Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #13

Heb ',kracht van het nu' voor 2e keer erbij gepakt en begrijp nu veel beter dan wat ik de 1e keer las. Tevens tvp

quote:

Op zondag 17 november 2013 22:10 schreef kapiteintje het volgende:
Ik zat twee weken geleden op een zondag allerlei filmpjes te kijken en naar wat Alan Watts te luisteren op youtube. En op een gegeven moment kon ik het gewoon niet bolwerken ofzo. Dat hele nieuwe concept dat alles energie en één is. Hoe moet ik dat precies voor me zien? Ik raakte er nogal van in de war en heb het daardoor een week even gelaten voor wat het is voor ik weer wat ging lezen over de stof.

Dat is allemaal ook maar concepten/theorie, het punt van dat soort gedachten is juist dat je er achter komt dat het denken beperkt is. Je kan er letterlijk met je verstand niet bij.
Ik zou Tolle gewoon overslaan. Hartong - ontwaken in de droom zou ik lezen.

Wauw. Ik was zenuwachtig en maakte me zorgen over iets compleet nutteloos (iets vertellen aan iemand) en ik was bang dat het me wakker zou houden. Ik heb drie kwartier compleet ontspannen op de bank gelegen en geluisterd naar goede, relaxte muziek. Ik ben nu compleet tot rust gekomen en totaal niet zenuwachtig meer.

Dit vind ik interessant.

quote:

Op zondag 17 november 2013 22:38 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Dat is allemaal ook maar concepten/theorie, het punt van dat soort gedachten is juist dat je er achter komt dat het denken beperkt is. Je kan er letterlijk met je verstand niet bij.
Ik zou Tolle gewoon overslaan. Hartong - ontwaken in de droom zou ik lezen.

Nou, het gaat wel iets verder, hoor. Als alle concepten wegvallen, is er geen persoonlijk referentiekader meer.
En dus ook geen onderscheid meer tussen 'mij' en de 'anderen'. Alles is letterlijk een en dezelfde.
Alles is letterlijk alles. Niet 'mijn alles' of 'jouw alles'. Alles. Niets meer en niets minder.

We leven allemaal in een bubbel, een constructie in het hoofd, die tevens tijd en ruimte in stand houdt.
Het ego ( of de persoon ) is letterlijk een droom. Een illusie. Alles is een product dat voortkomt uit een gedachte.
Zonder de gedachte 'mijn wereld' is er geen aantoonbare of tastbare wereld. Alles valt of staat bij die gedachte.

Het is hier een keer gebeurd dat het idee 'ik' volledig wegviel.
En sindsdien is het idee 'ik' behoorlijk in de war, eerlijk gezegd. 'Ik' had het liever niet gezien.

Wie denk je dat er voortdurend door die ogen van je kijkt? Een naam? Een verleden? Een gedachte of herinnering?
Als je zin hebt in een existentiele crisis, dan stel ik voor dat je je bezig houdt met die vraag.

Kijk, ik kan iemand wel vertellen dat er niemand ( of 'God' of 'Niets' of 'Leegte' ) voortdurend door die ogen kijkt,
maar dat zegt 'iemand' natuurlijk niks. Zolang er iemand is, is er iemand (die zeker weet dat er iemand is).

Ik ben de droom. Ik ben de illusie. Ik ben de wereld die ik zie. Zonder 'mij' bestaat 'mijn wereld' niet.
Niet een wereld waarin ik nog besta, althans. Ik en mijn leven is letterlijk een idee in het hoofd.
En dat idee kan zomaar wegvallen.

