Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 223

heb ik ook hoor. Ik vind het leuk om er over te lezen en soms gebruik ik dan ook wel dingen. Of je komt er achteraf achter dat veel dingen die je doet toch een bepaalde stroming horen....

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:00 schreef Soempie het volgende:

[..]

Ik ook wel, maar het meeste sluit ook wel aan bij wat ik heb geleerd. Eigenlijk gaat alles wel op gevoel en als vanzelfsprekend hier. Ik weet niet in hoeverre m'n studie een rol speelt eigenlijk. Soms hoor ik mezelf wel dingen zeggen, waarvan ik denk: hmmm, had ik misschien beter niet kunnen doen.

Maar neem bijvoorbeeld dat wat je vaak hoort: 'geef complimenten, benadruk wat goed gaat, belonen is beter dan straffen' (komt ook terug in de triple P methode, geloof ik). Wat ik uit m'n studie wel heb opgepikt is dat belonen ook averechts kan werken op de motivatie. Iets wat Alfie Kohn ook schrijft in z'n boek (en waardoor ik er weer even bij stil stond).

Je hebt verschillende soorten van feedback/ beloning. Het geven van prestatiegerichte of resultaatgerichte feedback ('goed gedaan', 'wat een mooie tekening'), kan een nadelig effect hebben op de motivatie. Het is bijvoorbeeld beter feedback te geven op de strategie (hoe heb je iets aangepakt).

Zulke zaken zijn hier nu wel zo ingebakken, al hoor ik mezelf ook vaak genoeg roepen 'jaaa, goed zo!'.

Misschien komt het door het slaapgebrek de afgelopen tijd, maar ik snap even niet goed hoe het een nadelig effect kan hebben op de motivatie? Of kan je een voorbeeld geven hoe je feedback geeft op de strategie?
(En ik vind jou post altijd zo fijn over dit soort dingen!)

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:04 schreef Susie het volgende:
(En ik vind jou post altijd zo fijn over dit soort dingen!)

+1

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:04 schreef Susie het volgende:

[..]

Misschien komt het door het slaapgebrek de afgelopen tijd, maar ik snap even niet goed hoe het een nadelig effect kan hebben op de motivatie? Of kan je een voorbeeld geven hoe je feedback geeft op de strategie?
(En ik vind jou post altijd zo fijn over dit soort dingen!)

Ja ik snap het ook niet?
Want ik moedig haar ook vaak aan als ze aarzelt om iets te doen. Bijvoorbeeld toen ze begon met lopen kon ze niet zo goed van de stoep af komen ze ging heel voorzichtig en beetje huilerig doen..ik stond er bij en ik zei "nog een klein stukje" "jaaa goed zo"
Nu durft ze het zonder mijn hulp

Nu soms eet ze een paar happen en dan begint ze spontaan te klappen en jaaaa te roepen

Dat belonen in triple P gaat me soms ook wel ver hoor.. Mijn stijl lijkt op tripleP, maar om nou voor elk negatief iets 3-5 complimentjes te moeten geven. Dat is gewoon niet haalbaar op sommige dagen. Zeker niet als ze ouder worden.
Naast het krijgen van kinderen die naast hun schoenen lopen, of die complimentjes verslaafd worden. Kinderen die dus niks meer doen als ze geen compliment krijgen..
Het is wel veel positiviteit, maar ook wel realistisch. Een kind kan gewoon dreinen om niks, of slaan of bijten. Alleen dat kun je er uithalen door hard in te grijpen, of door rustig te blijven en het te negeren en het gewenste gedrag aan te leren en te complimenteren. (bij slaan, aangeven dat aaien ook een optie is, en daar blij over doen)

Een voorbeeld? Het consequent handelen. Daar was chris ook heerlijk vatbaar voor. Daan nog minder. Standaard is hier 1e keer waarschuwen, 2e keer waarschuwen anders volgt er een consequentie (speelgoed op de kast, we gaan naar huis van de speeltuin, naar de gang, afhankelijk van situatie) 3e keer ook handelen. Dus 1)Chris ik wil dat je de duplo teruggeeft aan je broertje, 2) Chris ik wil dat je de duplo terug geeft aan je broertje, anders mag je even niet meer met de duplo spelen & 3) Chris, je hebt de duplo niet terug gegeven, daarom mag je nu even 5 minuten (naar leeftijd) niet meer met de duplo spelen.. Dan kan het betekenen dat hij zelf wat anders zoekt om te doen, of op de bank gaat zitten kniezen, maar dat is dan zijn keus..

