Zwangerschap en geboorte deel 1120

Door dit soort berichten word ik ook weer extra dankbaar voor mijn familie. En mijn schoonfamilie is ook geweldig (omdat ik weet hoe vervelend het kan zijn als dat niet zo is geniet ik daar heel erg van!).

En met "ouders moeten missen" bedoelde ik ook ouders die eigenlijk niet echt ouders zijn op dit gebied. Gelukkig hebben de meesten van ons wel hele fijne mensen om ons heen!

quote:

Op zondag 27 januari 2013 15:51 schreef .Sparkling. het volgende:
Ik mis mijn moeder de laatste paar dagen zo ik had zoveel willen vragen en ze was zo enthousiast geweest met nog een kleinkind. Ze zei altijd dat haar grootste wens kleinkinderen waren maar ze heeft er nooit eentje mogen zien. Bah..

Hier ook vorig weekend een mental breakdown, zowat de hele ochtend in de armen van Vriendje liggen huilen omdat ik het zo verdomde oneerlijk vind dat mijn ouders dit niet mee kunnen maken. Er gebeurt zoiets groots en ik ben zó idioot gelukkig, dat zouden ze moeten zien. Opa en oma zijn, zoals het hoort. Heel af en toe ben ik boos op de wereld en enorm verdrietig, maar zoals jij ook al zegt: met name dankbaar voor de mensen die er wél zijn. Met name zelf moeder worden als je eigen moeder er niet is vond ik aardig heftig, het voelt (en is) zo onnatuurlijk he?

quote:

Op zondag 27 januari 2013 15:51 schreef .Sparkling. het volgende:
Leuk gedaan suiker! Lief dat je ouders willen oppassen, en voor jou ook As!

Ik heb niet echt een topstuk gekocht. Eigenlijk vooral dingen van het lijstje van de kraamzorg

Ik mis mijn moeder de laatste paar dagen zo ik had zoveel willen vragen en ze was zo enthousiast geweest met nog een kleinkind. Ze zei altijd dat haar grootste wens kleinkinderen waren maar ze heeft er nooit eentje mogen zien. Bah..

Ben ik daar dan zo laat mee, dat ik dat lijstje van kraamzorg nog helemaal moet nakijken en aanschaffen?

Moet verdomde moeilijk voor jullie zijn sparkling en LE ...

Dat gevoel dat jij hebt Sparkling, zie ik bij mijn vriend (en aanstaande) ook heel erg. Hij heeft zijn moeder verloren toe hij 9 jaar was. En ook al heeft hij een schat en een engel van een stiefmoeder, dat gemist blijft, zeker nu we samen een kindje verwachten (ook al is het voor mij de eerste en voor hem de derde).
Dingen als, hoe druk was hij als adhd'er in de buik, en was het een zware zwangerschap, zijn dingen die toch alleen een moeder kan beantwoorden.

Ik ben heel dankbaar dat ik mijn beide ouders nog heb, mijn vriend heeft alleen zijn vader nog. En mijn beide ouders hadden ook nog maar 1 ouder die leefde toen ze trouwden.

LE, jij hebt helemaal geen ouders meer?
Ik wil niet te lang stilstaan bij het feit dat ze er niet meer is. Het is zo en ons leven is door gegaan. Maar soms.. Ze was pas 48 toen ze stierf, ze had nog zoveel wensen en was nooit ziek. Gewoon ineens weg, mijn laatste dagje uit met haar eindigde in een boze bui van mij naar haar, zo oneerlijk. Maar ik was pas 15.
En nu kan ze niet meer zien wat er van mij geworden is, dat het goed gaat. Dat ik haar tweede kleindochter op de wereld ga zetten
Maar het is nou eenmaal zo..

Mandy, ik ben waarschijnlijk heel vroeg de Hema had korting op badtextiel dus ik heb wat dingen ingeslagen als omslagdoek en hydrofiel washandjes. Ik had koopdrang en mijn man zegt geen nee als ik zeg dat het op het lijstje staat!

Nou, hier moet ik bijna van huilen hoor
Het is ongetwijfeld het beste om er niet téveel mee bezig te zijn, maar dat een zwangerschap verlangen naar je moeder oproept lijkt me iets waar je niet altijd tegen kan en moet vechten. Zo te lezen doen jullie dat ook niet
En Spark als jij straks een puberdochter hebt van15 dan realiseer je je vast dat het helemaal niet zoveel indruk maakt als je puberende dochter een rotbui heeft Dan wordt ze volwassen

quote:

Op zondag 27 januari 2013 19:18 schreef .Sparkling. het volgende:
Mandy, ik ben waarschijnlijk heel vroeg de Hema had korting op badtextiel dus ik heb wat dingen ingeslagen als omslagdoek en hydrofiel washandjes. Ik had koopdrang en mijn man zegt geen nee als ik zeg dat het op het lijstje staat!

