W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
04-02-2013
Zoeken naar water op de maan
Wetenschappers van het Deutsches Forschungszentrum für Künstliche Intelligenz (DFKI) in Bremen hebben twee robots ontwikkeld om in diepe kraters bij de zuidpool van de maan naar ijs te kunnen zoeken.
De maanrover Sherpa draagt de zespotige klimrobot Crex over een afstand van enkele kilometers naar de kraterrand. Zodra Crex zich heeft losgekoppeld, kruipt hij de krater in op zoek naar bodemmonsters tussen rotsspleten. Uniek is de interactie tussen de robots: ze werken volledig onafhankelijk van elkaar, maar via radiosignalen kan Sherpa Crex aansturen.
(technischweekblad.nl)
Zoeken naar water op de maan
Wetenschappers van het Deutsches Forschungszentrum für Künstliche Intelligenz (DFKI) in Bremen hebben twee robots ontwikkeld om in diepe kraters bij de zuidpool van de maan naar ijs te kunnen zoeken.
De maanrover Sherpa draagt de zespotige klimrobot Crex over een afstand van enkele kilometers naar de kraterrand. Zodra Crex zich heeft losgekoppeld, kruipt hij de krater in op zoek naar bodemmonsters tussen rotsspleten. Uniek is de interactie tussen de robots: ze werken volledig onafhankelijk van elkaar, maar via radiosignalen kan Sherpa Crex aansturen.
(technischweekblad.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik kwam alleen bronnen als The Telegraph en The Huffington Post tegenquote:Op donderdag 29 november 2012 08:15 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
29-11-2012
Amerikanen wilden maan opblazen
[ afbeelding ]
© reuters.
Om hun superioriteit te demonstreren tegenover de Sovjet-Unie tijdens de Koude Oorlog wilden de Amerikanen een heuse atoombom op de maan gooien. Van het geheime project werd gewag gemaakt in een document van de Amerikaanse luchtmacht dat na 45 jaar aan de oppervlakte gekomen is.
In de race naar de ruimte lagen de Verenigde Staten merkelijk achter nadat de Russen succesvol de eerste Spoetnik hadden gelanceerd. De Amerikaanse luchtmacht wilde op hun beurt de aartsvijand imponeren door een paddelstoelvormige wolk op de maan te creëren die te zien zou zijn vanop aarde. De atoombom moest daarvoor op de rand van de maan tot ontploffing gebracht worden zodat de paddenstoelvormige wolk werd opgelicht door de zon.
De missie zou in 1959 uitgevoerd worden maar de piste werd uiteindelijk verlaten door de militaire opperbevelhebbers omdat de ontploffing te veel risico's inhield voor de mensen op aarde. Bovendien hadden wetenschappers angst dat de maan op die manier besmet geraakte met radioactief materiaal.
Leonard Reiffel schreef het document waarin de geheime operatie uit de doeken gedaan werd. Hij moest voor de luchtmacht de effecten van de ontploffing onderzoeken. De natuurkundige sprak in 2000 al eens over deze eigenaardige missie maar pas nu is het ontegensprekelijke bewijs teruggevonden.
(HLN)
De ontkrachting komt uit een andere hoek
No, the U.S. Did Not Have a Plan to 'Blow Up' the Moon
"There's a story making the rounds this week concerning an alleged plot cooked up by the United States in the 1950s to detonate a nuclear bomb on the surface of the Moon, creating a "flash" visible from Earth that would intimidate the Soviet Union."
"The secret plan was innocuously dubbed "A Study of Lunar Research Flights" but also known as Project A119, according to physicist Leonard Reiffel, whom reports say was involved in the project.
All of that is fairly believable, even if the Pentagon obviously never carried out Project A119—which was reportedly initiated in 1957 after the U.S.S.R. launched Sputnik and also involved the famous astronomer and author Carl Sagan."
Dat zou niemand doen. Want als de maan er niet meer is
dan verleist de aarde de stabiliteit. En het weer zou chaotisch worden.
Die verhalen zullen dan ookwel flink uit de duim zijn ontstaan...
dan verleist de aarde de stabiliteit. En het weer zou chaotisch worden.
Die verhalen zullen dan ookwel flink uit de duim zijn ontstaan...
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
05-02-2013
Spectaculaire nachtfoto van Luik vanuit ISS
© nasa.
Op een website van het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA is een foto gepubliceerd van de stad Luik bij nacht. De opname is in het Internationaal Ruimtestation ISS gemaakt, zo heeft het Federale Wetenschapsbeleid gemeld.
De opname dateert van 8 december 2012. Op dat moment kwam de feestverlichting van de stad nog bovenop de straat- en snelwegverlichting. Deze laatste maken België trouwens sowieso al tot een van de meest verlichte landen ter wereld, zo zeggen ook talloze ruimtevaarders. Ook is duidelijk de stad Verviers te zien.
De astronaut gebruikte voor de foto het NightPod-systeem van het Europese Ruimtevaartbureau ESA. Dit is een mechanisme dat de relatieve beweging van het ISS tegenover de Aarde kan compenseren. Want de spacemeccano draait aan een snelheid van 7 km/s rondom onze planeet. Het systeem richt zich vanuit de cupola ("koepel") van het ISS gedurende de duur van de opname op het te fotograferen onderwerp, waardoor de sluitertijd omhoog kan, en waardoor kwalitatieve nachtopnames mogelijk worden.
Via de foto, die zich horizontaal over ongeveer 70 km uitstrekt, leren volgers van de NASA dat "Luik de derde meest bevolkte stad is in België, en een belangrijke economische hub, de thuishaven van een breed scala aan activiteiten, variërend van metallurgie en mechanica over bio- en informatietechnologie, tot uiteraard de productie van bier en chocolade".
(allesoversterrenkunde)
Spectaculaire nachtfoto van Luik vanuit ISS
© nasa.
Op een website van het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA is een foto gepubliceerd van de stad Luik bij nacht. De opname is in het Internationaal Ruimtestation ISS gemaakt, zo heeft het Federale Wetenschapsbeleid gemeld.
De opname dateert van 8 december 2012. Op dat moment kwam de feestverlichting van de stad nog bovenop de straat- en snelwegverlichting. Deze laatste maken België trouwens sowieso al tot een van de meest verlichte landen ter wereld, zo zeggen ook talloze ruimtevaarders. Ook is duidelijk de stad Verviers te zien.
De astronaut gebruikte voor de foto het NightPod-systeem van het Europese Ruimtevaartbureau ESA. Dit is een mechanisme dat de relatieve beweging van het ISS tegenover de Aarde kan compenseren. Want de spacemeccano draait aan een snelheid van 7 km/s rondom onze planeet. Het systeem richt zich vanuit de cupola ("koepel") van het ISS gedurende de duur van de opname op het te fotograferen onderwerp, waardoor de sluitertijd omhoog kan, en waardoor kwalitatieve nachtopnames mogelijk worden.
Via de foto, die zich horizontaal over ongeveer 70 km uitstrekt, leren volgers van de NASA dat "Luik de derde meest bevolkte stad is in België, en een belangrijke economische hub, de thuishaven van een breed scala aan activiteiten, variërend van metallurgie en mechanica over bio- en informatietechnologie, tot uiteraard de productie van bier en chocolade".
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Bij de één gaat het licht aan.... bij de ander gaat het licht uit
quote:Hubble Catches the Moment the Lights Went Out
by Staff Writers
Baltimore MD (SPX) Feb 06, 2013
klikbaar
The further away you look, the further back in time you see. Astronomers use this fact to study the evolution of the Universe by looking at nearby and more distant galaxies and comparing their features.
Hubble is particularly well suited for this type of work because of its extremely high resolution and its position above the blurring effects of the earth's atmosphere. This has allowed it to detect many of the most distant galaxies known, as well as making detailed images of faraway objects.
Comparing galaxies in the distant past with those around us today, astronomers have noticed that the nearby galaxies are far quieter and calmer than their distant brethren, seen earlier in their lives.
Nearby galaxies (although not the Milky Way) are often large, elliptical galaxies with little or no ongoing star formation, and their stars tend to be elderly and red in color. These galaxies, in astronomers' language, are "red and dead."
This is not so for galaxies further away, which typically show more vigorous star birth.
The reason for this appears to be that as the Universe has aged, galaxies have often collided and merged together, and these events disrupt gas clouds within them.
A merger will usually be a trigger for such intense star formation that the supply of gas is used up, and no more star formation occurs afterwards. The merged elliptical galaxy then creeps into old age, getting redder as its stars get older. This is expected to happen to the Milky Way when it merges with the nearby Andromeda Galaxy, some four billion years from now.
The galaxy in this image, catalogued as 2MASX J09442693+0429569, marks a transitional phase in this process as young, star-forming galaxies settle to become massive, red and dead galaxies.
The galaxy has tail-like features extending from it, typical of a galaxy that has recently undergone a merger. Studying the properties of the light from this galaxy, astronomers see no sign of ongoing star formation; in other words, the merger triggered an event which has used up all the gas.
However, the observations suggest that star formation was strong until the very recent past, and has ceased only within the last billion years. This image therefore shows a snapshot of the moment star formation stopped forever in a galaxy.
A version of this image was entered into the Hidden Treasures image processing competition by contestant Nick Rose.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
07-02-2013
Twaalfjarige stuurt Hello Kitty de ruimte in
de twaalfjarige Lauren Rojas uit Californië voor school een wetenschappelijk experiment moest doen, besloot ze geen half werk te leveren. Samen met haar vader bouwde Lauren een ruimteraket voor haar Hello Kitty-pop, die ze met een ballon tot 28 kilometer hoog de ruimte in stuurden.
De reis van Hello Kitty werd geregistreerd met videocamera's en sensoren.
"We zijn een maand aan het plannen en bouwen geweest", verklaart vader Rod Rojas. "Een bedrijf uit Colorado bezorgde ons het materiaal, de weerballon en de vluchtcomputer".
Lauren en haar vader monteerden kleine videocamera's op de raket om de reis van Hello Kitty vast te leggen. Op 28 kilometer hoogte werd de lucht zo ijl dat de ballon knalde, waarna de parachute openging en Hello Kitty terug naar huis daalde. De pop landde op honderd kilometer van de lanceerbasis
(HLN)
Twaalfjarige stuurt Hello Kitty de ruimte in
de twaalfjarige Lauren Rojas uit Californië voor school een wetenschappelijk experiment moest doen, besloot ze geen half werk te leveren. Samen met haar vader bouwde Lauren een ruimteraket voor haar Hello Kitty-pop, die ze met een ballon tot 28 kilometer hoog de ruimte in stuurden.
De reis van Hello Kitty werd geregistreerd met videocamera's en sensoren.
"We zijn een maand aan het plannen en bouwen geweest", verklaart vader Rod Rojas. "Een bedrijf uit Colorado bezorgde ons het materiaal, de weerballon en de vluchtcomputer".
Lauren en haar vader monteerden kleine videocamera's op de raket om de reis van Hello Kitty vast te leggen. Op 28 kilometer hoogte werd de lucht zo ijl dat de ballon knalde, waarna de parachute openging en Hello Kitty terug naar huis daalde. De pop landde op honderd kilometer van de lanceerbasis
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zitten wel een hoop GoProtjes op. Zullen dan ookwel
goeie connecties hebben.
goeie connecties hebben.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Ik kon het niet laten, vond hem hier wel tussen passen 
Ik lees altijd met veel plezier en interesse de nieuwsberichten hier en in de andere wetenschappelijke topics, dank daarvoor en keep up the good work.
Ik lees altijd met veel plezier en interesse de nieuwsberichten hier en in de andere wetenschappelijke topics, dank daarvoor en keep up the good work.
Mag deze video ook...? Een virtuele reis door het universum waarin je goed kunt zien hoe groot alles is.
Indrukwekkend.
Indrukwekkend.
