-zorg. Het leven bestaat uit meer dan werken en zorgen. In een onderzoek dat ik ooit las werd het veel verder uitgesplitst en ik vind idd dat je samen meer moet bespreken dan alleen het werken en het zorgen.
• Betaalde arbeid inclusief reistijden
• Zichtbaar huishouden (o.a. boodschappen, koken; het zogenaamde 'applaus' of 'dankbaar' werk)
• Onzichtbaar huishouden (o.a. schoonmaken, toilet reinigen, wassen, strijken; 'ondankbaar' werk)
• Tuinonderhoud indien van toepassing
• Administratie (o.a. belastingen, huishoudboekje, verzekeringen, pensioen, afschrijvingen, bankzaken)
• Regelzaken algemeen (o.a. bezorgers, klussers)
• Regelzaken kinderen (o.a. vergaderingen, inentingen, HA/TA/SP bezoek, aanschaffen spullen/kleding, spullen klaarzetten/maken voor opvang/school/sport)
• Noodopvang kinderen (Bij ziekte geen professionele opvang/school en schoolvakanties)
• Directe dagelijkse zorg (o.a. douchen, naar bed brengen, verschonen, troosten, aan en uitkleden, vervoer naar opvang/school/sport/vriendjes, begeleiding bij huiswerk)
• Bezigheden en vermaak kinderen ('applaus-zorg'; o.a. voetballetje trappen, leren fietsen, zwemmen/zwemles, dagje uit, toekijken {lees drankje drinken} tijdens sporten kinderen)
• Klussen (o.a. reparaties, onderhoud en verbeteringen woning, inboedel en vervoer)
• Onderhouden sociale contacten/netwerk/vangnet (o.a. verjaardagen, bijeenkomsten en kaartjes)
• Sfeer en aankleding huis (o.a. prullaria, kerst en paas versieringen)
• Mantelzorg (o.a. ouders, schoonouders, oudere buren)
• Eigen ontspanning en gezondheid (o.a. contact vrienden/sporten/uitgaan)

Als alleenstaande en fulltime werkende moeder heb ik weleens verzucht een huisman te willen. Dit alles alleen te moeten doen is gewoon loodzwaar en je laat steken vallen. De waarde van een goede huisvrouw/man is veel groter dan we tegenwoordig wensen toe te geven.

In de praktijk blijken we gemiddeld nog erg conservatief. Van bovenstaand rijtje doet de vrouw doorgaans het meest, met uitzondering van de betaalde arbeid. Vrouwen raken dan ook steeds vaker overbelast.

Wanneer je aan kinderen wilt beginnen denk ik dan ook dat je niet alleen moet kijken naar (betaald)werk en directe zorg, maar het hele riedeltje onder de loep moet nemen en verdelen naar energie/tijd/voldoening/plezier

als ik die lijst van ouder1 bekijk is er geen enkel puntje wat ik niet iig deels, maar het meeste geheel doe. ik wil ook een huisman

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 11:36 schreef Miss_Isis het volgende:

Maar toch, dat gevoel is er -bij mij- wel erg. Dat gevoel is ook de reden waarom onze baby bij ons slaapt, waarom ik haar niet zomaar laat huilen, waarom ik haar borstvoeding geef en dus ook waarom ik haar bij me wil houden en anderen niet voor langer dan een uurtje of wat op laat passen. Dat voelt gewoon -voor mij- het meest natuurlijk. Ik heb zelf een flink aantal (drog?)redenen om haar niet naar een KDV te willen brengen, maar uiteindelijk komt het gewoon neer op dat het tegen mijn gevoel in gaat. En gelukkig hebben wij de luxe om er voor te kunnen kiezen daar in mee te gaan.

Grappig dat soort dingen vind ik dus ook heel belangrijk maar niet iets wat exclusief is voor moeder of vader. Ik vind het belangrijk voor iedereen die close omgaat met mijn kinderen.

De geborgenheid vind ik een must maar ik denk dat een kind zich ook heel goed veilig kan voelen op een kdv. Dat dit een geschikte plek is als er aan bepaalde voorwaarden voldaan is.
Wat er belangrijk is kan per ouder verschillen en daarom was ik ontevreden over 1 kdv en heb ik echt zitten balen dat ik door verhuizing mijn zoon van de ander af heb moeten halen.

