Hoi, ik weet niet hoe ik dit kan goedmaken en ik moet mijn verhaal kwijt. Dus wees vooral eerlijk.
Sinds heel kort ga ik fijn met een hele leuke jongeman om. Ik zou alle positieve punten kunnen benoemen en hoe geweldig hij is

maar ik denk zelfs dat ik eindelijk eens echt verliefd begin te worden. Of het al ben. Ik date sowieso iedere dag met hem en heb nu ook al 2 keer bij hem geslapen.
Nja, tot het punt: laatst zou ik samen met hem eten, film kijken en daar overnachten. Helemaal afgesproken enzovoort maar voordat ik naar hem toe zou gaan was ik met drie vriendinnen. En omdat het best gezellig was (veel bijkletsen) belde ik hem dat ik iets later zou komen dus binnen een uurtje bij hem. Volgens mij vond hij dat al niet oké, maar uiteindelijk was ik 's nachts nog met m'n vriendinnen omdat als ik veel drink, ik niet meer zo helder nadenk en het was gezellig en ik 'vergat' hem eigenlijk. Nou, het leek gewoon heel onschuldig en dat ik wel naar hem toe zou gaan maar ik vergat hem en de tijd.
Toen zag ik rond 2 uur dat hij mij een paar keer had gebeld en geappt dus belde ik hem midden in de nacht terug terwijl hij allang lag te slapen (denk ik). Heel stom. In ieder geval nam hij op en ik heb geen idee wat ik precies heb gezegd, waarschijnlijk niet fraai. In ieder geval ben ik 's nachts (heel stom, had beter bij mijn vriendin kunnen blijven) naar zijn huis toe gegaan en wonder boven wonder liet hij mij binnen. Eenmaal daar ben ik meteen in slaap gevallen.
Volgende ochtend was ik super geïrriteerd omdat ik echt super kort had geslapen en simpelweg brak was. Hij had een ontbijt gemaakt (achteraf lief maar liet niet echt zien dat ik het waardeerde, ook stom) en was simpelweg heel aardig dus ik dacht dat hij er ook niet meer over zou beginnen en dat we dit gewoon konden vergeten. Mja, hij begon toch over het hele voorval dat ik mij niet aan afspraken hield en blabla.
Ik gaf dus normaal aan dat ik er op dat moment niet over wou praten maar hij bleef doorgaan, wou van alles weten (waarom niet gebeld/wat heb ik gedaan/met wie) en als ik lam bent heb ik echt geen zin in die vragen/moeilijke gesprekken dus heb ik van me afgebeten en uiteindelijk kregen we best erge ruzie en wilde hij dat ik wegging. Ook noemde hij me puberaal en kinderachtig en ik vind het ronduit klote dat hij dat vindt. Ik denk dat ik het heb verpest en hem kwijt ben.
En nu zit ik hier echt enorm mee. Het is een kleine situatie, niet super bijzonder, kan gebeuren maar hij is wel enorm boos en volgens mij voornamelijk door mijn reactie 's ochtends denk ik. Ik durf hem niet te bellen omdat ik niet te claimend wil doen maar ik wil ook niet dat hij denkt dat het me niets interesseert. Het is gewoon super dom geweest om zoveel te drinken en te denken dat ik maar een uurtje later zou komen. Ik heb ook geen fatsoenlijke sorry gezegd terwijl mijn gedrag gewoon onacceptabel was. Maar ik weet niet wat het beste is in deze situatie..