Dan moet je dus goed nadenken over de consequentie die je kiest. Want je kunt jezelf er ook mee in de vingers snijden (als je naar huis moet, kind juist blij omdat je niet meer met de buurvrouw op het bankje kletst)..
En het rustig blijven. Als er iets is, op ooghoogte gaan zitten en dan in rustige toon vertellen wat je van je kind verwacht. Dan voorkom je dat je doorschiet bij een zwaar dwarse kleuter..

Ach, eigenlijk modder is gewoon lekker aan, en haal ik uit de tipsheets van tripleP wat voor mij&de jongens zou werken. Maar de leidster van die donderdagochtend groep (die cursussen tripleP geeft) vindt het ook vooral belangrijk dat je goed nadenkt, en kiest wat voor jou werkt of het aanpast naar je wens.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:04 schreef Susie het volgende:

[..]

Misschien komt het door het slaapgebrek de afgelopen tijd, maar ik snap even niet goed hoe het een nadelig effect kan hebben op de motivatie? Of kan je een voorbeeld geven hoe je feedback geeft op de strategie?
(En ik vind jou post altijd zo fijn over dit soort dingen!)

Er zijn verschillende soorten motivatie. Wat je over het algemeen graag wil zien is dat iemand iets uit zichzelf graag doet/ leert/ aanpakt. Intrinsieke motivatie wordt dat genoemd. In tegenstelling tot extrinsieke motivatie: motivatie van buitenaf, zoals bijvoorbeeld het ontvangen van geld of een andere beloning.

Uit verschillende onderzoeken blijkt dat die intrinsieke motivatie vermindert als je een beloning geeft voor iets wat mensen al graag deden. Voorbeeld: je kind maakt een mooie tekening, helemaal uit zichzelf en jij zegt: 'oh, wat een mooie tekening'. Kohn had ook een mooi voorbeeld: kinderen die iets liefs doen voor een ander. Uit onderzoek bleek dat ze juist minder sociaal deden als ze kregen te horen dat ze lief waren.

Je kunt ook zeggen: 'dat was fijn voor dat andere kindje' of 'je hebt je koekje gedeeld. Mia vindt koekjes ook lekker he'.

En bij de tekening kun je een beschrijving geven. Of opmerken dat ze iets op een andere manier hebben aangepakt: andere kleuren, andere vormen, enz.

Niet dat ik direct denk dat het slecht is om te zeggen: 'hey wat goed/ lief'. Maar het is wel goed om er even bij stil te staan. Sommige mensen/ leerkrachten/ ouders doen bijna niet anders dan zich richten op het resultaat.

Plus, bijvoorbeeld bij kinderen met leerproblemen (maar op zich geldt het voor iedereen) is het veel beter als je feedback geeft op de aanpak. Daar kunnen ze een volgende keer veel meer mee, dan met een 'ja, dat is goed'.

Ik ben dol op het strand. Woon er 2min vandaan

afgelopen weekend zag ik een gezin, 3jongens en vader & moeder. De 2 jongens waren aan het klimmen en de 3e was bang (huilen en 'nee wil niet') pa zat hem echt te pushen dat hij t wel kon en niet moest zeuren. Zo zielig.

Ik merk dat thuis alles wat soepeler gaat als ik positief ben (niet positief doen want als je t niet voelt werkt t niet) wat hier ook goed werkt is eerlijk zijn tegen S. Als ik veel pijn heb of me gestressed voel door werk en therapie voor bekken dan ben ik moe en heb pijn en kan ik weinig hebben. Als ik dit deel (niet klagerig maar gewoon in gesprek met..) dan is S een stuk rustiger en gaat alles soepeler.

