Depressie & Angst #53 waar overtuigingen bijgesteld worden

Bedankt voor de reacties! .

quote:

Op woensdag 31 juli 2013 16:59 schreef Gray het volgende:
Hmm, lastig wanneer je in een situatie bent waarbij je partner een depressie heeft, en denk ik als leek, een lichte psychose. In mijn geval was ik degene met die stoornissen en kan daarom zeggen dat hulp van je partner an sich weinig uithaalt. Ondersteuning is goed uiteraard, maar wat mij wakker schudde was een stevig ultimatum. Daarop besloot ik hulp te zoeken, al was ik haar toen al kwijt. Alhoewel zij de aanleiding was, was zij niet de reden dat ik hulp zocht; de reden was dat ik wilde veranderen wie ik was, was ikzelf.

Ik hoop dat het ook voor jullie werkt.

Zulke gedachten spelen al een tijdje door m'n hoofd. Het is lastig om uit te vissen waar de verliefdheid (en die is er zeker, in periodes dat ze zich goed voelt is het erg fijn samen!) en de 'commitment' die je daar automatisch bij voelt op zouden moeten houden, hoeveel en hoe lang je kunt/moet/wilt toegeven en ondersteunen zodat de ander de tijd en ruimte heeft om het een en ander op te lossen (wat dat ook precies zou mogen betekenen natuurlijk). Vooral als er geen gebruik wordt gemaakt van zulke (in jouw ogen) overduidelijke mogelijkheden om dingen te verbeteren zoals weer wat medicatie gaan gebruiken.

Gisteravond, na een lange en moeizame dag, ben ik er even tussenuit gegaan voor een wandeling. Ik heb erover nagedacht om zoiets als een ultimatum te stellen, in ieder geval duidelijk te maken dat het niet voor altijd op deze manier verder kan en dat er iets moet gebeuren in een positieve richting. De moeilijkheid hiermee is juist dat ik het heel onvoorspelbaar vind hoe ze zal reageren - en het zou me niet verbazen als dat ook sterk van de 'mood' van het moment afhangt. Tegelijkertijd kan het natuurlijk niet alleen maar om haar draaien wat dat betreft, het is ten slotte een relatie en ik kan niet bezig blijven mezelf ondergeschikt te maken. (Dat sluipt er langzamerhand in, af en toe realiseer ik me met een schokje in hoeveel facetten ik volledig rekening ben gaan houden met haar en mezelf wegcijfer als ik denk dat dat haar 'mood' ten goede zal komen. Dat kan een tijdje zeker wel, maar kan niet de basis voor een relatie zijn...).

quote:

Op woensdag 31 juli 2013 17:29 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Is er weer opnieuw contact opgenomen met professionele hulp?

Nee, nog niet. Ik weet ook niet precies wat de juiste manier is om dat te doen (behalve wanneer vriendin zelf zou besluiten hulp te gaan zoeken).

quote:

Op woensdag 31 juli 2013 19:23 schreef eefje801 het volgende:

[..]

Klinkt erg heftig.. Heb je een vertrouwenspersoon (voor jezelf) waar je terecht kan met dit soort vragen via bijvoorbeeld het GGZ? Je bent niet haar hulpverlener, ook al doet het je natuurlijk veel. Ik zou als je je zorgen maakt zeker even contact opnemen. Je kunt in NL nou eenmaal heel weinig doen in zo'n situatie. Op zich terecht, maar kan me indenken dat je je zorgen maakt. Zijn er rustige momenten waarin het mogelijk is om met haar erover te praten? Het kan van alles zijn, van depressie tot manie. De beslissingen in zo'n periode lijken of zijn ook vaak niet redelijk voor de omgeving. Het gaat allemaal op een ander tempo en golflengte. alleen beoordelen hoe of wat moet je echt aan de proffessionals overlaten.

[..]

We wonen in de UK (vriendin is Brits), maar inderdaad gelden hier ook regels in die richting (wat natuurlijk ook volkomen logisch is). Ik heb geen vertrouwenspersoon oid, maar dat is inderdaad wel een goed idee. Ik werk voor een universiteit, en een voordeel daarvan is dat er een team therapeuten beschikbaar is voor al het personeel etc. waar je normaal gesproken snel terecht kunt (vriendin is daar ook een tijdje geweest in de nasleep van de zelfmoordpoging, vandaar dat ik ervan weet). Ik ga morgen meteen contact zoeken om te zien of het mogelijk is voor mij om met iemand daar te spreken.

quote:

Op woensdag 31 juli 2013 21:54 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Jullie zijn grappig!

