Hallo
Ik kom me hier nog even melden. Eerst en vooral sorry voor alle berichten die ik gemist heb. Gefeliciteerd aan de mensen die een positieve test hebben en een dikke knuffel voor diegene die het nodig hebben.
Hier gaat het eigenlijk niet zo goed… (wat ook de reden is waarom ik hier zo weinig post). Alle berichten hebben er harder ingehakt dan ik had gedacht. Ik ben wel aan het werk, maar moet ook eerlijk bekennen dat ik niet presteer zoals het moet. Thuis zitten is ook geen optie (van mijn baas zou het mogen en als ik naar een arts zou stappen, houdt hij mij sowieso thuis als ik mijn verhaal vertel), maar dan zit ik daar: alleen in een huis waarvan de muren op me afkomen en niets om handen en dus enkel tijd om te piekeren.
En dan vlucht ik maar in mijn boeken en in films. Lig ’s nachts te lezen als ik opnieuw niet kan slapen, zit ’s avonds te lezen of een film te bekijken ipv me nuttig bezig te houden in huis. En hoe beschamend het ook is, ik lees steeds dezelfde boeken en kijk dezelfde films

Ook P. zit constant met z’n neus in de boeken, maar hij kan zich tenminste nog in andere boeken storten. Ik lees eigenlijk steeds de boeken opnieuw die ik aan het lezen was in de week tussen de pick-up en het bericht
(mijn god, ik durf het bijna niet te zeggen, maar het is steeds opnieuw de Twilight-reeks :’) en hoe graag ik ook zou willen, ik kan er niet mee ophouden).
Ik hoop dat de kerstvakantie de nodige rust zal brengen. Dan zijn we met z’n drieën samen thuis en hoop ik toch echt dat ik alles een beetje kan loslaten (al wordt dat natuurlijk moeilijk omdat ik ook dan ongeveer zal moeten beslissen wanneer ik mijn cyclus zal opwekken). Maar ik denk wel dat ik eerst het “probleem” zal moeten oplossen vooraleer ik me weer op de hormonen stort, want daar ben ik nu even vanaf en mijn god, dat doet ook wel deugd (geen opgeblazen gevoel,
weer zin in seks, geen zo’n kort lontje meer, …).
Sorry dat ik niet zo reageer op al de rest. Het is niet dat het me niet interesseert en ik lees wel nog steeds mee, maar ik kan het momenteel niet echt opbrengen om alles bij te houden.
[/ego-post]