_{Mocht je hier meer over willen 'weten' dan stel ik voor dat je filmpjes van Tony Parsons gaat kijken.
Maar als 'je leven' je lief is, dan raad ik het je ten zeerste af.}



[ Bericht 5% gewijzigd door EP3 op 18-11-2013 03:51:20 ]

quote:

Op maandag 18 november 2013 03:33 schreef DO2 het volgende:
[knip]

Je verhaal doet me denken aan iets wat ik onlangs las:

‘’Nothing in the world can change from one reality in to another unless it first turns into nothing, that is, into the reality of the between-stage. And then it is made into a new creature, from the egg to the chick. The moment when the egg is no more and the chick is not yet, is nothingness. This is the primal state which no one can grasp because it is a force which precedes creation. It is called chaos.’’ We all experience these moments of chaos when an old identity, wit hits sense of safety and security, is threatened.’’

‘…..this brings us to the razor’s edge. Here is the zone of uncertainty that emerges when we move from the known into the unknown, we can no longer bear to continue playing out our old patterns, yet nothing new has emerged to take their place.

This provides an opportunity to experience what it is like to simply be, without knowing who we are. It can be a scary place to be’..

Ik denk dat deel van de moeite die je ermee hebt is dat je psyche zo gewend is om met gedachten activiteit die als thema ‘ik’ hebben in te zitten om aan bepaalde gevoelens en ervaringen te ontsnappen. Dat zo diep geconditioneerd zit dat inzien dat dat niet echt is betekent daarmee breken er geblokkeerde/verdrongen zaken naar de oppervlakte komen en dat gaat gepaard met angst. De gedachten activiteit waarmee een gevoel werd weggeduwd wordt weer geactiveerd omdat dat destijds werkte. Het komt naar voren zodat je er nu mee kan breken, het gevoel/ervaring er te laten zijn en de strijd ermee te staken.

Bijv de gedachte dat er iets met je mis is en je daardoor je niet krijgt wat je wil is een vlucht voor het gevoel van niet krijgen wat je wil. Het idee dat er iets aan je te verbeteren valt is een verlengde daarvan. Dat het door een ander komt dat je niet krijgt wat je niet wil of denken ''bekijk het maar het hoeft voor mij niet meer'' om zo je behoefte te ontkennen ook. Allemaal lagen van gedachten om niet te hoeven voelen.

‘’As children, the pain of not being truly seen or loved is so utter that we contract and thus disconnect from the original openness of our being. This loss leaves behind an abyss, a gaping hole, which we cover up with trance – with believes, imaginings, and stories about who we are. (Our ego structure develops as a survival strategy, as a way of getting by in a world that does not see of support who owe really are. It is a protective sell, which diverts our attention from the abyss of loss of being, so that our mind can ‘’step around, across, upon it’’ without falling in. (gedachtenactiviteit om de ervaring dat we onszelf niet echt ervaren te creëren en in stand te houden) Yet the shell of our self-constructed identity also blocks access to the deeper seed potentials – for passion, vitality, joy, power, wisdom, presence-contained in our basic nature.’’

Je zit dan in een fase die nog niet afgerond is en hoewel die ‘ik’ dan niet echt is zitten bepaalde geconditioneerde structuren er wel degelijk en die bepalen mede je ervaring nu.

Adyashanti heb ik ook wel eens horen vertellen over mensen die zeiden ‘’ik heb ervaren dat ik niet echt ik ben, hoe krijg ik die illusie in godsnaam terug?!’’ Het is ook letterlijk wereld schokkend. Ik zie het als kans/mogelijkheid om mezelf te ervaren als niets wat er gewoon is na een leven lang gedwongen ‘iets’ te zijn geweest. Eraan over geven en met de tijd erin berusten. Als je er even goed stil bij staat, wat wou je er anders aan/mee doen? Ik voel ‘het oude’ ook willen grijpen naar iets om toch iets van houvast te hebben en het oude in stand te houden maar weet dat ik daar uiteindelijk niks aan heb. Daarnaast is het tevens een kans om alle diepe, vastzittende angst en verdriet gevoelens eruit te laten komen, dat lucht sowieso op, hoe doodeng en benauwend het soms ook is

quote:

Op maandag 18 november 2013 18:06 schreef kapiteintje het volgende:
Dat is dus eigenlijk waar ik zo van in de war raakte. Als je eenmaal die kant op begint te denken heb je totaal geen houvast meer. Ik begin er (voorlopig) niet meer aan.

