Depressie & Angst #28

Sterkte kuolema. En inderdaad: zorg dat je hulp krijgt (of houdt) en bespreek dit met je behandelaar.
Ik heb gisteravond bewust even niet op je bericht gereageerd, want ik wist echt niet wat ik ermee moest. Bij iemand die ik face to face zie kan ik er wel mee dealen (ik heb ooit een vriendin "betrapt" dat ze het had gedaan), maar zo op een forum is het heel moeilijk om erop te reageren.

Ik hoop heel erg dat je je vandaag iets beter voelt.
En bespreek het eventueel ook met een vriend/vriendin waarvan je weet dat die het aankan en die je vertrouwt. Dat kan ook opluchten. Tenminste, ik had bij die vriendin toen wel het idee dat ze het ergens wel fijn vond dat ik het had gezien en dat ik er rustig op reageerde.
sterkte nogmaals.

Ik voel me nu echt niet beter, want het is zo stom en zonde dat ik dat verslag niet heb afgemaakt...ik moet nu een half jaar overdoen volgend jaar...alles voor niks geweest. En het het had wel gekund. Ik haat mezelf.
Ik krijg al hulp, ze weten ervan, maar ik had verteld dat ik het alleen nog deed onder invloed van alcohol, want dan kan ik die neiging niet onderdrukken, wat ik meestal wel probeer dus. Maar gister was ik niet onder invloed, en heb ik het toch weer gedaan. Dat en alcohol drinken zijn gewoon de enige manieren waarop ik met mijn problemen om kan gaan. Alcohol haal ik niet meer in huis, tenzij ik me goed voel of niet alleen ben. Dus ik werk er wel aan, maar het blijft gewoon heel moeilijk.
Mijn vrienden hoeven het niet te weten, 2 vriendinnen heb ik al met moeite verteld dat het niet goed gaat, maar ik treed verder niet in detail want dan gaan ze zich nog meer zorgen maken. Ik zou me er ook niet opgelucht door voelen door wel details te geven, integendeel. Heb al spijt dat ik het er met 1 van de twee over heb gehad. Ging over medicatie. Ze begreep het niet, en daardoor voelde ik me stom.
Ik weet niet waarom ik zoiets raars op een forum dump, wat bezielde me? Ik moest het toch even kwijt, en dat is hier makkelijk omdat het anoniem is. Ik zou er nooit iemand over bellen ofzo.
Gelukkig heb ik vanmiddag afleiding, een volleybalwedstrijd. Dat zal vast goed doen. En ik ga nog wel proberen mijn vakken te halen, vrijdag een tentamen, daar ga ik me de komende week op richten. Een doel blijven hebben, dat is belangrijk.
Thanks voor reacties btw.
Ik voel me trouwens heel egoïstisch omdat ik alleen maar over mezelf praat en bijna nooit reageer op posts van andere mensen, maar dat is omdat ik toch nooit iets nuttigs toe te voegen heb. En ik ben niet zo'n sociale babbels-persoon/veelposter.
Trouwens, se, ik begrijp heel goed waarom jij ging couchsurfen. Weg uit je vertrouwde omgeving die de bron is van problemen. Tenzij je jezelf ziet als bron van het probleem. Heeft het je uiteindelijk goed gedaan? Ik denk er vaak over na om het voorbeeld van Christopher McCandless te volgen, helemaal alleen weg van de maatschappij, weg van alle problemen, de wildernis in.
Genoeg geluld. Ik ga ontbijten.

Murmeli, thanks, ik begrijp dat je niet reageerde, er viel ook niet echt iets op te zeggen. Ik wilde gewoon even kwijt hoe ik me voelde en was niet echt uit op reacties. En ik had al meteen spijt van mijn post. Gelukkig is ie nu weg:)
Hoewel het nu niet goed gaat, heb ik nog wel hoop want ik krijg dus hulp en slik antidepressiva die hopelijk gaan werken over een tijdje.

