Ik heb er veel over gelezen maar neem informatie niet meer zo goed op door problemen met m'n concentratie. Van die angststoornis heb ik al jaren last, vorig jaar mei heb ik al een verwijzing naar GGZ gekregen van m'n huisarts. Ik durfde niet door te pakken destijds.quote:Op dinsdag 6 augustus 2013 00:59 schreef Sterrenstof86 het volgende:
Ik weet niet zeker hoe een burnout werkt. Maar als je langdurig onder veel stress staat kunnen je hersenen ''concluderen'' dat de wereld waarin in je leeft nu eenmaal erg stressvol is of gevaarlijk is en dan zetten je hersenen de stressrespons niet meer uit (dit wordt geregeld door de amygdala in je brein). Je lichaam is dan constant gespannen, stresshormonen gieren door je lichaam, waardoor je je angstig/nerveus voelt en je een verklaring voor die gevoelens zoekt en daarom je over allerlei dingen zorgen gaat maken.
Je kan dan het label generaliseerde angststoornis op iemand plakken.
In ieder geval kost dit het lichaam veel energie waardoor je snel uitgeput raakt als je een week druk in de weer bent. Iets wat ik erg nuttig vind maar eigenlijk niets over heb gehoord in therapie is het je lichaam weer aan te leren om te ontspannen. Progressive muscle relaxation vind ik bv een erg goede techniek. Als je lichaam ontspannen is ga je je ook veel minder zorgen maken.
Dat klopt. Ik heb lange periodes zonder angst geleefd, toen piekerde ik ook relatief weinig. Door alle stress van afgelopen jaar (nou ja, eigenlijk ben ik altijd een stresskip maar nu was het erger) is het veel sterker teruggekomen. Veel andere klachten erbij ook.quote:Op dinsdag 6 augustus 2013 01:17 schreef Sterrenstof86 het volgende:
Wel goed dat je nu wel doorzetKomen vaak ook meer problemen bij als een angststoornis niet wordt behandelt.
Progressive muscle relaxation is iets waar je nu mee kunt beginnen als je het even googelt. Maar ik wil niets opdringen![]()
Benzodiapinen als valium zijn trouwens ook spierontspannend, en daarom rustgevend.
Die burnout van je is een proces wat je in al die jaren hebt opgebouwd, misschien zelfs wel 5 jaar of meer, langzamerhand je lichaam slopen. Beetje bij beetjequote:Op dinsdag 6 augustus 2013 01:36 schreef minthy het volgende:
[..]
Dat klopt. Ik heb lange periodes zonder angst geleefd, toen piekerde ik ook relatief weinig. Door alle stress van afgelopen jaar (nou ja, eigenlijk ben ik altijd een stresskip maar nu was het erger) is het veel sterker teruggekomen. Veel andere klachten erbij ook.
Dat lukt me nu niet meer, kop zit vol
Ik hou het in m'n achterhoofd, dank je wel
Met Benzo's ben ik bekend, een aantal jaren geleden kreeg ik na een bak stress en zorgen ineens clusterhoofdpijn. Diazepam geeft je een enorme bak ontspanning! Een tijd terug heb ik Temazepam gekregen om van te slapen. Beide vond ik eng, er zit veel verslaving in m'n familie
Waarom heb je een angst om afgewezen te worden? Waarom check je je fb 1000x per dag? Het kan toch niet zo zijn dat je je beter gaat voelen wanneer anderen jouw event gaan accepteren? Het geluk en de blijheid van sinterklaaskapoentje ligt immers niet in de handen van die mensen die wel of niet accepterenquote:Op maandag 5 augustus 2013 23:48 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Wat is herkenbaar? Het gaat voornamelijk over afwijzing denk ik. En controlezucht. Concreet voorbeeld is 1000x per dag mijn facebook checken om te kijken of mensen zich 'aanwezig' hebben gezet op mijn event.
Ik heb daar zo mijn twijfels overquote:
Zet het in je agenda / alarm / zoietsquote:Op dinsdag 6 augustus 2013 08:31 schreef Toekito het volgende:
Vandaag lekker rustig aan werken. Veel te moe om hard te werken plus dan vergeet ik straks weer de huisarts te bellen.
Het enige wat ik tot nu toe heb ontdekt wat werkt tegen pijn door spierspanning is hardlopen. Een stuk wandelen scheelt ook iets. Verder helpen alle oefeningen, massages, pijnstillers beperkt en maar kort. Bij mij is het een overblijfsel van ca. 13 jaar stress, inmiddels al 5 jaar geleden, en ik kan soms echt wel huilen van de pijn, omdat ik geen idee heb hoe ik kan zitten of liggen om even geen pijn te hebben. Ieder klein dingetje - een lastige taak op het werk, een verjaardag - en ik zit weer helemaal vast. De meeste pijn heb ik echter in mijn onderarmen, onderrug en nek. Hoe vervelend ik sport ook vind, dat mijn pijn afneemt is voor mij een enorme motivatie om te blijven bewegen.quote:Op dinsdag 6 augustus 2013 01:04 schreef minthy het volgende:
[..]
Ik heb er veel over gelezen maar neem informatie niet meer zo goed op door problemen met m'n concentratie. Van die angststoornis heb ik al jaren last, vorig jaar mei heb ik al een verwijzing naar GGZ gekregen van m'n huisarts. Ik durfde niet door te pakken destijds.
Naderhand zijn er nog veel meer zaken bijgekomen (afstuderen naast fulltime baan, reorganisatie, dingetjes in de privésfeer) die ervoor gezorgd hebben dat ik onderuit gekukeld ben in het voorjaar. Het heeft veel raakvlakken
Ontspannen zou erg fijn zijn, sinds oktober/november al last van helse spierpijnen in met name m'n bovenbenen, -armen, schouders en nek. Het lukt niet op het moment, daar hoop ik ook handvatten voor te krijgen.
