Depressie & Angst #60

quote:

Op maandag 2 september 2013 01:54 schreef minthy het volgende:

[..]

Ik geef de klotemomenten minder ruimte door afleiding te zoeken/heerlijk op de vlucht te slaan. Op het moment voel ik me daar beter bij dan wanneer ik vaak stil ga staan bij alle ellende die elke dag weer om de hoek komt gluren. Ik doe het ook bewuster nu.
Ik probeer het in gezelschap zo gezellig mogelijk te hebben en zo gezellig mogelijk te zijn. Daarbij komt de "niet zeiken, doorgaan"-instelling goed van pas
Ritme doe ik hard m'n best op maar dat wil er nog niet zomaar weer insluipen helaas

Ik snap dat volledig. Tijdens de relatie met mijn ex was ik maanden lang van FOK, maar toch ging dat dramatisch. Weglopen .

Probeer echt een combi te vinden Minthy. Anders val je er echt weer in terug. Het is de(!) reden geweest dat die burnout er kwam. Wij verschillen daarin echt niet .

Zo de week is weer begonnen.
Vorige de speeddateavond gehad, was best lachen. Verder toch weer de confrontatie dat maar weinig mensen met me dansen bij de salsa. En voor de rest 2x tot 7 uur in de ochtend in de kroeg gezeten, al merk je daar ook wel dat ik er niet helemaal bij hoor. Niet vreemd ofzo, maar wel jammer soms. En ik weet ook dat het aan mezelf ligt hoor.
Voor de rest alleen maar thuis op de bank/bed gelegen en tv gekeken.

Moet echt nodig wat nieuws in m'n leven zien te vinden. Iets waar ik lol uithaal..

Ohhh die balans dat is zo herkenbaar! Is echt een kwestie van experimenteren. Als 5 en 50 niet werkt, probeer het eens met 20.
Ik heb vorige winter bijv met mezelf afgesproken dat ik, als ik me depressief voel, 2 afspraken in de week moet maken met mensen. Als ik me echt kut voel en de deur niet uit durf mag het 1x bij mij thuis zijn, maar buiten de deur is beter.
Dat soort trucjes bedenken werkt voor mij. En ook uitvoeren dan.

Ik had het gisteren ook weer even te pakken, liep in de appie met echt zo'n gevoel van ik ben weer zo depressief als de tering. Maar het ging gelukkig weg. Ik geloof dat ik moet gaan accepteren dat het bij me hoort ofzo.

Maar het goede nieuws: over 3 dagen op vakantie! Zin in! En bang ook, zucht. Piekerdepieker. Probeer dat gevoel maar een beetje te negeren...

Cue: ga hardlopen... Is echt leuk, zelfs voor een sporthater als ik

quote:

Op maandag 2 september 2013 09:26 schreef Murmeli het volgende:
Cue: ga hardlopen... Is echt leuk, zelfs voor een sporthater als ik

Heb ik ooit wel eens geprobeerd, niets voor mij. Op de loopband vind ik het nog wel oke. Maar het hele sporten krijg ik mij momenteel niet voor gemotiveerd.

Dan ga je ongemotiveerd. Is niet ingewikkeld, hoofd uit en gaan.

quote:

Op maandag 2 september 2013 09:37 schreef Murmeli het volgende:
Dan ga je ongemotiveerd. Is niet ingewikkeld, hoofd uit en gaan.

Dat komt bij mij neer op dat ik niet ga. Als ik geen motivatie heb doe ik het gewoon niet. Simple as that. Ook al wil ik wel, omdat ik weet dat het goed is enzo, dan nog is dat niet genoeg om mij van die bank af te trappen.

Depressies hebben de nare eigenschap niet over te gaan als je je niet over jezelf en allerlei weerstanden heen te zetten. Dus ergens zul je echt door die tegenzin tegen alles en iedereen heen moeten. Niet leuk, maar zo doorgaan is ook niet leuk.

