quote:Iedereen kent deze slopende ziekte wel, je kunt er niet van genezen en ik moet even mijn ei kwijt in het kort.
Mijn oma is vanacht aan deze slopende ziekte gestorven op de leeftijd van 67 jaar. Anderhalf jaar terug werd de kanker ontdekt bij mijn oma en nu is ze er dus aan gestorven. Ik vind het echt vreselijk, ik kon altijd bij mijn oma terecht wanneer ik ergens mee zat maar dat kan nu dus niet meer. Ik huil bijna nu ik dit type
Ik heb eerder iemand meegemaakt met kanker maar dit was in mijn jongere jaren toen ik 7 jaar was en heb ik dus niet bewust meegemaakt.
Hebben jullie ook mensen uit jullie buurt met deze ziekte of die zijn gestorven aan de ziekte?
Ik moet gewoon even mijn ei kwijt en wist niet goed waar dit te plaatsen.
quote:Op vrijdag 1 maart 2013 21:55 schreef MarMar het volgende:
Dikke domper, de chemo van pa kan sowieso niet doorgaan, zijn lever is te slecht.
Ik heb een ex collega met borstkanker uitgezaaid naar lever. Kreeg eerst paar keer chemo met hele lage dosis, de eerste keer dat ze de volle dosis kreeg ging ze er bijna onderdoor.quote:
In het AvLzks heeft ze toen chemo via de lies direct in de lever gekregen waar ze gelukkig goed op reageerde.
Slecht nieuws dus. Wat blijft er nu nog aan mogelijkheden over?quote:
Niets.. zijn volgende gesprek met de oncoloog is een afsluitend gesprek wat de behandeling betreft.quote:
[..]
Slecht nieuws dus. Wat blijft er nu nog aan mogelijkheden over?
Wat erg! Heel veel sterkte aan iedereen!quote:
[..]
Niets.. zijn volgende gesprek met de oncoloog is een afsluitend gesprek wat de behandeling betreft.
Hoe gaat het nu met je vader?
Hij klonk aan de telefoon ietsjes fitter, maar er is niet veel meer van hem over. Hij blijft afvallen en komt alleen nog maar buiten in een rolstoel voor af en toe frisse neus.
Zondag gaan we naar hem toe.
Meer geen pijn dus? Dat iemand dan nergens meer puf voor heeft dat kan ik begrijpen. Dat zal zondag een heel moeilijk gesprek worden vermoed ik. Heel veel sterkte.quote:
Dank je.
Hij klonk aan de telefoon ietsjes fitter, maar er is niet veel meer van hem over. Hij blijft afvallen en komt alleen nog maar buiten in een rolstoel voor af en toe frisse neus.
Zondag gaan we naar hem toe.
En dank je
Met mijn schoonvader gaat het iets beter. Hij heeft sinds een half jaar pijn in zijn elleboog. Na een aantal maanden bleek dat te komen door een tumor op zijn borstwervel. Hij slikt ontzettend veel pijnstillers (o.a. morfine) en zuipt zich klem aan jenever maar niets helpt. Nu krijgt hij sinds 1,5 week neuropatische pijnbestrijding en het lijkt zowaar te helpen. Hij kan eindelijk langer dan 2 uur achter elkaar slapen en doet inmiddels amper nog iets anders.
Hij heeft zijn eerste chemokuur achter de rug en lijkt er, naast de vermoeidheid, nog niet al te veel last van te hebben. Hij heeft zelfs een weekje op een boot geregeld voor hem en zijn broers.
Lucky wat fijn dat die pijnbestrijding eindelijk wat oplevert. Het heeft bij mij heel lang geduurd voordat ik het goede kreeg. Pas na een half jaar bedachten ze dat er maar eens iemand langs moest komen op het te bespreken.quote:
Poeh zeg wat een heftig nieuws Mar. Sterkte.
Met mijn schoonvader gaat het iets beter. Hij heeft sinds een half jaar pijn in zijn elleboog. Na een aantal maanden bleek dat te komen door een tumor op zijn borstwervel. Hij slikt ontzettend veel pijnstillers (o.a. morfine) en zuipt zich klem aan jenever maar niets helpt. Nu krijgt hij sinds 1,5 week neuropatische pijnbestrijding en het lijkt zowaar te helpen. Hij kan eindelijk langer dan 2 uur achter elkaar slapen en doet inmiddels amper nog iets anders.
Hij heeft zijn eerste chemokuur achter de rug en lijkt er, naast de vermoeidheid, nog niet al te veel last van te hebben. Hij heeft zelfs een weekje op een boot geregeld voor hem en zijn broers.
Ik gebruik nu een fentanyl pleister, diclofenac en paracetamol en bij doorbraakpijn instanyl neusspray, works as a charm! Heeft je schoonvader ook zo'n pleister? Want ik merk echt dat dat goed helpt. Die geeft steeds een beetje pijnstiller af. Zou niet meer zonder kunnen.
Maar goed, ik heb mijn schoonmoeder nog niet alleen gesproken zodat ik het goed kan vragen. Ze heeft inmiddels geleerd om met hem mee te gaan bij elk onderzoek en wij gaan ook mee naar gesprekken met de longarts.
Omdat hij die flesjes morfine te pas en te onpas slikte of zijn dosis juist uitstelde en verving door jenever om er goed op te kunnen slapen, heeft hij nu een morfinepleister. Het gaat gelijk een stuk beter zegt mijn schoonmoeder. Hij heeft inderdaad ook een neusspray. En hij moet een dagboek bijhouden van zijn pijnbestrijding. Ik ben benieuwd. Het zou geweldig zijn om hem eventjes niet meer zo te zien lijden, vooral voor mijn vriend.
Woorden als dat er natuurlijk altijd een kans is dat de al besmette lymfeklieren die eruit gehaald zijn, gelijk ook alle besmette lymfeklieren waren.. dat hij dan misschien beter af is zo zonder chemo..
Sjah, ik snap het, een mens blijft hopen, dat is ook goed.. maar als ik dan even met hem alleen ben zijn de gesprekken anders..
Mbt het erfelijkheidsonderzoek, dat zal over een maand in gang gezet worden, de familieleden die eventueel meedoen worden dan allemaal bijelkaar geroepen bij de oncoloog en die zal eea uitleggen. Daarna kunnen we beslissen of we het al dan niet willen, maar ik ben er denk ik wel al over uit, zeker gezien deze soort kanker er wel een is die sneller getriggerd wordt door bepaalde dingen. Het scheelt nogal of je op je 60e of op je 80e kanker krijgt..
Het bezoek op zondag achter de rug. Heftig inderdaad. Was het bezoek ook wat je er vooraf van gedacht had? De een op een gesprekken zijn nu wel het belangrijkste lijkt mij.quote:
Vandaag bij mijn pa geweest, heftig.
