Waar we proberen oplossingen te verzinnen...
Het moet niet zo zijn dat jij als moeder het vervoersprobleem van Job in je eentje op moet lossen. Job heeft aangepaste scholing nodig, daarbij hoort ook het vervoer. Dus zal de gemeente, in samenspraak met jou en school en de rest, met een oplossing moeten komen.
Als je meer vragen hebt, dat kan hier of via PM.
En uitkotsen is geen oplossing!
Heel veel sterkte!
Gelukkig!quote:Op maandag 26 november 2012 10:01 schreef livelink het volgende:
net gesprek gehad op school. School gaat de gemeente bellen om aan te geven dat Job echt een andere vorm van vervoer nodig heeft. Taxichauffeur had ook gesprek op school en zit nu bij Connexxion.
dat is fijn Livelink! Hopelijk kan de gemeente ook iets voor Job doen.quote:
als het bij Job escaleert, dan doet hij het ook goed. Alle hens aan dek nu. Ik voel me met de steun van school wel iets minder alleen nu.
livelink, k zou willen dat k wat voor je kon doen En verder gewoon een
Ik hoop werkelijk dat je ook goed je eigen grenzen blijft bewaken en er niet zelf aan onderdoor gaat.
quote:
@Livelink: ik ben zelf taxichauffeur geweest en reed twee zwaar autistische jongens (5 en 10) dagelijks naar school en terug. Heeft Job individueel vervoer? Zo nee, dan zou ik, als ik jou was, een gesprek met de gemeente aanvragen, met de vervoerscoordinator daar, en aangeven dat Job dit nodig heeft. Als je van tevoren school, MEE, Connexion hiervan op de hoogte stelt, kunnen zij je waarschijnlijk helpen met "verklaringen" waarin staat dat groepsvervoer niet mogelijk is voor Job. Vooral zijn huidige taxichauffeur zou hierin een belangrijke rol kunnen spelen.
Het moet niet zo zijn dat jij als moeder het vervoersprobleem van Job in je eentje op moet lossen. Job heeft aangepaste scholing nodig, daarbij hoort ook het vervoer. Dus zal de gemeente, in samenspraak met jou en school en de rest, met een oplossing moeten komen.
Als je meer vragen hebt, dat kan hier of via PM.
Het maakt me verdrietig je zo met de handen in het haar te zien zitten en ik maak me ook wel wat zorgen om jou... Heb jij zelf hulp? Een plek waar je je ei kwijt kan?
Er is al zoveel gezegd, ik wilde dat ik het beter voor je kon maken
.Pas vooral ook goed op jezelf
Hele warme knuffel voor jou!
Als ik er nu over nadenk is Job degene geweest die het meest overtuigend aan de bel heeft getrokken. Dat hadden wij natuurlijk voor moeten zijn. Achteraf had hij ook echt de signalen al wel gegeven. Hij was ook boos op me omdat ik hem vrijdag toch met de taxi had laten gaan, terwijl hij donderdagavond al had gezegd dat ik hem uit die taxi moest krijgen. Dat verwijt ik me zelf ook wel, want ik heb wel getwijfeld om hem vrijdag met de taxi mee te laten gaan, maar het leek na een nachtje slapen wel weer goed te gaan. Weer een leermoment geweest.
Wat goed dat Job dat soort signalen zelf aan kan geven!quote:
Dank je Jannuk, voor je ervaringen vanuit de andere kant. Dat geeft me het idee dat we nu wel op het goede spoor zitten. Van P_iglet kreeg ik gisteravond de tip om ook de psychiater erbij in te schakelen. Dus dat probeer ik vandaag ook nog even.
Als ik er nu over nadenk is Job degene geweest die het meest overtuigend aan de bel heeft getrokken. Dat hadden wij natuurlijk voor moeten zijn. Achteraf had hij ook echt de signalen al wel gegeven. Hij was ook boos op me omdat ik hem vrijdag toch met de taxi had laten gaan, terwijl hij donderdagavond al had gezegd dat ik hem uit die taxi moest krijgen. Dat verwijt ik me zelf ook wel, want ik heb wel getwijfeld om hem vrijdag met de taxi mee te laten gaan, maar het leek na een nachtje slapen wel weer goed te gaan. Weer een leermoment geweest.
En jezelf niks verwijten, je probeert het beste voor je kind te doen. En daar ben je (jullie) erg goed mee bezig.
Probeer ook aan jezelf te denken. Lijkt me een moeilijke periode dit.
Das wel fijnquote:
als het bij Job escaleert, dan doet hij het ook goed. Alle hens aan dek nu. Ik voel me met de steun van school wel iets minder alleen nu.
Geen verwijten naar jezelf maken! Je kan moeilijk voor alles waar Job een probleem mee heeft een oplossing creeren waar Job tevreden mee is. Het "echte leven" kan zich ook niet altijd aan Job aanpassen.quote:
Dank je Jannuk, voor je ervaringen vanuit de andere kant. Dat geeft me het idee dat we nu wel op het goede spoor zitten. Van P_iglet kreeg ik gisteravond de tip om ook de psychiater erbij in te schakelen. Dus dat probeer ik vandaag ook nog even.
Als ik er nu over nadenk is Job degene geweest die het meest overtuigend aan de bel heeft getrokken. Dat hadden wij natuurlijk voor moeten zijn. Achteraf had hij ook echt de signalen al wel gegeven. Hij was ook boos op me omdat ik hem vrijdag toch met de taxi had laten gaan, terwijl hij donderdagavond al had gezegd dat ik hem uit die taxi moest krijgen. Dat verwijt ik me zelf ook wel, want ik heb wel getwijfeld om hem vrijdag met de taxi mee te laten gaan, maar het leek na een nachtje slapen wel weer goed te gaan. Weer een leermoment geweest.
Maar bij iets structureels als school en alles wat daarbij hoort, dus ook het vervoer, kun je wel proberen om het voor Job zo makkelijk mogelijk te maken, waardoor het voor jou en jullie ook een stuk makkelijker wordt.
Edit: ik heb niet alleen ervaring met autisme vanuit de taxi, maar ook vanuit het werk wat ik gedaan heb in een wooninstelling. Ik werkte daar in een woning met 7 jongeren met verschillende gradaties van autisme.
Ook voor de rest van je gezin.Even voorstellen…
Ik ben mama van een lieve jongen van bijna 2,5.
Hij kwam in de zomer van 2010 na een lange, niet eenvoudige bevalling ter wereld.
Een jaar geleden kreeg hij tijdens een infectie een eerste koortsstuip. Men vertelde ons dat dit waarschijnlijk maar éénmalig zou zijn.
Echter in februari kreeg hij 2 virale infecties ineens, de griep en de windpokken. Hij begon weer aanvallen te krijgen (en verschillende types), en het was toen officieel; epilepsie.
Het was even zoeken naar de juiste medicatie, maar sinds april is hij goed onder controle. Tot nu toe werd nog geen oorzaak gevonden, de neuroloog denkt aan een genetische mutatie maar het is mogelijk dat we dit nooit weten.
Ons zoontje was altijd al niet van ‘de snelste’, maar hij haalde zijn mijlpalen binnen de aanvaardbare tijdsmarges.
Het was ook een baby die enorm snel geprikkeld was. Hij sliep bv. nooit of te nimmer in zijn box beneden en wilde continue aandacht of op de arm. Ook toen hij wat ouder werd kon hij geen 5 min. in zijn box zitten, wilde continue aandacht en zeurde bijna een ganse dag door. Op zijn buikje wilde hij al helemaal niet liggen. Toen hij op 15 maand leerde stappen werd het iets beter, maar het zeuren en aandacht trekken was nog altijd sterk aanwezig. Toen na het uitbreken van de epilepsie de taalontwikkeling achterbleef, werd hij op aanraden van de neuroloog getest in een centrum voor ontwikkelingsstoornissen.
Ik was bang voor de diagnose autisme, want als ik erover las herkende ik toch meerdere zaken, en ook de onthaalmoeder die hem op woensdag opvangt, had er al aan gedacht. Meerbepaald het wapperen van enthousiasme, soms z’n handen op z’n oren als er veel lawaai is. De onthaalmoeder waar hij de andere dagen van de week is, merkte dan weer niets wat in die richting zou wijzen.
De conclusie van het COS was (hij was toen 2 jaar); momenteel geen autisme en ook nog geen sprake van ‘risico op’. Hij vertoont een te sterk sociaal gedrag, deelt plezier, is nieuwsgierig, maakt oogcontact,..Hij had enkele maanden ontwikkelingsachterstand, en dan vooral uitgesproken in taal.
Maar nu een half jaar later blijf ik mij zorgen maken. Het gaat goed met zijn epilepsiecontrole, hij leert duidelijk bij en zijn taal gaat traag maar zeker vooruit (hij begint zelfs 2 woord zinnetjes te maken).
De uitspraak laat nog te wensen over, maar je verstaat het wel. Maar dat autisme – spookje blijft mij toch achtervolgen. Het gezeur is beter geworden sinds hij wat kan praten, maar hij probeert nog continue onze aandacht te trekken, alleen spelen kan hij dus totaal niet. Het handenwapperen bij enthousiasme is ook iets wat niet tot rust komt. Hij legt soms z’n handen op z’n oren, doet dan z’n handen weg en begint te lachen (is het een spelletje?). Als hij iets leuk vindt, kan hij het wel 100x na elkaar doen. Hij houdt van glijbanen bijvoorbeeld, hij kan dus 100x na elkaar de glijbaan beklimmen en afglijden, ook al ligt het vol met ander leuk speelgoed rond hem. Het ene moment is hij terughoudend, het andere moment vreselijk ongeremd. Als hij iets ziet wat hem interesseert, rent hij er naartoe zonder voor of om te kijken. Best wel gevaarlijk in bepaalde situaties. Hij is ook té sociaal naar vreemden toe. In de wachtkamer bij de dokter bv gaat hij op vreemden hun schoot klimmen, of zoentjes geven. Dat vinden we minder leuk. Maar komt hij bij oma en opa thuis, dan kan hij gerust aan mijn broek blijven hangen en verlegen zijn. Hij kan zo’n ander kind zijn van het ene moment op het andere. Wat hij de laatste tijd ook begin te doen is de te volgen weg aanwijzen als we gaan wandelen. Of in de auto wil hij soms een andere richting uit. Dan zeurt hij daar eventjes kort over maar niet dat hij er boos over wordt of zo. Voor de rest is het wel een typische peuter; hij kan heel lief zijn, maar heeft nu en dan een driftbui, knuffelt graag, is graag bejubeld en deelt graag plezier met ons. Hij houdt van zingen, dansen, liedjes die je kan uitbeelden, lekker eten en pretparken, speeltuinen, voetballen, zwemmen,... Fijnere dingen zoals knutselen en kleuren interesseren hem weinig, boekjes ook niet. Hij heeft al altijd gehouden van draaiende dingen, of dingen te doen draaien. Soms gebruikt hij speelgoed waarvoor het effectief dient, maar soms ook niet.
Wat vreemd is dat hij bij de onthaalmoeder bijna nooit wappert, een stuk rustiger is en ook veel gevarieerder speelt. Daar vraagt hij niet continue om aandacht en zeurt ook niet (maar juist misschien omdat het daar niet pakt?). Hij kan zich zeer moeilijk concentreren en als er iets niet lukt, geeft hij onmiddellijk op. Is ook zeer snel afgeleid. Aan vuile handjes heeft hij ook een hekel.
Van het COS werd ons aangeraden hem te laten starten in het normale onderwijs. Toch blijf ik dingen bemerken aan zijn gedrag waar ik me zorgen over maak. Wij hebben maar één kind dus veel vergelijken kunnen we niet, maar wanneer ik dan leeftijdsgenootjes zie van hem dan merk ik toch dat die een pak rustiger zijn en veel geremder zijn. Ook banger van vreemden.
Sinds hij anti-epileptische medicatie neemt is hij ook wel wat drukker en ongeremder geworden. Maar hierdoor weet je natuurlijk niet meer wat zijn karakter is, of wat de medicatie veroorzaakt.
Hij speelt nog niet met kinderen, maar speelt wel tussen hen, hoewel ik soms merk dat hij het tegenovergestelde doet. Bv. 3 kindjes zijn bezig de balletjes in het ballenbad te gooien, dan gaat Xander ze er weer uitgooien. Dan merk je dat de kindjes roepen dat hij dat niet mag niet, maar dat begrijpt hij niet. De ene keer laat hij zich dan weer doen door de andere kinderen, maar soms geeft hij hen gewoon ook een duw uit het niets.
Ik twijfel nu sterk of ik terug naar het COS moet stappen met mijn zorgen, of heeft dit niet veel zin als het nog maar een half jaar geleden is?