Vooral zo blijven denken cue, dat gaat je helpen!

Het hoeft niet perse hardlopen te zijn natuurlijk maar gewoon iets. Iets van jezelf en voor jezelf. Zonder gezuip en aandacht trekken van mannen.

Ik ga meestal of skaten of gewoon wandelen als ik me beroerd voel. Helpt enorm. En hoe stom het klinkt helpt doelloos bij de urnen van mijn opa en oma zitten ook enorm!

quote:

Op maandag 2 september 2013 09:41 schreef Murmeli het volgende:
Depressies hebben de nare eigenschap niet over te gaan als je je niet over jezelf en allerlei weerstanden heen te zetten. Dus ergens zul je echt door die tegenzin tegen alles en iedereen heen moeten. Niet leuk, maar zo doorgaan is ook niet leuk.

Ik weet het, maar zoals je zegt, het omzetten naar de praktijk is gewoon fucked up.

quote:

Op maandag 2 september 2013 09:44 schreef Murmeli het volgende:
Het hoeft niet perse hardlopen te zijn natuurlijk maar gewoon iets. Iets van jezelf en voor jezelf. Zonder gezuip en aandacht trekken van mannen.

En dat "iets" daarvan moet ik uitzoeken wat dat dan zou kunnen zijn. Ik heb zelden wat leuk gevonden hoor, dus echt een hobby of passie of iets interessants heb ik nooit echt gehad.
Ik ga binnenkort weer beginnen met lessen op de salsaclub omdat ik denk tenminste iets doe. Maar ik beleef daar ook niet meer de lol van van eerder. Dus dit zo eentje van "beter dit, dan alsnog thuisblijven"..

quote:

Op maandag 2 september 2013 10:06 schreef Toekito het volgende:
Ik ga meestal of skaten of gewoon wandelen als ik me beroerd voel. Helpt enorm. En hoe stom het klinkt helpt doelloos bij de urnen van mijn opa en oma zitten ook enorm!

Fijn dat je iets hebt. En dan maakt het niet uit wat het is natuurlijk.

Ik heb ook nooit echt een passie voor iets, en als ik dat al heb is het niet voor lang.
Dus probeer dat gewoon niet te verwachten, want dat leidt weer tot teleurstelling en dat voedt je depressie.

quote:

Op maandag 2 september 2013 10:48 schreef Murmeli het volgende:
Ik heb ook nooit echt een passie voor iets, en als ik dat al heb is het niet voor lang.
Dus probeer dat gewoon niet te verwachten, want dat leidt weer tot teleurstelling en dat voedt je depressie.

Dat verwacht ik allang niet meer. Maar het maakt het wel lastig om iets te vinden waarvoor je je bed wilt uitkomen zeg maar.

Ik heb ook weleens geen zin in sporten. Maar hak het process van -naar de sportschool gaan- dan altijd op in kleine stukjes.

Dus:
Eerst maar eens m'n schoenen aantrekken en maar eens naar buiten.
En als ik dan buiten kan ik net zo goed mijn fiets pakken en naar de sportschool fietsen. (kan altijd weer terug naar huis)
Als ik bij de sportschool ben kan ik net zo goed effe naar binnen en sfeer proeven.
En als ik binnen ben kan ik me net zo goed omkleden en even iets gaan doen.

En voor je het weet ben je toch effe aan het knallen en voel je je weer een stuk beter!

quote:

Op maandag 2 september 2013 12:07 schreef peleetje het volgende:

En voor je het weet ben je toch effe aan het knallen en voel je je weer een stuk beter!

Dat viel helaas tegen. Ook daar deed ik te weinig. Terwijl ik het 2 jaar terug nog geweldig vond en zo wat niet uit de sportschool was weg te slaan.

quote:

Op maandag 2 september 2013 09:41 schreef Murmeli het volgende:
Depressies hebben de nare eigenschap niet over te gaan als je je niet over jezelf en allerlei weerstanden heen te zetten. Dus ergens zul je echt door die tegenzin tegen alles en iedereen heen moeten. Niet leuk, maar zo doorgaan is ook niet leuk.