Waarvoor heb je houvast nodig? Wat (voor enge dingen) vertellen je gedachten je over wat er zou gebeuren als je geen houvast meer had?

Het geconditioneerde denken werkt volgens een "gister deden we het zo en we zijn er vandaag nog dus doen we het weer zo, herhaal" principe. Als je daarmee lijkt te breken schuift het angst naar voren om je toch weer richting het oude te sturen.

Het is nog niet gebeurd en toch voel je wellicht al angst bij het idee maar daar hoort die angst ook bij, bij het idee, die gedachte. Als je daar niet in mee gaat, je er niet mee identificeert kan de angstige idee verdwijnen. Angstige ideeen kunnen ook alleen maar bestaan zolang je ze met je aandacht laat bestaan.

Bij mij wordt verwacht dat een algemene angsstoornis ten grondslag ligt aan het excessief denken. Zonder dat ik echt angstgevoelens ervaar klopt het wel dat ik alles wil beredeneren en verklaren, zelfs de meest onzinnige dingen. Dit putte mij zodanig uit dat mij Lexapro is voorgeschreven, daar ik er zelf niet uit kwam. Nu merk ik na een periode van 5 weken nog niet echt verandering. Zijn er enkele handgrepen of concrete dingen die mensen hier verder geholpen hebben? Of denk ik dan te makkelijk. Ik kan in mijn huidige toestand gewoon niet ervaren/accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn. Zelfs bij iets intiems als een zoen blijf ik denken, doorredeneren en bekijk ik mezelf vanuit de derde persoon. Mogelijk speelt PDD-NOS hierbij ook een rol.

[ Bericht 0% gewijzigd door Questioning op 18-11-2013 18:55:10 ]

quote:

Op maandag 18 november 2013 18:35 schreef Questioning het volgende:
Bij mij wordt verwacht dat een algemene angsstoornis ten grondslag ligt aan het excessief denken. Zonder dat ik echt angstgevoelens ervaar klopt het wel dat ik alles wil beredeneren en verklaren, zelfs de meest onzinnige dingen. Dit putte mij zodanig uit dat mij Lexapro is voorgeschreven, daar ik er zelf niet uit kwam. Nu merk ik na een periode van 5 weken nog niet echt verandering. Zijn er enkele handgrepen of concrete dingen die mensen hier verder geholpen hebben? Of denk ik dan te makkelijk. Ik kan in mijn huidige toestand gewoon niet ervaren/accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn. Zelfs bij iets intiems als een zoen blijf ik denken, doorredeneren en bekijk ik mezelf vanuit de derde persoon. Mogelijk speelt PDD-NOS hierbij ook een rol.

Het enige wat je kunt doen is een aantal van de boeken lezen die hier worden aanbevolen en dan heb je een kans dat je op een gegeven moment tot inzicht komt.

Tot inzicht komen kun je helaas niet forceren. Soms moet je een boek lezen en dan heeft de nieuw opgedane kennis misschien wel maanden of jaren nodig om in te zinken.

quote:

Op maandag 18 november 2013 19:48 schreef kapiteintje het volgende:

[..]

Oh ja. Ik ben nu ook alleen maar bezig met oefenen. Ga deze week gewoon elke dag een kwartier mediteren. Je hoort wel van me als ik zo ver ben.

Uitgebreide lappen tekst over nondualiteit kunnen interessant zijn, maar zeker niet noodzakelijk om met deze materie aan de slag te gaan. Ik ben zelf ongeveer 10 maanden geleden hiermee in aanraking gekomen, en krijg altijd nog hoofdpijn als ik over nondualiteit lees. Ook Allan Watts kan, ondanks z'n klare taal en z'n humor, soms nog behoorlijk ontoegankelijk zijn.