14-02-2013
Alternatieve zwaartekrachttheorie voorspelt eigenschappen dwergstelsels
Overzichtsfoto van het Andromedastelsel. Robert Gendler
De eigenschappen van kleine dwergsterrenstelsels in de omgeving van het Andromedastelsel komen nauwkeurig overeen met de voorspellingen van de MOND-theorie - een alternatief voor de zwaartekrachttheorie van Newton. MOND (Modified Newtonian Dynamics) probeert waarnemingen aan bewegingen van sterren en sterrenstelsels te verklaren zonder een beroep te doen op mysterieuze donkere materie. In plaats daarvan gaan de aanhangers van MOND ervan uit dat de zwaartekracht zich wat anders gedraagt in gebieden waar sprake is van extreem geringe (zwaartekrachts-)versnellingen.
In het verleden zijn de zogeheten rotatiekrommen van veel sterrenstelsels (de manier waarop de rotatiesnelheden van sterren en gaswolken samenhangen met hun afstand tot de kern van het stelsel) al goed verklaar door de MOND-theorie. In een nieuwe publicatie laten onderzoekers van Case Western Reserve University nu zien dat ook de snelheidsverdeling van sterren in de kleine dwergstelseltjes van Andromeda nauwkeurig verklaard kan worden door MOND. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Alternatieve zwaartekrachttheorie voorspelt eigenschappen dwergstelsels
Overzichtsfoto van het Andromedastelsel. Robert Gendler
De eigenschappen van kleine dwergsterrenstelsels in de omgeving van het Andromedastelsel komen nauwkeurig overeen met de voorspellingen van de MOND-theorie - een alternatief voor de zwaartekrachttheorie van Newton. MOND (Modified Newtonian Dynamics) probeert waarnemingen aan bewegingen van sterren en sterrenstelsels te verklaren zonder een beroep te doen op mysterieuze donkere materie. In plaats daarvan gaan de aanhangers van MOND ervan uit dat de zwaartekracht zich wat anders gedraagt in gebieden waar sprake is van extreem geringe (zwaartekrachts-)versnellingen.
In het verleden zijn de zogeheten rotatiekrommen van veel sterrenstelsels (de manier waarop de rotatiesnelheden van sterren en gaswolken samenhangen met hun afstand tot de kern van het stelsel) al goed verklaar door de MOND-theorie. In een nieuwe publicatie laten onderzoekers van Case Western Reserve University nu zien dat ook de snelheidsverdeling van sterren in de kleine dwergstelseltjes van Andromeda nauwkeurig verklaard kan worden door MOND. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-02-2013
Water gevonden in oude maanstenen
De 'Genesis'-maansteen, waarin water is gevonden. ((NASA/Johnson Space Center))
In zeer oud maangesteente is water aangetroffen. Dat doet vermoeden dat er tijdens het ontstaan van de maan al water aanwzig was, zij het in vrij geringe hoeveelheden. De ontdekking valt moeilijk te rijmen met de populaire botsingstheorie over het ontstaan van de maan.
Dat de maan geen kurkdroge wereld is, werd in de afgelopen jaren langzaam maar zeker steeds duidelijker door metingen van verschillende ruimtesondes. Laboratoriumonderzoek aan enkele oude maanstenen, waaronder de zogeheten 'Genesis'-steen (maansteen nr. 15415) die meegenomen is door de astronauten van de Apollo 15, laten nu echter zien dat er ook in dit extreem oude gesteente al water voorkwam. Niet in vloeibare vorm, maar in de vorm van hydroxyl-moleculen (OH) die zich in de minerale structuur van het gesteente bevinden. De nieuwe metingen zijn online gepubliceerd in Nature Geoscience.
Omdat deze oude gesteenten deel uitmaken van de oorspronkelijke maankorst, moet er al tijdens de vorming van de maan water aanwezig zijn geweest. Dat valt moeilijk te verklaren wanneer de maan is ontstaan uit de brokstukken van de botsing van de aarde met een kleine protoplaneet. Volgens die populaire theorie zouden alle vluchtige elementen geheel 'uitgegast' moeten zijn. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Water gevonden in oude maanstenen
De 'Genesis'-maansteen, waarin water is gevonden. ((NASA/Johnson Space Center))
In zeer oud maangesteente is water aangetroffen. Dat doet vermoeden dat er tijdens het ontstaan van de maan al water aanwzig was, zij het in vrij geringe hoeveelheden. De ontdekking valt moeilijk te rijmen met de populaire botsingstheorie over het ontstaan van de maan.
Dat de maan geen kurkdroge wereld is, werd in de afgelopen jaren langzaam maar zeker steeds duidelijker door metingen van verschillende ruimtesondes. Laboratoriumonderzoek aan enkele oude maanstenen, waaronder de zogeheten 'Genesis'-steen (maansteen nr. 15415) die meegenomen is door de astronauten van de Apollo 15, laten nu echter zien dat er ook in dit extreem oude gesteente al water voorkwam. Niet in vloeibare vorm, maar in de vorm van hydroxyl-moleculen (OH) die zich in de minerale structuur van het gesteente bevinden. De nieuwe metingen zijn online gepubliceerd in Nature Geoscience.
Omdat deze oude gesteenten deel uitmaken van de oorspronkelijke maankorst, moet er al tijdens de vorming van de maan water aanwezig zijn geweest. Dat valt moeilijk te verklaren wanneer de maan is ontstaan uit de brokstukken van de botsing van de aarde met een kleine protoplaneet. Volgens die populaire theorie zouden alle vluchtige elementen geheel 'uitgegast' moeten zijn. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Nu moeten de boeken (weer) herschreven worden...
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
18-02-2013
Cassini ziet deeltjesversneller in werking bij Saturnus
Cassini verricht metingen aan een schokfront bij Saturnus. ((ESA))
De planeetverkenner Cassini heeft op 3 februari 2007 metingen verricht aan elektrisch geladen deeltjes in de zonnewind die door de schokgolf rond het magnetisch veld van de planeet Saturnus tot extreem hoge snelheden en energieën werden versneld. De resultaten zijn onlangs gepubliceerd in Nature Physics.
Sterrenkundigen weten dat elektrisch geladen deeltjes (voornamelijk waterstofkernen en elektronen) tot bijna de lichtsnelheid versneld kunnen worden door schokgolven rond supernova-explosies. Supernovaresten vormen dan ook de bron van de zogeheten kosmische straling. De precieze oriëntatie van magnetische velden in zo'n supernovarest kan echter niet gemakkelijk achterhaald worden, en die is van groot belang voor het uiteindelijke versnellingsmechanisme.
Cassini heeft nu voor het eerst metingen verricht aan de versnelling van geladen deeltjes (uit de zonnewind) in een situatie waar de magnetische veldlijnen min of meer evenwijdig liggen met de loodlijn op de schokgolf. Uit de metingen aan deze 'quasi-paralelle schokgolven' blijkt dat het versnellingsmechanisme onder die omstandigheden veel efficiënter kan zijn dan tot nu toe werd gedacht. De resultaten kunnen leiden tot een beter begrip van de herkomst van kosmische straling. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Cassini ziet deeltjesversneller in werking bij Saturnus
Cassini verricht metingen aan een schokfront bij Saturnus. ((ESA))
De planeetverkenner Cassini heeft op 3 februari 2007 metingen verricht aan elektrisch geladen deeltjes in de zonnewind die door de schokgolf rond het magnetisch veld van de planeet Saturnus tot extreem hoge snelheden en energieën werden versneld. De resultaten zijn onlangs gepubliceerd in Nature Physics.
Sterrenkundigen weten dat elektrisch geladen deeltjes (voornamelijk waterstofkernen en elektronen) tot bijna de lichtsnelheid versneld kunnen worden door schokgolven rond supernova-explosies. Supernovaresten vormen dan ook de bron van de zogeheten kosmische straling. De precieze oriëntatie van magnetische velden in zo'n supernovarest kan echter niet gemakkelijk achterhaald worden, en die is van groot belang voor het uiteindelijke versnellingsmechanisme.
Cassini heeft nu voor het eerst metingen verricht aan de versnelling van geladen deeltjes (uit de zonnewind) in een situatie waar de magnetische veldlijnen min of meer evenwijdig liggen met de loodlijn op de schokgolf. Uit de metingen aan deze 'quasi-paralelle schokgolven' blijkt dat het versnellingsmechanisme onder die omstandigheden veel efficiënter kan zijn dan tot nu toe werd gedacht. De resultaten kunnen leiden tot een beter begrip van de herkomst van kosmische straling. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-02-2013
Universe Has Finite Lifespan, Higgs Boson Calculations Suggest
BOSTON (Reuters) - Scientists are still sorting out the details of last year's discovery of the Higgs boson particle, but add up the numbers and it's not looking good for the future of the universe, scientists said Monday.
"If you use all the physics that we know now and you do what you think is a straightforward calculation, it's bad news," Joseph Lykken, a theoretical physicist with the Fermi National Accelerator Laboratory in Batavia, Illinois, told reporters. Lykeen spoke before presenting his research at the American Association for the Advancement of Science meeting in Boston.
"It may be that the universe we live in is inherently unstable and at some point billions of years from now it's all going to get wiped out," said Lykken, who is also on the science team at Europe's Large Hadron Collider, or LHC, the world's largest and highest-energy particle accelerator.
Physicists last year announced they had discovered what appears to be a long-sought subatomic particle called the Higgs boson, which is believed to give matter its mass.Work to study the Higgs' related particles, necessary for confirmation, is ongoing.
If confirmed, the discovery would help resolve a key puzzle about how the universe came into existence some 13.7 billion years ago - and perhaps how it will end."This calculation tells you that many tens of billions of years from now, there'll be a catastrophe," Lykken said. "A little bubble of what you might think of as an alternative' universe will appear somewhere and then it will expand out and destroy us," Lykken said, adding that the event will unfold at the speed of light.
(huffingtonpost)
Meer info:
http://www.huffingtonpost(...)boson_n_2713053.html
http://news.discovery.com(...)verse-end-130219.htm
http://www.timeslive.co.z(...)he-universe-will-end
[ Bericht 10% gewijzigd door Misty_eyes op 19-02-2013 21:13:10 ]
Universe Has Finite Lifespan, Higgs Boson Calculations Suggest
BOSTON (Reuters) - Scientists are still sorting out the details of last year's discovery of the Higgs boson particle, but add up the numbers and it's not looking good for the future of the universe, scientists said Monday.
"If you use all the physics that we know now and you do what you think is a straightforward calculation, it's bad news," Joseph Lykken, a theoretical physicist with the Fermi National Accelerator Laboratory in Batavia, Illinois, told reporters. Lykeen spoke before presenting his research at the American Association for the Advancement of Science meeting in Boston.
"It may be that the universe we live in is inherently unstable and at some point billions of years from now it's all going to get wiped out," said Lykken, who is also on the science team at Europe's Large Hadron Collider, or LHC, the world's largest and highest-energy particle accelerator.
Physicists last year announced they had discovered what appears to be a long-sought subatomic particle called the Higgs boson, which is believed to give matter its mass.Work to study the Higgs' related particles, necessary for confirmation, is ongoing.
If confirmed, the discovery would help resolve a key puzzle about how the universe came into existence some 13.7 billion years ago - and perhaps how it will end."This calculation tells you that many tens of billions of years from now, there'll be a catastrophe," Lykken said. "A little bubble of what you might think of as an alternative' universe will appear somewhere and then it will expand out and destroy us," Lykken said, adding that the event will unfold at the speed of light.
(huffingtonpost)
Meer info:
http://www.huffingtonpost(...)boson_n_2713053.html
http://news.discovery.com(...)verse-end-130219.htm
http://www.timeslive.co.z(...)he-universe-will-end
[ Bericht 10% gewijzigd door Misty_eyes op 19-02-2013 21:13:10 ]
20-02-2013
"Ander universum zal ons heelal verzwelgen"
Voorspelt Higgs-bosondeeltje einde van de wereld?