Porfavor, heftige shit zeg!

Mijn eerste gevoel is dat er meer aan de hand lijkt dan depressie en angst. Dit omdat ze die complotten lijkt te zien mbt medicatie en ook over andere mensen dat ze tegen haar zijn.

Wat voor jou heel belangrijk is: zorg dat ook jij hier hulp bij krijgt. Dat je er niet alleen voor staat, want dit is te zwaar om in je eentje te handlen. Ik ben zelf ooit helemaal de vernieling ingedraaid door een relatie met iemand die zwaar depressief was en daarbij een soort vage onserieuze zelfmoordpogingen deed. Daar heeft niemand wat aan.

En voor je vriendin: probeer haar zover te krijgen dat ze hulp aanvaardt. Misschien dan nu zonder meds, maar in ieder geval dat ze gesprekken kan voeren, iemand kan vertrouwen die ervoor is opgeleid om haar te helpen. Want al zou je het misschien wel willen, jij kan dat niet. Niet omdat je haar partner bent en niet omdat je waarschijnlijk geen psychiater van beroep bent.

Uiteraard kan ik moeilijk beoordelen of er al dan niet meer aan de hand is, maar tijdens een van haar 'sessies' een tijdje terug kwam naar boven dat ze zelf doodsbang is dat er meer aan de hand is. Wat ik nog niet gezegd had (om het een beetje kort te houden) is dat ze in het verleden vaker last van hallucinaties (lichte psychoses misschien) heeft gehad. In de directe periode na de zelfmoordpoging in het ziekenhuis enz. was het behoorlijk erg. (Uiteraard was dat ook een hele zware periode voor haar omdat daar ook van alles samen kwam: niet alleen de mentale problemen die tot de poging geleid hadden maar ook de schrik van het werkelijk gedaan hebben, in een ziekenhuis zijn, de behandelingen en medicatie etc.). Ze had bij vlagen waanbeelden en stuurde me 's nachts geregeld sms-jes dat ze meende te horen dat de zusters over haar aan het roddelen waren, dat ze de dossiers aan het vervalsen waren om haar daar te houden enz. (Een hallucinatie waar ze me vaker over heeft verteld is dat ze het muziekje van een lokale ijscoboer meent te horen. Grappig en beetje bizar is dat blijkbaar haar oma precies dezelfde hallucinatie heeft!).

Wat betreft hulp: ik ben het helemaal met je eens dat ik niet de juiste persoon ben om haar op een structurele manier te helpen. Niet alleen ben ik geen psychiater oid maar bovendien ben ik haar vriend en hebben we een relatie, zo eentje met liefde en seks en zo.

Nogmaals bedankt iedereen voor de reacties!

Oh ja, TruusHenk = PorFavor, sorry. .

Ik leef nog steeds~! Alleen afgelopen 2 weken extreem last gehad van hackers etc Nu eindelijk weer 1 pc online...... 1tje. die ergens stond te verstoffen boven.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 01:12 schreef TruusHenk het volgende:
Oh ja, TruusHenk = PorFavor, sorry. .

*slikt fout grapje over het hebben van meerdere persoonlijkheden in*

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 01:17 schreef Purplesparks het volgende:
Ik leef nog steeds~! Alleen afgelopen 2 weken extreem last gehad van hackers etc Nu eindelijk weer 1 pc online...... 1tje. die ergens stond te verstoffen boven.

WB!
Hoe gaat het nu?

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 01:20 schreef minthy het volgende:

[..]

WB!
Hoe gaat het nu?

Morgen ergens 3 uur zijn, dus vannacht maar slapen. Voor de rest wel goed behalve dan 2 weken bezig met computerstuff. Ach ja, ben ik ook gelijk weer bij. En met jou?

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 01:22 schreef Purplesparks het volgende:

[..]

Morgen ergens 3 uur zijn, dus vannacht maar slapen. Voor de rest wel goed behalve dan 2 weken bezig met computerstuff. Ach ja, ben ik ook gelijk weer bij. En met jou?

Dat klinkt aardig positief, jong!

Hier lijken in ieder geval de scherpste randjes wat van m'n burnout af te zijn, ik slinger emotioneel niet meer. Erg fijn, want vermoeiend...

Verder her en der nog wel wat angsten maar ik heb ze aardig onder controle, het lukt me om ze de baas te blijven. Slapen gaat ruk (as usual, komende ochtend gaat de wekker voor 8u ) en spierpijn blijft me tergen.
Al met al sta ik weer aardig stevig dus. Komende week ein-de-lijk een intake dus vanaf dan echt aan de slag

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 00:55 schreef minthy het volgende:

[..]

