quote:

KNWU stelt onderzoekscommissie in

Toegevoegd: dinsdag 6 nov 2012, 23:05
De KNWU gaat een onderzoekscommissie instellen die het dopinggebruik in de wielersport in Nederland in kaart moet brengen. De commissie wordt eind deze maand geinstalleerd en zal uiterlijk 1 juli rapport uitbrengen.

Renners en begeleiders die meewerken met het onderzoek en schuld bekennen, kunnen volgens de commissie rekenen op strafvermindering. Dit zal nog wel met het mondiale anti-dopingagentschap WADA moeten worden kortgesloten.

Aanvankelijk onderzocht de KNWU of het mogelijk was een waardheidscommissie in te stellen, maar aan het verklaren onder ede zaten te veel juridische haken en ogen.

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 16:57 schreef heywoodu het volgende:

[..]

Discovery is via hun site, TLC gewoon via de tv voor ons toch?

Klinkt overigens als een bijzonder interessante zender

SPOILER

TLC is dé non-fictie en lifestyle entertainment tv-zender voor vrouwen. TLC is fris en anders. De zender vertelt prachtige, ontroerende, soms gedurfde maar altijd oprechte verhalen. TLC brengt je het echte leven, net even anders bekeken.

quote:

Edwig Van Hooydonck is dan al gestopt - hij wil niet langer meedoen aan het epo-circus. "Nadat ik gestopt ben ik een gesprek gehad met Hein Verbruggen [destijds voorzitter van de internationale wielerunie UCI], hem verteld wat er speelde. Hij zei dat ik overdreef. [...]"

quote:

Peter Winnen: "Er zijn zoveel kansen geweest om het op te lossen. In de begintijd van epo hebben ploegleiders - onder wie Walter Godefroot en ik denk ook Jan Raas - aan de bel getrokken bij de UCI. Daar is - behalve het instellen van een hematocrietgrens - niet mee gedaan. En nu zitten we met een klucht van zeven Tours zonder winnaar."

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 20:37 schreef Kowloon het volgende:
Nog wat aardige passages uit een NRC artikel (papier) over de UCI:

[..]

[..]

Hein Verbruggen lijkt op zijn minst niet erg enthousiast geweest om met epo-gebruik af te rekenen, naief of zou er meer achter zitten? Financiele belangen wellicht?

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 20:52 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Is al vaker aangegeven. Amerikaan dus financieel interessant. Verbruggen wilde ook het wielrennen uitbreiden. Marketingmannetje van Nyenrode per slot van rekening.

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 21:02 schreef THEFXR het volgende:
leuk lijstje:

https://en.wikipedia.org/(...)_for_doping_offences

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 21:08 schreef TargaFlorio het volgende:
De Olympische Spelen kunnen ze wel opdoeken.

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 20:58 schreef Ericr het volgende:
Jammer dat het op zo'n retard zender komt vannacht maar het is niet anders. Zeker tig reclamefilmpjes tussendoor met aankondigingen voor gare TLC programma's.

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 21:47 schreef rubbereend het volgende:

[..]

tja, tis tegelijk met de VS, daar komen ook tig reclame onderbrekingen......

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 21:49 schreef Ambrosius het volgende:

[..]

Idd, denk dat de wekker 50 minuten eerder ook wel volstaat.

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 21:55 schreef heywoodu het volgende:

[..]

Eerder?

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 21:57 schreef Ambrosius het volgende:

[..]

Ja, opnemen en eerder opstaan om het te kijken.

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 21:55 schreef Ericr het volgende:

Lance Armstrong tribute

Voor de liefhebbers, Armstrong

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 21:02 schreef THEFXR het volgende:
leuk lijstje:

https://en.wikipedia.org/(...)_for_doping_offences

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 23:06 schreef Szura het volgende:
Ondertussen wat tennis op, genoeg te doen tijdens reclames

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 23:04 schreef debeterebob het volgende:

[..]

Maar tien Nederlanders. Proper volk

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 23:13 schreef Szura het volgende:

[..]

Staan vast wat mensen niet op de lijst, Odesnik bijvoorbeeld mist al.

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 23:19 schreef Szura het volgende:
Johan van der Velde won LBL maar die overwinning werd hem later afgepakt, staat er niet in.
Boonen staat erin voor cocaïne, waarom Gasquet en Yuri niet?

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 23:19 schreef Szura het volgende:
Johan van der Velde won LBL maar die overwinning werd hem later afgepakt, staat er niet in.
Boonen staat erin voor cocaïne, waarom Gasquet en Yuri niet?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 02:56 schreef Ericr het volgende:
Mijn linkerbal net geschoren ter ere van Lance.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 02:56 schreef Ericr het volgende:
Mijn linkerbal er net afgeschoren ter ere van Lance.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 03:00 schreef heywoodu het volgende:
Ik dacht dat Oprah gecancelled was

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 03:01 schreef Ericr het volgende:

[..]

Zat ook even te WTF''en in een donkere kamer.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 03:16 schreef THEFXR het volgende:
hij liegt

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 03:20 schreef icebliss het volgende:
Heb geen bronnen hier, maar zijn er niet meer wielrenners die hebben gezegd dat ze rond die tijd 'geen doping meer gebruikten'?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 03:20 schreef icebliss het volgende:
Heb geen bronnen hier, maar zijn er niet meer wielrenners die hebben gezegd dat ze rond die tijd 'geen doping meer gebruikten'?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 03:21 schreef Ericr het volgende:

[..]

Allemaal gestopt in of na 2006. Dat een hele rits van die renners hun beste prestaties hebben geleverd in hun zogenaamd schone periode vergeten we maar voor het gemak.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 03:21 schreef THEFXR het volgende:

[..]

nee, wel een die zei " the cancer is back"

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 03:45 schreef Beardslasher het volgende:
Kom eens met wat interressants, dit geneuzel hoef ik niet

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 03:57 schreef Szura het volgende:
'Zwitserland is niet waar. Geen positieve test, geen betalingen als afkoopsom, geen geheime ontmoetig'

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 03:57 schreef Szura het volgende:
'Zwitserland is niet waar. Geen positieve test, geen betalingen als afkoopsom, geen geheime ontmoetig'

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 03:57 schreef Szura het volgende:
'Zwitserland is niet waar. Geen positieve test, geen betalingen als afkoopsom, geen geheime ontmoetig'

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 04:02 schreef wimderon het volgende:

[..]

Positieve test in Zwitserland was er wel zei hij. De enige daadwerkelijk positieve test die afgekocht had kunnen zijn maar het ook niet was.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 04:02 schreef JohnDDD het volgende:
Oeh de cortisonen klopten ook gewoon!

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 03:57 schreef Szura het volgende:
'Zwitserland is niet waar. Geen positieve test, geen betalingen als afkoopsom, geen geheime ontmoetig'

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 04:06 schreef JohnDDD het volgende:
Wacht volgens mij zei hij niet dat de test positief was in 2001

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 04:07 schreef j0rdiiii het volgende:

[..]

ik heb dat ook niet gehoord, klopte niks van dat verhaal zei die

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 04:33 schreef JohnDDD het volgende:
Teleurstellend, denk dat we moeten gaan wachten op een betere interviewer....dit ie echt crap

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 04:33 schreef JohnDDD het volgende:
Teleurstellend, denk dat we moeten gaan wachten op een betere interviewer....dit ie echt crap

quote:

Commissie

"I love cycling, I really do", vervolgt Armstrong.

"Ik heb geen recht van spreken, maar als er een commissie wordt ingesteld waarin je kan opbiechten, en ik word uitgenodigd, zou ik de eerste zijn die zich meld."

quote:

"It's Oprah not 60 Minutes. That says it all," Betsy Andreu said. "I think a couple of sports journalists specializing in cycling and with the detailed knowledge should've been present. Still, this is monumental. I'm glad he didn't go with Jerry Springer."

While Betsy Andreu has mixed emotions about watching the telecast, there is no ambiguity about what she wants Armstrong to say.

"I hope he admits that the hospital room happened," she said. "Lance has one shot at the truth. I hope he doesn't blow it. He has to tell the whole unadulterated truth. Not a partial truth. I don't expect detail to get out here nor should it; that's why he should meet with USADA. He didn't get away with such a massive fraud on his own. I hope the emotions don't overshadow the facts.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 04:57 schreef Beardslasher het volgende:

[..]

http://www.ocregister.com(...)00-andreu-betsy.html

betsy was van te voren al vrij kritisch dus

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 04:35 schreef j0rdiiii het volgende:

[..]

hij zal ergens anders wel alles gaan vertellen,

[..]

quote:

Armstrong heeft spijt, maar vooral van het feit dat hij ontmaskerd is

ANALYSE Hij was grijzer bij de slapen geworden, en leek nerveuzer dan tijdens eerdere optredens. Maar soms was Lance Armstrong tijdens het eerste deel van het langverwachte interview met Oprah Winfrey met zijn brutale humor totaal zichzelf. 'Ik wil hier wel even iets rechtzetten. Ik heb Betsy Andreu gek genoemd en een leugenaar, maar ik heb nooit gezegd dat ze dik was.' De 41-jarige Amerikaan lachte wat besmuikt, en Oprah wist zich geen raad met de situatie. Het bood Armstrong een uitweg zoals hij die wel vaker mocht bewandelen gedurende de zeventig minuten. De tranen, zoals die waren aangekondigd door The New York Times, bleven nog achterwege.

Was de Grote Bekentenis wel de moeite waard om op te blijven? O ja.
Kwam hij geloofwaardig over? Mmm.
Sprak hij de gehele waarheid? Nee.
Was het genoeg om door het grote publiek in genade te worden aangenomen? Dat is zeer twijfelachtig.

Als Armstrong zich wil ontdoen van de levenslange schorsing die het Amerikaanse antidopingbureau Usada hem heeft opgelegd, zal hij in het tweede uit te zenden deel - komende nacht - ook meer moeten prijsgeven dan hij nu heeft gedaan. Hoewel het al niet de verwachting was dat hij voor de camera's oude vrienden als Johan Bruyneel en Hein Verbruggen - hun namen vielen nu niet één keer - zou slachtofferen. Dat zal mogelijk gebeuren achter gesloten deuren tijdens een nieuwe geheime ontmoeting met Usada-directeur Travis Tygart.

Dat wil zeggen: als Lance Armstrong daadwerkelijk uit is op het terugbrengen van zijn straf en zijn rentree wil maken als sportman. Daar zinspeelde hij geen moment op tijdens het interview. Op de vraag waarom hij juist nu berouw toonde, bleef hij vaag.

Hele kleine stap
De reductie van zijn straf die hij na het eerste deel van zijn biecht kan verwachten? Nul jaar. Of zoals Usada in een persbericht laat weten: 'Het is een hele kleine stap in de goede richting.' En het wereldantidopingagentschap WADA: 'Als hij op zoek was naar verlossing, dan heeft hij die niet gevonden.'

Zijn veelkoppige juridische team had Armstrong goed voorbereid. De financiële consequenties waren te groot om fouten te maken en misstappen te maken. Zo wilde hij niet bevestigen dat hij in 1996 in een ziekenhuiskamer in Indiana al aan de dokter die hem behandelde voor de teelbalkanker, opbiechtte dat hij doping had gebruikt als wielrenner. Al was het maar omdat hij getuigen daarover onder ede heeft laten liegen.

Pijnlijkste moment
Eén keer ging hij in de fout, en dat was meteen het pijnlijkste moment bij het lastigste onderwerp van het interview. Hij loog en dat zal hem worden aangerekend. Armstrong ontkende met klem dat hij bij de internationale wielerunie (UCI) ooit een positieve dopingtest afkocht. Het geld dat hij overmaakte aan de organisatie was voor de aanschaf van dopingapparatuur. Hij had de donatie op verzoek van de UCI gedaan, vertelde Armstrong Oprah Winfrey. Eerder verklaarde diezelfde UCI dat Armstrong het geld had aangeboden.

Ook zei de Amerikaan dat hij het bedrag ná zijn pensioen overmaakte. Maar het verhaal kwam uit bij de start van de Tour van 2005, nog vóór het afscheid van Armstrong. De toenmalige UCI-voorzitter destijds in de Volkskrant: 'Als iemand zonder bijbedoelingen en zonder het in de publiciteit te brengen geld aan ons geeft, wat is daar dan raar aan? Ik vind het een ongelofelijk mooie geste.'

Armstrong trok bij andere onderwerpen ruimer het boetekleed aan. Hij bekende onomwonden zijn dopinggebruik, hij was een bullebak geweest, zijn eigen mythische verhaal was met hem op de loop gegaan, hij had mensen teleurgesteld, bedreigd en zoveel mensen voor de rechter gedaagd dat hij zelf de tel was kwijtgeraakt. 'Ik zal de rest van mijn leven proberen het goed te maken.' Maar hij beweerde geen andere renners aangezet te hebben tot doping, dopingdokter Ferrari was niet de 'mastermind' en het dopingsysteem binnen zijn ploegen US Postal en Discovery Channel was ook niet het meest geavanceerde in de historie van de internationale sport. Dat was in zijn ogen toch echt het DDR-systeem.

Rentree
Onduidelijk bleef waarom hij er de nadruk op legde dat hij sinds zijn rentree in 2009 geen verboden middelen meer gebruikte. Wel beweerde Armstrong dat hij zonder die comeback de dans zou zijn ontsprongen.

Hij had spijt, maar vooral van het feit dat hij betrapt is. Armstrong voelde zich nooit een bedrieger. Hij zocht het woord zelfs op in het woordenboek en maakte er zijn eigen waarheid en definitie van. Iedereen kon doen wat hij deed. Alle renners hadden toegang tot verboden middelen, iedereen kon de controles ontduiken en dus waren ze allemaal gelijk.

Doping was hetzelfde als de lucht in de banden en het water in de bidons, het hoorde er als vanzelfsprekend bij. De vijfhonderd controles die negatief waren en waar Armstrong in het verleden mee schermde om te bewijzen dat hij het spel volgens de regels speelde, bleken er overigens veel minder te zijn geweest, gaf hij toe. 'Ik heb die cultuur niet uitgevonden, maar ik heb ook niet geprobeerd er een einde aan te maken. Het was gewoon een kwestie van goed plannen om niet gepakt te worden.'

Lachwekkend
Bij tijd en wijle was de biecht ook lachwekkend. Lance Armstrong die het gebruik van verboden middelen bekende, maar tegelijkertijd vertelde dat hij tijdens zijn zeven Tours 'clean' reed. Of Lance Armstrong die beweerde dat hij in 2005 op het podium op de Champs Elysées niet goed wist wat te zeggen bij de huldiging na zijn zevende Tourzege. Hij betoogde destijds in Parijs vol vuur dat hij het jammer vond dat de sceptici en cynici niet groot durfden te dromen; en dat het hem speet dat ze niet in wonderen geloofden.

Tegen Oprah zei hij dat die woorden er toen per ongeluk waren uitgefloept. Dat hij werd overrompeld door het moment. En dat hij daarom niet goed had na kunnen denken over zijn woorden. Het was baarlijke nonsens. Een dag eerder had hij de journalisten precies hetzelfde gedicteerd.

Hij is de controle over zijn leven kwijt, Armstrong gaf het ruiterlijk toe. Dat overkwam hem maar een keer eerder in zijn leven, toen bij hem kanker werd vastgesteld. En toch zei hij 'vandaag', op de dag van het interview, 'gelukkiger te zijn dan al die dagen in de Tour de France.'
Het klonk als een leugen.

quote:

Op donderdag 17 januari 2013 21:02 schreef THEFXR het volgende:
leuk lijstje:

https://en.wikipedia.org/(...)_for_doping_offences

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 08:07 schreef opgebaarde het volgende:

[..]

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 08:07 schreef opgebaarde het volgende:

[..]

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 08:27 schreef opgebaarde het volgende:
Ben blij dat ik vannacht niet gekeken heb, en ga vanavond hetzelfde doen. Kan vanavond ook weinig onthuld worden lijkt me, wel blij dat het hoge woord er eindelijk uit is

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 08:26 schreef Wombcat het volgende:
Gert Jacobs op TV nu, die Armstrong wel blind geloofd als die zegt dat 'ie in na 2005 schoon was

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 08:57 schreef DeeBee het volgende:
Blij dat ik niet ben opgebleven als ik dit allemaal zo lees, halfbakken non-interview met voorgekookte antwoorden om juridisch goed te zitten, tsja...

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 08:57 schreef DeeBee het volgende:
Blij dat ik niet ben opgebleven als ik dit allemaal zo lees, halfbakken non-interview met voorgekookte antwoorden om juridisch goed te zitten, tsja...

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 08:33 schreef alpeko het volgende:
Goed om te horen dat Armstrong mijn mening onderschrijf. Geen groot renner en een arrogante klootzak. Maar dat wisten de meeste mensen al. Weinig nieuws onder de zon helaas. Behalve nieuwe leugens. Clean in 2009?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:02 schreef marcodej het volgende:

[..]