Dat mag hier ook kuolema, alleen over jezelf lullen. t is maar net hoe je je voelt.
In ieder geval fijn dat je al hulp hebt. Wel jammer dat je omgeving niet zo relaxed reageert.

Ik heb het idee dat je gisteravond toen je dat bericht postte in een soort roes zat, althans, zo klonk je bericht een beetje. En ik heb wel vaker gehoord dat automutulatie je een beetje in een soort roes kan brengen, in ieder geval een soort grote opluchting, dus ik begrijp wel dat je het neerzette.

Lekker, ga je vanmiddag lekker even uitleven met sporten, zal zeker goed doen. En lekker met je koppie in de zon, zonlicht doet een mens ook goed.

En boos zijn op jezelf heeft geen nut, dus probeer daarmee te stoppen. Al verkloot je je studie of heb je een half jaar vertraging, je bent nu min of meer ziek (depressie is ook ziek, ook al is het niet zichtbaar), en meer dan je best kan je niet doen. Er zijn veel mensen die door psychische shit een deel van hun studie over moeten doen, of het zelfs niet halen. Dus wees vooral trots op jezelf op wat je wel doet! Dat is ook weer beter voor je stemming.
(ter info: ik heb 8 jaar over een 4 jarige opleiding gedaan, was alleen maar aan het feesten en uitstellen. dat kan ik mezelf aanrekenen, maar het is ook wel te verklaren met depressies en adhd enzo, dus ik heb me er toendertijd maar bij neergelegd, en nu merkt niemand daar meer wat van, kan het mijn collega's schelen dat ik op mijn 26e ben afgestudeerd en niet op mijn 22e of 23e....)

quote:

Op zaterdag 20 april 2013 11:24 schreef kuolema het volgende:
Murmeli, thanks, ik begrijp dat je niet reageerde, er viel ook niet echt iets op te zeggen. Ik wilde gewoon even kwijt hoe ik me voelde en was niet echt uit op reacties. En ik had al meteen spijt van mijn post. Gelukkig is ie nu weg:)
Hoewel het nu niet goed gaat, heb ik nog wel hoop want ik krijg dus hulp en slik antidepressiva die hopelijk gaan werken over een tijdje.

komt goed met jou!
Hoe lang slik je je AD nu?

Een verandering van omgeving kan helpen om je even rust te geven door je uit een onrustige omgeving te halen. Totdat de gevoelens weer terugkomen en je eigenlijk niet anders kan dan concluderen dat het uit jezelf komt. Niet dat het jouw schuld is, want niemand kiest ervoor om zich rot te voelen. In plaats daarvan kiezen mensen ervoor om rot voelen te vermijden, wat op zijn beurt weer stress oplevert en dus extra gewicht geeft aan je onvrede.

Vluchten van je problemen is dus niet de oplossing.
Verdoven van je problemen is niet de oplossing.

Aanpakken van je problemen is de oplossing.

Kan je de problemen aanpakken? Maak het jezelf dan niet extra moeilijk door je meer zorgen te maken. Kan je de problemen niet aanpakken? Maak het jezelf dan niet extra moeilijk door je onnodig zorgen te maken.

Ik heb deze week echt mijn week niet. Heb wat positieve vorderingen gemaakt dus je zou zeggen het gaat toch lekker. Maar blijkbaar vinden mensen het dan meer nodig om je hard te schoppen en je voor lul te zetten. Heb het gewoon even helemaal met mensen en ook mijn partner gehad. Herkent iemand dit?

quote:

Op zaterdag 20 april 2013 14:21 schreef davo1979 het volgende:
Ik heb deze week echt mijn week niet. Heb wat positieve vorderingen gemaakt dus je zou zeggen het gaat toch lekker. Maar blijkbaar vinden mensen het dan meer nodig om je hard te schoppen en je voor lul te zetten. Heb het gewoon even helemaal met mensen en ook mijn partner gehad. Herkent iemand dit?