Ik zal je net als Gray aanraden om gewoon met mindfulness aan de slag te gaan. Mediteren zou je kunnen proberen, maar mocht je dat niet liggen dan is dat niet erg. Mindfulness gaat niet om die twintig minuutjes per dag stil zitten, maar juist om de overige 23 uur en 40 minuten. Meditatie vind je in je afwas, je ontbijt, het kletsen met vrienden, je werk, etc. Mindfulness beoefen je altijd . Als je dat lukt, dan kan je altijd later het zitten nog eens kunnen proberen.

Boeken die ik erg prettig vond:
- The Power of Now, Tolle. Klikt niet bij iedereen, maar ik vond het een mooie instapper omdat het een mooie tussenvorm tussen 'zweverige' esoterische teksten en praktische toepassingen is.
- Nothing Special: Living Zen, Charlotte Joko Beck. Een heel fijn boek gericht op de praktische implementatie van het zenboedhisme. Ze heeft ook een ander boek geschreven die ik zelf nog niet gelezen heb, maar die werd niet heel lang geleden door een andere user in dit topic aangeraden.
- The Miracle of Mindfulness, Thich Nhat Hanh. Hanh is een Vietnamese monnik die heel veel boekjes en teksten heeft geschreven, dit is er één van. Het boek bied veel anecdotes en wijsheden die makkelijk te begrijpen zijn en mij zo nu en dan mooie inzichten gaven. Het is dus praktisch, hoewel anders praktisch dan bijvoorbeeld Beck.
- Wherever you go, there you are, Jon Kabat-Zinn. Ik ben hier nog maar net in begonnen, maar het begint veelbelovend! Wellicht voor jou een goede om mee te beginnen .


-edit- oh, wacht, jij was niet de user die op de vorige pagina naar aanraders voor literatuur vroeg . Haalde even wat dingen door elkaar. Oh, well..

[ Bericht 1% gewijzigd door Hammet op 18-11-2013 20:58:10 ]

Dit vat het wel goed samen:

quote:

Op zondag 17 november 2013 21:09 schreef kapiteintje het volgende:

[..]

Zonder in een hele lap tekst te verzanden: Loop al 5 jaar op en af met paniekaanvallen te worstelen die bij vlagen de meest simpele dingen als college volgen, naar de supermarkt gaan etc. tot een schier-onmogelijke taak maken. Van constant gestresst en in paniek zijn raak je op den duur ook tegen het depressieve aan. Eerder al een halve depressie gehad en wou het nu niet meer zo ver laten komen. Was het gewoon kotsbeu, dus ben via mijn universiteit met een mindfulness introductie in aanraking gekomen en toen ik daar en aanverwante stof begon te lezen viel alles op zijn plek voor mijn gevoel.

Heb je nu al het idee dat je vooruitgaat? Dan zou dat wel fantastisch zijn.

Wat maakte voor jou dat verschil toen je het las? Waardoor viel alles op zijn plats.

quote:

Op maandag 18 november 2013 10:09 schreef Canillas het volgende:

[..]

Je verhaal doet me denken aan iets wat ik onlangs las:

‘’Nothing in the world can change from one reality in to another unless it first turns into nothing, that is, into the reality of the between-stage. And then it is made into a new creature, from the egg to the chick. The moment when the egg is no more and the chick is not yet, is nothingness. This is the primal state which no one can grasp because it is a force which precedes creation. It is called chaos.’’ We all experience these moments of chaos when an old identity, wit hits sense of safety and security, is threatened.’’

‘…..this brings us to the razor’s edge. Here is the zone of uncertainty that emerges when we move from the known into the unknown, we can no longer bear to continue playing out our old patterns, yet nothing new has emerged to take their place.

This provides an opportunity to experience what it is like to simply be, without knowing who we are. It can be a scary place to be’..