Woorden als dat er natuurlijk altijd een kans is dat de al besmette lymfeklieren die eruit gehaald zijn, gelijk ook alle besmette lymfeklieren waren.. dat hij dan misschien beter af is zo zonder chemo..
Sjah, ik snap het, een mens blijft hopen, dat is ook goed.. maar als ik dan even met hem alleen ben zijn de gesprekken anders..
Mbt het erfelijkheidsonderzoek, dat zal over een maand in gang gezet worden, de familieleden die eventueel meedoen worden dan allemaal bijelkaar geroepen bij de oncoloog en die zal eea uitleggen. Daarna kunnen we beslissen of we het al dan niet willen, maar ik ben er denk ik wel al over uit, zeker gezien deze soort kanker er wel een is die sneller getriggerd wordt door bepaalde dingen. Het scheelt nogal of je op je 60e of op je 80e kanker krijgt..
Denk je dat er ook familie-leden zijn die het niet willen weten?
Het is best dubbel allemaal, we hebben sinds lange tijd weer écht contact.. wrang dat dit daar dan voor nodig was, wel heel fijn dat het contact er is op deze manier. Die een op een gesprekken zijn dierbaar inderdaad.quote:Op maandag 4 maart 2013 00:51 schreef De_Kardinaal het volgende:
[..]
Het bezoek op zondag achter de rug. Heftig inderdaad. Was het bezoek ook wat je er vooraf van gedacht had? De een op een gesprekken zijn nu wel het belangrijkste lijkt mij.
Denk je dat er ook familie-leden zijn die het niet willen weten?
Geen idee of er familieleden zijn die het niet willen weten, van mijn broers weet ik het ook niet zeker.
En ik ga nu maar naar bed, anders trek ik de fles wijn die ik net heb afgesloten weer open.
Heel veel sterkte voor jou en je familie.quote:
[..]
Het is best dubbel allemaal, we hebben sinds lange tijd weer écht contact.. wrang dat dit daar dan voor nodig was, wel heel fijn dat het contact er is op deze manier. Die een op een gesprekken zijn dierbaar inderdaad.
Geen idee of er familieleden zijn die het niet willen weten, van mijn broers weet ik het ook niet zeker.
En ik ga nu maar naar bed, anders trek ik de fles wijn die ik net heb afgesloten weer open.
we gaan proberen om (snel) 1 a 2 weken bij hem in de buurt in een vakantiehuisje te zitten zodat hij en de kinderen op een fijne rustige manier afscheid kunnen nemen (we wonen 200 km verderop).
dat allereerst. Ik vind het nu ook helemaal niet tof dat mijn vader zo ver woont.
Goed plan om er een tijdje dichtbij te gaan, mijn vader heeft gelukkig een groot huis waar we prima een keer kunnen overnachten als het nodig is.
Het gaat nu relatief goed met hem trouwens, hij is zelf wel erg optimistisch, maar liever een of twee jaar vrolijk met valse hoop dan zielig in een hoekje wachten op de dood denk ik dan maar.
Het eerste sluit helaas het tweede niet uit. Is al besproken hoe/wat/waar indien er sprake van het laatste is?quote:
Het gaat nu relatief goed met hem trouwens, hij is zelf wel erg optimistisch, maar liever een of twee jaar vrolijk met valse hoop dan zielig in een hoekje wachten op de dood denk ik dan maar.
Ik heb de ziekte van Hodgkin gehad, oftewel lymfeklierkanker.
Ik kreeg 2 chemokuren en ben er sindsdien alweer vanaf, niet of nauwelijks last van gehad, maar in ieder geval wel erg confronterend in je omgeving, vooral als je andere mensen met kanker ziet of hoord. Wat een rot ziekte zeg.
Het wordt tijd dat ze met een geneesmiddel komen.
Nope, struisvogels alom..quote:
Beiden heel veel sterkte!
[..]
Het eerste sluit helaas het tweede niet uit. Is al besproken hoe/wat/waar indien er sprake van het laatste is?
Ik snap het wel. Zolang je er niet over spreekt is het er niet. Maak het wel lastig dat wel.quote:
Ik ben mijn vader er aan kwijt geraakt (darmkanker) en twee weken na zijn overlijden kregen we te horen dat mijn moeder het ook had. (borstkanker). Het gaat inmiddels wel weer goed met haar, maar het blijft altijd spannend.
Wacht nog steeds op de dag dat er een medicijn tegen komt.
Hij komt wel een stuk vrolijker over, de zenuwpijn in zijn arm is nu redelijk onder controle. Het is wel een constante pijn maar niet meer zo stekend. Daar zijn we in ieder geval blij mee, daar zat hij eigenlijk meer mee dan met de kanker zelf.
Er is nog wel een optie, namelijk een ander soort chemo. Maar omdat hij zo zwak is en al een aantal kuren van een ander middel heeft gehad, zal de nieuwe chemo erg hard aankomen. Hij neigt ernaar om wel voor die chemo te gaan, het zal hem een paar weken extra opleveren.
Er is nu een afspraak gemaakt om met die chemo te starten over 3 weken. Hij gaat binnenkort een week varen met zijn broers en beste maat (benieuwd of dat een succes wordt) en als hij terugkomt neemt hij de definitieve beslissing.
De stad kanker?quote:
http://en.wikipedia.org/wiki/Kanker
quote:Op woensdag 3 april 2013 13:12 schreef Lucky_Strike het volgende:
Vanochtend kreeg mijn schoonvader de uitslag van zijn CT-scan. De kanker zit nu ook in zijn lever en is flink uitgezaaid. De prognose is bijgesteld van 6 maanden naar 10 weken. Afgelopen twee chemokuren hebben dus niet geholpen. Hij is erg verzwakt, ziet ook geel omdat de lever de rode bloedlichaampjes niet goed kan managen. Hij slaapt ongeveer 18 uur per dag.
Hij komt wel een stuk vrolijker over, de zenuwpijn in zijn arm is nu redelijk onder controle. Het is wel een constante pijn maar niet meer zo stekend. Daar zijn we in ieder geval blij mee, daar zat hij eigenlijk meer mee dan met de kanker zelf.
Er is nog wel een optie, namelijk een ander soort chemo. Maar omdat hij zo zwak is en al een aantal kuren van een ander middel heeft gehad, zal de nieuwe chemo erg hard aankomen. Hij neigt ernaar om wel voor die chemo te gaan, het zal hem een paar weken extra opleveren.
Er is nu een afspraak gemaakt om met die chemo te starten over 3 weken. Hij gaat binnenkort een week varen met zijn broers en beste maat (benieuwd of dat een succes wordt) en als hij terugkomt neemt hij de definitieve beslissing.
damnit. Sterkte!Shit zeg! Ik heb dan geen kanker maar wel een niet werkende schildklier, ofwel de autoimmuunziekte hashimoto. En het suckt echt big timequote:
Weer een controle gehad, was niets te zien. Wel een beetje jammer dat ik een kleine liesbreuk heb en blijkbaar mijn schildklier niet zo veel meer doet. No wonder dat ik het 99% van de tijd koud heb en moe ben. :/ . Het kan ook gewoon niet een keer ophouden. Kut kanker.
