Depressie & Angst #63

quote:

Op donderdag 12 september 2013 08:35 schreef Cue_ het volgende:
Als ik iets uitzet is het wel mensen die de hele tijd youtubelinks erop gooien

Eens + also mensen die elke dag foto's van hun hond of kat maken hoe ze zich positioneren.

En dan die reacties, isssssssssssssiiieee niet lieeeeef ? (dat was in het begin met name het basischool/middelbare school) gebeuren die je er bij binnenkomst van FB allemaal opknalde en daarna langzaam afschoot

Zit overigens in m'n nieuwe casa voor 4 maandjes. Koud, geen keuken, heerlijk begin

quote:

Op donderdag 12 september 2013 08:38 schreef sitting_elfling het volgende:
Zit overigens in m'n nieuwe casa voor 4 maandjes. Koud, geen keuken, heerlijk begin

Nice

Ik heb vanmiddag weer gesprek bij de psych. Hele week bijgehouden wat ik gedaan heb, dus dat zal wel besproken worden. Verder ontloop ik gewoon half m'n baas.. tenminste voor de social talk. Echt irritant

Merk ondertussen hoe vaak ik zaken afzeg.. of nouja afzeg, niet wil doen.
Vrienden die vragen of ik een weekendje langskom, vriendin die me vraagt naar een festival hier. Het triggert me allemaal niet meer op een positieve manier.

Ik vind het echt fijn dat ik gister gewoon kon ontspannen. Maar vandaag werd ik alweer gespannen wakker en dat ben ik nu ook. Ik ben de laatste maanden nog meer dan normaal bezig met constant nadenken en me bewust zijn van mijn gevoelens en waar die precies vandaan komen. En genieten van fijne momenten, niet denken/verwachten dat het toch maar voor even is. Gewoon in het nu leven. Dat werkt goed. Ik probeer me niet teveel zorgen te maken over het feit dat ik me zorgen maak, maar probeer het ook te accepteren en niets te forceren. Gaat wel goed zo eigenlijk. Maar toch he...

Ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb. Vooral met het accepteren van mezelf. Ik ben constant in conflict, weet niet wat 'het juiste' is, de waarheid, aan welke kant ik sta, wie ik moet geloven, wie ik ben en wil zijn. Hoort natuurlijk ook wel bij mijn leeftijd, maar het gaat wel verder dan dat. Het is ratio vs. emotie maar eigenlijk weet ik niet wat wat is. Ik wil en ga eraan werken. Ik doe mijn best.
Dat gesprek van gister heeft echt iets met me gedaan denk ik. Ik heb zo'n duidelijk beeld van mijn problemen nu. Ik wist het wel, maar heb het uitgesproken en dat is anders. Voel me huilerig. En schrijverig, haha

Nu aan mijn huiswerk en hopen dat het lukt ondanks de spanning. Ik zou willen dat ik de oxazepam al had, maar die kan ik morgen pas ophalen.

Ik wil huilen. Maar het blijft ergens hangen.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 08:08 schreef rednailpolish het volgende:

[..]

Ik heb het tot een jaar terug 4 jaar lang geslikt en ben nu eergisteren weer begonnen. Stomme vraag, maar ben je er door aangekomen? Dat was de vorige keer bij mij namelijk wel zo en daar zit ik niet zo op te wachten.

Het ging om een studentenproject van een grote non-profit organisatie. Omdat ik na mijn studie ook graag bij een soortgelijke organisatie zou willen werken vond ik het een moeilijke beslissing. Aan de andere kant, toen een vriendin vroeg waarom ik het nou precies wilde, antwoordde ik: "Ik wil het eigenlijk niet op dit moment, maar het staat zo goed op mijn cv". En toen was het voor mij eigenlijk al wel duidelijk dat ik het nu even niet moest doen