Kan je op 2 jaar een kleine kans op autisme hebben en het op 2.5jaar toch duidelijk zien? Een vriendin van mij werkt met kinderen met een handicap en zij vindt dat hij al kenmerken had sinds hij baby was, maar dat het daarom nog niet zo hoeft te zijn. Maar ik wil eigenlijk weten; is het zo of is het niet zo?? Waarschijnlijk zal enkel de tijd de waarheid aan het licht brengen, maar ik ben hier zo vreselijk ongeduldig in, zou gewoon graag weten wat er boven ons hoofd hangt.
Ik weet dat niemand hier op papier een diagnose kan stellen, maar even mijn hart luchten, bij mensen die weten wat het is, helpt ook al heel wat
Vele groetjes
An
Dit is heel herkenbaar voor mij voor mijn oudste, die is heel erg op mij gericht, zoekt veel bevestiging, de jongste heeft dit veel minder, want die heeft vanaf het begin geleerd dat hij aandacht moet delen.quote:Wat vreemd is dat hij bij de onthaalmoeder bijna nooit wappert, een stuk rustiger is en ook veel gevarieerder speelt. Daar vraagt hij niet continue om aandacht en zeurt ook niet (maar juist misschien omdat het daar niet pakt?). Hij kan zich zeer moeilijk concentreren en als er iets niet lukt, geeft hij onmiddellijk op. Is ook zeer snel afgeleid. Aan vuile handjes heeft hij ook een hekel.
Het lijkt me dat dit bij de onthaalmoeder ook zo werkt.
Bij jou krijgt hij altijd onherroepelijk alle aandacht terwijl hij bij de onthaalmoeder wrsch niet alleen is en zo geleerd heeft om ook zichzelf eens te vermaken. En zelfs als hij daar wel het enige kindje is, dan nog kan het zo zijn dat de onthaalmoeder een andere aanpak heeft dan jij waardoor hij eraan gewend is dat hij daar niet bij elke kik of kraai aandacht krijgt.
Alle andere dingen, over ballen ergens in of uit gooien en andere kindjes een duw geven... het kind is 2,5 he... vergeet dat niet, die snapt idd nog niet alles en reageert vrij primitief in zijn gedrag.
Honderd keer van de glijbaan... ook herkenbaar.
Hele jonge kinderen houden van hele voorspelbare dingen, dat houdt het leven voor hen begrijpbaar.
Oh, en nog over het wapperen. Een vriendinnetje van mijn oudste heeft dit ook altijd gedaan (en nog geloof ik) maar zij is verder niet autistisch, dus ook dat zegt niet alles.
En ik denk dat je dingen ook wel iets uit zijn verband trekt.
Eerst zeg je dat de conclusie van het COS was:
en daar maak jij zelf dit van:quote:
momenteel geen autisme en ook nog geen sprake van risico op
Dat lees ik niet in de conclusie van het COS.quote:
Kan je op 2 jaar een kleine kans op autisme hebben en het op 2.5jaar toch duidelijk zien?
Maar goed, ik ben in principe een leek he.
Welkom hier An. Waar je ook terecht kunt tegenwoordig is het CJG (centrum voor jeugd en gezin). En NEE dat is niet hetzelfde als jeugdzorg. Met deze vraag (en alles wat er al gebeurt is), kun je terecht komen bij een Vroeghulp team. Daar zitten meerdere disciplines bij elkaar en wordt er meteen alle kanten op gekeken. Ook autisme is een flink onderdeel ervan. Sowieso kun je nu nog geen echte diagnose stellen, maar er kan wel gezien worden of de kenmerken er zijn. Of er blijkt dat er niks is, of een inderdaad 'alleen' die ontwikkelingsachterstand. Maar dan ben je voor jezelf wel een stukje verder.quote:
Maar nu een half jaar later blijf ik mij zorgen maken.
...
Toch blijf ik dingen bemerken aan zijn gedrag waar ik me zorgen over maak.
...
Ik twijfel nu sterk of ik terug naar het COS moet stappen met mijn zorgen, of heeft dit niet veel zin als het nog maar een half jaar geleden is?
Ik weet dat niemand hier op papier een diagnose kan stellen, maar even mijn hart luchten, bij mensen die weten wat het is, helpt ook al heel wat
Als je laat weten waar je woont, wil ik de gegevens ook wel even opzoeken.
Livelink: fijn dat er misschien een klein stukje wordt opgelost. De rest heb ik gepm'd.
Ik zou denk ik niet gelijk weer naar het COS gaan. Het is "nog maar" en half jaar geleden.
Gaan kindjes bij jullie niet met een jaar of 3 naar school al? (ik ga er even van uit dat je uit België komt, aangezien je het ook over onthaalmoeder hebt...). Misschien afwachten hoe hij het op school doet?
Ik weet het niet zo goed, lijkt me lastig dat je dat onrustige gevoel houdt...
Tip van Yppy lijkt me ook wel een goede optie.
Inderdaad, ik lees het nu pas de tegenstrijdigheid.quote:Dat lees ik niet in de conclusie van het COS.
Maar goed, ik ben in principe een leek he.
Maar mijn buikgevoel heeft me al altijd verteld dat hij niet is zoals andere kinderen.
Als ik leeftijdsgenootjes bij hem zie, ja dan merk ik duidelijk verschil, zij staan ook al verder.
Het is best een heftig jaar geweest, en we zijn nog altijd op zoek naar een verklaring voor de epilepsie.
En aangezien epilepsie bij kinderen in veel gevallen niet het enige ‘probleem’ is, maak ik mij continue vreselijk ongerust.
Ook omdat hij gaandeweg meer kenmerken gaat vertonen
Hey bedankt,quote:Als je laat weten waar je woont, wil ik de gegevens ook wel even opzoeken.
Ik woon in Vlaanderen, tegen de Franse grens, dus het zit hier wel een beetje anders in elkaar.
Ik denk dat het misschien ook nog te vroeg is, en niet lang genoeg geleden, zoals Nijna zegt.
Hij gaat met de paasvakantie naar school, en we zullen waarschijnlijk moeten zien hoe het daar loopt.
Verder weet ik ook niet hoe een kind van 2.5 zich gedraagt, maar als ik onze jongen dan toch eens samen zie met leeftijdgenootjes, merk ik duidelijk een verschil.
Toen hij nog geen epilepsie had, maakt ik mij er minder zorgen over, omdat ik toch gewoon een 'gezond' kind had, zou alles wel in orde komen.
Maar nu ligt het even anders.
als je buikgevoel iets zegt moet je dat niet negeren. Vind ik dan hé maar goed ik heb ook jaren moeten roepen voor iemand luisterde. Dat wil niet zeggen dat ik denk dat je kindje autistiforme kenmerken heeft, want dat kan ik helemaal niet concluderen vanuit een post op een forum, laat staan dat ik er bevoegd toe ben. Maar ik vind wel dat je altijd naar je intuïtie moet luisteren.
En als je je zorgen blijft maken, kan een zowel een bevestiging, maar nog meer een uitsluiting, verhelderend werken.Voor wat betreft de leeftijd: In Nederland kan je vanaf 3 jaar terecht in Utrecht voor onderzoek. Dus ja, het kan op zulke jonge leeftijd al wel vastgesteld worden. Alleen geen idee hoe dat in Vlaanderen zit.
Verder kan ik me ook wel vinden in het verhaal van BrightEyes over de jongetjes van 2,5 jaar
Wat dat betreft hier ook veel herkenning Als jij je zorgen maakt, moet je daar achteraan gaan. Jij bent moeder. Het blijft nu toch malen in je hoofd. Epilepsie hoeft geen signaal te zijn, maar het kan wel. Zo vaak blijkt dat ouders gelijk hadden, juist met alles wat er gebeurd is, zou er zeker serieus naar gekeken moeten worden.quote:
[..]
Hey bedankt,
Ik woon in Vlaanderen, tegen de Franse grens, dus het zit hier wel een beetje anders in elkaar.
Ik denk dat het misschien ook nog te vroeg is, en niet lang genoeg geleden, zoals Nijna zegt.
Hij gaat met de paasvakantie naar school, en we zullen waarschijnlijk moeten zien hoe het daar loopt.
Verder weet ik ook niet hoe een kind van 2.5 zich gedraagt, maar als ik onze jongen dan toch eens samen zie met leeftijdgenootjes, merk ik duidelijk een verschil.
Toen hij nog geen epilepsie had, maakt ik mij er minder zorgen over, omdat ik toch gewoon een 'gezond' kind had, zou alles wel in orde komen.
Maar nu ligt het even anders.
En het epilepsie verhaal maakt je denk ik sowieso wel wat "bezorgder".
2,5 is best jong, wij zijn er met de oudste achter gekomen toen ze ruim 4 was, op zich is dat ook nog mooi op tijd. Wat ik wil zeggen is, het komt er denk ik niet nu op aan of er een labeltje op te plakken is, maar het is vooral jouw gevoel dat er iets is... de onrust die het je geeft ook... Hopelijk bij jullie ook iets van CJG of anders via het consultatiebureau misschien eens vragen?
Het is naar als je het gevoel hebt dat er niet echt naar je geluisterd wordt...
quote:
En wat Nijna al zegt: het hoeft niet op een diagnose uit te komen, maar het feit dat er écht geluisterd wordt naar je en je weet dat je gehoord wordt maakt een groot verschil. En als je een 'traject' in gaat ben je toch wel even bezig. Zeker als hij naar school gaat, kan het fijn zijn om daar goede verwachtingen te hebben.
Troel: ging het bij jullie ook niet wat sneller/jonger door de erfelijke component en duidelijke signalen? Als 'wij' zo'n jong kind hebben, gaat dat niet zomaar door naar Utrecht.
De echte definitieve diagnose kwam overigens pas toen ze 4 was. Daarvoor was het "sterke aanwijzingen dat"
Iedereen heeft de keuze om naar Utrecht te gaanquote:
[..]
En wat Nijna al zegt: het hoeft niet op een diagnose uit te komen, maar het feit dat er écht geluisterd wordt naar je en je weet dat je gehoord wordt maakt een groot verschil. En als je een 'traject' in gaat ben je toch wel even bezig. Zeker als hij naar school gaat, kan het fijn zijn om daar goede verwachtingen te hebben.
Troel: ging het bij jullie ook niet wat sneller/jonger door de erfelijke component en duidelijke signalen? Als 'wij' zo'n jong kind hebben, gaat dat niet zomaar door naar Utrecht.
Kwestie van een doorverwijzing van de huisarts naar Utrecht. Dat kan dus ook bij andere kinderen. Maar, het gaat dan ook echt enkel om autisme, op andere zaken wordt niet specifiek getest.SPOILERIk kreeg vorige week een telefoontje van de Intern Begeleider.
De schoolresultaten van mijn kind zijn dermate verontrustend en hij zit nu in een schakelklas enzo...
Ze hoopte toch wel dat hij de Cito toets in januari zou halen.
Misschien moesten ze maar eens kijken of er een mogelijkheid was een rugzakje aan te vragen...
klinkt fijn!Ik geloof het zelf ook nog niet!quote:
Na 4 jaar vechten geloof ik niemand meer.
Yppy jij zegt CJG is dat ook voor schoolgaande kinderen? Als school niet in mee gaat voor onderzoeken waar kun je dan aan kloppen?
Ik ben nu aan het wachten op de interne begeleider en ik wil aandringen op onderzoeken maar ik ben me even aan het oriënteren hoe ik het aan moet pakken.
Wauw.... eíndelijk.... Maar wel onvoorstelbaar dat het zó lang heeft moeten duren. Ik ben overigens benieuwd hoe school een rugzakje voor elkaar denkt te krijgen. Immers, ze waren toch nooit handelingsverlegen? Dan is er wat dat betreft ook geen dossier opgebouwd... Sorry voor deze domper-opmerking.Livelink, hoe triest. Gelukkig heb je inmiddels een goed gesprek met school gehad. Ik deel de zorgen van Buuf. Wellicht is het goed Het is goed als jij ergens hulp voor jouzelf zoekt. Begin eens bij de huisarts...
Avlb/An, ik heb met interesse je verhaal gelezen. Ook met herkenning. Ik heb (ook) een hele poos gedacht/gevreesd dat mijn zoon autistisch zou zijn. Laat en slecht spreken (nog steeds), overgevoelig voor geluiden, fladderen, typische voorkeuren die hij heel lang kon volhouden, nou ja, een heel scala aan gedragingen die binnen het plaatje van ASS passen. Maar mijn zoon had/heeft óók het sociale dat jij bij jouw zoon herkent.
Inmiddels is mijn zoon zes en blijkt hij een taal/-spraakstoornis te hebben en problemen in de prikkelverwerking (sensorische integratie is een goed googleterm...