Ik denk dat deel van de moeite die je ermee hebt is dat je psyche zo gewend is om met gedachten activiteit die als thema ‘ik’ hebben in te zitten om aan bepaalde gevoelens en ervaringen te ontsnappen. Dat zo diep geconditioneerd zit dat inzien dat dat niet echt is betekent daarmee breken er geblokkeerde/verdrongen zaken naar de oppervlakte komen en dat gaat gepaard met angst. De gedachten activiteit waarmee een gevoel werd weggeduwd wordt weer geactiveerd omdat dat destijds werkte. Het komt naar voren zodat je er nu mee kan breken, het gevoel/ervaring er te laten zijn en de strijd ermee te staken.

Bijv de gedachte dat er iets met je mis is en je daardoor je niet krijgt wat je wil is een vlucht voor het gevoel van niet krijgen wat je wil. Het idee dat er iets aan je te verbeteren valt is een verlengde daarvan. Dat het door een ander komt dat je niet krijgt wat je niet wil of denken ''bekijk het maar het hoeft voor mij niet meer'' om zo je behoefte te ontkennen ook. Allemaal lagen van gedachten om niet te hoeven voelen.

‘’As children, the pain of not being truly seen or loved is so utter that we contract and thus disconnect from the original openness of our being. This loss leaves behind an abyss, a gaping hole, which we cover up with trance – with believes, imaginings, and stories about who we are. (Our ego structure develops as a survival strategy, as a way of getting by in a world that does not see of support who owe really are. It is a protective sell, which diverts our attention from the abyss of loss of being, so that our mind can ‘’step around, across, upon it’’ without falling in. (gedachtenactiviteit om de ervaring dat we onszelf niet echt ervaren te creëren en in stand te houden) Yet the shell of our self-constructed identity also blocks access to the deeper seed potentials – for passion, vitality, joy, power, wisdom, presence-contained in our basic nature.’’

Je zit dan in een fase die nog niet afgerond is en hoewel die ‘ik’ dan niet echt is zitten bepaalde geconditioneerde structuren er wel degelijk en die bepalen mede je ervaring nu.

Adyashanti heb ik ook wel eens horen vertellen over mensen die zeiden ‘’ik heb ervaren dat ik niet echt ik ben, hoe krijg ik die illusie in godsnaam terug?!’’ Het is ook letterlijk wereld schokkend. Ik zie het als kans/mogelijkheid om mezelf te ervaren als niets wat er gewoon is na een leven lang gedwongen ‘iets’ te zijn geweest. Eraan over geven en met de tijd erin berusten. Als je er even goed stil bij staat, wat wou je er anders aan/mee doen? Ik voel ‘het oude’ ook willen grijpen naar iets om toch iets van houvast te hebben en het oude in stand te houden maar weet dat ik daar uiteindelijk niks aan heb. Daarnaast is het tevens een kans om alle diepe, vastzittende angst en verdriet gevoelens eruit te laten komen, dat lucht sowieso op, hoe doodeng en benauwend het soms ook is

Dit verhaal omschrijft precies de fase waarin ik nu verkeer.

Mindfulness is voor mij ook de sleutel geweest om hier in verder te komen (uit mijn hoofd en in mijn gevoel).
Ik lees verder geen boeken hierover, maar ervaar het nu zelf.
Geen houvast hebben is erg beangstigend, maar ergens ook heel bevrijdend. En er is geen weg meer terug als je je dat realiseert.

[ Bericht 1% gewijzigd door YogaLove op 19-11-2013 14:16:25 ]

quote:

Op dinsdag 19 november 2013 11:41 schreef Opnieuw-energie het volgende:

[..]

Heb je nu al het idee dat je vooruitgaat? Dan zou dat wel fantastisch zijn.

Wat maakte voor jou dat verschil toen je het las? Waardoor viel alles op zijn plats.