Ik weet niet of ik erdoor ben aangekomen, als dat zo is zal het niet zo heel veel zijn want ik pas al mijn kleren nog Maar ik heb me al maanden niet meer gewogen. Het is beter om weegschalen te vermijden...Ik was ook heel bang voor die bijwerking. Ben trouwens wel een paar kilo aangekomen die eraf waren gegaan in de winter omdat ik toen geen eetlust had. Maar waarom vind je het een stomme vraag? Vind ik niet
Ik neem aan dat je ook weer afviel toen je stopte? Ga je nu dezelfde dosis slikken? Want dat kan ook schelen. Maar ik denk dat je wel veel kans hebt dat als je hetzelfde medicijn slikt in dezelfde dosis dat je ook dezelfde bijwerkingen gaat krijgen...niet leuk maarja. Ik weet niet om hoeveel kilo het gaat.

Als je alleen mee zou doen aan dat project omdat het goed staat op je cv, is het inderdaad verstandig dat je het niet hebt gedaan. Nou is het eigenlijk helemaal geen slechte reden hoor, maar als je niet goed in je vel zit is het niet zo handig.

Echt, ik heb zo'n behoefte aan huilen. Waarom kan ik het niet?

En ik wil iemand knuffelen. Mensen, dieren. Wat een rare bui dit.

[ Bericht 38% gewijzigd door kuolema op 12-09-2013 14:11:28 ]

quote:

Op donderdag 12 september 2013 14:04 schreef kuolema het volgende:
Echt, ik heb zo'n behoefte aan huilen. Waarom kan ik het niet?

En ik wil iemand knuffelen. Mensen, dieren. Wat een rare bui dit.

Je mag mij wel knuffelen

*geeft Lex een knuffel*

quote:

Op donderdag 12 september 2013 14:04 schreef kuolema het volgende:
Echt, ik heb zo'n behoefte aan huilen. Waarom kan ik het niet?

En ik wil iemand knuffelen. Mensen, dieren. Wat een rare bui dit.

You sure dat je echt dan zo'n behoefte hebt aan om te huilen? Ik heb daar dan wel twijfels bij. Het 'willen' huilen werkt mijn inziens echt niet. Het gebeurt of niet. Mentaal en fysiek heeft iedereen een threshold.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 14:00 schreef kuolema het volgende:

Nu aan mijn huiswerk en hopen dat het lukt ondanks de spanning. Ik zou willen dat ik de oxazepam al had, maar die kan ik morgen pas ophalen.

Dat vond ik zo'n poep middel. Het werkt maximaal voor een uur of 3/4. Ik heb het veel gehad maar het deed echt helemaal niks. Ja, knijter duf . Maar het zijn van die mini korte termijn oplossingkjes die snel weer oplossen. Hap slik (en doet niks)

quote:

Op donderdag 12 september 2013 14:50 schreef sitting_elfling het volgende:

You sure dat je echt dan zo'n behoefte hebt aan om te huilen? Ik heb daar dan wel twijfels bij. Het 'willen' huilen werkt mijn inziens echt niet. Het gebeurt of niet. Mentaal en fysiek heeft iedereen een threshold.

ik heb ook wel eens van die momenten dat je idd wil huilen. Je er iets uit wilt gooien, dat de tranen dichtbij zijn, maar niet ver genoeg.
Best vaag .
Want je wil het wel, maar idd omdat het voor je gevoel geen nut heeft doe je het niet (tenminste, ik dan)

quote:

Op donderdag 12 september 2013 08:25 schreef Cue_ het volgende:
FB wordt gebruikt om te laten zien hoe leuk je leven is. Of hoe boeiend jij denkt dat anderen jouw leven vinden.

Tja in mijn state of mind kan ik dat niet altijd hebben Gebruik het dan ook vooral voor de spelletjes

Het is vooral laten zien hoe leuk de leuke kanten zijn.

Daarom gebruik ik het slechts als adressenlijst en communicatiemiddel voor sommige sociale omgevingen, van werk tot studentendispuut.