Een kdv dat niet laat huilen, mijn gekolfde melk geeft op verzoek etc past voor mij prima bij dat soort dingen. Het gaat voor mij om de manier van omgang en niet dat het enkel de moeder is die er zo mee om gaat.

Een moeder is belangrijk maar een moeder op een groot voetstuk plaatsen en al het andere buitenzetten is imho ook niet nodig.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 12:21 schreef Ouder1 het volgende:

Als alleenstaande en fulltime werkende moeder heb ik weleens verzucht een huisman te willen. Dit alles alleen te moeten doen is gewoon loodzwaar en je laat steken vallen. De waarde van een goede huisvrouw/man is veel groter dan we tegenwoordig wensen toe te geven.

Wat mij betreft is het vooral het alleen dragen van de verantwoordelijkheid, het missen van een klankbord en niemand hebben die even snel en makkelijk iets van je overneemt, wat het zwaar maakt. Dat kan wat mij betreft ook prima iemand zijn die daarnaast ook werkt, daar hoef je geen fulltime huisman/vrouw voor te zijn. Maar da's een andere discussie.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 12:14 schreef Clubsoda het volgende:

[..]

Ik heb er nog even over nagedacht.

Tnx voor je feed-back. I'll keep it in mind.
Het olifant-porceleinkastgedrag is mij niet vreemd idd.

Waarom ik de term 'drogredenen' gebruikte, is omdat het op me overkomt dat de pedagogische voordelen die een KDV zou bieden gebracht worden als argument. Terwijl het wat mij betreft een prettige bijkomstigheid is, niet de eígenlijke reden (want dat is immers de opvang).

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 12:29 schreef Pvoesss het volgende:

[..]

Grappig dat soort dingen vind ik dus ook heel belangrijk maar niet iets wat exclusief is voor moeder of vader. Ik vind het belangrijk voor iedereen die close omgaat met mijn kinderen.

De geborgenheid vind ik een must maar ik denk dat een kind zich ook heel goed veilig kan voelen op een kdv. Dat dit een geschikte plek is als er aan bepaalde voorwaarden voldaan is.
Wat er belangrijk is kan per ouder verschillen en daarom was ik ontevreden over 1 kdv en heb ik echt zitten balen dat ik door verhuizing mijn zoon van de ander af heb moeten halen.

Een kdv dat niet laat huilen, mijn gekolfde melk geeft op verzoek etc past voor mij prima bij dat soort dingen. Het gaat voor mij om de manier van omgang en niet dat het enkel de moeder is die er zo mee om gaat.

Een moeder is belangrijk maar een moeder op een groot voetstuk plaatsen en al het andere buitenzetten is imho ook niet nodig.

Hier ben ik het wel mee eens (dat een moeder niet per sé de hoofdverzorger hoeft te zijn), al denk ik dat een kdv toch nooit helemaal dezelfde zorg kan bieden als een ouder/vaste verzorger. Alleen al omdat er (veel) meer kindjes daar zijn die ook allemaal aandacht nodig hebben. Maar misschien ben ik gewoon niet bekend met het type kdv dat jij omschrijft. Wat ik hoor over de praktijk van kennissen die in de kinderopvang werken is namelijk wel anders (niet slecht hoor) dan hoe jij jouw kdv omschrijft.

En in ons geval ben ik de moeder en vaste verzorger omdat haar vader werkt en omdat ik graag wil zorgen, maar mijn man (of oma of opa b.v.) kan haar uiteraard vrijwel dezelfde manier van omgaan en zorgen bieden als de situatie anders zou zijn. Ik zou haar echter niet aan een vreemde/gastouder willen toevertrouwen, ook al weet ik dat die in principe ook dezelfde zorg zou kunnen bieden. Maar dat is ook weer meer een gevoelskwestie. Misschien als je het een tijdje doet dat een gastouder wel net zo vertrouwd zal gaan voelen als je eigen familie.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 12:33 schreef Milchat het volgende:

[..]