Het eerlijk zijn en oprecht is meer omdat ik dat zelf ook prettig vind. Mijn ouders zijn meer van het 'niet zeuren gewoon doorgaan' maar vergeten zichzelf weleens (waardoor ik vroeger niet begreep waarom ze soms moe,sagy of wat dan ook waren.) Nu hebben we een goed gesprek over hoe het écht gaat en dat is gewoon erg fijn. Natuurlijk zadel ik S niet op met al mijn ellende maar als ik weinig kan door pijn dan merkt ze dat natuurlijk.

Schattig fee nix!

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:17 schreef Deepfreeze het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:18 schreef Soempie het volgende:

Je kunt ook zeggen: 'dat was fijn voor dat andere kindje' of 'je hebt je koekje gedeeld. Mia vindt koekjes ook lekker he'.

En bij de tekening kun je een beschrijving geven. Of opmerken dat ze iets op een andere manier hebben aangepakt: andere kleuren, andere vormen, enz.

En als je zo'n detail benoemt, heeft het kind ook eerder het idee dat je het echt meent. in plaats van de 30e "ik vind het mooi".

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:23 schreef Deepfreeze het volgende:

[..]

En als je zo'n detail benoemt, heeft het kind ook eerder het idee dat je het echt meent. in plaats van de 30e "ik vind het mooi".

Ja dat ook. Je laat merken dat je ook echt met aandacht kijkt.

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:24 schreef Soempie het volgende:

[..]

Ja dat ook. Je laat merken dat je ook echt met aandacht kijkt.

Kan me herinneren dat mijn moeder een boek las en ik een tekening liet zien. Zegt ze: mooi! Terwijl ze verder leest en dus niet kijkt

(begrijp het wel met 5kinderen) maar kan het me nog goed herinneren haha

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:22 schreef Zoë23 het volgende:
afgelopen weekend zag ik een gezin, 3jongens en vader & moeder. De 2 jongens waren aan het klimmen en de 3e was bang (huilen en 'nee wil niet') pa zat hem echt te pushen dat hij t wel kon en niet moest zeuren. Zo zielig.

Het is meestal ook niet mijn tactiek, maar in sommige situaties en bij sommige kinderen is het even nodig. Chris is nogal bang aangelegd, en makkelijk ingesteld. Als ik weet dat hij iets wel leuk gaat vinden (glijbaan), en hij durft niet, dan pak ik hem wel even iets harder aan. Heb hem er ook wel eens afgeduwd.. En daarna gaat hij dan nog 15 keer zelf, omdat het zo leuk is.. Maar alleen als ik ook zeker weet dat het iets is dat hij leuk gaat vinden.

En bij zwemles kwamen we niet verder omdat hij zijn hoofd niet onder water deed en miepte bij elke spetter op zijn hoofd, hij was bang om te verdrinken (eigen woorden). Ik heb hem toen, met een waarschuwing, wel onder water geduwd. 2 keer. Zijn conclusie: hé, ik ben niet verzopen. En na driekwart jaar zwemles was hij eindelijk van de watervrees af. Het heeft hem een grote stap verder gebracht. Maar weer heel bewust nagedacht, overlegd met de juf en haar gezegd het niet te doen ivm vertrouwen, en hem duidelijk gewaarschuwd..

Waar kan ben ik echt wel een aardig moeder. Maar soms, heel soms ben ik ook lekker een heks.. Wel voor zijn eigen bestwil..

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:15 schreef Clubsoda het volgende:

[..]

Ik lees wel eens op het D&V forum, daar zitten veel moeders die met unconditional parenting bezig zijn.

Wat ik ervan begrijp is het idee dat complimenten ook als negatief ervaren kunnen worden omdat ze een waardeoordeel inhouden. Een kind wat een 'goed zo' krijgt omdat het zijn speelgoed opruimt, kan dan het gevoel krijgen dat hij niet de moeite waard was als hij dat niet had gedaan. De gedachte is volgens dat er geen gewenst of ongewenst gedrag bestaat, dus dat er geen reden is om te belonen en te straffen.