). Dit zijn kenmerken die ook veel voorkomen bij kinderen met ASS. Dus niet vreemd dat je eraan denkt, maar het kán dus ook écht iets anders zijn. Jazeker. Je kunt ze bellen voor iets simpels, maar ook voor heftige dingen. Het handig is dat je niet zelf hoeft te verzinnen bij welke organisatie je 'hoort', dat kastje-muur is al het goed weg. Als je hier in de buurt had gewoond, had je me misschien wel aan de telefoon gekregen.quote:
Sorry dat ik even in breek
Yppy jij zegt CJG is dat ook voor schoolgaande kinderen? Als school niet in mee gaat voor onderzoeken waar kun je dan aan kloppen?
Ik ben nu aan het wachten op de interne begeleider en ik wil aandringen op onderzoeken maar ik ben me even aan het oriënteren hoe ik het aan moet pakken.
Vroeghulp is overigens voor kinderen tot een jaar of 7, dus ook nog als ze al naar school gaan.
Dan heb ik ook hopelijk tegen die tijd wat meer uitsluitsel over iets anders en dan komen die testen er zeker.
Maar zij kunnen je ook helpen met opvoedingsvragen?
Dit gaat ook met de interne begeleider besproken worden maar ik merk ook aan de juf dat ze het gewoon heel moeilijk vind. Net als wij dat ze het kind straf geeft terwijl ze er misschien helemaal niks aan kan doen.
Hey dank je wel !quote:Avlb/An, ik heb met interesse je verhaal gelezen. Ook met herkenning. Ik heb (ook) een hele poos gedacht/gevreesd dat mijn zoon autistisch zou zijn. Laat en slecht spreken (nog steeds), overgevoelig voor geluiden, fladderen, typische voorkeuren die hij heel lang kon volhouden, nou ja, een heel scala aan gedragingen die binnen het plaatje van ASS passen. Maar mijn zoon had/heeft óók het sociale dat jij bij jouw zoon herkent.
Inmiddels is mijn zoon zes en blijkt hij een taal/-spraakstoornis te hebben en problemen in de prikkelverwerking (sensorische integratie is een goed googleterm...
Ik heb de term idd eens gegoogled; sommige zaken herken ik, maar vele dan weer niet.
Dat zijn evenwicht niet zo goed is, is pas begonnen sinds hij medicatie neemt, maar is ondertussen al sterk verbeterd.
Het weerhoudt hem er wel van om bv. te springen met 2 beentjes tegelijk.
Hij vindt verf, klei, lijm,.. echt wel heel vies. Als hij bij het eten iets morst dan moet het onmiddellijk opgeruimd worden, of hij wil niet verder eten.
Anderzijds zit hij wel heel graag op schoot en komt zelf knuffelen.
Die sterke ongeremdheid, weinig gevaar kennen, houden van stoeien en wilde spelletjes, herken ik dan maar weer al te goed.
We moeten er ook rekening mee houden dat hij relatief zware medicatie neemt die ervoor gekend is gevoelens en emoties af te vlakken.
Toen ik voor het eerst over SI ging lezen vond ik het maar onzin. Weer zo'n nieuwe allesoverkoepelende term voor iets waar geen vinger op te leggen valt.quote:
Ik heb de term idd eens gegoogled; sommige zaken herken ik, maar vele dan weer niet.
Maar gaandeweg ben ik me erin gaan verdiepen en er zit toch wel veel waarheid in. Het komt erop neer dat er in de prikkelverwerking in de hersenen iets verstoord is. En prikkels komen binnen via je zintuigen: zicht, gehoor, tast, reuk, smaak, maar ook lichaamsbesef (proprioscepsis, spieren/gewrichten) en evenwicht (vestibulair). Als de prikkelverwerking gaat zoals bedoeld worden sommige prikkels gefilterd, of juist versterkt, en wordt alles geintegreerd. Bij een SI-stoornis worden de prikkels juist niet goed geintegreerd. Kinderen (en volwassenen!) reageren op sommige prikkels overgevoelig, zodanig dat het echt hun leven kan beinvloeden. Op een ander vlak zoeken zij juist weer heel sterke prikkels. En het kan ook samengaan op één zintuig (mijn zoon kan bv oa niet tegen harde of typische geluiden, maar als hij zélf de controle heeft wil hij juist een enorme auditieve input).
Ik zeg niet dat jouw zoon hier last van heeft, maar het komt me wel heel bekend voor. Een ergotherapeut en/of logopedist gespecialiseerd in SI kan dit evt herkennen en behandelen.
Job is dus niet meer welkom in de taxi. En al zou hij wel nog welkom zijn, hij is zo door het lint dat ik het ook niet meer verantwoord vind om hem nog mee te laten gaan. Dus sneller dan gedacht zitten we met het definitieve probleem. Ik ben vanmiddag weggegaan van mijn werk, ik kon het even niet meer aan. Morgen ga ik ook niet werken, maar verder dan dat weet ik het even niet.
Wat een lastige periode voor jullie. Pas goed op jezelf.
Jemig zeg... Wat nu dan...
En wat een ongelofelijke flapdrol zeg, dat hij dat zo zegt...
Je hebt morgen vrij genomen omdat je anders geen opvang voor Job hebt? Pfff, wat moet je nu toch?
Ik neem aan dat die man nu wel een indruk heeft van hoe moeilijk dit vervoer voor Job is. Wellicht is dat in deze dan een 'voordeel', zodat eea hopelijk sneller geregeld gaat worden...
Ik probeer je moed in te praten Livelink. Maar zelfs dát is al best lastig....
Ben je voor jezelf al naar de huisarts ofzo geweest? Om te kijken of er iemand is die jou met al je zorgen gaat begeleiden? Dóen hoor!
Jij zit met je handen in het haar, misschien kan je morgen toch eens kijken of je voor jezelf terecht kan bij de huisarts... echt, trek aan die bel in elk geval voor jezelf
.Kan Katja eventueel bij een vriendinnetje om de tijd te overbruggen 's morgens?
Sterkte
optie 1. Toch een school in onze woonplaats. Valt waarschijnlijk af, omdat onze huidige school ons heeft gemeld dat we echt kunnen vergeten dat een sbo-school in onze plaats Job zal aannemen met zijn dossier.
optie 2. Huis verkopen en verhuizen naar Utrecht, in de buurt van de school van Job. Dit zou voor Katja heel moeilijk zijn.
optie 3. Baan opzeggen en zelf elke dag halen en brengen. Financieel heel moeilijk en Katja wordt kind van de rekening.
optie 4. Iemand inhuren voor oppas en brengen/halen Job. Voordeel is dat ik kan blijven werken, nadeel is dat het waarschijnlijk duur is.
optie 5. Er komt toch een oplossing vanuit gemeente/vervoerder. Dat laatste durf ik niet echt op te hopen.
Ik ga hard duimen voor optie 5.
[ Bericht 0% gewijzigd door agenda op 28-11-2012 21:40:32 ]
Ik duim echt heel heel hard dat er een oplossing vanuit vervoerder/gemeente komt en gauw, heel gauw!
Nee, nee, nee. Jíj bent prioriteit nummer 1. Omdat dat zo is. Je hebt geluk dat ik nu al een half uur buiten werktijd zit, anders had ik je aangemeld. (En dat het na vijven is.) Echt, dit ga jíj niet volhouden zo.quote:
Aan de bel trekken voor mezelf is wel de laagste prioriteit op dit moment.
Die opties kunnen heel anders ingevuld worden. Maar nu echt, nu eerst voor jezelf. Anders kun je jezelf dinsdag ziekmelden...
Ja, maar ik voel me nu sterker dan afgelopen weekend. Afgelopen weekend zat ik te janken achter mijn pc en nu ben ik eigenlijk alleen maar vol vechtlust. Ik geef toe dat ik vanmiddag lamgeslagen was, maar nu ben ik alweer zo ver dat ik morgen ga bellen naar instanties. Ik voel me niet alsof ik ga instorten of zo.quote:Op woensdag 28 november 2012 21:55 schreef YPPY het volgende:
[..]
Nee, nee, nee. Jíj bent prioriteit nummer 1. Omdat dat zo is. Je hebt geluk dat ik nu al een half uur buiten werktijd zit, anders had ik je aangemeld. (En dat het na vijven is.) Echt, dit ga jíj niet volhouden zo.
Die opties kunnen heel anders ingevuld worden. Maar nu echt, nu eerst voor jezelf. Anders kun je jezelf dinsdag ziekmelden...
wat een dilemma's.
ik denk dat je jezelf toch ook echt niet moet overslaan nu. niemand heeft er wat aan als je zelf nu ook nog instort. Jij bent al veel verder lieverd. Voorbij dat stadium. Je vecht zoveel, ik gun je zo graag dat je vecht voor jezelf.quote:
[..]
Ja, maar ik voel me nu sterker dan afgelopen weekend. Afgelopen weekend zat ik te janken achter mijn pc en nu ben ik eigenlijk alleen maar vol vechtlust. Ik geef toe dat ik vanmiddag lamgeslagen was, maar nu ben ik alweer zo ver dat ik morgen ga bellen naar instanties. Ik voel me niet alsof ik ga instorten of zo.
Heb je de gemeente al gebeld voor individueel vervoer en heb je hen op de hoogte gesteld van de tactische werkwijze van connexxion? Want dit is gewoon, voor hen, de weg van de minste weerstand. Misschien niet opzettelijk, maar zo hebben zij wel ineens een probleem minder en leggen zij het probleem bij de verkeerde neer, bij jou. Terwijl ook zij beter moeten weten en contact moeten zoeken met de vervoerscooordinator van de gemeente.
Heel veel sterkte!
Nou nee want als jij omvalt, wie komt er dan voor Job op? En voor Katja?quote:
Aan de bel trekken voor mezelf is wel de laagste prioriteit op dit moment. Net met vriendlief opties doorgenomen;
Jij moet jezelf voorop gaan stellen. Heel moeilijk hoor, weet ik als geen ander, maar als we dat nu maar vaak genoeg herhalen ga je het misschien wel ooit geloven
Ik herken mezelf zo in jou, gelukkig had ik Yppy die bleef prikken, porren en dit herhalen.
Je doet het echt méér dan goed voor iedereen. Nu nog voor jou.
Je kunt je nu wel sterker voelen dan afgelopen weekend, maar een adrenalinerush door woede duurt niet je hele leven lang, ook die rush stopt een keer. Zorg alsjeblieft dat iemand op de hoogte is, zoals je huisarts, zodat je in ieder geval, wanneer je het wel nodig hebt, iemand hebt aan wie je het niet nog een keer hoeft uit te leggen, maar die op dat moment kan inspelen op de situatie.
Nogmaals, heel veel sterkte!
Niks aan toe te voegen, behalve eenquote:
Echt Livelink. Luister naa de wijze dames. Goed voor een ander zorgen start met goede zorg voor jezelf.
Je doet het echt méér dan goed voor iedereen. Nu nog voor jou.
Dus aan de ene kant goed nieuws omdat Job weer welkom is en we niet acuut een oplossing moeten vinden. Aan de andere kant gemengde gevoelens, want er is uiteindelijk niet echt iets veranderd, waardoor je dus kunt wachten op het volgende incident.
De afspraak blijft wel staan dat ik Job voortaan altijd op vrijdagmiddag zelf ophaal, omdat het op vrijdagmiddag vooral fout gaat.
Ik vind dit wel een erg treffende vergelijking...quote:Op woensdag 28 november 2012 22:54 schreef Troel het volgende:
Het is niet voor niets zo dat in een vliegtuig de ouders eerst een zuurstofmasker voor moeten doen en daarna pas de kinderen.
En het is fijn dat voor nu de druk van de ketel is, maar net wat je zegt, het is op deze manier wachten op het volgende incident. En ik vind het mooi makkelijk van de gemeente/Connexxion om jou verantwoordelijk te maken voor het vrijdagmiddagvervoer.
Weet je Livelink, mijn ervaring met onze taximaatschappij is dat het zo goedkoop mogelijk moet. Je kind wordt een nummer dat wordt ingepland, zonder dat er rekening wordt gehouden met de bijzondere eigenschappen. Ik heb al heel veel gemaild en ook al een aantal gesprekken gevoerd en elke keer is er alle begrip, en vervolgens wordt er logistiek tóch weer iets aangepast.
Zéker nu jij de steun van school hebt zou ik er even heel goed achteraan zitten. Evt individueel vervoer voor Job is duurder, maar het goedkopere alternatief dat nu geboden wordt is toch niet haalbaar gebleken? Veel gedoe én jij moet elke vrijdagmiddag op komen draven.
Succes hoor, jij leeuwin.
Dat dus, want misschien is nu de druk even van de ketel, maar ik maak me zorgen dat je omvalt... en hoe langer je wacht, hoe lastiger het dan zal zijn om weer op te krabbelen...quote:
Moet je nou morgen vrij nemen om de boel te regelen? Want wellicht kan je dan proberen een afspraak te maken met de huisarts?