Bij mij is het juist eerder het idee dat er niet zo iets is als vooruitgaan of stilstand of achteruitgaan. Tuurlijk zijn alle 3 nog steeds aanwezig, maar omdat ik nu inzie dat het allemaal continue verandert, besef ik me dat ik niet die identificatie met een evt vooruitgang ben.

Ik vraag me dan op mijn beurt af waarom vooruitgaan fantastisch is

Ik kan niet voor kapiteintje spreken, hoewel zijn verhaal mij niet geheel onbekend is. Maar het laatste jaar veel oud zeer onder ogen gekomen en ook veel oude denkbeelden en ideeën over hoe alles werkt. En dan merk je dat je denkt dat je weet hoe de wereld werkt, maar eigenlijk geen flauw idee hebt. Alleen ben je - als je dit niet beseft - continue bezig om je wereldbeeld te versterken en jezelf in te graven tov anderen om je wereldbeeld te kunnen verdedigen. Maar wat verdedig je eigenlijk? Je verdedigt een beeld in je hoofd dat bestaat uit emoties, gedachten en speculaties.

Dat loslaten.. dat is volgens mij het hele proces waar iedereen het altijd over heeft. Over de pijn van het loslaten, over de weerstand er tegen en de veranderingen die ongemerkt plaatshebben. Toen ik eenmaal begreep wat nou echt met non-dualiteit bedoelt werd, besefte ik hoe weinig ik wist. En vooral dat ik dit altijd al wist, maar nooit durfde toe te geven. En nu is er geen noodzaak meer om mezelf te bewijzen of mijn gelijk te halen. Alles gebeurt en daar kan ik over gaan nadenken of het gewoon accepteren zoals het is.

De volgende stap was dat ik naar het Ik ging kijken. Het eens zo stabiele zelf en het bijbehorende zelfbeeld hebben het het afgelopen jaar zwaar te verduren gehad. En dat vind ik dan weer zoiets frapants.. De informatie die ik het afgelopen jaar heb 'gevonden' en gekregen sluit zo perfect aan bij de situatie.

Het lijkt er echt op dat je krijgt wat je nodig hebt op dat moment, of je het nou leuk vindt of niet. In mijn situatie was het lang niet altijd leuk. Want ik kwam meer en meer tot de conclusie dat het zelf dat ik zo stabiel achtte, helemaal niet te vinden is. En om dan te leren vertrouwen dat je ook zonder zelf kunt leven.. dat kost tijd. Want alles dat je geconditioneerd heeft in je leven, komt naar boven. Alles waar je je aan vast klingt, moet worden losgeweekt.

Want wat je uiteindelijk bent, is datgene dat overblijft in de stilte. Als je bijvoorbeeld te veel aan het denken bent, wees dan eens 5 seconden stil. In die 5 seconden verdwijnt alles wat niet echt is aan jou. Waaronder je gedachten. Maar we zijn zo geindentificeerd met en verwonderd door onze gedachten, dat het niet in ons opkomt dat onze gedachten helemaal niet onze gedachten zijn. Onderzoek waar de gedachten vandaan komen, waar ze heen gaan. Wat is de grond van de gedachten?

Het proces is niet makkelijk nee.. want het betekent dat je jezelf verliest. Als je durft door te zetten, wordt die leegte die ontstaat door het wegsmelten van het zelf stiller en stiller, totdat je bij de grond van de leegte aan komt. De leegte welke alles omvat, maar zelf leeg is. Geen Niets, geen Alles.. het gaat voorbij aan beide, het komt voor beide..

Zo ver even hoe ik het bezie.

Wat ik wil meegeven aan mensen die denken wat minder ver te zijn op 'het pad'.. vreest niet! Ga gewoon eens kijken wat er te vinden is op het gebied van meditatie en mindfulness. Er zijn ook simpele wandeloefeningen, dus je hoeft echt niet een uur stil te zitten op een kussen om progressie te kunnen maken. Meditatie is uiteindelijk slechts een middel dat kan leiden naar het doel: niet-meditatie. Wat zo veel inhoudt meditatie zonder dat je je er mee bezig houdt dat je aan het mediteren bent. Dus geen zelf die aan het mediteren is.. nee.. maar een terugkeer naar de grond van wie wij werkelijk zijn. De leegte die creëert en toch altijd leeg is..