Laat diagnostiek over aan mensen die ervoor geleerd hebben.
Bovendien is het gevaarlijke aan zelfdiagnostiek dat je je gaat gedragen naar wat je dénkt te hebben, dit geeft naar je hulpverleners een verkeerd beeld waardoor ze mogelijk met een onjuiste diagnose komen. Hiermee ben je niet geholpen, geloof dat maar. Al vaker gezien

Ze hebben al tegen mij gezegd dat ik kenmerken van Cluster A vertoon.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 00:28 schreef Gray het volgende:

[..]

Ah, dat herinner ik me ja.



Wat zou ik toch graag willen dat ik me kon opsplitsen en ieder de hand beet te pakken om samen iets nieuws te creëren. Niet dat alles even zoetsappig zal zijn hoor; ik bijt op z'n tijd, maar ik zou het anderen zo graag gunnen. En mezelf ook. Zelf kan ik ook wel een opdonder gebruiken her en der. Her een stok, daar een wortel.

Iemand moet mij gewoon heel veel geld geven zodat ik filantroop kan worden.

Jaaaaa ik ook..... zou mooi zijn als je elkaar kon helpen. Ik zag gisterabond wat te lezen en dacht: oh dit moet ik ff aan complex vertellen. ( doe ik later ff comp!) Ik heb altijd dingen in mijn hoofd van hoe zou ik die of die nou kunnen helpen. Maarja ik moet me ook realiseren dat ik geen almachtig iemand ben

Lieve graytje.... vraag jij dan ook eens hier om een schop onder je achterste als je die nodig hebt... we zijn er ook voor jou he, niet alleen jij voor ons!

@fokit: dat is niet cool! Ik hoop toch dat je een manier kunt vinden om te werken en studeren, of het nu wel of niet aan je ogen ligt. Op wilskracht kan een mens zoveel! En wilskracht heb jij inderdaad, net als je familie ook zegt. Misschien lukt afstandsonderwijs wel? Of zijn er mogelijkheden voor jou die er ook zijn voor mensen die ook slechtziend zijn? Ik weet eerlijk gezegd niet of slechtzienden ook studeren...lijkt me wel toch?
Je concentratieprobleem kan ook nog worden veroorzaakt door depressie en angsten en zorgen in het algemeen. Dat dachten ze bij mij eerst ook. Bleek ik toch adhd te hebben.
Heb je al van jongs af aan moeite met concentratie? Bijv een beetje dromerig zijn, dingen die mensen zeggen die niet helemaal binnen komen bij je? Of is het gekomen toen je je echt depressief ging voelen?
Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen en aljeblieft probeer hoop te blijven houden ook als de diagnose niet is wat je hoopte. Vraag je familie om te helpen zoeken naar oplossingen voor zowel studie als werk. En om te te helpen overeind te blijven als je t niet ziet zitten.
En is er misschien een patientemvereniging voor deze aandoening? Misschie kan je via daar ook contacten opdoen?

Het is zo ontzettend druk en chaos op het werk dat ik geen tijd neem (ben te belangrijk op werk schijnt) om naar een doc te gaan. Heb volgende week donderdag pas even tijd.

Tot die tijd 8uur per dag vol gas en daarna lekker niksen thuis en relaxen.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 09:23 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ze hebben al tegen mij gezegd dat ik kenmerken van Cluster A vertoon.

Je zal ook kenmerken van autisme vertonen, dat ligt soms dicht bij elkaar. Als je gaat kijken bij de angststoornissen dan zal je jezelf daar ook in herkennen.
Kenmerken ergens van vertonen wil niet daadwerkelijk zeggen dat je ook in cluster A valt
Het kán wel maar het hoeft niet zo te zijn.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 00:40 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik denk dat ik Schizoïde + Ontwijkend + Depressie ben HEB

Je bent dat niet, Dat is maar een stukje van je.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 10:13 schreef Toekito het volgende:
Het is zo ontzettend druk en chaos op het werk dat ik geen tijd neem (ben te belangrijk op werk schijnt) om naar een doc te gaan. Heb volgende week donderdag pas even tijd.

Tot die tijd 8uur per dag vol gas en daarna lekker niksen thuis en relaxen.

Klapjes voor toek!

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 10:07 schreef Murmeli het volgende:

[..]