Maar goed, waarschijnlijk is het bij jou heel wat minder erg dan de kanker. Ik wil je alleen aanraden om er niet vanuit te gaan dat een schildklierprobleem zomaar opgelost is. Ik dacht bij elke nieuwe dosis medicatie dat ik beter zou worden. Of eigenlijk me beter zou voelen want beter worden kan ik niet. Het heeft 1,5 jaar geduurd voor ik weer de oude was en heb teleurstelling op teleurstelling moeten verkroppen.
Lang verhaal kort: ga er vanuit dat het retelang duurt voor je opknapt, dan kan het alleen maar meevallen
Na tegenslag na tegenslag na tegenslag na tegenslag hoop ik al nergens meer op. Just go with the flow. Was in januari weer begonnen met werken maar na 3/4 weken totaal ingestort dus lig sindsdien alweer op bed. Nergens energie voor of zin in, zie wel wat dit gaat opleveren. Ik had gehoopt in september weer te kunnen gaan studeren maar dat zie ik eerlijk gezegd niet meer gebeuren.quote:
[..]
Shit zeg! Ik heb dan geen kanker maar wel een niet werkende schildklier, ofwel de autoimmuunziekte hashimoto. En het suckt echt big time
Maar goed, waarschijnlijk is het bij jou heel wat minder erg dan de kanker. Ik wil je alleen aanraden om er niet vanuit te gaan dat een schildklierprobleem zomaar opgelost is. Ik dacht bij elke nieuwe dosis medicatie dat ik beter zou worden. Of eigenlijk me beter zou voelen want beter worden kan ik niet. Het heeft 1,5 jaar geduurd voor ik weer de oude was en heb teleurstelling op teleurstelling moeten verkroppen.
Lang verhaal kort: ga er vanuit dat het retelang duurt voor je opknapt, dan kan het alleen maar meevallen
Ik heb er dik een jaar over gedaan om op de juiste dosis te komen en daarna een half jaar moeten wennen aan alle dingen in mijn lichaam en brein die veranderd waren.
Je mag natuurlijk wel een klein beetje hoop hebben
Twee weken geleden hebben we te horen gekregen dat mijn moeder longkanker heeft, met uitzaaiingen in de lymfeklieren. Morgen krijgt ze haar eerste chemo en vandaag gaan we naar een pruik kijken. Ze kan niet meer worden genezen, en zonder behandeling zou ze nog een paar weken hebben. Weet iemand wat wij/ik kan verwachten wanneer ze weer thuis is van de chemo?
Shitzooiquote:
Ik meld me ook maar hier
Twee weken geleden hebben we te horen gekregen dat mijn moeder longkanker heeft, met uitzaaiingen in de lymfeklieren. Morgen krijgt ze haar eerste chemo en vandaag gaan we naar een pruik kijken. Ze kan niet meer worden genezen, en zonder behandeling zou ze nog een paar weken hebben. Weet iemand wat wij/ik kan verwachten wanneer ze weer thuis is van de chemo?
Het verschilt voor iedereen wat voor bijwerkingen hij/zij van de chemo heeft. Mijn schoonvader verloor na de 3e ronde zijn haar en voelde zich na de 5e een paar weken wat moet. That's all. Dat is 1,5 jaar geleden. Nu is het terug, ook ongeneeslijk. Hij heeft van de eerste chemo-ronde ook geen last gehad behalve langzaam haarverlies. Na de tweede heeft hij een kleine week flinke diaree gehad.
Succes in ieder geval.
Hmm allright, dankje! Wij gaan thuis maar van het ergste uit, dan kan het alleen maar meevallen. En jij ook sterkte natuurlijk! Lijkt me heel naar om genezen te zijn en dat het dan nog een keer terugkomt :/.
quote:
Ik meld me ook maar hier
Twee weken geleden hebben we te horen gekregen dat mijn moeder longkanker heeft, met uitzaaiingen in de lymfeklieren. Morgen krijgt ze haar eerste chemo en vandaag gaan we naar een pruik kijken. Ze kan niet meer worden genezen, en zonder behandeling zou ze nog een paar weken hebben. Weet iemand wat wij/ik kan verwachten wanneer ze weer thuis is van de chemo?
Sterkte. Kut kanker!De eerste chemo vond ik het engst maar wel het makkelijkst. Na een chemo lag ik altijd een dag of drie in bed, maar door de dexamethason (pepmiddel) was het nog redelijk te doen. Ik voelde me heel erg moe, alsof ik een marathon had gelopen. Vlagen van misselijkheid komen en gaan. Ik heb zelf maar 1 keer gekotst, dat was volgensmij ook alleen maar omdat ik verkeerd had gegeten. Soms ging het heel goed, maar soms ook een heel stuk minder. Eigenlijk is het het best te vergelijken alsof je een avond veeeeeel te veel gezopen hebt. En die kater dan een dag of 3/4 aanhoud.
De zeven dagen na de chemo was ik ook enorm zweterig en ik werd misselijk van elk geurtje. Op sommige dagen douchede ik 4/5 keer per dag omdat ik gewoon misselijk werd van mijn eigen geur. Chemo zweet je ook uit namelijk.
Ik kon altijd gewoon eten alleen naar de wc gaan was een ander verhaal
. Over het algemeen kon ik dat gewoon niet en dat wordt na een paar dagen echt heel vervelend. Tip voor je ma: blijf je pillen hiervoor slikken ook al heb je er geen last van. Dit is waar ik het meest last van had.Survivaltips voor je moeder:
ROOMIJS <3 . Makkelijk weg te werken. Bonk energie, suiker en eiwit. En het is fucking lekker. Als je vrolijk bent kan je er ook spikkels op doen.
Coca cola, alleen de echte.
Als je midden in de nacht zin hebt in patat. Doe het. Eet wat je wil en zoveel mogelijk.
Maak voorbereidingen om haar kamer te verduisteren. Chemo maakt je heel gevoelig voor licht.
Probeer zoveel mogelijk uit je bed te blijven. Tuurlijk, neem je rust maar probeer het gewoon.
Column van Ivan Wolffers (arts, kankerpatient), over ongevoelige, idiote opmerkingen die mensen zonder kanker maken.