Zoek hulp hierbij voor JEZELF.
JIJ bent het belangrijkst, maak daar alsjeblieft je mantra van.
Sterkte!Deze mag best nóg een keer gequote worden. Wie zorgt er voor de kinderen als jij niet voor jezelf zorgt??quote:
Wat Yps zegt is wel een beetje waar. Het is niet voor niets zo dat in een vliegtuig de ouders eerst een zuurstofmasker voor moeten doen en daarna pas de kinderen.
Eerst jijzelf en dan de rest.
Zou ik met behulp van MEE iets verder kunnen komen, denk je? Of een betere ingang voor een gesprek vinden?
hoe kan jij nou verantwoordelijk zijn voor het gedrag van je kind? alsof het een foutje in de opvoeding betreft ! zijn ze nou helemaal gek geworden!
ze moeten zich diep, diep schamen
Maar ja, ik moet er niet in blijven hangen en toch kijken hoe het anders kan.
Ja, maandag bellen, waarschijnlijk ga je zo door via de spoedlijn.quote:
Yppy, ondersteunt MEE ook met problemen met het leerlingenvervoer? De gemeente heeft ons vandaag via een brief te kennen gegeven dat wij als ouders volledig verantwoordelijk zijn voor het gedrag van ons kind en mij is duidelijk geworden dat we van hun kant geen medewerking voor een oplossing hoeven te verwachten.
Zou ik met behulp van MEE iets verder kunnen komen, denk je? Of een betere ingang voor een gesprek vinden?
je bent echt niet de eerste die voor zoiets belt. Die begeleider was gewoon lomp en ongeschikt voor de functie en de gemeente kan zich er niet zo makkelijk vanaf maken. Maar doe het niet alleen. Ik hoop dat de MEE je verder op pad kan helpen livelink, dat je het niet alleen hoeft te doen!
Niet alleen MEE inschakelen, maar laat school ook eens duidelijk op papier zetten wat zij vinden dat Job nodig heeft qua vervoer. Zodat je steun hebt van meerdere fronten.
Belachelijk eigenlijk dat je je moet indekken omdat de gemeente weigert zijn verantwoordelijkheid te nemen, maar helaas niet de eerste keer dat ik dit zie/hoor gebeuren.
Maar waarschijnlijk is het weer een financieel verhaal, individueel vervoer kost meer, dus eerst maar eens proberen of de ouders niet zelf een oplossing hebben, scheelt weer in de gemeentelijke portomonnee.
Heel veel sterkte!
Gelukkig kan je steun aan MEE vragen, als ik verder nog iets voor je kan doen, als je iets wilt weten.... let me know! En probeer ook iemand van school in te schakelen om bij een gesprek of whatever bij de gemeente te zijn! Zij maken Job mee als hij uit de taxi komt en ook als hij er weer in moet, dus zij kunnen waarschijnlijk ook aangeven dat het voor zijn structuur niet goed is dat hij zo zwaar belast wordt met het vervoer. Want dat is het grootste probleem.quote:
Dank Yppy en Jannuk. Ik heb morgenochtend eerst een gesprek met de psychologe die ons begeleidt en daarna ga ik MEE bellen. Ik ben gewoon niet zo goed in confrontaties met de gemeente en Connexxion, dus ik heb die steun echt nodig.
Want, zoals ik het lees, is "vervoer" het struikelblok voor Job. Ook omdat je aangeeft dat hij SI fijn vindt, maar dat het iedere keer een drama is om er te komen. Als de gemeente dan ook nog het gore lef heeft om het vervoer naar school bij jou neer te leggen, wil Job straks met jou ook niet meer in de bus..... en heeft hij helemaal niemand meer die hem zekerheid kan bieden.
Jij bent zijn moeder, ook al ziet hij dat vanuit zijn autisme waarschijnlijk heel anders, maar jij moet hem veiligheid en zekerheid kunnen bieden. Als de verantwoordelijke instanties hun verantwoordelijkheid ook nog eens bij jou op je bord gooien, kun jij geen moeder meer zijn... niet voor Job, maar ook niet voor Katja.
Jannuk!quote:Jij bent zijn moeder, ook al ziet hij dat vanuit zijn autisme waarschijnlijk heel anders, maar jij moet hem veiligheid en zekerheid kunnen bieden. Als de verantwoordelijke instanties hun verantwoordelijkheid ook nog eens bij jou op je bord gooien, kun jij geen moeder meer zijn... niet voor Job, maar ook niet voor Katja.
Succes vandaag Livelink, ik hoop dat MEE je kan helpen hier blijvende een oplossing voor te vinden.
[ Bericht 39% gewijzigd door BE op 03-12-2012 09:05:32 ]
Waardoor ik vind dat er iets moet gebeuren, is niet zozeer die vrijdagsmiddag, maar de hele situatie eromheen. Dat baart zorgen.
Goed dat je gaat bellen livelink.
Die vrijdagmiddag is ook niet erg, dat is 1 middag. Maar die brief van de gemeente laat doorschemeren dat het hele vervoersprobleem door Livelink zou moeten worden opgelost en dat vind ik zorgelijk, vooral omdat het hele prive en zorg/school/vervoer dan niet meer gescheiden wordt. Waar moet Job zijn "eigen, veilige, plekje" dan creeeren?quote:
Mag ik het even opnemen voor de gemeente? Ook daar wordt er enorm gekort op alles en vervoer is gewoon gigantisch duur. Het zoveel mogelijk laten bij de ouders, wat betreft de vrijdagsmiddag vind ik best ok. In principe, als dat een oplossing zou zijn, is dat mooi. Zeker op de leeftijd die Job nu heeft.
Waardoor ik vind dat er iets moet gebeuren, is niet zozeer die vrijdagsmiddag, maar de hele situatie eromheen. Dat baart zorgen.
Goed dat je gaat bellen livelink.
Ik denk ook dat dat de weg is die we moeten gaan. Nu kijken hoe we dat kunnen realiseren en hoe snel we dat kunnen realiseren, voordat het weer fout gaat.
Zij sprak over onmacht. Onmacht van Job om hiermee om te gaan en onmacht van vervoerder/gemeente en de meeste volwassenen om met met kinderen zoals Job om te gaan. Alleen op school lijken ze wel de juiste snaar te rakenl Had ik al verteld dat hij ineens best goed leest
, dat knopje lijkt ineens om te zijn gegaan.En ik moest afgelopen vrijdag wel stiekem lachen. Ik liep met Job vanaf school naar de bushalte en een jongetje dat vorig jaar bij Job in de klas zat, liep met ons mee. Ik zei tegen Job dat hij zijn veters vast moest maken en Job wilde dat niet doen. Zei dat jochie heel ernstig tegen mij: "Geloof me mevrouw, als Job zegt dat hij het niet doet, dan doet hij het ook niet".
livelink, ik hoop dat alles snel weer de goede kant op gaat qua vervoer en alles
Geweldig! Onmacht lijkt idd wel het juiste woord te zijn hier. De gemeente zal dit ook niet doen om jullie te pesten en de vervoerder uiteraard ook niet en die heeft ook nog weer te maken met de werkomstandigheden van zijn personeel etc. etc.
en Ik lees met bewondering hoe je met alles om gaat!Hopelijk is er snel een oplossing die voor jullie allemaal werkt
Ik heb net het CJG gebeld vrijdag ernaar toe, de eerste stap is gezet en ik vind het doodeng
Wij zijn sinds kort weer klant bij MEE, oa omdat ik niet weet hoe we Eva moeten gaan voorbereiden op de puberteit en alle lichamelijke veranderingen die erbij horen.
Blijkt daar toch gewoon geen materiaal voor te zijn op het niveau van Eva. o
Nou is dat ook niet makkelijk, een "gewone" autist lijkt me al een uitdaging, een verstandelijk beperking helpt hier helemaal niet aan mee.
Oftewel, we gaan het zelf maken, de consulente en ik, from scratch.
Leuk, uitdagend en wederom bijzonder confronterend, maar ik leer weer een heleboel.
Ik weet dat ik vroeger een boekje uit de kerk(mijn moeder is gelovig
en durfde er niet over te praten) kreeg en dat was echt heel simpel uitgelegd. Helaas heb ik het weggegooid. Hierin stonden de veranderingen beetje bij beetje weergegeven.
(ow en smane met mij zijn er nog tig andere gelovigen hoor Popples, dat is niet altijd
)Dit was ook in picto's heel simpel uitgelegd en stap voor stap de veranderingen.quote:
Het moet in pictostijl Popples, alle andere plaatjes zijn te abstract voor haar vrezen we.
Troel ik weet dat er veel gelovigen zijn en ik heb er ook niks op tegen. Mijn kids krijgen er ook veel van mee en hebben ook een kinderbijbel en wij zingen ook liedjes. Ik heb zelf jaren de kinderdienst geleid.
Maar mijn ervaring is niet positief om het netjes te houden. Ik heb nog vaak genoeg woorden met mijn moeder over 'haar' geloof en hoe zij denkt. Zij denkt dat ze alles weet. Ik weet nog dat ik gek werd gemaakt omdat je geen seks voor het huwelijk mocht of toen ik voor het eerst ongesteld werd dat ik aan mijn lot werd over gelaten en kreeg ik een boekje en dat was het. Nee dat is geen manier voor een kind.
En dan is dat de combinatie van jouw moeder met haar geloof en niet het geloof op zichquote:
[..]
Dit was ook in picto's heel simpel uitgelegd en stap voor stap de veranderingen.
Troel ik weet dat er veel gelovigen zijn en ik heb er ook niks op tegen. Mijn kids krijgen er ook veel van mee en hebben ook een kinderbijbel en wij zingen ook liedjes. Ik heb zelf jaren de kinderdienst geleid.
Maar mijn ervaring is niet positief om het netjes te houden. Ik heb nog vaak genoeg woorden met mijn moeder over 'haar' geloof en hoe zij denkt. Zij denkt dat ze alles weet. Ik weet nog dat ik gek werd gemaakt omdat je geen seks voor het huwelijk mocht of toen ik voor het eerst ongesteld werd dat ik aan mijn lot werd over gelaten en kreeg ik een boekje en dat was het. Nee dat is geen manier voor een kind.
Maar hoe dan ook, daar gaat het topic niet over natuurlijk
Succes met het ontwikkelen en vooral succes met het uitleggen/duidelijk maken aan Eva. Wat moet dat voor haar raar zijn, al die veranderingen in haar lichaam en al die bijbehorende hormonen
)luca heeft eenzijdig besloten dat hij er niet meer heenwil.
ik was er nog in gesprek omdat ik dus wilde weten hoe ik het bij hem aan moet pakken betr. sexuele voorlichting.
Ik kreeg 1 optie om uit te kiezen, en die optie was er 1 die mij niet zo goed uitkwam. Kreeg ik een preek aan de telefoon over prioritering en de beste zorg voor je kind etc
Heb voor het eerst in mijn leven een gesprek verbroken.
Werd overigens na een kwartier keurig terug gebeld met excuses en meerdere opties.
Ik heb het niet eens over seksuele voorlichting gehad nog
(het heeft ook voordelen als je kind niet aangeraakt wenst te worden) maar ik wil gewoon handvaten om ongesteld worden enzo uit te leggen. Voorlichting is misschien ooit wel nodig, maar dat zien we dan wel weer.nou ja, bij mijn kind moet je ook niet aan zijn hoofd komen, maar naar mij toe is hij vreselijk knuffelig af en toe (op het overdrevene af somsquote:
Haha Lucertis,, breek me de bek niet open. Ik werd vorige week gebeld, om een afspraak te maken voor medicijncontrole.
Ik kreeg 1 optie om uit te kiezen, en die optie was er 1 die mij niet zo goed uitkwam. Kreeg ik een preek aan de telefoon over prioritering en de beste zorg voor je kind etc
Heb voor het eerst in mijn leven een gesprek verbroken.
Werd overigens na een kwartier keurig terug gebeld met excuses en meerdere opties.
Ik heb het niet eens over seksuele voorlichting gehad nog
) en dat is niet in elke situatie even handig. en natuurlijk de lichamelijke veranderingen enzo.maar goed. men zou daar eens gaan uitzoeken of ze mij handvaten kunnen geven om het goed aan te pakken. maar dan moeten ze wel terugbellen natuurlijk
@nijna
hoop dat ze zich weer beter voelt. Het is ook best wel wat allemaal op 1 dag.Hoe heeft derest de sint overleefd en is ieder alweer ready om de kerst in te gaan?
Ik steek nog even mijn kop in het zand tot na het weekend.
@lady-wrb heel herkenbaar. Gelukkig is die van mij nog heel jong en hoef ik daar nog niet over na te denken. Ben je al terug gebelt inmiddels? Ben stiekem ook wel heel benieuwd wat er aangeraden word.
