De kunst van het loslaten van je ex #226

quote:

Op dinsdag 23 juli 2013 16:10 schreef dimitrivdw het volgende:

Heel verhaal getypt, blijkbaar, als ik er nog vlug eens door scroll...

Dat gaat sneller dan je denkt ja

Uit je verhaal blijkt maar weer hoe vreemd sommige mensen zich ineens kunnen gedragen. Het stukje over dat je haar niet meer herkende, kan ik mij helemaal in vinden.

En erg vreemd hoe zij zich ineens gedraagt. Het lijkt wel alsof ze hiermee haar 'pijn' zoveel mogelijk probeert te verbergen en de aandacht en schuld op iemand anders te richten. Misschien moet je ook gewoon maar blij zijn dat je er vanaf bent.

De echte reden zul je misschien nooit achter komen, wat mij wel opvalt is dat vaak in deze situaties waarbij er veel verwijten naar 1 persoon worden gemaakt, de echte reden vaak bij degene liggen die de verwijten maken.

Maar sowieso sterkte ermee!

quote:

Op dinsdag 23 juli 2013 15:55 schreef aeque het volgende:

[..]

Dat je niemand meer in huis hebt snap ik. Ik ga een zelfde lot tegemoet(wij wonen nu nog samen maar ik verhuis over ongeveer 2 weken).

Maar wat zit er anders op dan bij vrienden aan te kloppen? Ik ben van mening dat dat heus niet altijd over het 'probleem' hoeft te gaan. Gewoon een gezellig avondje is soms ook goed voor je. Als het echte vrienden zijn zullen ze er voor je zijn.
Ik zelf heb helaas niet de luxe dat ik een echte vriendengroep heb, geloof mij dat als je de stap soms niet neemt je er uiteindelijk zelf aan onder door zal gaan.

Mijn echte vriendengroep is ook niet echt groot. Veel oude vrienden van vroeger heb ik al jaren niet meer gezien door de relatie die ik had.
Bovendien lijk ik op een punt te zijn aangekomen dat afleiding met heel veel moeite gaat. Ook bij mijn vrienden of familie. Heb dus het gevoel dat ik verder weg zak ipv uit het dal klim na 2 maanden.

quote:

Op woensdag 24 juli 2013 11:30 schreef IntenSiVuS het volgende:

[..]

Mijn echte vriendengroep is ook niet echt groot. Veel oude vrienden van vroeger heb ik al jaren niet meer gezien door de relatie die ik had.
Bovendien lijk ik op een punt te zijn aangekomen dat afleiding met heel veel moeite gaat. Ook bij mijn vrienden of familie. Heb dus het gevoel dat ik verder weg zak ipv uit het dal klim na 2 maanden.

Lijkt mij dan echt heel erg belangrijk dat je je nu juist gaat focussen op die oude vrienden, of nieuwe gaat proberen te maken!
Het verzaken van vrienden door een relatie is, helaas, iets wat ik zelf ook gedaan heb. Niks is zo zonde als dat.
Ik denk echt, door mijn ervaring op dit gebied, dat een goede basis van een relatie is dat je gelukkig bent met jezelf en je eigen vrienden hebt en dat je relatie daar een toevoeging op is.
Je gelukt ophangen aan een relatie zorgt altijd voor scheve verhoudingen.

quote:

Op woensdag 24 juli 2013 11:42 schreef Scrummie het volgende:
Ik had het gister weer erg moeilijk, weer geprobeerd haar om te praten maar dat lukte obviously niet . Stom van me, als ik dat nog 's doe vergooi ik de kans op elke vorm van vriendschap dan ook. Niet meer doen dus. Vandaag gaat tot nu toe best goed eigenlijk, maar zie wel op tegen vanavond, dan komt ze weer wat spullen halen..

Zorgen dat je er niet bent?

quote:

Op woensdag 24 juli 2013 11:45 schreef Scrummie het volgende:

[..]