De ontdekking van het Higgs-Bosondeeltje vorig jaar was een mijlpaal in ons begrip van de natuur. Wetenschappers zijn nog volop bezig met het analyseren van het bijzondere puzzelstukje waarnaar meer dan vijftig jaar gezocht is. Maar indien de huidige berekeningen kloppen, ziet het er niet goed uit. Ons heelal zoals we het nu kennen, is gedoemd om te verdwijnen. Een nieuw universum zal ons namelijk vernietigen.
Het bestaan van het elementaire deeltje, dat alle andere deeltjes massa geeft, werd in juli vrijwel zeker aangetoond door het Europees Centrum voor Kernonderzoek (CERN). Higgs-bosonen bepalen dus uiteindelijk wat wij om ons heen zien, van de kleinste levende wezens tot de grootste sterrenstelsels. Het zogenaamde God-deeltje kan ons niet alleen inzicht verschaffen over hoe ons heelal is ontstaan maar misschien ook hoe het zal verdwijnen.
Onstabiel
Natuurkundige Joseph Lykken, tevens tewerkgesteld in het Europees Centrum voor kernonderzoek (CERN), presenteert eerstdaags zijn bevindingen op basis van nieuwe calculaties tijdens een meeting van de American Association for the Advancement of Science in Boston maar licht nu al een tipje van de sluier op. "Het is goed mogelijk dat het universum waarin we leven inherent onstabiel van aard is, waardoor we op een gegeven moment zullen vernietigd worden", aldus Lykken.
Tien miljard jaar
Iedereen die het einde van ons heelal vreest, mag al meteen een zucht van verlichting slaken want dit onheil zou pas over tien miljard jaar geschieden. Lykken ziet in de data aanwijzingen dat er in het universum uiteindelijk een nieuw universum zal ontstaan. Dat alternatieve universum blijft zich verder ontwikkelen en zal ons heelal inclusief alle sterren en planeten vernietigen met de snelheid van het licht.
Massa
Om precies te weten hoe we gaan eindigen, moeten de wetenschappers precies de massa van het God-deeltje achterhalen. Zit men er maar 1 procent naast, dan vergaat ons universum nog steeds, maar op een totaal andere manier.
Rode reuzenster
Van onze Aarde zal trouwens al lang geen sprake meer zijn op het moment van de rampspoed. Wetenschappers vermoeden namelijk dat de zon binnen 4,5 miljard jaar opzwelt tot een rode reuzenster en de Aarde verzwelgt tijdens dat proces. Maar zoals gezegd, we krijgen nog 'even' respijt en voorlopig kan u op beide oren slapen.
(HLN)
"Ander universum zal ons heelal verzwelgen"
Voorspelt Higgs-bosondeeltje einde van de wereld?
De ontdekking van het Higgs-Bosondeeltje vorig jaar was een mijlpaal in ons begrip van de natuur. Wetenschappers zijn nog volop bezig met het analyseren van het bijzondere puzzelstukje waarnaar meer dan vijftig jaar gezocht is. Maar indien de huidige berekeningen kloppen, ziet het er niet goed uit. Ons heelal zoals we het nu kennen, is gedoemd om te verdwijnen. Een nieuw universum zal ons namelijk vernietigen.
Het bestaan van het elementaire deeltje, dat alle andere deeltjes massa geeft, werd in juli vrijwel zeker aangetoond door het Europees Centrum voor Kernonderzoek (CERN). Higgs-bosonen bepalen dus uiteindelijk wat wij om ons heen zien, van de kleinste levende wezens tot de grootste sterrenstelsels. Het zogenaamde God-deeltje kan ons niet alleen inzicht verschaffen over hoe ons heelal is ontstaan maar misschien ook hoe het zal verdwijnen.
Onstabiel
Natuurkundige Joseph Lykken, tevens tewerkgesteld in het Europees Centrum voor kernonderzoek (CERN), presenteert eerstdaags zijn bevindingen op basis van nieuwe calculaties tijdens een meeting van de American Association for the Advancement of Science in Boston maar licht nu al een tipje van de sluier op. "Het is goed mogelijk dat het universum waarin we leven inherent onstabiel van aard is, waardoor we op een gegeven moment zullen vernietigd worden", aldus Lykken.
Tien miljard jaar
Iedereen die het einde van ons heelal vreest, mag al meteen een zucht van verlichting slaken want dit onheil zou pas over tien miljard jaar geschieden. Lykken ziet in de data aanwijzingen dat er in het universum uiteindelijk een nieuw universum zal ontstaan. Dat alternatieve universum blijft zich verder ontwikkelen en zal ons heelal inclusief alle sterren en planeten vernietigen met de snelheid van het licht.
Massa
Om precies te weten hoe we gaan eindigen, moeten de wetenschappers precies de massa van het God-deeltje achterhalen. Zit men er maar 1 procent naast, dan vergaat ons universum nog steeds, maar op een totaal andere manier.
Rode reuzenster
Van onze Aarde zal trouwens al lang geen sprake meer zijn op het moment van de rampspoed. Wetenschappers vermoeden namelijk dat de zon binnen 4,5 miljard jaar opzwelt tot een rode reuzenster en de Aarde verzwelgt tijdens dat proces. Maar zoals gezegd, we krijgen nog 'even' respijt en voorlopig kan u op beide oren slapen.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-02-2013
Raadsel van de kosmische 'weight watchers' lijkt opgelost
(Simulatie LGM/Leiden)
Leidse sterrenkundigen hebben met hun supercomputer ‘Little Green Machine’ simulaties uitgevoerd die verklaren hoe sterrenstelsels groter kunnen worden zonder dat hun massa sterk toeneemt. Hiermee is het raadsel opgelost van waarnemingen die met de Hubble-ruimtetelescoop zijn gedaan.
De Hubble-waarnemingen, die enkele miljarden jaren terugkijken in de tijd, laten sterrenstelsels zien die zwaarder zijn dan de Melkweg, maar ook vele malen kleiner. Deze compacte stelsels zijn echter niet meer te zien in waarnemingen waarbij minder dan een miljard lichtjaar diep de ruimte in wordt gekeken. Tot nu toe was het een raadsel hoe deze stelsels de afgelopen miljarden jaren in omvang konden toenemen, zonder heel veel zwaarder te worden.
Onder leiding van Simon Portegies Zwart lieten de astronomen hun supercomputer een jaar lang rekenen aan botsingen tussen gesimuleerde sterrenstelsels. De geringe massatoename bij een enorme groei in afmeting blijkt vooral voor te komen bij botsingen tussen grotere en kleinere sterrenstelsels. Na een botsing tussen meer gelijkwaardige stelsels, zoals in de toekomst bij de Melkweg en het Andromedastelsel het geval zal zijn, zal vooral de massa van het samengesmolten stelsel toenemen, zonder dat het erg veel groter wordt.
De astronomen hebben ‘Little Green Machine’ zelf gebouwd. Door gebruik te maken van grafische kaarten, zoals die in spelcomputers worden gebruikt, is deze computer vele malen kleiner, goedkoper en zuiniger dan andere supercomputers met een vergelijkbare capaciteit.
Na ongeveer een jaar programmeren en testen kon de machine optimaal voor de complexe berekeningen worden ingezet. Intussen is de leverancier van de grafische kaarten (NVIDIA) geïnteresseerd geraakt in de buitengewone efficiëntie van de software, en heeft het bedrijf de code gebruikt om hun nieuwe hardware te presenteren. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Raadsel van de kosmische 'weight watchers' lijkt opgelost
(Simulatie LGM/Leiden)
Leidse sterrenkundigen hebben met hun supercomputer ‘Little Green Machine’ simulaties uitgevoerd die verklaren hoe sterrenstelsels groter kunnen worden zonder dat hun massa sterk toeneemt. Hiermee is het raadsel opgelost van waarnemingen die met de Hubble-ruimtetelescoop zijn gedaan.
De Hubble-waarnemingen, die enkele miljarden jaren terugkijken in de tijd, laten sterrenstelsels zien die zwaarder zijn dan de Melkweg, maar ook vele malen kleiner. Deze compacte stelsels zijn echter niet meer te zien in waarnemingen waarbij minder dan een miljard lichtjaar diep de ruimte in wordt gekeken. Tot nu toe was het een raadsel hoe deze stelsels de afgelopen miljarden jaren in omvang konden toenemen, zonder heel veel zwaarder te worden.
Onder leiding van Simon Portegies Zwart lieten de astronomen hun supercomputer een jaar lang rekenen aan botsingen tussen gesimuleerde sterrenstelsels. De geringe massatoename bij een enorme groei in afmeting blijkt vooral voor te komen bij botsingen tussen grotere en kleinere sterrenstelsels. Na een botsing tussen meer gelijkwaardige stelsels, zoals in de toekomst bij de Melkweg en het Andromedastelsel het geval zal zijn, zal vooral de massa van het samengesmolten stelsel toenemen, zonder dat het erg veel groter wordt.
De astronomen hebben ‘Little Green Machine’ zelf gebouwd. Door gebruik te maken van grafische kaarten, zoals die in spelcomputers worden gebruikt, is deze computer vele malen kleiner, goedkoper en zuiniger dan andere supercomputers met een vergelijkbare capaciteit.
Na ongeveer een jaar programmeren en testen kon de machine optimaal voor de complexe berekeningen worden ingezet. Intussen is de leverancier van de grafische kaarten (NVIDIA) geïnteresseerd geraakt in de buitengewone efficiëntie van de software, en heeft het bedrijf de code gebruikt om hun nieuwe hardware te presenteren. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-02-2013
Eerste ruimtetoerist wil in 2018 mensen naar Mars sturen
Dennis Tito, de eerste die als toerist een bezoekje aan de ruimte bracht, is voornemens in 2018 een missie naar Mars te organiseren. Een ruimteschip moet in januari van dat jaar naar Mars vertrekken en 501 dagen later weer op aarde arriveren.
Dat blijkt uit een persbericht. Om het allemaal mogelijk te maken heeft Tito – samen met enkele anderen – het bedrijf Inspiration Mars Foundation opgericht. “De Inspiration Mars Foundation richt zich op het versneld behalen van Amerika’s doel om mensen de ruimte te laten verkennen,” zo is in het persbericht te lezen. Het verkennen van de ruimte zou tot groei, nationale welvaart en nieuwe kennis moeten leiden en Amerika weer tot een echte wereldleider moeten maken.
Dennis Tito. In 2001 bracht hij als eerste ruimtetoerist een bezoekje aan de ruimte. Foto: NASA.
Nog vijf jaar
De Inspiration Mars Foundation legt de lat voor zichzelf direct hoog. Over vijf(!) jaar wil de organisatie reeds naar Mars. “Deze ‘Missie voor Amerika’ zal nieuwe kennis en ervaring opleveren en de drijvende kracht achter het volgende grote tijdperk waarin we de ruimte gaan verkennen, zijn,” zo belooft de organisatie. En het is niet voor niets dat dat alles al in 2018 moet gaan plaatsvinden: dan bevinden de aarde en Mars zich heel gunstig ten opzichte van elkaar, waardoor het wat gemakkelijker zou moeten zijn om een bemande missie naar Mars te sturen.
Persconferentie
Hoe de missie er precies uit gaat zien, is nog onduidelijk. Ook over het vervoersmiddel waar de organisatie gebruik van gaat maken, wordt niet gerept. Meer zal duidelijk worden tijdens de persconferentie die woensdag 27 februari plaatsvindt. Verschillende sprekers zullen daar het plan van de Inspiration Mars Foundation uit de doeken doen. Tito zelf komt aan het woord. Maar ook Jonathan Clark, een arts die onder meer het National Space Biomedical Research Institute adviseert en Taber MacCallum en Jane Poynter, beiden actief tijdens de experimenten met Biosfeer 2 (missies waaruit moest blijken of mensen in een nagebouwd afgesloten ecologisch systeem konden leven), laten van zich horen.