Depressies hebben ook de nare eigenschap om niet over te gaan als je dat allemaal wel doet.

quote:

Op zaterdag 24 augustus 2013 09:44 schreef Detroit het volgende:

[..]

Terwijl jij mij nou niet bepaald een onzeker persoon lijkt! Okay, looks can be deceiving, maar toch!
Waarom vind je 1-op-1 contact makkelijker dan “anoniem” contact achter de kassa? Het is in wezen hetzelfde: jij en een ander, alleen in een andere setting.
En ben niet te hard op jezelf. Dat geheugenprobleem heeft vast met je problemen te maken. Mijn geheugen is ook niet meer zo goed als het geweest was, terwijl ik toch best een fotografisch geheugen had. .

Anyway, voel je vooral niet bezwaard om hier een heel verhaal neer te zetten. Dat hebben een flink aantal mensen voor jou ook gedaan. Dat stelt hun in staat zich te uiten, en de andere meelezers in het topic kunnen vragen stellen, meedenken, etcetera. Juist waarom dit topic in het leven geroepen is!
En je kunt dit ook als een mooie speeltuin zien om toch contacten aan te gaan met mensen, te discussiëren, enkele dingen die jij graag beter zou willen leren kunnen.

Enne, ik heb af en toe ook mijn tijden dat ik me flink schuchter voel, en mezelf afvraag of ik wel dingen moet zeggen. Zelfs op een anoniem forum als Fok! Waar niemand je echt kent. Welcome to the club! Dat wordt gaandeweg echt wel beter. .

Maareh, wat voor therapie heb je gehad? Gebruik je naast pammetjes AD oid? Weten mensen in je omgeving van je problemen?

Nou das fijn, hele quote weg kan ik weer opnieuw gaan typen.
Ach, ik had toch niks te doen....

Ik ben ook als ik naar mijn persoonlijkheid kijk geen onzeker persoon... Ik ben als ik bij mijn vriend ben gezellig, vrolijk, lief, gek, open. Ga zo maar door.. Ik ben een heel ander persoon als ik mensen om mij heen heb die ik goed ken.
Jammer genoeg is hij wel de enige... Familie en vrienden zijn er niet... Ja 1 vriendin... Maar de is de laatste weken zo druk met haar straatvrienden waar ik niet bij wil horen, dat ik eergisteren heb besloten, ik ga niet meer achter je aan lopen. En nu is het al 2 dagen doodstil. Wat ik ook had verwacht. Maar god, wat doet het pijn. Heb je na al die jaren eindelijk weer een vriendin, is ze 3 maanden later weer foetsie! En dat in ruil voor hangjongeren.... Ik weet dat ik psychisch en lichamelijk niet op en top ben... Maar toch... Ik ben een hele goeie vriendin. Het spreekwoord 'ik ga voor je door het vuur' berust bij mij op waarheid. Ik ga ook echt door het vuur voor de mensen van wie ik hou. Nu weet ik ook wel dat het voornamelijk bij die vriendin van mij ligt. Maar toch... Ik ben geneigd contact op te nemen. Voornamelijk omdat ik over 2 dagen jarig ben, en ik al mijn hele leven een verjaardag wil vieren... Gelukkig ben ik ontzettend koppig en ga ik dr echt niet berichten.
Maar ja, ik zit nu wel onder mijn deken weer.... Me kut te voelen. Mijn verjaardag gaat weer niet door. Ik ben weer vriendloos. Familie ga ik niet eens aan beginnen... Het huis een bende, maar motivatie om het op te ruimen is er niet...

