Er was eens een jongetje genaamd Teun. Teun was 5 jaar en woonde in Harlingen. Zijn moeder had 5 jaar geleden een miskraam gehad, en toen de 'volgende poging' dus wel lukte was ze immens blij. Teun werd dan ook super erg verwend door zijn ouders, aangezien ze hem zagen als een soort gift van God.
Echter hadden de ouders van Teun het niet al te breed. Integendeel. Zijn moeder had sowieso al nooit een diploma gehaald en zijn vader heeft een hele poos aan maagkanker geleden waardoor hij ook niet zo veel inkomsten kreeg. Gelukkig gaat het nu weer goed met de vader van Teun, hij werkt als administratief medewerker bij het plaatselijke gemeentehuis, 3 en een halve dag per week aangezien hij een full-time baan nog niet helemaal aan kan. Zijn moeder maakt 2 avonden in de week een basisschool in de buurt schoon.
Al vanaf dat hij een jongetje van 3 was wilde Teun graag een keertje naar de Efteling. Telkens als hij er een reclame van op TV ziet smelt zijn hart weg, en als hij klasgenootjes over hun leuke weekendje bij de Efteling hoort praten voelt hij dan ook niets anders dan jaloezie. Zijn ouders hebben er het geld niet voor om ten eerste zoveel benzine te verbruiken om helemaal van Friesland naar Noord-Brabant te rijden, en dan ten tweede die dure kaartjes nog te betalen. Daarnaast moet er natuurlijk ook gegeten worden, en van de prijs van 1 bakje patat daar heb je een hele zak patat bij de LIDL. Dat feest gaat dus mooi niet door.
Hoe dan ook, Teun is vastberaden om een keer een dagje naar de Efteling te gaan en hij begint dan ook op straat klein muntgeld te verzamelen, op te rapen. Na een week of 6 heeft hij slechts 3 euro 15 bij elkaar weten te sprokkelen, lang niet genoeg dus.
Ook de leraren van Teun hebben hier hoogte van gekregen, en vinden dit zeer aandoenlijk. Het is bijna Teuns verjaardag, en hoewel ze normaal niet aan dit soort liefdadigheidacties doen, wilden ze voor Teun graag een uitzondering maken. Er werd aan elk kind uit groep 2 gevraagd om 2 euro mee naar school te nemen, en de leraren deden zelf nog wat geld bij. Toen dan eindelijk de verjaardag van Teun aanbrak was hij overdonderd van het feit dat de hele school zo hard hun best had gedaan voor hem en dat hij eindelijk naar zijn droomparadijs kon: De Efteling.
Dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag gingen voorbij, tot dan eindelijk de grote dag aankwam: De dag van Teuns leven die hij nooit meer zou vergeten. Al om 6 uur 's ochtends rinkelden de wekkertjes in Harlingen; ze hadden een lange rit voor de boeg! Om 8 uur zat dan eindelijk iedereen in de auto en kon de rit beginnen.
Een uur of 3 later kwamen ze aan bij de Efteling. Kaartjes werden gekocht, ze liepen naar binnen, tot dusverre nog geen reactie van Teun. ''Kijk, hij is helemaal sprakeloos!'' zei zijn moeder tegen zijn vader. Het gezin liep al een minuut of 10, 15 rond, langs Holle Bolle Gijs, Langnek en verscheidene andere attracties, tot Teun de woorden sprak: ''Weet je, het is eigenlijk best wel kut hier. Kom we gaan naar huis. Potje scrabble doen of zo.''
i still see your shadows in my room