Toch was het bijna surrealistisch om live te zien. Toch bijzonder.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:05 schreef marcodej het volgende:

[..]

En over die donatie. Kan best zijn dat zijn herinnering niet helemaal top was, maar hij beweerde dat hij doneerde na zijn retirement op een verzoek van de UCI.

De UCI beweert dat hij al in 2002 (?), dus tijdens zijn carriere, op eigen initiatief de dopingstrijd financieel wilde steunen. Toen dat geld nog niet binnen was, vroeg de UCI rond de Tour van 2005 (dus niet na zijn retirement) waar dat geld bleef. Essentieel verschil.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:23 schreef marcodej het volgende:
Ben wel benieuwd wat nu zijn doel met dit interview was. Waarheidsvinding? Coming clean? Vergeving? Terugwinnen geloofwaardigheid? Vast vergeving, maar het interview heeft eigenlijk in alles gefaald.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:27 schreef alpeko het volgende:

[..]

Ca$hen.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:28 schreef opgebaarde het volgende:

[..]

Volgens mij werd door Oprah en consorten ontkent dat lance een cent kreeg voor het interview dus op welke manier zou hij dan cashen?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:29 schreef Szura het volgende:
En hij kan nog wat claims verwachten denk ik zo

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 03:02 schreef j0rdiiii het volgende:
waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaattttttttttttttttttttt

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:29 schreef Szura het volgende:
En hij kan nog wat claims verwachten denk ik zo

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:48 schreef KnutdeIJsbeer het volgende:

[..]

Mijneed lijkt me zijn grootste probleem, daarvoor zou je zomaar eens de bak in kunnen draaien.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:49 schreef marcodej het volgende:

[..]

Al verjaard.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:52 schreef KnutdeIJsbeer het volgende:

[..]

Is meineed niet een uitzondering daarop?

Jammer wel

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:52 schreef KnutdeIJsbeer het volgende:

[..]

Is meineed niet een uitzondering daarop?

Jammer wel

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:53 schreef marcodej het volgende:

[..]

In Amerika na 3 jaar al geloof ik.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:57 schreef DeeBee het volgende:

[..]

5 jaar verjaringstermijn in bijna alle gevallen in Amerika... Dus verklaren dat het na 2005 allemaal afgelopen was is wel zo praktisch!

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:57 schreef KnutdeIJsbeer het volgende:

[..]

Kan ik nergens terugvinden. Ook nog wat kranten die het wel hebben over een aanklacht wegens meineed.

quote:

Current federal law contains a single statute prescribing a general period of limitations, as well as several statutes that provide longer periods for specific offenses.

Section 3282 of Title 18, United States Code, is the statute of general application. It states that, "(e)xcept as otherwise expressly provided by law," a prosecution for a non-capital offense shall be instituted within five years after the offense was committed.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:58 schreef KnutdeIJsbeer het volgende:

[..]

En in Frankrijk?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 10:00 schreef DeeBee het volgende:
Behalve misschien dopinggebruik of bezit, zal nog even zoeken wat de periode daar is ja...

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 10:03 schreef KnutdeIJsbeer het volgende:

[..]

Oplichting?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 10:09 schreef DeeBee het volgende:

[..]

http://www.legifrance.gou(...)2&dateTexte=20130118

Ook vijf jaar dus.

Zie ook: http://fr.wikipedia.org/wiki/Prescription_en_droit_fran%C3%A7ais

Al is het ook nog een beetje vaagjes, maar in 2008 lijkt die periode van 30 jaar beperkt te zijn naar 5 jaar... Dus ook in Frankrijk zullen ze hem niet gaan vervolgen denk ik, of ze moeten echt kwaad willen...

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 10:15 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende:
Lachwekkende bekentenis. Hij heeft geen grijntje respect teruggewonnen, zelfs nog meer verloren wat mij betreft. Teleurstellend allemaal.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 10:19 schreef heywoodu het volgende:
http://www.nu.nl/sport/30(...)g-hen-vrijpleit.html

Ik blijf hier toch kriebels bij krijgen hoor

quote:

Novak Djokovic leek vrijdag weinig sympathie te hebben voor de dopingbekentenis van Lance Armstrong.
© getty.
De Servische nummer 1 van de tenniswereld stelde na zijn overwinning in de derde ronde van de Australian Open dat het gedrag van de Amerikaanse renner niet onbestraft mag blijven. 'Armstrong moet lijden voor zijn leugens.'

'Dat is niet de manier om succesvol te zijn. Ik vind het een schande voor de sport, dat we zulke atleten hebben. Hij heeft heel veel mensen met zijn loopbaan en zijn levensgeschiedenis bedrogen', aldus Djokovic. 'Ik heb veel vertrouwen in het wielrennen verloren. Ik keek er graag naar, maar er is te veel gebeurd.'

Volgens Djokovic is het tennis 'schoon'. 'In mijn ogen zijn de antidopingregels in het tennis goed. Ik geloof dat wij een van de schoonste sporters in de wereld zijn.' Het laatste half jaar heeft hij echter geen bloedtests ondergaan. 'Maar ik heb er niks tegen; hoe meer tests hoe beter.'

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 10:24 schreef JohnDDD het volgende:
Toch is het mogelijk dat hij liegt over 2009/2010 om daarmee nog meer claims te voorkomen. Zjn bloedpaspoort was toch niet voor niets verdacht....

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 10:39 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende:

[..]

Mogelijk . Jij bent ook wel wat milder geworden in de loop der jaren .

Hij voelde zich destijds zo onaantastbaar dat hij zijn eigen bloedwaardes ging publiceren . Beetje expert zag natuurlijk dat dat verdacht was. Later stopte hij daar ook maar weer mee. Maar goed, buiten dat, heb je al die mails tussen Ferrari en Armstrong niet gelezen uit die tijd? "Special thanks for killing that Garmin" .

En dat ging er op het laatst weer over hoe hij zich moest prepareren voor triatlons.

quote:

De Serviër Novak Djokovic, 's werelds nummer één in het mannentennis, is hard voor ex-wielrenner Lance Armstrong na diens dopingbekentenis bij Oprah Winfrey. "Hij is een schande voor de sport", verklaarde 'Nole' vanmorgen in de rand van zijn derderondepartij op de Australian Open in Melbourne.
"Het is een schande voor de sport dat er zo'n atleet bestaat als Armstrong. Hij heeft in zijn wielercarrière de sport en vele mensen bedrogen. Al zijn titels zouden afgepakt moeten worden. Net zoals vele anderen ben ik mijn geloofwaardigheid in de wielersport verloren. Ik volgde alles, maar er zijn al zo veel schandalen de revue gepasseerd".

"Tennissers behoren tot de zuiverste atleten. Het stoort met niet om tien, twintig of zelfs dertig keer per jaar getest te worden", aldus Djokovic, die zijn afgelopen nacht in Melbourne verzekerde van een ticket voor de laatste zestien.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 10:48 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:23 schreef marcodej het volgende:
Ben wel benieuwd wat nu zijn doel met dit interview was. Waarheidsvinding? Coming clean? Vergeving? Terugwinnen geloofwaardigheid? Vast vergeving, maar het interview heeft eigenlijk in alles gefaald.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 10:54 schreef Steven184 het volgende:
Nou, ik denk dat Lance met het eerste deel van het interview niet helemaal in zijn opzet geslaagd is. Je moet toch op een bepaalde manier sympathiek overkomen en imo is dat toch niet helemaal goed overgekomen. Maar misschien is het voor de gemiddelde Amerikaan anders. In mijn ogen kon je op bepaalde momenten zeker zien dat hij in elk geval niet de hele waarheid sprak, eigenlijk was er maar 1 moment dat ik geloofde dat hij de hele waarheid sprak beter gezegd. Voor de rest niet echt een spannend interview.

Morgen zal niet veel beter zijn.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 10:58 schreef kl1172 het volgende:

[..]

Ik hoop niet dat het morgen alle remmen los is in pure Oprah style om in het reine te komen met de Amerikaanse massa want die zijn daar extra gevoelig voor. Ik zie hem nog het martelaarsstatuut krijgen daar.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 11:28 schreef Sloggi het volgende:
Armstrong beweerde dat hij tijdens de Tours niet gebruikte, alleen vooraf. Zou dat waar zijn?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 11:28 schreef Sloggi het volgende:
Armstrong beweerde dat hij tijdens de Tours niet gebruikte, alleen vooraf. Zou dat waar zijn?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 11:18 schreef Sloggi het volgende:
Lekker boeiend:

Rank Name Team Time
DSQ Lance Armstrong (USA) Discovery Channel 86h 15' 02"
2 Ivan Basso (ITA) Team CSC +4' 40"
DSQ Jan Ullrich (GER) T-Mobile +6' 21"
4 Francisco Mancebo (ESP) Illes Balears-Caisse d'Epargne +9' 59"
5 Alexandre Vinokourov (KAZ) T-Mobile +11' 01"
DSQ Levi Leipheimer (USA) Gerolsteiner +11' 21"
7 Michael Rasmussen (DEN) Rabobank +11' 33"
8 Cadel Evans (AUS) Davitamon-Lotto +11' 55"
9 Floyd Landis (USA) Phonak +12' 44"
10 Óscar Pereiro (ESP) Phonak +16' 04"

De top tien van 2005. Er zit geen renner tussen die niet gebruikte.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 11:33 schreef opgebaarde het volgende:

[..]

Evans? En Pereiro toch ook niet?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 11:31 schreef marcodej het volgende:

[..]

Hamilton beweert wat anders. Ook vaag. Armstrong bevestigt het Motoman-verhaal, maar die reed toch ook tijdens de Tour achter ze aan? Dan spreekt hij zichzelf tegen.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 11:33 schreef opgebaarde het volgende:

[..]

Evans? En Pereiro toch ook niet?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 10:48 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:28 schreef opgebaarde het volgende:

[..]

Volgens mij werd door Oprah en consorten ontkent dat lance een cent kreeg voor het interview dus op welke manier zou hij dan cashen?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:45 schreef heywoodu het volgende:

[..]

Ik vroeg me al sinds 3 uur af wat je hier nou mee bedoelde (toch niet dat het een enorme verrassing was?), maar had mobiel geen zin om te quoten

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 09:57 schreef DeeBee het volgende:

[..]

5 jaar verjaringstermijn in bijna alle gevallen in Amerika... Dus verklaren dat het na 2005 allemaal afgelopen was is wel zo praktisch!

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 14:32 schreef ThePlaneteer het volgende:
Maar hij heeft in 2005 toch gewoon meineed gepleegt, daar kunnen ze nog achteraan, tenzij het dus verjaard is.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 14:37 schreef kl1172 het volgende:

[..]

Was daar geen clausule aan gebreid door het Armstrong kamp dat na de uitspraak over de toenmalige zaak er niet meer op terug kon gekomen worden. Ik had ergens zoiets gelezen, dacht ik (sorry geen bron). Zou wel erg raar zijn als dat inderdaad het geval zou zijn. Kan dat juridisch gezien? Maar ja, is wel verjaard ondertussen. 5 jaar is die termijn, niet?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 14:04 schreef I0_0I het volgende:
Dopinggebruik in 2009/2010 bekennen zou volledig los staan van die meineed.

Je kan namelijk simpelweg niet in 2005 ontkennen dat je in 2010 geen doping hebt gebruikt.

Enkel op dat ziekenhuisverhaal was de meineed van toepassing, maar daar heeft hij dan ook geen antwoord op gegeven.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 16:56 schreef Nouk het volgende:

[..]

Waarom kon hij niet open zijn over dat ziekenhuisverhaal? Dat is toch ook verjaard als dat in 2005 onder ede is ontkend?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 17:04 schreef marcodej het volgende:
Overigens is er later alweer een opname opgedoken van Lemond, waarin McIlvain tegenover hem verklaart dat hij weldegelijk dopinggebruik toegaf aan de artsen in die ziekenzaal.

Smerig zaakje.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 17:01 schreef marcodej het volgende:

[..]

Hiermee beschermt hij Stephanie McIlvain, van sponsor Oakley. Zij verklaarde onder ede dat hij in die ziekenzaal niet gezegd heeft wat hij allemaal gebruikte. Zou hij nu toegeven aan Betsy, dan pleegde McIlvain meineed.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 08:09 schreef computergirl het volgende:

[..]

hoe verbeter je je performance met Cannabis?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 10:24 schreef JohnDDD het volgende:
Toch is het mogelijk dat hij liegt over 2009/2010 om daarmee nog meer claims te voorkomen. Zjn bloedpaspoort was toch niet voor niets verdacht....

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 08:26 schreef Wombcat het volgende:
Gert Jacobs op TV nu, die Armstrong wel blind geloofd als die zegt dat 'ie in na 2005 schoon was

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 20:15 schreef THEFXR het volgende:
is Tygart corrupt als hij 2009-2011 laat zitten?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 20:39 schreef marcodej het volgende:

[..]

Reasoned Decision vanaf p. 82...

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 20:57 schreef THEFXR het volgende:

[..]

thanks, ze gaan er dus niet achteraan

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 21:00 schreef marcodej het volgende:

[..]

Waar moeten ze achteraan? Daar staat al wat ze erover weten.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 21:02 schreef THEFXR het volgende:

[..]

voor vervolging, omdat hij over die periode ontkent

USADA’s case against Mr. Armstrong does not turn on evidence of Armstrong’s doping
during the 2009 – 2012 timeframe. However, the evidence from this period provides strong
corroboration for the already overwhelming evidence of Armstrong’s doping from the period
from 1998 through 2005.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 21:06 schreef marcodej het volgende:

[..]

Ze hebben alleen geen bewijs / verklaringen over die periode. Ze kunnen er niks mee.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 23:45 schreef stoeltafel het volgende:
http://www.cyclismas.com/2013/01/armstrongs-2009-comeback-blood/

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 23:45 schreef stoeltafel het volgende:
http://www.cyclismas.com/2013/01/armstrongs-2009-comeback-blood/

quote:

we sure the fugg know it’s not just his natural response
cuz it’s not what happened in the giro

lance yer blood says 2 things

1. yuh sure is fugg weren’t clean
2. yuh just weren’t that good neither

Southpark - They Took Our Job!

quote:

Bij de Rabobankploeg, die bestond van 1996 tot 2012, is vanaf het eerste jaar al doping gebruikt. Dat schrijft NRC Handelsblad op basis van gesprekken met tientallen betrokkenen.

Een van de renners, die anoniem wenst te blijven, verklaarde tegenover de krant dat Rabo er destijds niet aan te pas kwam, omdat er in het peloton massaal epo werd gebruikt. Manager Jan Raas zou na een totaal mislukt voorjaar de beste renners bij zich hebben geroepen.

"Daar, op die bespreking, is toen voor het eerst het epo-woord gevallen. In de Tour van 1996 werd voor het eerst door meerdere Rabo-renners epo gebruikt", aldus een anonieme ex-renner.

Hij schetst een beeld van een ploeg waar dopinggebruik vanaf dat moment normaal was.

Dat bleef zo, tot de Tour de France van 2007. Dat jaar wordt Rabo-renner Michael Rasmussen, rijdend in de gele trui, door zijn eigen ploeg uit de Tour gezet, nadat blijkt dat hij gelogen heeft over zijn verblijfplaats om dopingcontroles te ontlopen.

Daarna wordt doping in de Rabobank-ploeg niet meer geaccepteerd, aldus een andere oud-renner in de krant. "Na de Rasmussen-Tour was er zero tolerance vanuit de ploeg. Achteraf was dat misschien mijn redding. Anders had ik misschien andere keuzes gemaakt."

Thomas Dekker: hulp van ploegarts
Thomas Dekker zegt in de krant dat hij in zijn tijd bij Rabobank epo gebruikte en dat ploegarts Geert Leinders hem daarbij hielp.

"Later kwam daar bloeddoping bij en dat gebeurde eveneens onder toezicht oog van de medische staf", zegt Dekker, die vanwege doping al een schorsing uitzat.

"Doping hoorde er gewoon bij en ik was eenvoudig te beïnvloeden. Ik wilde erbij horen, ik wilde winnen. Eigenlijk had ik toen mensen nodig die zeiden dat ik met mijn fikken van doping moest afblijven, maar die waren er niet. Integendeel", zo zegt Dekker.

"Het wielrennen van na mijn schorsing is zoveel anders dan ervoor. Soms is het lachwekkend zo langzaam als we tegenwoordig rijden."

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:09 schreef Breekfast het volgende:

[..]

Ben benieuwd wanneer Michael Boogerd gaat bekennen.

quote:

In het artikel stellen twee renners dat Erik Dekker (geen familie van Thomas) reed "met epo of aanverwante producten". Erik Dekker ontkent tegenover NRC. "Ik heb nooit doping gebruikt."