Nee, dat niet. Ik ga dr zelfs wel helpen, zo ben ik dan ook wel weer haha.. Ik wil het kut gevoel ook niet ontlopen, niet ontsnappen. Dat lost ook niets op, op deze manier wen ik er misschien sneller aan.

Haar missen is net zo'n kut gevoel. Ik denk dat je het doet om haar dan toch weer te zien, zo ben ik zelf namelijk ook .

quote:

Op woensdag 24 juli 2013 21:18 schreef Scrummie het volgende:

[..]

Viel me nog wel mee ook. Ja, op het einde was het weer even kut, maar de omhelzing was erg fijn, en niet dat ik daar weer dingen van denk, maar gewoon, een vriendschappelijke.

Hmm nou ok maar pas ook wel een beetje op jezelf. Soms moet je je ook niet willen blootstellen aan die gevoelens.

Hier gaat het as usual weer kut. Elke avond een discussie, de laatste dagen niet over heftige dingen maar toch.
Alleen vanavond was het wel goed raak. Al was dit meer een goed gesprek dan een discussie. Ik heb eindelijk eens kunnen zeggen hoe ik er over dacht en wat ik voelde. Dit heb ik in de afgelopen 1,5 maand wel geprobeerd maar kwam er altijd nogal vaag uit omdat ik het zelf nog niet helemaal wist.

Nu toch wel tot de beslissing gekomen dat het niet goed zat. Daar hebben we beide schuld aan. Ik wist al snel wat ik fout deed en dat dat moest gaan veranderen, dit was tijdens een weekend bij mijn ouders. Nu een paar weken laten heb ik ook dat kunnen sorteren in mijn hoofd.

Maar zij heeft dit niet gedaan. Datzelfde weekend heeft ze haar gevoel open gezet voor een ander waardoor zij op het moment ook nooit meer kan weten of het tussen ons goed zou kunnen komen. Ze gaat vol voor hem omdat dat nu zo 'goed' voelt.

We hebben ons beide jarenlang anders voor gedaan dan hoe we eigenlijk zijn. Ik de onsympathieke lul en zij de zeurende bitch. Maar zo zijn we beide niet, we hebben elkaar nooit de ware ik getoond. Om welke reden dan ook. En dat voelt zo oneerlijk...

Een 'kleine' update in mijn belabberde geval voor de 'oudgedienden' die mijn geblaat vorig jaar allemaal hebben meegekregen;

Kom ik afgelopen week met een leuke knul aan de praat. Zelfde leeftijd, leuke vent.
Is het de ex van indo-del

Kan ook alleen mij overkomen.

Na een half uur "Damn, wat is dit raar." hebben we 'ervaringen' uitgewisseld, het was bij hem thuis net zo'n ellende als hier, hij heeft haar telefoon leeggezogen ("ik de laptop ") en hebben we uiteindelijk nog danig met elkaar gelachen.

Telefoonnummers uitgewisseld onder het mom 'als je nog eens iets wil vragen...' en leuk afscheid genomen.

Raar en achteraf best een fijne opluchting.

quote:

Op donderdag 25 juli 2013 13:27 schreef Nies het volgende:
Een 'kleine' update in mijn belabberde geval voor de 'oudgedienden' die mijn geblaat vorig jaar allemaal hebben meegekregen;

Kom ik afgelopen week met een leuke knul aan de praat. Zelfde leeftijd, leuke vent.
Is het de ex van indo-del

Kan ook alleen mij overkomen.

Na een half uur "Damn, wat is dit raar." hebben we 'ervaringen' uitgewisseld, het was bij hem thuis net zo'n ellende als hier, hij heeft haar telefoon leeggezogen ("ik de laptop ") en hebben we uiteindelijk nog danig met elkaar gelachen.

Telefoonnummers uitgewisseld onder het mom 'als je nog eens iets wil vragen...' en leuk afscheid genomen.

Raar en achteraf best een fijne opluchting.