Pittig lijstje wel als je het allemaal zo opgesomd ziet. Een groot deel ervan zou ik echter al wel onder zorg rekenen. Je bedoeld toch niet dat een huisman/vrouw dit allemaal op zich zou moeten nemen of wel?

Vaak gaat het wel zo ja. Dat het merendeel toch wel onder de "huisvrouw taken" valt.
Dat de man enkel vuilnis aan de weg zet
Ik denk dat je hier op Fok dat soort verdelingen minder tegen zal komen maar als ik om mij heen hoor hoe weinig de man doet en wat de vrouw geacht is om te doen dan schrik ik wel eens.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 12:30 schreef Clubsoda het volgende:
Dat kan wat mij betreft ook prima iemand zijn die daarnaast ook werkt, daar hoef je geen fulltime huisman/vrouw voor te zijn. Maar da's een andere discussie.

Klopt. Vrouwen zijn de laatste decennia meer betaalde arbeid gaan verrichten en gelukkig gaan mannen ook steeds meer van de andere taken oppakken. Maar de verdeling blijkt echter gemiddeld nog behoorlijk scheef. Vrouwen werken minder betaalde uren en mannen pakken vooral selectief andere taken op.
Uiteraard zijn er voldoende uitzonderingen maar globaal kan je stellen dat bij een tweeverdiener stel met kinderen de taken toch vaak zo verdeeld worden:

Man:

quote:

• Betaalde arbeid inclusief reistijden
• Zichtbaar huishouden (o.a. boodschappen, koken; het zogenaamde 'applaus' of 'dankbaar' werk)
• Tuinonderhoud indien van toepassing
• Bezigheden en vermaak kinderen ('applaus-zorg'; o.a. voetballetje trappen, leren fietsen, zwemmen/zwemles, dagje uit, toekijken {lees drankje drinken} tijdens sporten kinderen)
• Klussen (o.a. reparaties, onderhoud en verbeteringen woning, inboedel en vervoer)
• Eigen ontspanning en gezondheid (o.a. contact vrienden/sporten/uitgaan)

Vrouw:

quote:

• Betaalde arbeid inclusief reistijden
• Onzichtbaar huishouden (o.a. schoonmaken, toilet reinigen, wassen, strijken; 'ondankbaar' werk)
• Administratie (o.a. belastingen, huishoudboekje, verzekeringen, pensioen, afschrijvingen, bankzaken)
• Regelzaken algemeen (o.a. bezorgers, klussers)
• Regelzaken kinderen (o.a. vergaderingen, inentingen, HA/TA/SP bezoek, aanschaffen spullen/kleding, spullen klaarzetten/maken voor opvang/school/sport)
• Noodopvang kinderen (Bij ziekte geen professionele opvang/school en schoolvakanties)
• Directe dagelijkse zorg (o.a. douchen, naar bed brengen, verschonen, troosten, aan en uitkleden, vervoer naar opvang/school/sport/vriendjes, begeleiding bij huiswerk)
• Onderhouden sociale contacten/netwerk/vangnet (o.a. verjaardagen, bijeenkomsten en kaartjes)
• Sfeer en aankleding huis (o.a. prullaria, kerst en paas versieringen)
• Mantelzorg (o.a. ouders, schoonouders, oudere buren)

Je hoeft geen genie te zijn om dan in te zien waarom vrouwen overbelast raken en steeds vaker vage klachten krijgen.
Neem dit dus mee in je overleg met de toekomstige andere ouder van je kinderen.

Mja, dat lijkt me vooral een kwestie van communiceren en duidelijkheid over wat je graag wil van je partner. De meeste vrouwen doen aan hints en vage toespelingen in plaats van gewoonweg vragen of hij een specifieke taak op zich wil nemen, eenmalig of structureel.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 09:23 schreef Claudia_x het volgende:
Milchat, ik heb gemerkt dat ik onder de hoogopgeleide vrouwen om me heen wel een uitzondering ben. Ik ben relatief wat vroeger aan kinderen begonnen, namelijk toen ik 28 was. Ik zat toen volop in mijn promotie-onderzoek en dat viel heel goed te combineren. Ik ben 4 dagen gaan werken in plaats van 5 dagen en mijn vriend is juist meer gaan werken. Hij was freelancer en werkte een paar dagdelen per week. Nu heeft hij een vaste baan voor 4 dagen. We zijn erg blij met de financiële zekerheid die we daardoor hebben.