Zodra er meer over de plannen van de ambitieuze Inspiration Mars Foundation bekend is, laten we u dat vanzelfsprekend weten. Ook hopen we volgende week verslag te kunnen doen van de persconferentie.
(allesoversterrenkunde)
Eerste ruimtetoerist wil in 2018 mensen naar Mars sturen
Dennis Tito, de eerste die als toerist een bezoekje aan de ruimte bracht, is voornemens in 2018 een missie naar Mars te organiseren. Een ruimteschip moet in januari van dat jaar naar Mars vertrekken en 501 dagen later weer op aarde arriveren.
Dat blijkt uit een persbericht. Om het allemaal mogelijk te maken heeft Tito – samen met enkele anderen – het bedrijf Inspiration Mars Foundation opgericht. “De Inspiration Mars Foundation richt zich op het versneld behalen van Amerika’s doel om mensen de ruimte te laten verkennen,” zo is in het persbericht te lezen. Het verkennen van de ruimte zou tot groei, nationale welvaart en nieuwe kennis moeten leiden en Amerika weer tot een echte wereldleider moeten maken.
Dennis Tito. In 2001 bracht hij als eerste ruimtetoerist een bezoekje aan de ruimte. Foto: NASA.
Nog vijf jaar
De Inspiration Mars Foundation legt de lat voor zichzelf direct hoog. Over vijf(!) jaar wil de organisatie reeds naar Mars. “Deze ‘Missie voor Amerika’ zal nieuwe kennis en ervaring opleveren en de drijvende kracht achter het volgende grote tijdperk waarin we de ruimte gaan verkennen, zijn,” zo belooft de organisatie. En het is niet voor niets dat dat alles al in 2018 moet gaan plaatsvinden: dan bevinden de aarde en Mars zich heel gunstig ten opzichte van elkaar, waardoor het wat gemakkelijker zou moeten zijn om een bemande missie naar Mars te sturen.
Persconferentie
Hoe de missie er precies uit gaat zien, is nog onduidelijk. Ook over het vervoersmiddel waar de organisatie gebruik van gaat maken, wordt niet gerept. Meer zal duidelijk worden tijdens de persconferentie die woensdag 27 februari plaatsvindt. Verschillende sprekers zullen daar het plan van de Inspiration Mars Foundation uit de doeken doen. Tito zelf komt aan het woord. Maar ook Jonathan Clark, een arts die onder meer het National Space Biomedical Research Institute adviseert en Taber MacCallum en Jane Poynter, beiden actief tijdens de experimenten met Biosfeer 2 (missies waaruit moest blijken of mensen in een nagebouwd afgesloten ecologisch systeem konden leven), laten van zich horen.
Zodra er meer over de plannen van de ambitieuze Inspiration Mars Foundation bekend is, laten we u dat vanzelfsprekend weten. Ook hopen we volgende week verslag te kunnen doen van de persconferentie.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-02-2013
Europa maakt zich op voor missie naar Jupiter
© reuters.
Een Europese sonde naar de planeet Jupiter zal elf instrumenten meevoeren, zo heeft het Europese Ruimtevaartbureau ESA meegedeeld.
Het is de bedoeling de JUICE ('JUpiter ICy Moons Explorer') in 2022 te lanceren om in 2030 aan te komen bij de reuzenplaneet. Daar zal de sonde minstens drie jaar lang de gasgigant zelf gedetailleerd observeren alsmede drie van zijn grootste manen: Ganymedes, Callisto en Europa.
Die drie manen hebben wellicht oceanen onder hun ijskorst, waarbij het de vraag is of daar leven zou mogelijk zijn.
De 'JUICE' zal elf instrumenten meevoeren, ontwikkeld door wetenschappelijke teams uit vijftien Europese landen, de VS en Japan.
(HLN)
Europa maakt zich op voor missie naar Jupiter
© reuters.
Een Europese sonde naar de planeet Jupiter zal elf instrumenten meevoeren, zo heeft het Europese Ruimtevaartbureau ESA meegedeeld.
Het is de bedoeling de JUICE ('JUpiter ICy Moons Explorer') in 2022 te lanceren om in 2030 aan te komen bij de reuzenplaneet. Daar zal de sonde minstens drie jaar lang de gasgigant zelf gedetailleerd observeren alsmede drie van zijn grootste manen: Ganymedes, Callisto en Europa.
Die drie manen hebben wellicht oceanen onder hun ijskorst, waarbij het de vraag is of daar leven zou mogelijk zijn.
De 'JUICE' zal elf instrumenten meevoeren, ontwikkeld door wetenschappelijke teams uit vijftien Europese landen, de VS en Japan.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:http://earthsky.org/space(...)fall-on-suns-surface
NASA’s NASA Solar Dynamics Observatory (Little SDO) posted this on Facebook yesterday (February 20, 2013). It’s a beautiful video showing the dazzling magnetic display known as coronal rain on the sun.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Wat zou er gebeuren als de alllergrootste ster recht op een klein zwart gaat zo botsen?
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
Als het zwart gat zou kunnen praten...quote:
Wat zou er gebeuren als de alllergrootste ster recht op een klein zwart gaat zo botsen?
Poehpoeh....burp.... en weer volop verder
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Die moest ik echt quotenquote:
[..]
Als het zwart gat zou kunnen praten...
Poehpoeh....burp.... en weer volop verder
Ik dacht dat Jupiter een planeet met veel stikstof was maar verwar volgens mij met Venus
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
quote:Mercurius zoals u de planeet nog nooit zag
De korte video werd door wetenschappers van NASA samengesteld met beelden die het ruimtevaartuig Messenger heeft gemaakt. Voor het menselijk oog zou Mercurius er niet zo kleurrijk uitzien, want de kleuren zijn feller gemaakt om de verscheidenheid van het oppervlak te benadrukken.
Messenger heeft bijna twee jaar rond Mercurius gedraaid en heeft al meer dan 168.000 foto's van de planeet gemaakt. Met die beelden heeft NASA 99 procent van Mercurius in beeld kunnen brengen.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
26-02-2013
Experimenteel bewijs voor grote invloed microscopisch kleine stofdeeltjes in het heelal
Schematische voorstelling van accretie, oppervlaktediffusie en chemische desorptie.
Een Frans/Nederlands team van astronomen, onder wie Stéphanie Cazaux uit Groningen, heeft met laboratoriumproeven aangetoond dat moleculen op microscopisch kleine stofdeeltjes in de ruimte, direct in de gasfase kunnen komen. Dit resultaat kan belangrijke gevolgen hebben voor theorieën over de chemische samenstelling van het heelal en de manier waarop sterren worden gevormd. Het resultaat is vandaag online gepubliceerd op Nature Scientific Reports.
Al in de jaren '60 van de vorige eeuw was duidelijk dat in gebieden waar sterren en planeten worden geboren, stofdeeltjes belangrijk zijn voor de productie van de meest simpele tot zeer complexe moleculen die in het heelal voorkomen. Maar het precieze mechanisme waardoor moleculen die op het oppervlak van de stofkorreltjes zijn gemaakt, onmiddellijk tot gas transformeren en weer de ruimte ingaan, was onbekend.
Om te onderzoeken hoe de moleculen op stofkorreltjes in de gasfase komen, hebben de astronomen in het lab de vorming van water op silicaten bestudeerd. Deze soort mineralen is gekozen omdat hiermee de stofkorreltjes in de ruimte zo goed mogelijk worden nagebootst. Eerst werd moleculair zuurstof (O2) op het oppervlak gebracht, dat was afgekoeld tot een zeer lage temperatuur van 10 graden Kelvin (-263 graden Celsius). Vervolgens werden waterstofatomen op hetzelfde oppervlak aangebracht, die daarna werden bedekt met O2. Uit metingen met een massaspectrometer bleek dat 90% van de zojuist gevormde moleculen, direct het oppervlak weer verlieten en gas vormden. Dit proces heet chemische desorptie.
Over desorptie is veel gespeculeerd, en het mechanisme is nu voor het eerst in het lab aangetoond. Het proces van desorptie is wel eerder in astrochemische modellen van stervorming meegenomen, maar met geschatte waarden. De ontdekking zal daarom gevolgen hebben voor stervormingstheorieën. De hoeveelheid gasmoleculen in een wolk die ineenstort onder zijn eigen gewicht om een ster te vormen, is namelijk bepalend voor de snelheid waarmee de stervorming plaatsvindt, het aantal sterren en hun uiteindelijke massa. “Onze experimenten laten zien dat de microscopisch kleine stofdeeltjes in het heelal een directe impact hebben op de chemie van astrofysische objecten”, zegt Cazaux. “Dit heeft grote consequenties voor de interpretatie en analyse van veel objecten in het heelal, maar ook voor ons begrip van stervorming.”
De experimenten zijn uitgevoerd op het LERMA-lab van de Universiteit van Cergy-Pontoise in Parijs. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Experimenteel bewijs voor grote invloed microscopisch kleine stofdeeltjes in het heelal
Schematische voorstelling van accretie, oppervlaktediffusie en chemische desorptie.
Een Frans/Nederlands team van astronomen, onder wie Stéphanie Cazaux uit Groningen, heeft met laboratoriumproeven aangetoond dat moleculen op microscopisch kleine stofdeeltjes in de ruimte, direct in de gasfase kunnen komen. Dit resultaat kan belangrijke gevolgen hebben voor theorieën over de chemische samenstelling van het heelal en de manier waarop sterren worden gevormd. Het resultaat is vandaag online gepubliceerd op Nature Scientific Reports.
Al in de jaren '60 van de vorige eeuw was duidelijk dat in gebieden waar sterren en planeten worden geboren, stofdeeltjes belangrijk zijn voor de productie van de meest simpele tot zeer complexe moleculen die in het heelal voorkomen. Maar het precieze mechanisme waardoor moleculen die op het oppervlak van de stofkorreltjes zijn gemaakt, onmiddellijk tot gas transformeren en weer de ruimte ingaan, was onbekend.
Om te onderzoeken hoe de moleculen op stofkorreltjes in de gasfase komen, hebben de astronomen in het lab de vorming van water op silicaten bestudeerd. Deze soort mineralen is gekozen omdat hiermee de stofkorreltjes in de ruimte zo goed mogelijk worden nagebootst. Eerst werd moleculair zuurstof (O2) op het oppervlak gebracht, dat was afgekoeld tot een zeer lage temperatuur van 10 graden Kelvin (-263 graden Celsius). Vervolgens werden waterstofatomen op hetzelfde oppervlak aangebracht, die daarna werden bedekt met O2. Uit metingen met een massaspectrometer bleek dat 90% van de zojuist gevormde moleculen, direct het oppervlak weer verlieten en gas vormden. Dit proces heet chemische desorptie.
Over desorptie is veel gespeculeerd, en het mechanisme is nu voor het eerst in het lab aangetoond. Het proces van desorptie is wel eerder in astrochemische modellen van stervorming meegenomen, maar met geschatte waarden. De ontdekking zal daarom gevolgen hebben voor stervormingstheorieën. De hoeveelheid gasmoleculen in een wolk die ineenstort onder zijn eigen gewicht om een ster te vormen, is namelijk bepalend voor de snelheid waarmee de stervorming plaatsvindt, het aantal sterren en hun uiteindelijke massa. “Onze experimenten laten zien dat de microscopisch kleine stofdeeltjes in het heelal een directe impact hebben op de chemie van astrofysische objecten”, zegt Cazaux. “Dit heeft grote consequenties voor de interpretatie en analyse van veel objecten in het heelal, maar ook voor ons begrip van stervorming.”
De experimenten zijn uitgevoerd op het LERMA-lab van de Universiteit van Cergy-Pontoise in Parijs. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-02-2013
Pas ontdekte komeet op ramkoers met Mars?