Mijn psych heeft mij vertelt dat ze niet meer weet wat ze voor me kan doen.... Ze wilt dat ik ga starten met emotie regulatie training. Die training is vorige week gestart en ik was er niet bij. Ik was niet voorbereid ik wist niet wat me te wachten stond, en de mensen aan wie ik vroeg, kunnen jullie me aub helpen dat ik er naar toe ga, want ik ken mezelf, hebben me niet geholpen. Dus had ik nog meer redenen om niet te gaan. En nu sla ik mezelf voor mn kop. Want ik wordt over 2 dagen 23, wat betekend dat ik naar volwassenzorg moet, en een jaar mag wachten voordat ik weer in aanmerking kom voor dat soort therapie.
Verder heb weinig aan therapie gehad, maar ik heb al wel vanaf dat ik 2 was therapie. begon met speeltherapie, daarna drama in het gezinsleven. Mijn ouders werden waaks dus ik werd van therapie afgehaald. Wie weet vertelde ik wel hun fouten door en zaten ze in de bak
pas op mijn 16de verplicht omdat ik begeleid woonde weer therapie gehad, maar ik was niet eerlijk naar mezelf en mijn psych voor 4 jaar lang. 2 jaar geleden besloten het roer om te gooien. Ik kreeg mijn oude psych terug die mij doorhad maar bij wie ik heel snel weg was gelopen omdat ze me te hard confronteerde met mijn fouten. En die heeft mij heel veel zelfinzicht gegeven. Misschien iets te veel... Want ik ben er in doorgeslagen... Ik zoek overal een verband of een rede achter... Ik maal mezelf nu helemaal gek in mijn kop, en heb daardoor overal angsten door ontwikkeld. Ik wordt helemaal panisch bij insecten en het is lichamelijk heel erg aan me te merken. Constant misselijk, druk op de maag ( echt ondragelijk af en toe) pijn, pijn en nog eens pijn... Ik ben overal qua mijn lif bang voor, let er 24/7 op. Gaan mijn kiezen niet breken(zwak gebit) valt mn haar niet uit. Wordt ik nog dunner? waarom zei mijn heup knak. Laat ik maar doodstil weer onder mijn deken op de bank zitten....

En die emoties, die angsten, daar had ik mee leren om kunnen gaan tijdens die emotie regulatie training. Maar ja... Ik heb het nu wel goed verpest. Wordt 23 dus mijn eigen psych valt ook volledig weg, niet dat ze nog veel kon doen nadat ze aangaf het niet meer te weten...

Ik weet dat als ik stabiliteit in mijn leven heb, het ook goed met mij gaat... Ik weet dat mijn leven stabiel wordt door de juiste mensen m mij heen. zeker na alles wat ik heb meegemaakt heb ik juist mensen nodig die er voor me zijn. het vervelende is dat ik ze maar niet in mijn leven krijg. Ik weet niet hoe... Ik heb geen werk en school. Vrijwilligerswerk durf ik niet. Ik merk dat ik veel trek naar alternatieve mensen. Maar zelfs bij de alto's die bijna iedereen accepteren durf ik geen contact mee te leggen. Terwijl mijn gevoel al jaren zegt, Toradora, je weet dat je je daar wel op je plek zult voelen. Misschien ben ik ook wel bang dat ik me weer niet op mn plek voel. Of dat mensen toch weer raar naar me kijken, als ze erachter komen dat ik wel heel erg veel zieke shit heb meegemaakt.
Ik heb van iemand ook een DM gekregen dat ze wel eens wilt kletsen met me.
Ik heb er nog steeds niet op gereageerd. Niet omdat ik niet wil. Ik durf gewoon niet. Wat moet ik zeggen? Moet ik vertellen over mijn ellende? Die zorgt er steeds voor dat de mensen weer uit mijn leven gaan. En leuke dingen maak ik vrij weinig mee... Dus daar kan ik niet over praten.

