quote:
Op zaterdag 27 juli 2013 14:28 schreef Comp_Lex het volgende:[..]
Ik verwachtte geheel niet dat je met die leugens zou komen. Ik had meer een constructieve post verwacht gericht op wat psychiatrie voor mij wel of niet zou kunnen betekenen. Daar heb ik namelijk 100% meer aan dan wat jij post.
Gray lijkt meer vanuit een onderbuikgevoel te reageren. Dat geeft niks maar daar heb je voor jezelf niks aan. Het is een goedbedoelende user maar geen professional. Dat geldt ook voor mij en voor wie dan ook op een forum. Ondanks dat waag ik nog een poging

Los van dat je misschien eens moet inzien dat je niet met iedereen door één deur hoeft te kunnen ben ik het wel eens dat je de zaken soms wat teveel opblaast en dat dat misschien ook komt omdat het anders zijn betekenis verliest. Ook problemen kunnen je een houvast geven in het leven en inderdaad: wat blijft er over als je eigenlijk niet zozeer heel veel acute problemen hebt, enkel de wens om meer sociale contacten op te bouwen en meer dingen te ondernemen? Dat dat voor jou, als persoon, wel degelijk een groot issue kan zijn begrijp ik goed, maar zoals je op mij overkomt is er meer een gedragsverandering vanuit jezelf nodig.
Uiteraard is het aan je begeleiders om dat te stellen en zul jij daar iets mee moeten. Maar ik denk dat je je soms onvoldoende realiseert dat het eigenlijk allemaal best wel meevalt met jou. Je hebt wel eens een terugval maar bent goed op weg om iets te ondernemen, organiseert een meet, etc. etc. Je kunt redelijk rationaliseren en je problemen benoemen. Dat zijn al hele goede stappen. Het enige dat mij (juist omdat ik je ook ken) een beetje stoort is dat vasthouden aan je verleden. In de psychiatrie/psychologie is het allang niet meer zo dat je wordt gezien als een product van je verleden.
Het gaat er uiteindelijk om wat je uit je ervaringen hebt gehaald, coping, hoe je als kind hebt geduid wat er aan de hand was. Je bent nu volwassen dus je zou als volwassene naar de situatie moeten kijken. Een kind duidt dingen anders en blaast ze oa op. Als je kijkt naar mensen die gepest zijn (ben ik zelf ook iemand van) dan gaan ze allemaal op een eigen wijze om daarmee en wat je vooral níet uit een pestverleden zou moeten halen is dat iedereen je niet mag of er op uit is om je buiten te sluiten. Meestal worden gevoelige, ietwat opvallende/creatieve of juist hele stille mensen eruit gepikt door pesters.
Dat is kut, dat is niet leuk maar je bent nu niet meer een kind op de basisschool maar een volwassene in de maatschappij, je studeert en je neemt deel aan het leven. Als jij niks hebt met studiegenoten voor wat betreft interesses zul je kleine stappen moeten zetten om je sociale netwerk te vergroten. Er zijn zat studenten die niet zo van het zuipen/neuken etc. zijn. In Groningen heb je bijvoorbeeld ook Cleopatra, een alternatieve studentenvereniging met een hele andere insteek.
Wat mensen doen als ze een situatie niet fijn vinden is er iets aan doen, andere mensen ontmoeten, met hobby's bezig zijn etc. Eventueel desgewenst met hulp van een psycholoog of medicatie, wanneer bepaalde stofjes niet voldoende aanwezig zijn. Dat je liever niet dingen alleen doet is jammer, je bent dan namelijk veel meer benaderbaar en kunt juist mensen ontmoeten, als je alleen dingen onderneemt. Via fora en dergelijke zijn ook meer specifieke meets, bijvoorbeeld voor de F1.
Ik denk dat wat je nu soms doet op fok "oud gedrag" is, een beetje het kind van vroeger. In feedback iets schrijven komt over als "naar de juf lopen". Dat is misschien niet je bedoeling maar zo lees ik dat wel. Ik vind dat je jezelf tekort doet en zo situaties creëert die je juist zo vreest. Het is moeilijk, maar je kunt beter een wat meer naïeve houding hebben op basis van vertrouwen dan op basis van wantrouwen, wat ik nu vaak van je lees. Heb er een beetje vertrouwen in! En wat meer geduld, gaat echt goedkomen