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:17 schreef Mani89 het volgende:
Wanneer laten ze Michael Boogaard eens met rust!? 1 grote heksenjacht dit.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:19 schreef AldoTheApache het volgende:
Boogerd was zelf ook gewoon een junkie op de fiets

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:20 schreef j0rdiiii het volgende:

[..]

heb je bewijs????

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:21 schreef Breekfast het volgende:
Jullie denken hier serieus dat Boogerd in 2002, met onder andere de overwinning La Plagne in de Tour, zonder doping aan het rijden was?

Dat hij Armstrong die vol met doping zat voor kon blijven in die tegenaanval zonder het gebruik van epo?
Wat een naïviteit nog steeds zeg.

quote:

Dekker geeft epo-gebruik toe
HOOFDDORP - Thomas Dekker bekent zaterdag in een artikel in NRC Handelsblad dat hij in 2007, toen hij voor Rabobank koerste, ook bloeddoping heeft gebruikt. Dekker werd in 2009 voor twee jaar geschorst nadat hij was betrapt op het gebruik van dynepo.

© ANPDoor Nando Boers

NRC Handelsblad komt in haar zaterdageditie met een onthullend artikel over doping dat bestaat uit twee delen. Er is een stuk met het verhaal van Thomas Dekker, die tegenwoordig uitkomt voor de Amerikaanse ploeg Garmin en een artikel over de beginperiode van de Rabobank-ploeg in 1996.

In dat laatste verhaal spreken (ex-)renners over een waardeloos voorjaar waarin de ploeg werd zoek gereden, waarop onder leiding van Jan Raas werd besloten het roer om te gooien en epo te introduceren.

Structureel dopinggebruik

Een renner verklaart in de krant dat de sporters de doping niet zelf hoefde aan te schaffen, maar dat een deel van het prijzengeld werd gebruikt voor de aanschaf van epo en een medicijn voor nierpatiënten dat begin jaren negentig zijn intrede in het peloton deed om dopinggebruik te maskeren.

Een andere renner zegt in het artikel: "Er gingen in die tijd koelkastjes mee als we met het vliegtuig gingen." Epo moet gekoeld worden bewaard.

Na de Tour Dopage van 1998, toen ploegen uit de Tour de France werden gezet na grote vangsten epo, was het gedaan met structureel dopinggebruik bij Rabobank. "Het was vanaf toen hooguit damage control. Er waren wel renners die het op eigen initiatief ging uitzoeken."

In het artikel stellen twee renners dat Erik Dekker (geen familie van Thomas) reed "met epo of aanverwante producten". Erik Dekker ontkent tegenover NRC. "Ik heb nooit doping gebruikt."

Way of life

Thomas Dekker - het grote talent van de Raboploeg - begint in 2006 met epo. De ploegartsen hielpen hem daarbij, vertelt Dekker aan de krant. Later komt daar bloeddoping bij, ook onder toeziend oog van de medische staf van Rabobank, schijft de krant.

"Doping hoorde erbij en ik was gemakkelijk te beïnvloeden", zegt Dekker. "Ik had toen eigenlijk mensen nodig die tegen me hadden moeten zeggen dat ik geduld moest hebben, dat ik met mijn fikken van de doping af moest blijven."

"Maar die waren er niet. Integendeel. (…) Doping was a way of life voor veel ploeggenoten en collega's om me heen. Je leeft hard, je traint hard, je doet er alles voor: doping hoort bij je beroep."

Weg naar succes

Het is Dekkers toenmalige 'begeleider' die hem in contact brengt "met een man die bloedtransfusies deed". Dekker: "Ik dacht dat dat de weg naar succes was. Alle grote renners deden het. Ik heb in de jaren erna drie keer een bloedzak gekregen."

Later in 2007 gebruikt hij epo, tot slot ook dynepo, dat hem uiteindelijk fataal werd en waardoor hij twee seizoen geen wedstrijd mocht rijden. Dekker: "Met doping krijg je misschien eerst heel even alles. Maar uiteindelijk blijf je achter met niets."

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:20 schreef j0rdiiii het volgende:

[..]

heb je bewijs????

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:21 schreef Breekfast het volgende:
Jullie denken hier serieus dat Boogerd in 2002, met onder andere de overwinning La Plagne in de Tour, zonder doping aan het rijden was?

Dat hij Armstrong die vol met doping zat voor kon blijven in die tegenaanval zonder het gebruik van epo?

Wat een naïviteit nog steeds zeg.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:34 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende:
Als Boogerd veel eerder bekend had, had 'ie dan wat shit over zich heen gekregen maar was zijn naam nu gezuiverd. Nu valt zijn naam niet echt meer te zuiveren; hij gaat het een beetje doen zoals Armstrong; pas bekennen als het echt niet meer anders kan. Het was ook wel lastig hoor, maar deze gang van zaken getuigt in ieder geval niet van een sterke persoonlijkheid.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:38 schreef Szura het volgende:
Boogerd zit over een paar jaar op de bank bij Jensen, die een special zal uitzenden

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:23 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende:

[..]

Het hele stuk. Als ik héél eerlijk ben, moet ik wel een dun vraagtekentje gaan zetten bij de beginjaren van Gesink. Na het vertrek van Leinders is hij bergop toch wel wat minder geworden. Al zijn daar ook andere oorzaken voor aan te wijzen, dus ik hou het bij een vraagteken en geen uitroepteken.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:38 schreef Szura het volgende:
Boogerd zit over een paar jaar op de bank bij Jensen, die een special zal uitzenden

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:43 schreef DeeBee het volgende:

[..]

Hij heeft geen grote ronde gereden in 2007 al volgens mij, pas eind 2008, dus dat is misschien dan net na die periode... Maar ja, ondertussen durf je voor niemand meer je hand in het vuur te steken, maar het zou in mijn ogen nog wel kunnen.

Verder is dit Rabo-artikel in ieder geval beter dan het vorige met die anonieme bron met 1 verhaaltje over een Franse voorjaarskoers in 1997, maar het is wel een beetje vermoeiend dat die focus er maar blijft bij de NOS / NRC etc. Maar ja, makkelijk scoren...

quote:

Voor Leinders is de eindbalans over de Raboploeg positief. ,,Het waren de vijftien mooiste jaren van mijn leven, tussen 35 en 50, een belangrijke periode in een beroepscarrière. Ik heb zoveel prettige herinneringen, die wil ik bewaren. Na 2007 zijn er veel dingen veranderd voor de ploeg en voor mij, vooral naar buiten toe. Maar ik heb geen reden om ergens zuur over te zijn."

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 11:07 schreef DeeBee het volgende:
Je hebt daarin gelijk, ik geloof ook niet in een harde grens van de een op de andere dag...

Maar Gesink kwam bijv. pas vanuit de junioren ná die verandering in 2007, dus zat misschien nog wat minder in de cultuur van gebruiken. Kan inderdaad prima zijn dat hij er (deels) mee in aanraking is gekomen toen Leinders er nog zat die 2/3 seizoenen, maar misschien zijn de jonge jongens toen niet meer helemaal ingewijd in de oudere gebruiken...

Maar het kan net zo goed wel zo zijn, het hoeft inderdaad niet direct EPO te zijn, maar kan net zo goed testosteron of evt. groeihormonen zijn. Wel interessant dat Leinders zelf ook die grens aangeeft van 2007 en z'n quote klinkt alsof z'n 'carte blanche' toen werd afgenomen eigenlijk: een shift van dopingprogramma met de hele ploeg (onder zijn supervisie), naar in de gaten houden of renners die op eigen houtje nog blijven gebruiken geen té gekke dingen doen...

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 12:53 schreef Ereinion het volgende:
Erg goed stuk van Zonneveld in het NRC Handelsblad. Niet zoals de meeste Rabo-verhalen een half citaat van een oud-renner die uit alle proporties wordt geblazen, maar gewoon een goed onderzocht verhaal met meerdere bronnen dat een realistisch beeld schetst van de dilemma's waar een ploeg of renner toen mee te maken kreeg.

Ik moet persoonlijk wel bekennen dat ik even moest lachen toen gezegd werd dat Max van Heeswijk geobsedeerd was met doping

Het interview met Dekker was ook uitstekend, eindelijk is hij een keer gewoon open. Het lijkt er op dat hij na al die jaren nu pas eindelijk beseft wat hij allemaal heeft weggegooid.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 13:13 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

heb je een abbonement of is het ergens online?

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 13:24 schreef TargaFlorio het volgende:
Zijn zoon zal er anders over denken maar de positie van Erik Dekker als ploegleider bij Blanco is toch niet langer houdbaar?

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 13:54 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende:

[..]

Als hij blijft ontkennen zeker.

quote:

'Armstrong was schoon na rentree'
ADELAIDE - Andy Schleck gelooft dat Lance Armstrong geen verboden middelen meer gebruikte toen hij zijn rentree in het peloton maakte.

''Ik ben ervan overtuigd omdat ik hem heb verslagen, en hij won zeven Tours. In die zeven Tours gebruikte hij, maar hij won ze wel'', zei Schleck zaterdag in Adelaide aan de vooravond van de Tour Down Under.

''Hij was nog steeds een goede renner bij zijn comeback, maar Alberto en ik versloegen hem in dat eerste jaar. Ik weet dat ik schoon was, dus waarom zou hij aan de doping zijn en achter mij eindigen. Daarom geloof ik dat hij niks gebruikte.''

Ook Armstrong zelf zei in zijn interview met Oprah Winfrey dat hij na zijn rentree geen doping meer gebruikte.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 14:29 schreef marcodej het volgende:

[..]

Mandy

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 15:05 schreef marcodej het volgende:
Het zijn toch verschillende artikelen?

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 15:05 schreef OProg het volgende:

[..]

Ja. Een stuk over de Rabobank en een stuk over Thomas Dekker.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 15:07 schreef marcodej het volgende:

[..]

Ik zie "Een ploeg als zovele", "Ik wilde erbij horen, ik wilde winnen" en "Als we écht mee wilden doen, moest de ethiek wat opschuiven." staan?

Zonneveld vanaf 16:30 in Radio 1 Sportforum btw.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:15 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende:
Episch stukje op Nusport:

[..]

Twee fantastische opmerkingen in zo'n klein stukje

Ben wel benieuwd naar de aanverwante producten.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 14:29 schreef marcodej het volgende:

[..]

Mandy

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 15:07 schreef marcodej het volgende:

[..]

Zonneveld vanaf 16:30 in Radio 1 Sportforum btw.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:03 schreef marcodej het volgende:
Rasmussen reed de Tour 2007 op 100.000 units epo, 5 bloedzakken, groeihormonen en cortisonen. Aldus een bron via Thijs Zonneveld.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 10:20 schreef j0rdiiii het volgende:

[..]

heb je bewijs????

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 16:33 schreef Eppie_NL het volgende:

[..]

Hier te volgen:

http://nos.nl/dossier/176007-langs-de-lijn/tab/67/webcam/

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 17:14 schreef TargaFlorio het volgende:

[..]

Shit vergeten te luisteren.
Was het interessant? Wie was er nog meer te gast?

SPOILER

NRC
Wat vooraf ging
NRC Handelsblad publiceerde in december een onderzoek naar het dopingverleden van de Raboploeg. Daaruit bleek dat toprenners – Michael Boogerd, Thomas Dekker, Denis Mensjov en Michael Rasmussen – verboden bloedtransfusies ondergingen in Oostenrijk. Ook was er een epoprogramma met ploegarts Geert Leinders als spil.
Dat de Raboploeg met doping over de rand ging, had een reden: de ploeg was het lachertje van het peloton. NRC sprak de afgelopen weken met tientallen renners en betrokkenen, over het dilemma van een Nederlandse topploeg: gebruiken of verliezen.

Doping bij Rabo al vanaf 1996
Door onze redacteur Thijs Zonneveld
Bij de Rabobankploeg, die bestond van 1996 tot 2012, is vanaf het eerste jaar doping gebruikt. Dat blijkt uit gesprekken met tientallen betrokkenen.
Doping gebruiken of meefietsen in de marge? Het was het dilemma van talloze wielerploegen – en het was niet anders voor Rabobankploeg.
De renners werden de eerste maanden weggefietst omdat er in het peloton massaal epo werd gebruikt. Na de voorjaarsklassieker was de maat vol. Manager Jan Raas riep de beste renners samen. Een ex-renner zegt nu: „Daar, op die bespreking, is voor het eerst het epo-woord gevallen.’’ In de Tour van 1996 werd voor het eerst door meerdere Rabo-renners epo gebruikt, aldus diezelfde renner.
Ook in de jaren erna schipperde de ploeg tussen integriteit en resultaat op korte termijn. De sponsor wilde publiciteit en overwinningen, de renners stonden onder druk – en bezweken. Thomas Dekker kwam in 2005 bij de ploeg. Hij spreekt in deze krant voor het eerst gedetailleerd over zijn dopinggebruik. „In het milieu waarin ik terechtkwam hoorde doping erbij. Sterker nog: doping was a way of life voor veel ploeggenoten en collega’s om me heen. Je leeft hard, je traint hard, je doet er alles voor: doping hoort bij je beroep.”
De wielerwereld reageerde vandaag op het eerste deel van de dopingbekentenis van Lance Armstrong in een afgelopen nacht uitgezonden interview met Oprah Winfrey. Icoon Eddy Merckx zei tegen de Belgische krant Le Soir ontgoocheld te zijn. Ex-UCI-voorzitter Hein Verbruggen was wél blij – dat kwam vooral omdat Armstrong ontkende dat de UCI afwist van zijn dopinggebruik. „Na jaren van verdachtmakingen ben ik tevreden dat de complottheorieën uiteindelijk niet meer dan theorieën blijken te zijn.” Afgelopen nacht is deel twee van het interview uitgezonden. Naar het eerste deel keken in Amerika 4,3 miljoen mensen.

Een ploeg als zovele
Rabobank stapt in 1996 in het wielrennen. De ploeg is al snel het lachertje van het peloton. Rabobank fietst hopeloos achter de feiten aan. Dan is ploegleider Jan Raas het zat. Hij roept alle renners bij elkaar.

Als we écht mee wilden doen, moest de ethiek wat opschuiven

Door onze redacteur Thijs Zonneveld
„We werden vernederd. Uitgelachen door de concurrenten. De ploegleiding vond ons maar watjes en de stemming na een koers was niet best. We werden uitgescholden, kapotgeschreven en becommentarieerd. Peter Post noemde ons de patatgeneratie en dat werd door de media handig gebruikt; de Italianen en de Spanjaarden werden opgehemeld. De druk werd groter en groter. Onhoudbaar op het eind. Het publiek langs de kant van de weg steunde ons en had nog hoop, maar in de publieke opinie waren we een stel nietsnutten.”
(Bron: renner uit Raboploeg 1996)

Als er óóit een slecht moment is geweest om een nieuwe wielerploeg te beginnen, dan is het in 1996. Het is het jaar dat het profpeloton vliegt op een wondermiddel dat niet opgespoord kan worden. Wielrennen is medische wildwest op twee wielen: wie het verst durft te gaan, die rijdt het hardst.
Juist in dat jaar besluit Rabobank in de wielersport te stappen. De bank steekt 10 miljoen gulden in een ploeg die geleid wordt door Jan Raas. Een grotere sponsordeal heeft het Nederlandse wielrennen tot dan toe niet gekend. Die investering moet via tv-minuten, overwinningen en podiumplaatsen worden omgezet in naamsbekendheid en positieve publiciteit. Raas contracteert ervaren renners als Erik Breukink en Edwig Van Hooydonck en omringt hen met jonge honden als Michael Boogerd en Erik Dekker. Het is nieuw, het is fris. Er is geld, er is talent, er is klasse, de verwachtingen zijn hoger dan hoog.
Er komt helemaal niets van terecht.
In het voorjaar van 1996 is de dure Raboploeg een van de lachertjes van het peloton. Vooral in de klassiekers komen de Rabo’s er niet aan te pas. Ze worden verpletterd, weggefietst, kapotgereden. Rabobank fietst hopeloos achter de feiten aan. Het is vechten tegen de bierkaai. En tegen de epo. Dat middel wordt in Italië, België en Spanje al jarenlang op grote schaal gebruikt. Ook in Nederland rijden renners van onder meer PDM en TVM al begin jaren negentig met epo.
De oudere Raborenners zien al snel dat het een verloren strijd is. Edwig Van Hooydonck: „Ik ben altijd een kampioentje geweest. Ik wilde dat jaar nog één keer vlammen. Ik had er alles voor gedaan, maar ik kwam er niet aan te pas. Er waren renners tegen wie ik vanaf mijn vijftiende had gekoerst die op hun 27ste ineens dingen gingen doen die niet konden.” Erik Dekker wil niet meer in sommige koersen rijden. Dekker: „Ik heb tegen ploegleider Theo de Rooij gezegd dat ik niet meer naar de Tirreno-Adriatico of de Ronde van Zwitserland wilde. Daar werd ik belachelijk gemaakt; het sloeg nergens op hoe hard ze daar reden. In kleinere wedstrijden als de Ronde van Luxemburg ging het nog wel, maar in de grote rondes en de klassiekers kwam ik er niet aan te pas. Ik ben in ’92 prof geworden, werd meteen tiende en elfde in wereldbekerwedstrijden. Daarna heeft het tot ’97 geduurd voordat ik in een kopgroep zat die de finish haalde. Dat zegt wel genoeg, denk ik.”
De renners die net komen kijken weten niet wat hun overkomt. Een ex-renner uit die tijd zegt: „Soms konden we met de hele ploeg niet volgen. Dan kregen we op onze lazer van Raas.”