Column Ivan Wolffersquote:Pardon? Dat zeggen we als we iets onvergeeflijks horen en dat heel even nadrukkelijk willen laten merken. Zo van “hoorde ik het goed, wil je dat no even herhalen?”. Er zijn een hoop dingen die je beter niet kunt zeggen in de omgeving van iemand met kanker. Niet dat die zo veel fijngevoeliger zijn dan andere mensen. Nee, hun tenen zijn gemiddeld net zo lang als die van anderen en hun lontje even kort. Ze hebben echtr al kanker – wat meestal niet zo leuk is – en dan gaan personen die ze maar half kennen hen vertellen dat ()
Blog van een Amerikaanse met terminale kanker, over hetzelfde (waar Wolffers vermoedelijk naar verwijst):
http://lisabadams.com/201(...)ancertheir-families/quote:“It will all be okay, I just know it.”
“Someday you will put this all behind you” (to a stage IV patient)
“Don’t worry, things will get better.” (to a stage IV patient)
“So when will you be all better?” (to a stage IV patient)
“When will your cancer be gone?” (to a stage IV)
“But you don’t look sick.”
“Lance Armstrong cured his stage IV cancer. You can too.”
“But I thought you had chemo and surgery last time. How could it be back? This is why people shouldn’t do chemo.”
“Do you think it was a waste to do chemo last time?”
“Live in the moment.” “Be strong.” “Fight hard.” “Keep your chin up.” “Don’t give up.” “Attitude is everything.”
“We just need a miracle for you.”
Die Amerikaanse dame heeft ook een blogpost gemaakt over wat mensen wel zouden kunnen zeggen/vragen/doen als ze iemand met een vreselijke ziekte in de nabijheid hebben.
Bovenstaande twee columns zijn schrijnend, ook wel ietwat hilarisch, maar deze is nuttig.
http://lisabadams.com/201(...)h-a-serious-illness/quote:Maybe the listener is scared. Maybe they’ve had cancer or a family member with it. Maybe they are just uncomfortable talking about illness and death. It’s important to remember: it’s not about you. It’s about the person with the illness. If you are a friend you will need to get over your discomfort or get out of the way.
Ik vind nog steeds wel de bedoeling belangrijker dan wat er nu echt gezegd wordt, soms moet je stomme opmerkingen maar gewoon vergeven.
Sterkte iedereen weer, nare berichten allemaal hierboven
Hier niet veel nieuws.. struisvogelen en afwachten thats about it..
Laat je hierover door de artsen informeren. Er zijn honderden verschillende chemo's met allerlei bijwerkingen.quote:
Ik meld me ook maar hier
Twee weken geleden hebben we te horen gekregen dat mijn moeder longkanker heeft, met uitzaaiingen in de lymfeklieren. Morgen krijgt ze haar eerste chemo en vandaag gaan we naar een pruik kijken. Ze kan niet meer worden genezen, en zonder behandeling zou ze nog een paar weken hebben. Weet iemand wat wij/ik kan verwachten wanneer ze weer thuis is van de chemo?
Ik ben er doodziek van geweest, wekenlang alleen maar op bed gelegen.
Steun haar, maar ook belangrijk: zorg dat je zelf ook ergens terecht kan met jouw gevoelens! Voor jou zal het ook niet makkelijk zijn.
Sterkte met alles, dit lijkt me vreselijk. Hoe oud ben je?
Hij zal dat denk ik echt met de arts moeten bespreken.
Sterkte iig.
nou ja. deze keer leek het echt, dus wij hebben geregeld er 3 weken te zijn. maar nu krabbelt hij weer terug. maar met wat ik opvang (zijdelings. ik heb geen goede relatie met mijn schoonvader) zou het zomaar kunnen dat het nu snel verslechterd. dus we zetten nu maar door met ernaartoegaan, met het risico dus dat het toch meevalt en dan later, wanneer het echt erg wordt, we er niet meer naartoe kunnen
Ik heb hem trouwens in maanden niet zo gelukkig gezien als afgelopen weekend, was echt leuk. Hij is al maanden een weekje weg op een bootje aan het regelen met zijn 5 broers en beste vriend. Een grote chaos want hij kan echt niet helder meer denken. Of dat dat door chemo, bestraling, kanker, morfine, alcoholisme of waar dan ook komt weten we niet maar het wordt wel steeds erger. Maar goed, het is met wat hulp hier en daar goedgekomen. Die oetlul vraagt natuurlijk zijn zoons niet mee dus dat heb ik maar geregeld. Leuk dat je in de laatste weken van je leven zo focust op je broers maar je vergeet je zoons ouwe! Ik ben vriend en zwager weg gaan brengen en die hadden voor 2 daagjes hun vader ineens weer terug. Die man zat daar echt te genieten, fijn dat dit nog gelukt is.
de laatste jaren zijn er al diverse noodgevallen geweest waar dan achteraf bleek dat het allemaal overdreven was (mijn man heeft hem een tijd terug betrapt op ronduit liegen hierover)
We zijn 2 weken verder en het gaat redelijk goed met mijn moeder, gelukkig. Ja nouja, ik ga binnenkort wel mee naar het ziekenhuis om met de hoofdverpleging te praten, so. Ik ben nu 19.quote:
[..]
Laat je hierover door de artsen informeren. Er zijn honderden verschillende chemo's met allerlei bijwerkingen.
Ik ben er doodziek van geweest, wekenlang alleen maar op bed gelegen.
Steun haar, maar ook belangrijk: zorg dat je zelf ook ergens terecht kan met jouw gevoelens! Voor jou zal het ook niet makkelijk zijn.
Sterkte met alles, dit lijkt me vreselijk. Hoe oud ben je?
En jij ook sterkte!
Oh en ik wilde jou even bedanken voor de tips, heeft mijn moeder erg veel aan gehad! Vooral het roomijs haha, daar zou ik zelf nooit opgekomen zijn. Hoe gaat het met jou? Voel je je al wat beter?quote:
[..]
De eerste chemo vond ik het engst maar wel het makkelijkst. Na een chemo lag ik altijd een dag of drie in bed, maar door de dexamethason (pepmiddel) was het nog redelijk te doen. Ik voelde me heel erg moe, alsof ik een marathon had gelopen. Vlagen van misselijkheid komen en gaan. Ik heb zelf maar 1 keer gekotst, dat was volgensmij ook alleen maar omdat ik verkeerd had gegeten. Soms ging het heel goed, maar soms ook een heel stuk minder. Eigenlijk is het het best te vergelijken alsof je een avond veeeeeel te veel gezopen hebt. En die kater dan een dag of 3/4 aanhoud.
De zeven dagen na de chemo was ik ook enorm zweterig en ik werd misselijk van elk geurtje. Op sommige dagen douchede ik 4/5 keer per dag omdat ik gewoon misselijk werd van mijn eigen geur. Chemo zweet je ook uit namelijk.
Ik kon altijd gewoon eten alleen naar de wc gaan was een ander verhaal
Survivaltips voor je moeder:
ROOMIJS <3 . Makkelijk weg te werken. Bonk energie, suiker en eiwit. En het is fucking lekker. Als je vrolijk bent kan je er ook spikkels op doen.
Coca cola, alleen de echte.