Oef gelukkig ...
Ik heb me voorgenomen daar stilaan mee te beginnen vanaf het derde trimester van de zwangerschap.

Ik heb gisteravond ook nog gekeken op de website van Hema, maar heel veel dingen waren helaas al uitverkocht . Binnenkort gaan we naar de 9 maandenbeurs, ik denk dat we dat ook met goed gevulde tassen gaan terugkomen.

Mijn vriend zegt gelukkig ook geen nee bij mijn aanvallen van nestel- en koopdrang. Zeker niet als het kleertjes betreft. Ik heb in heel wat verschillende maten al kleertjes en rompertjes.
Morgen wordt de babykamer geleverd en ga ik snel beginnen met de kleertjes te wassen en te sorteren op maat, zodat ik kan zien wat we nodig hebben van kleertjes voor mini.

-leeg-

[ Bericht 99% gewijzigd door -mandy- op 27-01-2013 19:24:19 (foutje, was niet de bedoeling) ]

Suiker, wat jij zegt doet me heel goed het duurde jaren voor ik terug kon denken zonder schuldgevoel. Ik heb het haar niet makkelijk gemaakt. Maar ze had het me al snel vergeven waarschijnlijk, zoals ik ook bij mijn kind zou doen. Jammer dat ik er nooit sorry voor heb kunnen zeggen maar mijn moeder was zo vol liefde voor ons. Ik hoop oprecht dat ik dat van haar mee heb gekregen. Onvoorwaardelijke liefde voor mijn gezin, je volledig gelukkig voelen in bijzijn van man en kinderen. Ze heeft me een mooie basis meegegeven die ik hoop door te geven aan mijn dochter!

Mooi gezegd van je Sparkling!

De liefde voor je kind is onvoorwaardelijk, hoe moeilijk ze je het ook maken af en toe.

quote:

Op zondag 27 januari 2013 19:24 schreef .Sparkling. het volgende:
Onvoorwaardelijke liefde voor mijn gezin, je volledig gelukkig voelen in bijzijn van man en kinderen.

Dit vind ik zo mooi! Ook echt het allerbelangrijkste wat ik aan mijn dochter wil meegeven, die onvoorwaardelijke liefde. Heb dat zelf nooit zo ervaren en dat vind ik heel erg.

Spark, mijn beide ouders leven idd niet meer. Mijn vader overleed toen ik 7 was, mijn moeder toen ik 23 was. En toen mijn moeder overleed was ik zo'n boos en met name depressief zogenaamd onbegrepen wereldvreemde laatbloeier die de waarde van het hebben van een moeder niet goed in kon schatten, het schuldgevoel waar je het over hebt is mij niet vreemd. Maar nu ik zelf moeder ben weet ik dat moeders, vast ook die van mij, daar wel doorheen kunnen prikken. Dat helpt.

Verder is het kut en stom, maar het is zoals het is he? Ik heb ergens onderweg voor mezelf besloten dat ze bij ons zijn, op ons letten, en of daar nu enige waarheid in zit of niet: het helpt mij. En los van de verdrietige momenten heeft het me natuurlijk ook deels gemaakt tot wie ik ben, en ik koester alles wat ik heb zowat kapot, omdat ik weet wat het is om te moeten verliezen. Ze hebben me heel veel meegegeven, ook door te sterven gek genoeg, dat vind ik mooi.

Nu even wat zonnigers: ik heb officieel een plopnavel nu.

Spark
Volgens mij willen we allemaal zo worden als jouw moeder

Dat denk ik ook wel

mandy, ik heb vorige week wat lijstjes bij elkaar gelegd en er een eigen lijst van gemaakt. Ik vind dat er best wat onzin staat op de voorgedrukte lijstjes dus heb het eea geschrapt. Verder totaal niet actief mee bezig hoor, volgens mij is er tijd zat als je je daar pas tijdens je verlof over buigt.

Jullie hebben me aan het huilen gemaakt... Wat een moederliefde. Prachtig .

Mijn beide ouders leven nog en de band is heel goed en ik ben zo dankbaar daarvoor, nu nog meer dan anders.

quote:

Op zondag 27 januari 2013 15:51 schreef .Sparkling. het volgende:
Leuk gedaan suiker! Lief dat je ouders willen oppassen, en voor jou ook As!

Ik heb niet echt een topstuk gekocht. Eigenlijk vooral dingen van het lijstje van de kraamzorg

Ik mis mijn moeder de laatste paar dagen zo ik had zoveel willen vragen en ze was zo enthousiast geweest met nog een kleinkind. Ze zei altijd dat haar grootste wens kleinkinderen waren maar ze heeft er nooit eentje mogen zien. Bah..