Dilemma
Nul resultaten – de sponsor is ontevreden, Raas is boos, de renners voelen zich vernederd. Na de voorjaarsklassiekers barst volgens verschillende coureurs de bom. De renners van Rabobank krijgen hetzelfde dilemma voorgeschoteld als hun collega’s bij andere ploegen. Een andere ex-renner die anoniem wil blijven vertelt hoe de Raborenners langzaam maar zeker over het randje worden geduwd:

„Ik ging vol goede moed het seizoen in, maar we werden overal gelost. Man, ik kon het peloton niet eens volgen. Ik werd na 120 kilometer gewoon uit de wielen gereden. Soms zaten we met zeven Rabo’s in de mongolenwaaier.
„In mei 1996 was Raas het zat. Ik weet niet wat Rabo tegen hem gezegd heeft, of dat er nog andere invloeden waren van buitenaf, maar de maat was vol. We werden met veel renners, zeg maar de besten van de ploeg, bij elkaar geroepen. Raas was woest, zoals hij alleen dat kon zijn. Hij vloekte en gooide met alles wat los zat. Hij zei: ‘De sponsor is ontevreden, er moet iets aan gedaan worden.’ Raas trok ons aan onze oren en zette ons met de rug tegen de muur.
„Daar, op die bespreking, is voor het eerst het epo-woord gevallen, het is dan mei 1996. Ploegarts Geert Leinders riep daarna iedereen één voor één bij zich op de kamer en legde uit wat epo was, wat hematocriet was. Wat de gevaren waren, de nadelen en de voordelen. Wat je niet en wat je wel moest doen. En van wie hij wist dat ze het gebruikten bij andere ploegen. Een mooi verkoopargument, want bij velen van ons wekte dat woede op. Wij reden tenslotte tot op dat moment schoon tegen geprepareerde renners die ons uitlachten. Leinders vond het geen dope, want ‘het was niet positief’.
„Ik vond het zwaar klote. Het was zo’n moeilijke situatie. Je zoekt naar een mogelijkheid om je sport te doen, je voelt de druk voor vijftig man personeel. Velen van hen konden niets anders dan masseren of sleutelen aan een fiets. De UCI noch de KNWU stak een vinger uit, zelfs niet nadat sommigen van ons hadden geklaagd bij de instanties. Je werd als een klein kind afgeserveerd, we waren totaal vogelvrij.
„Naar wie had ik de grootste verantwoordelijkheid, was mijn afweging. Naar het publiek, het wielrennen – of naar mijn gezin en het betalen van mijn hypotheek? Ik had geen diploma en was bang dat ik mijn vrouw en kinderen niet meer kon onderhouden. De angst voor het onbekende en onzekere bestaan won het van mijn verantwoordelijkheidsgevoel en dus ging ik overstag.
„We hoefden zelf geen epo te kopen. We leverden standaard 10 procent van ons prijzengeld in, daaruit werd het spul betaald. Maar we hadden niet veel prijzen gereden. Ik weet nog dat het niet om Eprex maar om Recormon ging en dat alle doktoren van de ploeg wisten wat wij deden, geen uitzondering was. Het was dus niet alleen Leinders. Zo wisten ook alle ploegleiders het. Met sport had het niets meer te maken. Hiervoor was ik niet gaan fietsen. Terugkijkend kan ik maar één conclusie trekken: het is één groot circus geweest. Waarin goede mensen van de ene op de andere dag opeens tot slechteriken werden.”
En zo gaat de ploeg overstag. Niet alle coureurs, maar wel de meerderheid.
De epo wordt volgens een renner in ieder geval enkele keren gekocht in een Italiaanse apotheek in Castagneto Carducci en met de auto vervoerd naar Nederland. Leinders schrijft briefjes als gebruiksinstructie. Niemand doet moeilijk over controles of over de pakkans. Weer een andere anonieme ex-renner van Rabobank zegt: „Er gingen in die tijd gewoon koeltasjes mee als ze met het vliegtuig gingen.”

Tour de France
In de Tour van 1996 wordt voor het eerst door verscheidene Rabobankrenners epo gebruikt. Maar dan wel met mate; liever iets te weinig dan iets te veel. Een oud-renner zegt dat hij met Leinders overlegt om in de Tour van 1996 microdoses epo te spuiten. Tegen mogelijke bloedklontering wordt hem de bloedverdunner Asaflow gegeven; datzelfde middel ziet hij ook op de kamers van de andere renners staan. In 1997 worden de epo-spuiten al een paar weken vóór de Tour gezet, in de Ronde van Zwitserland.
Behalve epo worden in de ploeg ook andere middelen gebruikt, waaronder grote hoeveelheden DHEA – een voorstadium van testosteron. Dat stond destijds nog niet op de dopinglijst.
Leinders zou zich later in een interview met deze krant proberen te verantwoorden: „Ik heb de jaren negentig meegemaakt, toen er een probleem was in het peloton met een product dat niet detecteerbaar was. Ik heb dat niet veroorzaakt hè. Maar ik was daar toen. Dus maakt het deel uit van mijn verleden.” Maar in een reactie op dit artikel zegt hij: „Ik heb als ploegdokter nooit producten gebruikt of toegediend die op de dopinglijst stonden.”
De UCI stelt een hematocrietgrens van vijftig procent vast in 1997: de renner die daarboven zit, laadt de verdenking op zich dat hij epo gebruikt en wordt geschorst. Het zorgt er niet voor dat minder renners dope gebruiken. Integendeel. Het maakt de boel wel een stukje duidelijker: voortaan weet iedereen tot hoe ver hij kan gaan. Excessen (hematocrietniveaus van zestig zoals bij Tourwinnaar Bjarne Riis in 1996) zijn niet langer mogelijk.

Een ex-renner die voor verschillende Nederlandse ploegen reed, waaronder Rabobank, zegt:
„Het werd in mijn derde jaar duidelijk dat er spul was waar je heel hard van ging fietsen. Dat werd door veel renners gebruikt. Waarom die cultuur er was? Omdat er voorwaarden waren gecreëerd waardoor je dat product niet kon vinden. Daarna werd er een grens van 50 gesteld, maar dat was uit onmacht. Een hoop renners en ploegen vatten dat op als: oké, dan is het goed om te spuiten tot 50. Van de renners gebruikte 80, 85, 90 procent het. Er was makkelijk aan te komen.”

In 1998 breekt de pleuris uit in het wielrennen, als de Franse politie tijdens de Tour de dopingpraktijken bij de Festina-ploeg onthult. Als gevolg daarvan gaat het beleid bij Rabobank om. De ploegleiding is als de dood dat de sponsor de stekker eruit trekt. Doping wordt niet langer door de ploeg aangeboden; de renners moeten ernaar vragen. Wéér een andere ex-renner, een van de kopmannen, zegt: „Er was geen structureel dopinggebruik bij Rabobank. Hooguit damage control. Leinders zorgde ervoor dat we niet ergens anders gingen shoppen en daarmee de hele ploeg onderuit konden halen.”

Schisma
Er ontstaat hoe langer hoe meer een schisma bij Rabobank. Aan de ene kant de renners die actief vragen en op zoek gaan naar doping, aan de andere kant de renners die er zo ver mogelijk vandaan willen blijven.
Addy Engels komt in 2000 bij Rabobank. Hij krijgt geen doping aangeboden, over het d-woord wordt volgens hem nauwelijks gesproken.
„Bij Rabo werd er niet openlijk over gesproken. Zeker niet aan tafel. Zolang je zelf nergens mee kwam, had je er niet mee te maken. Ik ben ook nooit aan de hand genomen, niemand heeft me uitgelegd wat de mogelijkheden waren. Ik heb er ook nooit naar gevraagd. „Als ik naar Leinders was gegaan met de vraag of ik die kant op kon, had hij er open voor gestaan. Maar dat heb ik nooit gedaan. Ik zou er ook totaal niet geschikt voor zijn: ik doe niet graag iets wat niet mag. En ik zou bezorgd zijn wat het met mijn gezondheid deed. Zoiets brengt stress met zich mee – die paar procenten die ik fysiek zou hebben gewonnen, zou ik mentaal weer hebben verloren.”
Vooral in de eendaagse wedstrijden doet Rabobank van voren mee, maar voor de bank is het nog niet genoeg. Topman Bert Heemskerk roept begin 2002 dat Rabobank moet meedoen om een podiumplaats in de Tour. Dat is vragen om problemen in een tijd dat teams als US Postal en Telekom meer lijken op privéklinieken dan op wielerploegen. Als Rabobank écht mee wil doen in de strijd om de gele trui, moeten er andere renners komen. En moet de ethiek nog een stukje verder weggeschoven worden.

Dat gebeurt dan ook.
Levi Leipheimer, jarenlang ploeggenoot van Lance Armstrong, wordt aangetrokken. En in 2003 haalt Rabobank de Deense klimmer Michael Rasmussen, ondanks een mail van CSC-manager Bjarne Riis aan Jan Raas, waarin de Deense ex-dopingzondaar waarschuwt dat Rasmussen een gevaar is. Als Rasmussen toch wordt aangetrokken is Raas als ploegmanager al vervangen door Theo de Rooij. Raas zou zijn mond nooit meer opentrekken.

Oud-politiecommissaris Peter Vogelzang, die in 2007 onderzoekt of de ploegleiding wist dat Rasmussen in de aanloop naar de Tour de France had gelogen over zijn verblijfplaats, bevestigt het bestaan van de mail van Riis aan Raas.
„Er was een mailwisseling tussen Riis en Raas waarin de verdenking ten opzichte van Rasmussen werd geuit. Als je dat aan de kant schuift, accepteer je het risico. De directie van de ploeg wist het. En de bank wist het ook, denk ik. Het was destijds in de publiciteit ook vrij duidelijk dat Rasmussen geen zekerheidje was. Op papier was betrouwbaarheid belangrijk voor de bank, maar in de praktijk werd de ploeg afgerekend op resultaten. De vraag hoe was niet relevant. Mijn stelling: men begint niet direct met onethisch of crimineel gedrag. Die grens wordt overschreden onder druk van status, aanzien, eer, geld. Ertoe verleid door bonussen, premies, dat geldt niet alleen voor wielrennen. In zo’n klimaat ontstaat een cultuur dat iedereen ongeveer weet wat er gaande is, maar niemand erover begint. Sponsors, bestuur, directie, renners: wat niet weet, wat niet deert.”

De bank zelf zegt achteraf niet te weten wat er bij de ploeg gebeurde, maar dat wordt door een oud-renner betwijfeld. Hij zegt dat hij in 1997 aan Rabobank-woordvoerder Gert Sluis vertelde wat er binnen de ploeg gebeurde. Sluis zou toen hebben gezegd dat de verantwoordelijkheid voor dat soort dingen bij Jan Raas lag. Maar Sluis zegt nu dat het gesprek nooit heeft plaatsgevonden:
„Dan waren alle alarmbellen onmiddellijk afgegaan. Een bank kan het zich niet veroorloven om in verband te worden gebracht met doping. We hebben glashelder in het contract laten opnemen dat we de stekker eruit zouden trekken als er structureel doping zou plaatsvinden bij de ploeg. Natuurlijk was resultaat belangrijk, maar wel binnen de gestelde voorwaarden. Verder hadden we geen bemoeienis met de sportieve kant. Wij waren van het bankieren, van wielrennen hadden we geen verstand. Of we het met de wetenschap van nu anders hadden gedaan? Tja, dat is achteraf praten. Als je tien jaar getrouwd bent en je vrouw blijkt tien jaar te zijn vreemdgegaan, dan had je het ook anders gedaan.”

Driedeling
Er tekent zich een driedeling af in de ploeg. De renners die niets doen, de renners die af en toe gebruiken en een select groepje dat all the way gaat om de strijd aan te gaan met de wereldtop van dat moment. De ploegleiding ligt in een spagaat. Aan de ene kant willen ze meedoen op het hoogste niveau, aan de andere kant proberen ze de renners er zo veel mogelijk van te weerhouden onverantwoorde risico’s te nemen. In de Vuelta van 2005 is er een conflict tussen de Rus Denis Mensjov en de ploegleiding over medicamenten, datzelfde gebeurt een aantal keer tussen Boogerd en manager Theo de Rooij. De Oostenrijker Bernhard Kohl, betrapt en veroordeeld voor doping, verklaarde later dat hij zijn heil zocht bij een andere ploeg omdat hij bij Rabobank naar zijn zin niet genoeg medische ondersteuning kreeg.
De medische staf van Rabobank probeert te blussen waar mogelijk: de artsen kiezen er meestal pas voor om renners te begeleiden bij doping als ze zelf het besluit hebben genomen om te gebruiken.
De Amerikaan Levi Leipheimer zegt in het Usada-rapport dat hij epo koopt bij ploegarts Leinders. En Roy Sentjens, in dienst van Rabobank tussen 2002 en 2006, maakt bij de Nederlandse ploeg kennis met onder meer epo en groeihormoon. Sentjens zou in 2010, als hij bij Milram rijdt, worden betrapt op epo; hij zegt dan dat hij maar één keer epo heeft gebruikt. Inmiddels heeft hij een schorsing achter de rug en rijdt hij voor de Nederlandse continentale ploeg De Rijke-Shanks. Gevraagd om een reactie schrijft zijn manager: „Roy heeft deze donkere periode achter zich gelaten en de nieuwe Roy heeft geen behoefte hieraan herinnerd te worden.”

Erik Dekker rijdt volgens twee ex-renners met epo of aanverwante producten. In 1999 wordt voor de WK in Verona een te hoge hematocrietwaarde geconstateerd. Opmerkelijk, want in Sportweek zegt hij eerder: ‘Ik zorg altijd dat ik onder de 50 blijf’. Een onderzoekscommissie zal later concluderen dat die waarde waarschijnlijk werd veroorzaakt door een stuwbandje dat te strak om zijn arm zat. Volgens betrokkenen zou de Belgische renner Chris Peers, rijdend voor Cofidis, Erik Dekker doping hebben geleverd. Peers zal later worden geschorst vanwege zijn betrokkenheid in de zaak-Landuyt – een Belgische veearts die dopingproducten levert aan wielrenners. Dekker zelf ontkent. „Er is niets van waar. Ik heb nooit doping gebruikt.”

Pelotonvulling
De dominante cultuur bij Rabobank is die van de gebruikers. Die rijden nu eenmaal het hardst en staan het hoogst in de hiërarchie. Remmert Wielinga, van 2003 tot 2005 rijdend voor Rabobank, zegt: „Michael Boogerd is een gruwelijke klootzak – met z’n vervelende gezicht op tv. Het was walgelijk hoe hij communiceerde in de Tour van 2003. Andere jongens waren volgzame honden.”
Jonge talenten die overstappen naar de profploeg worden in het diepe gegooid. Een renner die in 2006 bij de ploeg komt, verbaast zich over de kilte van de ploeg en over de snelheid waarmee er wordt gereden.
„Er werd belachelijk hard gereden in mijn eerste jaren. Ik was pelotonvulling, meer niet. Ik ben gaan vragen wat er allemaal gebeurde in het peloton; ik kreeg al snel antwoorden. Ploeggenoten antwoordden vaag, maar zeiden dat ik niet de top zou halen zonder spul. Ploegleider Adri van Houwelingen zei simpelweg: „Als je echt wilt presteren, moet je met de doktoren praten.” Boogerd en ploegarts Jean-Paul van Mantgem zeggen tegen de jonge renner dat epo te koop is in apotheken rond Aken, en anders in Spanje. Boogerd zegt in een reactie: „Daar weet ik niks van. Misschien heb ik dat gekscherend gezegd. Iedereen wist dat je ’t in Aken kon halen. Ik? Nee, ik ben daar nooit geweest.’’