Als je midden in de nacht zin hebt in patat. Doe het. Eet wat je wil en zoveel mogelijk.
Maak voorbereidingen om haar kamer te verduisteren. Chemo maakt je heel gevoelig voor licht.
Probeer zoveel mogelijk uit je bed te blijven. Tuurlijk, neem je rust maar probeer het gewoon.
Redelijk goed en ja. Heel snel moe maar dat wordt langzaamaan minder.quote:
[..]
Oh en ik wilde jou even bedanken voor de tips, heeft mijn moeder erg veel aan gehad! Vooral het roomijs haha, daar zou ik zelf nooit opgekomen zijn. Hoe gaat het met jou? Voel je je al wat beter?
Hij beseft ook pas sinds een paar weken dat hij binnenkort doodgaat. Wij wisten dat al een paar maanden maar hij bleef maar tegen iedereen die het wilde horen zeggen dat hij nog een jaar of 2 had. Tot hij zelf foto's van zijn tumor op de borstwervel zag en van de arts het advies kreeg om toch echt niet meer aan een ronde chemo te beginnen.
Die cruise is echt zijn laatste wens. Ik vraag me af hoe het zal gaan. Hij is wel nuchter genoeg om te zeggen dat hij desnoods de hele dag op bed gaat liggen, zo lang hij maar op dat schip is. De luxe cruise die we hadden geboekt ging wegens te weinig deelnemers niet door dus nu hebben we een andere. Een veel ouder schip, geen lift, kleinere hutten. Sowieso zijn die schepen niet volledig rolstoeltoegankelijk, de gangen zijn te smal. Ik denk dat mijn vriend en zwager 10 dagen met hun vader moeten zeulen. Maar goed, we zien het wel. Hij weet van alle minpunten en wil het toch. Dan gaan we toch lekker 10 dagen tussen de bejaarde Duitsers zitten
Zijn beste (en enige) vriend trouwt op 1 juni. Naast de cruise dus, is het schoonpa's allerlaatste wens om daar bij te zijn. Hij grapt af en toe dat we desnoods de urn maar mee moeten nemen...
Er is eindelijk, eindelijk met de longarts gesproken over euthanasie. Ik geloof dat ze vandaag een afspraak met de huisarts hebben om een verklaring op te stellen. En te vragen of zij er uberhaupt aan mee wil werken.
ik ben blij dat we die 3 weken gegaan zijn. we hebben er een beetje vakantie van weten te maken met leuke dingen doen (madurodam met de kinderen, veel daar gezeten enzo). met de kinderen erbij gaat het goed, zodra die weg zijn is het loodzwaar. wel eng met de kinderen; aangezien allerhande zware medicijnen daar overal en nergens rondslingeren. hij liegt wel heel veel over wat hij wel en niet kan. ik betrapte hem erop dat hij prima kan traplopen toen hij dacht dat ik weg was
het blijft lastig voor ons zo om te bepalen wanneer we alles moeten laten vallen en ernaartoe, en wanneer het weer eens bullshit is.mijn gevoel dat het me niet lekker zat bleek juist; ze zijn gestopt met chemo. het sloeg domweg niet meer aan en er zijn geen nieuwe kuren meer. nog een maand of 3. ik blijf maar gewoon vertrouwen op mijn gevoel en hoop er maar het beste van
Hier zijn we dus met een Donau cruise gegaan met mijn schoonouders en zwager. Wat een ramp zeg. We zijn blij dat we hem zijn laatste wens niet hebben ontzegd maar het was echt verschrikkelijk. Het viel verschrikkelijk tegen voor hem, hij had gedacht dat er heel veel binnenvaart op de Donau zou zijn. En hoe vaak we ook zeiden dat dat niet zo was geloofde hij ons niet.
Hij zit zo onder de morfine dat hij totaal in zijn eigen wereld leeft. Hij wil niet geholpen worden maar heeft ontzettend veel hulp nodig omdat hij bijna geen spierkracht heeft en zijn evenwicht verstoord is door het herseninfarct. We zijn dus eigenlijk de hele dag op hem aan het letten. Ze hadden gelukkig een hut bij de uitgang naar een klein achterdek. Daar zaten we de hele dag op wacht om te kijken of hij zijn kamer uit kwam zwalken. Dan ging er een voor hem lopen, een achter hem, en een in het trapgat staan zodat hij daar niet in zou vallen. En ondertussen natuurlijk lekker uitgekafferd worden. Tel daar de extreme bloedsuikerwaarden van mijn schoonmoeder en de buikgriep van mij en mijn vriend bij op en je hebt een supervakantie.
Het is verschrikkelijk dat hij zo lijdt maar wat ons betreft mag het snel over zijn eigenlijk. Mijn schoonmoeder durft hem niet meer alleen te laten dus wij doen boodschappen voor haar. En als ze naar haar moeder in het ziekenhuis wil, gaat mijn vriend op zijn vader passen. Mijn schoonvader wordt nu gelukkig wel gewassen door iemand van de thuiszorg, dat scheelt alweer heel wat scheldpartijen op mijn schoonmoeder. Hij slaapt 20 uur per dag. Als hij een goede dag heeft is hij voor 30 % te begrijpen, de overige 70% brabbelt hij onzin. Hij stond van de week bijna buiten in zijn onderbroek omdat hij een krik wilde pakken. Hij weigert meestal ook om op de postoel te gaan. Op de wc weigert hij te gaan zitten dus om de haverklap plast hij zichzelf en de wc helemaal onder. Dan moet hij weer gewassen en omgekleed worden wat ook weer een drama op zich is. Ik heb het zo te doen met mijn schoonmoeder
Hij wil met alle geweld nog geen euthanasie. En omdat we denken dat het inmiddels ook uitgezaaid is naar zijn hersenen denken we ook niet dat hij nog toerekeningsvatbaar genoeg is om toestemming te geven als hij het wel wil. Maar goed, hij eet nog niet eens een beschuitje per dag dus erg lang kan het niet meer duren. Wat een lijdensweg zeg...
Maar de trouwdag van zijn beste vriend heeft hij in ieder geval gehaald want dat is vandaag. Ik ben benieuwd hoe we hem in de auto gaan krijgen straks.
En jemig wat een verhaal Lucky
hopelijk gaat het vandaag allemaal een beetje.herkenbaar ook van dat lelijk doen naar anderen. wat ik dus bv ook niet snap; schoonpa wil constant dat ik er ook bij ben. terwijl hij minstens net zo'n grote hekel aan mij heeft als ik aan hem
maar hij luistert wel naar mij, zonder gezeik. toen we er laatst waren heb ik hem zonder morren zover gekregen dat hij lekker in de tuin in het zonnetje ging zitten. ik snap dat niet. vooral sangdrax zn zus is hier de pisang. als er dus weer paniek is, dan beoordeelt zij of wij gebeld worden en moeten komen of niet.
en ik herken het ook van "het is genoeg geweest nu". maar dat heb ik al vaker meegemaakt. medici gaan (in mijn ervaring) te lang door met hoop geven waar die er niet is.
quote:
Zo, het is echt gebeurd. Mijn schoonvader is vanochtend om 6.15 overleden. Het is allemaal ok want beter voor iedereen natuurlijk enzo maar het is natuurlijk wel mooi kut dat ie maar 65 jaar oud is geworden.
