Vertellen dat je Trans bent

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 21:27 schreef rhubarbje het volgende:

[..]

als ik niks had gezegd had je het niet gezien joh

Klopt, maar verbazingwekkend is het ook niet. Vind ik.

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 21:24 schreef rhubarbje het volgende:

[..]

nee dat snap ik
maar jouw angst is (hoewel begrijpelijk) dan niet een reden voor mij om mijn emoties niet te voelen

verder zou ik daarbij ook zeggen: ook voor irrationele angsten is er therapie he

maar zou je ook iets met die emoties doen, daar zit m de crux, denk ik. Iets voelen is toch wat anders dan bijvoorbeeld iemand de deur wijzen omdat je beledigd bent.

Heb contact met iemand welke zich vrouwelijk voelt, en mij leuk vind. Dat terzijde vroeg hij laatst wat ik allemaal van hem zou nemen in zijn gedrag en uiterlijk. Feitelijk, zijn kleding, haardracht en al dat soort zaken voor mij irrelevant. Echter bij geslachtsverandering trek ik de lijn, val tenslotte op mannen en niet op vrouwen

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 21:39 schreef wonderer het volgende:

[..]

maar zou je ook iets met die emoties doen, daar zit m de crux, denk ik. Iets voelen is toch wat anders dan bijvoorbeeld iemand de deur wijzen omdat je beledigd bent.

nee dat heb ik nooit gezegd want ook daarvoor is niet van te voren te bedenken wat je zou doen
ik hoop dat ik het niet zou doen omdat ik vereveningsgezind zou zijn maar dit is weer zo'n 'ik zou bij het verzet gaan hoor!!' ding
we hopen allemaal het beste over ons zelf maar we weten pas wat we doen als de situatie daar is
ik kan mij ook voorstellen dat ik niet kan leven met een leugen (want dat is het naar mijn mening, wat de reden er achter ook was)
dit omdat (wederom is dit alleen mijn mening) relaties gebaseerd zijn op onderlinge afspraken (de vorm, ben je monogaam of niet, wat vind je kunnen in een relatie en wat niet, hoe ga je met elkaar om etc) en als je er niet van op aan kunt dat die ander eerlijk tegen je is en je respecteert hoe kun je dan weten of de ander die afspraken zal respecteren? en als hij of zij die regels overtreed verzwijgen ze dat misschien ook wel vanuit een zelfde redenatie ( wat niet weet wat niet deert, zwijgen is niet het zelfde als liegen etc)
dan vind ik het allemaal wel erg op losse schroeven komen te staan

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 21:42 schreef Nezhi het volgende:

[..]

Ik merk wel dat ik het lastig vind om mannen die drag doen aantrekkelijk te vinden, echt vaag. Maar zodra ze weer hun dagelijkse outfit aan hebben is het wel weer

Er zijn verschillen, mijn kennis draagt kleding als deze mevrouw.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Maar dan ook met lang haar, lichte make-up. Staat hem wel goed, al is het onderscheiden wat hij nu echt is heel moeilijk. En hij draagt het dus altijd, ondanks de pesterijen

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 21:46 schreef Nezhi het volgende:

[..]

wereldvreemd
•onbekend buiten de eigen leefruimte.

Omdat ze het niet zelf tegen is gekomen zal het wel raar zijn.
Maar goed ik heb ook dingen waarvan ik denk " " dus ik reageer er niet zo veel op.

En wanneer is iemand onbekend buiten eigen leefruimte, nogal subjectief..
Vraagt een Chinees jou of jij Nederland kent dan zeg jij ''ja''

Vraagt een vrachtwagen chauffeur jou of je Nederland goed kent dan is het weer iets anders

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 21:48 schreef Nezhi het volgende:

[..]

[..]

dit soort posts

inderdaad
als je al begint met het slikken van hormonen voor je puberteit daalt je stem bijvoorbeeld helemaal niet in
dat is allemaal wel common knowledge dacht ik

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 21:47 schreef Nezhi het volgende:

[..]

Maar wil hij als zij aangesproken worden of hij? Kan ook dat ie dat gewoon leuk vindt om te dragen.

