Werken en ouderschap

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 20:01 schreef Troel het volgende:

Nou ja, zodra kinderen naar school gaan heb je als ouders gewoon weinig invloed. Direct na het schoolgaan merkte ik dat er bepaalde woorden mee naar huis kwamen die op school opgevangen werden, maar hier thuis echt.niet. gebruikt worden. En aangezien je thuis echt niet weet welke woorden ze op school gebruiken, kan je het ook echt niet voorkomen dat ze die woorden gebruiken daar, hoe graag je het ook zou willen. Ze hebben snel genoeg door dat je er niets mee kan.

Minder invloed, maar niet weinig.

Kinderen kun je prima bij blijven sturen als ouders. Natuurlijk zijn er externe invloeden en die werken soms in tegengestelde richting... Maar als je een goede band hebt met ze, is jouw mening toch wel belangrijk voor ze.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 20:12 schreef Clubsoda het volgende:
Peer pressure

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 19:57 schreef DS4 het volgende:

[..]

Ja, gooi lekker de kont tegen de krib...

Waarom denken dat je er als ouders moet zijn als je daadwerkelijk meent nauwelijks invloed te hebben?

niks kont tegen de krib. ik denk dat je de basis legt in de vroege jeugd. Dat ze zich gewenst voelen en voelen dat je ze de moeite waard vind. En de tijd en ruimte om zich te ontwikkelen.
En uiteraard leer je ze over gezonde voeding enzo. Dat vind ik zo vanzelfsprekend dat het voor mij niet bij gezond hoort.

Maar je invloed houdt wel op hoor, zo na 12. Maar je aanwezigheid is dan meer dan ooit gewenst. Om vinger aan de pols te houden en vooral veel te luisteren. En nee, niemand hoeft zijn baan op te zeggen. Alleen de mythe dat je wel fulltime kunt gaan werken zodra ze naar de middelbare gaan klopt denk ik niet.

Maar goed, dat is MIJN visie op opvoeden. Ik denk dat ik daarmee gezonde evenwichtige mannen de wereld in help die wat voor een ander over hebben.

Dat de invloed op jonge leeftijd het grootst is denk ik ook.

Maar dat gezonde voeding vanzelfsprekend is... Helaas, ik constateer dat dat niet zo is.

Maar dan zeg jij toch ook dat je denkt invloed te hebben op of het gezonde evenwichtige mannen worden? Daar ging het nu toch over? Over of je daar invloed op hebt, wel of niet?

Alleen de manier waarop je denkt daar op van invloed te kunnen zijn verschilt.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 20:21 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Maar dan zeg jij toch ook dat je denkt invloed te hebben op of het gezonde evenwichtige mannen worden? Daar ging het nu toch over? Over of je daar invloed op hebt, wel of niet?

ja. Maar als moeder van pubers zie ik dat ik over gelukkig voelen niet zo veel invloed heb. in de basis wel. Maar het is echt anders.

Nee, de puberteit lijkt me wat dat betreft een erg moeilijke tijd. (Of zoals bij mezelf, de tijd van 20 tot 30 ) Ik zou het zelf ook wat ruimer zien hoor, niet het geluksgevoel in een bepaald moment of een bepaalde periode, maar meer het vermogen tot gelukkig zijn over de gehele linie, ofzo.

Leef en laat leven, dat denk ik eigenlijk.

Ik vind het interessant hoe anderen hier zoeken naar de juiste balans (voor hen), wat weeg je mee, verschilt het per kind, per leeftijd, per volwassene, per opvang?

Maar zo snel een oordeel hebben over hoe anderen het doen, ik vind dat toch jammer. Één van de beste dingen van mijn ouders vind ik dat ze eigenlijk nooit gingen vergelijken, nooit roddelden over anderen of over hoe het er bij anderen aan toeging. Ik groeide niet op met dat het gras groener was bij anderen, dat anderen dingen beter deden of konden, en heb ook heel lang geen of nauwelijks jaloesie gekend. Ik ben ze eeuwig dankbaar voor die autonome instelling.

Ik vind nou juist dat het zo vrij is van oordeel? Over het algemeen? Persoonlijk heb ik bepaalde keuzes gemaakt en daar heb ik ook een onderbouwing voor. Was voor ons het beste.

Of de huidige situatie voor mij het beste is weet ik zeker dat het niet zo is. Ik oordeel niet over iemand anders keuze. Wel geef ik mijn overwegingen en waarom ik dús andere keuzes maak.
Vooralsnog ben ik zeer tevreden over hoe de keuzes uitpakken. Ik weet niet hoe dat anders was geweest omdat mijn kinderen met hun karakter en ontwikkeling niet aan die andere situatie zijn blootgesteld.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 19:56 schreef Troel het volgende:

[..]