Aww meid toch. *knuf* kl*te is dat he. En in combi met je hormonen komt t nog eens extra rot aan.

Ik heb ook geen echte ouders meer en werd tijdens mn zwangerschap ook op een nacht wakker met het besef dat ze mn kinderen nooit zullen zien en dat ze zoveel missen van mn leven. Volgens mij droomde ik over mn vader toen.. (zijn jong overleden) Ik heb mn ouders vernoemd dus zo leven ze toch voort in mn kinderen. Ik heb wel het geluk al heel lang een lieve (stief)moeder te hebben en haar vriend. Dus ik heb wel een moeder nog zeg maar en mn kinderen een oma en opa. Dus ik prijs me wel gelukkig.

quote:

Op zondag 27 januari 2013 19:01 schreef L-E het volgende:

[..]



Hier ook vorig weekend een mental breakdown, zowat de hele ochtend in de armen van Vriendje liggen huilen omdat ik het zo verdomde oneerlijk vind dat mijn ouders dit niet mee kunnen maken. Er gebeurt zoiets groots en ik ben zó idioot gelukkig, dat zouden ze moeten zien. Opa en oma zijn, zoals het hoort. Heel af en toe ben ik boos op de wereld en enorm verdrietig, maar zoals jij ook al zegt: met name dankbaar voor de mensen die er wél zijn. Met name zelf moeder worden als je eigen moeder er niet is vond ik aardig heftig, het voelt (en is) zo onnatuurlijk he?

aww voor jou ook een *knuf*.

En dit is erg herkenbaar :

En los van de verdrietige momenten heeft het me natuurlijk ook deels gemaakt tot wie ik ben, en ik koester alles wat ik heb zowat kapot, omdat ik weet wat het is om te moeten verliezen. Ze hebben me heel veel meegegeven, ook door te sterven gek genoeg, dat vind ik mooi.

Wat mooi gezegt spark :

Ik hoop oprecht dat ik dat van haar mee heb gekregen. Onvoorwaardelijke liefde voor mijn gezin, je volledig gelukkig voelen in bijzijn van man en kinderen. Ze heeft me een mooie basis meegegeven die ik hoop door te geven aan mijn dochter!

Le . Voor jou is het dus ook herkenbaar.
Ik ben nog niet zover als jullie, wij zitten nog middenin het rouwproces ook wat dat betreft. Maar het vind allemaal zn plekje wel, het zou ook gek zijn als hij opeens terug was. Vernoemen doen wij niet, mn schoonvader vond dat echt verschrikkelijk dus diezouden we er absoluut geen plezier mee hebben gedaan.

Mandy, ik had dat soort dingen in huis rond de 32 weken zwangerschap de eer ste keer, toen was mijn moeder er ook en hebben we samen alles gewassen en klaar gemaakt. Maar ik denk dat als je babykamer straks staat dat je vooral heel graag alles wilt hebben zodat je nog 10x alles kunt verplaatsen voor "de ideale" inrichting

Een troostende arm om je heen voor iedereen die een of beide ouders heeft verloren ...

Dat denk ik ook wel Pessie.

Ik ga snel weer onder m'n donsdeken op de bank, verder rillen.

Ik heb de tassen bijna klaar, ik had een zwitsal geurbuiltje in de babytas gedaan en nu moest ie even open omdat het jasje erin moest en kwam er helemaal een zwitsal parfum uit . Ik heb de verschillende pakjes netjes samengebonden en een papiertje eraan vastgemaakt wat het is . Ik moet alleen nog even wachten tot het broekje maat 44 droog is, daarna staat het echt klaar

quote:

Op zondag 27 januari 2013 21:02 schreef pessie het volgende:
Ik heb de tassen bijna klaar, ik had een zwitsal geurbuiltje in de babytas gedaan en nu moest ie even open omdat het jasje erin moest en kwam er helemaal een zwitsal parfum uit . Ik heb de verschillende pakjes netjes samengebonden en een papiertje eraan vastgemaakt wat het is . Ik moet alleen nog even wachten tot het broekje maat 44 droog is, daarna staat het echt klaar

Ohh Zwitsalgeurbuiltjes, die móet ik hebben

Wat leuk om met die kleertjes bezig te zijn pessie, ben benieuwd welke het wordt!

Ik heb beide kids in hun tweede naam vernoemd, maar wel naar beide oma's en opa's

De verdrietige momenten deze keer weinig gehad maar zo af en toe knalt het er ook wel in

heb nu eigenlijk meer moeite de bevalling een plekje te geven (verhaal staat in topic)