Hallo,
Ik weet niet precies hoe te beginnen, dus ik begin maar:
Ik heb al 2 jaar en 3 maanden een relatie met een superlieve en leuke jongen die mij in alles ondersteund. Zelf kom ik uit een lastige situatie waardoor ik door verkeerde keuzes veel geld aan studies en andere dingen heb uitgegeven en met een dikke lening zit. Nu ben ik dus bezig mijn lening(en) terug te betalen.
Zelf ben ik nog steeds met mijn (nieuwe) studie bezig en woon bij mijn vriend in. Hij betaalt echt alles en ik doe het huishouden en kook voor ons als soort van tegenprestatie omdat ik niet dom wil profiteren. Enige wat ik momenteel van mijzelf betaal is mijn telefoon abo van 15 euro, ook mijn ouders helpen en geven mij zakgeld om soms nog wat cosmetica en kleding te kopen, dat ik trouwens alleen in uiterste nood koop dus nooit meer een shopdag of wat dan ook. De rest van dat geld gebruik ik voor het terugbetalen.
Ik leef echt van het minimale en zonder mijn vriend en ouders kan ik financieel niks, ook al zou ik iets willen.
Al een tijdje heb ik geen gevoelens meer voor mijn vriend en door deze hele situatie kan ik niet bij hem weg. Voor hem vind ik dit ook ontzettend rot omdat ik wanneer ik op eigen benen kan staan onze relatie zoals die nu is ga verbreken. Ik word met de dag ongelukkiger en de dagen worden steeds zwaarder. En ook door deze situatie dat ik financieel zo goed als failliet ben zonder mijn vriend. Ze zeggen weleens dat geld niet gelukkig maakt, maar daar ben ik achter: geld maakt wel degelijk heel erg gelukkig. Op mijn leeftijd persoonlijk failliet gaan wil ik dus niet eens aan denken.
Ik heb nu een baantje, mijn studie, mijn vriend en het huishouden. Tijd voor vrienden heb ik niet eens meer. Uitgaan doe ik ook al niet meer. Hoe lang ik dit nog ga trekken, geen flauw idee. Het enige dat ik nu nog kan doen is het uithouden en hem financieel gebruiken maar ik merk dat het gewoon steeds zwaarder wordt.
Ook voel ik mij erg rot naar hem toe. Ik zie dat hij nog steeds zijn best doet voor onze relatie en dat terwijl ik het liefst weg bij hem ga. En ook hij lijdt eronder, want ook hij moet inleveren omdat ik bij hem inwoon en hij volgens mij merkt dat ik het niet meer trek.
Bovendien wordt hij door zijn ouders beïnvloed dat ik slecht voor zijn financiële situatie ben en hij beter een meisje kan zoeken die wel op haar eigen benen kan staan. Kan ze niet eens ongelijk geven. Dit zeggen ze dan ook tegen hem en verder doen ze wel normaal tegen mij als ik er ben. Daardoor is ook naar zijn ouders gaan een echte hel geworden.
Financieel kan ik dus geen enkele kant op.
Ik zie zelf niet meer wat te doen aan de situatie dan bij elkaar blijven ook al wordt dat steeds zwaarder. Misschien dat anderen hier in hetzelfde hebben gezeten of hun mening, tips hebben.