Zo kan je leren dat je je positiviteit niet uit anderen kan en hoeft te halen. Maar het is heel begrijpelijk, heel menselijk.

quote:

Op zaterdag 20 april 2013 14:44 schreef Gray het volgende:

[..]

Zo kan je leren dat je je positiviteit niet uit anderen kan en hoeft te halen. Maar het is heel begrijpelijk, heel menselijk.

Je hebt helemaal gelijk! Ik moet dingen anders zien.

quote:

Op zaterdag 20 april 2013 15:42 schreef davo1979 het volgende:

[..]

Je hebt helemaal gelijk! Ik moet dingen anders zien.

Je moet niets, maar niets of niemand houdt je daarin tegen behalve jijzelf.

quote:

Op zaterdag 20 april 2013 16:19 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dat moet echt mijn doel worden komende jaren. Ik moet positiviteit en joy uit mezelf kunnen halen. Ik haat het zo codependent te zijn. Was dat ook niet zoiets in Into the Wild? Waar die gast aan het einde stierf en opschreef van, true happiness is shared with others?

Zoiets staat me vaag bij van die film, ja.

Ik zou het aanvullen als volgt: true happiness is shared with others, not made by them.

quote:

Ik vlieg morgen weer terug, zo'n reis heeft je toch wel een aantal mentale beuken gegeven links en rechts. Ik kwam met name veel reizigers tegen die moeite hadden met het 'normale' pad in het leven. Mja, join the club zeiden we dan. En dat ze er eigenlijk allemaal tegen aan keken om weer terug te gaan.

Dat hoor je vaak inderdaad. Mensen hebben het idee dat ze anders zijn dan dat ze moeten zijn. Ze hebben het idee dat ze moeten veranderen en dat ze dan niet langer zullen lijden. Dus zoeken ze altijd naar redenen die hun ongeluk verklaren en wijzen dan: dat maakt mij ongelukkig! Als dat verandert wordt alles beter! Plots verandert het en blijkt dat ze nog even miserabel zijn als voorheen. En vervolgens gaan ze weer op zoek naar een volgende reden. En zolang ze zoeken zullen ze redenen blijven vinden voor hun ongeluk.

Wat zou er gebeuren als je alle redenen gehad hebt? Wat dan? Wat blijft over? Dit zijn vragen die ik me op een gegeven moment gesteld heb en mij op mijn pad gebracht hebben.

quote:

Op zaterdag 20 april 2013 11:25 schreef Murmeli het volgende:
Ik heb het idee dat je gisteravond toen je dat bericht postte in een soort roes zat, althans, zo klonk je bericht een beetje. En ik heb wel vaker gehoord dat automutulatie je een beetje in een soort roes kan brengen, in ieder geval een soort grote opluchting, dus ik begrijp wel dat je het neerzette.

Ja dat klopt wel, ik voel me niet helemaal helder/mezelf op zo'n moment.

quote:

En boos zijn op jezelf heeft geen nut, dus probeer daarmee te stoppen. Al verkloot je je studie of heb je een half jaar vertraging, je bent nu min of meer ziek (depressie is ook ziek, ook al is het niet zichtbaar), en meer dan je best kan je niet doen. Er zijn veel mensen die door psychische shit een deel van hun studie over moeten doen, of het zelfs niet halen. Dus wees vooral trots op jezelf op wat je wel doet! Dat is ook weer beter voor je stemming.
(ter info: ik heb 8 jaar over een 4 jarige opleiding gedaan, was alleen maar aan het feesten en uitstellen. dat kan ik mezelf aanrekenen, maar het is ook wel te verklaren met depressies en adhd enzo, dus ik heb me er toendertijd maar bij neergelegd, en nu merkt niemand daar meer wat van, kan het mijn collega's schelen dat ik op mijn 26e ben afgestudeerd en niet op mijn 22e of 23e....)