Van mij mogen ze dat wel skippen... maar daar maken ze hopelijk niet zo'n toneel van als de Sint...
Ik vind het wel lastig, hoe kan je hier nou het beste mee omgaan? We hebben wel verteld aan haar dat je soms dingen heel spannend kan vinden en daar ook naar in je buik van kan worden. Dat heeft papa ook (die kotst als hij moet solliciteren...). Ik wil het niet te groot maken, aan de andere kant zou ik willen dat ik het beter voor haar kon maken, dat ze er zelf wat mee kan ofzo, maar daar maak ik het dan misschien juist weer groot mee...
Job gedroeg zich bijna de hele avond goed en was heel blij met zijn cadeautjes. Hoogtepunt was dat hij zelf zijn gedicht helemaal voorlas. Dat had ik een paar weken geleden nog niet durven hopen.
Aan het eind ging het mis en dreigde hij alles wat hij had gekregen kapot te gaan maken, maar toen waren mijn ouders al naar huis en heb ik hem snel naar bed gebracht.
Helaas gaat het in de taxi nog steeds niet goed. Maandagochtend hebben we op school een gesprek met iemand van de gemeente, de vervoerder, school en de andere ouders van kinderen in de taxi. Ik zie er als een berg tegenop. Ik moet me blijven voorhouden dat het positief is dat het gesprek wordt aangegaan, maar het voelt alsof ik voor het vuurpeleton kom te staan. En dan hebben we maandagmiddag ook zo'n zelfde soort gesprek op de BSO
Maar ja, eerst maar even weekend vieren.
Mijn eerste instinct is altijd om Job ervan weg te houden. Verjaardag, Sinterklaas, Kerst, schoolreisjes en vakanties zijn nou eenmaal geen noodzakelijke dingen.
Ik word daarin uiteindelijk altijd teruggefloten door mijn omgeving (school en man). Het hoort er nou eenmaal toch ook bij en het kan ook heel erg leuk zijn. Wat bij ons nog wel helpt is om vooraf met Job afspraken te maken. Zoals nu met Sinterklaas had hij vooraf met de juf afgesproken dat hij de klas uit mocht als het te moeilijk voor hem werd. Uiteindelijk heeft hij ervoor gekozen om af en toe even naar buiten te gaan om een paar rondjes te hollen, maar hij mocht ook bij de directeur gaan zitten. Als hij het idee heeft dat hij een uitweg heeft en zelf enige grip op de situatie, gaat het vaak al een stuk beter.
Nou is M. natuurlijk een stuk jonger en dat maakt het wat moeilijker voor dit soort afspraken, maar je zou bijvoorbeeld iets kunnen regelen met de juf dat M. dan naast haar mag gaan zitten als ze het allemaal te spannend vindt, of zo.
Vorig jaar had ze de aankomst van Sint en daarna kwam hij gelijk in de klas, maar nu zit ze in groep 2 en heeft ze een tijdje moeten wachten en ik denk dat dat de spanning niet ten goede is gekomen...
Misschien volgend jaar met juf en Mirte bespreken hoe het gaat, kijken of dat haar wat handvatten geeft ofzo. Volgend jaar, dat is nog heel ver weg,
En bam, daar gaat de structuur weer. Alle hens aan dek vanochtend. En dan wil ik hem het liefst uit de taxi houden, omdat het zo'n oneerlijke situatie is. Het is op dit moment gewoon te veel gevraagd om weer met een verandering te moeten omgaan, net nu het weer beter leek te gaan. Hier kan hij alleen maar falen.
Aan de andere kant is het ook weer niet zo kies, om mijn kind uit de taxi te houden als er juist iemand meegaat om het te beoordelen. Onoplosbare dilemma's en mijn kind kan het alleen maar fout doen. Ik heb hem uiteindelijk wel mee laten gaan met de taxi, op hoop van zegen. Buikpijn heb ik er wel van.
Ik weet alleen niet of jouw 'mijn kind kan het alleen maar fout doen' wel terecht is in dit geval.
Misschien is het juist wel goed als nu voor eens en voor altijd duidelijk wordt (mét die observeerders erbij) dat Job dit niet trekt en dat hij een ander soort vervoer nodig heeft. Misschien dat ze dan nu gaan zoeken naar een oplossing die wél werkt voor Job.
Dikke
Ook voor het gesprek straks.
Waarschuwingen ook, alsof hij het puur doet om recalcitrant te zijn...
Ik snap het op zich wel, het moet voor de vervoerder, de chauffeur en de andere kinderen in de taxi ook te doen blijven, maar toch...
Succes vandaag met de gesprekken
De BSO heeft aangegeven dat ze Job niet langer willen/kunnen opvangen. Ik wil momenteel eigenlijk nog maar één ding en dat is mijn ontslag indienen. Ik heb zo sterk het gevoel dat ik nu thuis moet zijn en nergens anders. En dan breng en haal ik hem zelf naar school en dan heeft hij ook geen opvang nodig. De enige andere oplossing is dat hij uit huis gaat. Zeg het maar.
Als het financieel kan volg dan vooral je gevoel
Enkel schooltijden werken geen optie?
Is er niet iets mogelijk met een (gespecialiseerde) oppas aan huis? Dat je vanuit een pgb ofzo iemand huurt die hem naar school brengt en haalt en na school opvangt?
Sterkte met het kiezen van een weg hierin. Hopelijk krijg je veel hulp hierbij.
Dat kwam ook als eerste in mij op, een vorm van ambulante hulp. Iemand die bij jou aan huis komt en met Job helpt, zodat jij even je rust kunt pakken.quote:
Jemig Livelink, wat een rotkeuze.
Is er niet iets mogelijk met een (gespecialiseerde) oppas aan huis? Dat je vanuit een pgb ofzo iemand huurt die hem naar school brengt en haalt en na school opvangt?
Sterkte met het kiezen van een weg hierin. Hopelijk krijg je veel hulp hierbij.
Ik lees al een tijdje mee, ben zelf student pedagogische wetenschappen, en er zijn heel veel studenten die zoiets als bijbaantje hebben. Want het is niet altijd makkelijk en dan mag je best om hulp vragen
omdat ik niet meer woorden heb op dit moment. Wat een rotsituatie...Maar het is zo moeilijk. Want eerlijk is eerlijk, hij is gewoon momenteel een gevaar. Een gevaar in de taxi, een gevaar op de BSO. Een gevaar voor andere kinderen. Hij is onberekenbaar en kan heel agressief zijn. Het is zo erg als je je realiseert dat het gewoon jouw kind is waar ze op die manier over praten. Godzijdank gaat het op school goed en thuis redelijk.
Wat Ingrid zegt inderdaad. Sterkte. Sterkte lieverd! ik vind het bijzonder bewonderenswaardig dat je nog steeds maar dóór gaat.J. was gelukkig thuis, vanwege onze afspraak met de BSO, dus die is nu in de auto gesprongen om hem op te halen.
Als het ook fout gaat, dan gaat het ook goed fout allemaal. Maar stiekem ben ik wel heel opgelucht dat hij nu niet in de taxi zit.
Het enige wat hij nodig had, was iemand die hem beet hield tot hij weerd rustig werd.
Hmja het is jammer dat er hierin geen trainingen gegeven worden.
Hmja...quote:
Hmja , heb zelf op de bso gewerkt met een autistische tweeling. Toen ik er kwam werken lieten ze 1 van de jongens altijd maar gaan als hij boos was. Jongen draaide dan helemaal door....
Het enige wat hij nodig had, was iemand die hem beet hield tot hij weerd rustig werd.
Hmja het is jammer dat er hierin geen trainingen gegeven worden.
Het is natuurlijk niet zo dat dat een aanpak is die standaard bij elke autist zo werkt he.
Anders zou het probleem van Livelink bijvoorbeeld heel simpel opgelost zijn, gewoon iemand die hem goed stevig beet houdt en dan komt hij wel op school...Nee klopt elke autist heeft een andere aanpak nodig, daar zouden ze in moeten gaan trainen, de meeste medewerkers op een bso of taxi etc weet gewoon niet wat ze moeten doen op zo'n "instort" moment. Het liefst zie ik gewoon in een taxi busje 2 mensen zitten, 1 die rijd en de andere die de kinderen in de gaten kan houdenquote:
Aggos Livelink, wat rot zeg... Had je hem net met heel veel moeite weer een beetje rustig gekregen...
[..]
Hmja...
Het is natuurlijk niet zo dat dat een aanpak is die standaard bij elke autist zo werkt he.
Ik kan mij goed in denken wat je voelt, zit in een soortgelijke situatie qua kind.
Weet gewoon niet zo goed wat ik tegen je moet zeggen, als je er over wil praten mijn pb staat open.
(ik ben diegene die een tijdje terug in dit topic reageerde met zoon met MCDD en cluster 4 onderwijs)
Pfff meis, dikke knuffel hoor!
Ik weet dat, hoewel de driftbuien bij Eva niet in frequentie afnemen, de intensiteit ervan stukken minder is sinds zij die troep slikt. Het was niet mijn voorkeur, dat kleine lijfje aan die geweldige rotzooi, maar ik moet ook haar zusje en de mensen om ons heen beschermen.
En verder vind ik het enorm rot voor je allemaal Livelink. echt. Het houdt niet over lijkt wel... er zijn gewoon geen gespecialiseerde BSO's voor ons soort kindjes, tenminste niet hier in de omgeving.
Met kunstgrepen redden wij het zonder, maar ook wij hebben daar veel aanpassingen voor moeten doen, en dat zou niet zo hoeven te zijn.
Heel veel sterkte en.hopelijk komt er snel een goede en fijne oplossing voor jullie!
Job heeft medicatie, Lois. Hij had eerst twee soorten medicijnen, daarvan is er één inmiddels gestopt.
Maar ja, voorlopig uit de brand dus.
ik denk dat juist jullie er voor in aanmerking komen.quote:
Nee, we hebben nooit een PGB aangevraagd. Ik had niet het idee dat we daar nog voor in aanmerking kwamen. We hebben inmiddels een nieuwe BSO voor Job gevonden. Ze willen het in ieder geval met hem proberen en zijn wat meer gespecialiseerd in de wat moeilijkere kinderen. Job mag er na de kerstvakantie naar toe. En nu stuitert hij door het huis, omdat we hem dit hebben moeten vertellen en dit ook weer een verandering is waar hij niet op zit te wachten.
Maar ja, voorlopig uit de brand dus.
Je kunt iemand ervoor inhuren om op hem te passen na school, betalen voor aangepast vervoer, of misschien wel om jezelf te betalen omdat je minder uren kunt werken (zodat je zelf op jullie zoon kan passen en ervoor te zorgen dat hij op/van school komt).
Krijg jij ook begeleiding van MEE of is het alleen voor Job?
Is je werkgever op de hoogte van de situatie?
dat dus.quote:
Ja, ik denk het ook. Juist nu.
Je kunt iemand ervoor inhuren om op hem te passen na school, betalen voor aangepast vervoer, of misschien wel om jezelf te betalen omdat je minder uren kunt werken (zodat je zelf op jullie zoon kan passen en ervoor te zorgen dat hij op/van school komt).
Sorry, alleen en sterktebetuiging, ik heb geen advies...
Ik denk dat ik ons morgen allebei ziek meld.
Vind het wel erg knap van hem dat ie zelf aangaf niet in de taxi te kunnen.
Heb je overigens al aan een gastouder gedacht? Die kan bijv ook bij jou thuis komen mocht je dat willen wat een veilig gevoel kan geven aan Job. En die zou evt ook een vaste begeleider dan kunnen worden..
Overigens las ik ergens van iemand die een kindje vasthield tot ie rustig werd? Ik weet dat hier veel lurkers zijn en wil even zeggen dat dit absoluut niet als een oplossing gezien mag worden! Dat dit bij dat kindje werkt kan wel zo zijn maar als het bij mijn kind zou gebeuren dan zou ze helemaal door het lint zijn gegaan en terecht.
Dit klinkt wel heel erg egoistisch en negatief, en ik kan me niet voorstellen dat het helemaal zo is. Zoals livelink zelf ook zegt: zijn gedrag ís stevig agressief. Ik ken toevallig een dergelijk verhaal vanuit het andere oogpunt, en het is ook vreselijk akelig als je kind niet meer naar school durft omdat het (met goede reden) bang is de dupe te worden van de bui van het kind met (een vorm van) autisme. Een BSO kan dan toch niet zo heel veel anders dan kiezen voor de veiligheid van de 'mainstream' kinderen? Want geen geld, geen mensen, bezuinigingen, etc.....quote:
.... en niemand die mee wil denken vanuit zijn koppie vanplaats enkel aan eigen agenda's te denken.