Het lezen hoe iedereen zo tomeloos gelukkig overkwam maakte mij juist ongelukkig toentertijd. Als je nog geen depressie hebt, dan krijg je er dankzij Facebook wel één.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 14:25 schreef kuolema het volgende:

*geeft Lex een knuffel*

*geeft kuolema een knuffel*

quote:

Op donderdag 12 september 2013 14:00 schreef kuolema het volgende:
Ik vind het echt fijn dat ik gister gewoon kon ontspannen. Maar vandaag werd ik alweer gespannen wakker en dat ben ik nu ook. Ik ben de laatste maanden nog meer dan normaal bezig met constant nadenken en me bewust zijn van mijn gevoelens en waar die precies vandaan komen. En genieten van fijne momenten, niet denken/verwachten dat het toch maar voor even is. Gewoon in het nu leven. Dat werkt goed. Ik probeer me niet teveel zorgen te maken over het feit dat ik me zorgen maak, maar probeer het ook te accepteren en niets te forceren. Gaat wel goed zo eigenlijk. Maar toch he...

Ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb. Vooral met het accepteren van mezelf. Ik ben constant in conflict, weet niet wat 'het juiste' is, de waarheid, aan welke kant ik sta, wie ik moet geloven, wie ik ben en wil zijn. Hoort natuurlijk ook wel bij mijn leeftijd, maar het gaat wel verder dan dat. Het is ratio vs. emotie maar eigenlijk weet ik niet wat wat is. Ik wil en ga eraan werken. Ik doe mijn best.
Dat gesprek van gister heeft echt iets met me gedaan denk ik. Ik heb zo'n duidelijk beeld van mijn problemen nu. Ik wist het wel, maar heb het uitgesproken en dat is anders. Voel me huilerig. En schrijverig, haha

Nu aan mijn huiswerk en hopen dat het lukt ondanks de spanning. Ik zou willen dat ik de oxazepam al had, maar die kan ik morgen pas ophalen.

Ik wil huilen. Maar het blijft ergens hangen.

Waar komt die spanning vandaan denk je?

quote:

Ik weet niet of ik erdoor ben aangekomen, als dat zo is zal het niet zo heel veel zijn want ik pas al mijn kleren nog Maar ik heb me al maanden niet meer gewogen. Het is beter om weegschalen te vermijden...Ik was ook heel bang voor die bijwerking. Ben trouwens wel een paar kilo aangekomen die eraf waren gegaan in de winter omdat ik toen geen eetlust had. Maar waarom vind je het een stomme vraag? Vind ik niet
Ik neem aan dat je ook weer afviel toen je stopte? Ga je nu dezelfde dosis slikken? Want dat kan ook schelen. Maar ik denk dat je wel veel kans hebt dat als je hetzelfde medicijn slikt in dezelfde dosis dat je ook dezelfde bijwerkingen gaat krijgen...niet leuk maarja. Ik weet niet om hoeveel kilo het gaat.

Als je alleen mee zou doen aan dat project omdat het goed staat op je cv, is het inderdaad verstandig dat je het niet hebt gedaan. Nou is het eigenlijk helemaal geen slechte reden hoor, maar als je niet goed in je vel zit is het niet zo handig.

Ja ik was iets van 6 kilo aangekomen, maar ik kreeg meer eetlust, ging in die tijd ook naar Londen (=andere omgeving) en at heel raar en slecht, dus ik hoop dat ik het nu een beetje binnen de perken kan houden. Ben inderdaad na het stoppen wel weer veel afgevallen en hoor vaak dat er wel iets bij mag, maar ik zit zo wel lekker in mijn vel, lichamelijk gezien. Dat heeft ook weer invloed op mijn geest natuurlijk. Alhoewel uiteindelijk de rust die ik kreeg van Citalopram veel zwaarder weegt dan die kilo's die er bij komen (pun intended).

quote:

Op donderdag 12 september 2013 16:04 schreef Gray het volgende:

[..]