We werken allebei denk ik vooral omdat we het heel leuk vinden. Ik heb kinderopvang nooit als een noodzakelijk kwaad ervaren, behalve dan toen mijn jongste met 3 maanden naar de opvang ging. Voor een baby voelde het wel echt als een noodzakelijk kwaad, al veranderde dat heel snel en heb ik nooit gemerkt dat ze er zelf last van had.

Ik weet het een en ander over wetenschappelijk onderzoek, vooral over dit soort onderwerpen, en een van de dingen waar men vaak aan voorbij gaat, is dat het een enorme versimpeling van de werkelijkheid is. Je kiest welke variabelen je in je onderzoek opneemt en je onderzoekt correlaties. Je weet niet of je dan causale verbanden hebt gevonden en je weet ook niet of je misschien belangrijke factoren buiten beschouwing hebt gelaten.

Wat kinderopvang betreft is het denk ik heel erg van belang om in te zien hoe complex de invloed van opvang is op de ontwikkeling van een kind. Het gaat er niet alleen om hoeveel dagen een kind naar de opvang gaat, maar ook of het kind vaste leidsters heeft, hoe de leidsters met het kind omgaan, hoe de overdracht is en in hoeverre ouders afstemming zoeken met de leidsters. En dan zijn er nog vele ander kwesties, zoals hoe het kind zelf is, welke signalen het afgeeft, hoe gevoelig ouders daarvoor zijn en er iets mee doen, hoe 'gehaast' hun eigen leven is, hoe de kwaliteit is van de tijd die ze met hun kinderen doorbrengen, hoe de relatie tussen ouders onderling is. And the list goes on and on...

Om die reden vind ik het ontzettend kortzichtig om uitsluitend naar aantal opvangdagen te kijken. Hoe veilig en voorspelbaar de directe omgeving van een kind is, zit in heel veel verschillende zaken. Elke ouder doet er verstandig aan om te kijken hoe een kind zich ontwikkelt. Ik ken een hoop ouders die net als wij minstens 4 dagen in de week werken en ik zie kinderen die lekker in hun vel zitten, ongedwongen spelen en vriendjes maken, dol zijn op hun ouders. Dat anderen daar vol onbegrip naar kunnen kijken is mij dan weer een raadsel.

Absoluut, daarom wordt er ook eigenlijk altijd gesproken over risico of beschermende factoren. Een risicofactor (bijvoorbeeld lage kwaliteit van -bepaalde onderdelen van- de opvang) hoeft dan helemaal niet te betekenen dat het ook daadwerkelijk een negatief effect heeft op de ontwikkeling van een kind, omdat er mogelijk beschermende factoren tegenover staan. Al die factoren samen maken het natuurlijk erg complex.

Ik kom trouwens vaak in discussies (met mensen in m'n omgeving) wel drogredeneringen tegen. Bijvoorbeeld dat gezegd wordt: 'het is absoluut goed voor de sociale ontwikkeling, want dat ene kind is zo sociaal en die is naar het KDV gegaan, terwijl die ander nooit naar het KDV is geweest en ook helemaal niet sociaal is.'

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 12:33 schreef Milchat het volgende:
Pittig lijstje wel als je het allemaal zo opgesomd ziet. Een groot deel ervan zou ik echter al wel onder zorg rekenen. Je bedoeld toch niet dat een huisman/vrouw dit allemaal op zich zou moeten nemen of wel?

Nou.. als ik naar mijn ex kijk...