Mijn jongens zijn heel erg van de alsjeblieft en dankjewels en als ze een keer een boer of een wind laten, zeggen ze keurig pardon. Maar maakt ze dat opgevoed?

haha ik zat er ook even overna te denken.
bij de viskraam kregen ze laatst een stukje vis, mijn ene zoon nam het aan en draaide zich om om het op te peuzelen. Mijn andere zoon nam het aan en zei dankuwel mevrouw (om het vervolgens mij de eerste hap meteen te laten vallen, hij kan zo stuntelig zijn). Als ik dat vertaal naar school: misschien denkt de juf van mijn ene zoon wel 'onopgevoed kind' en de juf van mn andere zoon 'keurig opgevoed'

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 20:46 schreef debuurvrouw het volgende:
Ik oordeel niet over iemand anders keuze.

In dit draadje doe je dat weldegelijk.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 21:28 schreef DS4 het volgende:

[..]

In dit draadje doe je dat weldegelijk.

nou, het ligt er natuurlijk ook maar net aan of je je veroordeeld voelt
Mij kan het vrij weinig boeien of een buurvrouw (no offence) mijn manier van omgaan met mijn kind en opvoeding goedkeurt... Als ik er (samen met mijn partner) zelf maar achter sta.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 21:33 schreef Sjeen het volgende:

nou, het ligt er natuurlijk ook maar net aan of je je veroordeeld voelt
Mij kan het vrij weinig boeien of een buurvrouw (no offence) mijn manier van omgaan met mijn kind en opvoeding goedkeurt... Als ik er (samen met mijn partner) zelf maar achter sta.

Ik vind het niet kies om in een draadje waarin gevraagd wordt over de combinatie van werk en zorg zo veroordelend te doen.

Sowieso voel ik mij niet veroordeeld, Ik ben een man en ik besteed meer dan gemiddeld tijd met mijn dochter, dus ik krijg steevast te horen wat een geweldige vader ik ben.

Mijn vrouw daarentegen, die gewoon gelijke "arbeid" levert ter zake dient zich wel te verantwoorden. En waarom? Omdat ze het gore lef heeft om een prachtig bedrijf te runnen. Ik vind dat echt bizar. Er is werkelijk niets mis met het combineren van werk en zorg. Dat is niet simpel en kost een hoop energie. Het laatste wat je dan nodig hebt is keer op keer te horen dat je zo'n slechte moeder bent als je niet thuis blijft voor je kind.

Er hoeft zich hier niemand te verantwoorden. En slechte moeder is hier ook niet gezegd. Volgens mij ben je enorm aan het trollen

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 17:07 schreef DS4 het volgende:

[..]

Ze is prima aan ons gehecht.

Met alle respect, maar onze dochter doet het uitstekend. Is extreem sociaal, is de hele dag vrolijk, ontwikkelt zich buitengewoon voorspoedig en is zo makkelijk dat zelfs de grootste babyhaters haar gewoon prima gezelschap vinden.

Nou, dat klinkt echt alsof ze iets tekort komt...

Ik snap werkelijk waar niet dat er mensen zijn die zo star zijn in hun denken dat een kind (vrijwel) iedere dag verzorgd dient te worden door de moeder... Dat is prima als je daar voor kiest, maar het is niets beter dan eender welke andere oplossing waarbij ze de juiste zorg en aandacht krijgen.

In elk geval 1 van de ouders, of dat dan de vader of moeder is. En dan hebben we het ook niet over puur alleen verzorging natuurlijk, maar ook momenten daartussen.
Maar ergens heb je misschien wel een punt en dat is dat het wat star is van mij misschien zo'n opvatting. Maar op de een of andere manier heb ik toch het idee en gevoel dat niemand zo voor je kind zal zorgen en liefhebben als een ouder. De uitzonderingen daargelaten. Ik denk ook niet dat het perse schadelijk is voor het kind als het niet door 1 van de ouders gebeurt, maar dat lijkt mij wel het fijnst voor een kind? En daar zal vast wat veroodelends inzitten, maar het is vooral wat je zelf ook al aangaf (dacht ik, heb het wat door elkaar terug gelezen), ieder doet het op zn eigen manier.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 21:49 schreef debuurvrouw het volgende:
Er hoeft zich hier niemand te verantwoorden. En slechte moeder is hier ook niet gezegd. Volgens mij ben je enorm aan het trollen

Wat is dat toch met iedereen maar beschuldigen van trollen? Dat begon al bij mijn eerste doodnormale reactie!