Ja, dat geeft Kohn ook wel zo aan. Al denk ik dat hij het wat overdrijft, maar misschien is dat juist om z'n punt helder te maken. Er zijn bijvoorbeeld ouders die vooral blij en trots zijn als hun kind presteert: een goed rapport, een doelpunt, enz. Hij geeft aan dat je daarmee de boodschap geeft dat het kind vooral dan de moeite waard is. Maar hij geeft ook aan dat het natuurlijk goed is om mee te leven, blij te zijn samen, enz. Het is niet zo zwart wit natuurlijk.

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:28 schreef Deepfreeze het volgende:

[..]

Het is meestal ook niet mijn tactiek, maar in sommige situaties en bij sommige kinderen is het even nodig. Chris is nogal bang aangelegd, en makkelijk ingesteld. Als ik weet dat hij iets wel leuk gaat vinden (glijbaan), en hij durft niet, dan pak ik hem wel even iets harder aan. Heb hem er ook wel eens afgeduwd.. En daarna gaat hij dan nog 15 keer zelf, omdat het zo leuk is.. Maar alleen als ik ook zeker weet dat het iets is dat hij leuk gaat vinden.

En bij zwemles kwamen we niet verder omdat hij zijn hoofd niet onder water deed en miepte bij elke spetter op zijn hoofd, hij was bang om te verdrinken (eigen woorden). Ik heb hem toen, met een waarschuwing, wel onder water geduwd. 2 keer. Zijn conclusie: hé, ik ben niet verzopen. En na driekwart jaar zwemles was hij eindelijk van de watervrees af. Het heeft hem een grote stap verder gebracht. Maar weer heel bewust nagedacht, overlegd met de juf en haar gezegd het niet te doen ivm vertrouwen, en hem duidelijk gewaarschuwd..

Waar kan ben ik echt wel een aardig moeder. Maar soms, heel soms ben ik ook lekker een heks.. Wel voor zijn eigen bestwil..

Ja dat kan ik begrijpen. In deze situatie was het zo dat we de jongste toen we wegfietsten nog hoorden huilen (zo hard) was op een hoge muur die scheef afliep en wat best eng kan zijn voor een jongen van 3/4jaar (kan het me iig goed voorstellen). Vader was best streng terwijl de jongste duidelijk z'n grens aangaf (naar mijn idee)
Ik zou dat in ieder geval niet doen als het onnodig is. Komt wel als het kind er zelf aan toe is.

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:28 schreef Deepfreeze het volgende:

[..]

Het is meestal ook niet mijn tactiek, maar in sommige situaties en bij sommige kinderen is het even nodig. Chris is nogal bang aangelegd, en makkelijk ingesteld. Als ik weet dat hij iets wel leuk gaat vinden (glijbaan), en hij durft niet, dan pak ik hem wel even iets harder aan. Heb hem er ook wel eens afgeduwd.. En daarna gaat hij dan nog 15 keer zelf, omdat het zo leuk is.. Maar alleen als ik ook zeker weet dat het iets is dat hij leuk gaat vinden.

Zoiets wilde ik daar ook over zeggen . Bij ons is J nogal bang uitgevallen. De fysio omschreef t als 'bewegingsangst'. Dus bij dingen waarvan ik weet dat hij het best zou kunnen, 'push' ik hem ook meer dan ik bijvoorbeeld bij S zou doen. En omdat J nou eenmaal snel jammert, staat hij daar ook weleens bij te jammeren. Maar als hij dan eenmaal heeft gemerkt dat hij het kan en dat het nog leuk is ook, wil hij het eindeloos herhalen. Maar dat moet je inderdaad goed aanvoelen. Hoever je kunt 'pushen' zonder hem nog banger te maken, zeg maar. En sinds we hem op deze manier helpen, is hij ontzettend vooruit gegaan. Hij wil veel meer proberen, leuk om te zien.