Het typen lucht wel op. Net zat ik nog te huilen omdat ik me kut voel nu ik weer geen vrienden heb. Dat is nu gelukkig wel weer gezakt...
Maar ik ben ook bang nu... Dat iedereen denkt, jezus wat een egoïstisch wijf, ze lult alleen maar over zichzelf, en leeft zich totaal niet in in de rest van de mensen die hier ook schrijven. Ik ben nu geneigd het allemaal weg te halen. Want mijn probleem is te groot voor Fok!. Dadelijk krijg ik een ban ofzo...

Ik wil echt van mn angsten af.... En ik wil weer vriendinnen en vrienden! Nu eerst maar eens moed verzamelen, en dat meisje een maitje terug sturen. ( Of ben ik nu te laat?)

quote:

Op maandag 2 september 2013 13:35 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Depressies hebben ook de nare eigenschap om niet over te gaan als je dat allemaal wel doet.

Soms wel, soms niet. Het gaat er wel vaak minder door achteruit.

quote:

Op maandag 2 september 2013 14:13 schreef Toradora het volgende:

[..]

.

Ik wil echt van mn angsten af.... En ik wil weer vriendinnen en vrienden! Nu eerst maar eens moed verzamelen, en dat meisje een maitje terug sturen. ( Of ben ik nu te laat?)

Wat een verhaal. Eigenlijk wil ik je alleen maar een knuffel geven

En mail dat meisje terug. NU!

quote:

Op maandag 2 september 2013 15:15 schreef seasushi het volgende:

[..]

Wat een verhaal. Eigenlijk wil ik je alleen maar een knuffel geven

En mail dat meisje terug. NU!

Al gedaan!

quote:

Op maandag 2 september 2013 16:01 schreef Toradora het volgende:

[..]

Al gedaan!

Mooi. Stap 1 is gezet. Nu met kleine baby stapjes vooruit. Je weet wat je wilt.

quote:

Op maandag 2 september 2013 16:58 schreef seasushi het volgende:

[..]

Mooi. Stap 1 is gezet. Nu met kleine baby stapjes vooruit. Je weet wat je wilt.

quote:

Op maandag 2 september 2013 16:58 schreef seasushi het volgende:

[..]

Mooi. Stap 1 is gezet. Nu met kleine baby stapjes vooruit. Je weet wat je wilt.

Met kleine babystapjes vooruit! en met sprongen achteruit... De vriendin die ik had wordt nu zo onredelijk dat de vriendschap op knappen staat.

Nu slaat de angst weer hele dagen alleen te zijn als een bom in.
Wat kan ik daar aan doen? Ik wil het liefst weer nieuwe mensen leren kennen. En het allerliefst mensen die MIJ begrijpen. En dat is heel wat.
Maar hoe? Ik durf nog niet echt face 2 face nieuwe mensen te leren kennen. Ik heb de connecties er ook niet voor.

quote:

Op maandag 2 september 2013 14:13 schreef Toradora het volgende:

[..]

Ik wil echt van mn angsten af.... En ik wil weer vriendinnen en vrienden! Nu eerst maar eens moed verzamelen, en dat meisje een maitje terug sturen. ( Of ben ik nu te laat?)

Je bent nooit te laat om iets vriendelijks te zeggen tegen een ander.

Je noemt een hele mooie eigenschap van jezelf, namelijk dat voor voor vrienden door het vuur gaat. Ook lees ik dat je jezelf soms in de weg zit en je jezelf voor de kop slaat.

Weet je wat? Mensen zouden al veel sneller van zichzelf houden wanneer ze tegen zichzelf praten alsof ze het tegen een goede vriend hebben. Probeer dat eens!

Zo kan je bijvoorbeeld een paar keer per dag een minuutje nemen om in de spiegel te kijken en te zeggen dat je er mag zijn, je een goed mens bent, die het waard is om een goed leven te hebben. Of bedenk zelf een mooie mantra. Een goede vriend van me doet het ook en... het helpt!

En al die andere problemen, met de psych en je angsten, dat komt vanzelf. Bouw eerst een goed fundament alvorens je in je eigen tempel (lees: je lichaam, geest, etc) gaat zitten.