Als hij op de kinderen paste was dat ook exact het enige wat hij deed.. en al het andere bleef liggen tot ik weer thuis was van b.v. de vergadering. Dit terwijl hij van mij verwachtte dat ik al die dingen naast het 'oppassen' er even bij deed omdat ik 'toch thuis was'... Even vergetende dat ik thuis was omdat ik dan nachtdiensten draaide en ook mijn slaap nodig had. Dat was dan ook een belangrijke reden van mijn:

Als mijn partner een mega schoon huis verwacht moet hij maar een thuisblijfschoonmaakster zoeken Ik denk idd wat miss al zegt. Het probleem ligt hem denk ik vooral in de manier waarop vrouwen dingen zeggen en niet genoeg duidelijk maken. Er zijn genoeg mannen die er gewoon nooit over na hebben gedacht of in het leven staan op een bepaalde manier omdat moeders dat ook zo deed etc.

het ligt er ook maar allemaal aan wat voor afspraken er gemaakt zijn hoor. ik vind het nu wel erg kort door de bocht om het dan allemaal maar (weer) bij de vrouw te leggen met de mededeling "vrouwen doen aan hints". hier is sangdrax op het moment gewoon domweg zo bezig met werk en zn familie dat ik iets wel 20 x heel direct kan vragen (en voor de zekerheid nog mailen en per tekstbericht) maar het gaat gewoon niet gebeuren. die heeft dat op het moment gewoon echt niet in zich. je vraagt iets, hij zegt ja en binnen een paar seconden is de aandacht alweer weg. tis net een vlinder op dat punt op het moment.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 12:35 schreef Moonah het volgende:

[..]

Tnx voor je feed-back. I'll keep it in mind.
Het olifant-porceleinkastgedrag is mij niet vreemd idd.

Waarom ik de term 'drogredenen' gebruikte, is omdat het op me overkomt dat de pedagogische voordelen die een KDV zou bieden gebracht worden als argument. Terwijl het wat mij betreft een prettige bijkomstigheid is, niet de eígenlijke reden (want dat is immers de opvang).

Maar dat is precies wat ik wilde zeggen en ook meermaals heb gezegd. Ik ben begonnen met aan te geven hoeveel dagen ik werk en hoe we de kinderopvang geregeld hebben. Vervolgens gaf ik aan dat het kinderdagverblijf als aanvulling op de opvoeding (en niet als vervanging van) ook wat positiefs te bieden en dat het niet automatisch een noodzakelijk kwaad is.

Overigens, ingaand op wat Miss_Isis zegt, vind ik het de normaalste zaak van de wereld dat een kdv gekolfde melk aanbiedt op verzoek (sterker: mijn kdv heeft álles uit de kast getrokken om mijn flesweigeraar lekker zijn melk te geven), mijn kind niet laat huilen, hij lekker mag knuffelen met de leidster als hij dat wil etc. Met iets anders zou ik geen genoegen nemen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Clubsoda op 24-09-2013 13:24:51 ]

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 13:17 schreef simmu het volgende:
het ligt er ook maar allemaal aan wat voor afspraken er gemaakt zijn hoor. ik vind het nu wel erg kort door de bocht om het dan allemaal maar (weer) bij de vrouw te leggen met de mededeling "vrouwen doen aan hints". hier is sangdrax op het moment gewoon domweg zo bezig met werk en zn familie dat ik iets wel 20 x heel direct kan vragen (en voor de zekerheid nog mailen en per tekstbericht) maar het gaat gewoon niet gebeuren. die heeft dat op het moment gewoon echt niet in zich. je vraagt iets, hij zegt ja en binnen een paar seconden is de aandacht alweer weg. tis net een vlinder op dat punt op het moment.

Ik kan ook dingen 192910 keer vragen maar er is toch een moment dat ik denk toedeloe ik vroeg het je 4 weken terug al en je doet het niet. Dan zeg ik hem ook dat hij het dan NU maar direct doet.

Je kan vind ik best verlangen dat iemand in drukke tijden ondanks vragen het toch doet.
En als hij(of zij) dan toch de ernst niet in wil zien en hoe belangrijk iets voor je is dan ben je blijkbaar ook niet duidelijk genoeg.

Dat hij na 19 keer vragen nog het laatje niet in het kastje heeft gezet kan ik best begrijpen maar als je eenmaal de belofte hebt gedaan om het snel te maken dan kan je hints doen als: "vergeet dat kastje niet" of dat je toch wel graag een gemaakt kastje ziet. Of vragen wanneer hij het doet etc.

Ik meld hem dan gewoon dat ik er echt helemaal klaar mee ben en dat hij NU dat kastje gaat maken Ik ga het dus ook niet alsnog zelf doen omdat het anders niet gebeuren zal.