Ook het toptalent Thomas Dekker (geen familie) komt terecht in een cultuur die draait om resultaat; de manier waarop is secundair. De ploegleiding staat op het standpunt: doe wat je moet doen, maar laat ons erbuiten.
Thomas Dekker spuit epo – geholpen door de medische staf – in zijn tijd bij Rabobank; daarnaast gebruikt hij bloeddoping.
Dekkers ploeggenoten Boogerd, Mensjov en Michael Rasmussen zouden voor bloedtransfusies naar de Oostenrijkse bloedbank Humanplasma gaan – tot het moment dat de bloedbank wordt opgerold door de Oostenrijkse justitie. Eerder schreef deze krant dat Dekker, Boogerd en Rasmussen vervolgens cliënt werden bij de Oostenrijkse atletenmanager Stefan Matschiner. Boogerd geeft in 2007 andere renners het telefoonnummer van Matschiner. Over dat laatste zegt Boogerd: „Dat zou zomaar kunnen, ik weet het niet meer.” Verder ontkent Boogerd dat hij dope heeft gebruikt. „Ik kan het op dit moment niet uitleggen, daar heb ik mijn redenen voor. Ik ga naar de waarheidscommissie van de KNWU en kijk wat ze daar willen. Daarna ga ik me beraden.”

Groeihormoon
Max van Heeswijk is Raborenner in 2007. Eerder ook in 1997 en 1998 en daarvoor ploeggenoot van Lance Armstrong bij Motorola. Volgens enkele andere ex-Rabo’s was Van Heeswijk geobsedeerd door doping en nam hij groeihormoon mee op trainingskamp, in een gekoeld busje scheerschuim. Van Heeswijk wil niet reageren op de beweringen. Hij sms’t dat hij het geloof in het wielrennen en de wielerjournalistiek is verloren: „Veel succes in deze verziekte wielrenwereld waar iedereen elkaar een mes in de rug steekt omdat het maar om één ding gaat: geld. Gr. Max.”

In de Tour van 2007 spat de bubbel uiteen. Rasmussen, die volgens een direct betrokkene rijdt op vijf bloedzakken, 100.000 eenheden epo, testosteron en cortisonen, wordt enkele dagen voor Parijs door zijn eigen ploeg uit de Tour genomen terwijl hij in de gele leiderstrui rijdt. Hij heeft gelogen over zijn verblijfplaats om dopingcontroles te ontlopen. Tot op de dag van vandaag lopen er rechtszaken tussen Rasmussen en de toenmalige ploegleiding – Theo de Rooij en Erik Breukink – over wie wat nu eigenlijk wist. Oud-korpschef en sportbestuurder Peter Vogelzang deed onderzoek naar de verhoudingen:
„De staf stond zo ver van de renners af – op het naïeve af. En al dat gedoe met die whereabouts: het was zeer inconsequent, ook van de UCI. De ene keer was drie strikes out, de andere keer was het bij vijf nog niet over en sluiten. Er was veel gedoe over de verblijfplaatsen van Thomas Dekker en Denis Mensjov – die laatste was op plaatsen waar een normaal mens niet kon komen, ergens ver weg in Rusland. Het systeem leek op willekeur. Breukink had kunnen of moeten weten waar Rasmussen uithing. Of hij wist het niet en hij zou geen ploegleider moeten zijn omdat hij zo afstandelijk en naïef was, of hij wist het wel en zou ook geen ploegleider moeten zijn.”
Na de affaire-Rasmussen wordt de houding tegenover doping binnen de ploeg bijgesteld. Een jonge renner die informeert wat mogelijk is, krijgt nul op het rekest. „Na de Rasmussen-Tour was er zero tolerance vanuit de ploeg. Achteraf was dat misschien mijn redding. Anders had ik misschien andere keuzes gemaakt.”
In 2008 gaat de bezem door de ploeg. De bank pikt het niet dat er stront naar buiten komt en grijpt in. Onder meer De Rooij, Rasmussen en Van Heeswijk moeten vertrekken, Boogerd stopt met wielrennen.

Botte bijl
De deur naar doping is dicht. De nieuwe manager Harold Knebel hanteert de botte bijl voor wie over de grens gaat. Na een jaar vol problemen ontdoet Rabobank zich van Thomas Dekker. Ploegarts Leinders verlaat de ploeg begin 2009.
De laatste jaren wordt de Raboploeg in het peloton gezien als een van de schoonste ploegen. Maar als het Usada-rapport uitkomt, met daarin de misstanden in de ploeg van Lance Armstrong, wordt Rabobank alsnog ingehaald door het verleden. De bank gooit de handdoek; de huidige generatie betaalt de rekening voor de verrotte cultuur van de jaren ervoor.
Het is het einde van zeventien jaar Rabobank in het peloton. De ploeg staat symbool voor het wielrennen in die periode: het was een zeventien jaar lang durende strijd tussen integriteit en resultaat. Daarmee was Rabobank een ploeg als zovele. Niets meer en niets minder.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 17:22 schreef Eppie_NL het volgende:

[..]

Is nu nog bezig.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 17:22 schreef Mani89 het volgende:
Hier het hele stuk uit de NRC, leest lekker weg. Mooie quote ook van eindbaas Remmert

SPOILER

NRC
Wat vooraf ging
NRC Handelsblad publiceerde in december een onderzoek naar het dopingverleden van de Raboploeg. Daaruit bleek dat toprenners – Michael Boogerd, Thomas Dekker, Denis Mensjov en Michael Rasmussen – verboden bloedtransfusies ondergingen in Oostenrijk. Ook was er een epoprogramma met ploegarts Geert Leinders als spil.
Dat de Raboploeg met doping over de rand ging, had een reden: de ploeg was het lachertje van het peloton. NRC sprak de afgelopen weken met tientallen renners en betrokkenen, over het dilemma van een Nederlandse topploeg: gebruiken of verliezen.

Doping bij Rabo al vanaf 1996
Door onze redacteur Thijs Zonneveld
Bij de Rabobankploeg, die bestond van 1996 tot 2012, is vanaf het eerste jaar doping gebruikt. Dat blijkt uit gesprekken met tientallen betrokkenen.
Doping gebruiken of meefietsen in de marge? Het was het dilemma van talloze wielerploegen – en het was niet anders voor Rabobankploeg.
De renners werden de eerste maanden weggefietst omdat er in het peloton massaal epo werd gebruikt. Na de voorjaarsklassieker was de maat vol. Manager Jan Raas riep de beste renners samen. Een ex-renner zegt nu: „Daar, op die bespreking, is voor het eerst het epo-woord gevallen.’’ In de Tour van 1996 werd voor het eerst door meerdere Rabo-renners epo gebruikt, aldus diezelfde renner.
Ook in de jaren erna schipperde de ploeg tussen integriteit en resultaat op korte termijn. De sponsor wilde publiciteit en overwinningen, de renners stonden onder druk – en bezweken. Thomas Dekker kwam in 2005 bij de ploeg. Hij spreekt in deze krant voor het eerst gedetailleerd over zijn dopinggebruik. „In het milieu waarin ik terechtkwam hoorde doping erbij. Sterker nog: doping was a way of life voor veel ploeggenoten en collega’s om me heen. Je leeft hard, je traint hard, je doet er alles voor: doping hoort bij je beroep.”
De wielerwereld reageerde vandaag op het eerste deel van de dopingbekentenis van Lance Armstrong in een afgelopen nacht uitgezonden interview met Oprah Winfrey. Icoon Eddy Merckx zei tegen de Belgische krant Le Soir ontgoocheld te zijn. Ex-UCI-voorzitter Hein Verbruggen was wél blij – dat kwam vooral omdat Armstrong ontkende dat de UCI afwist van zijn dopinggebruik. „Na jaren van verdachtmakingen ben ik tevreden dat de complottheorieën uiteindelijk niet meer dan theorieën blijken te zijn.” Afgelopen nacht is deel twee van het interview uitgezonden. Naar het eerste deel keken in Amerika 4,3 miljoen mensen.

Een ploeg als zovele
Rabobank stapt in 1996 in het wielrennen. De ploeg is al snel het lachertje van het peloton. Rabobank fietst hopeloos achter de feiten aan. Dan is ploegleider Jan Raas het zat. Hij roept alle renners bij elkaar.

Als we écht mee wilden doen, moest de ethiek wat opschuiven

Door onze redacteur Thijs Zonneveld
„We werden vernederd. Uitgelachen door de concurrenten. De ploegleiding vond ons maar watjes en de stemming na een koers was niet best. We werden uitgescholden, kapotgeschreven en becommentarieerd. Peter Post noemde ons de patatgeneratie en dat werd door de media handig gebruikt; de Italianen en de Spanjaarden werden opgehemeld. De druk werd groter en groter. Onhoudbaar op het eind. Het publiek langs de kant van de weg steunde ons en had nog hoop, maar in de publieke opinie waren we een stel nietsnutten.”
(Bron: renner uit Raboploeg 1996)

Als er óóit een slecht moment is geweest om een nieuwe wielerploeg te beginnen, dan is het in 1996. Het is het jaar dat het profpeloton vliegt op een wondermiddel dat niet opgespoord kan worden. Wielrennen is medische wildwest op twee wielen: wie het verst durft te gaan, die rijdt het hardst.
Juist in dat jaar besluit Rabobank in de wielersport te stappen. De bank steekt 10 miljoen gulden in een ploeg die geleid wordt door Jan Raas. Een grotere sponsordeal heeft het Nederlandse wielrennen tot dan toe niet gekend. Die investering moet via tv-minuten, overwinningen en podiumplaatsen worden omgezet in naamsbekendheid en positieve publiciteit. Raas contracteert ervaren renners als Erik Breukink en Edwig Van Hooydonck en omringt hen met jonge honden als Michael Boogerd en Erik Dekker. Het is nieuw, het is fris. Er is geld, er is talent, er is klasse, de verwachtingen zijn hoger dan hoog.
Er komt helemaal niets van terecht.
In het voorjaar van 1996 is de dure Raboploeg een van de lachertjes van het peloton. Vooral in de klassiekers komen de Rabo’s er niet aan te pas. Ze worden verpletterd, weggefietst, kapotgereden. Rabobank fietst hopeloos achter de feiten aan. Het is vechten tegen de bierkaai. En tegen de epo. Dat middel wordt in Italië, België en Spanje al jarenlang op grote schaal gebruikt. Ook in Nederland rijden renners van onder meer PDM en TVM al begin jaren negentig met epo.
De oudere Raborenners zien al snel dat het een verloren strijd is. Edwig Van Hooydonck: „Ik ben altijd een kampioentje geweest. Ik wilde dat jaar nog één keer vlammen. Ik had er alles voor gedaan, maar ik kwam er niet aan te pas. Er waren renners tegen wie ik vanaf mijn vijftiende had gekoerst die op hun 27ste ineens dingen gingen doen die niet konden.” Erik Dekker wil niet meer in sommige koersen rijden. Dekker: „Ik heb tegen ploegleider Theo de Rooij gezegd dat ik niet meer naar de Tirreno-Adriatico of de Ronde van Zwitserland wilde. Daar werd ik belachelijk gemaakt; het sloeg nergens op hoe hard ze daar reden. In kleinere wedstrijden als de Ronde van Luxemburg ging het nog wel, maar in de grote rondes en de klassiekers kwam ik er niet aan te pas. Ik ben in ’92 prof geworden, werd meteen tiende en elfde in wereldbekerwedstrijden. Daarna heeft het tot ’97 geduurd voordat ik in een kopgroep zat die de finish haalde. Dat zegt wel genoeg, denk ik.”
De renners die net komen kijken weten niet wat hun overkomt. Een ex-renner uit die tijd zegt: „Soms konden we met de hele ploeg niet volgen. Dan kregen we op onze lazer van Raas.”

Dilemma
Nul resultaten – de sponsor is ontevreden, Raas is boos, de renners voelen zich vernederd. Na de voorjaarsklassiekers barst volgens verschillende coureurs de bom. De renners van Rabobank krijgen hetzelfde dilemma voorgeschoteld als hun collega’s bij andere ploegen. Een andere ex-renner die anoniem wil blijven vertelt hoe de Raborenners langzaam maar zeker over het randje worden geduwd:

„Ik ging vol goede moed het seizoen in, maar we werden overal gelost. Man, ik kon het peloton niet eens volgen. Ik werd na 120 kilometer gewoon uit de wielen gereden. Soms zaten we met zeven Rabo’s in de mongolenwaaier.
„In mei 1996 was Raas het zat. Ik weet niet wat Rabo tegen hem gezegd heeft, of dat er nog andere invloeden waren van buitenaf, maar de maat was vol. We werden met veel renners, zeg maar de besten van de ploeg, bij elkaar geroepen. Raas was woest, zoals hij alleen dat kon zijn. Hij vloekte en gooide met alles wat los zat. Hij zei: ‘De sponsor is ontevreden, er moet iets aan gedaan worden.’ Raas trok ons aan onze oren en zette ons met de rug tegen de muur.
„Daar, op die bespreking, is voor het eerst het epo-woord gevallen, het is dan mei 1996. Ploegarts Geert Leinders riep daarna iedereen één voor één bij zich op de kamer en legde uit wat epo was, wat hematocriet was. Wat de gevaren waren, de nadelen en de voordelen. Wat je niet en wat je wel moest doen. En van wie hij wist dat ze het gebruikten bij andere ploegen. Een mooi verkoopargument, want bij velen van ons wekte dat woede op. Wij reden tenslotte tot op dat moment schoon tegen geprepareerde renners die ons uitlachten. Leinders vond het geen dope, want ‘het was niet positief’.
„Ik vond het zwaar klote. Het was zo’n moeilijke situatie. Je zoekt naar een mogelijkheid om je sport te doen, je voelt de druk voor vijftig man personeel. Velen van hen konden niets anders dan masseren of sleutelen aan een fiets. De UCI noch de KNWU stak een vinger uit, zelfs niet nadat sommigen van ons hadden geklaagd bij de instanties. Je werd als een klein kind afgeserveerd, we waren totaal vogelvrij.
„Naar wie had ik de grootste verantwoordelijkheid, was mijn afweging. Naar het publiek, het wielrennen – of naar mijn gezin en het betalen van mijn hypotheek? Ik had geen diploma en was bang dat ik mijn vrouw en kinderen niet meer kon onderhouden. De angst voor het onbekende en onzekere bestaan won het van mijn verantwoordelijkheidsgevoel en dus ging ik overstag.
„We hoefden zelf geen epo te kopen. We leverden standaard 10 procent van ons prijzengeld in, daaruit werd het spul betaald. Maar we hadden niet veel prijzen gereden. Ik weet nog dat het niet om Eprex maar om Recormon ging en dat alle doktoren van de ploeg wisten wat wij deden, geen uitzondering was. Het was dus niet alleen Leinders. Zo wisten ook alle ploegleiders het. Met sport had het niets meer te maken. Hiervoor was ik niet gaan fietsen. Terugkijkend kan ik maar één conclusie trekken: het is één groot circus geweest. Waarin goede mensen van de ene op de andere dag opeens tot slechteriken werden.”
En zo gaat de ploeg overstag. Niet alle coureurs, maar wel de meerderheid.
De epo wordt volgens een renner in ieder geval enkele keren gekocht in een Italiaanse apotheek in Castagneto Carducci en met de auto vervoerd naar Nederland. Leinders schrijft briefjes als gebruiksinstructie. Niemand doet moeilijk over controles of over de pakkans. Weer een andere anonieme ex-renner van Rabobank zegt: „Er gingen in die tijd gewoon koeltasjes mee als ze met het vliegtuig gingen.”

Tour de France
In de Tour van 1996 wordt voor het eerst door verscheidene Rabobankrenners epo gebruikt. Maar dan wel met mate; liever iets te weinig dan iets te veel. Een oud-renner zegt dat hij met Leinders overlegt om in de Tour van 1996 microdoses epo te spuiten. Tegen mogelijke bloedklontering wordt hem de bloedverdunner Asaflow gegeven; datzelfde middel ziet hij ook op de kamers van de andere renners staan. In 1997 worden de epo-spuiten al een paar weken vóór de Tour gezet, in de Ronde van Zwitserland.
Behalve epo worden in de ploeg ook andere middelen gebruikt, waaronder grote hoeveelheden DHEA – een voorstadium van testosteron. Dat stond destijds nog niet op de dopinglijst.
Leinders zou zich later in een interview met deze krant proberen te verantwoorden: „Ik heb de jaren negentig meegemaakt, toen er een probleem was in het peloton met een product dat niet detecteerbaar was. Ik heb dat niet veroorzaakt hè. Maar ik was daar toen. Dus maakt het deel uit van mijn verleden.” Maar in een reactie op dit artikel zegt hij: „Ik heb als ploegdokter nooit producten gebruikt of toegediend die op de dopinglijst stonden.”
De UCI stelt een hematocrietgrens van vijftig procent vast in 1997: de renner die daarboven zit, laadt de verdenking op zich dat hij epo gebruikt en wordt geschorst. Het zorgt er niet voor dat minder renners dope gebruiken. Integendeel. Het maakt de boel wel een stukje duidelijker: voortaan weet iedereen tot hoe ver hij kan gaan. Excessen (hematocrietniveaus van zestig zoals bij Tourwinnaar Bjarne Riis in 1996) zijn niet langer mogelijk.