Hey Nies!

Is deze jongen weer gedumpt door indo del voor jouw ex? Wordt het nu niks meer tussen jou en die jongen?

En hoe is het verder?

quote:

Op donderdag 25 juli 2013 19:01 schreef LaLouchi het volgende:

[..]

Hey Nies!

Is deze jongen weer gedumpt door indo del voor jouw ex? Wordt het nu niks meer tussen jou en die jongen?

En hoe is het verder?

Ja, haar inmiddels dus ex-man.
Raar om met iemand te praten die dus precies hetzelfde heeft meegemaakt en ook juist weer heel fijn.

Neh, dat wordt zeker niet wat. Daar zou het wel heel raar van worden.

Verder gaat het best redelijk wel. Al tijden geen nachtmerries meer, vind ik een behoorlijke vooruitgang

Hoe is het met jou en je nieuwe vriend?

quote:

Op donderdag 25 juli 2013 20:38 schreef Nies het volgende:

[..]

Ja, haar inmiddels dus ex-man.
Raar om met iemand te praten die dus precies hetzelfde heeft meegemaakt en ook juist weer heel fijn.

Neh, dat wordt zeker niet wat. Daar zou het wel heel raar van worden.

Verder gaat het best redelijk wel. Al tijden geen nachtmerries meer, vind ik een behoorlijke vooruitgang

Hoe is het met jou en je nieuwe vriend?

Heel toevallig allemaal inderdaad! Maar wel heel fijn denk ik om erover te kunnen praten met iemand die het echt helemaal snapt

Met mij gaat het heel goed. Met de relatie ook

weer een update, 2 maanden verder nu.
Ik voel me een totaal ander persoon als ik in de relatie ben geweest, veel bewuster van alles om me heen. Bepaalde dingen in mijn leven heb ik dan ook weggegooid zoals verkeerde vriendschappen en bepaalde gedragpatronen zijn bijna 180 graden gedraaid.

Eigenlijk begin ik weer degene te worden die ik was waar zij ooit verliefd op is geworden.. Vreemd hoe je zelf zo kan veranderen in een relatie waarin je nooit op je plek word gewezen. Toegegeven, ik ben een eikel geweest maar dat kwam door het blowen.

Tja, zag ik dit maar eerder in allemaal. Ik ga haar een brief sturen waarin ik dit allemaal uitgebreid toelicht en het idee is om daarna het volgende contact van haar af te laten hangen. Zij zegt zelf dat ze niet weet wat de toekomst brengen zal (mijn idee: hoop...) maar ik word nog steeds elke dag wakker met de gedachte aan haar.

tja. Zover mijn update. Gaat niet zo goed dus

quote:

Op zaterdag 27 juli 2013 10:37 schreef dupe het volgende:
Toegegeven, ik ben een eikel geweest maar dat kwam door het blowen.

Nou, ik vind wel dat je jezelf er makkelijk vanaf maakt door dat te zeggen. Heb zelf aardig wat ervaring met blowen (binnen een relatie) en ik heb me gerealiseerd dat alle extreme gedragingen die je vertoont als je geblowd hebt in feite versterkte persoonseigenschappen zijn. Maar ze zitten dus wel in jezelf. Als je geblowd hebt laat je gewoon de remmen los en geef je veel sneller toe aan je impulsen.

Een eikel is iedereen wel eens een keertje en dat moet ook kunnen, maar door te zeggen 'dat kwam door het blowen', laat je misschien wel heel veel goede inzichten aan je voorbij gaan. Want dan kijk je dus niet naar wat het met haar deed, en hoe zij er tegenover stond. Misschien heb je wel bepaalde opmerkingen gemaakt of handelingen verricht waarmee je haar diep hebt gekwetst? Ik betwijfel of zij dan ook zou zeggen "ach, dat kwam door het blowen, zo is hij helemaal niet"...