En nu lees ik Zoë's comment erbij. Dat is inderdaad niet leuk van die vader dan, zeg. Wat ik al zei: je moet wel aanvoelen of je kind net dat zetje nodig heeft, of dat het een brug te ver is. Zo is mijn huidige 'project': J zelf op de glijbaan hier laten klimmen (is geen trappetje, maar zijn stangen die nogal ver uit elkaar staan, hij vindt dat heel eng). Maar dat probeer ik dan elke dag even en als het niet lukt, is het ook prima. Als hij het maar probeert. En soms laat ik het ook weer even rusten (zoals vandaag).

eventjes, zodat ik het goed begrijp; bijv zeggen dat ze mooie kleuren heeft gebruikt? Ipv, jeetje wat mooi?
Vind het maar lastige materie en vond mijzelf toch echt niet dom (voordat ik een kind kreeg blijkbaar )

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:33 schreef Zoë23 het volgende:

[..]

Ja dat kan ik begrijpen. In deze situatie was het zo dat we de jongste toen we wegfietsten nog hoorden huilen (zo hard) was op een hoge muur die scheef afliep en wat best eng kan zijn voor een jongen van 3/4jaar (kan het me iig goed voorstellen). Vader was best streng terwijl de jongste duidelijk z'n grens aangaf (naar mijn idee)
Ik zou dat in ieder geval niet doen als het onnodig is. Komt wel als het kind er zelf aan toe is.

Sommige papa's willen dat hun kindje stoer meedoet. Die houden niet van watjes.. Alleen in hou niet van papa's die zo dwars over de grens van hun kind walsen voor iets waar het kind zelf niet blij van gaat worden..

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:37 schreef Susie het volgende:
eventjes, zodat ik het goed begrijp; bijv zeggen dat ze mooie kleuren heeft gebruikt? Ipv, jeetje wat mooi?
Vind het maar lastige materie en vond mijzelf toch echt niet dom (voordat ik een kind kreeg blijkbaar )

ik zit ook te denken hoe ik het concreet zou kunnen zeggen

Misschien zeggen "wat een bijzondere vlinder heb je getekend" of "is dit een poes?"

Soempie, dat hele idee van op een andere manier complimentjes geven, snap ik inderdaad. ('Mooie kleuren heb jij gebruikt' ipv 'mooie tekening'), maar dit:

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:18 schreef Soempie het volgende:

[..]

Uit verschillende onderzoeken blijkt dat die intrinsieke motivatie vermindert als je een beloning geeft voor iets wat mensen al graag deden. Voorbeeld: je kind maakt een mooie tekening, helemaal uit zichzelf en jij zegt: 'oh, wat een mooie tekening'. Kohn had ook een mooi voorbeeld: kinderen die iets liefs doen voor een ander. Uit onderzoek bleek dat ze juist minder sociaal deden als ze kregen te horen dat ze lief waren.

snap ik eigenlijk nog steeds niet . Waarom zouden kindjes minder lief gaan doen als je ze verteld dat ze lief zijn? En waarom zou je iets wat je leuk vindt, minder graag doen als je daar een compliment over krijgt?

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:37 schreef Susie het volgende:
eventjes, zodat ik het goed begrijp; bijv zeggen dat ze mooie kleuren heeft gebruikt? Ipv, jeetje wat mooi?
Vind het maar lastige materie en vond mijzelf toch echt niet dom (voordat ik een kind kreeg blijkbaar )

Dat kan inderdaad. Of zeggen "Ik vind die blauw een mooie kleur, dat is mijn lievelingskleur, wat is de jouwe?", of "Ik zie dat je wel 5 kleuren gebruikt hebt voor die bloem, wat vrolijk"
Mooi is ook zo algemeen iets. Net als lief of stout. Probeer het specifieker te zeggen, dan snappen ze het beter. Ze leren meer van "wat fijn dat je je koekje deelde met je broer", dan van "dat was lief". Of van "Ik zie dat je broertje verdrietig wordt als je op zijn hoofd slaat" ipv "wat deed je stout"

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:36 schreef Fee-nix het volgende:

[..]