Liefst als zij, al vind ik zijn vrouwelijke naam best wel tokkieachtig Hij voelt zich lastig uitgelegd, 80% vrouw 20% man.

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 21:51 schreef kingtoppie het volgende:
Ik ken helemaal geen transseksuelen, hoeveel mensen zijn dat eigenlijk?

Eerlijk als ik kon kiezen bij de geboorte een meisje of een jongen... Nou was ik een meisje geworden vertel ik je. Ben verder wel tevreden hoor

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 21:52 schreef Nezhi het volgende:

[..]

Volgens een oud onderzoekje is 1:30000 voor man>vrouw en 1:100.000 voor vrouw>man
Maar een nieuwer onderzoekje uit 2008 zegt zelfs 1:2500.

Ik begrijp dat wel dat de ratio naar vrouw toe hoger ligt dan die van de mannen

Vrouwen zijn gewoon een stuk mooier.

Maar goed, Nezhi word van vrouw een man of hoe zit het? Even uit nieuwsgierigheid...

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 21:59 schreef Nezhi het volgende:

[..]

ja!

Dat vind ik dan stiekem weer aantrekkelijk op een bepaalde manier

Zoiets als dit,

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Zeer, zeer aantrekkelijk.

In ieder geval zou ik dat soort dingen meteen vertellen.

En ik zag dat de topicstarter ergens ook geen zin had in de reacties van mensen daarop. Maar ik neem aan dat je bepaalde mensen date en ook wel in kunt schatten wat de reactie van zo'n persoon is. Is de reactie negatief, weet je toch meteen wat voor persoon je voor je hebt en kun je het meteen afkappen.

Heb je ook minder (of geen) verdriet terwijl zodra je wacht, iemand wel boos kan worden en daardoor vervelend reageert omdat je het niet meteen hebt aangegeven.

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 21:44 schreef rhubarbje het volgende:

[..]

nee dat heb ik nooit gezegd want ook daarvoor is niet van te voren te bedenken wat je zou doen
ik hoop dat ik het niet zou doen omdat ik vereveningsgezind zou zijn maar dit is weer zo'n 'ik zou bij het verzet gaan hoor!!' ding
we hopen allemaal het beste over ons zelf maar we weten pas wat we doen als de situatie daar is
ik kan mij ook voorstellen dat ik niet kan leven met een leugen (want dat is het naar mijn mening, wat de reden er achter ook was)
dit omdat (wederom is dit alleen mijn mening) relaties gebaseerd zijn op onderlinge afspraken (de vorm, ben je monogaam of niet, wat vind je kunnen in een relatie en wat niet, hoe ga je met elkaar om etc) en als je er niet van op aan kunt dat die ander eerlijk tegen je is en je respecteert hoe kun je dan weten of de ander die afspraken zal respecteren? en als hij of zij die regels overtreed verzwijgen ze dat misschien ook wel vanuit een zelfde redenatie ( wat niet weet wat niet deert, zwijgen is niet het zelfde als liegen etc)
dan vind ik het allemaal wel erg op losse schroeven komen te staan

ik begin het te snappen, dank voor je geduld.

Poeh. Dat was me een bezemslijtageslag. Dit topic gaat niet over de mores van het samenwonen, het bekvechten over of je het wel of niet kunt zien dat iemand een geslachtsverandering heeft ondergaan en we zijn allemaal wereldwijs. Kussiekroel.

Aangezien het mijn inziens vrouwendistels topic was er nog vragen open stonden, ga ik daar mee verder:

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 18:32 schreef Vrouwendistel het volgende:
Andersom. Stel dat iemand verliefd op mij is. Stel dat er twee verliefd op me zijn en ruzie om me maken. Ligt ergens voor de hand om het te vertellen. Degeen die er niet mee om kan gaan die dondert maar op en degeen die er wel mee om kan gaan, die wil ik leren kennen. Dat lijkt wel een makkelijke manier.

Nee, dat ligt niet voor de hand om te vertellen. Het ligt er voor de hand, dat, als jij wil gaan daten met 1 of 2, of als je verliefd bent en je gaat daten, je het dan verteld zodra het serieuzer wordt aan degene met wie je date. Als die het kan handelen, *yay*, dan wordt het misschien wat. Als die het niet kan handelen, jammer, dan knapt het af. Maar je kan ook afknappen op andere dingen natuurlijk...

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 18:32 schreef Vrouwendistel het volgende:
Stel je voor dat iemand stieken heimelijk verliefd op me is en dat niet durft te verellen. Dat diegeen dat gevoel al een dik jaar heeft. Dan heb ik een relatie, dan is het uit en heeft hij hernieuwde hoop. Hij heeft zelfs al een vrouw laten lopen. Ik weet eigenlijk wel wat hij voelt. Misschien geniet ik zelfs wel van de aandacht, maar ik ben niet verliefd. Hij is ook een collega dus waarom zou ik het risico lopen om het hem te vertellen? Maar in al die tijd heeft hijzelf misschien wel twee, drie vrouwen laten lopen. Vrouwen die hem een kind kunnen geven enz enz en als hij het van me zou weten, dan zou hij het keihard afwijzen.

Als je denkt te weten dat iemand verliefd op je is, en het is niet wederzijds, dan is het netjes om dat te vertellen. Dat je trans bent, is niet relevant. Het is alleen relevant of je hem wil of niet Als hij nog eindeloos achter je kont aanloopt terwijl jij al hebt gezegd dat je niets wil, is dat zijn probleem. Je bent niet verplicht om hem dan iets te vertellen waarop hij gaat afknappen....

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 18:32 schreef Vrouwendistel het volgende:
Stel dat ik 2 vriendinnnen heb. Een lesbisch stel. Het is gewoon vriendschappelijk dus ik hoef niks te vertellen. Een wordt dan toch verliefd op me. Verklaart me haar liefde en zegt dat ze het uitmaakt met haar vriendin. Maar ik heb het dus nooit vertelt. Als ze het zou weten, dan zou ze het keihard afwijzen.

Dat ze haar relatie sloopt is haar probleem. Je hebt geen garantie dat als iemand verliefd op je is, dat je dan een relatie krijgt. Je hebt geen garantie dat je samen klikt. Je hebt geen garantie dat je na 3 maanden nog steeds verliefd bent. Opnieuw, je bent deze dame niets verplicht van te voren. Zodra je gaat daten en het wordt serieus, ja, dan is het logisch dat je het verteld.

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 18:32 schreef Vrouwendistel het volgende:

Of dat je gewoon in een disco bent en een dame wil me zo ongeveer verslinden. Voor een two night stand of meer (zou ik met een man nooit doen omdat ik die te eng vind).

Of dat je op een vrouwenfuif belandt en ontdekt dat het eigenlijk gewoon een dikke vette orgie is. Moet ik dan maar even aan gaan kondigen hoe de vork in de steel zit?

Mijn inziens gaat het bij een ONS of een orgie toch echt om seks. Mensen daar weten dat ze niet je diepste geheimen te zien krijgen, maar dat het gaat om seks. Als ze je lijf willen, willen ze je lijf, wat daar wel en niet aan gesleuteld is, ben je ze niet verplicht te vertellen.

Let wel, dit is *mijn* mening. Een ander gaat er weer anders mee om. Maar dit waren jouw vragen en het is jouw topic, dus beantwoord ik ze.

Je kunt het over extremen hebben: vertellen op de 1e date, of als je al een relatie hebt van tien jaar. Maar ik vertel het niet pas na tien jaar, of een jaar en zelfs nog niet een paar maand.

Maar er is wel zoiets als timing. In het begin dat ik ging daten vertelde ik het direct omdat ik me door de maatschappij wijs heb laten maken dat ik iets uit te leggen heb. Ik ben er nooit om afgewezen, maar je bent wel meteen geout voor een heleboel mensen die het allemaal niets aangaat.

Nu wacht ik er liever mee. Ik zie er ook tegenop om te vertellen. Dat is niet alleen omdat ik de ander wel/niet vertrouw. Dat is vooral omdat je ineens anders wordt gezien en dat het tot allerlei misverstanden leidt. Als ik wil dat mensen me leren kennen zoals ik ben, dan moet ik het simpelweg niet vertellen. Dat geld voor vriendschappen en ook voor relaties. Dus ik wacht er mee.

Het probleem zit hem niet: vertel je het tijdens de eerste date, of pas na een jaar. Het probleem zit hem eerder in de ‘timing’. Het is gewoon zo dat ik het helemaal niet leuk vind om te vertellen, dat ik daar ook echt tegenop zie en dat ik bang ben voor discriminatie. Maar het meest bang ben ik voor indringende vragen. Nog voordat ik weet of mijn partner het wel of niet accepteert kunnen ze me bestormen met de meest persoonlijke vragen. Dan ga je diep, te diep. Ik word ter discussie gestelt, aan mijn sexe wordt getwijfeld. Eigenlijk zou ik willen zeggen: “Weet je wat, je bekijkt het maar. Take it or leave it en al je dilemmas erover bespreek je maar met iemand anders.” Maar je bent verliefd, blijft zitten, luistert, hoort het aan en je voelt je ego afbrokkelen tot nul komma nul.
Als mijn partner ‘besluit’ om het te accepteren (wat totnogtoe altijd gebeurt is) dan kan het goed zijn dat er teveel gezegd is. Het is over en uit voor mij. Ik kan nog wel verliefd zijn, maar ik kan me niet meer geven. Het werkt gewoon niet.

En hier ook: je moet dit, je moet dat. Onder het mom van: ja maar het zou toch wijs zijn als je het op tijd verteld. Maar wat wel en niet wijs is, heeft niet veel te maken met wat je wel en niet moet. ’s Avonds tijdens het uitgaan met een vriendin een stukje over straat lopen in uitdagende kleding is ook niet wijs, maar het is ook niet je morele plicht om dan maar een dikke trui aan te doen.

Het is de timing die ik moeilijk vind. Die kan me evengoed kwalijkt worden genomen. En dan heb ik het niet over vertellen na een jaar of iets dergelijks. Ik vind wel dat als mijn partner niet met de verkeerde ‘timing’ om kan gaan, dat hij zijn probleem tot de mijne maakt.

Ik lees sowieso veel ‘self fulfilling prophecy’ argumenten. Omdat je weet dat mensen discrimineren, moet je er rekening mee houden omdat je daarom weet dat het wel eens belangrijk voor je partner zou kunnen zijn en als je dat niet doet, dan ben je fout. Als je dat niet doet, dan moet je niet raar opkijken als je partner je afwijst. Is het niet zo dat als je met deze situatie geconfronteerd wordt, dat je zelf niet goed weet of je het wel of niet accepteren kunt, dat je met deze vraag met jezelf geconfronteerd wordt? Is het misschien niet zo dat sommigen het heel vervelend vinden om een slecht mens te zijn en daarom doen alsof het niet meer dan redelijk is om iemand af te wijzen vanwege verkeerde ‘timing’? Is het niet de hele definitie van discriminatie dat andere mensen je gaan opzadelen met hun probleem?

Het onderwerp, de topic titel: wel of niet vertellen. Ondanks dat ik redelijk wat ervaring heb, weet ik zelf nog steeds niet goed van 'wanneer precies wel' en 'wanneer precies niet'. Maar een aantal dingen zijn me inmiddels toch wel een beetje duidelijk geworden. Niet alleen lotgenoten hebben daar verschillende ideeen over, iedereen heeft daar weer verschillende ideeen over en die verschillen daar zullen wij telkens weer mee geconfronteerd worden.

Ik denk dat de beste manier voor ons om daar mee om te gaan is toch kijken naar: wat wil je zelf, wat is voor jezelf een reden om er mee te wachten, wat is voor jezelf een reden om het te vertellen. Want wat een ander vindt dat weet je uiteindelijk toch niet. Het blijft lastig, maar als je bij jezelf kunt blijven dan kun je het hele date gebeuren misschien met meer zelfvertrouwen tegemoet treden. Dan kun je ook met meer zelfvertrouwen doen wat juist is en op je eigen gevoel vertrouwen.

quote:

Op donderdag 30 mei 2013 12:22 schreef Vrouwendistel het volgende:

Nu wacht ik er liever mee. Ik zie er ook tegenop om te vertellen. Dat is niet alleen omdat ik de ander wel/niet vertrouw. Dat is vooral omdat je ineens anders wordt gezien en dat het tot allerlei misverstanden leidt. Als ik wil dat mensen me leren kennen zoals ik ben, dan moet ik het simpelweg niet vertellen. Dat geld voor vriendschappen en ook voor relaties. Dus ik wacht er mee.

Volgens mij ligt het dan ook aan de mensen waar je mee omgaat. Het zou mij als vriend niets kunnen schelen als iemand trans is. Dat hoeft hij of zij me ook helemaal niet te vertellen. Met wat voor mensen ga je om dat dit een issue is en dat het tot misverstanden leidt?

quote:

Op donderdag 30 mei 2013 12:22 schreef Vrouwendistel het volgende:
Het probleem zit hem niet: vertel je het tijdens de eerste date, of pas na een jaar. Het probleem zit hem eerder in de ‘timing’. Het is gewoon zo dat ik het helemaal niet leuk vind om te vertellen, dat ik daar ook echt tegenop zie en dat ik bang ben voor discriminatie. Maar het meest bang ben ik voor indringende vragen. Nog voordat ik weet of mijn partner het wel of niet accepteert kunnen ze me bestormen met de meest persoonlijke vragen. Dan ga je diep, te diep. Ik word ter discussie gestelt, aan mijn sexe wordt getwijfeld. Eigenlijk zou ik willen zeggen: “Weet je wat, je bekijkt het maar. Take it or leave it en al je dilemmas erover bespreek je maar met iemand anders.” Maar je bent verliefd, blijft zitten, luistert, hoort het aan en je voelt je ego afbrokkelen tot nul komma nul.
Als mijn partner ‘besluit’ om het te accepteren (wat totnogtoe altijd gebeurt is) dan kan het goed zijn dat er teveel gezegd is. Het is over en uit voor mij. Ik kan nog wel verliefd zijn, maar ik kan me niet meer geven. Het werkt gewoon niet.

Je bent niet verplicht om vragen te beantwoorden. Als dat het gedeelte is waar je tegenop ziet, waarom vertel je het niet iemand en voordat hij of zij vragen gaat stellen, vraag je niet om ff eerst zelf wat uit te zoeken en er daarna op een ander tijdstip er over te hebben? Dat zou ik als potentiele partner niet zo raar vinden. Dat je iemand eerst tijd/ruimte geeft om er over te hebben en dat je mij verteld dat in eerdere relaties er teveel diepe persoonlijke vragen werden gesteld. Ook niet als iemand mij verteld dat het te prive is en dat ze het daar niet over wil hebben.

Ik snap niet waarom je het vertellen koppelt aan je ego laten afbrokkelen. Daar kan je zeker wat aan doen!

quote:

Op donderdag 30 mei 2013 12:22 schreef Vrouwendistel het volgende:
En hier ook: je moet dit, je moet dat. Onder het mom van: ja maar het zou toch wijs zijn als je het op tijd verteld. Maar wat wel en niet wijs is, heeft niet veel te maken met wat je wel en niet moet. ’s Avonds tijdens het uitgaan met een vriendin een stukje over straat lopen in uitdagende kleding is ook niet wijs, maar het is ook niet je morele plicht om dan maar een dikke trui aan te doen.

Met 's avonds uit gaan over straat in uitdagende kleding ben je bezig met een persoonlijke keuze. Een keuze die niemand anders wat aangaat of niemand anders kwetst. Met iemand bewust misleiden over je verleden, wat impact heeft op het heden en de toekomst (kinderwens etc.) doe je wel mogelijk een ander te kort. Als iemand zich aan je hecht en er niet mee kan dealen OF als iemand er prima mee om kan gaan met juist problemen heeft met leugens. Dan saboteer je dus je eigen potentiele relatie - zonde voor jou en de ander. Ik vind het dus ook geen goede vergelijking.

quote:

Op donderdag 30 mei 2013 12:22 schreef Vrouwendistel het volgende:
Het is de timing die ik moeilijk vind. Die kan me evengoed kwalijkt worden genomen. En dan heb ik het niet over vertellen na een jaar of iets dergelijks. Ik vind wel dat als mijn partner niet met de verkeerde ‘timing’ om kan gaan, dat hij zijn probleem tot de mijne maakt.