Probeer jezelf niet te veranderen.. in plaats daarvan, steek je energie in het accepteren van wie je bent nu op dit moment en op alle momenten. Hoe zou jij ooit anders kunnen zijn dan je nu bent? Je bent, meer heb je toch niet nodig? Alleen gedachten menen dat zijn niet goed genoeg is.. maar gedachten geven aan dat er ontwetendheid is mbt het zijn.

Gedachten zijn uitingen van separatie, dualiteit. Want voor gedachten is er een medium nodig dat de gedachten ontvangt. Als je je echter niet identificeert met je gedachten maar gewoon bij ze blijft alsof het gasten waren die bij jou op bezoek kwamen, kun je er mee leren omgaan en ze de baas worden. Als jij gasten ontvangt, dan laat je die toch ook niet je hele huishouden overnemen? Waarom laten we dat wel toe met onze gedachten? Zijn het wel onze gedachten?

quote:

Op dinsdag 19 november 2013 15:35 schreef Boswachtertje het volgende:

[..]

Bij mij is het juist eerder het idee dat er niet zo iets is als vooruitgaan of stilstand of achteruitgaan. Tuurlijk zijn alle 3 nog steeds aanwezig, maar omdat ik nu inzie dat het allemaal continue verandert, besef ik me dat ik niet die identificatie met een evt vooruitgang ben.

Ik vraag me dan op mijn beurt af waarom vooruitgaan fantastisch is

Ik kan niet voor kapiteintje spreken, hoewel zijn verhaal mij niet geheel onbekend is. Maar het laatste jaar veel oud zeer onder ogen gekomen en ook veel oude denkbeelden en ideeën over hoe alles werkt. En dan merk je dat je denkt dat je weet hoe de wereld werkt, maar eigenlijk geen flauw idee hebt. Alleen ben je - als je dit niet beseft - continue bezig om je wereldbeeld te versterken en jezelf in te graven tov anderen om je wereldbeeld te kunnen verdedigen. Maar wat verdedig je eigenlijk? Je verdedigt een beeld in je hoofd dat bestaat uit emoties, gedachten en speculaties.

Dat loslaten.. dat is volgens mij het hele proces waar iedereen het altijd over heeft. Over de pijn van het loslaten, over de weerstand er tegen en de veranderingen die ongemerkt plaatshebben. Toen ik eenmaal begreep wat nou echt met non-dualiteit bedoelt werd, besefte ik hoe weinig ik wist. En vooral dat ik dit altijd al wist, maar nooit durfde toe te geven. En nu is er geen noodzaak meer om mezelf te bewijzen of mijn gelijk te halen. Alles gebeurt en daar kan ik over gaan nadenken of het gewoon accepteren zoals het is.

De volgende stap was dat ik naar het Ik ging kijken. Het eens zo stabiele zelf en het bijbehorende zelfbeeld hebben het het afgelopen jaar zwaar te verduren gehad. En dat vind ik dan weer zoiets frapants.. De informatie die ik het afgelopen jaar heb 'gevonden' en gekregen sluit zo perfect aan bij de situatie.

Het lijkt er echt op dat je krijgt wat je nodig hebt op dat moment, of je het nou leuk vindt of niet. In mijn situatie was het lang niet altijd leuk. Want ik kwam meer en meer tot de conclusie dat het zelf dat ik zo stabiel achtte, helemaal niet te vinden is. En om dan te leren vertrouwen dat je ook zonder zelf kunt leven.. dat kost tijd. Want alles dat je geconditioneerd heeft in je leven, komt naar boven. Alles waar je je aan vast klingt, moet worden losgeweekt.