Ik heb ook helemaal niet gezegd dat hier is gezegd dat mijn vrouw een slechte moeder is, sterker nog... daar heeft helemaal niemand iets over gezegd. Er is hier ook niemand die mij een geweldige vader genoemd heeft (eerder integendeel). Het staat er gewoon in het algemeen en dat is toch wel heel duidelijk lijkt mij zo. Dat er een groep highhorsers in Nederland rondwaggelt die menen dat werk en zorg niet goed samen gaat, daar refereer ik aan.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 22:10 schreef Marrije het volgende:

Maar op de een of andere manier heb ik toch het idee en gevoel dat niemand zo voor je kind zal zorgen en liefhebben als een ouder.

In theorie is dat zo (al zijn er helaas talloze voorbeelden van waar de natuurlijke ouders helemaal geen donder om hun kinderen geven of zelfs hun kinderen mishandelen en/of misbruiken), maar dat zorgen en liefhebben hoef je niet rond de klok te doen.

Onze dochter ziet ons beiden vrijwel iedere dag. De ene dag wat korter en de andere dag ieder moment dat ze haar oogjes open heeft. En heel af en toe is een van ons in het buitenland voor zaken en nou ja... dan die dagen niet natuurlijk.

Liefhebben doe je op de momenten dat je er bent. Zo'n kleine telt de uren niet, die heeft een gevoel bij de momenten die je samen hebt.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 21:49 schreef debuurvrouw het volgende:
Er hoeft zich hier niemand te verantwoorden. En slechte moeder is hier ook niet gezegd. Volgens mij ben je enorm aan het trollen

DS4 is echt niet aan het trollen, zijn leven is gewoon net effe wat anders ingericht dan het gemiddelde leven hier in OUD.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 22:26 schreef DS4 het volgende:

[..]

In theorie is dat zo (al zijn er helaas talloze voorbeelden van waar de natuurlijke ouders helemaal geen donder om hun kinderen geven of zelfs hun kinderen mishandelen en/of misbruiken), maar dat zorgen en liefhebben hoef je niet rond de klok te doen.

Onze dochter ziet ons beiden vrijwel iedere dag. De ene dag wat korter en de andere dag ieder moment dat ze haar oogjes open heeft. En heel af en toe is een van ons in het buitenland voor zaken en nou ja... dan die dagen niet natuurlijk.

Liefhebben doe je op de momenten dat je er bent. Zo'n kleine telt de uren niet, die heeft een gevoel bij de momenten die je samen hebt.

Dat is ook zo.
Persoonlijk wil ik zo vaak mogelijk er zijn (om zo ook zo min mogelijk van die momenten te missen) en dat zo vaak mogelijk is voor iedereen verschillend. Voor mij is dat eigenlijk altijd op de schooltijden na. Maar ik kan me goed voorstellen dat anderen daar niet voor kiezen hoor.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 21:38 schreef DS4 het volgende:

[..]

Ik vind het niet kies om in een draadje waarin gevraagd wordt over de combinatie van werk en zorg zo veroordelend te doen.

Sowieso voel ik mij niet veroordeeld, Ik ben een man en ik besteed meer dan gemiddeld tijd met mijn dochter, dus ik krijg steevast te horen wat een geweldige vader ik ben.

Mijn vrouw daarentegen, die gewoon gelijke "arbeid" levert ter zake dient zich wel te verantwoorden. En waarom? Omdat ze het gore lef heeft om een prachtig bedrijf te runnen. Ik vind dat echt bizar. Er is werkelijk niets mis met het combineren van werk en zorg. Dat is niet simpel en kost een hoop energie. Het laatste wat je dan nodig hebt is keer op keer te horen dat je zo'n slechte moeder bent als je niet thuis blijft voor je kind.

En daar vind ik dus nog heel wat winst te behalen in Nederland. Want we vinden ons allemaal enorm geëmancipeerd, maar puntje bij paaltje zit het a) niet in het systeem van het gros dat een man ook wel eens leeuwendeel van de zorg op zich neemt zoals in Moonah's situatie. En b.) krijgt een vrouw daar wel degelijk commentaar op. En vooral dat laatste vind ik toch wat typisch. Wat is dat toch dat men vindt dat die moeder maar van hoogste belang is? En nog veel meer dan dat, wat is het toch dat men het nodig vindt om een ander daar een schuldgevoel over aan te praten?

Ik persoonlijk ( ) vind dat rust en continuïteit belangrijke factoren zijn in de opvang voor je kind, om die reden hebben wij destijds gekozen voor een gastouder omdat die naar mijn idee net wat meer van die twee dingen kon bieden. Kleinschaligheid en huiselijkheid waren voor mij dus belangrijke factoren en juist niet het punt wat je vaak aangehaald ziet worden als belangrijk dat het kind sociale vaardigheden aanleert en zulks, dat woog voor mij veel minder zwaar of eigenlijk niet mee.