Wat niet wegneemt dat ik het een afschuwelijke situatie vind voor Job en livelink
Het blijft maar stapelen de afgelopen jaren he? Iemand die hem kan begeleiden in het vervoer én op hem kan passen na school klinkt als een perfecte oplossing. Het lijkt me ook heerlijk voor jou als je er tijdens kantooruren vanuit kunt gaan dat er goed voor hem gezorgd wordt.
Terug lezend had ik het idd anders kunnen formuleren. Maar dit was niet enkel naar de BSO bedoelt. Gemeente die wederom iemand laten meegaan om te kijken hoe het gaatquote:
[..]
Dit klinkt wel heel erg egoistisch en negatief, en ik kan me niet voorstellen dat het helemaal zo is.
was de eerste keer niet duidelijk genoeg dat het niet de manier was. Hadden ze de taxichauffeur niet beter een soort dagboek kunnen laten maken zodat ze zo een beeld konden krijgen? Ik hoop dat vandaag de rust een beetje terug keerd voor jullie livelink
Dan in elk geval een dikke knuffel voor jullie
In mijn ideale wereld houdt Job in de maanden november, december en januari een soort winterslaap en mag iedereen ons vanaf februari lastig vallen met alles. Nu zitten wij in de situatie dat we t/m oktober alleen maar goede signalen kregen vanuit taxi en BSO en vanaf november gaat het dan mis en dan moet er ook a la minute van alles.
Mijn advies aan iedereen die met dit soort zaken te maken krijgt is dan ook om vanuit een rust-situatie de zaak aan te kaarten en niet in die overdrukke maand december ook nog van alles te willen. Dat had alles een stuk makkelijker gemaakt. En vertrouw ook op de ouders. Wij houden ook echt wel een vinger aan de pols en zien en merken veel en handelen daar ook naar.
Vandaag zitten Job en ik in ieder geval thuis. Ik heb onszelf die dag rust gegund. Job werd vanochtend alweer wakker met het BSO-verhaal. Om 06.00 's ochtends was hij zich al helemaal druk aan het maken of hij dan wel moest trakteren als afscheid of dat hij gewoon niks moest doen en niet meer moest komen. Om 07.15 stond ik met hem bij de bushalte (taxi leek me vandaag ook geen goed idee) en was hij nog steeds alleen nog maar bezig met het afscheid van de BSO en hoe het allemaal nou moest bij de nieuwe BSO. En toen ben ik maar weer omgekeerd en naar huis gegaan.
livelink en Job even pas op de plaats vandaag.Soms zijn van het die heel kleine dingetjes die je ineens vrolijk, opgelucht, noem maar op maken, ondanks dat er nog zat dingen zijn die niet lekker lopen.
livelink, ik hoop dat jullie ook die kleine dingen goed vasthouden en koesteren. Ik hoop echt heel erg dat die kleine dingen straks weer grote dingen worden en dat men ook zal beseffen dat dit niet de tijd is voor kinderen (welk kind dan ook), om zulke dingen te doen
Lastig dat de BSO hem zo dwars zit.
Ik wens jullie snel februari toe, dat volgend jaar een stuk beter zal gaan. Jullie doen het zo goed.
Heb je nog iets aan de handvaten van het UMC?
Livelink, ik denk dat jullie vast in aanmerking kunnen komen voor PGB. Ik zou gewoon proberen het aan te vragen. Jullie hebben -dacht ik- genoeg reden om die poging te wagen en er zijn veel dingen/aanpassingen die uit het PGB jullie leven makkelijker kunnen maken!
En mantelzorgvergoedingen, weet iemand hoe het daar mee zit? Want in feite is Livelink nu ook Job's mantelzorger, zeker als ze hem ook geregeld van en naar school begeleid.
Dan wil ik toch nog 'even' reageren op dat lijstje opties.. ... .... .... .... .... ... .. en uithuisplaatsing..
Job heeft toch een tijd in (crisis?)(opvang?)groep gewoond? Ik weet het niet meer precies maar ging dat toen nou goed, gaf dat hem en jullie toen rust of juist niet? (sorry, ik weet dat echt niet meer)
Livelink, weet je nog dat ik je ooit de gegevens van mijn vriendin met zoon met ODD doorstuurde? Hun situatie escaleerde (ook) en zij hebben eerst lange tijd alles op alles gezet om hem thuis te houden totdat het echt niet meer kon hij een gevaar voor anderen maar vooral ook zichzelf werd. Hij woont nu al een tijdje in een speciale (behandel-)woongroep en het heeft hun allen zoveel rust gegeven. Hem vanwege de strakke structuur, speciale oplossingen en begrip op zijn groep die hem weer de rust in zijn hoofd geven. Thuis kwam er ook rust want er ging er toch (ongemerkt) veel (meer) tijd, aandacht en energie naar hem dan gedacht. Er kwam weer rust in het gezin, de energie raakte weer (beter) verdeeld, zijn (jongste) zusjes (toen iets van 4 en 6) bloeiden ineens helemaal op want ook die cijferden zich weg in de moeilijke perioden.
Zijn groep is nu zijn 'ruimte' (letterlijk en figuurlijk), thuis is er nu ook rust en nu komt hij ook weer de weekenden en (gedeeltelijk) in vakanties thuis. Omdat er nu rust is en iedereen zijn energie terug heeft kunnen ze het allemaal ook beter aan. Tuurlijk zijn nog wel eens momenten maar die overheersende stress/onrust is weg..
Ik zeg NIET dat jullie Job uit huis moeten plaatsen, iedereen wil zijn kind het liefst dichtbij zich houden en beschermen maar jullie moeten hier niet aan onderdoor gaan!! Wat ik wél wil zeggen; hou ook opties open die je liever niet wilt. Ze kunnen soms onverwacht positiever uitpakken dan verwacht!
Je geeft zelf al aan dat je de situatie soms te gevaarlijk vindt. Jullie moeten ook niet teveel bij jullie zelf wíllen houden (makkelijk gezegd denk je misschien/waarschijnlijk) dat vreet energie en gaat jullie geestelijk en lichamelijk uitputten (denk aan het vliegtuig-zuurstofmaskertjesverhaal van Troel).
Jullie moeten gewoon rust en ruimte (kunnen) krijgen en dat wens ik jullie écht zo ontzettend toe!!
[ Bericht 2% gewijzigd door Noli. op 12-12-2012 13:44:28 ]
Fijn!quote:
Ik kreeg vanochtend van een moeder op school te horen dat ze vond dat Ruben zo lekker in de groep meedeed. Ik geloof dat ik harder smolt dan de sneeuw in het zonnetje
En ik vind de woorden van Noli wel wijs....
Gisteravond was het kerstetentje op school en heb hem geskipt. Ik hoor elke dag dat ze het zo goed doet maar ik zie aan hun gezicht dat ze bedoelen zo goed als mn dochter in deze tijd zich kan houden. Het is zo verdrietig om te zien als ik maar eventjes mijn stem verhef of haar moet corrigeren of simpel helpen ziet ze dat als een aanval. Inmiddels is ze weer aggressief aan het worden en word ik geknepen/geschopt /geslagen. Praat ik met haar er naderhand over dan heeft ze geen idee.. Het is het ene uiterste naar het andere uiterste.. ook als ze aanvoelt dat ik iets niet heel leuk ga vinden dan begint ze al helemaal gestressd te huilen en zegt: ik ben tog niet weer stout he mama alsjeblieft niet weer stout.
Ook begin ik inmiddels overtuigd te raken dat ze overgevoelig is voor het weer te denken aan wind/regen/sneeuw en kou.
Morgen laatste dag en dan vakantie... enerzijds heerlijk want dan geen gedoe meer met reizen en even tot zichzelf komen. Anderzijds kijk ik er tegenop want dat gaat natuurlijk maar eventjes goed.
Grote probleem is eigenlijk nu dat hij na de kerstvakantie naar een andere BSO moet. Daar is hij nu al twee weken helemaal van slag van. Hij heeft het over niks anders. Gisterenmiddag- en avond kon hij alleen nog maar huilen. Dat was nieuw voor ons. Normaal uit hij zich in agressie, nu was het puur verdriet.
[ Bericht 3% gewijzigd door Nijna op 21-12-2012 16:01:30 ]
Livelink Hier brengt de vakantie ook de nodige rust, gelukkig. Alleen ging de eerste wendag bij de nieuwe BSO behoorlijk verkeerd. Dat was wel ingecalculeerd, maar toch. Ik was even bang dat ze meteen de handdoek in de ring wilden gooien, maar we mogen donderdag voor een nieuwe poging.
Verder heb ik een gesprek met MEE gehad en daar is afgesproken dat zij ons gaan helpen met de indicatie voor logeeropvang.
En we kregen Jobs rapport thuisgestuurd (ze hebben inmiddels wel door dat ze geen papieren meer aan Job zelf mee moeten geven
) Een keurig rapport, waarbij de juf wel aangaf dat ze de decembermaand maar even buiten beschouwing had gelaten en dat we die maar zo snel mogelijk moesten vergeten.Nu is hij een spelletje aan het doen waarbij hij diamanten wint, die hij vervolgens mag uitgeven. En consequent als hij is, vraagt hij daar nu ook iedere keer mijn toestemming voor: "Mama, ik heb 7 diamanten, mag ik dit nu kopen voor 5 diamanten?". En pas als ik ja zeg, doet hij het ook
Je klinkt alsof je een beetje lucht hebt gehad, de afgelopen dagen. Fijn. En fijn dat je MEE ook mee hebt... Kunnen ze ook nog verder met het vervoer helpen?
Het voorstel van MEE was om de logeeropvang niet voor het weekend te regelen, maar juist doordeweeks. Dan zou er wat minder gebruik van vervoer nodig zijn en dat zou misschien ook juist in de plaats van de BSO kunnen komen.
.Succes met uitpluizen, met donderdag op de nieuwe bso en gewoon met alles
En je hebt het vakkundig genegeerd
, maar ga je nog naar de huisarts ofzo, voor wat hulp/begeleiding/ondersteuning voor jouzelf? Weet iemand overigens hoe het met Oxy is?
voor zover ik weet is het met oxy prima. ik had haar met secret santa enze vertelde dat ze in de kerstvakantie op vakantie zou gaan met haar ouders om alle feestelijkheden en knallen wat te omzeilen.quote:
Weet iemand overigens hoe het met Oxy is?
Oh, wat goed zeg! Wat tof van je werkgever! Het is natuurlijk ook in zijn eigen belang om jou op de been te houden, maar toch. Er zouden genoeg anderen geweest zijn die zeggen dat het je eigen probleem is om daar al dan niet iets mee te doen. Net wat Gao zegt, er spreekt waardering uit. Hij wil je vast niet kwijt. Fijn!quote:
Mijn werkgever heeft me ondersteuning in de vorm van gesprekken met een psycholoog aangeboden, Moonah. Ik waardeer dat zeer en zal daar waarschijnlijk gebruik van maken.
En tnx voor je bericht Lady-wrb. Ik was benieuwd omdat ze hier al zo heel lang niet heeft gepost.
Hopelijk wordt januari voor jullie een betere maand dan december
Hoe gaat het met Eva Lois?
Vandaag heb ik Job een mooie lego-beloning in het vooruitzicht gesteld als hij het nieuwe jaar goed zou beginnen in taxi, school en nieuwe BSO.
Hij leek er ontvankelijk voor, dus dat was in ieder geval al mooi meegenomen. Werd ik net gebeld door Connexxion, dat Job niet meer in zijn oude taxi zal meegaan. Ze hebben nog geen nieuwe taxi voor hem gevonden, dus morgenochtend wordt hij indivdueel opgehaald en waarschijnlijk hebben ze dan 's middags een nieuwe taxi voor hem. Daar word ik morgen over gebeld.
Ik ben op zich blij dat de gewenste verandering er komt, maar ben minder blij dat ik Job nu niet kan voorbereiden op morgenmiddag. Ik denk dat ik zelf 's middags maar naar school ga om te kijken hoe of wat.
Ik wens jullie een goede start eerst maar eens!
Hier gaat het wel goed met M. Ze wordt groot, is zelf aan het lezen
, ze groeit volgens mij in de lengte. Op school lijkt ze het wel te redden . Ze gaat nog niet echt uit zichzelf naar andere kindjes om te spelen en ik denk er niet altijd aan om haar te stimuleren...Ze wil wat vaker samen een spelletje doen, wel leuk!
Spelletjes zijn leuk, Nijna
Oh gadver... als ze nou toch een klein tikkie minder onbuigzaam zouden zijn...
Ben jij trouwens ook mee gegaan net? Of sta jij dan bij school en help je Job de taxi in?
Dat zijn dingen die voor een kindje zonder autisme al superspannend zijn.
Precies wat ik dacht.quote:Op dinsdag 8 januari 2013 15:33 schreef Brighteyes het volgende:
Knap van hem hoor!
Dat zijn dingen die voor een kindje zonder autisme al superspannend zijn.