Het is vooral laten zien hoe leuk de leuke kanten zijn.

Daarom gebruik ik het slechts als adressenlijst en communicatiemiddel voor sommige sociale omgevingen, van werk tot studentendispuut.

Het lezen hoe iedereen zo tomeloos gelukkig overkwam maakte mij juist ongelukkig toentertijd. Als je nog geen depressie hebt, dan krijg je er dankzij Facebook wel één.

Dit ja.

Goedenavond, ik heb het al geruime tijd niet echt meer naar m'n zin in het leven, zie alles een beetje grijs, maar kan verder wel gewoon functioneren. Vond het wel welletjes en ben eens naar de huisarts gegaan. Nu wil deze me direct aan de pillen hebben

Zoveel vragen echter nog, is dit wel een depressie, zijn er geen andere opties etc.
En vooral omdat mijn vrouw pas recent van de antidepressiva af is na 8 jaar gebruik, is dit een erg beladen onderwerp hier thuis....

quote:

Op donderdag 12 september 2013 14:50 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

You sure dat je echt dan zo'n behoefte hebt aan om te huilen? Ik heb daar dan wel twijfels bij. Het 'willen' huilen werkt mijn inziens echt niet. Het gebeurt of niet. Mentaal en fysiek heeft iedereen een threshold.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 14:58 schreef Cue_ het volgende:

[..]

ik heb ook wel eens van die momenten dat je idd wil huilen. Je er iets uit wilt gooien, dat de tranen dichtbij zijn, maar niet ver genoeg.
Best vaag .
Want je wil het wel, maar idd omdat het voor je gevoel geen nut heeft doe je het niet (tenminste, ik dan)

Het voelt dan echt alsof ik heel erg bijna moet huilen, - ongeveer 1 seconde ervan verwijderd- en dat wil ik ook, omdat ik weet dat dat op kan luchten. Maar het komt gewoon niet.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 14:51 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dat vond ik zo'n poep middel. Het werkt maximaal voor een uur of 3/4. Ik heb het veel gehad maar het deed echt helemaal niks. Ja, knijter duf . Maar het zijn van die mini korte termijn oplossingkjes die snel weer oplossen. Hap slik (en doet niks)

Ik heb het één keer gebruikt om aan schoolwerk te kunnen en toen hielp het wel. Voelde me normaal i.p.v. heel onrustig en down en alsof ik zou gaan exploderen (en dan is automutilatie het enige dat werkt- pillen zijn dan toch een meer verantwoord alternatief). Misschien was het ook wel een placebo effect. Maar ik werd er niet duf van. Verder alleen i.c.m. alcohol dus dan is het moeilijk te zeggen wat het doet
Ik krijg maar 5x10 mg hoor, misschien had jij een hogere dosis? Ik heb altijd wel het idee gehad dat ik niet zo gevoelig ben voor medicijnen.
Het hoeft ook maar kort te werken, alleen om aan mijn huiswerk te kunnen.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 20:51 schreef rednailpolish het volgende:

[..]

Waar komt die spanning vandaan denk je?

[..]

Ja ik was iets van 6 kilo aangekomen, maar ik kreeg meer eetlust, ging in die tijd ook naar Londen (=andere omgeving) en at heel raar en slecht, dus ik hoop dat ik het nu een beetje binnen de perken kan houden. Ben inderdaad na het stoppen wel weer veel afgevallen en hoor vaak dat er wel iets bij mag, maar ik zit zo wel lekker in mijn vel, lichamelijk gezien. Dat heeft ook weer invloed op mijn geest natuurlijk. Alhoewel uiteindelijk de rust die ik kreeg van Citalopram veel zwaarder weegt dan die kilo's die er bij komen (pun intended).