Als ik merk dat hij het druk heeft vraag ik wel minder maar soms moeten dingen gebeuren.
En als het er geestelijk of lichamelijk niet inzit kan je dat als man (of vrouw) ook melden.
Dan verlang ik helemaal niet dat je het doet.

Maargoed dat zie ik terug bij o.a mijn ouders heel onduidelijk en maar zeuren terwijl als ze beide gewoon pats boem de grens aan zouden geven verliep het een stuk makkelijker.

Grappig om die taakverdeling te zien. Da's hier precies zo. Ik doe vooral de 'ondankbare taken' en hij de 'applaustaken'. Toch vind ik dat ie gezien onze situatie (waar we beiden bewust voor gekozen hebben) ontzettend veel doet. Hij werkt fulltime hier ruim 100 kilometer vandaan en doet een studie bedrijfskunde hier ruim 150 km vandaan. Maar daarnaast doet doet ie ook elke week de boodschappen, de administratie en kookt ie elke avond (óók als ik vrij ben). (Ik werk 24 uur). Dat dat dan voornamelijk applaustaken zijn neem ik maar voor lief.

[ Bericht 2% gewijzigd door -Spring op 24-09-2013 16:41:39 ]

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 13:26 schreef Pvoesss het volgende:

[..]

Ik kan ook dingen 192910 keer vragen maar er is toch een moment dat ik denk toedeloe ik vroeg het je 4 weken terug al en je doet het niet. Dan zeg ik hem ook dat hij het dan NU maar direct doet.

Je kan vind ik best verlangen dat iemand in drukke tijden ondanks vragen het toch doet.
En als hij(of zij) dan toch de ernst niet in wil zien en hoe belangrijk iets voor je is dan ben je blijkbaar ook niet duidelijk genoeg.

Dat hij na 19 keer vragen nog het laatje niet in het kastje heeft gezet kan ik best begrijpen maar als je eenmaal de belofte hebt gedaan om het snel te maken dan kan je hints doen als: "vergeet dat kastje niet" of dat je toch wel graag een gemaakt kastje ziet. Of vragen wanneer hij het doet etc.

Ik meld hem dan gewoon dat ik er echt helemaal klaar mee ben en dat hij NU dat kastje gaat maken Ik ga het dus ook niet alsnog zelf doen omdat het anders niet gebeuren zal.

Als ik merk dat hij het druk heeft vraag ik wel minder maar soms moeten dingen gebeuren.
En als het er geestelijk of lichamelijk niet inzit kan je dat als man (of vrouw) ook melden.
Dan verlang ik helemaal niet dat je het doet.

Maargoed dat zie ik terug bij o.a mijn ouders heel onduidelijk en maar zeuren terwijl als ze beide gewoon pats boem de grens aan zouden geven verliep het een stuk makkelijker.

Ik ga dan altijd zelf heel klungelig aan de slag. Of ik zeg dat ik de buurman wel even zal vragen om het te doen anders. Werkt als een tiet.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 13:12 schreef Pvoesss het volgende:
Als mijn partner een mega schoon huis verwacht moet hij maar een thuisblijfschoonmaakster zoeken Ik denk idd wat miss al zegt. Het probleem ligt hem denk ik vooral in de manier waarop vrouwen dingen zeggen en niet genoeg duidelijk maken. Er zijn genoeg mannen die er gewoon nooit over na hebben gedacht of in het leven staan op een bepaalde manier omdat moeders dat ook zo deed etc.

Ik ben het met je eens. Veel mannen beseffen helemaal niet hoeveel tijd en energie er in die zaken gaat zitten. Ook ontgaat het nut van sommige taken hen volledig omdat zij niet weten hoe het is om zonder die zaken te moeten. Denk daarbij bv aan:

quote:

• Onderhouden sociale contacten/netwerk/vangnet (o.a. verjaardagen, bijeenkomsten en kaartjes)
• Sfeer en aankleding huis (o.a. prullaria, kerst en paas versieringen)
• Eigen ontspanning en gezondheid (o.a. contact vrienden/sporten/uitgaan)

Maar thuiskomen in een kaal huis vinden zij zelf op den duur ook niet leuk.
Wanneer het sociale netwerk niet wordt onderhouden kan je er ook niet meer op terug vallen en ze klagen dan wel weer over een vrouw die na het krijgen van de kinderen niet meer terugkomt op haar oude gewicht en geen interesse meer heeft in het zich mooi aankleden.