Ik ben bang voor de echte fysieke pijn. Ik zal dan ook in één duiken.quote:Op dinsdag 6 augustus 2013 03:11 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik heb daar zo mijn twijfels overBen je bang voor de echte fysieke pijn of ben je bang voor het bang zijn?
Voorbeeld, zo'n spierbundel die op je afloopt en zo'n fysieke beweging richting jouw maakt en net doet alsof hij je gaat slaan.
Duik je in 1 ... ?
Of kijk je hem aan met deze glimlach? ->
Inderdaad, niets mis mee. Overkomt mij zoiets, dan voel ik ook angst, wat heel normaal is. Over het algemeen ebt die angst dan vanzelf weer weg, zolang ik maar niet probeer het 'in te dammen'.quote:Op dinsdag 6 augustus 2013 08:59 schreef Cue_ het volgende:
Ook al zou het een vriend van me zijn. Als iemand doet alsof ie echt wil gaan slaan duik ik ook weg.. gewoon instinct.
Baas chang! Hoe gaat ie er mee?quote:
Hmm. Er is ook zeker niks mis mee maar dat gevoel van snel wegspringen of een kant op duiken heb ik niet. Niet dat ik expres keihard mijn best doe om te blijven staan. Zeker niet. Het doet gewoon heel weinig. Dat vonkje in je hoofd van; WEG! NU! komt nietquote:Op dinsdag 6 augustus 2013 09:39 schreef Gray het volgende:
[..]
Inderdaad, niets mis mee. Overkomt mij zoiets, dan voel ik ook angst, wat heel normaal is. Over het algemeen ebt die angst dan vanzelf weer weg, zolang ik maar niet probeer het 'in te dammen'.
Ik heb eigenlijk wel een punt in de nacht dat wanneer ik ga slapen het eigenlijk geen zin meer heeft. Bijv. zo rond na 4.30 is ong. het keer punt. Daarna val ik gewoon niet meer in slaap omdat de dag dan bijna toch weer gaat beginnen.quote:
quote:
Goedemorgen.quote:Op dinsdag 6 augustus 2013 11:18 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Baas chang! Hoe gaat ie er mee?
Hardlopen lukt hier niet, ik mis een kruisband na een sportakkefietje zo'n 2 jaar geleden. Wandelen doe ik sowieso al veel, al merk ikzelf weinig verschil in pijn tussen wanneer ik actief of niet actief ben geweestquote:Op dinsdag 6 augustus 2013 08:47 schreef LadyOracle het volgende:
[..]
Het enige wat ik tot nu toe heb ontdekt wat werkt tegen pijn door spierspanning is hardlopen. Een stuk wandelen scheelt ook iets. Verder helpen alle oefeningen, massages, pijnstillers beperkt en maar kort. Bij mij is het een overblijfsel van ca. 13 jaar stress, inmiddels al 5 jaar geleden, en ik kan soms echt wel huilen van de pijn, omdat ik geen idee heb hoe ik kan zitten of liggen om even geen pijn te hebben. Ieder klein dingetje - een lastige taak op het werk, een verjaardag - en ik zit weer helemaal vast. De meeste pijn heb ik echter in mijn onderarmen, onderrug en nek. Hoe vervelend ik sport ook vind, dat mijn pijn afneemt is voor mij een enorme motivatie om te blijven bewegen.
Dat het zich jarenlang heeft opgebouwd dat herken ik (zo terugkijkend) wel ja.quote:Op dinsdag 6 augustus 2013 03:05 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Die burnout van je is een proces wat je in al die jaren hebt opgebouwd, misschien zelfs wel 5 jaar of meer, langzamerhand je lichaam slopen. Beetje bij beetjeDie angst die je zegt niet te beleven was er wel maar mijn inziens gemaskerd door het bezig zijn met andere dingen tot het dus faliekant de mist in ging en je lichaam alle knopjes uitzette
Bij mij is het naast instinctief ook aangeleerd door jarenlang (thai)boxen. Heb het in een gevecht ook nog wel eens opgemerkt.quote:Op dinsdag 6 augustus 2013 11:20 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Hmm. Er is ook zeker niks mis mee maar dat gevoel van snel wegspringen of een kant op duiken heb ik niet. Niet dat ik expres keihard mijn best doe om te blijven staan. Zeker niet. Het doet gewoon heel weinig. Dat vonkje in je hoofd van; WEG! NU! komt niet.
Dat ken ik ja. Maar blijf ik gewoon lekker liggen tot de wekker gaat. Jij gaat dan vanalles doen toch?quote:Op dinsdag 6 augustus 2013 11:21 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik heb eigenlijk wel een punt in de nacht dat wanneer ik ga slapen het eigenlijk geen zin meer heeft. Bijv. zo rond na 4.30 is ong. het keer punt. Daarna val ik gewoon niet meer in slaap omdat de dag dan bijna toch weer gaat beginnen.
Blijven liggen tot de wekker gaat moet ik niet doen, dan kan ik maar beter alvast aan de slag gaanquote:Op dinsdag 6 augustus 2013 12:53 schreef Gray het volgende:
[..]
Bij mij is het naast instinctief ook aangeleerd door jarenlang (thai)boxen. Heb het in een gevecht ook nog wel eens opgemerkt.
Zit erover te denken weer kickboxen op te pakken.
[..]
Dat ken ik ja. Maar blijf ik gewoon lekker liggen tot de wekker gaat. Jij gaat dan vanalles doen toch?
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |