Een wiebelende neus geeft inderdaad aan dat ze het even opnemen ja. Hoe meer die neus wiebelt, hoe nieuwsgieriger / geïnteresseerd ze zijn.
Als iets echt interessant is, dan komen ze wel in beweging.
Maar verder zijn het diertjes met een sterk eigen willetje. Ze weten precies waar het lekkers te halen is, wanneer het tijd is voor een aaibeurt (dat is namelijk wanneer zijzelf zin hebben...

) en ze liggen waar ze liggen willen. Soms op de vreemdste plekken. En als je iets doet dat ze niet bevalt, dan keren ze beledigd de rug naar je toe. Dus eigenlijk zijn het net katten ja
(Sterker nog, bij veel katten heb ik het idee dat de liefde minder voorwaardelijk is dan bij konijnen. Die laatste komen ook graag naar je toe voor aandacht - of vaker; iets lekkers - maar je kunt ze ook wel goed omkopen met eten.

Laatst heeft mijn schoonzusje een weekje opgepast en haar lekker verwend....drie keer raden wie mijn konijn's nieuwe grote liefde was....)
Althans, dit is een beschrijving van Diva, die haar naam eer aan doet

. Maar uit alle verhalen die ik over konijnen lees, is ze geen uitzondering.