Nou, hèhè! Het tij is gekeerd!quote:
De nieuwe BSO is ook goed gegaan. We lijken de boel weer op de rit te hebben! Nu zo snel mogelijk dit ritme verankeren.
Hoera! )woensdag 2 januari 2013 @ 19:55 • 188
livelink
Goede voornemens heb ik niet echt. Ik wil proberen meer te genieten van de goede momenten en me minder uit het veld te laten slaan door de slechte momenten.
Maar vergeet je niet even te genieten van de nieuwe chauffeur met natuurlijk overwicht en een goede eerste dag op de BSO.
Wat een geweldig idee!quote:
je hebt helemaal gelijk hoor, Gulara. En in dat kader heb ik vandaag op mijn werk getrakteerd om deze week te vieren. Hopelijk gaat het met de andere kinderen hier ook goed?
Wat fijn!quote:
De nieuwe BSO is ook goed gegaan. We lijken de boel weer op de rit te hebben! Nu zo snel mogelijk dit ritme verankeren.
Nu idd vasthouden zo
Vorige week ging het nog hardstikke goed op de BSO, maar vandaag ging het mis en hij is daar niet langer welkom. Dus we zitten weer accuut met een probleem. De boodschap is nu wel duidelijk, een BSO is niet de juiste opvang voor hem.
Maar wat dan wel? Ik ga morgen op mijn werk vragen of ik mijn 24 uur anders mag indelen. Als ik op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 09.00 - 13.00 kan werken en dan woensdag de hele dag, kom ik ook aan 24 uur en heeft Job geen opvang meer nodig. Ik heb alleen geen idee hoe mijn werkgever er tegenover staat. Ik kan me voorstellen dat het een voordeel kan zijn dat ik elke dag aanwezig ben, aan de andere kant kent het ook nadelen natuurlijk. Hopelijk krijg ik meteen morgen uitsluitsel.
Taxi gaat nog wel steeds goed, overigens. Mijn plan gaat ook alleen maar werken als het met de taxi goed blijft gaan.
Misschien een wild idee (vanuit lurkstand), maar ik zag laatst bij mijn opleiding (Orthopedagogiek) een postertje hangen van een moeder die 1-op-1 hulp/begeleiding/oppas zocht voor haar autistische zoon. Je bereikt dan wellicht een leuke student, die graag wat geld verdient, gepassioneerd is voor kinderen met uitdagingen. Je kunt kijken of er iemand op af komt, sollicitatiegesprekken voeren (hebben ze ervaring met dit soort kinderen), uitproberen hoe het is met jou erbij...quote:
Helaas is het vasthouden niet helemaal gelukt
Vorige week ging het nog hardstikke goed op de BSO, maar vandaag ging het mis en hij is daar niet langer welkom. Dus we zitten weer accuut met een probleem. De boodschap is nu wel duidelijk, een BSO is niet de juiste opvang voor hem.
Maar wat dan wel? Ik ga morgen op mijn werk vragen of ik mijn 24 uur anders mag indelen. Als ik op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 09.00 - 13.00 kan werken en dan woensdag de hele dag, kom ik ook aan 24 uur en heeft Job geen opvang meer nodig. Ik heb alleen geen idee hoe mijn werkgever er tegenover staat. Ik kan me voorstellen dat het een voordeel kan zijn dat ik elke dag aanwezig ben, aan de andere kant kent het ook nadelen natuurlijk. Hopelijk krijg ik meteen morgen uitsluitsel.
Taxi gaat nog wel steeds goed, overigens. Mijn plan gaat ook alleen maar werken als het met de taxi goed blijft gaan.
Stukken goedkoper dan 'gewone' professionele 1-op-1 oppas, en mocht je een goede treffen is het misschien wel net zo goed...
Gewoon om te laten weten dat ik aan je denk, aan Job die alweer zich afgewezen moet voelen en de onzekerheid die er weer op jullie afkomt. Heel veel kracht gewenst !quote:
Dat is mijn backup plan inderdaad, Twinkly. Waar ik een beetje angstig voor ben is dat je waarschijnlijk toch vaak naar een nieuwe oppas op zoek moet. Job (en wij inmiddels ook) hebben vooral behoefte aan stabiliteit. We willen het liefst een oplossing waarmee we een aantal jaren mee vooruit kunnen.
Ik hoop dat je werkgever met je uren akkoord gaat, dat zou een hoop verlichting geven.
Hopelijk kun je je uren veranderen. Zou dat voor je dochter ook fijner zijn? Dat ze na school nog even rustig thuis kan praten/uitpuffen/uitrazen voordat de taxi er er?
Heeft MEE nog iets laten horen nav de logeeropvang?
de BSO wist waar ze aan begonnen dan snap ik echt niet waarom hij nu al weer weg moet. Misschien iemand die het herkent?
Maandag was de juf jarig op school. Mijn kind was ziek (ze had pijn aan haar wang en neus verstopt).
Ik wilde haar niet pushen wat ik dus normaal echt wel doe. Op de een of andere manier had ik het gevoel dat ze zich beschermde. Later vertelde ze dat iedereen druk is en dat ze daar niet wilde zijn. Ze is normaal gek op feestjes en is zelf kei druk maar nu nam ze zichzelf in bescherming had ik het idee.
Ik weet dat ze naar school moet en dat ik het moet aanmoedigen, maar wat zouden jullie doen met dit soort dagen?
Popples, kun je haar er nog meer op voorbereiden? Samen bedenken wat ze bijvoorbeeld kan doen als het voor haar even te druk wordt.
Een student zorgt misschien juist voor wisselingen want die gaat na de studie zelf aan de slag. Ik zou juist een wat ouder iemand zoeken. Die zelf nu volwassen / oudere kinderen heeftquote:
[..]
Misschien een wild idee (vanuit lurkstand), maar ik zag laatst bij mijn opleiding (Orthopedagogiek) een postertje hangen van een moeder die 1-op-1 hulp/begeleiding/oppas zocht voor haar autistische zoon. Je bereikt dan wellicht een leuke student, die graag wat geld verdient, gepassioneerd is voor kinderen met uitdagingen. Je kunt kijken of er iemand op af komt, sollicitatiegesprekken voeren (hebben ze ervaring met dit soort kinderen), uitproberen hoe het is met jou erbij...
Stukken goedkoper dan 'gewone' professionele 1-op-1 oppas, en mocht je een goede treffen is het misschien wel net zo goed...
Livelink heel veel sterkte
Is er wel eens gekeken naar een Boddaertcentrum?
Kus!
Over de BSO, ik respecteer hun besluit. Feitelijk is het al het 2e incident, want de eerste wendag ging het ook al mis. En ik zit ook niet te wachten op verdere escalaties. Wat er precies gebeurd is, weet ik niet. Job kennende, zal het wel heftig geweest zijn.
Waar ik van baal was dat ik het eigenlijk wel weer had zien aankomen en ik nu toch weer had gewild dat ik het voorkomen had. Niet zozeer omdat hij anders nog op de BSO zou zitten, maar vanwege het feit dat hij weer gefaald heeft. Eigenlijk hangt het allemaal samen met het feest van mijn ouders van afgelopen vrijdag. Dat heeft hem zoveel moeite en energie gekost om daarbij te zijn. En natuurlijk hadden we van tevoren wel van alles geregeld. J. zou met hem naar huis gaan als het niet ging en Katja en ik zouden door mijn broertje thuisgebracht worden. Maar het ging meteen in het begin al niet en toen hebben we toch alles op alles gezet om door te zetten. En dat is ook uiteindelijk gelukt, maar al die spanning moet er dan toch uit. Maandag kwam hij uit school met een broek van school. Bleek dat hij in een woedebui zijn eigen broek helemaal doormidden had gescheurd. En toen kreeg ik hem maandagmiddag wel weer rustig, maar ik wist eigenlijk wel dat de BSO op dinsdag te veel gevraagd was.
's Ochtends heb ik nog aan J. gevraagd of hij kon proberen om vroeger naar huis te gaan, maar dat lukte niet. En achteraf baal ik dan weer zo dat ik op dat moment niet zelf besloten heb dat ik 's middags naar huis zou gaan. En ik heb er 's ochtends op mijn werk nog over getwijfeld en gedacht dat ik beter naar huis kon gaan. Maar toch niet gedaan.
Mijn werkgever heeft in ieder geval voor de korte termijn mijn nieuwe urenvoorstel goedgekeurd en kijken of ze het definitief kunnen maken. Als dat niet kan, dan geven ze me in ieder geval genoeg tijd om een andere oplossing te vinden, dus daar ben ik heel blij mee.
geregeld is, dat geeft toch rust.Hebben jullie eigenlijk nog contact met de 'behandelaars' van Job toen hij intern zat? Of is er geen na-traject?
Geeft vast iets aan rust.
En nu ben ik alleen maar aan het duimen dat het snel warmer wordt. Deze kou is funest en duurt te lang. En omdat het daardoor slecht met hem gaat, gaat hij ook minder eten, waardoor hij het nog kouder heeft. En warmere kleren weigert hij aan te doen, net zoals een sjaal en een muts. Het enige wat hij accepteert zijn handschoenen en zijn capuchon.
Zijn jullie kinderen ook zo gevoelig voor het weer?
en daar waar hij vorig jaar zelf (voor het eerst van zijn leven) een muts droeg, weigert hij dit jaar weer uitdrukkelijk iets op zijn hoofd te doen, al vallen zijn oren eraf.
Kim heeft het liefst geen muts op en wanten aan. Sokken trekt ze ook altijd uit zodra ze thuis is.
En tegenwoordig doet ze de mouwen van haar trui omhoog en dan de jas aan omdat het anders niet lekker zit.
Lekker koud!Mirte zit wel vaak met haar mouwen omhoog. En als ze iets knoeit, al is het maar een drupje, dan moet het uit...
en zijn dus op zoek naar alternatieven en dan met name naar dergelijke trainingen gericht op PDD-NOS'ers.Heeft iemand tips?
(ik gooi dezelfde vraag ook even in het R&P-topic, overigens) Regio Rotterdam, trouwens..http://www.devotas.nl/trainingen-voor-kinderen.html
Tja, denk je dat hij echt baat heeft bij zo'n cursus? Ik weet dat ik hem gedaan heb toen ik een jaar of 15 was, moest ik rollenspellen doen met vragen waar de Maggi stond in de supermarkt, de weg vragen en dergelijke. Dingen waar ik mijn hand niet voor omdraaide.quote:Op zaterdag 26 januari 2013 19:02 schreef Five_Horizons het volgende:
Misschien een vraag die ervaringsdeskundigen kunnen beantwoorden: onze oudste (12) zit in de mallemolen die Lucertis heet... We lopen daar onder andere aan tegen het feit dat hij een 'Sociale vaardigheidstraining' aangeboden krijgt op een dinsdagochtend
Heeft iemand tips?
Ik kan er uiteraard informeren; ik ben benieuwd of ze een SoVa-training hebben waar dieper op zijn eigen problematiek ingaat. Hij heeft al eerder een training gehad en daar had 'ie niet veel aan, omdat het vooral in ging op algemene zaken. Bedankt, in elk geval.quote:
Is dit wat? Dat is de enige die zo bij mij binnenschiet.
http://www.devotas.nl/trainingen-voor-kinderen.html
@Troel: ja, hij kan hier baat bij hebben. We zijn immers niet voor niets op zoek.
Als ze daar nog sova trainingen hebben is het behoorlijk specifiek, juist om te voorkomen dat ze dingen oefenen die ze al kunnen..
Bij MEE heeft 'ie een dergelijke cursus gehad (maar dan in Spijkenisse), maar bedankt. Ik wil daar nog weleens navragen of ze dieper op zijn problematiek in kunnen gaan. Bedankt!
Dit was eigenlijk wat ik bedoelde. Jammer dat hij ook die ervaring heeft!quote:Hij heeft al eerder een training gehad en daar had 'ie niet veel aan, omdat het vooral in ging op algemene zaken.
Dat kan individueel, in ieder geval in Spijkenisse. Als je belt vragen naar PO (praktische opvoedingsondersteuning), of chatten, ook gezellig!quote:
Bij MEE heeft 'ie een dergelijke cursus gehad (maar dan in Spijkenisse), maar bedankt. Ik wil daar nog weleens navragen of ze dieper op zijn problematiek in kunnen gaan. Bedankt!
Zijn hier ook ouders waarvan het kind klaagt over de stemmen in zijn of haar hoofd?
Ja, voordat Job opgenomen werd, vertelde hij daarover. Sindsdien niet meer. Of dat betekent dat ze weg zijn of dat hij er gewoon niet meer over praat, dat weet ik niet. Ik hoop het eerste. Ik vond het erg beangstigend, namelijk. Ook omdat het geen aardige stemmen waren.quote:Op woensdag 30 januari 2013 20:21 schreef Lalin het volgende:
Weer even binnen komt waaien!