Dat zegt de spv ook. Maar ik weet dat ik het wel kan, dat is het probleem. Het is niet alleen depressie waardoor ik soms gewoon helemaal niet in staat ben om iets voor mijn studie te doen, maar ook perfectionisme/faalangst waardoor ik blokkeer. Dan kan ik wel bezig zijn met andere dingen, terwijl ik eigenlijk aan die opdracht had moeten werken. En dat is stom. En geen excuus. Daar zou ik gewoon controle over moeten hebben. Ik kan niet trots zijn op mezelf, want ik verkloot alles. Ik wilde het gewoon zo graag goed doen dit keer,(ben op de middelbare school ook al 2 keer blijven zitten, o.a. door de problemen die ik nu ook heb), het ging goed in het begin van het jaar maar toen kwam de depressie weer terug...het is zo kut. Ik geloof best dat ik later op een andere manier op deze periode terug zal kijken, maar nu ik er middenin zit is het gewoon pure zelfhaat, uitzichtloosheid, enzovoort.

quote:

Op zaterdag 20 april 2013 11:27 schreef Murmeli het volgende:

[..]


komt goed met jou!
Hoe lang slik je je AD nu?

Sinds 3 weken, waarvan de eerste anderhalve week 10 mg en daarna 20 mg citalopram. Thanks, ik ben zelf niet erg optimistisch, maar het helpt een beetje als anderen dat wel zijn.

quote:

Op zaterdag 20 april 2013 11:34 schreef Gray het volgende:
Een verandering van omgeving kan helpen om je even rust te geven door je uit een onrustige omgeving te halen. Totdat de gevoelens weer terugkomen en je eigenlijk niet anders kan dan concluderen dat het uit jezelf komt. Niet dat het jouw schuld is, want niemand kiest ervoor om zich rot te voelen. In plaats daarvan kiezen mensen ervoor om rot voelen te vermijden, wat op zijn beurt weer stress oplevert en dus extra gewicht geeft aan je onvrede.

Vluchten van je problemen is dus niet de oplossing.
Verdoven van je problemen is niet de oplossing.

Aanpakken van je problemen is de oplossing.

Kan je de problemen aanpakken? Maak het jezelf dan niet extra moeilijk door je meer zorgen te maken. Kan je de problemen niet aanpakken? Maak het jezelf dan niet extra moeilijk door je onnodig zorgen te maken.

Mijn definitie van 'aanpakken van mijn problemen' is ervoor zorgen dat ik niet meer besta. Dan hoef ik me lekker ook geen zorgen meer te maken. Maar dat zal niet erg gewaardeerd worden. Om het leven wat draaglijker te maken is verdoven en vluchten heel handig. Ik ben nog steeds bereid eraan te werken, daarom heb ik weer hulp gezocht. Maar dit is de derde keer, en ik heb er niet zoveel vertrouwen in dat therapie nu ineens wel gaat helpen. Ik wacht dat en de werking van de medicijnen wel af, en blijf ondertussen dingen ondernemen. Maar op een gegeven moment is het gewoon klaar.

Kuolema, je klinkt als mij ergens eind 2011. Het is moeilijk om vertrouwen e hebben als je zo diep zit.
Maar het kan wel, echt waar!

quote:

Op maandag 22 april 2013 01:19 schreef kuolema het volgende:

[..]

Mijn definitie van 'aanpakken van mijn problemen' is ervoor zorgen dat ik niet meer besta. Dan hoef ik me lekker ook geen zorgen meer te maken. Maar dat zal niet erg gewaardeerd worden. Om het leven wat draaglijker te maken is verdoven en vluchten heel handig. Ik ben nog steeds bereid eraan te werken, daarom heb ik weer hulp gezocht. Maar dit is de derde keer, en ik heb er niet zoveel vertrouwen in dat therapie nu ineens wel gaat helpen. Ik wacht dat en de werking van de medicijnen wel af, en blijf ondertussen dingen ondernemen. Maar op een gegeven moment is het gewoon klaar.