In januari ontdekten wetenschappers de komeet C/2013 A1. En inmiddels weten ze ook iets meer over de baan die deze komeet volgt. En het lijkt erop dat die baan de komeet in 2014 heel dicht bij Mars in de buurt brengt.
Astronomen namen de komeet C/2013 A1 in januari voor het eerst waar. In de periode erna spitten ze door observaties van het Catalina Sky Survey in Arizona in de hoop meer sporen van de komeet te vinden. Dat lukte: ze vonden de komeet in de observaties terug en kregen zo een steeds beter beeld van de baan die de komeet in het verleden gevolgd heeft.
Dicht bij Mars
Op basis van die gegevens konden de astronomen ook speculeren waar de komeet zich in de toekomst heen zal begeven. Ze trokken de baan door en ontdekten dat de komeet in 2014 rakelings langs Mars scheert en mogelijk zelfs op de planeet zal inslaan.
Afstand
Op 19 oktober 2014 scheert de komeet op een minimale afstand van 0 AU en een maximale afstand van 0.00794 AU langs Mars. AU staat voor Astronomical Unit en betreft de gemiddelde afstand tussen de aarde en de zon. 1 AU is ongeveer 149.597.871 kilometer. Dat betekent dat de huidige waarnemingen erop wijzen dat de maximale afstand waarop C/2013 A1 langs Mars scheert ruwweg 1.187.894 kilometer is. De meest waarschijnlijke afstand waarop C/2013 A1 Mars passeert, wordt op dit moment geschat op 0.00070257 AU, oftewel: 105.104 kilometer.
Klein
En daarmee lijkt de kans op een inslag voor nu aanwezig, maar klein. Maar onderzoekers zullen de komeet ongetwijfeld goed in de gaten houden. De gegevens die ze tot op heden van de komeet hebben verzameld, betreffen een periode van zo’n 74 dagen. Dat is een vrij korte periode om de baan van een komeet te bepalen. Meer waarnemingen zijn dan ook hard nodig om de baan steeds preciezer te bepalen. En wie weet loopt het dan uiteindelijk allemaal met een sisser af.
Welke gevolgen een eventuele inslag op Mars zou hebben, is overigens ook nog onduidelijk. Daarvoor missen de astronomen voor nu te veel informatie. Zo weten ze bijvoorbeeld nog niet hoe groot C/2013 A1 is.
(allesoversterrenkunde)
Pas ontdekte komeet op ramkoers met Mars?
In januari ontdekten wetenschappers de komeet C/2013 A1. En inmiddels weten ze ook iets meer over de baan die deze komeet volgt. En het lijkt erop dat die baan de komeet in 2014 heel dicht bij Mars in de buurt brengt.
Astronomen namen de komeet C/2013 A1 in januari voor het eerst waar. In de periode erna spitten ze door observaties van het Catalina Sky Survey in Arizona in de hoop meer sporen van de komeet te vinden. Dat lukte: ze vonden de komeet in de observaties terug en kregen zo een steeds beter beeld van de baan die de komeet in het verleden gevolgd heeft.
Dicht bij Mars
Op basis van die gegevens konden de astronomen ook speculeren waar de komeet zich in de toekomst heen zal begeven. Ze trokken de baan door en ontdekten dat de komeet in 2014 rakelings langs Mars scheert en mogelijk zelfs op de planeet zal inslaan.
Afstand
Op 19 oktober 2014 scheert de komeet op een minimale afstand van 0 AU en een maximale afstand van 0.00794 AU langs Mars. AU staat voor Astronomical Unit en betreft de gemiddelde afstand tussen de aarde en de zon. 1 AU is ongeveer 149.597.871 kilometer. Dat betekent dat de huidige waarnemingen erop wijzen dat de maximale afstand waarop C/2013 A1 langs Mars scheert ruwweg 1.187.894 kilometer is. De meest waarschijnlijke afstand waarop C/2013 A1 Mars passeert, wordt op dit moment geschat op 0.00070257 AU, oftewel: 105.104 kilometer.
Klein
En daarmee lijkt de kans op een inslag voor nu aanwezig, maar klein. Maar onderzoekers zullen de komeet ongetwijfeld goed in de gaten houden. De gegevens die ze tot op heden van de komeet hebben verzameld, betreffen een periode van zo’n 74 dagen. Dat is een vrij korte periode om de baan van een komeet te bepalen. Meer waarnemingen zijn dan ook hard nodig om de baan steeds preciezer te bepalen. En wie weet loopt het dan uiteindelijk allemaal met een sisser af.
Welke gevolgen een eventuele inslag op Mars zou hebben, is overigens ook nog onduidelijk. Daarvoor missen de astronomen voor nu te veel informatie. Zo weten ze bijvoorbeeld nog niet hoe groot C/2013 A1 is.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Van Allen Probes Discover a New Radiation Belt
Feb. 28, 2013: Earth's radiation belts were one of the first discoveries of the Space Age. A new finding published in today's issue of Science shows that we still have much to learn about them. NASA's twin Van Allen Probes, launched just last August, have revealed a previously unknown third radiation belt around Earth.
"Even 55 years after their discovery, Earth's radiation belts still are capable of surprising us," said Nicky Fox, Van Allen Probes deputy project scientist at the Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory in Laurel, Md. "We thought we knew the radiation belts, but we don't."
Bekijk hier de video animatie
Previous observations of the Van Allen belts dating back to the late 1950s have documented two distinct regions of trapped radiation surrounding our planet, known as the inner and outer radiation belts. Particle sensors aboard the twin Van Allen Probes quickly revealed to scientists the existence of a transient, third radiation belt. Scientists observed the third belt for four weeks before a powerful interplanetary shock wave from the sun annihilated it.
Each of the two Van Allen Probes carries an identical set of five instrument suites that allow scientists to gather data on the belts in unprecedented detail. Key data for this discovery came from the Relativistic Electron Proton Telescope (REPT) instrument, part of the probes' Energetic Particle, Composition, and Thermal Plasma Suite (ECT).
"This is the first time we have had such high-resolution instruments look at time, space and energy together in the outer belt," says Daniel Baker, lead author of the study and REPT instrument lead at the Laboratory for Atmospheric and Space Physics (LASP) at the University of Colorado in Boulder. "Previous observations of the outer radiation belt resolved it as a single blurry element. When we turned REPT on just two days after launch, we clearly saw the new belt and a [gap] between it and the outer belt."
Back in the 1950s when the radiation belts were discovered, they had little effect on ordinary people. Today the radiation belts are crucial to our high-tech society. Hundreds of satellites used for everything from weather prediction to GPS to television routinely skim the belts, subjecting themselves to energetic particles that can damage solar panels and short-circuit sensitive electronics. During geomagnetic storms when the belts are swollen by solar activity, whole fleets of satellites can be engulfed, imperiling the technological underpinnings of daily life on the planet below. The Van Allen Probes directly address these down-to-Earth problems
"The fantastic new capabilities and advances in technology in the Van Allen Probes allow scientists to see in unprecedented detail how the radiation belts are populated with charged particles, what causes them to change, and how they affect the upper reaches of Earth's atmosphere," says John Grunsfeld, NASA's associate administrator for science in Washington DC.
For more information about the Van Allen Probes, visit http://www.nasa.gov/vanallenprobes
Feb. 28, 2013: Earth's radiation belts were one of the first discoveries of the Space Age. A new finding published in today's issue of Science shows that we still have much to learn about them. NASA's twin Van Allen Probes, launched just last August, have revealed a previously unknown third radiation belt around Earth.
"Even 55 years after their discovery, Earth's radiation belts still are capable of surprising us," said Nicky Fox, Van Allen Probes deputy project scientist at the Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory in Laurel, Md. "We thought we knew the radiation belts, but we don't."
Bekijk hier de video animatie
Previous observations of the Van Allen belts dating back to the late 1950s have documented two distinct regions of trapped radiation surrounding our planet, known as the inner and outer radiation belts. Particle sensors aboard the twin Van Allen Probes quickly revealed to scientists the existence of a transient, third radiation belt. Scientists observed the third belt for four weeks before a powerful interplanetary shock wave from the sun annihilated it.
Each of the two Van Allen Probes carries an identical set of five instrument suites that allow scientists to gather data on the belts in unprecedented detail. Key data for this discovery came from the Relativistic Electron Proton Telescope (REPT) instrument, part of the probes' Energetic Particle, Composition, and Thermal Plasma Suite (ECT).
"This is the first time we have had such high-resolution instruments look at time, space and energy together in the outer belt," says Daniel Baker, lead author of the study and REPT instrument lead at the Laboratory for Atmospheric and Space Physics (LASP) at the University of Colorado in Boulder. "Previous observations of the outer radiation belt resolved it as a single blurry element. When we turned REPT on just two days after launch, we clearly saw the new belt and a [gap] between it and the outer belt."
Back in the 1950s when the radiation belts were discovered, they had little effect on ordinary people. Today the radiation belts are crucial to our high-tech society. Hundreds of satellites used for everything from weather prediction to GPS to television routinely skim the belts, subjecting themselves to energetic particles that can damage solar panels and short-circuit sensitive electronics. During geomagnetic storms when the belts are swollen by solar activity, whole fleets of satellites can be engulfed, imperiling the technological underpinnings of daily life on the planet below. The Van Allen Probes directly address these down-to-Earth problems
"The fantastic new capabilities and advances in technology in the Van Allen Probes allow scientists to see in unprecedented detail how the radiation belts are populated with charged particles, what causes them to change, and how they affect the upper reaches of Earth's atmosphere," says John Grunsfeld, NASA's associate administrator for science in Washington DC.
For more information about the Van Allen Probes, visit http://www.nasa.gov/vanallenprobes
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
SpaceX capsule encounters problems in orbit
by Staff Writers
Washington (AFP) March 1, 2013
The unmanned Dragon capsule launched by US private firm SpaceX encountered problems en route to the International Space Station on Friday when three of its four thrusters malfunctioned, the company said.
"Issue with Dragon thruster pods. System inhibiting three of four from initializing. About to command inhibit override," the company's billionaire founder Elon Musk wrote on the micro-blogging website Twitter.
SpaceX spokeswoman Christina Ra said the spacecraft "experienced an issue with a propellant valve" after reaching orbit.
"One thruster pod is running. We are trying to bring up the remaining three. We did go ahead and get the solar arrays deployed. Once we get at least two pods running, we will begin a series of burns to get to station," she said.
The malfunction occurred shortly after the capsule achieved orbit and separated from the Falcon 9 rocket that launched it earlier in the day from Cape Canaveral, Florida.
The Dragon vehicle is carrying 1,200 pounds (544 kilograms) of supplies on the firm's second resupply mission to the ISS. The two missions were preceded by a nearly flawless test mission.
The first resupply mission last October was a milestone in US efforts to cut costs by privatizing space exploration. The current mission is the second of 12 planned trips in NASA's $1.6 billion contract with SpaceX.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
twitter:elonmusk twitterde op vrijdag 01-03-2013 om 22:04:13 Thruster pods one through four are now operating nominally. Preparing to raise orbit. All systems green. reageer retweet
Thruster pods one through four are now operating nominally. Preparing to raise orbit. All systems green. twitter:elonmusk twitterde op vrijdag 01-03-2013 om 23:16:48 Orbit raising burn successful. Dragon back on track. reageer retweet
The difference between the three Abrahamic religions:
- Christianity mumbling to the ceiling,
- Judaism mumbling to the wall,
- Islam mumbling to the floor.
- Christianity mumbling to the ceiling,
- Judaism mumbling to the wall,
- Islam mumbling to the floor.
28-02-2013
DNA-bouwsteen ontdekt in interstellaire ruimte
Moleculaire gaswolken in het sterrenbeeld Boogschutter.