True, maar het is ook iets wat ik nu niet meer doe. Dan weet je ook dat je daardoor nogal emotieloos, inspiratie en initiatiefloos word en ik heb me daardoor vaak geremd gevoeld in mijn kunnen, zo achteraf. Ik vergat erdoor wat belangrijk was door heel erg op dat huidige moment te leven. Nou is dat wel prettig, maar er is meer dan dat. Verspilde tijd. Precies wat jij zegt, je karakter veranderd er dus wel degelijk door. Als zij dat allemaal accepteert dan veranderd er ook niks in jezelf. Het probleem was dat we zijn gaan samenwonen, maar in plaats daarvan langs elkaar heen zijn gaan leven. We aten samen en dat was het eigenlijk. En inderdaad, ik heb haar ook gekwetst met daden en woorden. En ik deed verder in huis niks, want dat nam zij allemaal op zich. En als dat zo gaat en geaccepteerd word dan, tja, doe ik dat niet.

Ik ben denk ik teveel bemoederd door haar. Ik woon ook eigenlijk nu pas écht op mezelf. Ik zat al in de relatie toen ik het ouderlijk huis verliet en zij was vanaf het begin 4/5 of meer dagen in de week aanwezig.

Het is gewoon niet goed om de hele dag te blowen waarna je chick thuis komt en ook nog eens voor je zorgt. Maar aan het begin van de relatie was ik dus, in mijn ogen, een ander persoon dan deze.

Maargoed, ze is vandaag jarig en heb haar gecontact. Kreeg te horen dat ze geen gevoelens meer voor me heeft. Ik kan het niet los laten en het breekt mijn hart opnieuw. Ik voel me zo machteloos, ik wil haar deze andere kant van mij laten zien. "je hebt genoeg kansen gehad".

[ Bericht 3% gewijzigd door dupe op 27-07-2013 15:19:30 ]

Ik kan me hier ook aanmelden....
na 11jaar was het gevoel bij haar weg...wat voor een gevoel kan ze niet vertellen maar wel iets. Ze heeft het wel eerder erover gehad maar ik dacht dat dit door stres op het werk en de sleur in de relatie zou zijn....van alles geprobeerd aan tehalen...weekjes weg weekendjes niks heeft schijnbaar geholpen. Maar wel de schijn dat het beter leek tegaan
Weet nog als de dag van gister dat ze ermee kwam nu 2maanden later lijkt het alsof ik haar steeds meer ga missen...gewoon iemand die thuis met een lachend gezicht zit te wachten. Jammerlijke voor mezelf is dat ik in die jaren niks voor mezelf heb opgebouwd...alle zogenaamde vrienden waren allemaal van haar kant. Nu hoor ik daar helemaal niks meer van. Dus op het moment moet ik als de donder dingen gaan doen voor mijzelf. Alleen ik ben nu nog belangrijk. Maar het is zo moeilijk zonder m'n beste maatje.

dat je partner je beste maatje is is toch ook juist iets wat je wilt lijkt me?

Moet er niet aan denken dat ik liever bij een maat zit dan bij m'n vriendin qua gesprekken...al zou ik het ook niet snel zo omschrijven als "m'n maatje oid".

wat heeft dat te maken met je vriend/vriendin als beste maatje te zien. Hoeft niet direct te betekenen dat je je vrienden ineens niet meer hoeft te spreken

quote:

Op zaterdag 27 juli 2013 20:39 schreef MCH het volgende:

[..]

Je hebt genoeg figuren die aan hun partner alleen genoeg hebben, waar de partner dus ook het maatje is en zodra het uit is wordt daarover geklaagd omdat er opeens niks meer te doen is.

Ik snap de discussie hierover maar ik noemde haar vaker maatje.

En inderdaad mijn levensstijl ook inverband met mijn werk houd weinig sociaals over. Dat is iets wat ik zelf behoorlijk uit het oog ben verloren en iets wat ik in de toekomst moet veranderen. daar ben ik nu keihard achter gekomen.