Want wat je uiteindelijk bent, is datgene dat overblijft in de stilte. Als je bijvoorbeeld te veel aan het denken bent, wees dan eens 5 seconden stil. In die 5 seconden verdwijnt alles wat niet echt is aan jou. Waaronder je gedachten. Maar we zijn zo geindentificeerd met en verwonderd door onze gedachten, dat het niet in ons opkomt dat onze gedachten helemaal niet onze gedachten zijn. Onderzoek waar de gedachten vandaan komen, waar ze heen gaan. Wat is de grond van de gedachten?

Het proces is niet makkelijk nee.. want het betekent dat je jezelf verliest. Als je durft door te zetten, wordt die leegte die ontstaat door het wegsmelten van het zelf stiller en stiller, totdat je bij de grond van de leegte aan komt. De leegte welke alles omvat, maar zelf leeg is. Geen Niets, geen Alles.. het gaat voorbij aan beide, het komt voor beide..

Zo ver even hoe ik het bezie.

Wat ik wil meegeven aan mensen die denken wat minder ver te zijn op 'het pad'.. vreest niet! Ga gewoon eens kijken wat er te vinden is op het gebied van meditatie en mindfulness. Er zijn ook simpele wandeloefeningen, dus je hoeft echt niet een uur stil te zitten op een kussen om progressie te kunnen maken. Meditatie is uiteindelijk slechts een middel dat kan leiden naar het doel: niet-meditatie. Wat zo veel inhoudt meditatie zonder dat je je er mee bezig houdt dat je aan het mediteren bent. Dus geen zelf die aan het mediteren is.. nee.. maar een terugkeer naar de grond van wie wij werkelijk zijn. De leegte die creëert en toch altijd leeg is..

Probeer jezelf niet te veranderen.. in plaats daarvan, steek je energie in het accepteren van wie je bent nu op dit moment en op alle momenten. Hoe zou jij ooit anders kunnen zijn dan je nu bent? Je bent, meer heb je toch niet nodig? Alleen gedachten menen dat zijn niet goed genoeg is.. maar gedachten geven aan dat er ontwetendheid is mbt het zijn.

Gedachten zijn uitingen van separatie, dualiteit. Want voor gedachten is er een medium nodig dat de gedachten ontvangt. Als je je echter niet identificeert met je gedachten maar gewoon bij ze blijft alsof het gasten waren die bij jou op bezoek kwamen, kun je er mee leren omgaan en ze de baas worden. Als jij gasten ontvangt, dan laat je die toch ook niet je hele huishouden overnemen? Waarom laten we dat wel toe met onze gedachten? Zijn het wel onze gedachten?

Mee eens hoor.

En dat noem ik vooruitgang, verbetering en of acceptatie van jezelf. Het is een vooruitgang omdat je de belemmering kwijt raakt.

Ik val steeds in slaap als ik ogen dicht doe en nergens aan denk. Maar als ik slaap mediteer ik toch niet meer?

quote:

Op dinsdag 19 november 2013 18:18 schreef Patroon het volgende:
Ik val steeds in slaap als ik ogen dicht doe en nergens aan denk. Maar als ik slaap mediteer ik toch niet meer?

Bij Ramana Maharshi was slaap ook een bijzondere staat, maar wel eentje waar in je volkomen onbewust bent van je eigen (dagelijkse) identiteit). Hij stelt echter wel de vraag die je dan dient te stellen: wat is er dat bewust is dat er slaap is?

Patroon, een goede tip is om je ogen open te houden. Ook zou je eens kunnen googlen naar de houdingen van/in/met meditaties. Te veel je hoofd omlaag maakt slaperig, te veel je hoofd omhoog zorgt voor te veel denken..

Als je slaapt mediteer je dus wel/niet, maar je bent je er sowieso niet bewust van..

@ Gray: heb ooit gelezen/gehoord dat je je tong stil in de mond moet laten liggen, dat daar (ook) veel gedachten hun oorsprong vinden..