Wij zijn beiden WO opgeleid, ik volg tegenwoordig een hbo-studie en loop daarbij veel stage. Mijn vriend werkt fulltime omdat de kosten anders niet te dragen zijn (ik krijg geen stagevergoedingen). Onze kinderen gaan 3 dagen per week naar de gastouder. De stages die ik loop zijn meer dan fulltime, weken van 50 uur of meer zijn geen uitzondering. Mijn diensten gaan ook door over de weekenden en/of avonden. Ik ben er momenteel dus heel veel niet, ondanks dat papa er dan wel gewoon is en rust en continuïteit biedt. Ik heb daar best wat moeite mee, niet omdat ik vind dat het de kinderen kwaad doet maar wel omdat ik hen mis en ze graag zelf in bed zou leggen, dat was een keuze en daar komen we wel weer overheen maar ik vind op zo'n manier fulltime werken heel pittig en zou dat niet snel doen als ik eenmaal afgestudeerd ben, blijkbaar past het niet bij mij, het voelt niet goed. _{nog 1 jaar 9 maanden en 4 dagen}

quote:

Op woensdag 25 september 2013 07:49 schreef mignonne het volgende:

[..]

En daar vind ik dus nog heel wat winst te behalen in Nederland. Want we vinden ons allemaal enorm geëmancipeerd, maar puntje bij paaltje zit het a) niet in het systeem van het gros dat een man ook wel eens leeuwendeel van de zorg op zich neemt zoals in Moonah's situatie. En b.) krijgt een vrouw daar wel degelijk commentaar op. En vooral dat laatste vind ik toch wat typisch. Wat is dat toch dat men vindt dat die moeder maar van hoogste belang is? En nog veel meer dan dat, wat is het toch dat men het nodig vindt om een ander daar een schuldgevoel over aan te praten?

Ik persoonlijk ( ) vind dat rust en continuïteit belangrijke factoren zijn in de opvang voor je kind, om die reden hebben wij destijds gekozen voor een gastouder omdat die naar mijn idee net wat meer van die twee dingen kon bieden. Kleinschaligheid en huiselijkheid waren voor mij dus belangrijke factoren en juist niet het punt wat je vaak aangehaald ziet worden als belangrijk dat het kind sociale vaardigheden aanleert en zulks, dat woog voor mij veel minder zwaar of eigenlijk niet mee.

Wij zijn beiden WO opgeleid, ik volg tegenwoordig een hbo-studie en loop daarbij veel stage. Mijn vriend werkt fulltime omdat de kosten anders niet te dragen zijn (ik krijg geen stagevergoedingen). Onze kinderen gaan 3 dagen per week naar de gastouder. De stages die ik loop zijn meer dan fulltime, weken van 50 uur of meer zijn geen uitzondering. Mijn diensten gaan ook door over de weekenden en/of avonden. Ik ben er momenteel dus heel veel niet, ondanks dat papa er dan wel gewoon is en rust en continuïteit biedt. Ik heb daar best wat moeite mee, niet omdat ik vind dat het de kinderen kwaad doet maar wel omdat ik hen mis en ze graag zelf in bed zou leggen, dat was een keuze en daar komen we wel weer overheen maar ik vind op zo'n manier fulltime werken heel pittig en zou dat niet snel doen als ik eenmaal afgestudeerd ben, blijkbaar past het niet bij mij, het voelt niet goed. _{nog 1 jaar 9 maanden en 4 dagen}

Respect dat je zo hard werkt en leert. Ik herken het gemis ondanks dat ik meer tijd met mijn dochter kan doorbrengen dan jij nu kan. Ik denk dat dat altijd wel blijft wanneer je werkt/studeert.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 22:26 schreef DS4 het volgende:
Liefhebben doe je op de momenten dat je er bent. Zo'n kleine telt de uren niet, die heeft een gevoel bij de momenten die je samen hebt.

Een kleine telt de uren niet maar zal wel ervaren wanneer het lang duurt natuurlijk.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 09:04 schreef Pvoesss het volgende:

Een kleine telt de uren niet maar zal wel ervaren wanneer het lang duurt natuurlijk.

Maar dat wil niet zeggen dat zo'n kleine zich meer geliefd voelt als je vaker er bent.

Klopt maar het is ook heel makkelijk stellen dat het wel genoeg zal zijn

Ik zal deze discussie van een afstandje blijven volgen. Ik kan veel leren van andere genuanceerde reacties. (hetgeen niet wil zeggen dat ik niet mijn eigen mening heb, maar wellicht goed om te beseffen dat ik die niet altijd hoog van de toren hoef te blazen... ).