Een ex-renner die voor verschillende Nederlandse ploegen reed, waaronder Rabobank, zegt:
„Het werd in mijn derde jaar duidelijk dat er spul was waar je heel hard van ging fietsen. Dat werd door veel renners gebruikt. Waarom die cultuur er was? Omdat er voorwaarden waren gecreëerd waardoor je dat product niet kon vinden. Daarna werd er een grens van 50 gesteld, maar dat was uit onmacht. Een hoop renners en ploegen vatten dat op als: oké, dan is het goed om te spuiten tot 50. Van de renners gebruikte 80, 85, 90 procent het. Er was makkelijk aan te komen.”

In 1998 breekt de pleuris uit in het wielrennen, als de Franse politie tijdens de Tour de dopingpraktijken bij de Festina-ploeg onthult. Als gevolg daarvan gaat het beleid bij Rabobank om. De ploegleiding is als de dood dat de sponsor de stekker eruit trekt. Doping wordt niet langer door de ploeg aangeboden; de renners moeten ernaar vragen. Wéér een andere ex-renner, een van de kopmannen, zegt: „Er was geen structureel dopinggebruik bij Rabobank. Hooguit damage control. Leinders zorgde ervoor dat we niet ergens anders gingen shoppen en daarmee de hele ploeg onderuit konden halen.”

Schisma
Er ontstaat hoe langer hoe meer een schisma bij Rabobank. Aan de ene kant de renners die actief vragen en op zoek gaan naar doping, aan de andere kant de renners die er zo ver mogelijk vandaan willen blijven.
Addy Engels komt in 2000 bij Rabobank. Hij krijgt geen doping aangeboden, over het d-woord wordt volgens hem nauwelijks gesproken.
„Bij Rabo werd er niet openlijk over gesproken. Zeker niet aan tafel. Zolang je zelf nergens mee kwam, had je er niet mee te maken. Ik ben ook nooit aan de hand genomen, niemand heeft me uitgelegd wat de mogelijkheden waren. Ik heb er ook nooit naar gevraagd. „Als ik naar Leinders was gegaan met de vraag of ik die kant op kon, had hij er open voor gestaan. Maar dat heb ik nooit gedaan. Ik zou er ook totaal niet geschikt voor zijn: ik doe niet graag iets wat niet mag. En ik zou bezorgd zijn wat het met mijn gezondheid deed. Zoiets brengt stress met zich mee – die paar procenten die ik fysiek zou hebben gewonnen, zou ik mentaal weer hebben verloren.”
Vooral in de eendaagse wedstrijden doet Rabobank van voren mee, maar voor de bank is het nog niet genoeg. Topman Bert Heemskerk roept begin 2002 dat Rabobank moet meedoen om een podiumplaats in de Tour. Dat is vragen om problemen in een tijd dat teams als US Postal en Telekom meer lijken op privéklinieken dan op wielerploegen. Als Rabobank écht mee wil doen in de strijd om de gele trui, moeten er andere renners komen. En moet de ethiek nog een stukje verder weggeschoven worden.

Dat gebeurt dan ook.
Levi Leipheimer, jarenlang ploeggenoot van Lance Armstrong, wordt aangetrokken. En in 2003 haalt Rabobank de Deense klimmer Michael Rasmussen, ondanks een mail van CSC-manager Bjarne Riis aan Jan Raas, waarin de Deense ex-dopingzondaar waarschuwt dat Rasmussen een gevaar is. Als Rasmussen toch wordt aangetrokken is Raas als ploegmanager al vervangen door Theo de Rooij. Raas zou zijn mond nooit meer opentrekken.

Oud-politiecommissaris Peter Vogelzang, die in 2007 onderzoekt of de ploegleiding wist dat Rasmussen in de aanloop naar de Tour de France had gelogen over zijn verblijfplaats, bevestigt het bestaan van de mail van Riis aan Raas.
„Er was een mailwisseling tussen Riis en Raas waarin de verdenking ten opzichte van Rasmussen werd geuit. Als je dat aan de kant schuift, accepteer je het risico. De directie van de ploeg wist het. En de bank wist het ook, denk ik. Het was destijds in de publiciteit ook vrij duidelijk dat Rasmussen geen zekerheidje was. Op papier was betrouwbaarheid belangrijk voor de bank, maar in de praktijk werd de ploeg afgerekend op resultaten. De vraag hoe was niet relevant. Mijn stelling: men begint niet direct met onethisch of crimineel gedrag. Die grens wordt overschreden onder druk van status, aanzien, eer, geld. Ertoe verleid door bonussen, premies, dat geldt niet alleen voor wielrennen. In zo’n klimaat ontstaat een cultuur dat iedereen ongeveer weet wat er gaande is, maar niemand erover begint. Sponsors, bestuur, directie, renners: wat niet weet, wat niet deert.”

De bank zelf zegt achteraf niet te weten wat er bij de ploeg gebeurde, maar dat wordt door een oud-renner betwijfeld. Hij zegt dat hij in 1997 aan Rabobank-woordvoerder Gert Sluis vertelde wat er binnen de ploeg gebeurde. Sluis zou toen hebben gezegd dat de verantwoordelijkheid voor dat soort dingen bij Jan Raas lag. Maar Sluis zegt nu dat het gesprek nooit heeft plaatsgevonden:
„Dan waren alle alarmbellen onmiddellijk afgegaan. Een bank kan het zich niet veroorloven om in verband te worden gebracht met doping. We hebben glashelder in het contract laten opnemen dat we de stekker eruit zouden trekken als er structureel doping zou plaatsvinden bij de ploeg. Natuurlijk was resultaat belangrijk, maar wel binnen de gestelde voorwaarden. Verder hadden we geen bemoeienis met de sportieve kant. Wij waren van het bankieren, van wielrennen hadden we geen verstand. Of we het met de wetenschap van nu anders hadden gedaan? Tja, dat is achteraf praten. Als je tien jaar getrouwd bent en je vrouw blijkt tien jaar te zijn vreemdgegaan, dan had je het ook anders gedaan.”

Driedeling
Er tekent zich een driedeling af in de ploeg. De renners die niets doen, de renners die af en toe gebruiken en een select groepje dat all the way gaat om de strijd aan te gaan met de wereldtop van dat moment. De ploegleiding ligt in een spagaat. Aan de ene kant willen ze meedoen op het hoogste niveau, aan de andere kant proberen ze de renners er zo veel mogelijk van te weerhouden onverantwoorde risico’s te nemen. In de Vuelta van 2005 is er een conflict tussen de Rus Denis Mensjov en de ploegleiding over medicamenten, datzelfde gebeurt een aantal keer tussen Boogerd en manager Theo de Rooij. De Oostenrijker Bernhard Kohl, betrapt en veroordeeld voor doping, verklaarde later dat hij zijn heil zocht bij een andere ploeg omdat hij bij Rabobank naar zijn zin niet genoeg medische ondersteuning kreeg.
De medische staf van Rabobank probeert te blussen waar mogelijk: de artsen kiezen er meestal pas voor om renners te begeleiden bij doping als ze zelf het besluit hebben genomen om te gebruiken.
De Amerikaan Levi Leipheimer zegt in het Usada-rapport dat hij epo koopt bij ploegarts Leinders. En Roy Sentjens, in dienst van Rabobank tussen 2002 en 2006, maakt bij de Nederlandse ploeg kennis met onder meer epo en groeihormoon. Sentjens zou in 2010, als hij bij Milram rijdt, worden betrapt op epo; hij zegt dan dat hij maar één keer epo heeft gebruikt. Inmiddels heeft hij een schorsing achter de rug en rijdt hij voor de Nederlandse continentale ploeg De Rijke-Shanks. Gevraagd om een reactie schrijft zijn manager: „Roy heeft deze donkere periode achter zich gelaten en de nieuwe Roy heeft geen behoefte hieraan herinnerd te worden.”

Erik Dekker rijdt volgens twee ex-renners met epo of aanverwante producten. In 1999 wordt voor de WK in Verona een te hoge hematocrietwaarde geconstateerd. Opmerkelijk, want in Sportweek zegt hij eerder: ‘Ik zorg altijd dat ik onder de 50 blijf’. Een onderzoekscommissie zal later concluderen dat die waarde waarschijnlijk werd veroorzaakt door een stuwbandje dat te strak om zijn arm zat. Volgens betrokkenen zou de Belgische renner Chris Peers, rijdend voor Cofidis, Erik Dekker doping hebben geleverd. Peers zal later worden geschorst vanwege zijn betrokkenheid in de zaak-Landuyt – een Belgische veearts die dopingproducten levert aan wielrenners. Dekker zelf ontkent. „Er is niets van waar. Ik heb nooit doping gebruikt.”

Pelotonvulling
De dominante cultuur bij Rabobank is die van de gebruikers. Die rijden nu eenmaal het hardst en staan het hoogst in de hiërarchie. Remmert Wielinga, van 2003 tot 2005 rijdend voor Rabobank, zegt: „Michael Boogerd is een gruwelijke klootzak – met z’n vervelende gezicht op tv. Het was walgelijk hoe hij communiceerde in de Tour van 2003. Andere jongens waren volgzame honden.”
Jonge talenten die overstappen naar de profploeg worden in het diepe gegooid. Een renner die in 2006 bij de ploeg komt, verbaast zich over de kilte van de ploeg en over de snelheid waarmee er wordt gereden.
„Er werd belachelijk hard gereden in mijn eerste jaren. Ik was pelotonvulling, meer niet. Ik ben gaan vragen wat er allemaal gebeurde in het peloton; ik kreeg al snel antwoorden. Ploeggenoten antwoordden vaag, maar zeiden dat ik niet de top zou halen zonder spul. Ploegleider Adri van Houwelingen zei simpelweg: „Als je echt wilt presteren, moet je met de doktoren praten.” Boogerd en ploegarts Jean-Paul van Mantgem zeggen tegen de jonge renner dat epo te koop is in apotheken rond Aken, en anders in Spanje. Boogerd zegt in een reactie: „Daar weet ik niks van. Misschien heb ik dat gekscherend gezegd. Iedereen wist dat je ’t in Aken kon halen. Ik? Nee, ik ben daar nooit geweest.’’

Ook het toptalent Thomas Dekker (geen familie) komt terecht in een cultuur die draait om resultaat; de manier waarop is secundair. De ploegleiding staat op het standpunt: doe wat je moet doen, maar laat ons erbuiten.
Thomas Dekker spuit epo – geholpen door de medische staf – in zijn tijd bij Rabobank; daarnaast gebruikt hij bloeddoping.
Dekkers ploeggenoten Boogerd, Mensjov en Michael Rasmussen zouden voor bloedtransfusies naar de Oostenrijkse bloedbank Humanplasma gaan – tot het moment dat de bloedbank wordt opgerold door de Oostenrijkse justitie. Eerder schreef deze krant dat Dekker, Boogerd en Rasmussen vervolgens cliënt werden bij de Oostenrijkse atletenmanager Stefan Matschiner. Boogerd geeft in 2007 andere renners het telefoonnummer van Matschiner. Over dat laatste zegt Boogerd: „Dat zou zomaar kunnen, ik weet het niet meer.” Verder ontkent Boogerd dat hij dope heeft gebruikt. „Ik kan het op dit moment niet uitleggen, daar heb ik mijn redenen voor. Ik ga naar de waarheidscommissie van de KNWU en kijk wat ze daar willen. Daarna ga ik me beraden.”

Groeihormoon
Max van Heeswijk is Raborenner in 2007. Eerder ook in 1997 en 1998 en daarvoor ploeggenoot van Lance Armstrong bij Motorola. Volgens enkele andere ex-Rabo’s was Van Heeswijk geobsedeerd door doping en nam hij groeihormoon mee op trainingskamp, in een gekoeld busje scheerschuim. Van Heeswijk wil niet reageren op de beweringen. Hij sms’t dat hij het geloof in het wielrennen en de wielerjournalistiek is verloren: „Veel succes in deze verziekte wielrenwereld waar iedereen elkaar een mes in de rug steekt omdat het maar om één ding gaat: geld. Gr. Max.”

In de Tour van 2007 spat de bubbel uiteen. Rasmussen, die volgens een direct betrokkene rijdt op vijf bloedzakken, 100.000 eenheden epo, testosteron en cortisonen, wordt enkele dagen voor Parijs door zijn eigen ploeg uit de Tour genomen terwijl hij in de gele leiderstrui rijdt. Hij heeft gelogen over zijn verblijfplaats om dopingcontroles te ontlopen. Tot op de dag van vandaag lopen er rechtszaken tussen Rasmussen en de toenmalige ploegleiding – Theo de Rooij en Erik Breukink – over wie wat nu eigenlijk wist. Oud-korpschef en sportbestuurder Peter Vogelzang deed onderzoek naar de verhoudingen:
„De staf stond zo ver van de renners af – op het naïeve af. En al dat gedoe met die whereabouts: het was zeer inconsequent, ook van de UCI. De ene keer was drie strikes out, de andere keer was het bij vijf nog niet over en sluiten. Er was veel gedoe over de verblijfplaatsen van Thomas Dekker en Denis Mensjov – die laatste was op plaatsen waar een normaal mens niet kon komen, ergens ver weg in Rusland. Het systeem leek op willekeur. Breukink had kunnen of moeten weten waar Rasmussen uithing. Of hij wist het niet en hij zou geen ploegleider moeten zijn omdat hij zo afstandelijk en naïef was, of hij wist het wel en zou ook geen ploegleider moeten zijn.”
Na de affaire-Rasmussen wordt de houding tegenover doping binnen de ploeg bijgesteld. Een jonge renner die informeert wat mogelijk is, krijgt nul op het rekest. „Na de Rasmussen-Tour was er zero tolerance vanuit de ploeg. Achteraf was dat misschien mijn redding. Anders had ik misschien andere keuzes gemaakt.”
In 2008 gaat de bezem door de ploeg. De bank pikt het niet dat er stront naar buiten komt en grijpt in. Onder meer De Rooij, Rasmussen en Van Heeswijk moeten vertrekken, Boogerd stopt met wielrennen.

Botte bijl
De deur naar doping is dicht. De nieuwe manager Harold Knebel hanteert de botte bijl voor wie over de grens gaat. Na een jaar vol problemen ontdoet Rabobank zich van Thomas Dekker. Ploegarts Leinders verlaat de ploeg begin 2009.
De laatste jaren wordt de Raboploeg in het peloton gezien als een van de schoonste ploegen. Maar als het Usada-rapport uitkomt, met daarin de misstanden in de ploeg van Lance Armstrong, wordt Rabobank alsnog ingehaald door het verleden. De bank gooit de handdoek; de huidige generatie betaalt de rekening voor de verrotte cultuur van de jaren ervoor.
Het is het einde van zeventien jaar Rabobank in het peloton. De ploeg staat symbool voor het wielrennen in die periode: het was een zeventien jaar lang durende strijd tussen integriteit en resultaat. Daarmee was Rabobank een ploeg als zovele. Niets meer en niets minder.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 17:14 schreef TargaFlorio het volgende:

[..]

Shit vergeten te luisteren.
Was het interessant? Wie was er nog meer te gast?

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 17:59 schreef DeeBee het volgende:

@THEFXR: serieus, leg nou eens op de goede manier verbanden... Want hij was daar waarschijnlijk juist niet in Rusland, maar ergens anders aan het kuren... Precies hetzelfde als Rasmussen die deed alsof hij ergens afgelegen zit en vervolgens in Italie ging prepareren. Als TVM dus gewoon gaat schaatsen ergens waar het koud is en iedereen weet dat ze daar zijn, dan is dat dus compleet niet verdacht... Juist als Wust zegt dat ze in Erfurt zit en vervolgens op de Canarische Eilanden gesnapt wordt is het verdacht, niet op deze manier, man man...

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:14 schreef THEFXR het volgende:

[..]

je hebt wel een beetje gelijk maar TVM wielerploeg=vuil en TVM schaatsploeg=schoon, gaat er bij mij niet in.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:14 schreef THEFXR het volgende:

[..]

je hebt wel een beetje gelijk maar TVM wielerploeg=vuil en TVM schaatsploeg=schoon, gaat er bij mij niet in.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 17:22 schreef Mani89 het volgende:
Hier het hele stuk uit de NRC, leest lekker weg. Mooie quote ook van eindbaas Remmert

SPOILER

NRC
Wat vooraf ging
NRC Handelsblad publiceerde in december een onderzoek naar het dopingverleden van de Raboploeg. Daaruit bleek dat toprenners – Michael Boogerd, Thomas Dekker, Denis Mensjov en Michael Rasmussen – verboden bloedtransfusies ondergingen in Oostenrijk. Ook was er een epoprogramma met ploegarts Geert Leinders als spil.
Dat de Raboploeg met doping over de rand ging, had een reden: de ploeg was het lachertje van het peloton. NRC sprak de afgelopen weken met tientallen renners en betrokkenen, over het dilemma van een Nederlandse topploeg: gebruiken of verliezen.