Zoiets wilde ik daar ook over zeggen . Bij ons is J nogal bang uitgevallen. De fysio omschreef t als 'bewegingsangst'. Dus bij dingen waarvan ik weet dat hij het best zou kunnen, 'push' ik hem ook meer dan ik bijvoorbeeld bij S zou doen. En omdat J nou eenmaal snel jammert, staat hij daar ook weleens bij te jammeren. Maar als hij dan eenmaal heeft gemerkt dat hij het kan en dat het nog leuk is ook, wil hij het eindeloos herhalen. Maar dat moet je inderdaad goed aanvoelen. Hoever je kunt 'pushen' zonder hem nog banger te maken, zeg maar. En sinds we hem op deze manier helpen, is hij ontzettend vooruit gegaan. Hij wil veel meer proberen, leuk om te zien.

En nu lees ik Zoë's comment erbij. Dat is inderdaad niet leuk van die vader dan, zeg. Wat ik al zei: je moet wel aanvoelen of je kind net dat zetje nodig heeft, of dat het een brug te ver is. Zo is mijn huidige 'project': J zelf op de glijbaan hier laten klimmen (is geen trappetje, maar zijn stangen die nogal ver uit elkaar staan, hij vindt dat heel eng). Maar dat probeer ik dan elke dag even en als het niet lukt, is het ook prima. Als hij het maar probeert. En soms laat ik het ook weer even rusten (zoals vandaag).

Mijn kleine is ook een bange poeperd. We waren bij de Efteling en bij een van de attracties kwam een beetje hardere muziek bij en het werd wat donker...ze vond het echt niet leuk, klemde zich vaan me vast. En bij Burgers zoo zat ze op een caroesel en die draaide wat hard, ik heb gewoon naast haar gelopen tot dat ze het echt echt niet leuk meer vond/

Idd er is pushen en pushen.
gewoon vertellen dat iets niet eng is en zelf voordoen bijvoorbeeld!

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:17 schreef Deepfreeze het volgende:


Een voorbeeld? Het consequent handelen. Daar was chris ook heerlijk vatbaar voor. Daan nog minder. Standaard is hier 1e keer waarschuwen, 2e keer waarschuwen anders volgt er een consequentie (speelgoed op de kast, we gaan naar huis van de speeltuin, naar de gang, afhankelijk van situatie) 3e keer ook handelen. Dus 1)Chris ik wil dat je de duplo teruggeeft aan je broertje, 2) Chris ik wil dat je de duplo terug geeft aan je broertje, anders mag je even niet meer met de duplo spelen & 3) Chris, je hebt de duplo niet terug gegeven, daarom mag je nu even 5 minuten (naar leeftijd) niet meer met de duplo spelen.. Dan kan het betekenen dat hij zelf wat anders zoekt om te doen, of op de bank gaat zitten kniezen, maar dat is dan zijn keus..

Dan moet je dus goed nadenken over de consequentie die je kiest. Want je kunt jezelf er ook mee in de vingers snijden (als je naar huis moet, kind juist blij omdat je niet meer met de buurvrouw op het bankje kletst)..
En het rustig blijven. Als er iets is, op ooghoogte gaan zitten en dan in rustige toon vertellen wat je van je kind verwacht. Dan voorkom je dat je doorschiet bij een zwaar dwarse kleuter..

Even dit stukje eruit gepikt, omdat ik het ook wel een mooie vind met betrekking tot de morele ontwikkeling.

Kohlberg beschrijft drie levels in de morele ontwikkeling. Bij het eerste stadium zijn kinderen/ mensen gericht op beloning en straf. Je doet iets niet om straf te vermijden of om een beloning te krijgen. Wat Kohl dan zo mooi aangeeft is dat je als consequentie ook kunt benoemen wat iets met een ander doet, in plaats van de beloning of straf voor het kind zelf aangeven.

In plaats van: als je niet stopt, mag je niet meer met de duplo (wat een consequentie is voor het kind zelf). Je kunt ook aangeven dat een ander er ook graag mee speelt, dat diegene verdrietig wordt als je het afpakt. Om zo dus die morele ontwikkeling te ondersteunen/ bevorderen. Uiteindelijk wil je dat mensen iets uit zichzelf doen of laten om de juiste redenen (hier komt die motivatie weer terug).

Je geeft vast ook wel aan dat het voor Daan niet tof is hoor, maar je beschreef het zo dat ik daar toch even op in wilde haken.