Als het doel is om samen een relatie te hebben, lijkt het me handig als je beide op hetzelfde pad staat en samen als team werkt. Als de timing in het verkeerde keelgat schiet, lijkt me dan logisch. Net zoals het me logisch lijkt dat je niet op de eerste date alles op tafel gooit. Begrip hoort van beide kanten te komen. Van een potentiele partner naar jou toe, maar ook van jou naar een potentiele partner. Voor veel mensen is een mededeling "Ik ben trans" nou eenmaal heftig.

quote:

Op donderdag 30 mei 2013 12:22 schreef Vrouwendistel het volgende:
Ik lees sowieso veel ‘self fulfilling prophecy’ argumenten. Omdat je weet dat mensen discrimineren, moet je er rekening mee houden omdat je daarom weet dat het wel eens belangrijk voor je partner zou kunnen zijn en als je dat niet doet, dan ben je fout. Als je dat niet doet, dan moet je niet raar opkijken als je partner je afwijst. Is het niet zo dat als je met deze situatie geconfronteerd wordt, dat je zelf niet goed weet of je het wel of niet accepteren kunt, dat je met deze vraag met jezelf geconfronteerd wordt? Is het misschien niet zo dat sommigen het heel vervelend vinden om een slecht mens te zijn en daarom doen alsof het niet meer dan redelijk is om iemand af te wijzen vanwege verkeerde ‘timing’? Is het niet de hele definitie van discriminatie dat andere mensen je gaan opzadelen met hun probleem?

Ik zie dat niet zo. De grootste argument dat ik heb gehoord is:
Eerlijkheid en openheid zijn belangrijk in relaties, dus als je misleidt of langdurig een leugentje om bestwil verteld, kan het zijn dat mensen daar op afknappen. Dit geldt niet alleen voor trans-zijn, maar ook voor heel veel andere onderwerpen waar mensen over liegen.

Daarnaast zijn er inderdaad mensen die er voor uitkomen dat ze er niet mee om kunnen gaan. Is dat discriminatie? Mijn inziens niet zo, net zoals er mensen zijn die geen relatie aankunnen met iemand die kinderen heeft uit een eerdere relatie, zijn er mensen die dit niet aankunnen. Er zijn miljarden mensen, dus het is niet zo dat je nooit meer een partner krijgt ofzo. Ik zie ook niet in waarom je een slecht mens zou zijn als je iets niet aan zou kunnen.

Ik zie het niet als 'fout' zijn, als je timing niet overeenkomt met een potentiele partner. Immers, je probeert elkaar toch te leren kennen, ook al ben je verliefd, je weet nooit of je een langdurige prettige relatie krijgt of niet de eerste paar maanden. Het is aftasten. Vind ik je fout als je het te laat zou vertellen aan een potentiele partner? Nee, ik vind van niet. Wel vind ik dat een advies geven van beter te vroeg dan te laat een goed advies is. Later in een relatie wordt je een leugen(tje) gewoon minder vergeven en je date toch met als doel om een relatie te bereiken?

quote:

Op donderdag 30 mei 2013 12:22 schreef Vrouwendistel het volgende:

Ik denk dat de beste manier voor ons om daar mee om te gaan is toch kijken naar: wat wil je zelf, wat is voor jezelf een reden om er mee te wachten, wat is voor jezelf een reden om het te vertellen. Want wat een ander vindt dat weet je uiteindelijk toch niet. Het blijft lastig, maar als je bij jezelf kunt blijven dan kun je het hele date gebeuren misschien met meer zelfvertrouwen tegemoet treden. Dan kun je ook met meer zelfvertrouwen doen wat juist is en op je eigen gevoel vertrouwen.

Hey, dat zegt toch iedereen? Dat je dat zelf moet inschatten. Dat er geen boekje is die je dat precies uitlegt en dat er geen 1 op 1 regels zijn die altijd gelden.