Doping bij Rabo al vanaf 1996
Door onze redacteur Thijs Zonneveld
Bij de Rabobankploeg, die bestond van 1996 tot 2012, is vanaf het eerste jaar doping gebruikt. Dat blijkt uit gesprekken met tientallen betrokkenen.
Doping gebruiken of meefietsen in de marge? Het was het dilemma van talloze wielerploegen – en het was niet anders voor Rabobankploeg.
De renners werden de eerste maanden weggefietst omdat er in het peloton massaal epo werd gebruikt. Na de voorjaarsklassieker was de maat vol. Manager Jan Raas riep de beste renners samen. Een ex-renner zegt nu: „Daar, op die bespreking, is voor het eerst het epo-woord gevallen.’’ In de Tour van 1996 werd voor het eerst door meerdere Rabo-renners epo gebruikt, aldus diezelfde renner.
Ook in de jaren erna schipperde de ploeg tussen integriteit en resultaat op korte termijn. De sponsor wilde publiciteit en overwinningen, de renners stonden onder druk – en bezweken. Thomas Dekker kwam in 2005 bij de ploeg. Hij spreekt in deze krant voor het eerst gedetailleerd over zijn dopinggebruik. „In het milieu waarin ik terechtkwam hoorde doping erbij. Sterker nog: doping was a way of life voor veel ploeggenoten en collega’s om me heen. Je leeft hard, je traint hard, je doet er alles voor: doping hoort bij je beroep.”
De wielerwereld reageerde vandaag op het eerste deel van de dopingbekentenis van Lance Armstrong in een afgelopen nacht uitgezonden interview met Oprah Winfrey. Icoon Eddy Merckx zei tegen de Belgische krant Le Soir ontgoocheld te zijn. Ex-UCI-voorzitter Hein Verbruggen was wél blij – dat kwam vooral omdat Armstrong ontkende dat de UCI afwist van zijn dopinggebruik. „Na jaren van verdachtmakingen ben ik tevreden dat de complottheorieën uiteindelijk niet meer dan theorieën blijken te zijn.” Afgelopen nacht is deel twee van het interview uitgezonden. Naar het eerste deel keken in Amerika 4,3 miljoen mensen.

Een ploeg als zovele
Rabobank stapt in 1996 in het wielrennen. De ploeg is al snel het lachertje van het peloton. Rabobank fietst hopeloos achter de feiten aan. Dan is ploegleider Jan Raas het zat. Hij roept alle renners bij elkaar.

Als we écht mee wilden doen, moest de ethiek wat opschuiven

Door onze redacteur Thijs Zonneveld
„We werden vernederd. Uitgelachen door de concurrenten. De ploegleiding vond ons maar watjes en de stemming na een koers was niet best. We werden uitgescholden, kapotgeschreven en becommentarieerd. Peter Post noemde ons de patatgeneratie en dat werd door de media handig gebruikt; de Italianen en de Spanjaarden werden opgehemeld. De druk werd groter en groter. Onhoudbaar op het eind. Het publiek langs de kant van de weg steunde ons en had nog hoop, maar in de publieke opinie waren we een stel nietsnutten.”
(Bron: renner uit Raboploeg 1996)

Als er óóit een slecht moment is geweest om een nieuwe wielerploeg te beginnen, dan is het in 1996. Het is het jaar dat het profpeloton vliegt op een wondermiddel dat niet opgespoord kan worden. Wielrennen is medische wildwest op twee wielen: wie het verst durft te gaan, die rijdt het hardst.
Juist in dat jaar besluit Rabobank in de wielersport te stappen. De bank steekt 10 miljoen gulden in een ploeg die geleid wordt door Jan Raas. Een grotere sponsordeal heeft het Nederlandse wielrennen tot dan toe niet gekend. Die investering moet via tv-minuten, overwinningen en podiumplaatsen worden omgezet in naamsbekendheid en positieve publiciteit. Raas contracteert ervaren renners als Erik Breukink en Edwig Van Hooydonck en omringt hen met jonge honden als Michael Boogerd en Erik Dekker. Het is nieuw, het is fris. Er is geld, er is talent, er is klasse, de verwachtingen zijn hoger dan hoog.
Er komt helemaal niets van terecht.
In het voorjaar van 1996 is de dure Raboploeg een van de lachertjes van het peloton. Vooral in de klassiekers komen de Rabo’s er niet aan te pas. Ze worden verpletterd, weggefietst, kapotgereden. Rabobank fietst hopeloos achter de feiten aan. Het is vechten tegen de bierkaai. En tegen de epo. Dat middel wordt in Italië, België en Spanje al jarenlang op grote schaal gebruikt. Ook in Nederland rijden renners van onder meer PDM en TVM al begin jaren negentig met epo.
De oudere Raborenners zien al snel dat het een verloren strijd is. Edwig Van Hooydonck: „Ik ben altijd een kampioentje geweest. Ik wilde dat jaar nog één keer vlammen. Ik had er alles voor gedaan, maar ik kwam er niet aan te pas. Er waren renners tegen wie ik vanaf mijn vijftiende had gekoerst die op hun 27ste ineens dingen gingen doen die niet konden.” Erik Dekker wil niet meer in sommige koersen rijden. Dekker: „Ik heb tegen ploegleider Theo de Rooij gezegd dat ik niet meer naar de Tirreno-Adriatico of de Ronde van Zwitserland wilde. Daar werd ik belachelijk gemaakt; het sloeg nergens op hoe hard ze daar reden. In kleinere wedstrijden als de Ronde van Luxemburg ging het nog wel, maar in de grote rondes en de klassiekers kwam ik er niet aan te pas. Ik ben in ’92 prof geworden, werd meteen tiende en elfde in wereldbekerwedstrijden. Daarna heeft het tot ’97 geduurd voordat ik in een kopgroep zat die de finish haalde. Dat zegt wel genoeg, denk ik.”
De renners die net komen kijken weten niet wat hun overkomt. Een ex-renner uit die tijd zegt: „Soms konden we met de hele ploeg niet volgen. Dan kregen we op onze lazer van Raas.”

Dilemma
Nul resultaten – de sponsor is ontevreden, Raas is boos, de renners voelen zich vernederd. Na de voorjaarsklassiekers barst volgens verschillende coureurs de bom. De renners van Rabobank krijgen hetzelfde dilemma voorgeschoteld als hun collega’s bij andere ploegen. Een andere ex-renner die anoniem wil blijven vertelt hoe de Raborenners langzaam maar zeker over het randje worden geduwd:

„Ik ging vol goede moed het seizoen in, maar we werden overal gelost. Man, ik kon het peloton niet eens volgen. Ik werd na 120 kilometer gewoon uit de wielen gereden. Soms zaten we met zeven Rabo’s in de mongolenwaaier.
„In mei 1996 was Raas het zat. Ik weet niet wat Rabo tegen hem gezegd heeft, of dat er nog andere invloeden waren van buitenaf, maar de maat was vol. We werden met veel renners, zeg maar de besten van de ploeg, bij elkaar geroepen. Raas was woest, zoals hij alleen dat kon zijn. Hij vloekte en gooide met alles wat los zat. Hij zei: ‘De sponsor is ontevreden, er moet iets aan gedaan worden.’ Raas trok ons aan onze oren en zette ons met de rug tegen de muur.
„Daar, op die bespreking, is voor het eerst het epo-woord gevallen, het is dan mei 1996. Ploegarts Geert Leinders riep daarna iedereen één voor één bij zich op de kamer en legde uit wat epo was, wat hematocriet was. Wat de gevaren waren, de nadelen en de voordelen. Wat je niet en wat je wel moest doen. En van wie hij wist dat ze het gebruikten bij andere ploegen. Een mooi verkoopargument, want bij velen van ons wekte dat woede op. Wij reden tenslotte tot op dat moment schoon tegen geprepareerde renners die ons uitlachten. Leinders vond het geen dope, want ‘het was niet positief’.
„Ik vond het zwaar klote. Het was zo’n moeilijke situatie. Je zoekt naar een mogelijkheid om je sport te doen, je voelt de druk voor vijftig man personeel. Velen van hen konden niets anders dan masseren of sleutelen aan een fiets. De UCI noch de KNWU stak een vinger uit, zelfs niet nadat sommigen van ons hadden geklaagd bij de instanties. Je werd als een klein kind afgeserveerd, we waren totaal vogelvrij.
„Naar wie had ik de grootste verantwoordelijkheid, was mijn afweging. Naar het publiek, het wielrennen – of naar mijn gezin en het betalen van mijn hypotheek? Ik had geen diploma en was bang dat ik mijn vrouw en kinderen niet meer kon onderhouden. De angst voor het onbekende en onzekere bestaan won het van mijn verantwoordelijkheidsgevoel en dus ging ik overstag.
„We hoefden zelf geen epo te kopen. We leverden standaard 10 procent van ons prijzengeld in, daaruit werd het spul betaald. Maar we hadden niet veel prijzen gereden. Ik weet nog dat het niet om Eprex maar om Recormon ging en dat alle doktoren van de ploeg wisten wat wij deden, geen uitzondering was. Het was dus niet alleen Leinders. Zo wisten ook alle ploegleiders het. Met sport had het niets meer te maken. Hiervoor was ik niet gaan fietsen. Terugkijkend kan ik maar één conclusie trekken: het is één groot circus geweest. Waarin goede mensen van de ene op de andere dag opeens tot slechteriken werden.”
En zo gaat de ploeg overstag. Niet alle coureurs, maar wel de meerderheid.
De epo wordt volgens een renner in ieder geval enkele keren gekocht in een Italiaanse apotheek in Castagneto Carducci en met de auto vervoerd naar Nederland. Leinders schrijft briefjes als gebruiksinstructie. Niemand doet moeilijk over controles of over de pakkans. Weer een andere anonieme ex-renner van Rabobank zegt: „Er gingen in die tijd gewoon koeltasjes mee als ze met het vliegtuig gingen.”

Tour de France
In de Tour van 1996 wordt voor het eerst door verscheidene Rabobankrenners epo gebruikt. Maar dan wel met mate; liever iets te weinig dan iets te veel. Een oud-renner zegt dat hij met Leinders overlegt om in de Tour van 1996 microdoses epo te spuiten. Tegen mogelijke bloedklontering wordt hem de bloedverdunner Asaflow gegeven; datzelfde middel ziet hij ook op de kamers van de andere renners staan. In 1997 worden de epo-spuiten al een paar weken vóór de Tour gezet, in de Ronde van Zwitserland.
Behalve epo worden in de ploeg ook andere middelen gebruikt, waaronder grote hoeveelheden DHEA – een voorstadium van testosteron. Dat stond destijds nog niet op de dopinglijst.
Leinders zou zich later in een interview met deze krant proberen te verantwoorden: „Ik heb de jaren negentig meegemaakt, toen er een probleem was in het peloton met een product dat niet detecteerbaar was. Ik heb dat niet veroorzaakt hè. Maar ik was daar toen. Dus maakt het deel uit van mijn verleden.” Maar in een reactie op dit artikel zegt hij: „Ik heb als ploegdokter nooit producten gebruikt of toegediend die op de dopinglijst stonden.”
De UCI stelt een hematocrietgrens van vijftig procent vast in 1997: de renner die daarboven zit, laadt de verdenking op zich dat hij epo gebruikt en wordt geschorst. Het zorgt er niet voor dat minder renners dope gebruiken. Integendeel. Het maakt de boel wel een stukje duidelijker: voortaan weet iedereen tot hoe ver hij kan gaan. Excessen (hematocrietniveaus van zestig zoals bij Tourwinnaar Bjarne Riis in 1996) zijn niet langer mogelijk.

Een ex-renner die voor verschillende Nederlandse ploegen reed, waaronder Rabobank, zegt:
„Het werd in mijn derde jaar duidelijk dat er spul was waar je heel hard van ging fietsen. Dat werd door veel renners gebruikt. Waarom die cultuur er was? Omdat er voorwaarden waren gecreëerd waardoor je dat product niet kon vinden. Daarna werd er een grens van 50 gesteld, maar dat was uit onmacht. Een hoop renners en ploegen vatten dat op als: oké, dan is het goed om te spuiten tot 50. Van de renners gebruikte 80, 85, 90 procent het. Er was makkelijk aan te komen.”

In 1998 breekt de pleuris uit in het wielrennen, als de Franse politie tijdens de Tour de dopingpraktijken bij de Festina-ploeg onthult. Als gevolg daarvan gaat het beleid bij Rabobank om. De ploegleiding is als de dood dat de sponsor de stekker eruit trekt. Doping wordt niet langer door de ploeg aangeboden; de renners moeten ernaar vragen. Wéér een andere ex-renner, een van de kopmannen, zegt: „Er was geen structureel dopinggebruik bij Rabobank. Hooguit damage control. Leinders zorgde ervoor dat we niet ergens anders gingen shoppen en daarmee de hele ploeg onderuit konden halen.”

Schisma
Er ontstaat hoe langer hoe meer een schisma bij Rabobank. Aan de ene kant de renners die actief vragen en op zoek gaan naar doping, aan de andere kant de renners die er zo ver mogelijk vandaan willen blijven.
Addy Engels komt in 2000 bij Rabobank. Hij krijgt geen doping aangeboden, over het d-woord wordt volgens hem nauwelijks gesproken.
„Bij Rabo werd er niet openlijk over gesproken. Zeker niet aan tafel. Zolang je zelf nergens mee kwam, had je er niet mee te maken. Ik ben ook nooit aan de hand genomen, niemand heeft me uitgelegd wat de mogelijkheden waren. Ik heb er ook nooit naar gevraagd. „Als ik naar Leinders was gegaan met de vraag of ik die kant op kon, had hij er open voor gestaan. Maar dat heb ik nooit gedaan. Ik zou er ook totaal niet geschikt voor zijn: ik doe niet graag iets wat niet mag. En ik zou bezorgd zijn wat het met mijn gezondheid deed. Zoiets brengt stress met zich mee – die paar procenten die ik fysiek zou hebben gewonnen, zou ik mentaal weer hebben verloren.”
Vooral in de eendaagse wedstrijden doet Rabobank van voren mee, maar voor de bank is het nog niet genoeg. Topman Bert Heemskerk roept begin 2002 dat Rabobank moet meedoen om een podiumplaats in de Tour. Dat is vragen om problemen in een tijd dat teams als US Postal en Telekom meer lijken op privéklinieken dan op wielerploegen. Als Rabobank écht mee wil doen in de strijd om de gele trui, moeten er andere renners komen. En moet de ethiek nog een stukje verder weggeschoven worden.

Dat gebeurt dan ook.
Levi Leipheimer, jarenlang ploeggenoot van Lance Armstrong, wordt aangetrokken. En in 2003 haalt Rabobank de Deense klimmer Michael Rasmussen, ondanks een mail van CSC-manager Bjarne Riis aan Jan Raas, waarin de Deense ex-dopingzondaar waarschuwt dat Rasmussen een gevaar is. Als Rasmussen toch wordt aangetrokken is Raas als ploegmanager al vervangen door Theo de Rooij. Raas zou zijn mond nooit meer opentrekken.

Oud-politiecommissaris Peter Vogelzang, die in 2007 onderzoekt of de ploegleiding wist dat Rasmussen in de aanloop naar de Tour de France had gelogen over zijn verblijfplaats, bevestigt het bestaan van de mail van Riis aan Raas.
„Er was een mailwisseling tussen Riis en Raas waarin de verdenking ten opzichte van Rasmussen werd geuit. Als je dat aan de kant schuift, accepteer je het risico. De directie van de ploeg wist het. En de bank wist het ook, denk ik. Het was destijds in de publiciteit ook vrij duidelijk dat Rasmussen geen zekerheidje was. Op papier was betrouwbaarheid belangrijk voor de bank, maar in de praktijk werd de ploeg afgerekend op resultaten. De vraag hoe was niet relevant. Mijn stelling: men begint niet direct met onethisch of crimineel gedrag. Die grens wordt overschreden onder druk van status, aanzien, eer, geld. Ertoe verleid door bonussen, premies, dat geldt niet alleen voor wielrennen. In zo’n klimaat ontstaat een cultuur dat iedereen ongeveer weet wat er gaande is, maar niemand erover begint. Sponsors, bestuur, directie, renners: wat niet weet, wat niet deert.”

