L is elke donderdag bij opa en oma en ik herken het wel een beetje. Zo streng en consequent als mijn schoonmoeder vroeger was, zo vrij en totaal inconsequent is ze nu. Ze heeft zich namelijk voorgenomen dat ze het type 'makkelijke oma waarbij alles mag en kan' gaat zijn. En dat lukt vrij aardig.
L loopt daar de halve dag in d'r blote kont, danst letterlijk op tafel, krijgt een beker sap als ze dat wil die weer wordt weggegooid als ze toch een beker melk wil, enz. En oma d'r enige motto is 'ach, laat dat kind, toch'.
Als ik L donderdagavond rond zessen op kom halen, zit ze standaard nog in d'r onderbroek tussen een grote berg speelgoed. Dan is ze nog op geen enkel manier voorbereid op mijn komst, dus begint te huilen zodra ze me ziet. N is dan thuis aan het koken, dus ik wil dan graag snel die kant op. Maar da's onmogelijk. Want d'r broek ligt nog boven, d'r jas in de schuur, d'r knuffels in bed. En pas na een keer of drie vragen neemt oma de moeite om de boel bij elkaar te gaan sprokkelen. Afgelopen donderdag had ik L net met een hoop moeite in d'r jas en schoenen gekregen ('BRUL! Oma moet het doen!) toen oma d'r met jas en al overpakte, op schoot nam en in een nieuw, dik boek begon voor te lezen. Want 'ach, als dat kind nou toch nog even een boekje wil lezen...' Ik stond verdorie met m'n jas aan en al L's spullen bij de achterdeur te wachten.
/Frustratie. Hoef geen tips verder, kan het prima van me afzetten en ben verder blij dat oma oppast, maar wil er af en toe ff lekker over zeuren.