@fokit: dat is niet cool! Ik hoop toch dat je een manier kunt vinden om te werken en studeren, of het nu wel of niet aan je ogen ligt. Op wilskracht kan een mens zoveel! En wilskracht heb jij inderdaad, net als je familie ook zegt. Misschien lukt afstandsonderwijs wel? Of zijn er mogelijkheden voor jou die er ook zijn voor mensen die ook slechtziend zijn? Ik weet eerlijk gezegd niet of slechtzienden ook studeren...lijkt me wel toch?
Je concentratieprobleem kan ook nog worden veroorzaakt door depressie en angsten en zorgen in het algemeen. Dat dachten ze bij mij eerst ook. Bleek ik toch adhd te hebben.
Heb je al van jongs af aan moeite met concentratie? Bijv een beetje dromerig zijn, dingen die mensen zeggen die niet helemaal binnen komen bij je? Of is het gekomen toen je je echt depressief ging voelen?
Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen en aljeblieft probeer hoop te blijven houden ook als de diagnose niet is wat je hoopte. Vraag je familie om te helpen zoeken naar oplossingen voor zowel studie als werk. En om te te helpen overeind te blijven als je t niet ziet zitten.
En is er misschien een patientemvereniging voor deze aandoening? Misschie kan je via daar ook contacten opdoen?

Thanks voor je reactie , ik hoop ook dat ik die wilskracht blijf houden maar ik merk ook dat die wilskracht elk jaar een beetje minder wordt.
En ik weet eigenlijk niet of ik wel wordt gezien als een slechtziende omdat het volgens mij ook met mijn hersenen te maken heeft, er is ook geen patientenvereniging voor omdat er maar een paar mensen in Nederland het hebben 'Oculo Motorische Apraxie heet het. En als je ook kijkt naar de 'weinig' bronnen op internet lees je ook dat het leerproblemen op de lange termijn kan veroorzaken. Ik ben tijdens mijn geboorte met een vacuümpomp geboren en mijn ouders dachten altijd dat die vacuümpomp hersenbeschadiging heeft veroorzaakt wat geleidt heeft tot die oogafwijking. Anyway: ik was vroeger ook al dromerig en snel uit mijn concentratie enzo, ik heb er alleen nu meer last van omdat ik er vroeger nooit echt moeite voor hebben moeten doen denk ik. Verder is het niet alleen de concentratie wat een probleem is: ik ervaar prikkels e.d ook veel heftiger dan een ander en raak dingen snel kwijt, vergeetachtig etc etc.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 12:34 schreef Fripsel het volgende:
Sorry dat ik hier zo random binnen kom vallen, ik lees wel eens wat mee, maar post nooit iets. Maar ik moet het echt van mezelf af schrijven.

Ik voel me zo nutteloos en leeg. Ik ben altijd al sociaal awkward geweest, nooit echt gepest, maar nooit hoorde ik ergens echt bij. Mijn enige echt goede vriendin is overleden aan kanker toen ze 15 was en daarna heb ik me tot het HBO afgesloten voor echte vriendschappen. De enige die altijd in mijn leven was, was mijn vriend, daar ben ik al sinds mijn 13e mee en sinds een jaar wonen we samen. Het laatste jaar leek het eigenlijk vrij goed met me te gaan op sociaal gebied, heb zelfs wat echte vriendinnen. Alleen met mijn vriend ging het steeds slechter. Hij heeft een dwangstoornis en ik heb hier heel erg onder geleden. Uiteindelijk is de bom wel ontploft en hij zoekt nu hulp, bezoekt een psycholoog en psychiater en slikt medicatie. Ik wil er zijn voor hem, ik snap dat hij me al die keren niet bewust gekwetst heeft en ik wil hem dat ook niet verwijten maar ik ben mezelf niet meer.

Een aantal weken geleden voelde ik me al verschrikkelijk lusteloos, moe, nergens zin in. School valt me steeds zwaarder, heb het nooit echt leuk gevonden maar het is de laatste tijd wel echt waardeloos. Niet gek want had een paar heftige weken met mijn vriend achter de rug, maar het leek eindelijk beter te gaan. Vakantie zou er aan komen, en dan zou ik me vast rustiger voelen. Ondertussen is het vakantie, ben twee weken weggeweest, eindelijk eens ontspannen. Mijn vriend zijn tiks en dwanghandelingen waren er nog wel, maar het was prima te doen, we hadden het vooral leuk. Daarna zijn we verhuisd en twee weken aan het klussen geweest. Ik vind klussen normaal ontzettend leuk, maar ik voel me zo uitgeput. Vanaf het begin kan ik me al niet enthousiast krijgen, alles kost teveel moeite en ik heb nergens fut voor. Ondertussen zijn we over, mijn vriend is aan het werk, en ik ben thuis en moet eigenlijk nog wat klusjes doen. Maar ik voel me zo ontzettend leeg, ik ben op. Ik krijg het alleen al benauwd als ik denk aan wat ik moet doen, terwijl het helemaal niet zoveel voorsteld. Ik kon tot de vakantie prima twee levens draaiende houden, want mijn vriend kon zonder mijn hulp echt niet meer functioneren. Maar ik kan het niet meer, ik heb het gevoel dat ik constant onder druk sta. Ik ben moe, geirriteerd, kan niks meer opbrengen.. En ik weet ook gewoon echt niet meer waar ik het voor doe. Ik ben op, ben er klaar mee, maar weet ook niet echt hoe ik het op moet lossen. De enige met wie ik hierover wel eens gepraat heb is mijn fysiotherapeut, en dit is precies waar hij me voor gewaarschuwd heeft, en toch gebeurd het. Het voelt alsof het me overkomt, alsof ik verzuip en niet meer kan zwemmen..