Dit ken ik wel, heb ikzelf een aantal jaren gedaan. Ik heb zelf ook in de situatie gezeten dat ik dacht "is dit het? Moet dit mijn leven voorstellen? Word het dan ook nooit wat met me??".
Het lijkt dan allemaal zo uitzichtsloos.

Maar met een beetje geluk kun je er ook uitkomen (al kan daar wel een aardig lange tijd overheen gaan). Als ik mijn leven van nu vergelijk met dat van elk gemiddeld ander persoon, dan stelt mijn leven zelfs nu nog geen ruk voor. Ik heb bijna geen enkel doel van vroeger gehaald en zie mijn leven soms nog steeds als mislukt, maar ik probeer daar gewoon niet meer aan te denken.
Dus probeer ik nu te genieten van de kleine dingen in het leven, ook al heb ik verder geen doel om naartoe te leven.

Gewoon bezig blijven en zo.

Ik vind het gewoon uitermate mongolisch dat er bij mij niet gewoon ingegrepen werd. Ik had hard hulp nodig, terwijl ik zo geestelijk in de put zat dat ik niet eens in staat was om hulp te zoeken voor mijn problemen.
Als een jongen bijna 10 jaar bezig is met zijn studie, zal er dan misschien niet iets met die jongen aan de hand zijn???? Nee hoor, helemaal niks. Het is helemaal niet handig om even met hem te gaan praten. Stelletje idioten.

quote:

Op maandag 22 april 2013 10:40 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik vind het gewoon uitermate mongolisch dat er bij mij niet gewoon ingegrepen werd. Ik had hard hulp nodig, terwijl ik zo geestelijk in de put zat dat ik niet eens in staat was om hulp te zoeken voor mijn problemen.
Als een jongen bijna 10 jaar bezig is met zijn studie, zal er dan misschien niet iets met die jongen aan de hand zijn???? Nee hoor, helemaal niks. Het is helemaal niet handig om even met hem te gaan praten. Stelletje idioten.

Over wie heb je het nu? Je ouders? Je docenten?

quote:

Op maandag 22 april 2013 10:41 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Over wie heb je het nu? Je ouders? Je docenten?

Ik heb het over ze allemaal.

quote:

Op maandag 22 april 2013 10:42 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik heb het over ze allemaal.

Ik heb wel aanreikingen gehad, maar was te ver heen om dat in te zien dat dat precies was wat ik nodig had. Het verleden draai je niet meer terug, maar ik laat mijn verleden niet mijn heden beheersen
(althans, tot zover dat mogelijk is natuurlijk)

quote:

Op maandag 22 april 2013 10:44 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik heb wel aanreikingen gehad, maar was te ver heen om dat in te zien dat dat precies was wat ik nodig had. Het verleden draai je niet meer terug, maar ik laat mijn verleden niet mijn heden beheersen
(althans, tot zover dat mogelijk is natuurlijk)

Ik moet mogelijk betalen voor mijn depressie. Dat is iets wat mij volledig niet zint.

quote:

Op maandag 22 april 2013 10:45 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik moet mogelijk betalen voor mijn depressie. Dat is iets wat mij volledig niet zint.

Je komt in het leven altijd dingen tegen die je niet zinnen, hoort er toch gewoon een beetje bij?

quote:

Op maandag 22 april 2013 10:46 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Je komt in het leven altijd dingen tegen die je niet zinnen, hoort er toch gewoon een beetje bij?

Nee, dit hoort er helemaal niet bij. Dit is absoluut over de grens. Ik moet betalen voor iets wat ik totaal niet in de hand had.

quote:

Op maandag 22 april 2013 10:48 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Nee, dit hoort er helemaal niet bij. Dit is absoluut over de grens. Ik moet betalen voor iets wat ik totaal niet in de hand had.

En dat, mijn beste vriend, hoort dus gewoon bij het leven. Betalen wat niet jouw schuld is.
Overkomt iedereen wel eens.