Zijn hier ook ouders waarvan het kind klaagt over de stemmen in zijn of haar hoofd?
Dank voor je reactie.quote:
[..]
Ja, voordat Job opgenomen werd, vertelde hij daarover. Sindsdien niet meer. Of dat betekent dat ze weg zijn of dat hij er gewoon niet meer over praat, dat weet ik niet. Ik hoop het eerste. Ik vond het erg beangstigend, namelijk. Ook omdat het geen aardige stemmen waren.
Mijn kind begon vanmorgen een beetje te praten uit zichzelf.
Mam, het is weer zo druk in mijn hoofd.
en
Dat hij zichzelf stom vindt.
Dat hij zichzelf lelijk vindt.
Dat hij die bril niet nodig heeft.
Dat hij een stom leven heeft.
Dat hij moe is van het gepest worden.
Dat hij moe is van de stemmen in zijn hoofd.
Dat zijn hart pijn doet.
Dat ik het pesten moet stoppen en dat hij halve dagen naar school wil anders past het toch niet in zijn hoofd.
Het huilen staat hem nader dan het lachen als hij dit zegt.
(en mij trouwens ook nu ik dit opschrijf)
Toen hij 4 was had hij het ook al eens over stemmen in zijn hoofd maar nu zijn ze heel druk zegt hij en hij moet ook dingen van ze doen en zeggen.
Heel, heel veel sterkte.
Ik heb geen tips voor je helaas, maar ik hoop heel erg dat jullie een oplossing vinden.
Hier gaat het niet echt supergoed. Gisteren kreeg ik Job niet in de taxi. Ik was het even spuugzat en ben gewoon naar mijn werk gegaan. Job heeft dus van 08.00 - 15.00 alleen thuis gezeten. En vond dat jammer genoeg heerlijk
Van school kreeg ik vervolgens te horen dat het daar eigenlijk niet beter gaat sinds de kerstvakantie. Ze zijn eigenlijk niet in staat om Job nog echt les te geven.
Vanochtend hadden we een afspraak met de psychiater. Ik twijfel heel erg of het stoppen met de antipsychotica wel zo'n goed idee was. De psychiater dacht nu toch aan Ritalin. Ik weet het allemaal niet, maar er moet wel iets gebeuren en het lijkt er wel op dat we het in de medicatiehoek moeten zoeken, want alle andere wegen lopen dood.
De psychiater had het ook over een gezinsvervangend tehuis. Die term doet eigenlijk wel pijn. Alsof het aan ons gezin ligt dat het niet goed gaat en dat het bij een ander gezin wel goed zou gaan. Ik weet wel dat ik het zo niet moet zien en op dit moment is het ook niet aan de orde.
[ Bericht 11% gewijzigd door livelink op 08-02-2013 18:35:35 ]
.Gaan jullie nog nadenken over het medicatie verhaal of is er al iets besloten?
Gezinsvervangend huis nu niet aan de orde begrijp ik... lijkt me ook wel een hele stap hoor. Maar gelukkig nu nog niet aan de orde.
Sterkte daar!
De psychiater zou even goed nadenken over ritalin.
Ik hoop dat je psychiater iets met medicatie kan en dat Job hierdoor wat beter in zijn velletje komt en jullie in een wat fijnere fase.
En eigenlijk wilde ik even jubelen omdat het hier met Ruben op het moment echt gewoon goed gaat, maar ik laat het even bij deze kleine jubel. Wat zou ik graag willen dat ik wat van mijn positieve vibe van dit moment jullie kant op zou kunnen sturen livelink!
gewoon doen hoor!
livelink
wat is het toch allemaal moeilijk. misschien dat ritalin iets doet? ik wist niet dat job ook adhd heeft?hier vanavond weer een
moment. L. gaat dit weekend op kamp en bij het verzamelen wordt hij onverwacht aangesproken door een moeder van een voormalige klasgenoot. hoe het op school ging. L. had kennelijk geen zin om het daar over te hebben en liep zo weg.(was kennelijk al helemaal in standje winterkamp)
lomp, ik weet het, maar het was te verwachten. werd hij door die moeder teruggeroepen en de les gelezen dat hij antwoord moest geven, haar aankijken en niet zomaar weglopen als iemand tegen hem praat.
ze heeft gelijk, ik weet het, maar mag ik dan ook een klein beetje inlevingsvermogen verwachten wat betreft onverwacht aanspreken, eisen dat hij iemand aankijkt en doorzeuren als hij geen antwoord wil geven? ik bek haar toch ook niet af als ze weer begint te zaniken dat het maar raar is dat L. extra begeleiding krijg en haar kind niet, want diabetes is toch zoveel erger dan autisme?
en dan denk ik dat ik toch maar weer in gesprek moet gaan en weer uitleggen wat autisme inhoudt?
onbegonnen werk, dus laat maar weer
Een gvt is overigens geen gezin, maar een woongroep, letterlijk een gezinsvervangend tehuis.
een gezinshuis of gezinswoonvorm is dan wel weer een soort gezin.
er zijn overigens ook veel tussen mogelijkheden, mee kan daar bij helpen.
ik duim voor jullie dat je een goede oplossing gaat vinden die voor iedereen acceptabel is.
En helaas herkenbaar wat je schrijft, Lady-wrb. Ik weet ook nooit wat ik in dat soort situaties moet doen. Natuurlijk corrigeer ik Job dan en meestal haal ik hem weg uit de situatie. Ik heb eigenlijk nooit de neiging om dingen uit te gaan leggen aan andere mensen. Maar moeilijk is dat wel. Mensen die ons kennen reageren eigenlijk altijd wel goed. Ik heb het probleem met wildvreemden meestal. Als Job ineens in een winkel een raar geluid maakt of even rondjes om zijn as gaat draaien, dan gebeurt het wel eens dat vreemden hem daarop aanspreken. Ook dan sleur ik Job maar snel weg, want hij begrijpt dat soort boosheid helemaal niet en voordat je het weet escaleert dat.
zucht.
Als de school in gesprek vijfduizendvierenzestig niet zou instemmen met de aanvraag van een rugzak voor mijn kind zou ik hem thuis laten.
Niet dat de school op de hoogte is van onze plannen maar de grens (onze en de hulpverlening van de afgelopen 5 jaar) was wel degelijk bereikt.
Met veel zuchten en steunen en met de mededeling dat ze nog steeds niet weet hoe ze op die aanvraag moet aangeven dat de school handelingsverlegen is (want dat zijn ze niet, zegt ze), heeft de IB-er er mee ingestemd.
Het begin is er!
Maar nu vroeg ik me af: hoe gaat dat praktisch in z'n werk? Ik kan zo'n verklaring aanvragen bij de huisarts, en dan? Meld ik dat dan bij de entree van Euro Disney? Of moet dat allemaal van te voren geregeld worden? Iemand hier die daar ervaring mee heeft?
is dat niet gewoon de autipas?quote:
we gaan binnenkort naar Euro Disney. nu herinner ik me uit dit topic (dacht ik) dat je met een verklaring van de huisarts over het autisme van je kind een speciaal pasje kunt krijgen waarmee je voorrang kunt krijgen bij attracties.
Maar nu vroeg ik me af: hoe gaat dat praktisch in z'n werk? Ik kan zo'n verklaring aanvragen bij de huisarts, en dan? Meld ik dat dan bij de entree van Euro Disney? Of moet dat allemaal van te voren geregeld worden? Iemand hier die daar ervaring mee heeft?
http://www.autisme.nl/aut(...)=1&l=nl&t=1331589314
Disneyland Parijs: Bij de Guest Relationsbalie in de hal, na de kassa's, haalt u de Assisted Access Card. Hiermee krijgt u bij een aantal attracties het voordeel van niet in de rij hoeven wachten. Daarnaast kunt u bij parades en shows gebruik maken van de speciale kijkruimtes voor gehandicapten. www.disneylandparijs.nl
http://www.autisme.nl/aut(...)=1&l=nl&t=1331589314
Je haalt de medische verklaring, gaat daarheen (je moet waarschijnlijk wel in de rij staan, houd daar rekening mee!) en krijgt dan een geplastificeerd kaartje wat je kan laten zien bij attracties. Je hoeft niks van te voren te regelen.
quote:Op woensdag 27 februari 2013 11:27 schreef Pvoesss het volgende:
Bij disneyland heb je en de autipas en een los schrijven nodig van de huisarts.
Maar, die losse medische verklaring kan je gebruiken om de auti-pas aan te vragen natuurlijk, dus eigenlijk is dat ook weer een beetje onzinnigquote:
Bij disneyland heb je en de autipas en een los schrijven nodig van de huisarts.
Hoe dan ook, spannend en leuk dat jullie die kant op gaan
Roy word binnenkort getest en daarbij voornamelijk op de autistische kenmerken gelet.
4x2 uur zal het gaan duren.
We hebben nog geen idee hoe het eruit komt te zien,of wat ze precies gaan doen.
Wij gaan in de mei vakantie en ik heb dat dus laatst helemaal uitgezocht ivm onze pleegkinderen.
En alleen een auti-pas zonder doktersverklaring is volgens mij niet voldoende.
quote:To whom it may concern:
{NAAM} (born DATUM) is a child who has been diagnosed with Asperger syndrome, an Autism Spectrum Disorder. Due to his autism he struggles with sensory issues (e.g. touch). This diagnosis impedes his ability to wait in lines for more than a few minutes, or in queues surrounded by a large number of people. Please offer what accommodations you can for this young man and his family.
Sincerely,
Geachte heer/mevrouw,
NAAM (geboren DATUM) heeft het Asperger Syndroom, een vorm van autisme. Autisme is een stoornis in de verwerking van prikkels (bijv. aanraking). Deze diagnose beperkt {NAAM} in zijn mogelijkheden te wachten in lange, drukke rijen voor de attracties. Kunt u een voorziening treffen zodat {NAAM} en de rest van het gezin toch op een plezierige manier van de attracties gebruik kunnen maken.
Hoogachtend,
oh... nou dan moet ik dus sowieso terug. goed om te weten. Ik ga meteen op zoek naar zo'n verklaringstekst-voorbeeld. tnx TF ook voor jouw voorbeeld.quote:
Dat zal wel ja, want de doktersverklaring moet in het engels of frans.
En alleen een auti-pas zonder doktersverklaring is volgens mij niet voldoende.
Ik heb hiervoor trouwens ook weer opnieuw in dat diagnostisch verslag uit eind 2009/begin2010 zitten lezen en schrik dan weer opnieuw, stom he.
er is destijds de diagnose klassiek autisme gesteld, maar in de mondelinge toelichting werd wel gezegd dat het mogelijk in de loop van de tijd toch meer Asperger zou blijken te zijn. Inmiddels denk ik dat die benaming eigenlijk ook wel meer van toepassing is, ze ontwikkelt zich heel goed tot nu toe. Maar goed, ik zal dus toch de verklaring van klassiek autisme erbij moeten zoeken, omdat dat aansluit bij de oorspronkelijke diagnose. dat voelt wel wat dubbel. dat ik m'n dochter een onnodig 'zwaar' stempel opdruk nu.
In de nieuwe DSM V, verdwijnt de diagnose Asperger helemaal, dus officieel is het dan ineens geen lossse psychiatrische aandoening meer. Alles wordt samengenomen als Autisme Spectrum Stoornis, ASS.
Zo'n verklaring hoeft echt niet tot op de punt, komma nauwkeurig. Gewoon ongeveer met een duidelijke medische diagnose erin.
Dit dusquote:
Waarom dan niet alleen autisme?
In de nieuwe DSM V, verdwijnt de diagnose Asperger helemaal, dus officieel is het dan ineens geen lossse psychiatrische aandoening meer. Alles wordt samengenomen als Autisme Spectrum Stoornis, ASS.
Zo'n verklaring hoeft echt niet tot op de punt, komma nauwkeurig. Gewoon ongeveer met een duidelijke medische diagnose erin.
En wat fijn dat ze het zo goed doet trui
Hier de integrale vroeghulp ingeschakeld voor de jongste. Sinds hij op de peutergroep zit, valt er veel meer op.
En ondanks dat we dit natuurlijk aan zagen komen, komt het toch weer even als een bom binnen. Vooral omdat het op de andere groep minder opviel. Had ik toch eerder aan de bel moeten trekken en dergelijke. Niet dat je er nog wat aan kan doen, maar gewoon het gevoel...
Ondanks dat je het wel ziet aankomen, is het denk ik toch ook wel confronterend als anderen het ook meer zien...
Het heeft geen zin, ik weet hetquote:
Vervelend Troel dat je nu toch weer aan de bak moet met de jongste. Hopelijk heb je toch nog wel genoeg tijd. Ga je zelf alsjeblieft geen verwijten maken