Die spanning is angst om fouten te maken, en dat het weer de verkeerde kant op gaat. In dit geval vooral bij dingen voor school. Ik wil het perfect doen en ik ben zo bang dat het niet gaat lukken dat ik heel zenuwachtig word. En dan lukt het dus juist niet. En dan word mijn zelfvertrouwen minder, gaat het volgende ook weer fout, verlies ik het overzicht, word ik energieloos, raak ik in een depressie. Daar ben ik bang voor, en dat gebeurt.
Heb altijd al faalangst gehad maar nu is het dus zo dat mijn hart meteen sneller gaat kloppen zodra ik wakker word 's ochtends. Dan lukt het natuurlijk helemaal niet meer.

Nu vraag ik me wel af hoeveel kilo rust je dan kreeg van Citalopram.
6 kilo valt te overzien als het je helpt. Maar het is natuurlijk wel balen.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 21:36 schreef Koen66 het volgende:
Goedenavond, ik heb het al geruime tijd niet echt meer naar m'n zin in het leven, zie alles een beetje grijs, maar kan verder wel gewoon functioneren. Vond het wel welletjes en ben eens naar de huisarts gegaan. Nu wil deze me direct aan de pillen hebben

Zoveel vragen echter nog, is dit wel een depressie, zijn er geen andere opties etc.
En vooral omdat mijn vrouw pas recent van de antidepressiva af is na 8 jaar gebruik, is dit een erg beladen onderwerp hier thuis....

Klinkt alsof je HA een beetje snel z'n/haar conclusie getrokken heeft (dit weet ik natuurlijk niet zeker, ik was er tenslotte niet zelf bij ).

Merk je een achteruitgang de laatste maanden?

quote:

Op donderdag 12 september 2013 22:00 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Klinkt alsof je HA een beetje snel z'n/haar conclusie getrokken heeft (dit weet ik natuurlijk niet zeker, ik was er tenslotte niet zelf bij ).

Merk je een achteruitgang de laatste maanden?

hey koffie, da's lang gelee

Niet echt, het is eigenlijk al een jaar wel een beetje zo

Realiseerde het me eigenlijk laatst op vakantie, dat ik zelfs daar al minder van kon genieten

quote:

Op donderdag 12 september 2013 22:00 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Klinkt alsof je HA een beetje snel z'n/haar conclusie getrokken heeft (dit weet ik natuurlijk niet zeker, ik was er tenslotte niet zelf bij ).

Eens, na één gesprekje met de huisarts wil hij jou al aan de medicijnen? Heb je een geschiedenis in de psychologische zorg? Zo niet, zou ik zeggen: probeer het eerst zonder pillen, helpt dat niet genoeg, dan kun je er altijd nog aan beginnen. Denk erover na. Je hebt immers het afgelopen jaar ook zonder pillen volgehouden.
Welkom trouwens

quote:

Op donderdag 12 september 2013 22:05 schreef kuolema het volgende:

[..]

Eens, na één gesprekje met de huisarts wil hij jou al aan de medicijnen? Heb je een geschiedenis in de psychologische zorg? Zo niet, zou ik zeggen: probeer het eerst zonder pillen, helpt dat niet genoeg, dan kun je er altijd nog aan beginnen. Denk erover na. Je hebt immers het afgelopen jaar ook zonder pillen volgehouden.
Welkom trouwens

ik werd overrompeld door de man en kon nauwelijks nadenken
Was ook nog zo suf het 'proefpakket' direct op te gaan halen
pas daarna ging ik nadenken of het wel zo slim was.

Ik ben jaren terug (toen mijn vrouw met een PND zat) een paar keer bij een psycholoog geweest, toen zag ik het even niet meer zitten, maar die psych die zat me alleen naar m'n mond te praten.
Jarenlang suddert het allemaal maar een beetje verder, wellicht al langer dan een jaar.
Goed is et allemaal niet, je leeft immers maar 1x.