Wat ik om mij heen vooral zie gebeuren (en bij mijzelf in het verleden) is dat de man gewoon hard stelt het niet te kunnen door zijn werk

quote:

• Regelzaken algemeen (o.a. bezorgers, klussers)
• Regelzaken kinderen (o.a. vergaderingen, inentingen, HA/TA/SP bezoek, aanschaffen spullen/kleding, spullen klaarzetten/maken voor opvang/school/sport)
• Noodopvang kinderen (Bij ziekte geen professionele opvang/school en schoolvakanties)
• Directe dagelijkse zorg (o.a. douchen, naar bed brengen, verschonen, troosten, aan en uitkleden, vervoer naar opvang/school/sport/vriendjes, begeleiding bij huiswerk)

En dat de vrouw het dan maar doet omdat iemand het toch moet doen..

Verder is het toch heel prijzenswaardig dat je een moderne man/vriend hebt die zich inzet voor zorg en huishouden, lees:

quote:

• Zichtbaar huishouden (o.a. boodschappen, koken; het zogenaamde 'applaus' of 'dankbaar' werk)
• Bezigheden en vermaak kinderen ('applaus-zorg'; o.a. voetballetje trappen, leren fietsen, zwemmen/zwemles, dagje uit, toekijken {lees drankje drinken} tijdens sporten kinderen)

Dat je toch niet moet gaan mauwen (het zogenaamde vrouwelijke zeuren) over:

quote:

• Onzichtbaar huishouden (o.a. schoonmaken, toilet reinigen, wassen, strijken; 'ondankbaar' werk)
• Directe dagelijkse zorg (o.a. douchen, naar bed brengen, verschonen, troosten, aan en uitkleden, vervoer naar opvang/school/sport/vriendjes, begeleiding bij huiswerk)
• Mantelzorg (o.a. ouders, schoonouders, oudere buren)

En al hoewel vrouwen de naam hebben een gat in hun hand te hebben, heeft de vrouw over het algemeen het beste overzicht en kijkt het meest vooruit waardoor ze:

quote:

• Administratie (o.a. belastingen, huishoudboekje, verzekeringen, pensioen, afschrijvingen, bankzaken)

Liever niet uit handen geeft uit angst straks dakloos te worden.

En man lief is zo druk met

quote:

• Betaalde arbeid inclusief reistijden

dat hij

quote:

• Eigen ontspanning en gezondheid (o.a. contact vrienden/sporten/uitgaan)

toch echt nodig heeft om te kunnen blijven functioneren. En om je kinderen nu wekelijks naast het KDV ook nog naar de oppas te brengen om te kunnen sporten gaat het moederhart te ver.

Dit alles natuurlijk met een (enigszins zure) knipoog geschreven.

Ik las ooit ergens:
"De emancipatie is volledig geslaagd: Mannen en vrouwen doen nu alle mannentaken. Alleen wil niemand de vrouwen taken meer op zich nemen."

Ik zie opeens weer heel helder de voordelen van alleen wonen in

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 13:26 schreef Pvoesss het volgende:
Dat hij na 19 keer vragen nog het laatje niet in het kastje heeft gezet kan ik best begrijpen maar als je eenmaal de belofte hebt gedaan om het snel te maken dan kan je hints doen als: "vergeet dat kastje niet" of dat je toch wel graag een gemaakt kastje ziet. Of vragen wanneer hij het doet etc.

Waarom niet: "Dat hij na 19 keer vragen nog de was niet gestreken heeft"..