Hij wordt vrijdag begraven. Alles is al geregeld, er zijn prachtige kaarten op de bus gegaan met een watermerk van een schip dat aan de kade van zijn favoriete matras ligt. Hij ligt thuis opgebaard. Echt prachtig, had ik niet verwacht. Hij ligt er ontspannener bij dan ik hem in maanden heb gezien. Het was de hele dag zoete inval bij mijn schoonmoeder dus we zijn kapot, we hebben ook maar 4 uur geslapen vannacht.
quote:
Mijn schoonvader wilde heel graag bij de bruiloft van zijn beste vriend zijn afgelopen zaterdagavond. Dat is met heel veel moeite gelukt. Daarna hebben we hem in bed gelegd en hij is niet meer wakker geworden. Gisterenavond werd hij kortademig en ging kreunen, het leek alsof hij zich verzette. Hij heeft een kalmeringsmiddel gekregen en er werd gezegd dat het nog een paar dagen kon blijven. Uiteraard, eigenwijs als hij was, werd hij helemaal niet kalm van dat middel. Echt, zelfs sterven deed hij nog op zijn eigen opstandige manier. We zijn blij dat hij zo snel is gestorven. Het moet toch gebeuren uiteindelijk, beter zo dan nog een paar dagen gereutel.
Mijn vriend werd net met een smoes door zijn moeder gebeld. We wonen aan de overkant van elkaar dus hij er heen, zat de vreemde buurman daar 'mee te waken'. Hij deed geen mond open, zat daar maar gewoon te zitten. Vriendlief heeft even tactisch gezorgd dat hij verdween.
Met mijn mama gaat het oke. We gaan vrijdag een paar dagen op vakantie en een dag nadat we terugkomen, moet ze een PET-scan om te kijken of de chemo's hebben aangeslagen. Die dag daarna begint de laatste chemo alweer..
Het valt me allemaal nog mee, alleen ik merk wel dat ik er soms te veel bij betrokken ben. Ik ben een soort van 'verzorgster' geworden, wat ik natuurlijk niet erg vind, maar alsnog.. soms wil je dat niet hoeven doen.
Hier een klein lichtpuntje, de kanker van mijn vader is niet familiair; bij mijn opa eindigde het wel met alvleesklierkanker, maar was dat niet de haard, stom toeval dus..
Mijn vader blijft zeggen dat het goed gaat, maar steeds als ik hem zie, zie ik heel wat anders dan dat. Niet tof.
Zelf heb ik er niet veel aan gehad, benieuwd hoe anderen er tegen aan kijken.
Ik volg een revalidatieprogramma in het avl en ben in een paar weken van pannenkoek en altijd heel erg moe naar ik voel me best wel oke gegaan. Nogsteeds niet zoveel energie als vroegah, maar je leert het doseren enzo.quote:
Zitten hier (ex)patienten bij de AYA-community van het Radboud? Ik ben wel benieuwd naar jullie ervaringen, als die er zijn. Voor de mensen die het niet kennen, AYA staat voor Adolescent and Young Adult en moet ondersteuning bieden aan jongeren/jongvolwassenen met kanker.
Zelf heb ik er niet veel aan gehad, benieuwd hoe anderen er tegen aan kijken.
Zo oke dat ik in september weer ga proberen te studeren
.in theorie is dat er alquote:
Het wordt tijd dat ze met een geneesmiddel komen.
Wat ontzettend fijn voor je!quote:
[..]
Ik volg een revalidatieprogramma in het avl en ben in een paar weken van pannenkoek en altijd heel erg moe naar ik voel me best wel oke gegaan. Nogsteeds niet zoveel energie als vroegah, maar je leert het doseren enzo.
Zo oke dat ik in september weer ga proberen te studeren
Verder dank voor alle condoleances. Het overlijden van mijn schoonvader is inmiddels alweer meer dan een maand geleden. Het blijft raar, waar we de eerste weken nog dachten dat het beter was, merken we nu dat we de ellende van de laatste maanden een beetje vergeten en meer denken aan alles wat hij niet meer mee kan maken. Binnenkort zou zijn verjaardag zijn. Toch vreemd.
Mijn schoonmoeder is helemaal aan het opbloeien. Deels is dat afleiding zoeken maar ik denk ook dat ze nu meer zichzelf kan zijn dan toen hij nog leefde. Ze is als een malloot aan het schoonmaken, alle kleren van haar man hebben we vorige week al naar de kledingbank gebracht. Ze gaat lekker wandelen, verwend zichzelf met eten van slager, groenteboer, etc. Ze gaat naar de Efteling met de kleindochter van haar zus en uit eten met oud-collega's. Ik had hierop gehoopt, dit is beter dan zielig in een hoekje zitten.
Ik ben mijn oma aan kanker verloren. Dit heb ik deels meegemaakt. Ik was 13 en wou toendertijd niet teveel in aanraking komen met het hele proces rond kanker. Misschien was ik wel bang en nam ik daarom afstand, dat weet ik niet zo goed.
Nu wil ik toch Lucky nog condoleren, ook al is het al een maand geleden. Ik denk dat je schoonmoeder heel lang 'geleefd' is. En dat ze nu gewoon opgelucht is dat ze weer zelf kan leven. Dat is erg begrijpelijk en ik ben ook blij voor der dat ze zo haar weg vind ipv in een hoekje te zitten.
Ik zal denk ik wel mee blijven lezen!
Sterkte aan iedereen hier!
Het is niet zozeer een revalidatieprogramma maar meer 'geestelijke' (kutwoord) ondersteuning. Voor kinderen is er heel veel, voor ouderen ook maar jongvolwassenen vallen een beetje buiten de boot. Dat is het idee. Dat ze elkaar kunnen helpen met vragen over werk, sex, opleiding enz.quote:
[..]
Ik volg een revalidatieprogramma in het avl en ben in een paar weken van pannenkoek en altijd heel erg moe naar ik voel me best wel oke gegaan. Nogsteeds niet zoveel energie als vroegah, maar je leert het doseren enzo.
Zo oke dat ik in september weer ga proberen te studeren
Maar jij hebt het dus niet zo goed ervaren? Wat is daar dan precies te bedoeling van?
Niet rot bedoeld hoor. Maar ik vraag me af, en deze vraag is heel serieus bedoeld, had jij echt zo'n programma nodig om aan je antwoorden te komen over sex, opleidingen e.d.?