Ik vind het al harstikke top dat je hier over nadenkt en dat je luistert naar wat mensen zeggen. Natuurlijk hou je mensen hier op FOK! die onbeschoft doen en dingen zeggen waar niemand vrolijk van wordt, maar er zijn ook genoeg mensen die best met je willen discusseren en nadenken. Ik zou zeker aan je zelfvertrouwen werken rond het daten en gewoon jezelf zijn.

quote:

Op donderdag 30 mei 2013 12:22 schreef Vrouwendistel het volgende:
In het begin dat ik ging daten vertelde ik het direct omdat ik me door de maatschappij wijs heb laten maken dat ik iets uit te leggen heb.

Maar je hebt toch ook iets uit te leggen?

quote:

Op donderdag 30 mei 2013 19:52 schreef Pvoesss het volgende:

[..]

Maar je hebt toch ook iets uit te leggen?

Nee. Je hebt een mededeling te doen.

Ook prima je hebt iets te vertellen.. Je kan niet iemand de keus ontnemen om wel of niet hier iets mee te doen. Je moet gewoon mensen de kans geven om weg te lopen of bewust te blijven.

quote:

Op donderdag 30 mei 2013 19:52 schreef Pvoesss het volgende:

[..]

Maar je hebt toch ook iets uit te leggen?

Nee, dat heeft ze dus niet. Laat de rest van de wereld maar eens uitleggen waarom ze nog steeds zo rigide omgaan met de man en vrouw hokjes.

Het wordt echt tijd dat we eens met zijn allen gaan erkennen dat het probleem niet bij transseksuelen ligt maar bij de mensen die daar niet mee om kunnen gaan.

Dit is ook de reden waarom zoveel transseksuelen zich blijven schamen voor wie ze zijn, die constante druk die er op ze wordt gelegd om 'iets uit te leggen' aan de rest van de wereld. Alsof er iets fout is aan hen. Alsof we de plicht hebben om anderen daarvoor te waarschuwen. En alsof we dan maar dankbaar moeten zijn als ze ons toch accepteren.

Toen ik net om was gegaan waarschuwde ik mensen nog wel eens van te voren dat ik trans was voordat ik ze ontmoette. Omdat ik het rare idee in mijn hoofd had dat ik wat 'uit te leggen had'. Maar inmiddels ben ik daar helemaal van af gestapt. Het is 2013, en de rest van de wereld moet er maar mee leren leven dat niet iedereen in het standaard hetero man/vrouw hokje past. Als je mij raar, vreemd of eng vindt is dat jouw probleem, niet het mijne.

Transseksuelen hoeven zich er dan ook absoluut niet schuldig over te voelen als ze niet meteen bij de eerste date zeggen dat ze trans zijn. Het is niet hun fout dat bijna iedereen er nog steeds van uit gaat dat iedereen die ze tegenkomen past in het standaard hetero cisgender hokje.

Stel je ziet een leuke man in het cafe en probeert hem te versieren. En komt er dan achter dat hij homo is. Is het dan zijn fout? Nee, natuurlijk niet, je was zelf zo dom om er vanuit te gaan dat iedere man die je tegenkomt hetero is. Die homoseksuele man heeft niets uit te leggen. En dat geldt net zo goed voor transseksuelen.

iets uit leggen staat niet gelijk aan iets doen/zijn wat niet goed is
er zijn zo veel mensen die iets uit moeten leggen voor een relatie serieus kan worden en dat zijn echt geen dingen waar je je voor moet schamen

die link leggen 'jullie' zelf

ik snap dat wel, door wat jullie al door hebben gemaakt maar je kunt dat niet op de maatschappij af blijven schuiven

Het gaat me niet om het al of niet vertellen, het gaat me om die mensen die denken dat wij een morele plicht hebben om het te vertellen of iets uit te leggen hebben.

Dat is wel degelijk een maatschappelijk probleem...

Jullie doen ook wel alsof alles en iedereen jullie anders gaan behandelen zodra jullie vertellen dat jullie trans zijn.