Bij onderzoek met de Green Bank-radiotelescoop zijn twee nieuwe moleculen ontdekt die een belangrijke rol spelen bij het ontstaan van leven. Deze zogeheten prebiotische moleculen zijn waarschijnlijk gevormd aan de oppervlakken van kleine deeltjes van ijs en stof.
Het bestaan van de interstellaire moleculen kwam aan het licht bij waarnemingen van een grote gaswolk in de buurt van het centrum van de Melkweg. Het ene molecuul, cyanomethanimine, is een bouwsteen van adenine, een van de vier nucleobasen die de 'sporten' vormen in de ladderstructuur van ons DNA. Van het andere molecuul, ethanimine, wordt vermoed dat het rol speelt bij de vorming van alanine, een van de twintig natuurlijk voorkomende aminozuren.
De nieuwe moleculen zijn herkend aan de specifieke radiostraling die zij uitzenden wanneer ze van de ene rotatietoestand in de andere overgaan. In het laboratorium is vastgesteld welke frequenties de verschillende prebiotische moleculen uitzenden. Vervolgens wordt in de gegevens van radiotelescopen gekeken of deze frequenties terug te vinden zijn in de radiostraling van moleculaire gaswolken. (EE)
(allesoversterrenkunde)
DNA-bouwsteen ontdekt in interstellaire ruimte
Moleculaire gaswolken in het sterrenbeeld Boogschutter.
Bij onderzoek met de Green Bank-radiotelescoop zijn twee nieuwe moleculen ontdekt die een belangrijke rol spelen bij het ontstaan van leven. Deze zogeheten prebiotische moleculen zijn waarschijnlijk gevormd aan de oppervlakken van kleine deeltjes van ijs en stof.
Het bestaan van de interstellaire moleculen kwam aan het licht bij waarnemingen van een grote gaswolk in de buurt van het centrum van de Melkweg. Het ene molecuul, cyanomethanimine, is een bouwsteen van adenine, een van de vier nucleobasen die de 'sporten' vormen in de ladderstructuur van ons DNA. Van het andere molecuul, ethanimine, wordt vermoed dat het rol speelt bij de vorming van alanine, een van de twintig natuurlijk voorkomende aminozuren.
De nieuwe moleculen zijn herkend aan de specifieke radiostraling die zij uitzenden wanneer ze van de ene rotatietoestand in de andere overgaan. In het laboratorium is vastgesteld welke frequenties de verschillende prebiotische moleculen uitzenden. Vervolgens wordt in de gegevens van radiotelescopen gekeken of deze frequenties terug te vinden zijn in de radiostraling van moleculaire gaswolken. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-03-2013
Mogelijk een planeet ontdekt die zich nog in de ‘baarmoeder’ bevindt
Astronomen bestudeerden de ster HD 100546. Deze ster bevindt zich op zo’n 335 lichtjaar van de aarde en is nog vrij jong. In de materieschijf rondom de ster ontdekten de astronomen tot hun verbazing iets wat op een planeet in wording lijkt. Het zou gaan om een gasplaneet die vergelijkbaar is met Jupiter.
Nog een planeet
Het is niet voor het eerst dat onderzoekers hun pijlen op HD 100546 richten. De ster is al veelvuldig bestudeerd. Eerder onderzoek wees erop dat zich rond de ster een gasplaneet bevindt. De afstand tussen deze gasplaneet en de ster is ongeveer zes keer zo groot als de afstand tussen de zon en onze aarde. De protoplaneet die onderzoekers nu op het spoor denken te zijn, staat nog veel verder weg. Deze zou zich aan de randen van het stelsel bevinden.
De astronomen ontdekten de protoplaneet met behulp van ESO’s Very Large Telescope. Op de beelden is de protoplaneet maar een zwak vlekje. Het helderste deel van de zwakke vlek is de mogelijke protoplaneet. De schijf die u daaronder ziet, verbergt de ster. Afbeelding: ESO.
Doorbraak
Als bevestigd kan worden dat het inderdaad om een protoplaneet gaat, zou dat een doorbraak kunnen betekenen in het onderzoek naar de totstandkoming van planeten. “Tot nu toe is planeetvorming een vraagstuk dat vooral met computersimulaties wordt aangepakt,” vertelt onderzoeker Sascha Quanz. “Als onze ontdekking inderdaad een planeet-in-wording is, zullen wetenschappers voor het eerst in de gelegenheid zijn om het planeetvormingsproces, en de interactie tussen een planeet-in-wording en zijn kraamkamer in een zeer vroeg stadium te onderzoeken.”
Theorieën
Op dit moment hebben onderzoekers al wel theorieën over hoe gasplaneten ontstaan. Het idee is dat ze gas en stof – dat is overgebleven na de totstandkoming van de ster – tot zich nemen om te groeien. De waarnemingen van deze protoplaneet wijzen er totnogtoe op dat die theorie klopt: nabij de protoplaneet vonden de onderzoekers structuren in de stofrijke circumstellaire schijf. Deze structuren zouden het resultaat zijn van een interactie tussen de schijf en de planeet. Bovendien zijn er observaties gedaan die erop wijzen dat de vorming van de planeet ervoor zorgt dat de omgeving van de protoplaneet opwarmt.
De stofschijf rondom de ster. De oranje stip geeft de locatie van de mogelijke protoplaneet aan. Afbeelding: ESO / NASA / ESA / Ardila et al.
De onderzoekers blijven echter voorzichtig. Nader onderzoek zal moeten uitwijzen of het echt om een protoplaneet gaat. Zo zou het nog kunnen dat het in werkelijkheid om een ontwikkelde planeet gaat die uit zijn baan dichter bij de ster is gegooid. Dergelijke scenario’s zullen eerst moeten worden uitgesloten.
(scientias.nl)
[ Bericht 0% gewijzigd door Misty_eyes op 02-03-2013 21:40:55 ]
Mogelijk een planeet ontdekt die zich nog in de ‘baarmoeder’ bevindt
Astronomen bestudeerden de ster HD 100546. Deze ster bevindt zich op zo’n 335 lichtjaar van de aarde en is nog vrij jong. In de materieschijf rondom de ster ontdekten de astronomen tot hun verbazing iets wat op een planeet in wording lijkt. Het zou gaan om een gasplaneet die vergelijkbaar is met Jupiter.
Nog een planeet
Het is niet voor het eerst dat onderzoekers hun pijlen op HD 100546 richten. De ster is al veelvuldig bestudeerd. Eerder onderzoek wees erop dat zich rond de ster een gasplaneet bevindt. De afstand tussen deze gasplaneet en de ster is ongeveer zes keer zo groot als de afstand tussen de zon en onze aarde. De protoplaneet die onderzoekers nu op het spoor denken te zijn, staat nog veel verder weg. Deze zou zich aan de randen van het stelsel bevinden.
De astronomen ontdekten de protoplaneet met behulp van ESO’s Very Large Telescope. Op de beelden is de protoplaneet maar een zwak vlekje. Het helderste deel van de zwakke vlek is de mogelijke protoplaneet. De schijf die u daaronder ziet, verbergt de ster. Afbeelding: ESO.
Doorbraak
Als bevestigd kan worden dat het inderdaad om een protoplaneet gaat, zou dat een doorbraak kunnen betekenen in het onderzoek naar de totstandkoming van planeten. “Tot nu toe is planeetvorming een vraagstuk dat vooral met computersimulaties wordt aangepakt,” vertelt onderzoeker Sascha Quanz. “Als onze ontdekking inderdaad een planeet-in-wording is, zullen wetenschappers voor het eerst in de gelegenheid zijn om het planeetvormingsproces, en de interactie tussen een planeet-in-wording en zijn kraamkamer in een zeer vroeg stadium te onderzoeken.”
Theorieën
Op dit moment hebben onderzoekers al wel theorieën over hoe gasplaneten ontstaan. Het idee is dat ze gas en stof – dat is overgebleven na de totstandkoming van de ster – tot zich nemen om te groeien. De waarnemingen van deze protoplaneet wijzen er totnogtoe op dat die theorie klopt: nabij de protoplaneet vonden de onderzoekers structuren in de stofrijke circumstellaire schijf. Deze structuren zouden het resultaat zijn van een interactie tussen de schijf en de planeet. Bovendien zijn er observaties gedaan die erop wijzen dat de vorming van de planeet ervoor zorgt dat de omgeving van de protoplaneet opwarmt.
De stofschijf rondom de ster. De oranje stip geeft de locatie van de mogelijke protoplaneet aan. Afbeelding: ESO / NASA / ESA / Ardila et al.
De onderzoekers blijven echter voorzichtig. Nader onderzoek zal moeten uitwijzen of het echt om een protoplaneet gaat. Zo zou het nog kunnen dat het in werkelijkheid om een ontwikkelde planeet gaat die uit zijn baan dichter bij de ster is gegooid. Dergelijke scenario’s zullen eerst moeten worden uitgesloten.
(scientias.nl)
[ Bericht 0% gewijzigd door Misty_eyes op 02-03-2013 21:40:55 ]
Is al gepost (vorige pagina) maar blijft een mooi filmpje.quote:
Ah, die heb ik gemist. Thx ^^quote:
[..]
Is al gepost (vorige pagina) maar blijft een mooi filmpje.
Calm down, please!
ISS heeft een draak te pakken
Space Station Grapples With a Dragon, Again
At 5:31 am ET Sunday morning, International Space Station astronauts guided the Canadarm2 robotic arm to an earlier-than-scheduled grappling maneuver with the SpaceX Dragon capsule. The grapple was originally scheduled for 6:31 am ET.
The approach of the unmanned Dragon — carrying supplies as part of a NASA resupply contract to the space station — came after the private spaceflight company overcame problems with three of four thruster pods that cast the mission into doubt shortly after launch on Friday. It is thought that there was either a blockage in the pressurization system or a faulty valve.
With this issue far behind, the robotic arm will pull the capsule to berth with the station’s Harmony module approximately an hour after the Canadarm2 grappled with the Dragon, 10 meters from the space station. When the grappling maneuver was complete, mission managers from NASA and SpaceX congratulated each other on a job well done.
“It’s not where you start, but where you finish that counts, and you guys really finished this one on the mark,” space station commander Kevin Ford told NASA mission control in Houston, Texas, and SpaceX HQ in Hawthorne, Calif. “You’re aboard, and we’ve got lots of science on there to bring aboard and get done. So congratulations to all of you.”
This is the second of 12 SpaceX resupply missions to the space station under a $1.6 billion NASA contract.
Space Station Grapples With a Dragon, Again
At 5:31 am ET Sunday morning, International Space Station astronauts guided the Canadarm2 robotic arm to an earlier-than-scheduled grappling maneuver with the SpaceX Dragon capsule. The grapple was originally scheduled for 6:31 am ET.
The approach of the unmanned Dragon — carrying supplies as part of a NASA resupply contract to the space station — came after the private spaceflight company overcame problems with three of four thruster pods that cast the mission into doubt shortly after launch on Friday. It is thought that there was either a blockage in the pressurization system or a faulty valve.
With this issue far behind, the robotic arm will pull the capsule to berth with the station’s Harmony module approximately an hour after the Canadarm2 grappled with the Dragon, 10 meters from the space station. When the grappling maneuver was complete, mission managers from NASA and SpaceX congratulated each other on a job well done.
“It’s not where you start, but where you finish that counts, and you guys really finished this one on the mark,” space station commander Kevin Ford told NASA mission control in Houston, Texas, and SpaceX HQ in Hawthorne, Calif. “You’re aboard, and we’ve got lots of science on there to bring aboard and get done. So congratulations to all of you.”
This is the second of 12 SpaceX resupply missions to the space station under a $1.6 billion NASA contract.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Niet echt astronomie maar toch een kanaal dat ik met jullie wil delen;
Hij doet een leuk overzicht van zonnevlekken, aardbevingen, oceaanstromingen, weer, aard-magnetisch veld, zon-magnetisch veld, etc ... als een soort weerbericht.