Ik bedoel dus meer te vragen of jij, omdat je kanker hebt gehad of nog hebt (?), meer moeite hebt om aan antwoorden te komen dan ''gezonde'' jongvolwassenen? Omdat je dingen gemist hebt of nog mist?
Ben hier wel benieuwd naar. Hoe jij denkt over zo'n programma en of het misschien daarom niet het gewenste resultaat heeft gehad.
Dat zit allemaal bij mijn programma er in, als je het wilt bespreken tenminste. Ergo, maatschappelijk werk, dietist, etc etc. Die hebben hier gewoon allemaal begeleiding voor.quote:
[..]
Het is niet zozeer een revalidatieprogramma maar meer 'geestelijke' (kutwoord) ondersteuning. Voor kinderen is er heel veel, voor ouderen ook maar jongvolwassenen vallen een beetje buiten de boot. Dat is het idee. Dat ze elkaar kunnen helpen met vragen over werk, sex, opleiding enz.
Maar come on, weet je niet meer hoe je hem er in moet hangen?
.Geestelijk moet je veel meer en langer revalideren dan lichamelijk. In mijn geval dan. Quote die ik een tijd geleden las en nog steeds nagalmt: Kanker komt pas binnen als het weg is.quote:
Ik denk dat revalidatie ook prima geestelijke ondersteuning kan zijn. Je moet denk ik geestelijk net zoveel ''revalideren'' als lichamelijk tijdens/na deze ziekte.
Maar jij hebt het dus niet zo goed ervaren? Wat is daar dan precies te bedoeling van?
Niet rot bedoeld hoor. Maar ik vraag me af, en deze vraag is heel serieus bedoeld, had jij echt zo'n programma nodig om aan je antwoorden te komen over sex, opleidingen e.d.?
Ik bedoel dus meer te vragen of jij, omdat je kanker hebt gehad of nog hebt (?), meer moeite hebt om aan antwoorden te komen dan ''gezonde'' jongvolwassenen? Omdat je dingen gemist hebt of nog mist?
Ben hier wel benieuwd naar. Hoe jij denkt over zo'n programma en of het misschien daarom niet het gewenste resultaat heeft gehad.
Het idee is dat jongeren elkaar op een afgesloten AYA-forum helpen met dit soort vragen. De informatievoorziening rondom kanker is niet gericht op jongeren. Kijk maar eens in de kast met folders van het KWF. Als je ziek wordt tussen je 18-30/35 jaar moet je veel belangrijke beslissingen nemen. Kan ik nog kinderen krijgen? Is sex nog mogelijk? Kan ik nog een huis kopen? Enzovoort. Daarnaast is het ook nuttig en fijn om met lotgenoten te kunnen praten.
Het idee is mijn ogen prima. Maar omdat je relatief kort kanker hebt, ga je je ook niet helemaal verdiepen in zo'n community. In mijn geval dan. Daarnaast waren er bijna geen (actieve) leden. Er was ook een speciale AYA-ruimte op de afdeling Oncologie met een Playstation, tafelvoetbal enz. 1 keer geweest, met de rondleiding. Daarna was ik te ziek of had ik gewoon mn iPad.
Op dat forum vragen of men er iets aan heeft, heeft niet zoveel zin. Daarom was ik benieuwd of er mensen hier zijn die er ervaring mee hebben en wat zij er van vinden.
Dat laatste is zo dom, ik zeg maar niks.quote:
[..]
Dat zit allemaal bij mijn programma er in, als je het wilt bespreken tenminste. Ergo, maatschappelijk werk, dietist, etc etc. Die hebben hier gewoon allemaal begeleiding voor.
Maar come on, weet je niet meer hoe je hem er in moet hangen?
.Ik heb inmiddels na een x aantal jaar stufi verbruiken alles geregeld met de duo en mijn nieuwe hogeschool, als je een beetje in de goede richting wilt worden geduwd dan kan ik je daarbij helpen.
Of je nog kinderen kan krijgen? Hiervoor moet je toch echt naar een fertiliteitslab en handkarren in een hokje met vieze boekjes, dat leggen ze dan onder de microscoop en je hebt in een paar minuten je antwoord.
Of sex nog mogelijk is? Als 'ie het doet dan doet 'ie het toch?
Voor mij is alles ook geregeld en ik heb niet zoveel vragen (meer). Ik zag dit topic en vroeg me af of mensen het kennen en wat hun ervaringen zijn. Ik hoor alleen de jubelverhalen van de ontwikkelaars maar niet zozeer van de gebruikers. Behalve dan die van mijzelf natuurlijk.
hij heeft alweer gelogen over wat de artsen zeggen. en elke keer trappen we erin he
en wij maar altijd in een spagaat liggen. 200 km verderop, 2 kleine kindjes, vorige week een huis gekocht. elke dag bellen, elke 2 weken ernaartoe. je zou toch onderhand na dik 3 jaar wel verwachten dat we wel beter zou weten
Wat heeft hij gelogen dan?quote:
ik wil even kwijt dat ik mijn schoonvader gewoon een heel naar mens vind
hij heeft alweer gelogen over wat de artsen zeggen. en elke keer trappen we erin he
en wij maar altijd in een spagaat liggen. 200 km verderop, 2 kleine kindjes, vorige week een huis gekocht. elke dag bellen, elke 2 weken ernaartoe. je zou toch onderhand na dik 3 jaar wel verwachten dat we wel beter zou weten
over wat artsen tegen hem zeggen bijvoorbeeld. over zijn medicatie, over wat hij allemaal nog wel kan en wat hij niet kan.quote:
Lastig.. is het echt liegen, of de waarheid niet onder ogen willen komen?quote:
[..]
over wat artsen tegen hem zeggen bijvoorbeeld. over zijn medicatie, over wat hij allemaal nog wel kan en wat hij niet kan.
Is het niet mogelijk dat er iemand anders meegaat naar de arts zodat jullie precies weten wat er nu is?
Doet hij zich slechter voor om sympathie te krijgen, of beter om jullie niet ongerust te maken. Gezien e boosheid denk ik het eerste?quote:
[..]
over wat artsen tegen hem zeggen bijvoorbeeld. over zijn medicatie, over wat hij allemaal nog wel kan en wat hij niet kan.
nja, het is heel erg lastig. ik weet niet of het echt liegen is, of de waarheid niet willen zien. hij is psychisch gewoon echt niet in orde. nooit geweest ook.quote:Op maandag 19 augustus 2013 21:41 schreef Nemephis het volgende:
[..]
Lastig.. is het echt liegen, of de waarheid niet onder ogen willen komen?