[ Bericht 0% gewijzigd door Soempie op 04-07-2013 22:24:01 ]

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:38 schreef Deepfreeze het volgende:

[..]

Sommige papa's willen dat hun kindje stoer meedoet. Die houden niet van watjes.. Alleen in hou niet van papa's die zo dwars over de grens van hun kind walsen voor iets waar het kind zelf niet blij van gaat worden..

Ja dat was het idd meer.
Precies

Fee-nix
Lijkt me een goede methode om hem stap voor stap te leren dat hij iets kan (en hoe leuk het kan zijn)

Ik heb geen boeken gelezen, cursussen gehad etc. dus ik hou het even bij meelezen .

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:42 schreef Fee-nix het volgende:
Soempie, dat hele idee van op een andere manier complimentjes geven, snap ik inderdaad. ('Mooie kleuren heb jij gebruikt' ipv 'mooie tekening'), maar dit:

[..]

snap ik eigenlijk nog steeds niet . Waarom zouden kindjes minder lief gaan doen als je ze verteld dat ze lief zijn? En waarom zou je iets wat je leuk vindt, minder graag doen als je daar een compliment over krijgt?

Ik zou het op moeten zoeken en ik heb het originele onderzoek niet, maar de intrinsieke motivatie wordt minder. Ze worden meer afhankelijk van goedkeuring van buitenaf. Waar ze eerder ook sociaal deden als papa of mama het niet zag, doen ze het nu voor een complimentje en dus niet meer zomaar uit zichzelf,

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:46 schreef Soempie het volgende:

[..]

Ik zou het op moeten zoeken en ik heb het originele onderzoek niet, maar de intrinsieke motivatie wordt minder. Ze worden meer afhankelijk van goedkeuring van buitenaf. Waar ze eerder ook sociaal deden als papa of mama het niet zag, doen ze het nu voor een complimentje,

Sociaal gewenst gedrag?

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:40 schreef bitterend het volgende:

[..]

ik zit ook te denken hoe ik het concreet zou kunnen zeggen

Misschien zeggen "wat een bijzondere vlinder heb je getekend" of "is dit een poes?"

Ik zie de reactie van het kind al voor me bij deze: nee mama, dat is een hondje.
Sorry, levendige fantasie hier

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:43 schreef bitterend het volgende:

[..]

Mijn kleine is ook een bange poeperd. We waren bij de Efteling en bij een van de attracties kwam een beetje hardere muziek bij en het werd wat donker...ze vond het echt niet leuk, klemde zich vaan me vast. En bij Burgers zoo zat ze op een caroesel en die draaide wat hard, ik heb gewoon naast haar gelopen tot dat ze het echt echt niet leuk meer vond/

Idd er is pushen en pushen.
gewoon vertellen dat iets niet eng is en zelf voordoen bijvoorbeeld!

Jup .

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:46 schreef Soempie het volgende:

[..]

Ik zou het op moeten zoeken en ik heb het originele onderzoek niet, maar de intrinsieke motivatie wordt minder. Ze worden meer afhankelijk van goedkeuring van buitenaf. Waar ze eerder ook sociaal deden als papa of mama het niet zag, doen ze het nu voor een complimentje,

Ahhh zo. Nee dan snap ik het niet. Ik las het echt alsof ze daar minder lief van zouden worden . Maar zo vanuit de motivatie gezien, snap ik m!

Klopt Soempie. Vaak is er voor zo'n "officiele waarschuwing" al iets vooraf gegaan als een opmerking van "ik vind het leuker als we samen spelen" of "Het is voor Daan ook leuk om blokjes te hebben".. Dan betrek ik het op mij of Daan. Ook bewust vaker op mij op baaldagen, om Daan niet altijd de boeman te laten zijn bij een spel.
Maar zodra ik zie dat het negatieve doorgaat, dan ben ik heel duidelijk in wat ik van hem wil, zonder extra info. Die heeft hij eerder al gehad.

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 21:48 schreef Zoë23 het volgende:

[..]

Sociaal gewenst gedrag?

Delen van speelgoed of eten bijvoorbeeld.