Welkom in dit topic!

Heb je verder al hulp ingeschakeld? En zo niet, denk je dat dat nodig is?
Is het contact met je familie verder goed?

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 12:52 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik heb geen hulp ingeschakeld, ik weet niet of het nodig is. Ik dacht eerst dat het gewoon een tijdelijke dip was, maar het begint me ondertussen al wel lang te duren. Opzich is het contact met mijn ouders wel goed, al ben ik afgelopen weken helemaal gestoord geworden. Ze wilde helpen, maar accepteerde mijn grenzen niet echt. Alles moest snel en wat ik daarvan vond leek niet echt uit te maken. Ze bedoelen het goed, maar ik was al uitgeput en nu heb ik helemaal het gevoel dat er een buldozer over me heen is gereden. Ze snappen ook niet dat ik zo vroeg het huis uit ben gegaan, ik was 18 toen ik met mijn vriend ging samenwonen maar ik had er zwaar de behoefte aan om mijn eigen ritme en regelmaat te mogen bepalen en de afgelopen weken heb ik weer precies begrepen waarom. Ik heb het gevoel dat dat verwijt een beetje tussen ons in blijft hangen, terwijl ik het prima heb gehad bij mijn ouders, maar ik was gewoon toe aan een plekje voor mezelf.

Wat denk je dat er nodig is zodat jij je weer de oude voelt? Enig idee??

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 13:02 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Nee ik dacht eerst dat het vanzelf wel zou komen, als ik dit schooljaar had afgesloten, wat rust had gehad op vakantie. Maar het gebeurd maar niet. En dan ben ik bang dat ik mezelf aanstel. En ik weet nog dat vroeger, als ik verdrietig was om iets wat op school gebeurd was of wat dan ook, mijn ouders zeiden dat het allemaal wel mee viel, en dat ik het in mijn hoofd groter maakte wat het is. En nu twijfel ik constant aan mezelf..

Ze namen je dus niet serieus? (ook al waren hun intenties misschien verder goed)

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 13:07 schreef Fripsel het volgende:

Maar het zou gewoon zo fijn zijn om iemand een keer oprecht te horen zeggen dat ik het goed doe. Ik heb altijd gedacht, als ik zelf maar weet dat het goed zit, dan is het goed dan maakt het niet uit wat de rest vind. Maar ik kan het niet meer volhouden.

Aangeven aan de mensen dat je graag wel die bevestiging zou willen hebben?

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 13:10 schreef Fripsel het volgende:
Wel eens aangekaart bij mijn ouders vroeger, die werden dan boos en kwamen met dingen als 'jij zegt toch ook nooit, bedankt dat je weer geld verdiend hebt papa'. En natuurlijk is dat waar, maar goed hun horen het mij aan te leren en niet andersom..

Klopt, maar in die zin zou je het nu dus ook kunnen brengen aan hen. Vanuit je ouders zelf zal het dus niet snel zelf komen.. maar misschien wel als je het dus zelf initieert.. je eigen dankbaraheid uitspreekt naar hen. Wie weet komen er dan verrassende dingen terug.

quote:

Bij mijn vriend heb ik het ook wel eens aangekaart maar die is op het moment gewoon te druk met zichzelf op een rijtje te krijgen. Hij lijkt het niet echt te zien.

Dat is wel jammer. Eigenlijk zou iemand niet zo druk met zichzelf moeten zijn dat ie niet dergelijke aandacht nog aan jou kan besteden. Tenminste lijkt mij. Weet niet van z'n problemen... maar als het ernstig is, dan zou je het idd momenteel neit van hem mogen verwachten.