Nog 1 ding over FB.. het is soms best handig. Ben m'n ov-chipkaart kwijt en zowaar een bericht in m'n inbox van fb dat iemand hem gevonden heeft

Owja gesprek met psych was wel weer oke. Heb weer huiswerk meegekregen. Moet nu als ik in een bepaalde situatie zit daarbij m'n gedachtes noteren en de emotie die het oproept bij me. En daarbij dan ook bepaalde argumenten die tegen die gedachten of juist voor die gedachtes spreken. Ook moeten de relativerende gedachtes erbij komen.

Nou dat laatste kan ik wel, en gedachtes die mijn huidige gedachtes tegenspreken ook wel. Want ik weet dat veel dingen die je denkt niet de juiste zijn of tenminste, kom even niet op het woord.

Maargoed, ben benieuwd waar ik mee ga komen.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 22:31 schreef Cue_ het volgende:
Nog 1 ding over FB.. het is soms best handig. Ben m'n ov-chipkaart kwijt en zowaar een bericht in m'n inbox van fb dat iemand hem gevonden heeft

Kan toch ook via mail/text?

Ik denk er steeds meer over na om FB te skippen.

Wat ook weer een kutdag vandaag, zoveel gezeik, gezeur, soms heb ik het idee dat ik gewoon maar alleen moet zijn en aan het werk moet

quote:

Op donderdag 12 september 2013 22:24 schreef Koen66 het volgende:

[..]

ik werd overrompeld door de man en kon nauwelijks nadenken
Was ook nog zo suf het 'proefpakket' direct op te gaan halen
pas daarna ging ik nadenken of het wel zo slim was.

Ik ben jaren terug (toen mijn vrouw met een PND zat) een paar keer bij een psycholoog geweest, toen zag ik het even niet meer zitten, maar die psych die zat me alleen naar m'n mond te praten.
Jarenlang suddert het allemaal maar een beetje verder, wellicht al langer dan een jaar.
Goed is et allemaal niet, je leeft immers maar 1x.

De huisarts denkt dat het nodig is om pillen als ondersteuning te krijgen, maar wat denk je zelf? Zou je het zo vol kunnen houden zoals het nu gaat en het effect van therapie willen afwachten? Die medicijnen werken ook niet meteen. En die zul je uiteindelijk ook moeten afbouwen. Het is niet zomaar iets. Wat je leert in therapie hou je altijd. En als het niet klikt met een hulpverlener en je het gevoel hebt dat je niet vooruit komt, mag je dat gewoon aangeven. Misschien kan een ander je wel helpen. Zo niet, kun je altijd nog voor medicijnen kiezen. Als je twijfelt en vragen hebt, bespreek dat dan. Niet alleen met de huisarts, maar vraag of je ook een andere professional erover kunt spreken. Die pillen kunnen nog wel even wachten tot na een volgend gesprek. Er is niets mis mee om niet klakkeloos ervan uit te gaan dat een opgeleid persoon altijd weet wat het beste is voor jou. Jij kent jezelf veel langer. Het is je eigen beslissing (ook al duw ik je nu in een bepaalde richting ). Misschien kun je ook even op een site kijken naar gebruikerservaringen.
Wat heb je voor medicijnen meegekregen trouwens?

quote:

Op donderdag 12 september 2013 21:36 schreef Koen66 het volgende:
Goedenavond, ik heb het al geruime tijd niet echt meer naar m'n zin in het leven, zie alles een beetje grijs, maar kan verder wel gewoon functioneren. Vond het wel welletjes en ben eens naar de huisarts gegaan. Nu wil deze me direct aan de pillen hebben

Zoveel vragen echter nog, is dit wel een depressie, zijn er geen andere opties etc.
En vooral omdat mijn vrouw pas recent van de antidepressiva af is na 8 jaar gebruik, is dit een erg beladen onderwerp hier thuis....

Koen

Je huisarts gooit het tempo er wel in zeg, sodeknakkers!