Dit is zo rolbevestigend.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 13:26 schreef Pvoesss het volgende:
<snip>
En als hij(of zij) dan toch de ernst niet in wil zien en hoe belangrijk iets voor je is dan ben je blijkbaar ook niet duidelijk genoeg.
<snip>

en weer leg je het dan bij de vragende partij. terwijl het eigenlijk heel simpel is. je vraagt rechtstreeks iets, dan wil je gewoon antwoord en handelen naar dat antwoord. als dat dan niet gebeurt kan je wel allerhande redenaties ophangen over waarom het dan allemaal ligt bij de vragende, maar dan had de gevraagde toch gewoon moeten zeggen "sorrie, komt niet uit". communiceren gaat 2 kanten op he, da's niet iets wat je in je eentje doet!

op het moment heb ik trouwens alle begrip voor het gefladder, want ik zie de oorzaak er van prima duidelijk en daar kunnen wij gewoon weinig aan doen. soms is de situatie nu eenmaal gewoon ronduit kut. we proberen het er het beste van te maken en da's goed genoeg.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 13:17 schreef simmu het volgende:
het ligt er ook maar allemaal aan wat voor afspraken er gemaakt zijn hoor. ik vind het nu wel erg kort door de bocht om het dan allemaal maar (weer) bij de vrouw te leggen met de mededeling "vrouwen doen aan hints". hier is sangdrax op het moment gewoon domweg zo bezig met werk en zn familie dat ik iets wel 20 x heel direct kan vragen (en voor de zekerheid nog mailen en per tekstbericht) maar het gaat gewoon niet gebeuren. die heeft dat op het moment gewoon echt niet in zich. je vraagt iets, hij zegt ja en binnen een paar seconden is de aandacht alweer weg. tis net een vlinder op dat punt op het moment.

En jij laat dat toe, en daarom blijft dat zo.
En als je er verder geen probleem mee hebt is dat natuurlijk ook prima.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 13:26 schreef Pvoesss het volgende:
Als ik merk dat hij het druk heeft vraag ik wel minder maar soms moeten dingen gebeuren. En als het er geestelijk of lichamelijk niet inzit kan je dat als man (of vrouw) ook melden.

Eten moet toch op tafel, was moet toch gedaan worden, luier moet toch verschoond worden.. Als het enige wat hij in huis doet die kleine klusjes zijn, heeft hij ook geen excuus het te laten liggen omdat zijn hoofd er niet naar staat. Ik zou subiet stoppen met 'mijn' taken tot die poepluier aan toe.. omhem te doen inzien dat het leven niet zo werkt.(Bij een volgende partner dan hé..)

[ Bericht 0% gewijzigd door Ouder1 op 24-09-2013 13:48:51 ]

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 13:31 schreef -Spring het volgende:
Grappig om die taakverdeling te zien. Da's hier precies zo. Ik doe vooral de 'ondankbare taken' en hij de 'applaustaken'. Toch vind ik dat ie gezien onze situatie (waar we beiden bewust voor gekozen hebben) ontzettend veel doet. Hij werkt fulltime hier ruim 100 kilometer vandaan en doet een studie bedrijfskunde hier ruim 150 km vandaan. Maar daarnaast doet doet ie ook elke week de boodschappen, kookt ie elke avond en doet ie de administratie. Oók als ik vrij ben (ik werk 24 uur). Dat dat dan voornamelijk applaustaken zijn neem ik maar voor lief.

Dit.

Besef jij wel dat hij aan zijn eigen toekomst werkt en dat jij met lege handen staat mocht het tussen jullie verkeerd gaan lopen?

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 13:42 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

En jij laat dat toe, en daarom blijft dat zo.
En als je er verder geen probleem mee hebt is dat natuurlijk ook prima.

WSS

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 13:42 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

En jij laat dat toe, en daarom blijft dat zo.
En als je er verder geen probleem mee hebt is dat natuurlijk ook prima.

dat ligt iets gecompliceerder en dat weet je best. die was gisteravond weer aan de orde. 1 mailtje even laten gaan tot de andere dag leverde weer toestanden aan alle kanten, inclusief uit bed gebeld worden over de zoveelste ronde kutonzin. het beste wat ik kan is me er zelf buiten houden en de komende 4.5 maanden uitzitten

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 13:42 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

En jij laat dat toe, en daarom blijft dat zo.
En als je er verder geen probleem mee hebt is dat natuurlijk ook prima.

en weer wordt het bij de vrouw gelegd. "ik laat het toe en daarom blijft het zo." leg verantwoordelijkheid daar waar die hoort ik ben niet verantwoordelijk voor andermans gedrag en ik zit al evenmin in mijn eentje in deze relatie