Is het niet mogelijk dat er iemand anders meegaat naar de arts zodat jullie precies weten wat er nu is?
ik doe mijn best om zo min mogelijk betrokken te raken. het raakt me alleen zo dat mijn man het nu allemaal zo voor zn kiezen krijgt
ja. het eerste. al jaren. in mei heeft mijn man zich toen bij een dokterafspraak gewurmd en toen voleden we ons ook al zo genaaid. dan ga je een paar weken naar het westen. kind van school gesnokt enzo. want het kan elk moment zijn hoor! en dan blijkt dat gewoon echt gelogen.quote:
[..]
Doet hij zich slechter voor om sympathie te krijgen, of beter om jullie niet ongerust te maken. Gezien e boosheid denk ik het eerste?
edit; en dat was dus de tweede keer dat dat voorkwam. het jaar ervoor ook al
Logisch dat dat je raakt, het is al zwaar genoeg door die rotkanker alleen.quote:
[..]
nja, het is heel erg lastig. ik weet niet of het echt liegen is, of de waarheid niet willen zien. hij is psychisch gewoon echt niet in orde. nooit geweest ook.
ik doe mijn best om zo min mogelijk betrokken te raken. het raakt me alleen zo dat mijn man het nu allemaal zo voor zn kiezen krijgt
Ik weet ook geen oplossing. Ik wens jullie in ieder geval veel sterkte.
Idd, wat een nare situatie.quote:
weet je. hij gebruikt zijn ziekte om dingen voor elkaar te krijgen die hij wil. en mijn man heeft toch vaak het gevoel om er maar wat aan toe te geven. want zn vader is ziek en gaat dood. maar ja; elke keer als mijn man wat toegeeft, pusht en dramt zn vader nog wat meer, waarna mijn man (inmiddels ook tsjokvol stress) weer wat afstand neemt. het is een hele nare dans zo
Misschien moet je je man eens voorhouden dat hij met veel pech en veel stress mogelijk nog eerder dood gaat dan zijn vader.
Dat is wel heel misselijk van de schoonvader. Vooral omdat ik me kan voorstellen dat je man geen nee tegen hem zal zeggen.quote:
weet je. hij gebruikt zijn ziekte om dingen voor elkaar te krijgen die hij wil. en mijn man heeft toch vaak het gevoel om er maar wat aan toe te geven. want zn vader is ziek en gaat dood. maar ja; elke keer als mijn man wat toegeeft, pusht en dramt zn vader nog wat meer, waarna mijn man (inmiddels ook tsjokvol stress) weer wat afstand neemt. het is een hele nare dans zo
En je schoonmoeder, want vind die ervan (als dat van toepassing is) ?
die zijn al jaren gescheiden. dat leverde al voor zijn ziekte problemen, want schoonma weigert in de praktijk om in 1 ruimte te zijn met schoonpa, wat de verjaardagen nogal awkward maakt, zeg maarquote:
[..]
Dat is wel heel misselijk van de schoonvader. Vooral omdat ik me kan voorstellen dat je man geen nee tegen hem zal zeggen.
En je schoonmoeder, want vind die ervan (als dat van toepassing is) ?
met onze familie is het aldoor toestanden alom. wij zijn een paar jaar terug welbewust 200 km verderop gaan wonen. maar goed; da's een ander topic
He gatver, klinkt erg naar allemaal. Maakt het nog moeilijker dan het al is, sterkte jullie.quote:
weet je. hij gebruikt zijn ziekte om dingen voor elkaar te krijgen die hij wil. en mijn man heeft toch vaak het gevoel om er maar wat aan toe te geven. want zn vader is ziek en gaat dood. maar ja; elke keer als mijn man wat toegeeft, pusht en dramt zn vader nog wat meer, waarna mijn man (inmiddels ook tsjokvol stress) weer wat afstand neemt. het is een hele nare dans zo
Hij is nog lang niet bijgekomen van de vorige operatie die al in januari was, we zijn er wel huiverig voor hoe hij hier uit gaat komen en wat de gevolgen gaan zijn.. tijd rekken om diezelfde tijd nog zieker te zijn is ook niet echt een toffe keus.
Ik snap het wel tho, dat hij er alles aan wil doen voordat hij er vrede mee kan hebben, zoiets.
Het mooie is dat we wel weer heel fijn en warm contact hebben, lang geleden dat ik me echt zijn dochter heb gevoeld.
Beter iets verliezen dan nooit hebben gehad, zoiets dan maar voor de time being.
Hoop dat we snel wat vinden tegen deze ziekte.
En hierboven, kanker is niet 1 ziekte maar honderden verschillende. Teelbalkanker is tegenwoordig bijvoorbeeld prima te behandelen en is lang niet meer dodelijk.
De operatie wordt na zijn verjaardag gedaan, dat wordt dan begin november ergens. Ze gaan tijdens de operatie beoordelen hoeveel er precies uit gaat naar ik begrijp.. of de milt er al dan niet uit moet kunnen ze dan pas met zekerheid zeggen.quote:
We zijn er allemaal wat huiverig voor hoe hij uit de operatie gaat komen, gezien zijn conditie na de vorige operatie ontzettend gekelderd is en nog niet op een kwart is van wat het voor de operatie was.
Ik geloof dat hij dat zelf niet helemaal doorheeft of toegeeft
Ik schuif het allemaal wat voor me uit totdat het zover is.. We hebben in elk geval nog een paar mooie dagen samen in de planning voor de operatie. Daarna is het afwachten.. uitstel van executie, nog een beetje fijn leven voor zolang mogelijk, daar hopen we op.
Jullie sterkte daar Simmu
dat weet ik, helaas zijn de meeste nog dodelijk.quote:
En ook het KWF besteed veel minder aan onderzoek dan ze claimen... Houdt het dan nooit op?
En hierboven, kanker is niet 1 ziekte maar honderden verschillende. Teelbalkanker is tegenwoordig bijvoorbeeld prima te behandelen en is lang niet meer dodelijk.
weet je; we hebben met kiro zelf meegemaakt hoe het is wanneer je in al die onzekerheid zit, hoe zo'n arts dingen aangeeft en in die hele rollercoaster gezeten. ik kan er gewoon niet bij dat iemand dat doelbewust opzoekt
quote:
het was natuurlijk weer een en al manipulatieve crap.
Broers en ik zien het niet zo positief allemaal, maar we hopen er maar het beste van.
Ik geloof dat de kans dattie uit de operatie komt uberhaupt niet zo heel groot is.. en als, dan weten we na de operatie ook pas wat er precies weggehaald is en wat ze konden laten zitten.
Hij blijft er zelf heel positief onder en dat is prima zo. Misschien helpt het en zo niet, dan is hoopvol zijn toch een stuk fijner om je dagen mee door te komen dan het einde letterlijk zien naderen denk ik dan maar..
Ik heb vandaag van mijn oom te horen gekregen dat zijn vriendin (49) alvleesklierkanker heeft... en dat het 99% zeker is dat het heel erg snel met haar gedaan kan zijn
Ben er gewoon helemaal sprakeloos van... boos en verdrietig tegelijkertijd...