Daarnaast doet íe game-video's die er lukraak tussen staan ... die mag je overslaan.
![4MIN News [March 3, 2013] Volcanos vs Global Warming!](http://i.ytimg.com/vi/jfO81H0Sz64/default.jpg)
Hij doet een leuk overzicht van zonnevlekken, aardbevingen, oceaanstromingen, weer, aard-magnetisch veld, zon-magnetisch veld, etc ... als een soort weerbericht.
Daarnaast doet íe game-video's die er lukraak tussen staan ... die mag je overslaan.
Calm down, please!
05-03-2013
Einde van de Herschel-telescoop is in zicht
© reuters.
Het lijkt erop dat de Europese Ruimtevaartorganisatie (ESA) binnenkort afscheid moet nemen van zijn paradepaardje onder de ruimtetelescopen. Het koelmiddel van de Herschel-telescoop is namelijk binnen een paar weken op.
De Herschel werd in 2009 gelanceerd en doet sindsdien onderzoek naar het ontstaan van sterren, sterrenstelsel en planeten. Daarbij zijn inmiddels al tienduizenden spectaculaire foto's gemaakt. De instrumenten aan boord van de ruimtetelescoop gebruiken speciale detectoren, en die moeten gekoeld worden tot extreem lage temperaturen. Dat gebeurt met helium, maar de voorraad is nu op.
Het einde van de telescoop werd al voorspeld aan het begin van de missie. Onderzoekers proberen nu nog zo veel mogelijk afbeeldingen van de Herschel te verkrijgen. Al deze beelden zullen de komende tientallen jaren als belangrijk naslagwerk voor de wetenschap gelden.
De telescoop heeft een spiegel met een doorsnede van 3,5 meter aan boord. Het is de grootste spiegel die ooit de ruimte in is gebracht. Bekijk hier meer foto's die de Herschel in de afgelopen jaren maakte.
(HLN)
Einde van de Herschel-telescoop is in zicht
© reuters.
Het lijkt erop dat de Europese Ruimtevaartorganisatie (ESA) binnenkort afscheid moet nemen van zijn paradepaardje onder de ruimtetelescopen. Het koelmiddel van de Herschel-telescoop is namelijk binnen een paar weken op.
De Herschel werd in 2009 gelanceerd en doet sindsdien onderzoek naar het ontstaan van sterren, sterrenstelsel en planeten. Daarbij zijn inmiddels al tienduizenden spectaculaire foto's gemaakt. De instrumenten aan boord van de ruimtetelescoop gebruiken speciale detectoren, en die moeten gekoeld worden tot extreem lage temperaturen. Dat gebeurt met helium, maar de voorraad is nu op.
Het einde van de telescoop werd al voorspeld aan het begin van de missie. Onderzoekers proberen nu nog zo veel mogelijk afbeeldingen van de Herschel te verkrijgen. Al deze beelden zullen de komende tientallen jaren als belangrijk naslagwerk voor de wetenschap gelden.
De telescoop heeft een spiegel met een doorsnede van 3,5 meter aan boord. Het is de grootste spiegel die ooit de ruimte in is gebracht. Bekijk hier meer foto's die de Herschel in de afgelopen jaren maakte.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-03-2013
Water uit Europa-oceaan komt soms aan oppervlak
Schematische voorstelling van de oceaan onder het ijsoppervlak van de Jupitermaan Europa. (NASA/JPL-Caltech)
Op het bevroren oppervlak van de Jupitermaan Europa zijn mineralen gevonden die afkomstig moeten zijn uit de zilte oceaan die zich onder de ijskorst bevindt. Dat betekent dat er op de een of andere manier een chemische uitwisseling plaatsvindt tussen de ondergrondse oceaan en het oppervlak.
De Amerikaanse planeetonderzoekers Mike Brown en Kevin Hand gebruikten de 10-meter Keck II-telescoop op Mauna Kea, Hawaii, voor gedetailleerd spectroscopisch onderzoek van het Europa-oppervlak. Zo werd de aanwezigheid ontdekt van epsomiet - gehydrateerd magnesiumsulfaat. Dat mineraal kan aan het bevroren oppervlak van Europa nooit zijn ontstaan, en moet dus afkomstig zijn uit de oceaan.
De twee astronomen vermoeden dat er aan het oppervlak ook veel natrium en kalium voorkomt, maar die elementen zijn spectroscopisch minder gemakkelijk te traceren. Vermoedelijk is de ondergrondse oceaan rijk aan zouten.
Astrobiologen speculeren dat er in de Europa-oceaan mogelijk micro-organismen voorkomen. Om de samenstelling van het oceaanwater te bestuderen is het blijkbaar niet nodig om door het ijs te boren, aldus Brown en Hand in een artikel dat binnenkort gepubliceerd wordt in The Astronomical Journal. (GS)
(allrsoversterrenkunde)
Water uit Europa-oceaan komt soms aan oppervlak
Schematische voorstelling van de oceaan onder het ijsoppervlak van de Jupitermaan Europa. (NASA/JPL-Caltech)
Op het bevroren oppervlak van de Jupitermaan Europa zijn mineralen gevonden die afkomstig moeten zijn uit de zilte oceaan die zich onder de ijskorst bevindt. Dat betekent dat er op de een of andere manier een chemische uitwisseling plaatsvindt tussen de ondergrondse oceaan en het oppervlak.
De Amerikaanse planeetonderzoekers Mike Brown en Kevin Hand gebruikten de 10-meter Keck II-telescoop op Mauna Kea, Hawaii, voor gedetailleerd spectroscopisch onderzoek van het Europa-oppervlak. Zo werd de aanwezigheid ontdekt van epsomiet - gehydrateerd magnesiumsulfaat. Dat mineraal kan aan het bevroren oppervlak van Europa nooit zijn ontstaan, en moet dus afkomstig zijn uit de oceaan.
De twee astronomen vermoeden dat er aan het oppervlak ook veel natrium en kalium voorkomt, maar die elementen zijn spectroscopisch minder gemakkelijk te traceren. Vermoedelijk is de ondergrondse oceaan rijk aan zouten.
Astrobiologen speculeren dat er in de Europa-oceaan mogelijk micro-organismen voorkomen. Om de samenstelling van het oceaanwater te bestuderen is het blijkbaar niet nodig om door het ijs te boren, aldus Brown en Hand in een artikel dat binnenkort gepubliceerd wordt in The Astronomical Journal. (GS)
(allrsoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Jammer...quote:
05-03-2013
Einde van de Herschel-telescoop is in zicht
Dat zou mooi zijn als ze daar niks gaan doen.quote:
04-03-2013
Water uit Europa-oceaan komt soms aan oppervlak
Astrobiologen speculeren dat er in de Europa-oceaan mogelijk micro-organismen voorkomen. Om de samenstelling van het oceaanwater te bestuderen is het blijkbaar niet nodig om door het ijs te boren.
Zo blijft het biotoop van Europa onaangetast door buiten"aardse" verontreinigingen.
eigenlijk moeten ze er een satelliet heensturen met hele goede
camera's en daarmee de watervulkaan in de gaten houden.
Misschien komt er wel dieren de lucht in geslingert bij zo'n water eruptie.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Leuk bedacht maar micro-organismen zullen zo niet te zien zijn. Ik vrees dat er tóch iets in die oceaan moet om polshoogte te nemen...quote:eigenlijk moeten ze er een satelliet heensturen met hele goede
camera's en daarmee de watervulkaan in de gaten houden.
Misschien komt er wel dieren de lucht in geslingert bij zo'n water eruptie.
06-03-2013
Komeet kan complexe bouwblokken voor leven op aarde hebben afgezet
Wetenschappers bewijzen dat het goed mogelijk is dat kometen een zeer belangrijke rol hebben gespeeld in de totstandkoming van leven op aarde. Ze tonen aan dat het mogelijk is dat complexe moleculen diep in de ruimte zijn ontstaan en door kometen op aarde zijn gebracht.
Onderzoekers van de universiteit van Berkeley bootsten de omstandigheden diep in het heelal, waar kometen ontstaan, na. Ze deden dat in een kamer waar het zeer koud was (tien graden boven het absolute nulpunt). In de kamer bevond zich een ijsbal met daarin koolstofdioxide, ammoniak en verschillende koolwaterstoffen (zoals methaan en ethaan). De ijsbal werd blootgesteld aan een gesimuleerde kosmische straling. Vervolgens gebeurde er iets opvallends. De chemische stofjes in de ijsbal begonnen te reageren en complexe, organische stoffen te vormen, waaronder dipeptiden. Een dipeptide bestaat uit twee aminozuren en is een bouwblok voor leven: alle organismen beschikken erover.
Buitenaards leven
Het feit dat deze stofjes diep in het heelal kunnen ontstaan, wijst erop dat het best mogelijk is dat kometen – of misschien meteorieten – deze vervolgens op aarde hebben gebracht. Dat schrijven de onderzoekers in het blad The Astrophysical Journal. “Het is fascinerend om te bedenken dat de meest basale biochemische bouwblokken die leidden tot leven op aarde wellicht een buitenaardse oorsprong hadden,” stelt onderzoeker Richard Mathies.
Complexiteit in de ruimte
Het idee dat kometen leven op aarde ‘zaaiden’ is niet nieuw. En voorzichtig bewijs voor de theorie werd eerder al ontdekt. Zo toonden onderzoekers aan dat basale organische moleculen – zoals aminozuren – in meteorieten voorkomen. Maar het is onderzoekers nog niet gelukt om complexere moleculaire structuren die een voorwaarde voor het ontstaan van leven vormden, in kometen of meteorieten terug te vinden. Onderzoekers gingen er dan ook vanuit dat kometen basale bouwblokjes voor leven op aarde hebben afgezet, maar dat de echt complexe bouwblokken pas hier op aarde – in de oceanen – ontstonden.
Dit onderzoek wijst erop dat we het heelal onderschat hebben. Ook diep in het heelal kunnen complexe moleculen ontstaan, kometen kunnen die vervolgens op aarde gebracht hebben, waar ze de totstandkoming van leven een vliegende start gaven.
(scientias.nl)
Komeet kan complexe bouwblokken voor leven op aarde hebben afgezet
Wetenschappers bewijzen dat het goed mogelijk is dat kometen een zeer belangrijke rol hebben gespeeld in de totstandkoming van leven op aarde. Ze tonen aan dat het mogelijk is dat complexe moleculen diep in de ruimte zijn ontstaan en door kometen op aarde zijn gebracht.
Onderzoekers van de universiteit van Berkeley bootsten de omstandigheden diep in het heelal, waar kometen ontstaan, na. Ze deden dat in een kamer waar het zeer koud was (tien graden boven het absolute nulpunt). In de kamer bevond zich een ijsbal met daarin koolstofdioxide, ammoniak en verschillende koolwaterstoffen (zoals methaan en ethaan). De ijsbal werd blootgesteld aan een gesimuleerde kosmische straling. Vervolgens gebeurde er iets opvallends. De chemische stofjes in de ijsbal begonnen te reageren en complexe, organische stoffen te vormen, waaronder dipeptiden. Een dipeptide bestaat uit twee aminozuren en is een bouwblok voor leven: alle organismen beschikken erover.
Buitenaards leven
Het feit dat deze stofjes diep in het heelal kunnen ontstaan, wijst erop dat het best mogelijk is dat kometen – of misschien meteorieten – deze vervolgens op aarde hebben gebracht. Dat schrijven de onderzoekers in het blad The Astrophysical Journal. “Het is fascinerend om te bedenken dat de meest basale biochemische bouwblokken die leidden tot leven op aarde wellicht een buitenaardse oorsprong hadden,” stelt onderzoeker Richard Mathies.