Nee hoor, want ik ben een van die mensen
en ik vind dat mensen met andere bagage ook de morele plicht hebben het te vertellen omdat ik vind dat je naar een (toekomstige) partner open moet zijn

als iemand aan mij zou vragen 'ik ben vaginistisch/heb een kind/ben vroeger mishandeld en heb daar nog veel last van/heb een stoornis moet ik dit vertellen' zou ik ook zeggen dat je een 'morele' plicht hebt om dat te vertellen

maar goed dat zal dan ook wel aan de samenleving liggen en het feit dat we niet om kunnen gaan met transseksuelen

ik zelf ken meerdere mensen die zich niet in het juiste lichaam geboren voelen en die daar op wat voor manier dan ook vorm aan geven dus ik ben echt geen rigide hokjes denker maar toch zou ik het mijn partner kwalijk nemen als hij of zij dat niet zou vertellen tegen mij
waarom heb ik al 40x uitgelegd maar dat staat dus los van mijn manier van tegen gender aan kijken
je kunt daar niet alles op afschuiven
er is ook nog zoiets als eerlijkheid, openheid etc
wat voor relatie ben je aan het opbouwen als dat soort termen je helemaal niks doen in relatie tot je partner?

quote:

Op donderdag 30 mei 2013 19:55 schreef Pvoesss het volgende:
Ook prima je hebt iets te vertellen.. Je kan niet iemand de keus ontnemen om wel of niet hier iets mee te doen. Je moet gewoon mensen de kans geven om weg te lopen of bewust te blijven.

en daarmee ontneem je de poster waar je op reageert evengoed een keuze. wat dat betreft is dit gewoon een rottig gedoe. want je kan het eigenlijk niet goed doen.

quote:

Op vrijdag 31 mei 2013 10:27 schreef Joanne35 het volgende:

[..]

Nee, dat heeft ze dus niet. Laat de rest van de wereld maar eens uitleggen waarom ze nog steeds zo rigide omgaan met de man en vrouw hokjes.

Het wordt echt tijd dat we eens met zijn allen gaan erkennen dat het probleem niet bij transseksuelen ligt maar bij de mensen die daar niet mee om kunnen gaan.

Dit is ook de reden waarom zoveel transseksuelen zich blijven schamen voor wie ze zijn, die constante druk die er op ze wordt gelegd om 'iets uit te leggen' aan de rest van de wereld. Alsof er iets fout is aan hen. Alsof we de plicht hebben om anderen daarvoor te waarschuwen. En alsof we dan maar dankbaar moeten zijn als ze ons toch accepteren.

Toen ik net om was gegaan waarschuwde ik mensen nog wel eens van te voren dat ik trans was voordat ik ze ontmoette. Omdat ik het rare idee in mijn hoofd had dat ik wat 'uit te leggen had'. Maar inmiddels ben ik daar helemaal van af gestapt. Het is 2013, en de rest van de wereld moet er maar mee leren leven dat niet iedereen in het standaard hetero man/vrouw hokje past. Als je mij raar, vreemd of eng vindt is dat jouw probleem, niet het mijne.

Transseksuelen hoeven zich er dan ook absoluut niet schuldig over te voelen als ze niet meteen bij de eerste date zeggen dat ze trans zijn. Het is niet hun fout dat bijna iedereen er nog steeds van uit gaat dat iedereen die ze tegenkomen past in het standaard hetero cisgender hokje.

Stel je ziet een leuke man in het cafe en probeert hem te versieren. En komt er dan achter dat hij homo is. Is het dan zijn fout? Nee, natuurlijk niet, je was zelf zo dom om er vanuit te gaan dat iedere man die je tegenkomt hetero is. Die homoseksuele man heeft niets uit te leggen. En dat geldt net zo goed voor transseksuelen.

En jij hebt een hekel aan hokjes?
Je gaat er wel per definitie van uit dat ik er moeite mee zou hebben en er rigide mee om zou gaan
Ik zou er dus echt geen enkele moeite mee hebben en gewoon de date of de relatie voort zetten.
Maar ik vind wel dat ik de keus moet hebben om er niet mee door te gaan voor het geval dat het niet bij mijn toekomstvisie past. Zoals bijvoorbeeld kinderen krijgen

Als ik als vrouw zou zoenen met een man en ik zou er achter komen dat hij homo is ja dan vind ik dat dit gemeld had moeten worden van tevoren omdat dan de verwachtingen heel anders kunnen zijn. Zou ik er dan moeite mee hebben dat de man homo is.. NEE..
Maar ik had wel de keus moeten hebben om er niet mee te zoenen.
Omdat niet voor iedereen een zoen maar een zoen is en een date maar een date..