De bank zelf zegt achteraf niet te weten wat er bij de ploeg gebeurde, maar dat wordt door een oud-renner betwijfeld. Hij zegt dat hij in 1997 aan Rabobank-woordvoerder Gert Sluis vertelde wat er binnen de ploeg gebeurde. Sluis zou toen hebben gezegd dat de verantwoordelijkheid voor dat soort dingen bij Jan Raas lag. Maar Sluis zegt nu dat het gesprek nooit heeft plaatsgevonden:
„Dan waren alle alarmbellen onmiddellijk afgegaan. Een bank kan het zich niet veroorloven om in verband te worden gebracht met doping. We hebben glashelder in het contract laten opnemen dat we de stekker eruit zouden trekken als er structureel doping zou plaatsvinden bij de ploeg. Natuurlijk was resultaat belangrijk, maar wel binnen de gestelde voorwaarden. Verder hadden we geen bemoeienis met de sportieve kant. Wij waren van het bankieren, van wielrennen hadden we geen verstand. Of we het met de wetenschap van nu anders hadden gedaan? Tja, dat is achteraf praten. Als je tien jaar getrouwd bent en je vrouw blijkt tien jaar te zijn vreemdgegaan, dan had je het ook anders gedaan.”

Driedeling
Er tekent zich een driedeling af in de ploeg. De renners die niets doen, de renners die af en toe gebruiken en een select groepje dat all the way gaat om de strijd aan te gaan met de wereldtop van dat moment. De ploegleiding ligt in een spagaat. Aan de ene kant willen ze meedoen op het hoogste niveau, aan de andere kant proberen ze de renners er zo veel mogelijk van te weerhouden onverantwoorde risico’s te nemen. In de Vuelta van 2005 is er een conflict tussen de Rus Denis Mensjov en de ploegleiding over medicamenten, datzelfde gebeurt een aantal keer tussen Boogerd en manager Theo de Rooij. De Oostenrijker Bernhard Kohl, betrapt en veroordeeld voor doping, verklaarde later dat hij zijn heil zocht bij een andere ploeg omdat hij bij Rabobank naar zijn zin niet genoeg medische ondersteuning kreeg.
De medische staf van Rabobank probeert te blussen waar mogelijk: de artsen kiezen er meestal pas voor om renners te begeleiden bij doping als ze zelf het besluit hebben genomen om te gebruiken.
De Amerikaan Levi Leipheimer zegt in het Usada-rapport dat hij epo koopt bij ploegarts Leinders. En Roy Sentjens, in dienst van Rabobank tussen 2002 en 2006, maakt bij de Nederlandse ploeg kennis met onder meer epo en groeihormoon. Sentjens zou in 2010, als hij bij Milram rijdt, worden betrapt op epo; hij zegt dan dat hij maar één keer epo heeft gebruikt. Inmiddels heeft hij een schorsing achter de rug en rijdt hij voor de Nederlandse continentale ploeg De Rijke-Shanks. Gevraagd om een reactie schrijft zijn manager: „Roy heeft deze donkere periode achter zich gelaten en de nieuwe Roy heeft geen behoefte hieraan herinnerd te worden.”

Erik Dekker rijdt volgens twee ex-renners met epo of aanverwante producten. In 1999 wordt voor de WK in Verona een te hoge hematocrietwaarde geconstateerd. Opmerkelijk, want in Sportweek zegt hij eerder: ‘Ik zorg altijd dat ik onder de 50 blijf’. Een onderzoekscommissie zal later concluderen dat die waarde waarschijnlijk werd veroorzaakt door een stuwbandje dat te strak om zijn arm zat. Volgens betrokkenen zou de Belgische renner Chris Peers, rijdend voor Cofidis, Erik Dekker doping hebben geleverd. Peers zal later worden geschorst vanwege zijn betrokkenheid in de zaak-Landuyt – een Belgische veearts die dopingproducten levert aan wielrenners. Dekker zelf ontkent. „Er is niets van waar. Ik heb nooit doping gebruikt.”

Pelotonvulling
De dominante cultuur bij Rabobank is die van de gebruikers. Die rijden nu eenmaal het hardst en staan het hoogst in de hiërarchie. Remmert Wielinga, van 2003 tot 2005 rijdend voor Rabobank, zegt: „Michael Boogerd is een gruwelijke klootzak – met z’n vervelende gezicht op tv. Het was walgelijk hoe hij communiceerde in de Tour van 2003. Andere jongens waren volgzame honden.”
Jonge talenten die overstappen naar de profploeg worden in het diepe gegooid. Een renner die in 2006 bij de ploeg komt, verbaast zich over de kilte van de ploeg en over de snelheid waarmee er wordt gereden.
„Er werd belachelijk hard gereden in mijn eerste jaren. Ik was pelotonvulling, meer niet. Ik ben gaan vragen wat er allemaal gebeurde in het peloton; ik kreeg al snel antwoorden. Ploeggenoten antwoordden vaag, maar zeiden dat ik niet de top zou halen zonder spul. Ploegleider Adri van Houwelingen zei simpelweg: „Als je echt wilt presteren, moet je met de doktoren praten.” Boogerd en ploegarts Jean-Paul van Mantgem zeggen tegen de jonge renner dat epo te koop is in apotheken rond Aken, en anders in Spanje. Boogerd zegt in een reactie: „Daar weet ik niks van. Misschien heb ik dat gekscherend gezegd. Iedereen wist dat je ’t in Aken kon halen. Ik? Nee, ik ben daar nooit geweest.’’

Ook het toptalent Thomas Dekker (geen familie) komt terecht in een cultuur die draait om resultaat; de manier waarop is secundair. De ploegleiding staat op het standpunt: doe wat je moet doen, maar laat ons erbuiten.
Thomas Dekker spuit epo – geholpen door de medische staf – in zijn tijd bij Rabobank; daarnaast gebruikt hij bloeddoping.
Dekkers ploeggenoten Boogerd, Mensjov en Michael Rasmussen zouden voor bloedtransfusies naar de Oostenrijkse bloedbank Humanplasma gaan – tot het moment dat de bloedbank wordt opgerold door de Oostenrijkse justitie. Eerder schreef deze krant dat Dekker, Boogerd en Rasmussen vervolgens cliënt werden bij de Oostenrijkse atletenmanager Stefan Matschiner. Boogerd geeft in 2007 andere renners het telefoonnummer van Matschiner. Over dat laatste zegt Boogerd: „Dat zou zomaar kunnen, ik weet het niet meer.” Verder ontkent Boogerd dat hij dope heeft gebruikt. „Ik kan het op dit moment niet uitleggen, daar heb ik mijn redenen voor. Ik ga naar de waarheidscommissie van de KNWU en kijk wat ze daar willen. Daarna ga ik me beraden.”

Groeihormoon
Max van Heeswijk is Raborenner in 2007. Eerder ook in 1997 en 1998 en daarvoor ploeggenoot van Lance Armstrong bij Motorola. Volgens enkele andere ex-Rabo’s was Van Heeswijk geobsedeerd door doping en nam hij groeihormoon mee op trainingskamp, in een gekoeld busje scheerschuim. Van Heeswijk wil niet reageren op de beweringen. Hij sms’t dat hij het geloof in het wielrennen en de wielerjournalistiek is verloren: „Veel succes in deze verziekte wielrenwereld waar iedereen elkaar een mes in de rug steekt omdat het maar om één ding gaat: geld. Gr. Max.”

In de Tour van 2007 spat de bubbel uiteen. Rasmussen, die volgens een direct betrokkene rijdt op vijf bloedzakken, 100.000 eenheden epo, testosteron en cortisonen, wordt enkele dagen voor Parijs door zijn eigen ploeg uit de Tour genomen terwijl hij in de gele leiderstrui rijdt. Hij heeft gelogen over zijn verblijfplaats om dopingcontroles te ontlopen. Tot op de dag van vandaag lopen er rechtszaken tussen Rasmussen en de toenmalige ploegleiding – Theo de Rooij en Erik Breukink – over wie wat nu eigenlijk wist. Oud-korpschef en sportbestuurder Peter Vogelzang deed onderzoek naar de verhoudingen:
„De staf stond zo ver van de renners af – op het naïeve af. En al dat gedoe met die whereabouts: het was zeer inconsequent, ook van de UCI. De ene keer was drie strikes out, de andere keer was het bij vijf nog niet over en sluiten. Er was veel gedoe over de verblijfplaatsen van Thomas Dekker en Denis Mensjov – die laatste was op plaatsen waar een normaal mens niet kon komen, ergens ver weg in Rusland. Het systeem leek op willekeur. Breukink had kunnen of moeten weten waar Rasmussen uithing. Of hij wist het niet en hij zou geen ploegleider moeten zijn omdat hij zo afstandelijk en naïef was, of hij wist het wel en zou ook geen ploegleider moeten zijn.”
Na de affaire-Rasmussen wordt de houding tegenover doping binnen de ploeg bijgesteld. Een jonge renner die informeert wat mogelijk is, krijgt nul op het rekest. „Na de Rasmussen-Tour was er zero tolerance vanuit de ploeg. Achteraf was dat misschien mijn redding. Anders had ik misschien andere keuzes gemaakt.”
In 2008 gaat de bezem door de ploeg. De bank pikt het niet dat er stront naar buiten komt en grijpt in. Onder meer De Rooij, Rasmussen en Van Heeswijk moeten vertrekken, Boogerd stopt met wielrennen.

Botte bijl
De deur naar doping is dicht. De nieuwe manager Harold Knebel hanteert de botte bijl voor wie over de grens gaat. Na een jaar vol problemen ontdoet Rabobank zich van Thomas Dekker. Ploegarts Leinders verlaat de ploeg begin 2009.
De laatste jaren wordt de Raboploeg in het peloton gezien als een van de schoonste ploegen. Maar als het Usada-rapport uitkomt, met daarin de misstanden in de ploeg van Lance Armstrong, wordt Rabobank alsnog ingehaald door het verleden. De bank gooit de handdoek; de huidige generatie betaalt de rekening voor de verrotte cultuur van de jaren ervoor.
Het is het einde van zeventien jaar Rabobank in het peloton. De ploeg staat symbool voor het wielrennen in die periode: het was een zeventien jaar lang durende strijd tussen integriteit en resultaat. Daarmee was Rabobank een ploeg als zovele. Niets meer en niets minder.

quote:

Icoon Eddy Merckx zei tegen de Belgische krant Le Soir ontgoocheld te zijn.

quote:

Remmert Wielinga, van 2003 tot 2005 rijdend voor Rabobank, zegt: „Michael Boogerd is een gruwelijke klootzak – met z’n vervelende gezicht op tv. Het was walgelijk hoe hij communiceerde in de Tour van 2003. Andere jongens waren volgzame honden.”

quote:

Volgens enkele andere ex-Rabo’s was Van Heeswijk geobsedeerd door doping en nam hij groeihormoon mee op trainingskamp, in een gekoeld busje scheerschuim. Van Heeswijk wil niet reageren op de beweringen. Hij sms’t dat hij het geloof in het wielrennen en de wielerjournalistiek is verloren: „Veel succes in deze verziekte wielrenwereld waar iedereen elkaar een mes in de rug steekt omdat het maar om één ding gaat: geld. Gr. Max.”

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:21 schreef Wombcat het volgende:

Rabobank sponsort ook hockey b.v., denk je dat die ook gebruiken omdat de Rabobank sponsort?

quote:

Een jonge renner die informeert wat mogelijk is, krijgt nul op het rekest.„Na de Rasmussen-Tour was er zero tolerance vanuit de ploeg. Achteraf was dat misschien mijn redding. Anders had ik misschien andere keuzes gemaakt.”

quote:

Erik Dekker wil niet meer in sommige koersen rijden. Dekker: „Ik heb tegen ploegleider Theo de Rooij gezegd dat ik niet meer naar de Tirreno-Adriatico of de Ronde van Zwitserland wilde. Daar werd ik belachelijk gemaakt; het sloeg nergens op hoe hard ze daar reden. In kleinere wedstrijden als de Ronde van Luxemburg ging het nog wel, maar in de grote rondes en de klassiekers kwam ik er niet aan te pas. Ik ben in ’92 prof geworden, werd meteen tiende en elfde in wereldbekerwedstrijden. Daarna heeft het tot ’97 geduurd voordat ik in een kopgroep zat die de finish haalde. Dat zegt wel genoeg, denk ik.”

quote:

Wéér een andere ex-renner, een van de kopmannen, zegt: „Er was geen structureel dopinggebruik bij Rabobank. Hooguit damage control. Leinders zorgde ervoor dat we niet ergens anders gingen shoppen en daarmee de hele ploeg onderuit konden halen.”

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:31 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende:
Bedankt voor het posten, interessant stuk!

[..]

Wie zou dat zijn geweest?

[..]

Toch wel opvallend dat hij dit zegt. In hoeverre zou hij meegewerkt hebben aan dit artikel? Zie ook:

[..]

En degene die de informatie over de mail van Riis lekte, moet toch ook wel iemand zijn geweest die hoog in de hiërarchie zat. Overigens, wel hilarisch dat zelfs Riis voor Rasmussen waarschuwde

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:30 schreef THEFXR het volgende:

[..]

Fatima Moreira de Melo heeft toegegeven doping te hebben gebruikt, ze had een te hoog testo gehalte.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:30 schreef THEFXR het volgende:

[..]

Fatima Moreira de Melo heeft toegegeven doping te hebben gebruikt, ze had een te hoog testo gehalte.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:30 schreef THEFXR het volgende:

[..]

Fatima Moreira de Melo heeft toegegeven doping te hebben gebruikt, ze had een te hoog testo gehalte.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:35 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende:

[..]

Bron?

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:36 schreef THEFXR het volgende:

[..]

bureau sport intervieuw

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:34 schreef THEFXR het volgende:
iemand die kan uitleggen, dat je de tour rijdt op 100.000 eenheden EPO, maar niet positief op getest wordt in 2007

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:36 schreef TargaFlorio het volgende:

[..]

Volgens mij verdraai je haar uitspraken. Ze heeft volgens mij gezegd dat ze een hoog testosteron gehalte had, niet dat doping gebruikt heeft.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:36 schreef TargaFlorio het volgende:

[..]

Luister nog eens naar haar uitspraken.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:35 schreef Szura het volgende:
Maar wel in zee gaan met Bertje
Riis

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:38 schreef THEFXR het volgende:

[..]

read between the lines, listen between the lines

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:35 schreef TargaFlorio het volgende:

[..]

Zijn dat geen uitspraken uit oudere interviews?

Dat van Riis kan toendertijd ook gezien zijn als persoonlijke rancune of zwart maken van Rasmussen.

quote:

Rasmussen is bij CSC weggestuurd omdat zijn bloedwaarden niet meer worden vertrouwd. Bjarne Riis waarschuwt de Rabo-ploegleiding in die tijd hoogstpersoonlijk voor het gedrag van de eigenzinnige klimmer.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:39 schreef Kowloon het volgende:

[..]

Lekker er op los speculeren. Is dat niet meer iets voor het café?

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:39 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende:

[..]

Riis is natuurlijk een pragmaat, voor dopinggebruik maar tegen gepakt worden op dopinggebruik. Wat betreft het laatste was Rasmussen een wandelende tijdbom, een soort Ricco, zoals net al gezegd was hij ook wel gepakt op EPO als hij niet al zo zat te kloten met zijn where-abouts.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:41 schreef Szura het volgende:
Pragmaat, hypocriet zou ik het noemen

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:35 schreef Mani89 het volgende:

[..]
kap nou eens met alles te verdraaien.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:43 schreef THEFXR het volgende:

[..]

Waarom heeft Rjis na zoveel jaar bekend, was dat een voorwaarde om ploegleider te worden?

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:43 schreef THEFXR het volgende:

[..]

Waarom heeft Rjis na zoveel jaar bekend, was dat een voorwaarde om ploegleider te worden?

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:45 schreef Szura het volgende:

[..]

Hij was allang ploegleider joh.

Voor iemand die zo hoog van de toren blaast altijd, heb je wel erg weinig kennis...

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:47 schreef THEFXR het volgende:

[..]

iemands functie heeft niks met doping te maken, he

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:57 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:

[..]

Je post slaat gewoon als een kut op dirk. Zoals wel vaker.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:59 schreef THEFXR het volgende:

[..]

je username says it all!

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:47 schreef THEFXR het volgende:

[..]

iemands functie heeft niks met doping te maken, he

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 18:59 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:

[..]

Die van jou zegt net zoveel als je posts.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 19:01 schreef Szura het volgende:

[..]

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 19:02 schreef THEFXR het volgende:

[..]

zinvolle bijdrage, zegt alweer genoeg over je, jochie

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 19:03 schreef Ambrosius het volgende:
Zullen we in het volgende topic stoppen met op de man spelen? Mooi.

quote:

Op zaterdag 19 januari 2013 19:02 schreef THEFXR het volgende:

[..]

wat was jouw visie over doping ook alweer?