Complexiteit in de ruimte
Het idee dat kometen leven op aarde ‘zaaiden’ is niet nieuw. En voorzichtig bewijs voor de theorie werd eerder al ontdekt. Zo toonden onderzoekers aan dat basale organische moleculen – zoals aminozuren – in meteorieten voorkomen. Maar het is onderzoekers nog niet gelukt om complexere moleculaire structuren die een voorwaarde voor het ontstaan van leven vormden, in kometen of meteorieten terug te vinden. Onderzoekers gingen er dan ook vanuit dat kometen basale bouwblokjes voor leven op aarde hebben afgezet, maar dat de echt complexe bouwblokken pas hier op aarde – in de oceanen – ontstonden.
Dit onderzoek wijst erop dat we het heelal onderschat hebben. Ook diep in het heelal kunnen complexe moleculen ontstaan, kometen kunnen die vervolgens op aarde gebracht hebben, waar ze de totstandkoming van leven een vliegende start gaven.
(scientias.nl)
Ik heb het natuurlijk niet over micro organismen.quote:
[..]
Leuk bedacht maar micro-organismen zullen zo niet te zien zijn. Ik vrees dat er tóch iets in die oceaan moet om polshoogte te nemen...
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
06-03-2013
Afstand tot naburig sterrenstelsel nauwkeurig vastgepind
Bedekkingsveranderlijke dubbelsterren waren de sleutel tot de nieuwe afstandsbepaling van de Grote Magelhaense Wolk. (ESO/L. Calçada)
Na bijna een decennium van zorgvuldige waarnemingen heeft een internationaal team van astronomen de afstand tot ons buurstelsel, de Grote Magelhaense Wolk, nauwkeuriger kunnen meten dan ooit. De nieuwe meting verbetert ook onze kennis van de snelheid waarmee het heelal uitdijt en is van cruciaal belang voor het oplossen van het raadsel van de donkere energie, die de kosmische uitdijing versnelt (Nature, 7 maart 2013).
Astronomen peilen de schaal van het heelal door eerst de afstanden tot nabije objecten te meten en deze ‘standaardkaarsen’ te gebruiken om de afstanden tot steeds verder weg gelegen objecten vast te pinnen. Maar deze keten is slechts zo nauwkeurig als zijn zwakste schakel. Tot nu toe viel het niet mee om een betrouwbare afstand te vinden voor de Grote Magelhaense Wolk (GMW), een van de naaste buren van de Melkweg. Omdat sterren van dit sterrenstelsel worden gebruikt om de afstandsschaal voor verder weg gelegen stelsels vast te leggen, is dat van cruciaal belang.
Waarnemingen van een zeldzaam soort dubbelsterren hebben astronomen nu in staat gesteld om een veel nauwkeurigere waarde voor de afstand van de GMW te vinden: 163.000 lichtjaar.
De verbeterde meting van de afstand tot de Grote Magelhaense Wolk resulteert ook in betere afstanden voor veel zogeheten cepheïden. Deze heldere, pulserende sterren worden als standaardkaarsen gebruikt om de afstanden tot verder weg gelegen sterrenstelsels te meten en de uitdijingssnelheid van het heelal – de Hubble-constante – te bepalen. Deze laatste is op zijn beurt weer de basis voor de verkenning van het heelal tot aan de verste sterrenstelsels die we met de huidige telescopen kunnen zien. De nauwkeurige afstand tot de Grote Magelhaense Wolk verbetert dus ook de nauwkeurigheid van de huidige metingen van de grootst mogelijke afstanden in het heelal. (EE)
(allesoverstrerrenkunde)
Afstand tot naburig sterrenstelsel nauwkeurig vastgepind
Bedekkingsveranderlijke dubbelsterren waren de sleutel tot de nieuwe afstandsbepaling van de Grote Magelhaense Wolk. (ESO/L. Calçada)
Na bijna een decennium van zorgvuldige waarnemingen heeft een internationaal team van astronomen de afstand tot ons buurstelsel, de Grote Magelhaense Wolk, nauwkeuriger kunnen meten dan ooit. De nieuwe meting verbetert ook onze kennis van de snelheid waarmee het heelal uitdijt en is van cruciaal belang voor het oplossen van het raadsel van de donkere energie, die de kosmische uitdijing versnelt (Nature, 7 maart 2013).
Astronomen peilen de schaal van het heelal door eerst de afstanden tot nabije objecten te meten en deze ‘standaardkaarsen’ te gebruiken om de afstanden tot steeds verder weg gelegen objecten vast te pinnen. Maar deze keten is slechts zo nauwkeurig als zijn zwakste schakel. Tot nu toe viel het niet mee om een betrouwbare afstand te vinden voor de Grote Magelhaense Wolk (GMW), een van de naaste buren van de Melkweg. Omdat sterren van dit sterrenstelsel worden gebruikt om de afstandsschaal voor verder weg gelegen stelsels vast te leggen, is dat van cruciaal belang.
Waarnemingen van een zeldzaam soort dubbelsterren hebben astronomen nu in staat gesteld om een veel nauwkeurigere waarde voor de afstand van de GMW te vinden: 163.000 lichtjaar.
De verbeterde meting van de afstand tot de Grote Magelhaense Wolk resulteert ook in betere afstanden voor veel zogeheten cepheïden. Deze heldere, pulserende sterren worden als standaardkaarsen gebruikt om de afstanden tot verder weg gelegen sterrenstelsels te meten en de uitdijingssnelheid van het heelal – de Hubble-constante – te bepalen. Deze laatste is op zijn beurt weer de basis voor de verkenning van het heelal tot aan de verste sterrenstelsels die we met de huidige telescopen kunnen zien. De nauwkeurige afstand tot de Grote Magelhaense Wolk verbetert dus ook de nauwkeurigheid van de huidige metingen van de grootst mogelijke afstanden in het heelal. (EE)
(allesoverstrerrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-03-2013
Kometen kunnen aards leven een flinke duw in de rug hebben gegeven
Kometen als Halley kunnen broedplaatsen van complexe moleculen zijn. (NASA)
Uit een nieuw experiment waarbij de omstandigheden in de ruimte zijn nagebootst, blijkt dat aan de oppervlakken van interplanetaire sneeuwballen ook complexe organische moleculen kunnen ontstaan. Dat betekent dat kometen en meteorieten wellicht een grotere rol hebben gespeeld bij het ontstaan van het leven op aarde dan tot nu toe werd aangenomen.
In de vele meteorieten die op aarde zijn gevonden zijn allerlei organische moleculen aangetroffen. Daarbij gaat het echter steeds om relatief kleine moleculen, zoals aminozuren. Bijgevolg zijn wetenschappers er eigenlijk altijd van uitgegaan dat de grotere bouwstenen van het leven pas later in de oceanen op aarde zijn gevormd.
Wetenschappers van de universiteiten van Californië (Berkeley) en Hawaï (Manoa) hebben nu echter experimenteel aangetoond dat ook de wat grotere moleculaire bouwstenen in de ruimte kunnen zijn ontstaan. In een vacuümkamer hebben zij bij een temperatuur van tien graden boven het absolute nulpunt een kosmische sneeuwbal nagebootst, bestaande uit kooldioxide, ammoniak en diverse koolwaterstoffen. Toen ze deze met energierijke elektronen bestookten, zoals die ook in de ruimte voorkomen, traden er reacties op waarbij onder meer dipeptiden werden gevormd – moleculen die uit twee aminozuren bestaan.
Deze ontdekking toont aan dat kometen en meteorieten deze voor het ontstaan van leven cruciale moleculen naar de aarde kunnen hebben gebracht. Dipeptiden staan aan de basis van nog langere moleculaire ketens zoals eiwitten. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Kometen kunnen aards leven een flinke duw in de rug hebben gegeven
Kometen als Halley kunnen broedplaatsen van complexe moleculen zijn. (NASA)
Uit een nieuw experiment waarbij de omstandigheden in de ruimte zijn nagebootst, blijkt dat aan de oppervlakken van interplanetaire sneeuwballen ook complexe organische moleculen kunnen ontstaan. Dat betekent dat kometen en meteorieten wellicht een grotere rol hebben gespeeld bij het ontstaan van het leven op aarde dan tot nu toe werd aangenomen.
In de vele meteorieten die op aarde zijn gevonden zijn allerlei organische moleculen aangetroffen. Daarbij gaat het echter steeds om relatief kleine moleculen, zoals aminozuren. Bijgevolg zijn wetenschappers er eigenlijk altijd van uitgegaan dat de grotere bouwstenen van het leven pas later in de oceanen op aarde zijn gevormd.
Wetenschappers van de universiteiten van Californië (Berkeley) en Hawaï (Manoa) hebben nu echter experimenteel aangetoond dat ook de wat grotere moleculaire bouwstenen in de ruimte kunnen zijn ontstaan. In een vacuümkamer hebben zij bij een temperatuur van tien graden boven het absolute nulpunt een kosmische sneeuwbal nagebootst, bestaande uit kooldioxide, ammoniak en diverse koolwaterstoffen. Toen ze deze met energierijke elektronen bestookten, zoals die ook in de ruimte voorkomen, traden er reacties op waarbij onder meer dipeptiden werden gevormd – moleculen die uit twee aminozuren bestaan.
Deze ontdekking toont aan dat kometen en meteorieten deze voor het ontstaan van leven cruciale moleculen naar de aarde kunnen hebben gebracht. Dipeptiden staan aan de basis van nog langere moleculaire ketens zoals eiwitten. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-03-2013
Google betaalt voor maanlanding
Google looft een beloning van twintig miljoen dollar uit voor het eerste bedrijf dat een robot op de maan zet en het oppervlak verkent.
De zoekgigant stelt wel enkele voorwaarden: het moet een privaat bedrijf zijn en de robot moet minstens vijfhonderd meter afleggen op het oppervlak van de maan. Vervolgens moet er een HD-filmpje teruggestuurd worden naar de aarde, schrijft de BBC.
Er is tevens een troostprijs van vijf miljoen dollar voor de nummer twee. Ook worden er bonusprijzen uitgedeeld als de robot meer dan vijf kilometer aflegt, water vindt en sporen van mensen op de maan vindt.
(powned)
Google betaalt voor maanlanding
Google looft een beloning van twintig miljoen dollar uit voor het eerste bedrijf dat een robot op de maan zet en het oppervlak verkent.
De zoekgigant stelt wel enkele voorwaarden: het moet een privaat bedrijf zijn en de robot moet minstens vijfhonderd meter afleggen op het oppervlak van de maan. Vervolgens moet er een HD-filmpje teruggestuurd worden naar de aarde, schrijft de BBC.
Er is tevens een troostprijs van vijf miljoen dollar voor de nummer twee. Ook worden er bonusprijzen uitgedeeld als de robot meer dan vijf kilometer aflegt, water vindt en sporen van mensen op de maan vindt.
(powned)
quote:Op donderdag 7 maart 2013 18:07 schreef Misty_eyes het volgende:
07-03-2013
Google betaalt voor maanlanding
[ afbeelding ]
Google looft een beloning van twintig miljoen dollar uit voor het eerste bedrijf dat een robot op de maan zet en het oppervlak verkent.
De zoekgigant stelt wel enkele voorwaarden: het moet een privaat bedrijf zijn en de robot moet minstens vijfhonderd meter afleggen op het oppervlak van de maan. Vervolgens moet er een HD-filmpje teruggestuurd worden naar de aarde, schrijft de BBC.
Er is tevens een troostprijs van vijf miljoen dollar voor de nummer twee. Ook worden er bonusprijzen uitgedeeld als de robot meer dan vijf kilometer aflegt, water vindt en sporen van mensen op de maan vindt.
(powned)
Maar dat hadden ze vorig jaar al bekend gemaakt
NASA releases moon landing guidelines for Google Lunar X Prize
[ Bericht 5% gewijzigd door -CRASH- op 07-03-2013 18:17:11 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
